Dag allemaal,
Een man kwam aan bij het appartement van zijn vriendin, maar ze was nog niet klaar, dus maakt hij zichzelf nuttig door de schone vaat uit de vaatwasser te halen. Dit was niet van hem gevraagd, noch had hij enige hint hierover gekregen – hij dacht gewoon: laat ik haar even helpen. Zij was onder de indruk! Deze man wil ik wel trouwen!

Terwijl hij de vaatwasser uitruimde, liep zij naar de kast om iets te pakken en zag dat de maatbekers in de verkeerde volgorde stonden – in plaats van ze in elkaar te zetten, zoals bedoeld, had hij de één op de ander gestapeld, zoals ze uit de vaatwasser kwamen.

Zij opende haar mond om te zeggen: ‘Zo moet je deze niet opruimen, de volgende keer….’ Toen iets haar weerhield. Ze dacht ‘Is dit werkelijk zo belangrijk?’

Onbeduidend, of een deal breaker (=de afspraak/overeenkomst niet door laten gaan)?
Zij herinnerde zich hoe haar vriendinnen klaagden over dingen die hun echtgenoten NOOIT deden – de was, afwas, het huis schoonmaken, met de kinderen helpen – en ze dacht: ‘Ga ik hem corrigeren omdat de maatbekers niet goed gestapeld zijn, terwijl hij uit zichzelf de vaatwasser uitruimde? We zullen misschien wel de rest van ons leven bij elkaar zijn. Is dit echt zo belangrijk?’

In een flits keek ze jaren vooruit de toekomst in – jaren waarin zij kleine dingen corrigeerde die hij verkeerd deed. Ineens besefte ze dat zij verondersteld had dat haar manier de enige juiste was en dat het haar taak was hem te trainen – de maatbekers moeten hier staan, netjes in elkaar gestapeld, de handdoeken moeten op deze manier gevouwen worden, de vaatwasser op de ‘juiste’ manier ingeruimd…

Stel dat de rollen omgedraaid waren, dacht ze bij zichzelf, en dat zij naar de supermarkt zou gaan, en hij dan tegen haar zou zeggen, voordat ze weggaat: “Heb je jouw lijst bij je? Zorg dat je de coupons gebruikt! Vergeet niet volle melk te halen, want dat magere spul lust ik niet. En koop het juiste wasmiddel dit keer! Die van ons heeft een oranje kleur! En haal ons lievelingsijs. En vergeet niet langs de stomerij te gaan!”

Het risico
Ze realiseerde zich dat ze, door stil te blijven, ‘rampen’ met de was riskeerde, kleding niet op tijd bij de stomerij opgehaald zou worden, dat verkeerde spullen gekocht konden worden of eten op de ‘verkeerde’ plek in de koelkast zou staan, dat sleutels en portemonnees op de eettafel zouden liggen, terwijl die opgeruimd zouden moeten zijn. Maar ook wist ze dat stil zijn het risico waard was.

En in dat moment van helderheid, hield ze haar mond dicht in plaats van hem te corrigeren en gaf ze hem een dikke kus: “Dank je wel voor het uitladen van de vaatwasser, schat!”

Ze zijn nu bijna 20 jaar getrouwd, en nog steeds doet hij dingen ‘verkeerd’, maar dat geeft allemaal niets omdat ze beiden naar het grote geheel kijken in plaats van elkaar op ieders fouten te wijzen.

Wat als…
Laten we eens doen ‘wat als’. Wat als zij haar mond opengedaan zou hebben om hem te corrigeren met die maatbekers? Dan zou ze zonder problemen iets gezegd hebben over hoe hij de was deed, het huis schoonmaakte, kleding opvouwde – alles kon onderworpen zijn aan haar correctie!

En hij zou zich gevangen voelen, want alles wat hij deed zou niet goed zijn. Misschien dat hij haar uiteindelijk zal buitensluiten, zodat alles wat ze zei beantwoord zou worden met een automatisch ‘Ja, schat’ terwijl hij niet echt luisterde naar wat ze zei.

Of de wrevel zou zich zo opbouwen, dat er een voorturende boosheid sudderde in hem en hij het gevoel had dat ze toch nooit zag wat hij wel goed gedaan had – hoe hard hij werkte, dat hij uit zichzelf de vaatwasser had uitgeruimd, naar de winkel was gegaan, de vloer had gedweild, de kliko geleegd – maar het enige dat hij kreeg, was correctie en niets was ooit goed genoeg voor haar. Zij echter zou dit nooit begrijpen, want, laten we eerlijk zijn, zij probeerde toch alleen maar te helpen?

Niet het juiste perspectief
Sommige christenen zijn wat de man had kunnen worden in ons ‘wat als’ scenario, omdat ze denken dat God constant over hun schouder kijkt om te vertellen hoe ze het beter hadden kunnen doen. Of ze voelen zich gevangen, dat Hij hen altijd corrigeert, ondanks dat ze zo hun best doen. Sommigen zijn boos op Hem omdat ze het gevoel hebben dat ze toch nooit iets goed kunnen doen.

Het grote beeld….Efeziërs 2:6-7
Maar stel dat God meer is zoals de manier waarop deze vrouw reageerde? Stel dat Hij er voor kiest de verkeerd gestapelde maatbekers van ons christelijk leven over het hoofd te zien, ten behoeve van het grote beeld, en ons gewoon een dikke geestelijke kus geeft (zegen)?

Stel dat Hij ervoor kiest, omwille van de lange termijn relatie, stil te blijven, om zelfs stilletjes ons te reinigen van zonden waar we ons niet van bewust zijn, en dat allemaal vanwege Zijn grote liefde en het feit dat we voor eeuwig bij elkaar zullen zijn.

Efeziërs 2:6 zegt “..en God (de Vader) heeft ons “mede opgewekt en ons mede een plaats gegeven in de hemelse gewesten, in Christus Jezus….”

Dit vers gaat over onze redding, onze directe toegang tot de Vader, onze adoptie van de Vader door Christus.

Maar vers 7 zegt ons WAAROM Hij ons redde: “…om in de komende eeuwen de overweldigende rijkdom Zijner genade te tonen naar Zijn goedertierenheid over ons in Christus Jezus.”

De Vader redde ons zodat in de komende EEUWEN Hij ons kan laten zien hoeveel Hij van ons houdt!

Zijn doel voor het kruis was niet slechts voor dit leven, het was voor de komende eeuwen – een eeuwigheid bij ons. Hij kijkt naar het grote beeld.

Vers 6 en 7 samen: “God, de Vader, heeft ons opgewekt en ons een plaats gegeven in de hemelse gewesten in Christus Jezus, om in de komende eeuwen de overweldigende rijkdom Zijner genade te tonen naar Zijn goedertierenheid over ons in Christus Jezus.”

De vader is niet aanmatigend, en zelfs niet een beledigende Vader die voortdurend iedere ‘maatbeker’ in ons leven die ‘verkeerd gestapeld’ is, aanwijst. De Bijbel zegt dat Hij in werkelijkheid bezig is over hoe Hij ons Zijn overweldigende genade en rijkdom in de komende eeuwen kan laten zien. Wow!

Wat gedachten
Als je 100 jaar van een wedergeboren leven op aarde hebt, hoe staat dat in verhouding met 1.000,000,000,000,000,000 oneindige nullen volgend, in een verheerlijkt, zondevrij lichaam in de hemel, in de komende eeuwen? Daarmee vergeleken zijn die 100 jaar klein. Dus moeten wij ons richten op de beproevingen van het hier en nu, of kijken we naar die 10 tot oneindige jaren die voor ons liggen?

Stel nu dat je God bent en jij investeerde het leven van jouw enige Zoon om voor de mensheid te sterven, de grootste prijs die ooit betaald is, en je weet dat die investering je deze geestelijke kinderen heeft opgebracht, die voor eeuwig bij jou zullen zijn, zou jij dan ook niet leven in dit lichaam als tijdelijk bezien?

Dus deze serie gaat over hoe de Vader en de Here Jezus naar het grote beeld kijken van een eeuwigheid met ons, en hoe wij ons denken moeten aanpassen aan hun denken. Dit gaat over ‘het grote beeld’ denken zoals we dat in de Schrift zien en de kleine ‘aanwijzingen’ die God ons dagelijks geeft om hoger te kijken, dieper en verder, naar de eeuwen die komen.

 “Daarom verliezen wij de moed niet, maar ook al vervalt onze uiterlijke mens, nochtans wordt de innerlijke van dag tot dag vernieuwd…daar wij niet zien op het zichtbare, maar op het onzichtbare, want het zichtbare is tijdelijk, maar het onzichtbare is eeuwig.” (1 Cor, 4:16,18)

Volgende week meer over het grote beeld…tot dan!

Zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.cwowi.org

Dag allemaal,
Kun jij je voorstellen, als je een vriend vraagt: ‘Wil je, terwijl ik weg ben, het gras maaien, de planten water geven, de hond eten geven, en de post ophalen’? en dat het antwoord is: ‘Ik wil alleen de post voor je halen’.

Dat zou teleurstellend zijn, nietwaar? Jezus en Petrus hadden een vergelijkend teleurstellend gesprek.

Twee soorten liefde
In Johannes 21:15-19 vraagt Jezus twee keer aan Petrus of hij Hem liefheeft, en beide keren gebruikt Hij het woord ‘agape’. Agape is onvoorwaardelijk, leg-je-leven-af-voor-je-broeder liefde. Maar beide keren antwoord Petrus met het woord ‘phileo’ liefde – een lagere vorm van het woord liefde, de liefde voor een goede vriend, genegenheid.

Dat niet allemaal, Heer, maar ik zal de post voor U halen!

Opnieuw raakt Jezus de kern van de zaak in het hart aan, testend, onderzoekend – alsof Hij in het hart van Petrus snijdt ter voorbereiding op Pinksteren, een maand later, en ter voorbereiding op een leven van opoffering. “Heb je Mij onvoorwaardelijk lief, Petrus?” vraagt Jezus twee maal. Maar beide keren krijgt Hij deze reactie: “Ik hou van u als van een goede vriend.’

Dit is NIET het nivo van liefde dat Jezus zoekt. En toch geeft Hij Petrus beide keren de opdracht: Hoed Mijn schapen. Hoe interessant is het dat, alhoewel Petrus niet het nivo van liefde heeft dat vereist is voor de roeping op zijn leven, Jezus hem toch roept – zijn wij niet precies hetzelfde? JA!

Als je kunt doen waar Hij je voor roept, is dat een bewijs dat jij zelf de roeping bedacht hebt, want Hij vraagt alleen dat van ons, wat bij de mens onmogelijk is, zodat de heerlijkheid van God zal zijn, en niet van ons.

Wij zijn Petrus
Jezus is dezelfde, gisteren, heden en tot in eeuwigheid – Hij vraagt ons nog steeds naar onze liefde voor Hem – en zoals deze serie liet zien, vraagt Hij dat op verschillende manieren, leidt Hij ons om ons hart te onderzoeken, onze motieven en komt het neer op de vraag: Wat is voor jou het belangrijkst; Mij en de hemel, of met de rest in de afgrond springen?

Er is een verhaal over christenen in een huiskerk, in voormalig Rusland. Op een keer toen ze bij elkaar kwamen, stormden soldaten de deur binnen, met getrokken geweren “Iedereen die geen christen is, mag nog vertrekken!” De meesten gingen er snel vandoor, maar een paar bleven achter, angstig over wat er met hen zou gebeuren. De soldaten lieten hun geweren zakken, en de leider zei: “Eindelijk, we hebben echte christenen gevonden!” en samen hadden ze een tijd van aanbidding, Bijbelstudie, en gesprek. Zou jij bij de groep horen die er vandoor ging, of ben jij één van die weinigen die bleef?

Petrus en Jezus kenden elkaar ongeveer 3,1/2 jaar, en Zijn vraag komt na de opstanding. Dus Jezus vraagt Petrus of hij nu, na alles wat hij meegemaakt heeft, alles wat hij gezien en gehoord en gedaan heeft, of hij nu onvoorwaardelijk van Hem houdt, in een ‘leg jouw leven af voor Mij’ agape liefde?

We weten dat Petrus eerlijk en transparant is – wat je ziet is wat je krijgt – dus antwoordt hij eerlijk ‘Ik hou niet onvoorwaardelijk van U, ik hou van U (phileo)  als van een vriend.’

Agape en phileo
‘Agape’ is de liefde die de liefde van de Vader voor Zijn Zoon beschrijft, in Johannes 17:26, en hoe de Vader ‘Zo lief de wereld had dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft’ van Johannes 3:16. Het is onvoorwaardelijke liefde, volkomen afhankelijk van de gever van die liefde. Daarom kan de ontvanger van ‘agape’ liefde niets doen om de liefde waarmee hij liefgehad wordt, te veranderen, te wijzigen, of te beïnvloeden.

Phileo liefde, wil zeggen een tedere genegenheid en wordt gebruikt voor de genegenheid die er was tussen de apostel Johannes en Jezus, als vrienden – Johannes die aan de boezem van Jezus lag tijdens de maaltijd, in Johannes 13:23 – de liefde tussen goede vrienden.

Twee keer vroeg Jezus aan Petrus of hij die diepe liefde voor Hem had, en twee keer zei Petrus ’nee’.

Als hij niet klaar is om naar mijn nivo te komen, kom Ik naar zijn nivo.
De derde keer komt Jezus naar waar Petrus is: “Hou je phileo van Mij, houd je van Mij als van een vriend?” Petrus was bedroefd dat de Heer hem dat een derde keer vroeg, maar reageerde als tevoren – Ik heb u toch gezegd dat ik als een vriend van U houd! – denkend dat de Heer eindelijk zal begrijpen wat hij zegt.

Dat is de reden dat Jezus onmiddellijk profeteert hoe Petrus zal sterven – Hij doet een subtiele, maar krachtige uitspraak dat Petrus uiteindelijk een ‘agape’ liefde voor Hem zal hebben wanneer hij oud is; Hij zal gekruisigd worden, net als de Heer.

Ik verbaas me over de genade van de Heer. Op dat moment, ergens in 32 na Christus, houdt Petrus nog niet van de Heer met ‘agape’ liefde. En Jezus vertelt hem dat hij dat wel zal doen als hij ouder is – Petrus stierf rond het jaar 66 na Christus, 34 jaar later – en Jezus vertelt hem dat hij over 34 jaar een agape liefde voor Hem zal hebben, ook al heeft hij die liefde voor Hem op dat moment niet. Wat een liefde!

Een andere kijk
Een andere kijk op dit gesprek is dat Petrus dacht dat van de Heer houden als van een vriend, meer was dan ‘agape’. Ik hou van U als mijn beste vriend! Te denken dat phileo meer is dan agape, is niet correct, maar dit probeerde hij misschien te zeggen – ik hou liefdevol van U als mijn beste vriend!

Zou dat zo zijn, dan wil dat zeggen dat hij het punt van Jezus volledig mistte. Dus komt Jezus hem tegemoet waar hij is, de derde keer vraagt Hij of hij als een vriend van Hem houdt.

En zo gaat dat ook met ons – of de Heer gaat rechtstreeks naar ons hart om te vragen welke liefde we voor Hem hebben, of we missen volledig wat Hij in ons probeert te doen. Hoe vaak hebben we Hem niet gevraagd iets te doen aan degene die ons pijn gedaan heeft, maar Hij lijkt dat verzoek te negeren en in plaats daarvan richt Hij zich op ons hart en vraagt of wij willen vergeven en hen goed willen doen! Argh! Leer ze gewoon een lesje, Heer en vraag mij niet naar mijn eigen hart te kijken! Lol.

Studentenvereniging
Toen ik bij de studentenvereniging kwam, op de Universiteit van Indiana, in 1976, ontmoette ik een aantal andere christenen. Ik vond het fantastisch dat al die jongelui serieus bezig waren met de Heer, in een cultuur van feesten en uitgaan, wat je tegenkomt in die verenigingen. Sommigen van ons waren daar om te studeren en in mijn geval was ik daar omdat mijn vader ook deel geweest was van die studentenvereniging, dus ik verheugde mij erop deze gelovigen te ontmoeten.

Mijn wereld schudde toen ik één van hen dronken en struikelend in de hal tegenkwam, tijdens een donderdagavond bier feest. De volgende dag vertelde iemand anders hoe één van de meisjes zijn kamer in gekomen was en zich ontkleedde, en hij vroeg ons ‘Wat kon ik er aan doen?’ (zeker niet wat hij die nacht deed, dat is zeker)

Van de 8 christenen in het huis, waren we slechts met z’n tweeën die consistent met de Heer wandelden. De verleiding was er om van de rots te springen met mijn broeders van de studentenvereniging, maar ik heb het nooit gedaan. Barb zat een jaar lager op school, dus zij was thuis en maakte haar laatste jaar op de middelbare school af, en ik denk dat dit ook hielp om mij geconcentreerd te houden.

We schreven elkaar brieven (dit was nog voor emails en sms’jes) en wanneer het leek dat alle anderen van de rots af sprongen, troostten wij onszelf, correct of incorrect, als eenzame gelovigen die weigerden de kudde te volgen. We konden sterk staan omdat we meer van de Heer en de hemelse opinie hielden dan van de aarde en de opinie van mensen.

Samenvatting
In deze serie hebben we een rode draad gezien in hoe de Heer de harten van de mensen test en onderzoekt, en die draad is de hemel waarderen boven de aarde.

Hij is vandaag dezelfde, vraagt ons naar onze kernwaarden, en naar wie Hij voor ons is. Maar wie Hij is voor een ieder van ons, is in de loop der jaren veranderd. Niemand van ons begon onze wandel met de Heer door een ‘agape’ liefde voor Hem te hebben. We werden gered omdat we de Waarheid zochten, of omdat we in een tragische situatie waren die alleen God kon veranderen, of om welke reden dan ook. We gingen van het niet kennen van Hem naar Hem nauwelijks kennen, naar Hem te kennen als een vriend, en velen zijn verder gegaan en hebben de liefde die Jezus van Petrus vroeg: ‘Agape’ liefde.

Dit is een levenslang proces, want telkens als we ervoor kiezen het juiste te doen, leggen we ons leven een beetje meer af voor Hem, bewijzend dat we de schatten van de hemel, en het hemels denken, meer waarderen dan onszelf.

Spring niet van de rots af, met de rest van de menigte. Stel je kernwaarheden vast, wat belangrijk is voor je, en daarmee trek je een streep waar je nooit overheen zult gaan, ook al springen al je vrienden van de rots.

Volgende week een nieuwe serie ‘Het Grote Beeld.’

Zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.cwowi.org

Hallo iedereen,
De afgelopen paar keer heb ik met jullie gedeeld hoe de Heer ons ten goede onderzoekt, ons potentieel test en vandaag gaan we het hebben over hoe Hij onze motivaties onderzoekt en ons kansen geeft om ons hart aan te passen.

Eet mijn vlees, drink mijn bloed

Mattheüs, Marcus en Johannes hebben alle drie geschreven dat ze Jezus op het water hebben zien lopen. Ze schreven het alle drie vanuit een ander perspectief, maar Johannes is de enige die het verhaal verteld NADAT de boot aan de andere kant is gekomen. (Mat.14, Marc.6, Joh.6)

Zoals u vast wel weet had Jezus zojuist 5000 mannen plus vrouwen en kinderen voorzien van eten door het vermenigvuldigen van een lunch van een jongetje. Daarna stuurt Hij de 12 discipelen weg in een boot met de instructie dat ze naar de andere kant van het water moeten gaan en dat Hij ze later weer zou zien. In de tussentijd ging Hij de bergen in om te bidden, maar tussen 3 en 6 uur in de ochtend kwam Hij naar de discipelen toe wandelen op het water. (In Mat.14:25 staat dat het gedurende de 4e wacht was, wat tussen 3 en 6 uur in de morgen was.)

Mattheüs is degene die opgeschreven heeft dat Petrus uit de boot ging en op het water liep. Marcus vertelt dat Jezus door zou zijn gewandeld langs de boot als zij het niet in angst hadden uitgeroepen. En Johannes vertelt ons dat zodra Jezus in de boot stapte, de boot direct aan de andere kant van het water was. Wat wij noemen 'translated' – boot en inhoud en de 13 mannen die erin zaten waren direct aan de andere kant, wat zo ongeveer 5-7 km was. (Joh.6:21)

“De volgende dag zag de schare, die aan de andere zijde van de zee stond, dat daar geen ander scheepje was geweest dan een, en dat Jezus niet met zijn discipelen in het schip gegaan was, maar dat Zijn discipelen allen waren weggevaren....en toen zij Hem aan de overkant der zee vonden, zeiden zij tot Hem: Rabbi, wanneer zijt Gij hier gekomen?”

“Jezus antwoordde hun en zeide: Voorwaar, voorwaar, ik zeg u, Gij zoekt mij, NIET omdat gij tekenen gezien hebt, maar omdat gij van de broden gegeten hebt en verzadigd zijt.” (Joh.6:22-26)

Motivaties
Jezus laat ons nog steeds duidelijk onze motivaties zien: “Voorwaar, voorwaar, ik zeg u, u wilt betrokken zijn bij het geven van onderwijs, niet omdat u aan anderen wilt geven, maar omdat u hoopt dat de voorganger het zal zien.”

“Voorwaar, voorwaar, ik zeg u, u wilt deze baan niet zodat u meer aan anderen kunt geven, maar u wilt deze baan omdat u een loonsverhoging krijgt en het goed voelt voor uw zelfvertrouwen.”

“Voorwaar, voorwaar, ik zeg u, u gaat niet naar de bidstond op woensdagavond omdat u van Mij wilt ontvangen, maar u gaat omdat u hoopt dat Ik de extra moeite die u doet zal zien en uw gebeden zal verhoren”.

“Voorwaar, voorwaar, ik zeg u, u was niet aan het vasten om dichter bij Mij te komen, maar omdat u 5 kilo wilde afvallen.”

Voorwaar, voorwaar, ik zeg u.......vul het maar in. Het enige verschil tussen Joh.6 en vandaag de dag is dat wij de Heilige Geest in ons hebben, die probeert gehoord te worden en die met Zijn zachte stem aan ons vraagt om onze motivaties puur te houden.

Wat nu als het houden van de juiste motivatie betekent dat iemand anders met een verkeerd motief de baan krijgt die u graag wilt? Bent u dan in uw hart blij dat u die dag meer gegroeid bent, of bent u dan verdrietig over het feit dat u de baan niet gekregen hebt?

Het verschil tussen de mannen en de jongens – terug naar de mensen van het brood/vis
Nadat Jezus hun vertelde dat ze Hem volgden, niet omdat Hij de Messias was, maar omdat Hij blijkbaar goed was in het voorzien van eten, onderwees Hij hen dat het brood/ vis een beeld was van Hem en dat Hij een oneindige bron van eeuwig Leven is. Hij zei ook dat het manna van Mozes een voorbeeld van eeuwig leven was, niet alleen maar van voedsel.

Vandaag is het nog steeds zo dat mensen Jezus volgen vanuit een verkeerde motivatie – Hij lijkt hun oneindige bron van.....te zijn. Deze mensen maken gebruik van mensen en van God en zijn onzuiver in hun leven. Ze misbruiken God en mensen om te krijgen wat ze willen.

Jezus zal ons altijd leiden door de Heilige Geest om onze motivaties puur te houden en Hij confronteert ons met lelijke, onzuivere motieven, zodat wij de kans hebben om ze te verwerpen en het Leven te kiezen. Op die manier kunnen wij volwassen worden. Sommigen maken de juiste beslissing en anderen kiezen ervoor om God te dienen vanwege de oneindige bron van wereldse dingen.

Deze mensen volgden Jezus de hele weg terug naar de andere kant van het water en velen bleven Hem volgen tot in de stad, maar waren nog steeds niet hun motieven aan het veranderen. Uiteindelijk maakte Hij er een eind aan door in de synagoge dit te zeggen:

“Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt, heeft eeuwig leven..” (Joh.6:54)
Als ze bereid zijn om hun motivaties zuiver te maken, dan maken ZIJ een keuze richting hun bestemming, ook al begrijpt hun verstand de gelijkenis niet.

Maar vele wilden niet afrekenen met hun motivaties: “Van toen af keerden vele van zijn discipelen terug en gingen nier langer met Hem mede.” (Deze mensen hadden Hem niet alleen maar gevolgd, ze waren DISCIPELEN van Christus.)

We weten niet of Petrus alles begreep wat Jezus zei, maar we weten dat hij een stap terug deed en naar het grotere geheel keek, wat ervoor zorgde dat zijn motivatie gezuiverd werd. Jezus sprak tot de twaalf en zei: “Gij wilt toch ook niet weggaan?”  Simon Petrus antwoordde Hem en zei: “Here, tot wie zullen wij heengaan? Gij hebt de woorden van eeuwig leven; en wij hebben geloofd en erkend dat gij zijd de Heilige Gods.” (6:66-69)

De Heer vraagt nog steeds van ons om niet van de afgrond de springen met de anderen die aanstoot namen en van Hem weggingen; Hij vraagt nog steeds van ons om te kijken naar onze waarden en om onze motivaties te zuiveren. Gaan wij springen of zijn wij discipelen?

Motivaties, motivaties
Jezus zei dat de Heilige Geest ons in alle waarheid zou leiden. Die waarheid houdt ook de lelijke waarheid in die schuilt gaat achter onze motieven en ons ego. Hoe velen van ons begonnen als een discipel die gewoon van God hield, maar in de loop der tijd hebben we er verwachtingen en voorwaarden aan toegevoegd. Soms zelfs zo erg dat wij denken dat God ons dient of dat geloof er is om dingen van Hem te krijgen of dat we ervoor kunnen zorgen dat Hij bepaalde dingen voor ons doet. Of misschien is Hij wel een middel om rijk te worden?

Toen ik op de Bijbelschool zat, werkte ik 's nachts in een winkel. Als de kassa aan de volgende collega werd overgedragen, werd het geld altijd geteld, zodat elke dienst met een 'schone lei” begon.

Op een dag gebeurde het dat ik $20 extra in mijn kassa had, in een tijd waarin wij het op financieel gebied erg moeilijk hadden. Er was een kort moment waarop ik dacht dat de Heer mij wilde zegenen met de extra $20 en dat ik het in mijn zak kon stoppen. Ik dacht hoe dat ons heel erg zou helpen om eten te kunnen kopen voor die week, maar ik verwierp die gedachte en noteerde het juiste bedrag. Mijn motivaties werden dat ene moment duidelijk gemaakt en ik reageerde op de juiste manier. Ik zette mijn financiële nood aan de kant en gooide de gedachte dat ik van iets illegaals iets geestelijks kon maken in de naam van God, overboord.

De rijke jongeling
Toen de rijke jongeling naar Jezus toekwam vroeg hij Hem wat hij kon doen om het eeuwige leven te verkrijgen.

De meeste mensen missen het feit dat Jezus gelijk zijn diepste nood en probleem openbaart: “Wat vraagt gij Mij naar het goede? Eén is de goede.” (Mat.19:16-22)

Wat Jezus hem vroeg was: Je noemt mij goed, dus wat je eigenlijk zegt is dat ik God ben? We lezen de volgende 10 verzen zo snel dat wij dit deel van het gesprek missen. Een gesprek dat pauzes had, reflecties, reacties en een gesprek wat minuten lang was, niet slechts een paar seconden– deze pauzes en uitwisselingen worden aan ons duidelijk gemaakt door de punt aan het eind van een zin of door een komma of door een puntkomma. Noem je mij God omdat je Mij goed noemt? Pauze, wacht op een antwoord, geen antwoord, verandering van tactiek.

Het feit dat hij geen antwoord gaf op de directe vraag van Jezus, betekende dat de jonge man niet gewillig was om in het openbaar met zijn ware motief en zijn liefde voor rijkdom af te rekenen. Dat was de reden dat Jezus op een andere manier met de situatie om moest gaan: ”Ga heen, verkoop uw bezit en geef het aan de armen en gij zult een schat in de hemelen hebben, en kom hier, volg Mij.”

De jonge man vertrok bedroefd, omdat hij rijk was.

Het echte probleem was dat de man God wilde dienen, terwijl hij de liefde voor geld en status wilde behouden, zonder het duidelijk voor hemzelf te hebben wie Jezus was. Hij was namelijk niet in staat om de vraag van Jezus te beantwoorden of hij dacht dat Jezus God was. De Heer openbaarde zijn motief en confronteerde hem ermee door tegen hem te zeggen dat hij alles moest verkopen zodat hij een schat in de hemelen zou hebben EN dat hij een discipel van Jezus zou worden. Als hij dat gedaan had, dan had hij zijn hart gezuiverd en zou hij God hebben gediend zonder bijbedoelingen – alleen maar uit pure liefde voor God.

Mensen willen de stem van God horen en allemaal geestelijke ervaringen hebben en dat is op zich geen probleem, maar de waarheid is dat Hij meestal binnenin tot ons spreekt. Dat Hij van ons vraagt om een zuiverheid te hebben in focus, zuiverheid in motivaties. Een zuiverheid in liefde.

Volgende week gaan we het hebben over hoe de Heer ons in deze wegen leidt.

Wees gezegend,
John Fenn / vertaling AE
www.cwowi.org

Dag allemaal,
Vorige week noemde ik hoe Fillipus op een normale vraag die Jezus hem stelde, met een ‘normaal’ antwoord kwam. Maar Johannes 6:5-6 zegt dat Jezus die vraag stelde om Fillipus te testen – met andere woorden, om te zien of Fillipus net zo denkt als de rest van de mensen. En dat deed hij: ‘salaris van een half jaar is nog niet genoeg om iedereen te voeden.’ Of zou hij buiten de ‘box’ denken, over wat God zou kunnen doen?

Jezus is niet veranderd, en deze serie gaat erover hoe Hij ons leidt door de Geest naar eens gelijke beslissingen, en hoe Hij ons beproeft om te zien wat er in ons hart is, net zoals Hij dat deed in de evangeliën. Hier is een ander voorbeeld:

Wie ben ik?
“Wie zeggen de mensen dat de Zoon des Mensen is? En zij zeiden: Sommigen, Johannes de Doper; anderen Elia; weer anderen Jeremia of één der profeten. Hij zeide tot hen: Maar gij, wie zegt gij, dat Ik ben?” (Matth. 16:13-18)

Een zelfde geval als toen Hij Fillipus testte, in Johannes 6. Het gesprek verloopt ‘natuurlijk’, geen aanwijzing dat Hij kijkt of er openbaring is, of dat er iemand is die antwoord met een ‘buiten de box’ denken.

Toen Petrus reageerde met: “Gij zijt de Christus, de Zoon van de levende God!” Jezus antwoordde en zei dat Hij gezegend was, omdat vlees en bloed hem dat niet geopenbaard had – Hij was niet tot die conclusie gekomen door met anderen ideeën te bespreken over wie Hij nu was, Elia, of Jeremia – Petrus had openbaring van de Vader ontvangen dat Jezus de Christus was en dat zei hij toen.

In beide gevallen keek Jezus, observeerde Hij, liet het denkproces zijn gang gaan in Fillipus en Petrus, wilde Hij zien of er openbaring was en een denken dat niet ‘van de rots afspringt’ met de rest van hun vrienden.

Waar wil je in rijden?
Het was 1978, augustus, een maand voordat Barb en ik zouden gaan trouwen. Ik werkte bij de PTL Club in Charlotte, North Carolina, in het deel van de bediening dat bekend stond als ‘Heritage USA’. Barb was thuis in Indiana, en maakte zich klaar voor de bruiloft terwijl ik moest werken. Ik had een appartement gehuurd voor ons, en wachtte nu op de Vader om te voorzien in een auto. Het was een rit van 15 uur van Indiana naar Charlotte.

Die mei was ik daar begonnen te werken, en kon mijn moeders ‘reserve’ auto gebruiken totdat ik zelf een auto zou hebben. Het probleem was dat ik niet gespaard had voor een auto en mijn moeder wilde de auto na 2 maanden weer terug hebben. Ik zocht de vader hoe Hij ons een auto zou geven. Eerder dat jaar hadden Barb en ik een lijst gemaakt van alles wat we nodig hadden in een auto: een automaat, omdat haar eerste (en laatste) poging in een auto met versnelling te rijden dramatisch geëindigd was, toen de auto niet verder wilde en stil stond op een kruising, met rijen auto’s achter ons.

Details, details.
We wilden airco in de auto, omdat we zouden gaan wonen in heet en vochtig North Carolina, en 4 deuren om huwelijksgeschenken en dergelijke te kunnen vervoeren naar ons appartement, en een zuinige auto. Toen we onze lijst gemaakt hadden, werd ik in mijn geest getrokken naar de cover van een automagazine, ‘Motor Trend’, dat een foto liet zien van de auto van het jaar 1978: de Plymouth Horizon/Dodge Omni. In mijn geest wist ik dat dit de auto was waar de Vader in voorzien had – er was zo’n vrede in mijn geest gekomen, wat getuigde van dat feit. Dus zochten we niet verder.

Er gingen een paar maanden voorbij, maar er was nog geen auto. Ik vroeg me af hoe het zou gebeuren – misschien dat een rijkere vriend ons een auto zou geven, misschien zouden we als huwelijkscadeau een auto krijgen van mijn vader, of misschien zou mijn moeder of haar ouders er één aan ons geven. Steeds maar weer speelde het scenario zich af in mijn hoofd over hoe God Zijn woord zou vervullen.

Wanhopig voor die auto!
Mijn collega’s hadden mij opgehaald van en naar het werk, maar onze trouwdag, 16 september, kwam snel dichterbij, nog maar één maand te gaan. Dus op een zaterdag viel ik op mijn knieën en zocht ik in wanhoop de Vader betreffende die auto, die ik over 3 weken nodig zou hebben om naar Indiana te kunnen rijden voor de bruiloft.

Ineens hoorde ik Zijn stem, maar het ging niet over de auto. Hij begon met mij te praten over hoe ik een echtgenoot zou moeten zijn, hoe mijn vrouw te behandelen (Hij zei: behandel haar als een koningin, al moet ik eerlijk bekennen dat ik dat niet altijd gedaan heb) en dat ik moest leren wat het wil zeggen mijn leven voor haar af te leggen, en nog andere dingen vertelde Hij, die ik nog nooit met iemand gedeeld heb, zelfs niet met Barb. Maar helemaal niets over een auto.

Toen vertelde Hij mij andere dingen met betrekking tot mijn tijd bij PTL, en dat Hij mij naar school stuurde na PTL, maar helemaal niets over een auto. Toen ik vroeg naar een auto, was Hij stil – geen reactie. Wat ik vreemd vond, omdat Hij juist zo spraakzaam geweest was over het huwelijk en onze toekomst het jaar daarna.

In half gehurkte toestand, overdacht ik Zijn stilte. Het was net zoals de voorbeelden hierboven met Fillipus en Petrus – ik wist dat de Vader en onze Heer naar mij keken, hoe ze zagen dat mijn gedachten rondtolden, en hoe mijn hart probeerde het te begrijpen.

Ik kwam tot de conclusie dat het misschien mijn verantwoordelijkheid was een auto zien te krijgen, en niet dat van iemand anders. Het zou kunnen zijn dat iemand misschien niet ongehoorzaam was, of aarzelde ons een auto te geven, misschien was de Vader stil omdat het aan mij was een auto te zoeken.

Dat zou toch niet waar kunnen zijn, dacht ik. Ik had geen geld, had nog nooit iets op krediet gekocht – kon de voorziening van de Vader ZO eenvoudig zijn? Was ik met anderen meegelift en had ik de auto van mijn moeder geleend, volledig de mogelijkheid negerend dat de voorziening er al die tijd al was; dat het bovennatuurlijk deel een goedkeuring voor krediet aan mij, zou zijn? Zou dat zo kunnen zijn?

Dit zei ik tegen Hem!
“Vader, als U mij niet zegt hoe ik die auto kan hebben, loop ik naar de eerste dealer die ik tegenkom en zal ik mijzelf belachelijk maken door een auto te willen kopen! U kunt maar beter wat zeggen nu!” (Hoe vrijmoedig en dwaas was dat, zelfs voor een 20 jarige die nog nat was achter zijn charismatische oren).

Niets. Noppes. Geen woord. Hij bleef zwijgen en ik wist ik mijn geest dat Hij naar mij keek, zoals een vader dat bij een zoon doet. Maar nu was ik gedwongen mijn woord waar te maken – en dat deed ik dus. Ik liep een kilometer of zo naar de eerste dealer die ik tegenkwam, een Chrysler dealer, en daar buiten stond een witte Plymouth Horizon, waar ik bijna tegenaan liep toen ik de heuvel opklauterde naar de dealer, die grensde aan de parkeerplaats.

Ik had nog nooit een nieuwe auto gekocht, en de prijs (5400 dollar, spiksplinternieuw, 1978) leek gigantisch, daar ik slechts 150 dollar per week verdiende. Maar zij hadden óf een ‘eerste koper’ programma of ze wilden wanhopig graag verkopen, maar in het geestelijke had de Vader voorzien, en ik reed van die parkeerplaats weg, zonder geld, en 157.88 dollar iedere maand af te betalen.

Een ander auto verhaal
Een aantal jaar later, toen de Plymouth Horizon zijn laatste meters had gereden, hadden we slechte beslissingen in zaken genomen en uiteindelijk moesten we weer een auto lenen. Dit keer van iemand in de kerk, en de auto was een grote Lincoln Continental, 2 deurs. In de stad voldeed die auto prima, maar voor ons gezin van 5 was het niet geschikt. We zouden in een gemeente kunnen gaan werken als voorganger, maar dat was 3 uur rijden. We moesten dus verhuizen en opnieuw wisten we dat we een auto nodig hadden, al hadden we daar zelf geen middelen voor.

Ik zou pas na onze verhuizing betaald worden door de gemeente, dus dat hield in dat ik van de bank geen lening zou kunnen krijgen, omdat ik technisch gesproken nog zonder werk zat. En toch zouden we over een week verhuizen en de Vader had nog niet voorzien in een andere auto voor ons.

Opnieuw bedacht ik van alles, hoe iemand ons een auto zou kunnen geven, maar de hemel was weer stil. Op een dag moest ik denken aan hoe ik de Plymouth Horizon had gekocht, en ik zei tegen Barb: “Filippenzen 4:19 is waar, ongeacht de omstandigheden; Hij voorziet in onze behoeftes naar Zijn rijkdom in heerlijkheid, en dit is een behoefte, geen wens. En 2 Petrus 1:3-4 zegt dat “Zijn goddelijke kracht ons met alles, wat tot leven en godsvrucht strekt, begiftigd heeft”, dus moet ik geloven dat de voorziening er is. Ik blijf me getrokken voelen naar die tweedehands auto’s, vlak bij de kerk, dus denk ik dat ik daar even naartoe ga, om te zien of de Vader daar een voorziening heeft.”

Opnieuw maakten we een lijst: een automaat, 4 deuren, airco, in goede staat, en pas na 30 dagen een eerste betaling kunnen doen. Dat waren noden, dus daar gingen we voor.

Toen ik de parkeerplaats opliep, zag ik een witte Chevy Impala, met 4 deuren en ik informeerde naar die auto. De autohandelaar vertelde mij dat hij deze auto op consignatie verkocht voor iemand bij hem uit de kerk. Toen ik noemde dat ik een pastor was en informeerde naar die kerk, kwam ik erachter dat ik de vrouw kende die de eigenaar van die auto is. De man stelde voor dat ik haar zou opbellen om met haar te praten, en hij zou afzien van enige vergoeding, als we er samen uit zouden kunnen komen. Toen ik haar belde, stemde ze direct met alles in – ik vertelde haar wat ik dacht dat we konden betalen, en dat ik pas over 30 dagen kon gaan  beginnen met betalen, en zij zei dat het prima was. En ik reed met de auto naar huis!

Ik heb deze verhalen uit mijn eigen leven verteld, omdat ze iemand misschien kunnen helpen niet van de rots te springen, zoals de meerderheid dat doet, wat leidt naar gebrek en/of niet wandelen in de bovennatuurlijke voorziening van de hemel – en het kan iemand helpen te weten dat als er geen voorziening is, het aan jou is om God te vertrouwen, of niet. Het is aan jou om mee te gaan met het natuurlijke denken, zoals Fillipus dat deed, of om openbaring vanuit je hart te laten komen, zoals bij Petrus. De hemel werkt veel door ‘U geschiede naar uw geloof.’

De Heilige Geest zal je naar de rand van de besluitvorming leiden, Jezus beproeft ons nog steeds, geeft ons kansen om ons potentieel te testen – maar Hij kan niet een besluit voor ons nemen. Onderzoek de keuzes die voor je liggen, en doe wat juist is – misschien is het wel ‘buiten de box’ van jouw denken.

Volgende week meer – zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.cwowi.org