Dag allemaal,
Het lijkt mij goed, vanwege de reacties op de laatste serie, om het meer te hebben over wanneer we kunnen geloven goddelijk genezen te worden versus wanneer het aan ons is te geloven voor genezing. In de evangeliën zien we dat genezingen in één van deze twee categorieën vallen: Of hun genezing was een soevereine daad van God, of ze ontvingen hun genezing door geloof.
 
Onze interesse vandaag gaat uit naar de genezingen waarvan Jezus noemde dat het te maken had met hun geloof. Ik heb een serie “Healing School” dat dieper ingaat op hun geloof en hoe de Heer mensen soms zodanig manoeuvreerde, dat hun geloof naar voren kwam, wat vervolgens tot genezing leidde en wat interessant kan zijn voor meer inzicht hierover. Laten we een paar daarvan bekijken:
 
1.) De knecht van de hoofdman, Mattheüs 8:5-13 en Lucas 7:1-10
Deze man begreep gezag, wilde niet dat Jezus naar zijn huis kwam, maar slechts een woord van Jezus voor genezing was voor hem voldoende ‘Want ik ben zelf een ondergeschikte.’ Jezus zei dat Hij nog bij niemand in Israël een zó groot geloof gezien had.
 
Hij begreep zowel gezag en de kracht van de persoonlijke belofte van genezing. Zij die genezing nodig hebben, hebben een persoonlijke belofte van de Heer nodig over hun genezing. Mijn suggestie is het ontvangen van die belofte tot een top- prioriteit te maken, door tijd en inspanning te investeren in Zijn aanwezigheid totdat Hij jou daar een woord over geeft.
 
2.) De bloedvloeiende vrouw, Mattheüs 9:20-22, Marcus 5:25-34, Lucas 8:43-48
Het evangelie van Marcus biedt de meeste details en vertelt ons in vers 27-28 “Toen zij had gehoord wat er van Jezus verteld werd, kwam zij tussen de schare en raakte van achter Zijn kleed aan. Want zij zeide: Indien ik slechts Zijn klederen kan aanraken, zal ik behouden zijn. En terstond droogde de bron van haar bloed op.”
 
Toen zij hoorde dat het Jezus was (zo zegt de King James vertaling dit) – dat was haar punt van geloof. Zij had openbaring bij het horen van Zijn andere wonderen, dat ze genezen zou worden – zij had die openbaring in haar, en daarna handelde ze daarop. Jezus zei ‘Uw geloof heeft u behouden.’
 
3.) Twee blinde mannen, Mattheüs 9:27-31
Zij noemden Jezus de Zoon van David, wat een term was voor de Messias. Telkens als we zien dat mensen Jezus ‘Zoon van David’ noemen, blijft Hij stilstaan. En wat Hij ook iedere keer doet, Hij test hen om te zien of ze die term gebruiken als een algemene term, of dat zij echt geloven dat hij de Zoon van God, de Messias, is. Als ze laten zien dat ze een ware openbaring hebben dat Hij de Messias is, komt Hij hun geloof tegemoet. Deze 2 blinde mannen zijn de 1e van 3 voorbeelden waar we naar gaan kijken, van mensen die Hem ‘Zoon van David’ noemen.
 
Toen deze 2 mannen de aandacht van Jezus kregen doordat ze ‘Zoon van David’ riepen, testte Jezus hen: “Gelooft gij dat Ik dit doen kan?” Toen zij antwoordden: “Ja, Here”, was dat alles wat Jezus wilde weten – zij noemden Hem Heer. Vervolgens reageerde Hij met: “U geschiede naar uw geloof.” En onmiddellijk waren ze genezen. Zijn instructies dit niemand te vertellen, had te maken met de bevestiging van het feit dat Hij voor hen de Messias, de Zoon van David was, meer dan wat dan ook. U geschiede naar uw geloof lijkt de rode draad te zijn, zelfs voor ons vandaag. Richt je op wat jij gelooft, zoals zij dat ook deden. Daar zal Hij jou ontmoeten. Bij de erkenning van Zijn Heerschappij. Lees verder:
 
De Kananese vrouw – Mattheüs 15:21-28 en Marcus 7:24-30.
Daar vinden we iemand die een groot geloof had en die  evenals de Romeinse hoofdman, niet Joods was. Zij noemt Jezus ‘Zoon van David’ als ze Hem vraagt haar dochter te genezen die ‘deerlijk bezeten’ was. De discipelen vroegen Jezus haar weg te sturen, maar haar bewering dat Hij de Joodse Messias was, greep Zijn aandacht.
 
Hij moest haar testen, wat Hij ook bij de blinde mannen deed, om te zien of zij echt een openbaring had dat Hij de Messias is. Om dit te doen, sprak Hij een gelijkenis tot haar, zoals Hij zo vaak met mensen gedaan had – degenen die openbaring hadden, ontvingen grotere waarheden, terwijl zij die Hem volgden zonder openbaring en met bijbedoelingen, alleen verhalen hoorden over zaad en grond en dergelijke.
 
“Het is niet goed het brood der kinderen te nemen en het de honden voor te werpen”, zo begon Hij Zijn gelijkenis. Als zij openbaring had dat Hij inderdaad de Messias is, zou ze Hem op dezelfde manier antwoorden, en dat deed ze ook: “Zeker, Here, ook de honden eten van de kruimels die van de tafels van hun meesters vallen.” Ze had het! Zij geloofde echt! Jezus antwoordde: “O vrouw! Groot is uw geloof, u geschiede gelijk gij wenst!” En haar dochter was genezen van dat ogenbik af.
Dit was de 2e ‘U geschiede naar uw geloof’- uitspraak. Wij missen dat – we willen dat God ons aanraakt, maar de waarheid is dat we eerst openbaring nodig hebben en vervolgens komt de genezing.
 
Het laatste voorbeeld van de Zoon van David is blinde Bartimeüs, Mattheüs 20:29-34, Marcus 10:46-52 en Lucas 18:35-43. Het evangelie van Marcus geeft ons de details die we vandaag zoeken.
 
De tekst zegt ‘Toen hij hoorde dat het Jezus van Nazareth was, begon hij te roepen en te zeggen: Zoon van David, Jezus, heb medelijden met mij!” de menigte wilde dat Hij zou zwijgen, maar hij riep des te meer. Jezus hoorde hem en vers 49 zegt ‘En Jezus stond stil’, wat beleefd was, waardoor de blinde man zijn weg naar Jezus kon vinden. Onmiddellijk ‘wierp Bartimeüs zijn mantel af, sprong op en ging naar Jezus’.
 
De test die Jezus gebruikte om te zien of de bewering van Bartimeüs dat Hij de Zoon van David was, echt was of slechts een titel, was simpel: “Wat wilt gij dat Ik u doen zal?” Dat lijkt een domme vraag te zijn, maar het was een test. Wilde hij iets vleselijks, zoals geld, of wilde hij dat Jezus met iemand in de stad zou gaan praten om hem een huis te geven? Wat hij wilde, kwam dat overeen met zijn bewering dat Jezus de Zoon van David, de Messias, is?
Doet Jezus vandaag de dag niet hetzelfde bij ons: Wat wil je van Mij? Onze reactie verraadt soms ons zelfzuchtig hart. Hij antwoordde: “Rabboeni, dat ik ziende worde!” De reactie van Jezus was:
 
“Ga heen, uw geloof heeft u behouden.” Bartimeüs volgde Jezus daarop als een discipel. Het korte antwoord op ‘Wat wilt gij dat Ik u doen zal?’ was genezen te worden, maar het lange antwoord was dat hij eeuwig leven wilde. Hij wist, wist werkelijk, dat Jezus de Zoon van David was en hij reageerde op de grotere openbaring van redding. Dat is waar wij zijn moeten!
 
Al deze 3 voorbeelden van mensen die Jezus ‘Zoon van David’ noemden, laten zien dat Jezus hun openbaring testte om te weten te komen of het oprecht was. Alle 3 moesten reageren op een manier dat liet zien dat zij openbaring hadden om Hem te geloven voor genezing (of bevrijding). Voor ons wil het zeggen dat wij terug moeten gaan naar onze eerste en belangrijkste openbaring toen we Jezus voor het eerst ontmoetten. Er blijft Leven in die eerste openbaring toen je wist dat je wist dat Jezus Heer is en je moest reageren vanuit die openbaring – diezelfde openbaring kan opnieuw geloof in jou opwekken voor genezing.
 
Bekijk opnieuw de punten met betrekking tot geloof – en volgende week gaan we verder met andere voorbeelden van geloof voor genezing,
Tot dan, zegen,
John Fenn
Cwowi.org
Mail naar [email protected]

Dag allemaal,
Vorige week deelde ik hoe Paulus de Corinthiërs vertelde dat hun vooroordeel tegen leden van hun eigen (huis)kerk hen zwak en ziek had gemaakt en dat sommigen zelfs daardoor gestorven waren. Zij hadden dat zichzelf aangedaan, evenals dat het geval was met Epafras, die zichzelf bijna dood had gewerkt. Soms openen wij de deur door falende liefde of door werk of stress, maar wanneer kunnen wij verwachten dat God ons geneest?
 
Noem een genezing…
Kun jij een specifieke instante genezing in de Evangeliën of  Handelingen noemen waarin de persoon die conditie willens en wetens zelf veroorzaakt had? Om het op een andere manier te zeggen: heeft Jezus iemand genezen in de Evangeliën, die willens en wetens die medische conditie in zijn lichaam veroorzaakt heeft? Het antwoord is nee. In Mattheüs 15:30-31 wordt genoemd dat kreupelen, blinden en verlamden (King James vertaling: verminkten) genezen werden – ‘verminking’ is het gevolg van een ongeval – men verminkt zichzelf niet bewust.
 
Bedenk: De bloedvloeiende vrouw heeft niets gedaan om die conditie te krijgen. Hebben Bartimeüs en de blindgeborene zichzelf met opzet blind gemaakt? Nee.
Denk aan de doven, melaatsen, zij die niet konden spreken, de lammen, de voorovergebogen vrouw – hebben zij iets gedaan wat hun die conditie gaf? Nee. Heeft Malchus, wiens oor door Petrus met een zwaard afgehakt en weer door Jezus aangezet werd, Petrus gevraagd zijn oor af te hakken? Nee.
 
Hebben de dochter van Jaïrus, die stierf aan koorts, de Kananese vrouw wiens dochter door een demon geplaagd werd, of Petrus’ schoonmoeder, bewust iets gedaan waardoor ze ziek werden maar later door Jezus genezen werden en zelfs uit de dood opgewekt? Nee. Niet één specifiek geval dat in de Evangeliën genoemd wordt, wijst erop dat die persoon het zichzelf aangedaan heeft. Denk eens aan de man die Paulus opwekte uit de dood, nadat hij uit het raam gevallen was: dat was een ongeluk, hij viel niet expres uit het raam. Dorcas kreeg koorts en stierf en Petrus wekte haar uit de dood op. Kreeg ze die koorts opzettelijk? Nee.
 
Dus waarom bidden wij om genezing als wij onszelf naar obesitas gegeten hebben en daardoor problemen met onze gewrichten en hart/longen hebben? Waarom, als wij fabrieksbereid voedsel eten dat geen voedingsstoffen bevat, en wij bewust niet de vitaminen en mineralen nemen die we nodig hebben en vervolgens ziek worden, waarom verwachten wij dan goddelijke genezing?
 
Waarom roken mensen als ze weten dat het kanker en andere ziektes kan veroorzaken, waarom tillen we iets zwaars als we weten dat we dat niet zouden moeten doen, of waarom overwerken wij onszelf tot we uitgeput raken en/of we kwalen krijgen (zoals in mijn geval met vertigo en zelfs met de AFib), of houden we vast aan zorgen en angst, terwijl we weten dat we dit aan de Heer moeten geven – en verwachten wij dat God ons ogenblikkelijk geneest? Als we zien in het leven van Jezus en in Handelingen dat onmiddellijke genezing alleen kwam voor hen die niet opzettelijk of door eigen schuld die conditie opliepen, waarom verwachten we dan dat Hij ons ogenblikkelijk geneest als wij iets onszelf aangedaan hebben?
 
Onze lichamen zijn van de aarde en we zijn rentmeesters van de tijd op aarde die we in ons lichaam doorbrengen. Wij zijn verantwoordelijk. Zo simpel is het. Zonden tegen het lichaam openbaren zich in het lichaam, zoals Paulus zei. Welke infrastructuur moeten wij opzetten om ons leven te veranderen als het gaat om onze gezondheid, voeding, in liefde wandelen ten opzichte van mede discipelen?
 
Balans brengen in geloof, genezing, gezond verstand, ons eigen hart beoordelen
Paulus zei in zijn eerste brief aan Timotheüs (5:23): “Drink voortaan niet alleen water, maar gebruik een weinig wijn voor uw maag en voor uw gedurige ongesteldheden.” Of de ‘oinos’ (wijn) wel of niet gefermenteerd was, is niet relevant voor dit onderwerp – Paulus zei tegen Timotheüs iets te gebruiken wat hij als medicijn beschouwde voor zijn maag. Vorige week deelde ik hoe Erastus zichzelf overwerkt had, zozeer zelfs dat hij daar bijna aan stierf en dat hij tijd nodig had om te herstellen.
 
Tijd nemen om te herstellen en wat wijn drinken voor de maag zijn beide praktische oplossingen. Paulus, de man die blindheid aanriep op Elymas de tovenaar die zich tegen hem verzette, die een man uit de dood opwekte nadat hij uit het raam gevallen was, de man door wie God buitengewone krachten deed doormiddel van gordeldoeken van zijn lichaam – deze man die in de loop der jaren bijzondere wonderen verrichtte, vertelde zijn vrienden om medicijnen te nemen, te rusten en te herstellen.
 
Voorbeelden
Toen onze kinderen klein waren en ze een verkoudheid of koorts of iets dergelijks opliepen, legden we hen de handen op, maar als ze niet binnen korte tijd beter werden, zeker niet langer dan 24 uur, gingen we met hen naar de dokter. Je laat jouw onschuldige kinderen niet lijden, omdat je ‘in geloof’ staat – je moet doen wat juist is, omdat je op aarde allereerst in het natuurlijke bent, pas dan volgt het geestelijke.
 
Mensen schenden het gezond verstand en vragen zich vervolgens af waar God is. Ze doen alles in het natuurlijke verkeerd en roepen het dan uit om een wonder. Dus leven ze een achtbaanleven: omhoog en weer naar beneden, een wonder en dan weer omhoog en naar beneden, opnieuw een wonder – in plaats van te leven in een stroom van voorzieningen, ontsloten door in het natuurlijke te doen wat juist is en door gezond verstand.
 
Het is als de vrouw waar ik eerder iets over verteld heb, die cheques uitschreef aan plaatselijke winkeliers, wetend dat ze geen geld meer op haar rekening had staan. Toen kwam ze naar mij toe, haar pastor, en vroeg gebed, zodat haar echtgenoot een salarisverhoging zou krijgen en om gunst bij de bank te krijgen, zodat de bank bepaalde kosten niet zou berekenen, en ze daardoor meer cheques zou kunnen uitschrijven – maar als God dat gebed zou beantwoorden, houdt het in dat Hij haar in staat stelt in haar zonde te blijven, en op zijn minst is Hij dan een partner in haar zonde.
 
Zijn oplossing was dat ik haar ging helpen een budget op te stellen, en discipline – doen wat in het natuurlijke goed is, en infrastructuur in haar leven instellen waar God door kon gaan werken. Het was niet elegant, het was moeilijk, hard voor het vlees en ‘normaal’. Maar het was het goddelijke antwoord, de goddelijke ‘aanraking’ van God die ze nodig had.
 
Dat is waarom Paulus…
…herhaaldelijk de kwalificaties van leiders noemt als moreel rechtschapen, stabiel in het leven en gezin. Zij hebben de infrastructuur opgezet zodat God hen in het natuurlijke kan zegenen. God is rechtvaardig en eerlijk en Hij kan alleen daardoor werken – dus als onze levens niet overeenkomen met Zijn integriteit, binden we Zijn handen.
 
In deze serie heb ik over mijn eigen ervaringen verteld en mijn conversatie met de Vader waarom ik vertigo had. Zijn oplossing was niet mij een dramatische goddelijke aanraking te geven, maar Hij stuurde mij aan een betere rentmeester van mijn tijd en energie te zijn. Zijn oplossing werd gezien in het alledaagse en in praktische stappen door iedere week een volledige dag vrij te nemen, maar het was wel een goddelijke aanraking.
 
Het bovennatuurlijke is vaak verborgen in het praktische. Dat maakt het ogenschijnlijk eenvoudig, alledaags, zelfs saai. We willen toch niet als Naäman zijn? Hem werd verteld dat hij zich 7 x in de modderige rivier de Jordaan zou moeten onderdompelen om genezen te worden van zijn melaatsheid, maar zijn trots weerhield hem daarvan – het wonder kwam niet in de vorm die hij verwachtte, dus wees hij Gods oplossing af. Wees niet zo.
 
Heel vaak is de simpele daad om verantwoording voor ons leven te nemen, het bovennatuurlijke dat God vereist. Het is niet glorieus, en gaat niet gepaard met kippenvel en rillingen. Zoals bij Jezus, die mensen in groepen liet zitten, werkt de Vader door de praktische dingen die wij doen om Hem te faciliteren in ons midden te werken.
 
Ik hoop dat deze serie je stof tot nadenken heeft gegeven…volgende week een ander onderwerp,
Tot dan, zegen,
John Fenn
Cwowi.org
Mail naar [email protected]

Een nieuwe les geleerd – Deel 4 - Paulus’ medewerker die zichzelf ziek werkte
 
Dag allemaal,
Vorige week eindigde ik met het voorbeeld van onze pizza bezorgzaak en hoe we $2 verdienden uit een verkoop van $10. Misschien dacht je dat dit niets met het onderwerp te maken heeft – toch wel!
 
Tijd apart zetten en infrastructuur
Zoals het verkeerd is voor een zakenman om de hele $10 aan zichzelf te spenderen, in plaats van 2 dollar daarvan apart te zetten, zo heb ik de hele week, die 7 dagen, ‘aan mijzelf gespendeerd’ in plaats van 1 dag daarvan apart te zetten.
 
Ik deelde ook hoe Jezus allereerst een infrastructuur neerzette voordat de zegen uitgestort werd: Duizenden mensen liet Hij in groepen van 50 en 100 zitten en Hij organiseerde de ongebruikte watervaten en liet die met water vullen, wat daarna in wijn veranderd werd. Dus laten wij vandaag die 2 elementen eens met elkaar combineren.
 
Welke infrastructuur heb ik nu ingesteld om de zegening mogelijk te maken die is bedoeld om een volledige dag in de week vrij te nemen, om zo het volledige effect daarvan te bereiken? Voor mij was het eerste wat ik van plan was te doen, is het internet elke week 1 dag ‘uit te zetten. Geen emails checken, geen Facebook, messenger, Skype, sms-jes. Die infrastructuur stelt mij in staat te relaxen, mij op de dag te concentreren en mijzelf ‘op te laden’- zonder schuldgevoel, want hiervoor voelde ik mij schuldig als ik niet werkte.
 
Als de Heer met iemand bezig is over diens dieet, welke infrastructuur moeten zij dan instellen zodat God hen kan zegenen in hun inspanningen? Als Hij met hen bezig is over, bijvoorbeeld, minder koolhydraten te eten en meer proteïnen en groentes, moeten zij dan hun koelkast opschonen en de blikjes eten, chips en dergelijke aan een voedselbank geven?
 
Als Hij met iemand bezig is over hoe die persoon met zijn geld omgaat, om bijvoorbeeld uit de schulden te komen, moeten zij dan kredietkaarten kapot knippen of wegstoppen, zodat ze niet verder in de schuld raken? Misschien moeten ze de tijd nemen om hun uitgaven en budget te bekijken om te zien hoe ze daar veranderingen in kunnen aanbrengen, voordat de Vader meer financiën aan hen kan geven?
 
Epafras (verkorte versie van Epafroditus)
In Colossenzen 4:12 beschrijft Paulus Epafras die altijd vurig voor hen allen bidt; het werkwoord betekent ‘strijden in gebed’. Ergens anders beschrijft Paulus deze gebedsstrijder als een mede gevangene, een dienstknecht en één die in zijn behoeftes voorzien heeft. Hij gaf en bad en reisde tezamen met Paulus en bracht boodschappen van Paulus over van de ene naar de andere (huis)kerk.
 
In Filippenzen 2:25-30 zegt Paulus dat hij ‘ziek was, tot dicht bij de dood,’ maar dat God Zich over hem ontfermd heeft. In vers 30 zegt hij: “Want om het werk van Christus was hij tot dicht bij de dood gekomen, doordat hij zijn leven had gewaagd om aan te vullen wat aan uw dienstbetoon jegens mij nog ontbrak.”
 
Epafras werkte zichzelf ziek. In het laatste gedeelte van de zin lijkt het alsof Paulus de Filippenzen aanklaagt voor hun gebrek aan zorg voor hem, maar in het Engels komt het te sterk over. Het Grieks geeft weer dat zij op dat moment nog niet in de gelegenheid waren aan Paulus te geven, en dat Epafras zichzelf ziek werkte om Paulus te helpen in zijn onderhoud. Later in deze brief, in 4:14-18, erkent hij dat zij nog niet in de gelegenheid waren dat te doen, maar dat Epafras sindsdien met een offer van hen gekomen is.
 
Sommigen suggereren dat het Grieks erop duidt dat Epafras roekeloos was en zijn leven en gezondheid voor Paulus riskeerde. Hij was altijd bezig, dat weten we in ieder geval wel. Hij vermoeide zichzelf zozeer dat hij bijna daaraan dood ging, volgens de woorden van Paulus. Het Griekse woord dat Paulus gebruikt voor ‘ziek’, betekent ‘zwak, ziek’. De genade van de Heer was er niet voor goddelijke genezing, maar wel voor herstel. Epafras deed dit zichzelf aan. Paulus, die zoveel wonderen deed in Handelingen, kon hem niet genezen. De ziekte, die het gevolg was van te veel werk, moest zijn loop hebben en uiteindelijk herstelde hij volledig.
 
Die neiging te veel werk te verrichten, is wat mijn vertigo veroorzaakte, dus ik heb hierin een les geleerd van Epafras. Hoe velen van ons, door werk, carrière, school, vrijwilligerswerk in de kerk, taxi spelen voor onze kinderen, enzovoorts, zijn overwerkt geraakt, misschien zelfs ziek geworden door uitputting, net zoals dat bij Epafras het geval was? Zonde in het lichaam blijft en manifesteert zich in het lichaam.
 
Vooringenomenheid, vasthouden aan vooroordelen tegen anderen, zijn zonden die zich in het lichaam openbaren
Er is veel bekend over de cultuur van het oude Corinthe. Het was een zeehaven en het motto van de stad was ‘vrijheid en kennis’. Het was een stad waar 3 culturen samenkwamen: de Romeinse, de Griekse en de Joodse. Het was bekend dat de ‘witte boorden’ zakenmannen niet omgingen met de ‘blauwe boorden’ havenarbeiders en werkers. Niet zo veel anders dan vandaag het geval is. Dat was de cultuur van die stad.
 
Maar Handelingen 18:7-8 vertelt ons dat velen uit die 3 groepen gelovigen werden. Deze 3 culturen met al hun culturele ‘bagage’ kwamen aanvankelijk samen in het huis van de Romein Gaius Justus, ook geleid door de overste van de synagoge.
 
In 1 Corinthiërs 11:18-32 bekritiseert Paulus sommigen van hen, omdat zij weigerden het avondmaal te gebruiken met de anderen (in het huis van Justus). Zij aten van te voren, gebruikten hun eigen avondmaal onder zichzelf. Hij zegt tegen hen dat zij in hun eigen huis kunnen eten wanneer ze willen, maar dat zij het lichaam van Christus verachten als zij zich van de anderen afscheiden bij het avondmaal. Hij zegt dat ze het lichaam van de Heer juist moeten onderscheiden en zich bij de anderen moeten voegen. Daarna concludeert hij over hun vooringenomenheid:
 
“Wie op onwaardige wijze eet en drinkt, die eet en drinkt zichzelf een oordeel, omdat hij het lichaam van de Here niet onderscheidt. Daarom zijn er onder u veel zwakken en zieken, en velen zijn ontslapen (stierven te vroeg). Maar als wij onszelf zouden beoordelen, zouden wij niet geoordeeld worden. Maar als wij geoordeeld worden, worden wij door de Here bestraft, opdat wij niet met de wereld veroordeeld zouden worden.” (v. 29-32)
 
Overweeg de zaak van de Corinthiërs:
Doordat zij er een afkeer van hadden anderen in hun huis te ontvangen, openden zij zichzelf voor ziekte. In hoofdstuk 3 van zijn eerste brief, zegt Paulus dat zij tweedracht veroorzaakten en groepjes vormden, de één volgde Apollos, de ander Paulus, enzovoorts. Hij vertelde hen daarmee te stoppen en op te groeien. Het gaat om Jezus, Degene die zij allemaal gemeen hebben.
 
Voor hen die kliekjes vormden onder elkaar, was er geen goddelijke genezing; Paulus noemt de reden voor hun ziektes, maar bood geen gebed voor hen aan – zij deden dat zichzelf aan. Ze zeiden dat ze de anderen niet nodig hadden. Zij moesten hun eigen houding corrigeren, wat op hun beurt de deur zou sluiten voor de vele ziektes onder hen. Zij moesten zichzelf oordelen.
 
Dit is serieus, mensen. De menselijke natuur zoekt een makkelijke uitweg, de weg zonder verantwoordelijkheid, de korte weg: “Alstublieft  God, genees mij, maar laat mij niets hoeven te doen met wat er in mijn hart is.” Maar als jij het jezelf aangedaan hebt, komt er geen goddelijke genezing. Misschien barmhartigheid, zoals met Epafras die wel herstelde, maar niet een instant genezing. Het is duidelijk dat niet iedere ziekte en conditie het gevolg is van het jezelf aangedaan te hebben, maar in deze korte studie kunnen we zien dat er sommigen zijn die het wel zichzelf aangedaan hebben, zoals Epafras en sommigen van de Corinthiërs (en John, lol).
 
Volgende week, een balans tussen geloof en medicijnen en wie Jezus in de Evangeliën genas…
Niet wat je denkt! Tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar [email protected]
​

Dag allemaal,
Ik ben aardig transparant geweest in het delen van uitwisselingen tussen de Heer, de Vader en mijzelf over de kwestie dat ik mijzelf niet disciplineerde om iedere week een hele dag vrijaf te nemen, met als gevolg dat ik vertigo krijg als ik heel erg moe ben.
 
Vorige week: Paulus zei in 1 Corinthiërs 6:18 (in moderne termen) dat zonde tegen het lichaam zichtbaar wordt in het lichaam
We weten dit instinctief, maar dit kan ons helpen als we genezing nodig hebben om onderscheid te maken tussen wat wij in het natuurlijke moeten doen, en wat wij van God mogen verwachten dat Hij bovennatuurlijk doet.
 
Omdat onze lichamen van de aarde zijn en terugkeren tot materialen die gebruikt worden om de aarde te maken, totdat wij lichamen krijgen die van hemels materiaal gemaakt zijn, excuseert onwetendheid ons niet van de consequenties die wij in het lichaam gedaan hebben.
 
Als je van een hoge berg afstapt, val je op de grond. Onwetendheid bevrijdt niemand van de consequenties van de wetten van actie en reactie waarbij de fysieke wereld werkt en waar wij nu in leven. Wij leven op de aarde, dus de dingen van de aarde zijn onze verantwoordelijkheid.
 
En dat is zo moeilijk voor christenen
Er is een subcultuur van dingen die christenen geloven, waar zij zich in vergissen: namelijk dat God hun onwetendheid of ongehoorzaamheid in het natuurlijke goedmaakt, of het negeren van gezond verstand in hun leven en/of zaken. Dat is incorrect. Voordat ik naar het onderwerp genezing terugga, kan ik dit principe uitleggen door andere voorbeelden te geven.
 
 Hij is niet jouw stille partner die wat jij fout doet, weer goedmaakt. Ik bedoel dat jij nog steeds het juiste moet doen, doe wat goed en gepast is, met ijver, omdat Hij luiheid of oneerlijkheid of het niet doen van iets dat jij weet te doen, niet excuseert. Natuurlijke zaken zijn hier op aarde en daarom is dat onze verantwoordelijkheid. ALS wij in het natuurlijke doen wat juist en gepast, moreel en rechtvaardig is, DAN doet God Zijn intrede, omdat die rechtvaardigheid Hem toestaat naar ons toe te komen.
 
Voorbeelden in het leven van Jezus waarin Hij juist handelde
Kijk eens naar Jezus, toen Hij 5,000 en later 4,000 mannen voedde, vrouwen en kinderen nog niet eens meegerekend. Wat deed Hij in het natuurlijke, wat juist was te doen? Allereerst organiseerde Hij hen, volgens Marcus 6:40 in groepen van 50 en 100. Dat houdt in dat zo ongeveer 20,000 mensen moesten gaan zitten, in 200-400 groepen van 50 of 100 mensen. Denk daar eens even over na – de discipelen moesten van Jezus de tijd nemen om EERST de mensen te organiseren, voordat het wonder kwam. Dat deden ze en TOEN kwam het wonder.
 
Hij goot niet Zijn zegeningen uit, zodat het een ongeorganiseerde boel werd – was er wanorde toen de wereld geschapen werd? Natuurlijk niet. Dus waarom denken mensen dat zij dingen in het natuurlijke niet op de juiste manier hoeven te doen, omdat God hen zo wie zo zal zegenen? Fout. Dit principe slaat op ons leven, lichaam, gezondheid, zaken, geld, relaties en dergelijke – op alles.
  
We weten ook dat Jezus een infrastructuur opzette voordat het wonder plaatsvond, waar Hij de mensen in groepen liet zitten, tot na het wonder, omdat nadien de korven opgehaald werden met brood dat over was – 5 in één geval en 7 in het andere. (Mattheüs 16:8-10)
  
God beloofde ons niet meer te geven dan wij aankunnen – 1 Corinthiërs 10:13. Dat wil zeggen dat Hij  de aanvallen van de vijand beperkt en een uitweg maakt, maar dit slaat ook op zegeningen. Hij geeft je niet meer dan je aankunt. Dus als jij op dit moment niet recht met jouw geld omgaat, kan Hij jou niet zegenen met meer. De Vader kon eten vermenigvuldigen voor Jezus’ leven dat anderen zegende, omdat (gedeeltelijk) Jezus de mensen kon organiseren om zo’n gigantische zegen aan te kunnen – de Vader zou Zijn Zoon niet meer geven dan Hij aan zou kunnen, en zijn wij niet blij dat Jezus dat kon?
 
Hetzelfde principe gaat op voor het onderwerp genezing – ga jij goed om met het voedsel dat je hebt? Waarom zou Hij jou met meer activiteit zegenen, met meer zaken, meer dingen fysiek te doen als we niet goed omgaan met wat we nu hebben? Meer later…maar eerst meer voorbeelden uit het leven van Jezus…
 
Het wonder dat water in wijn veranderde
Johannes 2:5-6 vertelt ons dat Zijn moeder Hem vroeg te doen wat juist was. Daarna staat er dat Jezus (om Zich heen kijkend) zes stenen watervaten zag, elk met een inhoud van twee of drie metreten. Eén metreet was ruim 30 liter. Dus Jezus gebruikte zes waterpotten die elk met 60-90 liter water werden gevuld, en veranderde die in wijn.
 
Maar merk op – Hij zag de watervaten; duidelijk dus dat Hij iets zocht om de zegen te kunnen organiseren. Hij paste hun gebruik aan voor Zijn doel, liet ze tot aan de rand met water vullen en toen pas vond het wonder plaats. Hij zal geen wonderen doen als jij in het natuurlijke niet doet wat juist is. Hij kan je alleen geven wat je aankunt. Mozes moest Israël tot aan de rand van de zee brengen, voordat de zee zich spleet. Dus organiseer je hart eerst, dan jouw leven, om zegeningen te kunnen bevatten.
 
Hetzelfde geldt voor genezing – wat wij eten, wat we doen, de stress die we dragen. We willen dat God ons meer van Zichzelf geeft, maar we zijn geen goede rentmeesters van wat we nu hebben, dus zijn Zijn handen gebonden.
  
Persoonlijk voorbeeld
Jaren geleden, in wat een sterrenstelsel ver weg lijkt te zijn, was ik de eigenaar van 2 pizza bezorgwinkels. Onze winst, na alle onkosten, kwam uit op een gemiddelde van 20%. Dus bij elke pizza van $10 die we verkochten, hadden we $2 winst. Dat was de nettowinst – de winst nadat alle onkosten eraf waren. Die $2 moesten we apart zetten om in de toekomst verder uit te kunnen breiden en een deel was een bonus voor de managers, enzovoorts.
 
Alle andere uitgaven moesten van die 8 dollar betaald worden. Mijn salaris, het loon voor de 65 werknemers, het eten dat gekocht moest worden, de rente die betaald moest worden, belasting en dergelijke – alles van die $8 bij iedere $10 die gekocht werd. Het zou onrechtvaardig van mij geweest zijn in het natuurlijke als ik van een aankoop van 10 dollar, dat geld aan mijn vrouw of aan een familielid of kind gegeven zou hebben, of om iets voor mijzelf te kopen. Van die 10 dollar moesten er 8 naar mensen gaan, naar de producten en naar de overheadkosten.
 
Maar regelmatig heb ik gezien dat mensen cash van verkopen nemen en niet de discipline hebben hun $8 voor de zaak apart te zetten – en dan willen ze dat God en/of anderen hen uitredden. FOUT. Hij laat ze falen, omdat geld op de aarde is en daarom is het onze verantwoordelijkheid daar het juiste mee te doen. We kunnen niet het foute doen en dan zeggen: God, zie het alstublieft over het hoofd en maak mijn ongehoorzaamheid goed! Geestelijk gezien, houdt Hij van je en bedekt Hij je zonde. In het natuurlijke is het aan jou om te doen wat juist is.
 
Geld is op de aarde en daarom onze verantwoordelijkheid, niet die van God. Hij laat ze bankroet gaan omdat ze rechtvaardigheid geschonden hebben. Zonden van de aarde blijven op aarde, als ik dat zo zou kunnen zeggen. Men zondigde tegen het lichaam van hun zaak, dus die zonden worden in de zaak openbaar. Als wij tegen ons lichaam zondigen, wordt die zonde in het lichaam openbaar.
 
Volgende week voorbeelden hiervan in het NT – het evenwicht tussen wonderen en genezingen en doen wat juist is in het natuurlijke.
Tot dan, zegen,
John Fenn
Cwowi.org
Mail naar [email protected]

Dag allemaal,
Vorige week deel ik hoe ik vertigo kreeg, wat alleen gebeurt als ik lichamelijk erg moe ben.
 
Het gebeurde vorig jaar maart (2017) in Litouwen. We waren in een huiskerk in het prachtige Klaipeda, Litouwen. Ik keek naar het plafond, was in aanbidding en ineens wist ik niet meer wat boven of onder was. Dat maakte mij misselijk en ik rende naar het toilet om de heerlijke lunch die we net gegeten hadden, uit te spugen. Iedereen bad daarna voor mij en na een tijdje ging het beter, maar het raakte mij erg dat het mij overkomen was halverwege een drukke reis.
 
En nu, meer dan een jaar later, in mei, was ik in de Nederlandse conferentie en het sloeg opnieuw toe.
 
Bij de Nederlandse conferentie
Het was vrijdagavond en we hadden een geweldige tijd in aanbidding; we uitten onze liefde naar de Heer toe en toen zong Hij profetisch over ons door sommige geestelijke liederen waar Brian zich in bewoog (Brian, onze jongste zoon, leidde de aanbidding). Toen werden mijn ogen geopend voor Zijn wereld en de Heer was er en liep in ons midden, legde mensen de handen op, genas emoties en pijnen, nam diep verdriet weg en Hij raakte persoonlijke pijn en verwondingen aan die diep begraven waren…maar Hij zei tegen mij, toen ik Hem vroeg of Hij mij de handen wilde opleggen: “Nee. Ik ben hier om harten en zielen te bedienen. Je hebt het jezelf aangedaan.”
 
Zaterdagmorgen was de vertigo er nog en erger dan voorheen. Ik had niet meer dan 5 uur geslapen en dat werd 2x onderbroken omdat de badkamer een lamp had die reageerde op beweging en aanging als de deur iets open ging en niet handmatig uitgedaan kon worden. Oneens werd de kamer dan helder verlicht, alsof het midden op de dag was, en beiden werden we met een schok wakker, totdat we uiteindelijk weer in slaap vielen, lol.
 
Die morgen was ik misselijk, maar zodra de deiningen over waren, voelde ik mij een beetje beter. Het nam echter al mijn concentratie om de ene voer voor de andere te plaatsen en rechtop te blijven staan. Ik kwam de zaterdag ochtend sessie door, onderwees zittend in plaats van staand en ik legde iedereen kort uit wat vertigo was, en daarna was er een pauze voor de lunch.
 
Ik ging naar de kamer terug om te gaan liggen en vroeg anderen om de vraag en antwoord sessie die middag te leiden, wat over huiskerk ging.
 
Wat de Vader zei
Ik lag op bed, op mijn linkerzij, omdat de vertigo sterk terug kwam als ik op de rechterzij ging liggen. Ik vroeg de Vader waarom de Heer mij die avond daarvoor niet genezen had, toen Hij er was. Waarom zei Hij tegen mij ‘Je hebt het jezelf aangedaan?’ Hij antwoordde onmiddellijk:
 
“Je hebt het jezelf aangedaan. Ik ben al een tijd met je bezig om iedere week een hele dag rust te nemen, maar je hebt niet gehoorzaamd.”
 
Ik reageerde: “Maar Vader, sinds ik een tiener was heb ik voor mijzelf gezegd, wat over Mozes verteld werd: ‘Zijn oog was niet verduisterd en zijn kracht was niet geweken’*. Dus mijn lichaam zou hierin naar mij moeten luisteren, zoals het dat doet bij andere dingen.” (Mijn zicht is beter dan 20/20, ik heb nog nooit een gaatje in mijn gebit gehad en ik kan harder werken dan de meeste mannen van mijn leeftijd en nu ik 60 ben, heb ik geen tekort aan energie). *Deut. 34:7
 
Hij antwoordde met iets dat ik Hem nooit eerder heb horen zeggen: “Dat is waar, maar jouw lichaam gaat de weg van de aarde op, en je moet leren je daarbij aan te passen.” Dat was een schok, maar consistent met de antwoorden die ik de afgelopen jaren gezocht had: de balans tussen genezing en het ouderdomsproces. Ik verwacht nog steeds mijn laatste jaren in goede gezondheid door te brengen en met volle energie; Hij heeft niet gezegd dat dit niet zo zou zijn. Maar Hij zei dat ik ouder aan het worden ben en dat het lichaam ‘de weg van de aarde’ opgaat, en om mij aan te passen.
 
Als ik een gebedsverzoek krijg van, bijvoorbeeld, een dochter die genezing vraagt voor haar christelijke moeder van 97 jaar oud, wacht ik even omdat ik niet weet of ik de Vader om genezing moet vragen of dat het haar tijd is om naar huis te gaan en de vraag van de dochter voortkwam omdat ze haar geliefde moeder niet wilde missen. Ik heb lang gezocht de balans te weten tussen ouder worden en genezing. Waar is de grens tussen ‘de weg van de aarde gaan’ en daarmee de hemel te winnen, versus genezing?
 
Dat de Vader mij vertelde dat mijn lichaam de weg van de aarde opgaat en dat ik moet leren mij aan te passen, markeerde een nieuwe focus – leren mij aan te passen. Hmmm…niet slechts aanpassen, maar leren hoe mij aan te passen…opnieuw een proces!
 
Maar wacht, er is meer…
Hij vervolgde: “Je zou moeten luisteren naar je vrouw. Barb weet hoe ze een rustdag moet nemen en ze heeft jou al een tijd lang gezegd dat ook te moeten doen. Zij is Mijn bevestigende stem hierin (dat Ik intern en privé al een tijd met jou hierover bezig ben). Maar je hebt niet geluisterd. Jij moet dit nu zelf uitwandelen.”
 
Maar ik wil dit niet ‘uitwandelen’!
In 1 Corinthiërs 6:18 deelt Paulus een principe, wat een seksuele zonde is in de context, maar het is in het algemeen toepasbaar op zonden tegen het lichaam:
 
“(Elke andere) zonde die een mens doet, gaat buiten zijn eigen lichaam om; maar wie hoererij bedrijft (sexuele zonde – eng. Bijbel), zondigt tegen zijn eigen lichaam.
 
Het principe dat hij hier neerlegt, is dat zonden tegen het lichaam, zich in het lichaam openbaren – dingen die wij onszelf aandoen. We weten dit instinctief – de roker die longemfyseem krijgt of longkanker, de zwaarlijvige persoon die problemen met zijn gewrichten krijgt, en bij kleine dingen die we allemaal zelf gedaan hebben, zoals gestrest zijn, of te hard gewerkt, kunnen we hoofdpijn krijgen, duizeligheid, uitdroging – als wij tegen het lichaam zondigen, openbaart zich dat in het lichaam.
 
De Boezem fibrillatie (AFib) waar ik de afgelopen 3 jaar mee te maken heb gehad, is iets dat ik mijzelf aangedaan heb – het was een hete dag (46 Celcius), ik was hard aan het werk, volledig gekleed, wilde nog heel veel doen, was een beetje uitgedroogd…en ineens voelde ik een gejaagd gevoel in mijn borst, werd duizelig en moest gaan zitten, mijn hart deed opgejaagd…en later kwam ik erachter dat ik het hart in AFib gezet had.
 
Ik herstelde snel en zou niet weten dat ik het had, als ik maanden later geen medisch onderzoek gehad had zou hebben – en ik vertrouw er op dat dit later dit jaar medisch gecorrigeerd gaat worden, maar ik heb het mijzelf aangedaan. Hetzelfde met vertigo…de Vader was al een tijd met mij bezig om iedere week een dag vrij te nemen, en dat is een nieuwe vaardigheid… ik ga meestal om 11 of 12 uur naar bed, sta om 5 of 6 uur op…hoe doe ik dat als ik een vrije dag neem…hmmmm.
 
Er zij veel voorbeelden in het Nieuwe Testament die ons helpen die scheidingslijn te vinden tussen het verwachten van genezing uit de hemel en het uit te wandelen – en dat komt volgende week.
Tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar [email protected]