Church WithOut Walls International-Europe
  • Home
    • Privacy Verklaring
  • DE
    • Weekly Thoughts (D) Wöchentliche Gedanken >
      • Weekly Thoughts (D) Wöchentliche Gedanken - PDF
  • EN
    • Weekly Thoughts >
      • WEEKLY THOUGHTS >
        • John's Monthly Newsletter
      • Weekly Thoughts serie in PDF format
    • About John Fenn
    • About Wil & Ank Kleinmeulman
    • Books written by Ank Kleinmeulman >
      • About Ank - author
  • ES
    • PENSAMIENTOS SEMANALES (Weekly Thoughts) John Fenn >
      • PENSAMIENTOS SEMANALES (PDF)
  • FR
    • Pensées Hebdomadaires
    • PDF à lire et/ou imprimer
    • A propos de John Fenn
    • A propos de Wil & Ank Kleinmeulman
    • Vidéo en anglais
    • Nous contacter
  • FI
    • Viikottaisia ajatuksia >
      • WEEKLY THOUGHTS / Viikottaisia ajatuksia
      • Weekly Thoughts / Viikottaisia ajatuksia - PDF
    • John Fennistä
    • TV7
  • L
    • LV
    • LT >
      • Weekly Thoughts (LT) Savaitės Mintys >
        • E-Book
      • Straipsniai >
        • Kaip mes suprantame, koks turi būti surinkimas
        • Krikštai
        • Kaip veikia 5 tarnavimo dovanos namų surinkimuose?
        • Grįžimas prie paprasto tikėjimo
        • Garbinimas
        • Namų surinkimai Naujajame Testamente
        • Išgelbėjimas
        • Tikėjimo išpažinimas
        • Kaip prasidėjo CWOWI?
        • Dažnai pasitaikantys klausimai
      • Video LT
  • NL
    • Weekly Thoughts - nederlands >
      • WEEKLY THOUGHTS (NL) Wekelijkse Gedachten >
        • Weekly Thoughts NL pdf
    • Over / bio van John Fenn
    • Over / bio Wil & Ank
    • Wat wij geloven
    • Onderwijs - MP3
    • Boeken van Ank Kleinmeulman
    • Doneren / gift overmaken?
    • Conferentie >
      • Conferentie LT - 2025
    • Artikelen >
      • Hoe “Church Without Walls International” is ontstaan
      • Hoe een samenkomst van een CWOW huisgemeente eruit ziet
      • Waarom samenkomen in een huis?
      • Wat is een huiskerk en een huiskerk netwerk?
      • HuisKerken: Waarom – Wat – en Hoe?
      • Ank deelt over Wat & Hoe van Huiskerken (VIDEO'S)
  • PL
  • PT
    • "O pensamento da semana em Português"
    • PT-pdf
  • RO
    • Gânduri săptămânale >
      • Gânduri săptămânale - PDF
  • RU
    • Джон Фенн
    • Сид Рот «Это сверхъестественно»
  • Donate
  • Events
    • Lithuania - 2025
  • TV
  • Contact
  • New Page

Seks, seksualiteit en christenen, Geestelijk; 1 van 4

4/30/2022

0 Comments

 
Sex, sexuality, and Christians, Spiritual; 1 of 4
Seks, seksualiteit en christenen, Geestelijk; 1 van 4
 
Hallo allemaal,
 Iedereen die weet hoe ik de Bijbel bestudeer, weet dat voor mij de context alles is. Er kan zeker veel opgestoken worden uit een oppervlakkige lezing van een passage, maar een groter begrip ontstaat wanneer we het in zijn historische en culturele context plaatsen.
 
Een voorbeeld daarvan is 1Samuël 24:3-5, waarin David koning Saul in de grot besluipt en hem de zoom van zijn mantel afsnijdt; maar zijn hart overtuigt hem daarvan en brengt hem ertoe zich te verontschuldigen. Als we dit gedeelte lezen zonder cultureel besef ervan, is zeker voldoende om het tedere hart van David te zien, maar er is meer.
 
De gewoonte van die tijd, en tot op de dag van vandaag bij sommige orthodox-joodse begrafenissen, is om de zoom van het kleed van een dode af te knippen bij zijn begrafenis. De kwastjes en de zoom stonden voor het Woord van God, en de ceremonie van het afknippen van de zoom is een symbolische vrijlating door geliefden, om hun overleden geliefde te vertellen dat ze niet langer aan de aarde gebonden zijn aan Gods Woord, ze zijn vrij van de wet.
 
Toen David de zoom van het kleed van koning Saul afsneed, zei hij feitelijk tegen hem: "Je bent ten dode opgeschreven", en wilde hem daarmee duidelijk laten weten dat God hem had uitgekozen om Saul te vervangen, die op geleende tijd leefde. Dat geeft een diepere mening aan die korte passage, is het niet? Het is niet onvolledig zonder die culturele en historische informatie, het krijgt alleen meer diepte.
 
Zo is het ook met het begrip en de leer van het vroege Christendom over seksualiteit. We kunnen lezen over Adam en Eva en hoe die twee één vlees zullen worden en een zeker begrip daarover krijgen, maar er is meer. We kunnen Paulus' woorden over het huwelijk en zelfs over seksuele relaties lezen en een oppervlakkig begrip krijgen dat betekenis heeft, maar wanneer we het NT plaatsen in de cultuur van die tijd, en de grotere Joodse cultuur waarin Paulus was opgegroeid, krijgen we een veel grotere diepte.
 
Hoe het allemaal begon
Genesis 2:15-24 is het eerste detail over de mens en zijn relatie tot zijn Schepper en zijn echtgeno(o)t(e), en het seksuele aspect van hun relatie.
 
In v18-20 wordt ons verteld dat de Here God in Zichzelf zei dat het niet goed was voor Adam om alleen te zijn. Maar de Here God zei er niets over tegen Adam. Adam echter zou zelf tot die conclusie moeten komen. Om dit proces te helpen, liet de Here God alle dieren aan Adam voorbijgaan, zodat hij ze een naam kon geven.
 
Ik hoorde een Rabbi vertellen dat het benoemen van de dieren pas gebeurde toen Adam hun aard leerde kennen, en waar ze pasten in de schepping. Adam zag niet alleen de dieren, hij leerde hun aard kennen, hun plaats in de dierenwereld, enzovoort.
 
In feite vertelt de Joodse geschiedschrijver Josephus ons dat Adam, Seth en Henoch door de Here God, hun Schepper, een perfect begrip kregen van de hele aarde, de sterren en het universum, en hoe alles samenwerkt. Adam zag niet alleen een dier en bedacht er een naam voor, de naam werd gegeven na volledig begrip te hebben gekregen van zijn plaats in de natuurlijke orde.
 
Josephus schrijft ook dat de dieren toen al konden praten, dat Adam hun gedachten en gevoelens begreep. Ik geloof dat Josephus woorden van kennis beschreef, dat Adam door de Geest de gedachten en gevoelens van de dieren kende, want ik heb hetzelfde ervaren met dieren en huisdieren tijdens mijn 'rondreis' door de hemel.
 
Pas nadat hij de namen van alle dieren had genoemd, besefte Adam dat zij allemaal partners hadden, mannetjes en vrouwtjes, maar hij had er geen. Pas toen werd ons verteld dat de Here God een diepe slaap op Adam liet vallen; Hij nam een deel van zijn lichaam, een rib, om het lichaam van Eva te vormen en haar te scheppen.
 
Wie schiep hen? Christus en de gemeente
Een regel van Bijbelse interpretatie is dat we het Oude Testament begrijpen door de ogen van het Nieuwe Testament. Paulus schreef in Efeziërs 5:25-32 dat de huwelijksband tussen man en vrouw een beeld is van de band tussen Christus en de gemeente. Dit maakt de seksuele daad tussen man en vrouw geestelijk, mystiek, verbonden met de schepping en het grotere universum.
 
In Genesis 1:26 wordt ons gezegd: "God zeide: Laat ons mensen maken naar ons beeld, naar onze gelijkenis", en het woord ‘ons’ is het woord "Elohim" of goden. Vader, Zoon, Heilige Geest. Maar in hoofdstuk 2 is er Iemand die uit de Elohim (Vader, Zoon, Geest) treedt om persoonlijk betrokken te raken bij de schepping van de mens. Hij wordt geïdentificeerd als de Here God of Jehovah Elohim.
 
De Here God wordt in Genesis en Exodus gezien als Degene die de mens schiep en in zijn lichaam van klei ademde om het tot een mens van vlees te maken. Hij verscheen aan Abraham en Sara. Hij wordt gezien door andere OT profeten. En wat ons punt betreft, Hij wordt geïdentificeerd als Degene die tot Mozes sprak uit de brandende braamstruik.
 
In Exodus 3:14-15 heeft Mozes de ervaring van de brandende braamstruik. De Heer verscheen aan hem en identificeerde Zichzelf als "IK BEN die IK BEN; daarom zul je de kinderen van Israël vertellen dat IK BEN mij naar jou gezonden heeft." En God zei tegen Mozes: "Jij zult tegen de kinderen van Israël zeggen dat de Here God (Jehovah Elohim) van Abraham, de God van Izaäk, de God van Jakob, mij naar jou heeft gezonden..."
 
We zien dat de Here God de IK BEN is. Toen Jezus in Johannes 8:54-59 aan de godsdienstige leiders verklaarde dat Abraham zich verheugde over zijn komst, en dat Hij Abraham kende, voegde Hij eraan toe: "Eer Abraham was, was IK BEN." Zij begrepen onmiddellijk dat Jezus beweerde dat Hij degene was die tot Mozes had gesproken uit de brandende braamstruik, en aan Abraham was verschenen, en dat Hij Degene was geweest in de hof van Eden - dus namen zij stenen op om Hem wegens godslastering te doden. Maar Hij 'verborg Zichzelf' en wandelde door hun midden.
 
Maak de verbinding
Jezus gaf ook aan dat Zijn naam IK BEN is, in Johannes 18:5-6 toen zij kwamen om Hem te arresteren, zeggende: "Ik heb u gezegd, IK BEN, laat nu de anderen gaan. En toen Hij gezegd had: 'IK BEN', werden zij allen achteruit bewogen en vielen op de grond."
 
Hij beweerde ook de IK BEN te zijn in Mattheüs 14:27-28 toen de discipelen Hem op het water zagen lopen: "Heb moed, IK BEN, wees nu niet meer bang. Toen antwoordde Petrus en zei: "Heer, als U (de IK BEN) bent, beveel mij dan op het water tot U te komen lopen." (Het ging er niet om of Hij een geest was of niet, het ging erom dat Hij beweerde de IK BEN te zijn)
 
Wij kunnen de betrokkenheid van onze Heer met de mens uit deze verklaringen herleiden. Hij was de vleesgeworden IK BEN, die eerder aan Mozes verscheen in de brandende braamstruik, aan Abraham in Genesis 18 en 15, en met Adam en zijn vrouw wandelde in de Hof. Jehovah Elohim noemde Zichzelf IK BEN in Exodus 3:14-15, Degene die Adam en Eva maakte.
 
Wanneer Paulus spreekt over Christus en de gemeente, is er een directe verwijzing naar de Here God, onze Heer, die de mens en zijn vrouw maakte en hen in de Hof van Eden vertelde dat zij één vlees zouden worden. Dit verbindt de daad van seks tussen man en vrouw direct met de schepping, met Christus en de gemeente, mystiek. Of het nu voor het plezier is of voor de voortplanting, de seksuele verbintenis van man en vrouw is geestelijk en direct verbonden met het grotere universum waarin de mens geschapen werd.
 
Elke plant, elk dier, werd geschapen om zich voort te planten. De hogere dieren werden mannelijk en vrouwelijk gemaakt. Adam en Eva waren zozeer één, dat Eva haar naam pas kreeg NADAT zij gezondigd hadden. Genesis 5:2 zegt ons: "Hij noemde hun naam Adam op de dag dat zij geschapen werden."
 
Zij waren één. Toen Christus, de Here God riep: "Adam, waar ben je?” kwamen zowel Adam als zijn vrouw, want zij werden Adam genoemd. Eva werd geschapen op de manier waarop wij cellen zien delen onder een microscoop - de Here God nam letterlijk de rib van de man en begon cellen te vermenigvuldigen in de verschillende lichaamsdelen, totdat een volledig gevormde vrouw was geschapen. Zij waren één, gemaakt van hetzelfde materiaal, maar toch individueel, met elk een geest en een ziel.
 
Dit mystieke, met de schepping verbonden element van seksualiteit, is in de gemeente verloren gegaan. We zien er een glimp van als Paulus schrijft over man en vrouw en "ik spreek over Christus en de gemeente", en ons denken sluit zich af, is niet in staat om de mystieke elementen van Bijbelse seksualiteit te begrijpen.
 
Daarom beginnen we deze serie gebaseerd op het feit wat in onze moderne wereld verloren is gegaan; de daad van seks tussen man en vrouw is de fysieke bevestiging en verzekering van een diepere genade en liefde in hun harten, als een type van Christus en de gemeente. Allereerst, toen zij naakt voor hun Schepper stonden, Degene die op een dag mens zou worden om te sterven voor de zonde van de wereld. Maar hier, in het begin van het verhaal van de mens, wordt seks in zijn juiste context begrepen. Mystiek, een type van de vereniging tussen God en de mens, en sprekend over de plaats van de mens in de schepping als Gods hoogste en beste schepping.
 
We zullen daar volgende week mee verder gaan.
Tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org en email me op [email protected]
 

0 Comments

Moeten we heidense feestdagen christelijk maken? 2 van 2

4/23/2022

0 Comments

 
Should we celebrate pagan holidays made Christian? 2 of 2
Moeten we heidense feestdagen christelijk maken? 2 van 2
 
Hallo allemaal,
We gaan verder met waar we gebleven waren, met de vraag: Moeten we voormalige heidense feestdagen vieren die christelijk zijn geworden?
 
Hoe gaan we te werk als de feestdagen aanbreken en wij er de ene mening op na houden en iemand van wie we houden iets anders gelooft? In de VS kennen we de uitdrukking "de hoge weg nemen", wat betekent dat we ons onthouden van datgene wat ruzie zou kunnen veroorzaken, in het belang van het moment. Het betekent dat je in liefde wandelt en verschillen over het hoofd ziet omwille van de relatie. Wow, dat is christen zijn! Het is zo gek dat het wel eens zou kunnen werken!
 
Ga 2 uur naar het kerstfeest en eer je baas of familielid. Je onderschrijft niet het kerstfeest als je er niet in gelooft; je onderschrijft je relatie met die andere persoon of personen. Mensen zijn in de war als het gaat om liefde. Ze realiseren zich niet dat als je van iemand houdt, het geen goedkeuring van hen of hun levensstijl is, het is gewoon van hen houden omdat God hen geschapen heeft.
 
Is jouw zaak rechtvaardig?
In Romeinen 14 confronteert Paulus de meningen in de lokale gemeente. Bedenk, zoals met iedereen van Handelingen tot De Openbaring, dat zij allen in huizen bijeenkwamen. Paulus schrijft aan mensen die in hun huizen samenkomen voor 'kerk'. Maar sommigen hadden sterke meningen over degenen die tegenover hen zaten in een of andere 'huiskamer'. "Ik ben het niet eens met..." echoot van de pagina's van Romeinen 14.
 
"Ontvang iemand die zwak is in het geloof, maar niet tot het punt van ruzie maken. Hier in v1 betreedt Paulus de arena van de mening. Hij zegt: "Praat over je verschillen, maar niet tot het punt dat er ruzie van komt. Hij maakt een onderscheid tussen de absolute morele waarheid en de persoonlijke meningen van de betrokkenen. Meningen moeten in gehoorzaamheid aan Christus gebracht worden. Hoe wordt dat gedaan?
 
Het ging om drie zaken:
Sommigen zeiden dat zij alleen groenten eten en zij waren het niet eens met degenen die vlees aten. Sommigen kozen één dag van de week als de dag om te aanbidden, en zij waren het niet eens met anderen die daar een andere mening over hadden. Het derde punt was wijn, slechts 1 maal genoemd, in v21. Sommigen zeiden dat het goed was om wijn te drinken, anderen zeiden van niet. Dezelfde kwesties werden behandeld in 1Corintiërs 8 en 10. Sommige hadden te maken met afgoderij, sommige met Joodse sabbatten en diëten, sommige gewoon met persoonlijke keuzes.
 
In v10 vertelt hij hen dat ieder van ons een dienaar van de Heer is, en dat Hij ons beiden aanvaardt, ongeacht onze mening over speciale dagen of onze diëten. Hij vraagt: Waarom oordelen jullie over de dienaar van een ander? Auw. Die andere persoon is de dienaar van de Heer, en als Hij hen aanvaardt, dan gaat het ons niets aan. Als Hij wil dat ze veranderen, dan zal Hij hen daarover aanspreken, het zijn onze zaken niet. Dat is tussen hen en de Heer.
 
Hij zegt ook dat als iemand een dag viert waarop hij wil aanbidden, hij dat doet voor de Heer. Voor de persoon die geen bijzondere dag heeft, ook dat is aan de Heer. Oordeel niet over de dienstknecht van een ander.
 
In Colossenzen 2:10-23 vertelt Paulus over het volledige werk van Jezus aan het kruis, en hoe wij compleet zijn in Hem. Dan zegt hij 'Laat daarom niemand u oordelen over eten of drinken of over sabbatdagen...' Waarom? Omdat je compleet bent in Christus. Zo simpel is het. Voor mij is elke dag een speciale dag om Hem te aanbidden. Voor mij is elke hap eten speciaal omdat het door Hem gegeven is. Ik ben compleet in Hem, dus ik heb de vrijheid om te aanbidden op elke dag die ik wil, en de vrijheid om te eten of niet te eten wat ik wil. Ik leef het leven vanuit de positie dat ik al gewonnen heb, want Christus is in mij. Wow.
 
Kerstmis? Pasen?
Mis het punt niet. Paulus zei dat het niemands zaak is als het gaat om een persoonlijke mening. Hij vertelde degenen in Romeinen 14 om "ten volle overtuigd te zijn in uw eigen geest" - we moeten niet optreden als verdediger of evangelist voor onze specifieke mening. Die ander leeft en sterft voor Christus. Dat doen wij ook. Dus het is niet onze zaak.
 
Jaren geleden hoorde ik Kenneth E. Hagin vertellen over hoe een man in zijn kerk kritiek had op de hoed van zijn vrouw. KEH zei hem iets in de trant van 'Bemoei je met je eigen zaken, ze kleedt zich voor zichzelf en mij, niet voor jou.' lol.
 
Het is echt zo eenvoudig. Dit principe zal, als het begrepen wordt, iemand op het pad zetten van het brengen van meningen onder de gehoorzaamheid van Christus op elk gebied van het leven. Je kunt zeggen: "Ik zou het anders doen" of "Zo geloof ik niet" en het daarbij laten. Dat betekent dat je meningen nooit het punt bereiken dat er strijd of verdeeldheid in je hart ontstaat.
 
Dus wat als er dingen in hun leven zijn waar je het niet mee eens bent? En wat dan nog als zij dingen anders aanpakken dan jij had verwacht of gewild? Wanneer wij een mening vormen en anderen zijn het niet eens met onze mening, dan hebben wij een keuze. Wanneer we ontdekken dat het Woord hier zegt om niet te oordelen over de dienaar van een ander, moeten we onze emoties en gedachten bevelen tot gehoorzaamheid aan Christus. Toen Jezus zei dat we eerst de balk uit onze ogen moeten verwijderen voordat we de splinter in de ogen van een ander eruit halen, bedoelde Hij ook echt dat we zo moeten leven. Het betekent dat we onze gedachten en gevoelens moeten disciplineren.
 
Als een familielid of vriend een kerstboom heeft staan, hoef jij je afkeer of afkeuring niet te laten blijken, en je hoeft hen ook niet te mijden. Zij vieren Kerstmis met alles erop en eraan tot eer van de Heer, of omdat het gewoon traditie is, en jij viert Kerstmis niet tot eer van de Heer - dus ben je gelijk. Word volwassen en leer in vrede met elkaar te leven.
 
Als iemand wil dat de kinderen paaseieren gaan zoeken, aanbidden ze geen heidense godin, ze hebben gewoon plezier en staan niet eens stil bij iets heidens van 1000 jaar geleden. Ze kleuren gewoon eieren, wat eigenlijk al 1.000 jaar teruggaat, toen de Oosterse Kerk eieren rood kleurde om hen te herinneren aan het nieuwe leven in Christus en Zijn bloed dat voor hen vergoten werd.
 
Voortbouwend op deze dingen:
Paulus zegt in Efeziërs 4:2 en Colossenzen 3:13 dat men elkaar moet verdragen. Het woord dat vertaald wordt met "verdragen" betekent "verdragen, geduld hebben met, standvastigheid, rekening houden met en volharding in". Hoeveel christenen vertonen dat tegenover elkaar? Tegenover een gemeente?
 
Zijn christenen niet berucht om hun kerkhoppen, of hun online kritiek leveren of om zich af te melden of zich uit te spreken tegen iemand die anders gelooft dan zij? Hebben Covid en de Amerikaanse verkiezingen niet de onvolwassenheid van veel gelovigen op dit gebied in hun karakter laten zien?
 
Toen Paulus zijn eerste brief aan de Corinthiërs schreef, ging hoofdstuk 11 over enkele van de 'witte boorden' die de maaltijd waarbij zij het Avondmaal vierden, niet wilden houden met de 'blauwe boorden'. Dus aten ze eerst bij iemand thuis en werden zelfs dronken, voordat ze zich bij de rest voegden voor de samenkomst. Paulus vertelde hen dat zij door hun vooroordelen het lichaam van Christus niet goed hadden onderscheiden en dat dit hun immuunsysteem had aangetast (zoals wij dat vandaag de dag zouden zeggen), en dat velen onder hen "zwak en ziekelijk waren en velen zijn zelfs vroeg gestorven".
 
In 11:19 vertelde hij hen dat dit vooroordeel onthulde wie volwassen en compleet waren en wie er onvolwassen waren. Dat is een goede les voor de wereld van vandaag. Wanneer je iemand een mening ziet vormen en zich ziet terugtrekken in twist of gekwetstheid, weet dan, in het grote geheel, dat dit laat zien wie volwassen is en wandelt in de dingen van God en wie niet. Elke gebeurtenis in het leven biedt de mogelijkheid om te groeien. Als het wordt opgevat als een uitdaging, waarbij ego er niet toe doet en alleen Christus, groeien we snel.
 
Op een praktisch niveau
Laat me iets vertellen dat de Heer jaren geleden met mijn vrouw Barb deelde, toen onze kinderen nog jong waren en de kwestie van Halloween en kostuums een vraag was die we moesten beantwoorden. Sinds onze tienerjaren hebben we onze meningen tegen de muur van Gods absolute waarheden gegooid, en wat eraf valt laten we eraf vallen, en wat aan Zijn muur blijft kleven houden we vast, om het zo maar eens te zeggen. We kunnen zeggen dat wat we ook geloven, we willen dat Hij het laatste woord heeft en ons corrigeert.
 
Ze had er moeite mee dat onze jongens zich wilden verkleden en snoep wilden halen, maar ze kon er haar vinger niet opleggen wat Halloween, met zijn moderne viering van alles wat slecht en duister is, anders maakte dan de andere feestdagen met heidense wortels. Toen had ze het: "De andere feestdagen zijn met succes omgevormd tot vieringen van Christus, maar dat is met Halloween nooit gebeurd. Het blijft een viering van de duivel en alles wat slecht en duister is." en woorden van gelijke strekking.
 
We konden de nationale cultuur niet veranderen met Halloween, maar we konden wel onze gezins- en kerkcultuur beïnvloeden en dat deden we ook. Kinderen die zich verkleden, daar valt niets over te zeggen, hoewel we weg zijn gebleven van donkere thema's; en kinderen zullen altijd snoep willen krijgen. Dus vonden we verschillende manieren om het leven in Christus te vieren tijdens Halloween - als een oogstfeest waarbij we vieren dat mensen tot de Heer komen in Zijn oogst, waarbij we dankzeggen voor de overvloedige oogst uit de tuin, en andere familie- en kerkgerichte feesten en vieringen.
 
Moeten we voormalige heidense feestdagen vieren die christelijk zijn gemaakt?
Dat moet ieder hart beantwoorden. Ik heb geleerd dat valse godsdienst vrijheid haat. Het probeert elk element van het leven in een welbepaalde gedragsorde te plaatsen. Of het nu gaat om Oud Testamentische offers - als ik dit gedaan heb, dan wordt het offer 2 duiven en x shekels, of als ik dat gedaan heb dan is het een geit en wat graan dat geofferd moet worden - religie probeert elke mogelijke actie en consequentie in het leven te definiëren.
 
Genade is veel moeilijker dan de wet van het Oude Testament. De wet meet de daad, maar niet het hart. Genade meet het hart, de Heer zelf in ons, het meet en bekritiseert onze gedachten en motieven (Hebreeën 4:12-13). Ieder van ons is aan Hem als persoon verantwoording verschuldigd.
 
Het is waargenomen dat we anderen beoordelen op hun daden, maar onszelf beoordelen we op onze intentie. Wandel in liefde. Onthoud je van het vormen van meningen over zaken die jou niet aangaan. Het is gemakkelijk als je eenmaal de gewoonte hebt jezelf daarop te betrappen, je realiserend dat zij verantwoording afleggen aan de Heer, niet aan ons... Het neemt zeker de druk en stress weg... het is hun verhaal.
 
Volgende week een nieuw onderwerp, tot dan, zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en email me op [email protected]
 
 

0 Comments

Moeten we heidense feestdagen vieren die christelijk gemaakt zijn?  1 van 2

4/16/2022

0 Comments

 
Should we celebrate pagan holidays made Christian?  1 of 2
Moeten we heidense feestdagen vieren die christelijk gemaakt zijn?  1 van 2
 
Hallo allemaal,
Pasen, Kerstmis, Halloween, en misschien ook Valentijnsdag, zijn allemaal voormalige heidense feestdagen die eeuwen geleden door de Rooms-Katholieke Kerk op de een of andere manier "christelijk" zijn gemaakt. In welke mate, als dat al het geval is, moeten we daaraan deelnemen?
 
Heeft Paulus zich met dit soort zaken beziggehouden? Wat kunnen we afleiden uit de geschriften van het Nieuwe Testament?
 
Eerst een beetje geschiedenis
Ik denk dat het algemeen bekend is dat Jezus in de herfst of de lente geboren is. Ik heb hier eerder over geschreven en dat bewezen vanuit de Schrift en de geschiedenis. En ik denk dat we begrijpen dat Maria en de andere vrouwen niet op zoek waren naar paaseieren toen ze die zondagmorgen, zo lang geleden, naar het kerkhof gingen.
 
 
De meesten beseffen ook dat Halloween heidense wortels had, waarvan over het algemeen wordt aangenomen dat het Keltisch was, die door de eeuwen heen werden "gekerstend" door verschillende rooms-katholieke edicten en praktijken.
 
Valentijnsdag had geen romantisch element totdat de "Vader van de Engelse literatuur", Chaucer, in de jaren 1300 een gedicht schreef over Valentijnsdag. Velen herleiden de wortels van Valentijnsdag tot het Romeinse heidense festival Lupercalia dat op 15 februari werd gehouden en waarbij jonge mannen vrouwen zouden uitkiezen om samen weg te gaan en....wel, je weet wel.
 
In het oude Griekenland werden verjaardagen gevierd door een ronde taart te maken en er kaarsjes op te zetten. Verjaardagen werden gevierd ter ere van Artemis, godin van de maan (Diana was het Romeinse equivalent, zie Handelingen 19:24-35). De taart was rond zoals de maan, en de kaarsen werden aangestoken als een offerande. Dan zei degene die het vierde een stil gebed tot Artemis/Diana en blies de kaarsen uit, in de overtuiging dat de rook zijn gebed tot de (maan)godin bracht.
 
De vraag is dus ....
Gewoon uit principe: aanbidt iemand van ons de goden of godinnen van oude mensen als we iemand een gelukkige verjaardag wensen? Als oma een wens doet en de 93 kaarsjes op haar verjaardagstaart uitblaast, of als de 2-jarige hetzelfde doet, zeggen ze dan een gebed tot de maangodin?
 
Als we op 14 februari onze speciale persoon mee uit eten nemen en onze liefde of vriendschap betuigen, vereren we dan een vruchtbaarheidsgodin? Betekent iets dat begon als een heidens symbool zoals een kerstboom, dat we de heidense Duitse god Oden bevestigen door een boom in ons huis te versieren? Vereren of eren wij door het geven van geschenken automatisch de verjaardag van de Romeinse god Mithra op 25 december?
 
Is het mogelijk om de Heer en elkaar te eren zonder ons hart en onze daden te verbinden met een of andere oude heidense praktijk van 1000 jaar geleden?
 
Als we onze kinderen of kleinkinderen paaseieren laten zoeken, steunen we dan de heidense vruchtbaarheidsgodinnen? Op welk punt, als dat al het geval is, mogen wij de oude gebruiken van heidenen, die inmiddels tot betekenisloze geschiedenis zijn verworden, in ons moderne leven toelaten? Kunnen wij de heidense geschiedenis scheiden van ons hart en onze moderne praktijk?
 
Is het hypocriet als wij de kaarsjes op onze taart uitblazen of een verjaardagsfeestje bijwonen ter ere van een geliefde waar zij kaarsjes uitblazen, terwijl wij tegelijkertijd weigeren Kerstmis te vieren?
 
Misschien betekent het eren van iemand op zijn verjaardag, of het vieren van de verjaardag van de Heer, niet dat we de heidense wortels van zulke feestdagen goedkeuren of ermee instemmen. Misschien eren we de Heer in onze harten en daden zonder een heidense betekenis aan onze vieringen te geven.
 
Misschien betekent het alleen maar dat we de opstanding van de Heer eren met Pasen of Zijn geboorte met Kerstmis - zonder dat we daar verder iets mee doen. Wanneer sommigen bezwaar maken met "Maar Hij is niet op die dag geboren", vraag ik of zij, of iemand die zij kennen, ooit een verjaardagsfeestje hebben gehad op een andere dag dan hun eigenlijke verjaardag? Als zij ja zeggen, vraag ik, als zij zichzelf of een ander eren met een dag van hun keuze, waarom kunnen zij hun Heer dan niet eren met een speciaal voor Hem gekozen dag?
 
Mening versus moreel juist
Een moreel absoluut heeft geen enkel argument tegen zich. Het is verkeerd om te moorden, als voorbeeld. Dat is geen mening, dat is een feit. Een mensenleven heeft waarde. Daaruit vloeien andere waarheden voort; als het verkeerd is om te moorden omdat we de mens eren die naar Gods beeld is gemaakt en het leven dat Hij hem heeft gegeven, dan is het ook verkeerd om diegenen te onteren die ons het leven in deze wereld hebben gegeven, onze ouders, en nog verder vloeiend, verkeerd om te stelen, te begeren, tegen iemand te liegen. Wij eren het leven en die waarheden zijn absoluut.
 
Een mening wordt echter gedefinieerd als: "Een overtuiging of conclusie die met vertrouwen wordt aangehangen, maar niet wordt ondersteund door feiten of persoonlijk getuigde bewijzen, of een persoonlijk oordeel over een persoon of zaak."
 
Een mening heeft geen absolute waarde. Het is aan ieder mens om zijn emoties en gedachten te beheersen als het gaat om het leven van anderen. Paulus schreef in 2Corintiërs 10:4-6, v5: "Wij vernietigen argumenten en elke verheven mening die zich verheft tegen de kennis van God, en maken onze gedachten krijgsgevangen aan de gehoorzaamheid van Christus."
 
We worden boos op iemand omdat hij iets doet waar we het niet mee eens zijn. We raken gekwetst wanneer iemand iets zegt of als we iets lezen wat in tegenstelling is tot onze mening. We horen of lezen zus en zo, dus verbinden we punten die er niet zijn om tot weer een andere mening te komen die ons alleen maar bozer maakt.
 
We worden boos of gekwetst omdat zij anders geloven dan wij over....vul maar in... politiek, verkiezingen, kleur van het kerktapijt, waar iemand naar kijkt op tv of films, in wat voor huis ze wonen, wat ze dragen...en zo gaat het maar door. We vormen een mening, iemand gaat daar tegenin, we worden boos of gekwetst of breken de fellowship en we hebben volledig het gevoel dat het gerechtvaardigd is omdat ze iets hebben of doen waar we het niet mee eens zijn.
 
De redenen zijn divers en openen ons voor een leven waarin we sterke, sterke meningen vormen: Ze zijn aanmatigend zoals mijn moeder was. Ze zijn controlerend zoals mijn oude baas. Ze schreeuwen zoals mijn oom tegen me deed, wat me zo'n pijn deed. Ze zijn als de oude pastor die... en zo gaat het maar door. Om te groeien in Christus moeten we onze mening niet rechtvaardigen op basis van onze eigen ervaringen uit het verleden, maar alleen op basis van de waarde van de kwestie die aan de orde is. Het gaat alleen om de feiten.
 
En niets van dat alles is gebaseerd op absolute morele waarheid. Het is gewoon wat we geloven. Wanneer zoiets gebeurt, is ons probleem met onze Heer, niet met die andere persoon. Het is aan ons om geen mening te vormen als die mening ruzie of scheiding met de ander zou veroorzaken.
 
Jakobus zou later in 3:14 schrijven: "Wanneer gij nijd of twist in uw hart hebt, weest daarin niet gelukkig, liegt niet tegen de waarheid." Met andere woorden, je weet wat het Woord zegt, lieg niet tegen wat je weet door je daden en meningen die je twist/verdeeldheid rechtvaardigen - je kent de waarheid, geef het toe en maak je hart in orde.
 
Deze verzen zeggen ons dat de kennis van God onze meningen stopt, en dat we onze meningen moeten bijstellen als ze afwijken van wat de Schrift en onze Heer ons leren.
 
Maar op een praktisch niveau, wanneer we onze meningen voor onszelf houden, wat doen we dan wanneer wij Kerstmis vieren en een vriend of familielid niet? Als wij geen Kerstmis vieren maar wel naar Kerstfeestjes en -diners moeten gaan? Wat als de kinderen eieren willen zoeken maar wij de nadruk willen leggen op de opstanding van de Heer? Hoe wandelen we in liefde in deze dingen? Hoe houden we onze mening voor onszelf, zodat we niet zondigen, en toch niet een of andere demon van een oud heidens feest eren? En hoe moeten we vrienden adviseren die vragen wat ze moeten doen?
 
Volgende week enkele praktische antwoorden over hoe we dit in praktijk kunnen brengen...tot dan, zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en email me op [email protected]
 

0 Comments

Zelfmoord onvergeeflijk? 2 van 2

4/9/2022

0 Comments

 
Suicide unforgivable? 2 of 2
Zelfmoord onvergeeflijk? 2 van 2
 
Hallo allemaal,
Vorige week deelde ik een paar persoonlijke ervaringen en stelde ik ook vragen over de definitie van zelfmoord. De reden daarvoor is dat er een kerkgenootschap is dat leert dat iemand automatisch naar de hel gaat als hij zelfmoord pleegt, en die doctrine heeft zich verspreid en sommige christenen buiten dat kerkgenootschap zijn dit gaan geloven.
 
Mijn ervaring is dat de meeste christenen vragen hierover hebben, dus dit is om ons te helpen nadenken over wat we geloven en waarom we het geloven, vandaar de vele voorbeelden en vragen die worden gesteld.
 
Wanneer iemand begint na te denken over zelfmoord, denkt hij niet op een gezonde manier. Hun emoties zijn niet in orde, en vaak is het moeilijk voor de mensen om hen heen om dit allemaal te zien. Een persoon kan jarenlang met zelfmoordgedachten worstelen zonder dat iemand daar weet van heeft.
 
Veroordelen we iemand die lichamelijk ziek is?
Emotionele en psychische ziekten kunnen jarenlang aan het zicht onttrokken worden, net zoals iemand zijn zere rug of knie, artritis of een andere aandoening kan verbergen terwijl hij doorgaat met werken en met zijn leven.
 
Als iemand die lichamelijk ziek is sterft, vragen wij ons dan af of hij in de hel is op grond van zijn ziekte? Natuurlijk niet. Als iemand emotioneel ziek is en zichzelf van het leven berooft, waarom vragen wij ons dan af of hij in de hemel is? Zich van het leven beroven getuigt van een emotionele ziekte, maar waarom zouden we denken dat die ziekte hen automatisch veroordeelt tot de hel?
 
Zelfmoord is moord op jezelf. Is het onvergeeflijk, of kan het vergeven worden?
We moeten onthouden dat Jezus stierf voor anderen, niet voor zichzelf. Omdat het voor anderen was, kon Hij niet voor Zichzelf sterven, wat betekent dat er precies 1 zonde is die niet door het kruis bedekt is: De verwerping van Hem.
 
Het verwerpen van verlossing is het lasteren van de Heilige Geest, die de enige tussenpersoon of middel tot verlossing is. Het afwijzen van Zijn werk, Zijn inspanningen om ons tot Christus te brengen, het afwijzen van Jezus en de inspanning van de Heilige Geest, wordt niet bedekt door het kruis.
 
Dat betekent dat zelfmoord onder het kruis valt. Als je iemand kent die zelfmoord heeft gepleegd, heb je dan overwogen om de Vader te vragen om die daad van moord te vergeven, terwijl je zelf nog bezig bent die persoon te vergeven voor zo'n egoïstische daad? Ik heb dat gedaan voor mensen die ik heb gekend die een einde aan hun leven hebben gemaakt.
 
Iemand besluit niet zomaar in een opwelling zelfmoord te plegen. Het is het hoogtepunt van een lange reeks gedachten die voor een lange tijd diep vanbinnen worden vastgehouden. Zoals de vrouw die vorige week genoemd werd, die zichzelf begon te haten toen ze 12 was, omdat ze gekwetst was door de woorden van haar moeder die ze als de absolute waarheid aannam. Gedachten en pogingen tot zelfmoord werden in de loop van de tijd opgebouwd en brachten haar aan de rand van de afgrond. Nu we hebben vastgesteld dat de enige zonde die iemand naar de hel stuurt de afwijzing van Jezus is, wat zijn dan praktische stappen om iemand te helpen?
 
Hoe gaat de plaatselijke kerk om met iemand die zelfmoordgedachten heeft?
Het maakt niet uit of je de samenkomst van de heiligen in huiskerk viert, zoals in ons netwerk, of in de aula, omgaan met iemand die suïcidale gedachten heeft is erg intensief. Het vereist 1 of meer van diens vrienden om hen te helpen waarom ze zo denken en wat de wortels zijn. Zoals het is met iemand die een chronische lichamelijke ziekte heeft en langdurige zorg behoeft, zo kan ook een emotionele ziekte een lange tijd nodig hebben om te genezen.
 
En we moeten onthouden dat als iemand het serieus meent, niemand hem of haar kan weerhouden zichzelf te doden. Voor degenen die van iemand houden, lopen de emoties uiteen van woede over de egoïstische daad, tot schuldgevoelens omdat ze de tekenen niet hebben gezien, of omdat ze wensten dat ze meer hadden gedaan om iemand ervan te weerhouden zichzelf van het leven te beroven. Maar meestal pleegt iemand zelfmoord als hij helemaal alleen is, zonder dat er iemand is om tussenbeide te komen.
 
Enkele waarschuwingssignalen zijn: praten over de dood of in gedachten in beslag genomen worden door de dood. Ze hebben de neiging zich terug te trekken uit sociale contacten, vrienden, activiteiten. Ook grote stemmingswisselingen, verandering van dagelijkse routine, zoals niet kunnen slapen, zich opgesloten voelen, over zelfmoord praten, denken dat er geen andere uitweg is. Zelfs langsgaan bij mensen die ze kennen om er zeker van te zijn dat ze op goede voet met hen staan, kan een teken zijn.
 
We hadden een buurvrouw die we niet goed kenden, maar we hoorden van andere buren dat haar man en volwassen zoon, die bij hen inwoonde, alcoholist waren en haar mishandelden. Haar werk was haar uitlaatklep, maar toen ze een blessure opliep op haar werk kon ze niet meer werken. Ze had voortdurend pijn, zat gevangen in dat huis. Haar volwassen zoon had van andere buren gestolen en ging in woede-uitbarstingen tekeer tegen iedereen die in de buurt kwam. Haar man en zoon werden dronken en hun ruzies konden door veel buren gehoord worden. De politie kwam er vaak aan te pas - haar werk was haar dagelijkse uitlaatklep geweest, en door die blessure had ze die niet meer.
 
Op een dag kwamen we elkaar toevallig tegen toen ik buiten in de tuin aan het werk was. Ze kwam naar me toe en begon een praatje, en zei toen: "Dus, gaat het goed met ons? Is het goed tussen ons?" Ik zei ja, natuurlijk, en vertelde dat ik voor hen bad - ze zei dank u, en dat ze elke dag bad, en toen ging ze weg. Ik vond het vreemd, maar ging verder met waar ik mee bezig was. Ongeveer een maand later was ik vroeg wakker voor mijn ochtendwandeling, en zag een ambulance voor hun huis stoppen. Ze was naar hun schuurtje in de achtertuin gegaan, had zichzelf door het hoofd geschoten, en was gestorven.
 
Moeten we van onszelf houden?
Zelfmoordgedachten zijn privé, dus als iemand ervan weet, is het vaak familie of diens beste vriend. Er zijn veel middelen in de meeste gemeenschappen om iemand te helpen, maar in mijn ervaring hebben de hoofdoorzaken te maken met het niet kennen van de absolute, onvoorwaardelijke liefde van de Vader. Hem te kennen en Hem werkelijk te ervaren, niet alleen hoofdkennis, niet alleen mentaal ermee instemmen dat de Vader en de Heer hen liefhebben - maar de Vader werkelijk kennen, is de sleutel.
 
In Efeziërs 3:15-20 bad Paulus voor hen, dat de Vader hen zou sterken in hun innerlijke mens door Zijn Geest, zodat zij de liefde van Christus zouden kennen, die de kennis te boven gaat - dat is wat hij zei - de liefde van Christus gaat het kennen met ons verstand te boven en moet ervaren worden. Die ervaring leidt tot liefde voor jezelf.
 
Terwijl sommigen zouden aanvoeren dat er nergens in de Bijbel staat dat we onszelf moeten liefhebben, zou ik willen tegenspreken met het feit dat het vanzelfsprekend is. Als we goed begrijpen dat God de Vader ons geschapen heeft, dan begrijpen we dat we heilig zijn, speciaal, uniek. Dat schept een gevoel van houden van jezelf voor de uniciteit die ieder mens is. Het leven wordt heilig. Om dat uit het theologische te halen en naar het natuurlijke te brengen voeg ik dit wetenschappelijke feit toe: Tijdens het gevecht om conceptie zijn er ongeveer 300.000.000 zaadcellen die racen om dat ene eitje te bevruchten, en van die 300.000.000 miljoen, heb jij gewonnen. Denk daar eens over na. Je bent letterlijk 1 op de 300.000.000 - je bent het waard om voor te vechten.
 
In de juiste context kan een mens van zichzelf houden, beseffend hoe uniek en speciaal hij is, wat een nederig makende ervaring is en dat zou zijn hart in nederigheid en dankbaarheid naar zijn Schepper moeten keren, wetend dat hij geliefd is en een speciale schepping is. Het is het besef van die liefde en uniciteit dat gedachten om zich van het leven te beroven doet verdwijnen, overweldigd door de grote liefde van de Vader.
 
Voor de persoon die overweegt een einde aan zijn leven te maken, kun je in je eigen woorden bidden wat Paulus in Efeziërs 3:15-20 bidt. Dat de Vader hen door Zijn Geest wil sterken met kracht in hun innerlijke mens, zodat zij de hoogte, diepte, breedte, lengte en het volle volume mogen kennen van de liefde van Christus, die hoofdkennis te boven gaat. Opdat zij werkelijk Zijn onvoorwaardelijke liefde mogen ervaren.
 
Maar om onze vraag te beantwoorden, nee, iemand die zelfmoord pleegt, gaat niet automatisch naar de hel. Ze waren emotioneel niet gezond, en het is hun relatie met de Heer, of gebrek daaraan, wat iemands eeuwige bestemming bepaalt.
Volgende week een nieuw onderwerp, tot dan, zegen,
John Fenn/wk/ak
cwowi.org en email me op [email protected]
 

0 Comments

Zelfmoord; onvergeeflijk? 1 van 2

4/2/2022

0 Comments

 
Suicide; unforgivable? 1 of 2 
Zelfmoord; onvergeeflijk? 1 van 2 
 
Hallo allemaal,
Er zijn veel gedocumenteerde gevallen bekend van christenen in het oude Rome, die zich zo ellendig voelden in dit leven en naar de hemel verlangden, dat zij zich bij de autoriteiten aangaven om gearresteerd te worden, wetende dat zij zouden worden gedood. Pleegden zij zelfmoord? Zelfmoord wordt gedefinieerd als "de daad van het opzettelijk veroorzaken van je eigen dood”. Het is de moord op jezelf. Kan God het vergeven?
 
Een vrouw van 42 jaar, getrouwd en 2 tieners, had 2 jaar moedig tegen kanker gevochten. Ze vertrouwde me toe: "John, zeg alsjeblieft tegen mijn man en de kerk dat ze moeten ophouden voor me te bidden. Ik ga niet verder behandeld worden, de laatste 2 weken zijn zo geweldig geweest in de Heer, ik ben moe van het vechten en wil gewoon naar huis, naar de hemel."
 
Samen spraken we met haar man, en hij stemde ermee in om haar niet onder druk te zetten om te blijven vechten. Ze stierf binnen een paar weken. Heeft ze zelfmoord gepleegd door verdere behandeling te weigeren en gewoon 'naar huis' te willen gaan?
 
Een jonge man die ik kende worstelde met een geestelijke ziekte, als hij langs de weg reed zag hij demonen op hekken en struiken, en hij probeerde ze dan omver te rijden, waarbij hij de keren dat hij dat deed voertuigen total loss reed en hekken, brievenbussen en landschapsarchitectuur vernielde. Zijn ziekte dreef hem tot vernietiging, en op een dag kregen we bericht dat hij in een bocht van de weg rechtdoor had gereden, een talud raakte en op slag dood was.
 
Toen ik de Vader vroeg wat die geest was die hem ertoe gebracht had dat te doen, zei Hij: "De geest van zelfmoord." De jongeman kennende, ben ik er zeker van dat hij een demon zag en probeerde er met zijn vrachtwagen overheen te rijden - die geest leidde hem letterlijk van de weg af naar zijn dood. Maar was het zelfmoord, omdat de demon achter zijn daden een geest van zelfmoord was, al had hij hem er niet daadwerkelijk toe gebracht een pistool tegen zijn hoofd te zetten of een overdosis medicijnen te nemen of iets dergelijks?
 
Voor zijn ouders en alle anderen, was het gewoon een tragisch auto-ongeluk. De zondag na zijn begrafenis, in het midden van onze eredienst, werden mijn geestelijke ogen geopend en daar stond die jonge man, breed grijnzend en zo gelukkig als maar zijn kon, samen met ons te aanbidden. Twee anderen zagen hem ook. En na een paar seconden was hij verdwenen. De Heer deed dat om ons de zekerheid te geven dat hij bij Hem was, en het goed met hem gaat in de hemel.
 
Pleegt iemand die sigaretten rookt langzame zelfmoord? Pleegt een alcoholist die zoveel drinkt dat hij leverschade oploopt en misschien onderweg zijn huwelijk en baan verliest, langzame zelfmoord? Hoe zit het met het anorexia meisje dat zichzelf uithongert of de veelvraat die zichzelf dood eet? Bestempelen we hun gewoonten en levensstijl alleen maar als zijnde 'destructief', maar zou het ook 'suïcidaal' kunnen zijn? Zelfmoord wordt opgevat als een eenmalige daad van zelfverminking, maar velen leven decennialang een zelfdestructieve levensstijl in een langzame spiraal naar de dood.
 
Wat is het verschil?
Wat is het verschil tussen "Groter liefde heeft niemand dan dat hij zijn leven geeft voor zijn vrienden" uit Johannes 15:13, en iemand die willens en wetens op een zelfdestructieve manier leeft? 
 
Is het afleggen van je leven voor een ander zelfmoord? Was Johannes 15:13 niet een verhulde verwijzing van de Heer naar Zichzelf, naar het kruis? Hij deed dat met opzet. Waarom was dat geen zelfmoord? Waar trekken we de grens?
 
De meeste mensen die zelfmoord plegen hebben er lang over nagedacht
Een vrouw van middelbare leeftijd liet me de littekens zien van het snijden op haar onderarmen en polsen. Zij bevestigde een woord van kennis dat ik gesproken had tijdens een samenkomst, namelijk dat daar een vrouw was wier moeder haar gezegd had toen ze 12 was: "Je bent niet mooi en niet erg slim, dus je zult hard moeten werken in het leven om vooruit te komen."
 
De Vader vertelde mij dat ze geloofde wat haar moeder zei, en voor haar was het de waarheid. Die woorden tegen een fragiele 12-jarige die net door de puberteit ging en worstelde met haar zelfbeeld terwijl er dingen in haar veranderden, hadden diepe gevolgen. Ze werd ontmoedigd, toen moedeloos, toen was de hoop weg, vervangen door woede en depressie, toen zelfhaat en zelfmoordgedachten. Als tiener begon ze zichzelf te snijden. Meer dan 20 jaar later, tijdens die woensdagavonddienst, kwam ze vrij. Maanden later zag ik haar en ze bevestigde dat ze nog steeds vrij was, wetend dat ze geliefd was en nu hield ze van zichzelf.
 
Het verschil was de liefde van de Vader; dat ze voor één keer in haar leven, in haar geest en in haar verstand, wist dat ze onvoorwaardelijk geliefd was door de Vader, en toen kon ze verder gaan. Maar op een praktisch niveau was zelfmoord haar leven binnengekomen door een lange reeks van kwellingen, teleurstellingen, veroordelingen en hopeloosheid.
 
Als zij zich van het leven had beroofd, zou ze dan naar de hel zijn gegaan?
Op een zondagmorgen sprak ik in een kleine plattelandskerk, in de heuvels van het westen van centraal Tennessee. Toen ik over de gemeente van ongeveer 40 mensen uitkeek, zag ik een vrouw met haar kinderen op een kerkbank zitten, bijna achteraan in de kerk. Boven haar zag ik plotseling een beeld van de voordeur van een huis, met een portiek, en een man die daar zat met een geweer in zijn hand. Naast dat beeld, zag ik dezelfde man in de hemel, die naar zijn gezin keek en tegen zijn vrouw zei hoeveel spijt hij had van de pijn die hij haar en hun kinderen had aangedaan, en hoe hij uitkeek naar de dag dat ze allemaal weer samen zouden zijn.
 
Toen zei de Vader tegen mij. "Deze man pleegde zelfmoord op die veranda. Hij vocht al jaren tegen alcoholisme en depressie, deels omdat hij meer voor zijn gezin wilde doen, maar dat nooit lukte. Zeg haar dat hij bij mij is en dat het goed met hem gaat, en dat hij ernaar uitkijkt dat ze weer samen zullen zijn."
 
Dat deed ik, ik legde precies uit wat ik zag, en ze barstte in tranen uit, zei dat het precies was zoals ik had gezien, en ze was zo dankbaar omdat ze erg bang was dat hij in de hel zou zijn. Ze begreep 'en goed’ als zijnde geestelijk en emotioneel goed, en was de Heer zeer dankbaar.
 
Ze was in staat zichzelf en hem te vergeven, en vrede te hebben dat alles uiteindelijk goed zal komen. Ze had zichzelf veroordeeld omdat ze niet meer haar best had gedaan om hem te helpen. Hij was wedergeboren, maar een alcoholist.  Zij was vol veroordeling en schuldgevoel - en was zo opgelucht dat hij in de hemel was, hevig snikkend, omdat de last van haar was weggenomen.
 
Ik heb in de loop der jaren verschillende keren van de Vader een visioen en/of woord gekregen over iemand die zelfmoord heeft gepleegd en die in de hemel is. Maar kunnen we in de Schrift antwoorden vinden over zelfmoord en de gedachten die tot zo'n beslissing leiden? Dat is voor volgende week, tot dan,
zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en email me op [email protected]
0 Comments
    Picture

        John Fenn

    is de stichter van CWOWI.
    Naar NL.Home
    Indien je een abonnement wil op de Weekly Thoughts NL mail

    Archief

    May 2025
    April 2025
    March 2025
    February 2025
    January 2025
    December 2024
    November 2024
    October 2024
    September 2024
    August 2024
    July 2024
    June 2024
    May 2024
    April 2024
    March 2024
    February 2024
    January 2024
    December 2023
    November 2023
    October 2023
    September 2023
    August 2023
    July 2023
    June 2023
    May 2023
    April 2023
    March 2023
    February 2023
    January 2023
    December 2022
    November 2022
    October 2022
    September 2022
    August 2022
    July 2022
    June 2022
    May 2022
    April 2022
    March 2022
    February 2022
    January 2022
    December 2021
    November 2021
    October 2021
    September 2021
    August 2021
    July 2021
    June 2021
    May 2021
    April 2021
    March 2021
    February 2021
    January 2021
    December 2020
    November 2020
    October 2020
    September 2020
    August 2020
    July 2020
    June 2020
    May 2020
    April 2020
    March 2020
    February 2020
    January 2020
    December 2019
    November 2019
    October 2019
    September 2019
    August 2019
    July 2019
    June 2019
    May 2019
    April 2019
    March 2019
    February 2019
    January 2019
    December 2018
    November 2018
    October 2018
    September 2018
    August 2018
    July 2018
    June 2018
    May 2018
    April 2018
    March 2018
    February 2018
    January 2018
    December 2017
    November 2017
    October 2017
    September 2017
    August 2017
    July 2017
    June 2017
    May 2017
    April 2017
    March 2017
    February 2017
    January 2017
    December 2016
    November 2016
    October 2016
    September 2016
    August 2016
    July 2016
    June 2016
    May 2016
    April 2016
    March 2016
    February 2016
    January 2016
    December 2015
    November 2015
    October 2015
    September 2015
    August 2015
    July 2015
    June 2015
    May 2015
    April 2015
    March 2015
    February 2015
    January 2015
    December 2014
    November 2014
    October 2014
    September 2014
    August 2014
    July 2014
    June 2014
    May 2014
    April 2014
    March 2014
    February 2014
    January 2014
    December 2013
    November 2013
    October 2013
    September 2013
    August 2013
    July 2013
    June 2013
    May 2013
    April 2013
    March 2013
    February 2013
    January 2013
    December 2012
    November 2012
    October 2012
    September 2012
    August 2012
    July 2012
    June 2012
    May 2012
    April 2012
    March 2012
    February 2012
    January 2012
    December 2011
    November 2011
    October 2011
    September 2011
    August 2011
    July 2011

    RSS Feed

Church WithOut Walls International.eu (C) 2025
to donate
Photo from widakso