Dag allemaal,
Af en toe heb ik zin in havermout als ontbijt, en dit was één van die keren. We hadden nog wat Ierse ‘Steel Cut’ havermout in de kast, en al was de uiterste verkoopdatum voorbij, ik zag er geen wormen in kruipen, dus maakte ik voor mezelf een bakje havermout klaar.
 
Nadat ik er melk bijgeschonken en het geroerd had, duurde het niet lang voor ik alles op had, samen met 4 sneetjes geroosterd brood. Ik vond het wel een beetje vreemd smaken; het had een harde, scherpe smaak, maar ik dacht dat dit kwam omdat het de Ierse versie van havermout is, en dit dus de smaak is.
 
Barb kennende en wetende dat zij eerst een beetje wil hebben van wat ik eet (zie de eerste van deze serie), had ik genoeg havermout gemaakt, zodat zij er ook wat van kon hebben, zodra ze wakker geworden was. Zij deed het in een schaaltje, goot er wat melk overheen en roerde het, ging zitten, deed een grote lepel daarvan in haar mond…en spuugde het direct weer uit: “Jakkie! Die havermout is bedorven. Verschrikkelijk! Het is ranzig. Gooi het weg. Ik hoop dat jij er niets van gegeten hebt! Je kunt er ziek van worden, eet alsjeblieft even iets anders nu!”
 
Ik reageerde: “Te laat, ik heb het al gegeten. Ik vond het al een beetje apart smaken, maar vergif kan mij geen kwaad doen, omdat ik niet wist dat het bedorven was – dus een les geleerd, het kan geen kwaad. Die aparte smaak was dus niet omdat het een ander merk was.” 
En ik heb die dag nergens last van gehad.
 
Oude gedachten die aan het kruis moeten en vergif
Ik heb genoemd, toen Petrus tegen de Heer zei dat Hij niet naar het kruis moest gaan, dat Jezus hem vertelde dat hij de gedachten van een mens aan het denken was, niet Gods gedachten, en dat hij die gedachten moest kruisigen en Gods gedachten moest oppakken.
 
Vorige week noemde ik dat de eerste gedachten die iemand moet kruisigen, gebaseerd op openbaring, de gedachten van zelfhaat zijn, omdat het gebod God lief te hebben en onze naaste als onszelf, niet gedaan kan worden als we niet eerst van onszelf houden.
 
Ik noemde dat sommige gelovigen nooit die openbaring krijgen, voordat ze doorgaan naar de ‘diepere’ waarheden. Als ze openbaringen over andere onderwerpen in het geloof zoeken en najagen voordat ze de Vaders openbaring van Zijn liefde voor hen kennen, kunnen ze als gevolg van het gebrekkig fundament uit balans raken in hun geloof.
 
Zoals het samenstellen van een uitgebreid geestelijk ontbijt, kunnen ze geestelijk brood pakken, geestelijke havermout, en toch nooit door hebben dat één van die elementen vermengd is met vergif. Aan de buitenkant zien ze er geestelijk gezond uit, maar in werkelijkheid zijn ze vergiftigd.
 
Zodra ik die openbaringen heb, wat komt er dan?
Petrus geeft aan, in 2 Petrus 1, beginnende in vers 5: 
“…schraagt om deze reden met betoon van alle ijver door uw geloof de deugd, door de deugd de kennis, door de kennis de zelfbeheersing, door de zelfbeheersing de volharding, door de volharding de godsvrucht, door de godsvrucht de broederliefde, en door de broederliefde de liefde (agape) jegens allen. Dat is te leren onzelfzuchtig het beste voor anderen te zoeken en dingen te doen in hun voordeel.”
 
Merk op dat ‘de deugd’ (morele uitmuntendheid) het eerste karaktertrek is dat ontwikkeld moet worden na die basis openbaringen dat Jezus de Christus is en dat wij onvoorwaardelijk geliefd zijn.
 
Iemand die weet dat Jezus Heer is en dat wij ieder op een dag voor Hem komen te staan om rekenschap over ons leven af te leggen, en weet dat Hij hen onvoorwaardelijk lief heeft, zal niet langer stelen, liegen, of op welke manier dan ook bedriegen. Morele uitmuntendheid is daarom het eerste karaktertrek dat aan iemands geloof toegevoegd moet worden na die andere openbaringen.
 
Waar oude gedachten sterven en nieuwe gedachten tot leven komen
Laten we zeggen dat een pasbekeerde tiener MET die geweldige openbaringen die zijn gedachten bekrachtigen, oude vrienden ontmoet die na schooltijd een winkeldiefstal willen plegen. Onmiddellijk wordt deze jonge man geconfronteerd met rekenschap afleggen aan Jezus, en omdat hij van zichzelf houdt en weet dat zijn vrienden zo geliefd zijn, begint er een strijd in zijn denken of hij die kleine misdaad met zijn vrienden wel of niet zal gaan plegen.
 
Er is echter geen enkele motivatie meer om te stelen, al zou hij een nieuw paar schoenen kunnen gebruiken. De drang te stelen is er niet meer, dus nu moet hij ruggengraat ontwikkelen om ‘nee’ tegen zijn vrienden te zeggen, om uitgelachen of bespot te worden, om uitgesloten te worden van de groep. Hij voegt morele uitmuntendheid aan zijn geloof toe door oude gedachten te kruisigen waardoor nieuwe gedachten eigen gemaakt kunnen worden.
 
Hoe zit het met dat tienermeisje dat als kind misbruikt werd
Als laatst poging om geluk, kwam ze tot de Heer en ontdekte dat God echt is en dat Hij van haar houdt, maar ze had moeite zichzelf lief te hebben. Ze kan zichzelf niet vergeven en kan daarom moeilijk geloven dat Hij van haar houdt.
 
Maar tijdens studie van het Woord, en nog meer, tijdens tijden van aanbidding en gebed om het Woord Zelf beter te leren kennen dan louter inkt op een bladzijde van het Woord, vecht ze niet meer tegen die nieuwe gedachten dat ze onvoorwaardelijk geliefd is, en laat ze die gedachten haar denken vullen met zekerheid.
 
En dus, als ze een afspraakje heeft met een jongen, die seks met haar wil hebben, zou ze in het verleden toegegeven hebben omdat ze diep van binnen hoopte dat hij echt van haar houd om wie ze is, onvoorwaardelijk, hopend dat de volgende jongen ‘die ene’ zal zijn die de leegte in haar hart kan vullen.
 
Maar nu heeft ze die openbaring dat Jezus de Christus is en dat Hij onvoorwaardelijk van haar houdt. Ze zoekt niet langer naar iets om die leegte in haar hart mee te vullen, ze heeft het al. Het verlangen seks te hebben om de jongen te winnen, die misschien ‘die ene’ is die de leegte kan vullen, is er niet meer – en ze zegt ‘nee’ tegen deze jongen en meent het. Zij voegt morele uitmuntendheid toe aan haar geloof door haar oude gedachten te kruisigen ten einde de gedachten van God te denken.
 
De eigenaar van het bedrijf
Deze man is de eigenaar van een klein loodgieters bedrijf en jarenlang, als de gelegenheid zich voordeed, heeft hij klanten gevraagd hem contant te betalen, wat hij niet als inkomen opgaf, en aldus geen papieren hoefde in te vullen en belasting te betalen.
 
Maar nu is hij wedergeboren, en weet dat hij onvoorwaardelijk geliefd is. Hij gaat anders naar klanten kijken, met de kennis dat Christus in hem woont. En wanneer hij dat toilet of die gootsteen repareert, is het Christus in hem die de reparatie doet, en hij is Zijn uitgestrekte hand om goed te doen voor mensen.
 
Op een dag wil hij net vragen om contant betaald te krijgen als dat kan, en hij stopt. Het is alsof Jezus binnen in hem naar hem kijkt, en, dat doet Hij ook echt.
 
Plotseling raakt de openbaring van zijn corruptie hem hard, en zegt hij tegen zijn klant dat betaling met een kaart of een cheque ook goed is. Hij voegt morele uitmuntendheid toe door zijn oude gedachten te kruisigen hoe hij zijn zaak moet runnen, en gebaseerd op openbaring, denkt hij nieuwe gedachten en manieren.
 
Zo komt het vergif binnen…
Indien bovengenoemde personen besluiten tegen de openbaring die ze ontvangen hebben in te gaan, en tegen wat ze weten te moeten doen en waar God met hen over bezig is, om morele uitmuntendheid toe te voegen aan hun geloof, dan wordt hun geweten dichtgeschroeid, als een stukje vlees op een grill. Dat schroeien houdt de sappen, het leven, binnen waardoor het niet naar buiten kan komen, naar hun leven. Gods leven kan niet meer naar hun leven stromen.
 
Niet alleen is hun geweten een beetje dichtgeschroeid, maar door een beetje te stelen, een beetje losbandigheid, een beetje belastingontduiking, nemen zij bewust een beetje vergif in bij datgene wat goed en gezond is voor hun geestelijk leven. Mensen die hen zien, denken dat ze geweldige christenen zijn, maar van binnen laten zij een vergiftigde boom groeien, naast hun geloof.
 
Zo begint men uit balans te raken; door de Geest der Waarheid in hen te negeren, elke keer als zij hun geweten een beetje meer dichtschroeien, verliezen ze een beetje gevoeligheid voor de Heilige Geest die hen vertelt dan x gedrag niet goed is, en dat leidt tot ongevoeligheid wanneer x leraar of x onderwijs uit balans is…en zo raakt men van het rechte pad af.
 
Op een gegeven moment moeten ze kiezen: het goede gaan doen, de gedachten van de mens doden op hun persoonlijk kruis, zoals Jezus tegen Petrus zei die niet wilde dat Hij naar het kruis zou gaan. Of men houdt een beetje vast aan de gedachten van de mens, tezamen met goed onderwijs wat ze in de loop der tijd ontvangen. Zoals in mijn geval, kan het gebeuren dat iemand per ongeluk een beetje vergif inneemt, samen met iets gezonds, maar dan is Gods genade er die hen beschermt voor eeuwig letsel ALS ze hun fout onderkennen en het corrigeren. Zo niet, dan zullen ze oogsten wat ze gezaaid hebben en dienovereenkomstig lijden, al is er altijd genade als men zich naar Hem keert…
 
En…volgende week meer,.
Tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com

Er zijn twee gebeurtenissen in mijn leven die iets bevestigden waar ik heel lang niet over na had willen denken, maar die nu naar boven kwamen en ik onder ogen moet zien: Ik wordt oud.
 
De eerst kwam onverwachts, toen Barb en ik op de snelweg reden en de zon links van mij scheen, waardoor mijn profiel zich aftekende voor Barb. Ze begon ineens te lachen. Eigenlijk begon het als een gegiechel, wat escaleerde naar een lach en toen realiseerde ik mij dat ze OM mij moest lachen.
 
“Liefje, ik wil niet wreed klinken, maar op het puntje van je neus steekt een haar rechtop” giechelde ze. Ik vond dat geen probleem, tenslotte ben ik een zoogdier. Maar dat beeld werd snel kapotgemaakt door haar reactie, al zei ze dat zo voorzichtig mogelijk: “Nee lieverd, je ziet eruit als een neushoorn.” Geschokt bracht ik mijn rechter wijsvinger naar de bovenkant van mijn neus en ja hoor, daar stond een haar rechtop, alsof het een stukje onkruid was dat ontsnapt was aan het hakmes.
 
Voor mij kwam het over alsof ik een stuk hout op mijn neus had zitten. Ik weet niet meer waar we naar op weg waren, maar het was één of andere bijeenkomst en ik voelde mij weer als een tiener die een afspraakje heeft en ineens een gigantische puist ziet verschijnen, dat iedereen zal opvallen.
 
De tweede gebeurtenis was toen ik bij de kapper was – Chris en ik laten ons haar knippen bij een vrouw genaamd Viva, hier in de stad. Zij is altijd aardig voor Chris, en hij geniet van haar auto magazines die in de wachtruimte liggen, en hij mag er van haar altijd één mee naar huis nemen. Toen ze bijna klaar was met mijn haar, vroeg Viva:“Wil je dat ik je wenkbrauwen bijknip?” 
 
Dat deed het. Ik ben nu officieel oud. Neushoornharen, wenkbrauwen die in toom gehouden moeten worden, het idee dat ik van mijzelf had nog jong te zijn, viel als een kaartenhuis ineen. Wat volgt er nu, oorharen? Echt niet, te laat, die pak ik al jaren aan. Ik ben oud!
 
OK John, wat wil je hiermee zeggen?
Op dit moment ben ik 57. Sinds mijn 16e ken ik de Heer en Vader. Toen ik 16 was leek het alsof de weg naar heiligheid een 8-baans supersnelweg was met rubberen vangrails – en soms ging ik van de enekant naar de andere kant op die snelweg van genade. Vandaag, meer dan 40 jaar later, lijkt het alsof die snelweg van heiligheid een wandelpad is op een hoge bergrug met 300 meter diepe dalen aan beide kanten.
 
De belangrijkste karakterfouten werden jaren terug al aangepakt, maar het fijne werk houdt nooit op. Zoals haar dat ergens opschiet waar het niet zou moeten, zo laat de Vader altijd zien welke dingen er nog in mijn hart groeien, die ik moet aanpakken, afscheren, of bij de wortels moet uitrukken. Het zijn kleine dingen, zoals neushoornhaar, die Hij en ik meestal opmerken (en Barb soms dus ook, lol), maar hoe klein ook, zodra erop gewezen is, krijgen ze mijn volle aandacht en lijken ze ZO groot.
 
Over die 8-baans supersnelweg met rubberen vangrails
Vorige week vertelde ik dat, volgens Jezus en in de context, het ‘kruis opnemen’ wil zeggen dat je de gedachten van de mens moet doden en in plaats daarvan Gods gedachten over iemand of een situatie moet gaan denken. Je kruis opnemen is niet een moeilijk iets of druk van omstandigheden; het is het doden van oude gedachten en het je eigen maken van Gods gedachten.
 
Wat zijn de eerste aardse-gedachten van iemand, nadat hij wedergeboren is en zich waagt op die 8-baans supersnelweg van genade, die gedood moeten worden om plaats te maken voor Gods gedachten? De aardse-gedachten zijn ‘Niemand houdt onvoorwaardelijk van mij zoals ik ben’ en moeten vervangen worden door de openbaring van de Vader dat jij onvoorwaardelijk geliefd bent en dat Hij een doel, door genade, voor jouw leven heeft.
 
ALS een christen met andere openbaringen verder gaat VOOR er een openbaring direct van Hem is dat ze onvoorwaardelijk geliefd zijn, wordt er een gebrekkig fundament gelegd. Vaak wordt er verder gebouwd op basis van prestatie en probeert men God, de boeman in de lucht, te behagen in plaats van in vrede met de Vader te wandelen, gebaseerd op genade.
 
Maar veel christenen zijn als een man die zich focust op zijn eigen geestelijke ‘neushoornhaar’
…terwijl ze de grotere behoefte om zich die ochtend te scheren, vergeten. Ze focussen zich op de ene leerstelling na de ander, met als gevolg dat hun theologie even verward is als mijn wenkbrauwen die alle kanten op gaan. Ze zijn bezig met kleine dingen en alles wat ze zien is het kleinere en ze zijn blind voor de grote zaken.
 
Toen ik wedergeboren was en met de Geest vervuld, tijdens de charismatische vernieuwing van de jaren 70, waren er zoveel leringen en vreemde manifestaties van de Geest (zogenaamd) als je maar zou willen. Met als gevolg dat velen een ‘specialist’ werden in dingen als persoonlijke profetie, bevrijding, anderen hoeden, innerlijke genezing enz.
 
In ieder geval, van de mensen die ik persoonlijk kende, was het zo dat zij niet de tijd genomen hadden hun gedachten van zelfhaat of onzekerheid te vervangen door gedachten die de Vader over hen denkt.
 
Zij hadden nooit die openbaring gekregen voordat ze verder gingen naar de ‘diepe’ dingen. Met als gevolg dat wij nu miljoenen christenen hebben die hun Vader niet kennen, maar die je wel alles kunnen vertellen over hun gespecialiseerd gebied – innerlijke genezing, Messiaans, eindtijd – wat je ook noemt, zij kennen DAT, maar ze kennen niet de Vader, althans niet goed.
 
Zij moeten tot rust komen, en met hun hele hart de Vader gaan kennen door zich op Hem te richten en met Hem te praten, waardoor Zijn openbaring van Zijn grote liefde zo echt voor hen wordt, dat dit de gedachten die ze over zichzelf hebben, vervangt.
 
Wat mij aangaat, nadat mijn vader ons verliet toen ik 11 was, en hij zei: “Ik ga scheiden van jullie moeder en van jullie kinderen. Vanaf nu zijn er geen verjaardagen meer, geen feestdagen, wedstrijden, niets” liet ik iedere gezonde liefde voor mezelf verwelken, zoals een pas geplante boom in de hitte van de zomer.
 
Tegen de tijd dat ik 16 was en mijn vriendin Janny zei dat zij de God achter de zondagochtend liturgie kende, hield ik niet meer van mezelf. Ik dacht niet dat ik ergens goed voor zou kunnen zijn, ik gaf niets meer om school of het leven. Ik begon iets maar liet het dan weer los, omdat ik niets meer om hen of om mezelf gaf.
 
Het grootste gebod is om God lief te hebben met je hele hart en je naaste als jezelf. Het is onmogelijk je naaste lief te hebben als jezelf, als je niet van jezelf houdt. 
Dat betekent, dat van jezelf houden omdat je onvoorwaardelijk geliefd bent, essentieel is om te groeien in Christus.
 
Dit zijn vaak de eerste gedachten die iemand op zijn eigen persoonlijk kruis ter dood moet brengen:
Ik haat mijzelf, ik ben het niet waard, ik heb geen doel, niemand houdt onvoorwaardelijk van mij, God houdt wel van mij, maar hij vindt mij niet leuk.
 Het kostte mij ongeveer een jaar van voorturende tijd met de Vader, studie in het Woord op zoek naar voorbeelden in het Nieuwe testament dat de Vader de Bron van Liefde is met een Plan, voordat Zijn gedachten over mij, mijn gedachten werden. Elke keer dat mijn gedachten negatief gingen worden over mijzelf, antwoordde ik direct terug met wat ik wist dat de Vader over mij gezegd en gedacht had.
 
De strijd om die gedachten te kruisigen, vereisten (voor mij in ieder geval) de hele breedte van die 8-baans supersnelweg. Die gedachten verdwenen niet als sneeuw voor de zon, maar ik bleef teruggaan naar Schriftgedeeltes om mijzelf te dwingen Gods gedachten te denken, en ik betrapte mijzelf telkens erop dat ik weer begon te denken over hoe ik mijzelf haatte. Hier is een gedeelte dat mij hielp mijn aards denken op dat kruis te doden:
 
Efeziërs 3:14-20:
“Om die reden buig ik mijn knieën voor de Vader …opdat Hij u geve, naar de rijkdom Zijner heerlijkheid, met kracht gesterkt te worden door zijn Geest in de inwendige mens…geworteld en gegrond in de (onvoorwaardelijke, agape) liefde zult gij dan in staat zijn te vatten…hoe groot de breedte en lengte en hoogte en diepte is en te kennen de liefde van Christus die de kennis te boven gaat, opdat gij vervuld wordt tot alle volheid Gods.” 
 
Je moet ‘geworteld en gegrond in onvoorwaardelijke liefde’ zijn VOORDAT je datgene kunt weten wat de kennis te boven gaat, de liefde van Christus. WANNEER je die liefde kent, kun je gevuld worden tot alle volheid Gods! Is dat niet wat we willen, alles te hebben wat we van Hem kunnen hebben?
 
En daar ga ik volgende week mee verder, tot dan,
Zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com

Dag allemaal,
Ik begin met het belijden van een zonde, iets waar ik jaren mee te maken heb gehad en pas recentelijk overwonnen heb. Die overwinning kwam door een vraag die de Vader mij stelde.
 
Jaren terug, toen Barb en ik op de middelbare school zaten en wij uit eten gingen, vroeg ze mij vaak of ze een hapje kon hebben van wat ik besteld had, en natuurlijk was dat geen probleem – ze was immers mijn vriendin. Daarna vroeg ze mij altijd of ik iets van het hare wilde proeven, maar bijna altijd gaf ik als antwoord ‘Nee, dank je,’ wat in mannelijke termen betekende ‘Als ik wilde hebben wat jij nu hebt, had ik het zelf wel besteld.’
 
Nu komt het
Op een bepaald moment tijdens ons huwelijk, vroeg Barb niet meer aan mij of ze een hapje mocht, maar ze pakte gewoon haar vork en nam een hapje van mijn eten. Ik ging daar aanstoot aan nemen. Jaren geleden beëindigde ik de smorgasbord en werd mijn bord verboden gebied voor haar zwervende eetlust.
 
Zij excuseerde zich en zei dat ze niet door had dat het mij stoorde. Ik legde uit dat dit het geval was, en zij leerde toestemming te vragen, wat ik haar altijd graag gaf. Wij delen voorafjes en toetjes, maar er was altijd iets met de maaltijd zelf.
 
En zo gebeurde het dat ik deze zomer terugkwam van een reis en wij in een plaatselijk restaurant zaten, ‘Freddy’s’ genaamd, dat bekend staat om zijn zeer dunne gegrilde hamburgers, waarvan de randen mooi bruin zijn…en hun ijs…heerlijk! Barb had een bacon cheeseburger besteld en ik hun dubbele ‘California burger,’ wat verwijst naar de ‘In-N-Out Burger keten in California, met diens speciale sauzen. Freddy’s versie komt daar heel, heel dicht bij in de buurt.
 
Terwijl we aan het eten waren, maakte Barb de opmerking dat die van mij er lekker uitzag en ik antwoordde dat het heerlijk was. Zij testte de wateren, besef ik nu, maar toen wist ik niet dat ik erin geluisd zou worden. Na een gepaste stilte en nadat we ieder een hap van onze eigen sandwiches hadden gegeten, vroeg ze ‘Mag ik een hapje van die van jou?’
 
Toen ze dat zei, kwam er boosheid in mij naar boven, maar in die fractie van een seconde dat mijn bloeddruk begon te stijgen, brak de Vader in en vroeg mij dit: “Ik weet dat je een kogel voor haar zou opvangen, en jij jouw leven voor haar zou afleggen; dus waarom is het zo moeilijk voor jou haar een hapje van jouw cheesburger te geven?”
 
Op dat moment werd mijn hart voor mij geopend en zag ik het zoals de Vader het zag, en ik was met afschuw vervuld. Ik beoordeelde mijzelf toen een levenslang ‘mijn eten beschermen omdat het mijn territorium is’ aan mijn ogen voorbij flitste. In die fractie van een seconde antwoordde ik Barb: “Natuurlijk, neem wat je wilt,” en ik meende het. Ik had geen idee dat het beschermen van mijn eten, al het eten dat van mij was, een probleem van mijn hart was.
 
Barb had gesuggereerd dat ik territoriaal over mijn eten was geworden nadat mijn vader ons verlaten had en het voor mijn moeder moeilijk geworden was om ons 4 kinderen te voeden. Allemaal beschermden wij wat op ons bord lag, omdat we misschien niet voor een tweede keer konden opscheppen. Ik weet niet waarom, maar die dag was ik helemaal niet blij wat ik in mijn hart zag.
 
Je leven afleggen, je kruis opnemen?
Ik denk dat veel christenen zich wel eens afgevraagd hebben wat ze zouden doen als iemand met een geweer de deur binnenstormt, aan iedereen vraagt of die een christen is, en dan de christenen één voor één dood schiet, of zij wel de moed zouden hebben om de Heer op zo’n moment NIET te verloochenen.
 
Zo’n situatie was in het verleden hypothetisch, maar de afgelopen jaren hebben we dat overal in de wereld zien plaatsvinden, van door ISIS gecontroleerde gebieden, tot een college campus in Oregon. 
 
Maar je leven voor iemand afleggen begint en eindigt niet bij de loop van een geweer. Nee, je legt jouw leven iedere dag op kleine manieren af, van het delen van een stukje van jouw cheeseburger tot het maaien van de tuin van jouw bejaarde buurman, ook al ben je op dat moment erg moe en heb je de hele dag gewerkt, tot goede gedachten te kiezen over iemand als je voor hem bidt, terwijl je hem eigenlijk eens goed de waarheid zou willen vertellen.
 
Hoe jouw kruis opnemen het afleggen van jouw leven is – en wat dat inhoudt
In Mattheüs 16:16 roept Petrus uit dat Jezus de Zoon van God is, en Jezus vertelde hem dat de Vader hem dat getoond had. Na die openbaring dat Hij de Zoon van God is, zegt Jezus hen, in vers 21, dat Hij gaat sterven en de derde dag weer zal opstaan. Petrus nam hem terzijde en bestrafte hem, zeggende: “…dat zal U geenszins overkomen!”
 
In vers 23-24 reageert de Heer: “Ga weg, achter mij satan; gij zijt Mij een aanstoot, want gij zijt niet bedacht op de dingen Gods, maar op die der mensen. Indien iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelf  en neme zijn kruis op en volge Mij.”
 
Het kruis waar Hij het over heeft, zijn de ideeën die Petrus voor het leven van Jezus heeft, in tegenstelling tot de Vader’ s ideeën voor Zijn leven.
 
Hoe leg jij jouw leven af?
Petrus wilde niet dat Jezus naar het kruis zou gaan, en Jezus vertelde hem die gedachten van mensen te kruisigen. Dus je kruis opnemen wil zeggen dat jij jezelf ontdoet van jouw eigen aards-gebaseerd en vlees-gebaseerde meningen over iemand of een situatie, en dat jij jouw gedachten aanpast en Gods gedachten over hen gaat denken.
 
Het feit dat Jezus het kruis gebruikte als een voorbeeld van het omschakelen van de gedachten van de mens naar Gods gedachten, zegt ons dat Hij weet dat dit proces pijnlijk en kwellend voor het vlees kan zijn. Jezus zei verder dat als jij jouw leven wil behouden – jouw menselijk gebaseerde gedachten, jij je leven zult verliezen. Maar als je die omschakeling wil maken naar Gods manier van denken, zul jij je leven vinden.
 
Al zijn mij gedachten fout, ze zijn bekend en comfortabel! Nieuwe gedachten maken mij bang!
Voor Petrus was de gedachte dat Jezus naar het kruis zou gaan, tegengesteld aan alles dat Hij over de Messias geloofd had – maar Jezus zei: leg die oude gedachten af, want het zijn de gedachten van mensen. Kruisig ze. Koester ze niet in de schuilhoeken van je denken. Dood ze.
 
Hoe moeilijk was dat voor Petrus! De gedachten die hij zijn hele leven gehad had, over hoe de Messias de Romeinen zou verjagen en er een nieuwe tijd voor Israël zou komen, die gedachten moest hij opgeven en doden! Jezus zei dat Petrus die gedachten moest kruisigen. Laat ze een pijnlijke dood sterven indien nodig – sputter, maak bezwaren, huil, schreeuw, maar laat die gedachten sterven. Verwerk ze. Het proces is de reis.
 
Je kruis opnemen is niet een ziekte die jij je hele leven hebt, ook niet het zorgen voor een oud familielid, de laatste jaren van zijn leven en ook niet die verschrikkelijke buurman waar je mee te maken hebt. Het kruis opnemen in een einde maken aan het denken van de mens en Gods denken opnemen. Dat noemen wij ‘het vernieuwen van je denken’ uit Romeinen 12:1-2.
 
Opnieuw een cheeseburger
Ik dacht dat het een normale ruzie was tussen man en vrouw. Ik heb veel andere stellen gezien waarvan de vrouw hetzelfde doet als mijn vrouw deed. (Er is vast een vrouwelijke gen die hen noodzaakt te proeven van het eten van hun man J)
 
De gedachte van de mens zou zijn om te rechtvaardigen wat ik deed – het eten op mijn bord beschermen – als gevolg van mijn verleden. “Toen mijn vader wegging, kregen we ieder één bord eten en dat was het.” De gedachte van de mens zou kunnen zijn “Jij had ook kunnen bestellen wat ik heb, dus wees blij met wat jij hebt.” En dat was precies (klaarblijkelijk) wat ik jarenlang in mijn hart had, totdat ik mij daarvan bekeerde.
 
Toen de Vader zei: “Ik weet dat je een kogel voor haar zou opvangen…” erkende Hij mijn hart als het gaat om het grotere geheel, maar Hij wilde dat ik de ‘kogel’ zou opvangen door haar een hapje van mijn eten te geven. Hij wees op mijn huichelachtigheid, dat bewijs gewillig te zijn een echte kogel op te willen vangen, bewees zich door haar een hapje van mijn lunch te geven; het opvangen van een kleine kogel.
 
Dat opende een heleboel introspectie en vragen als ‘waarin heb ik haar nog meer niet behandeld zoals Christus met de gemeente omgaat en Zichzelf voor Haar geeft?’ hoe kan ik nog meer mijn leven afleggen voor mij gezin, vrienden, buren, mensen die ik dien in de bediening? Welke andere gedachten van mensen loeren er nog in mijn hart die ik moet kruisigen, om te denken zoals de Vader denkt?
 
En daar gaan we volgende week mee verder.
Tot dan…o, wat jij aan het eten bent ziet er zo lekker uit! Mag ik er ook wat van?
Zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com

Dag allemaal,
Het was tijd om de begroting te maken voor de Bijbelschool waar ik directeur van was, en dat hield in dat 2 miljoen dollar in detail verantwoord moest worden, vooral omdat de pastor en financieel directeur alle afdelingen gevraagd had om 10% te korten – ik was vastbesloten dat te doen zonder iemand te hoeven ontslaan.
 
In de bijbelschool waren altijd wel studenten die tussen de lessen door mijn kantoor binnen vielen omdat ze John wilden zien. Maar mijn assistente was iemand om rekening mee te houden. Zij zag zichzelf als een Doberman Pinscher waakhond, en ik was degene die ze moest bewaken. Ze confronteerde iedereen, en zoals sommige studenten dat zeiden, met een blaf, ontblote tanden en een grauw.
 
Zelf wilde ik iedere student graag zien, omdat dit voor mij veel leuker was en het meer voldoening gaf dan cijfertjes in een budget. Maar ja, het is altijd veel fijner in je gaven te functioneren, al had ik geleerd dat de mensen die in zaken geleerd hebben te doen wat niet vanzelf voor hen komt, degenen zijn die succes hebben.
 
Mijn assistente zei tegen mij: “John, jouw hart is zo groot als de buitenlucht, en al deze studenten denken dat zij iets dringends hebben wat jij alleen kunt oplossen. Maar het budget is belangrijk en als je dat niet klaar hebt, zal de pastor echt boos zijn, dus ik laat deze studenten naar andere stafleden gaan.” Ik zag onmiddellijk de wijsheid ervan in.
 
Die dag leerde ik verschil te maken tussen wat dringend en wat belangrijk is
Er zijn momenten dat we bezig moeten met wat dringend is, begrijp me niet verkeerd, omdat het urgente ook vaak belangrijk is. Als jij je teen met een kettingzaag eraf zaagt, is dat zowel dringend EN belangrijk.
 
Maar vaak kunnen we wat urgent is, later afhandelen zodat we gefocust blijven op het grotere and belangrijke, omdat het belangrijke onze koers bepaalt voor het volgend jaar, of verder. De studenten waren urgent, maar het budget was belangrijk. Zonder een budget zouden er geen studenten zijn!
 
Het urgente is hetgeen dat schreeuwt om jouw aandacht. Het belangrijke bepaalt jouw toekomst, houdt zich stilletjes op de achtergrond en is vaak niet leuk om te behandelen. Het vereist doelbewuste aandacht. 
 
Het is het belangrijke dat ons naar volwassenheid leidt, als mens en in Christus. Het urgente is het verlangen om diegene uit te schelden die jou verkeerd behandeld heeft. Het belangrijke is dat jij in Christus groeit en jij daar mee omgaat zoals Hij dat zou doen. Het urgente is de reflexmatige reactie, het belangrijke is het zien van het grotere perspectief.
 
Het urgente zijn alle stemmen die schreeuwen dat er misschien een opname gaat plaatsvinden en hoe geweldig is dat niet!; het belangrijke is te groeien in de gebieden die Christus vandaag van jou vraagt. Het belangrijke is de inwendige stem van de Herder. Het urgente zijn al die andere stemmen die onze aandacht opeisen.
 
Het belangrijke dat in de hele wereld plaatsvindt
Paulus zei in Handelingen 14:16 en 17:29-31 over God: “Hij heeft ten tijde der geslachten…alle volken op hun eigen wegen laten gaan…”en “…God verkondigt, met voorbijzien van de tijden der onwetendheid, heden aan de mensen, dat zij allen overal tot bekering moeten komen omdat Hij een dag bepaald heeft, waarop Hij de aardbodem rechtvaardig zal oordelen door een Man die Hij aangewezen heeft, waarvan Hij voor allen het bewijs geleverd heeft door Hem uit de doden op te wekken.”
 
Hij staat volken nog steeds toe in hun eigen wegen te wandelen, maar het verschil is nu dat Hij “alle mensen verkondigt zich te bekeren”.  En hier ligt het probleem: Individuen en volken willen zich niet bekeren en God en Zijn wegen volgen. Het urgente is alle commotie en activiteiten die plaatsvinden omdat volken in hun eigen wegen willen wandelen, en voortdurend in oorlog met Christus zijn. Het urgente zijn ook gelovigen die rondrennen, op zoek naar het laatste teken over Zijn wederkomst, terwijl het belangrijke het verspreiden van het evangelie is, wat HET teken is dat het einde der tijden nabij is.
 
Terwijl de volken in hun eigen wegen wandelen, groeit het evangelie binnen deze volken, waardoor de één na de ander zich bekeert en tot God komt; overal in de wereld. Net zoals het Romeinse Rijk dat in slechts 300 jaar door het christendom van binnenuit veranderd werd – samenkomen in huizen, één huis tegelijkertijd – zo ook beweegt God in individuen, huizen en gezinnen in een relatie gebaseerd geloof (niet een programma of een gebouw gebaseerd geloof), over de hele wereld.
 
Daarom zei Jezus in Mattheüs 24:14 dat dit evangelie in de gehele wereld gepredikt zal worden tot een getuigenis, en DAN zal het einde gekomen zijn. Als het evangelie in de hele wereld gepredikt wordt, moeten alle mensen en volken beslissen of ze Hem willen volgen – of niet. Hij laat volken in hun eigen wegen gaan, maar Hij neemt in ieder geval toe in de harten van miljoenen. 
 
Opwekking?
Als je naar een auditorium kerk gaat, heb je jaren lang al gehoord over de ‘opwekking’ die in de wereld gaat komen. In het denken van een auditorium pastor, wil dat zeggen dat er meer diensten gehouden gaan worden, een groter gebouw, een groter budget, omdat die mensen naar zijn kerk zullen komen.
 
Maar in werkelijkheid vindt de ‘opwekking’ al plaats, maar het is zo dat de meeste voorgangers niet door hebben wat God doet buiten de 4 muren van hun kerk; ze zijn zich daar slechts vaag van bewust, als ze dat al zijn. Check je bronnen, maar velen zeggen dat China en India strijden om de titel het grootste, voornamelijk christelijk, land te zijn. China is dat in 2025, India in 2030, als men blijft groeien zoals dat nu het geval is. Een huiskerkleider in China zei tegen mij dat er iedere maand 1 miljoen Chinezen tot de Heer komen. Hieronder vind je een artikel uit de seculaire media van vorig jaar: 
http://www.huffingtonpost.com/2014/04/22/china-largest-christian-country_n_5191910.html
 
Daar gaan we
En botsing van culturen is daarom onvermijdelijk – christenen en conservatieven binnen landen nemen toe en omarmen de dingen van God, terwijl het politiek systeem, dat Gods regering afwijst, doet wat het kan om de Geest van God in gelovige burgers en haar cultuur te onderdrukken. 
 
De mildste vorm van oordeel is om iemand of een land de gevolgen van hun beslissingen en daden te laten ervaren. Zoals het volk Israël in de woestijn, dat 10 keer zei dat God hun leven ellendig maakte en dat ze wensten dat ze in de woestijn konden sterven. Uiteindelijk liet Hij ze hebben wat ze zeiden te willen.
 
DAT vindt er nu plaats in de wereld. Als men het verkeerd heeft gehad in het voorspellen van de opname, dan is dat omdat God alle volken toestaat in hun eigen wegen te wandelen, omdat ze Hem voorturend afgewezen hebben. Voor volken die Gods wegen afwijzen in politiek, economie, sociaal, cultureel gebied, betekent het een eventuele ineenstorting omdat Gods wegen werken en de wegen van de mens uiteindelijk niet.
 
Toch zijn er binnen de naties mensen overgebleven die God volgen en Zijn wegen en die met afschuw toezien wat er rondom hen plaats vindt.
Want voor wie met Hem wandelt, is er altijd genade en voorziening en een doel.
 
Beschouw dit op kleine schaal
Stel dat jij een gezin in jouw buurt hebt wonen dat duidelijk gezegd heeft dat ze jouw God niet willen. Jij observeert hoe ze in de loop der tijd wegzakken in een grotere mate van disfunctioneren; misschien is het drugsgebruik, huwelijksproblemen, onhandelbare kinderen die op school problemen hebben of die geen baan hebben, enzovoorts. Dat zijn urgente noden in hun leven, maar ze hebben geen idee wat nu belangrijk is of hoe zij hun koers kunnen bijsturen. Dat gezin is een momentopname van een grotere nationale disfunctie.
 
Als zij een land zouden zijn, dan waren er vast christenen die zouden zeggen dat God hen oordeelt. Maar het is gewoon een gezin dat in zijn eigen wegen wandelt, en omdat zij God niet willen, staat Hij hen toe de gevolgen van hun beslissingen te ondergaan – Hij doet het hen niet aan, het was hun keus. Technisch gesproken oordeelt Hij hen niet, Hij laat ze verantwoordelijk zijn voor hun daden, hetgeen juist en eerlijk is.
 
Op een bepaald moment komt dat gezin aan het einde van hun kunnen, en één van hen, laten we zeggen de vrouw, opent zich naar jou toe omdat ze antwoorden zoekt en jij deelt de Heer met haar. Zij en jij gaan nu bidden voor haar gezin, en in de loop der tijd komt de man tot geloof, dan de kinderen, en het gezin is getransformeerd.
 
DAT is de hoop voor onze landen. De regering van de mens gaat zijn eigen weg terwijl de antwoorden in hun midden liggen. Op een gegeven moment zullen dingen onder hun eigen gewicht van disfunctie bezwijken, zoals in het voorbeeld van dat gezin. Kunnen we onze ogen afwenden van het urgente om ons te richten op de ineenstortende mensen om ons heen, omdat veranderde gezinnen ons land veranderen (belangrijk). De kerk moet klein worden, familie groot, en wordt dan groot genoeg om het land te veranderen.
 
Volgende week een nieuwe serie met een verhaal over een cheeseburger en  egoïsme.
Tot dan, zegen
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com

Dag allemaal,

De Verenigde Staten zetten de laatste donderdag van november apart als een dag van Dankzegging aan God voor alles wat Hij heeft gegeven. Echter, in de loop der jaren in het oorspronkelijke dank brengen aan God vervangen door een meer algemeen “Ik ben dankbaar voor alles wat ik heb” in de media en de populaire cultuur.

Ik weet dat deze boodschap naar duizenden gaat die buiten de VS wonen, maar sta mij de vrijheid toe om te delen wat verder gaat dan een boodschap voor een feestdag. Want ik wil graag iets delen over de ware betekenis van het woord ‘dankzegging’.

In 1Kor.11:24 zegt Paulus dat de Heer bij het Laatste Avondmaal:”..de dankzegging uitsprak, het brak en zeide: Dit is Mijn lichaam voor u…”

Het Griekse woord voor ‘dankzegging’ hier, is ‘eucharisteo.’ Dit komt van het woord ‘eucharist’ en heeft diverse achtervoegsels afhankelijk van of het gebruikt wordt als werkwoord, zelfstandig naamwoord of bijvoeglijk naamwoord: ia, eo of os.

Het komt van het woord ‘eu’ hetgeen ‘goed’ wil zeggen, zoals ‘het gaat goed met mijn ziel.’ Het woord ‘charis’ kunnen we erin zien, wat ‘genade’ is, als ook ‘charizomai’, wat wil zeggen ‘vrijgevig’ of ‘ genade die vrij gegeven is’.

Dit is de reden waarom Rooms Katholieken, Episcopaalsen (Anglicanen) en andere denominaties refereren aan het Avondmaal als het vieren van de Eucharisatie, oftewel Avondmaal.

Het idee dat dankzegging geworteld is in gemeenschap met God en geliefden, is precies wat dit woord, eucharist, communiceert.

OK, dus wat betekent het?

Zouden moderne Amerikanen eerste eeuw Grieks spreken, dan zou de populaire cultuur waarschijnlijk het woord ‘exomologeo’ gebruiken voor het woord Dankzegging, omdat het alleen betekent ‘erkenning geven’ en wordt in het NT ook als zodanig gebruikt.

Maar Jezus ‘sprak euchristeo’ bij Zijn Laatste Avondmaal, en dit openbaart de diepere betekenis voor jou en mij.

De bron van ‘goed’ en ‘genade/vrijuit gegeven’ openbaart dat het hart wat dank zegt, een genade binnenin heeft, een plaats voor allereerst de Heer, en richt die genade daarom terug naar Hem als we zeggen ‘het is goed’ en ‘ik geef vrijuit dankbaarheid’ aan U.

Dat wil zeggen dat het dankzeggen niet een daad is van het bedanken van een grotendeels onbekende en onzichtbare God die ‘daar ergens’ moet zijn. Die ons observeert vanuit de verte terwijl wij, los van Hem, voor ons feestmaal zitten, maar dankzegging komt voort vanuit ons binnenste, en gaat direct weer terug naar Hem.

Dankzegging in de bladzijden van het Nieuwe Testament openbaart het hart van degene die dank brengt als iemand die in gemeenschap met de Heer is, een hart dat de genade van God kent, en dat die genade terug geeft aan Hem, wetend dat Hij alle dingen goed heeft gemaakt!

Als voorbeeld

Het wordt vaak gezegd in een huwelijks ceremonie dat de beloften die een man en een vrouw aan elkaar doen voor God en de getuigen, gesproken worden vanuit een innerlijke genade, een innerlijke liefde dat heel natuurlijk zijn uitweg vindt in het maken van geloften aan elkaar, en met de vervulling van die beloftes in het huwelijks bed.

Op dezelfde manier, toen de Heer de dankzegging uitsprak, vloeide die genade vanuit de innerlijke genade in Zijn hart voor ons, onmiddellijk gedemonstreerd door de geloften van het breken van het brood en het geven van de wijn als symbolen van Zijn offer, vervuld door de daad van Zijn dood aan het kruis.

Als Hij niet allereerst die innerlijke genade had om vrijuit dankzegging te geven aan de Vader toen Hij het brood brak als teken van wat Hij zou gaan doen, zouden Zijn woorden van dank en het latere offer slechts een lege daad van gehoorzaamheid zijn geweest, een leeg omhulsel.

Het dankzeggen komt daarom voort vanuit een vast en zeker kennis hebben van de genade en het ultieme plan van God, in gemeenschap met Hem zijnde, en niet slechts een uitwendig gebed voordat we een maaltijd eten.

Als we tezamen komen met geliefden rondom de ‘Thanksgiving tafel’, en of we het realiseren of niet, reflecteren we dat Laatste Avondmaal en de Gemeenschap die de Heer had met diegenen die het dichtst bij Hem stonden in Zijn zwaarste strijd. Laten wij daarom ook allereerst met Hem gemeenschap hebben, en dan met onze geliefden, als we de genade en liefde teruggeven aan Hem met dankbare harten.

Het komt niet vaak voor dat ik hier iets deel wat ik ook behandel in een cd/MP3 serie, en het was ook niet mijn bedoeling om dit vandaag te doen, maar het onderwerp van dankzegging is zo’n deel van mij geweest deze afgelopen erg moeilijke maand, dat ik gewoon wilde delen waar mijn gedachten op gericht zijn geweest.

Bedankt een deel van mijn leven te zijn.

Zegen,
John Fenn
www.supernaturalhousechurch.org

Hallo allemaal,

In deel 1 van deze serie (2 weken geleden, voor mijn boodschap over Thanksgiving) vertelde ik hoe de schrijvers van het Nieuwe Testament vol waren van de realiteit dat Christus in mensen woont, daardoor heeft Hij ons wandelende, pratende tempels van God gemaakt, een ieder is daarom een priester voor God. (1 Cor. 3:16, 6:19, Coll. 1:27)

 

Het tempel gebouw is daarom verouderd. De reden voor kerk in huis gaat veel verder terug, omdat God het eerste huis bedacht en daar met Adam en Eva samenkwam. Aan de andere kant van de schaal, heeft Jezus voor ons een plaats bereid in het huis van onze Vader, waar we de eeuwigheid zullen doorbrengen. En vanaf Adam tot aan ons toekomstig huis in de hemel, is Hij altijd gericht op ‘thuis’.

 

De belangrijkste reden om in huizen bij elkaar te komen in plaats van in een gebouw, is dat we ieder een tempel van God geworden zijn. Daarom komen we in huizen bij elkaar sinds God ‘thuis’ uitgevonden heeft, met andere levende tempels. In de eerste van deze serie maakte ik een vergelijking tussen wat het Nieuwe testament leert versus de tempel mentaliteit van het instituut kerk.

 
Tempel denken – gewijd tegenover seculier

In het Oude Testament was de tempel heilig, heilige grond. Ieder ander gebouw in de wereld was werelds. De tempel was heilig omdat dat de plaats was waar God woonde, waar Zijn aanwezigheid zich manifesteerde.

 

In het Oude Testament waren de priesters heilige mensen, ieder ander was seculier. Dit zien we in het denken dat de pastor, apostel, profeet of bisschop, gewijd zijn, maar dat anderen seculier zijn en niet gezalfd, werkende in seculiere banen.

 
Nieuw Testamentische realiteit

We zijn allemaal gewijd, apart gezet en heilig, omdat we allen tempels zijn van God. Christus leeft in mij net zoals hij dat doet in iemand die onderhoud heeft vanuit de bediening. We nemen Hem met ons mee, waar we ook zijn. Dus zijn onze huizen, waar we werken, en alles wat we doen, gewijd. WIJ moeten die veilige plek voor mensen zijn om een toevluchtsoord te vinden. Mijn auto is net zo gewijd als de auto van de pastor. Mijn huis is net zo gewijd als het huis van de pastor. Ik ben net zo gewijd als de pastor. We zijn allen gered door hetzelfde bloed van Jezus, en dezelfde Christus leeft in alle gelovigen. En dat brengt me naar de volgende vergelijking:


Tempel denken – ‘ambten’ van pastor, apostel, profeet

De tempel, door zijn aard, heeft een priesterschap dat zorg draagt voor de ‘heilige zaken.’ De priesters en geestelijken waren elites, verheven, werden gediend en waren verheven boven de anderen. Het huis van de priester, zelfs zijn favoriete stoel en bureau, waren allen gewijd en een gewoon iemand mocht niet aanraken wat gewijd was.
 

Nieuw Testamentische werkelijkheid

Omdat Christus in ons leeft, zijn we allemaal gelijk in Christus en dat wil zeggen dat de genade waarin we leven en functioneren het enige verschil is dat er tussen ons is. (Gal. 3:28, Rom. 12:3)

 

We functioneren anders, in overeenstemming met de genade die we ontvangen hebben, maar we zijn allemaal gelijk. Het woord ‘ambt’ in de KJV wordt slechts 4 keer gebruikt, en is eigenlijk het woord ‘dienaar.’ Paulus zei niet in Romeinen 11:13, dat hij de apostel voor de Heidenen was en dat hij verheerlijkt wordt in zijn ‘ambt’, zoals de KJV het zegt. Hij zegt letterlijk: ‘Ik ben gezonden tot de Heidenen, en ik roem in mijn dienst aan jullie’.
 

Dus het feit dat iemand dient als een naaister en prachtige kleding maakt voor het lichaam van Christus, zoals Dorcas dat deed in Handelingen 9, en iemand anders die regelmatig in profetie gebruikt wordt, en weer een ander die de gave van gastvrijheid heeft, en het feit dat ik een apostel en profeet ben, zegt absoluut niets, want het is dezelfde Christus in ons die ons gelijk gemaakt heeft, we functioneren alleen verschillend. Dat is de reden dat nederigheid het keurmerk is van het lichaam van Christus – we zijn allemaal gelijk, functioneren alleen anders in het leven door Zijn genade.

 

Tempel denken: de pastor is de enige leider

De tempel had priesters en van die priesters was er een raad, en uit die raad werd een enkele hoge priester gekozen die voor een bepaalde termijn diende. Hij had de leiding over de aanbidding in de tempel en andere activiteiten en de anderen gehoorzaamden. Vandaag is het de pastor die als enige persoon de leider is, of hij nu zijn gemeente dient als CEO of als een corporatie geleid door een familie, of hij leidt met toestemming van een bestuur, de pastor is baas naar het voorbeeld van de Oud Testamentische tempel.

 

Nieuw Testamentische werkelijkheid

We weten dat men in huizen samen kwam. Veel leiders en gastgezinnen worden genoemd in het NT. We weten dat als ze te groot werden voor een huiskamer, sommigen zich vermenigvuldigden en bijeenkomsten in andere huizen gingen houden.

 
We weten ook dat in ieder huis of huiskerk mannen en vrouwen waren die ‘oudsten’ genoemd werden. Oudsten konden ook apostels zijn, want Petrus noemde zichzelf een apostel en oudste. Maar er waren ook mannen en vrouwen zoals Priscilla en Aquila, die tentmakers waren, en Andronicus en Junia, een echtpaar en apostolisch team, Junia (diaken), Febe, en de apostel Paulus – oudsten waren ervaren in het leven, moreel rechtschapen, ze hadden hun huis op orde, waren volwassen. Letterlijk, in het Grieks, betekent het woord ‘oudste’: ‘oude man’. Het is het woord ‘presbuteros’ waar we het woord ‘presbytery’ of ‘opziener’ vandaan hebben. (1 Petrus 5:1, hand. 18:1-3, Romeinen 16:1, 3-5, 7)

 
Het woord wordt in Handelingen 20:17,28 gebruikt toen Paulus de oudsten uit Efeze ontmoette. Tegen hen zei hij: “….waarover de Heilige Geest u als opzieners gesteld heeft, ..weid de gemeente Gods”.

 
De oudsten zijn begenadigd door de Heilige Geest om te ‘overzien’ of ‘bishop’ (grieks episkopos)  het lichaam van Christus. Zij overzien vanaf de bodem zoals Jezus leerde in Marcus 10:42-45 hoe Zijn leiders moeten zijn, ze zijn de dienaars van allen.

 
Nieuw Testamentische pastor

Het woord ‘weiden’ betekent ‘te handelen als een herder’, of ‘een kudde te hoeden.’ Het is het woord ‘poimaino’, vertaald als ‘pastor.

 
In iedere huisgebaseerde gemeente van het Nieuwe Testament, evenals een Bijbels huisgebaseerde gemeente vandaag, is er niet een enkele ‘Pastor.’ Zoals in de tijd van Paulus, is er nu een groep echtparen en individuen begenadigd door God om de kudde te weiden. Binnen die groep oudsten komen hun verschillende genades naar boven – één heeft de gave van het organiseren, een ander dat van onderwijs, misschien iemand met een barmhartig hart en weer een ander met een hart voor rechtvaardigheid en bekering, maar allen samen hebben de genade om voor de kudde te zorgen.

 
Ziet toe…
De make up van deze groep zal in ieder huisgebaseerde gemeente anders zijn, maar Paulus vertelt ons wat zij allen gemeen hebben: “Ziet dan toe op uzelf en op de gehele kudde”. (hand. 20:28)

 
Deze mensen gaan op natuurlijke wijze in die genade wandelen en zijn serieus betreffende hun eigen geestelijke wandel. Zij ‘zien toe op zichzelf’. Het Griekse woord ‘zien toe’ is ‘prosecho’ en is ‘de volle aandacht schenken in alle ernst’.

 
Deze oudsten, die door God de genade hebben om het weiden van de kudde te overzien, geven volle aandacht aan hun eigen wandel met God. Ik weet dat dit een schok kan zijn J maar velen die zichzelf Christenen noemen letten niet op en zorgen niet voor hun wandel met God. Deze oudsten hebben de genade met die mensen om te gaan.

 
Ten tweede, zijn ze niet alleen serieus over hun eigen groei in Christus, maar van nature dragen ze zorg voor de gemeente. Ze zijn niet naar binnen gericht, maar naar buiten. Omdat die genade in hen is, zijn ze van nature bezorgd over anderen.
 

Deze mensen kunnen niet anders dan mensen ontvangen bij hen thuis, voor anderen te bidden, om hun tijd en middelen aan anderen te geven zodat zij groeien in de Heer tijdens moeilijkheden in het leven. Ze zijn zo, organisch, ze functioneren hier heel natuurlijk in, omdat het genade is. ze dragen geen labels of titels, ze functioneren gewoon in hun genade.

 
Een huis kerk dat het Nieuw testament als patroon heeft, heeft niet een enkele pastor die alle beslissingen alleen neemt. Beslissingen worden genomen door de oudsten en door de mensen van de huiskerk. Als dit gedaan wordt zoals in het NT, krijg je leiders die met mensen samenwerken en met de HG, zoals in Handelingen 15:28 staat: “want het heeft de Heilige Geest en ons goed gedacht…”

 
JIJ bent heilig, JIJ bent gelijk aan elke apostel, profeet, bisschop en pastor en de anderen van de 5-voudige bedieningen en alle gaven worden in jouw Bijbel geleerd als zijnde huis gebaseerd, gelijk aan ieder ander in de huiskamer, maar allen met verschillende genades.

Meer vergelijkingen volgende week, zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.supernaturalhousechurch.org

 

Dag allemaal,

 

Veel kleine temples – wat wil dat zeggen?

Ik heb het gehad over de werkelijkheid van Christus in ons, de hoop der heerlijkheid. Wat betekent het dat God uit een tempel gebouw kwam en in menselijke wezens kwam wonen, en wat zouden onze daden als gevolg daarvan moeten zijn?

 

Laten we bouwen op het fundament dat we allen kennen. Allereerst, dat de mens is geschapen naar Gods beeld en gelijkenis. Ten tweede, dat iedereen uniek is, en een vrije wil heeft. Ten derde, dat er niemand is precies als jij, in de hele wereld, en die is er ook nooit geweest, en zal er ook nooit zijn. Dat weten we omdat we 1 op 1 zullen staan voor de Heer om rekenschap over ons leven af te leggen. Er is geen duplicaat van ons die we de schuld kunnen geven – we zijn uniek, individueel, met een eigen vrije wil, en verantwoordelijkheid.

 

De Vader heeft een situatie waar jij alleen mee om kan gaan

De Vader is een Geest maar Hij schiep een fysiek universum. Hoe beweegt Hij zich in Zijn fysieke universum, een (Heilige) geest zijnde? (Joh. 4:24)

 

Oplossing: geesten scheppen waar Hij één mee kan zijn in geest/Geest, maar die geest en ziel plaatsen in een fysiek lichaam. Op die manier kan God, die Geest is, zich bewegen en Zichzelf openbaren in deze fysieke wereld. (eens zullen we lichamen hebben gemaakt van hemels materiaal en zullen we moeiteloos ons kunnen bewegen tussen de Geestelijke en de fysieke wereld).

 

Omdat jij uniek geschapen bent door God, door Hem bedacht, wil dat zeggen dat jij alleen dat deel van Zijn persoonlijkheid kan laten zien dat Hij gebruikte om jou te scheppen. Hij wil Zichzelf manifesteren (laten zien) in deze wereld door dat deel van Zijn persoonlijkheid die Hij gebruikte om jou te scheppen!

 

Het plan

Dat wil zeggen die iedere medechristen een deel van Gods persoonlijkheid heeft dat alleen in en door hen gezien kan worden. Iemand kan zeggen: ‘Ik ken de genade van God,’ maar als we getuigenissen horen van verschillende mensen hoe zij gered werden, zien we verschillende facetten van genade, net zoals we verschillende facetten van een juweel kunnen zien.

 

Je kunt zeggen dat je al eerder diamanten gezien hebt, maar als jet het licht gereflecteerd ziet door ieder facet van die diamant, zie je dat licht iedere keer net even anders, en krijg je inzicht in de make up van die diamant. Zo ook met een ieder van ons en onze Vader.

 

Dit weten we van elkaar, dat we elk een wonder van Gods schepping zijn, en dat ieder een deel van Hem laat zien waar we mee begenadigd zijn – niet iets waar we onszelf voor op de borst kunnen slaan omdat we niets te doen hadden met onze eigen schepping – wat zou de hoogste en beste manier zijn voor al die kleine tempels om God in elkaar te zien?

 

Tempel, of tempels?

Hoe kunnen we het best de diepte van relaties faciliteren zodat een ieder van ons Christus ziet in die ander?

 

Zou dat zijn het gaan naar een tempel gebouw, waar we achter elkaar zitten, stil, terwijl dezelfde persoon week in week uit tot ons spreekt vanuit zijn unieke manifestatie van Gods persoonlijkheid in hem – terwijl niemand anders mag delen wat Christus in hen observeert of zegt over dat bepaalde onderwerp?

 

Zou een meer efficiëntere manier zijn om een kleinere groep tempels in een huiskamer te hebben zodat iedereen kan delen wat Christus in hen observeert over een bepaald onderwerp? Ja.

 

Dat is de reden dat Paulus zegt in 1 Cor. 14:26: “Hoe staat het dan, broeders? (broeders is een term gebruikt voor mannen en vrouwen) Telkens als gij samen komt heeft ieder iets: een psalm (aanbidding/gebed), of een lering (iets dat God jou geleerd heeft), of een openbaring (iets dat God jou heeft laten zien), of een tong of een uitlegging (gaven van de Geest); dat alles moet tot stichting geschieden.”

 

En dat is de kern voor samenkomen in huizen als een groep van aan-elkaar-toegewijde tempels, het gevoel van gemeenschap en familie bouwen, opzettelijk relaties in Christus aangaan en bouwen met elkaar.

 

Maar je moet in liefde wandelen…

Dat klinkt allemaal zo netjes en ordelijk en logisch, nietwaar? Maar geloof gebaseerd op relaties en in huizen, is rommelig. Niet fraai. Soms saai, aards, en lijkt soms niet zo geestelijk. Niets dat de zintuigen prikkelt – geen prachtig koor, geen 2 miljoen kostend marmeren vloer in de hal, noch een duur geluidssysteem compleet met meerdere overhead video schermen.

 

Je zit in iemands huiskamer, je bent een gast in dat huis, je neemt het risico mensen te leren kennen en dat zij jou leren kennen. Galaten 2:9 zegt dat toen Petrus, Jacobus en Johannes de genade van God in Paulus en Barnabas opmerkten, ze hen de broederhand reikten.

 

Het is dat opmerken van de genade van God in elkaar waardoor we gemeenschap hebben. Petrus, Jacobus en Johannes waren geroepen tot de Messiaanse gelovigen, terwijl Paulus en Barnabas geroepen waren tot de Grieken, Romeinen andere niet-Joodse gelovigen. Behalve Jezus, hadden ze weinig gemeen.

 

Maar het was die gemeenschappelijkheid in Jezus waardoor iedereen kon zeggen: ‘Ik begrijp jouw leven niet, maar ik zie de genade van God in jou, en ik hou van die genade en daarom hou ik van jou in die genade.” Dat is de enige manier waarop huis- en relatie gericht ‘gemeente’ zijn, werkt.

 

Als je mensen van verschillende socio- economische achtergronden bij elkaar hebt, verschillende etnische groepen, leeftijden, geslacht, en levensverhalen – moet je de genade van God lief hebben en voorbij zien aan wat je niet gemeen hebt of wat je niet aantrekt in die ander. En zo groei je samen om meer als Christus te worden.

 

Maar er is een andere kant…

Huiskerk is de meest vervullende manier van ‘kerk’ zijn, dat ik ken. Het is niet alleen wat de schrijvers en lezers van de brieven van Mattheüs tot aan Openbaring deden, maar de bladzijden van het Nieuwe testament zijn letterlijk een handleiding over hoe huiskerk te doen. De problemen die Paulus, Petrus, Johannes en Judas meemaakten, maken wij in huiskerk ook mee en ze schreven hoe dat op te lossen.

 

Het is echter een levensstijl, niet iets wat je doet. Als je je bewust bent dat Christus in je woont, en als je graag wilt horen wat Hij doet in andere tempels, worden relaties sterker en dat zorgt ervoor dat ieder meer als Christus wordt.

 

Zo velen zijn opgegroeid in een kerk cultuur dat de gaven van mensen onderdrukt, behalve bij diegenen met een microfoon, en aan het begin kan het op anarchie lijken om een setting te hebben waar iedereen kan delen door Christus in hen. Maar dat is het niet, er is een goddelijke orde, en je moet het gaan doen, want je kunt het niet met je verstand beredeneren, totdat je het ook doet.

 

Rekenschap afleggen in het instituut kerk, wordt afgemeten aan aanwezigheid, het geven en jet vrijwillig meehelpen. Rekenschap afleggen in huiskerk gebeurt door de kracht van relaties, en dat is nieuw en angstig voor sommigen. Maar leren Christus in anderen te vertrouwen is een geweldige reis van groei!

Volgende week een nieuw onderwerp,

 

Zegen,

John Fenn / vertaling AHJ

www.supernaturalhousechurch.org

 

Dag allemaal,

 
Veel kleine temples – wat wil dat zeggen?

Ik heb het gehad over de werkelijkheid van Christus in ons, de hoop der heerlijkheid. Wat betekent het dat God uit een tempel gebouw kwam en in menselijke wezens kwam wonen, en wat zouden onze daden als gevolg daarvan moeten zijn?

 
Laten we bouwen op het fundament dat we allen kennen. Allereerst, dat de mens is geschapen naar Gods beeld en gelijkenis. Ten tweede, dat iedereen uniek is, en een vrije wil heeft. Ten derde, dat er niemand is precies als jij, in de hele wereld, en die is er ook nooit geweest, en zal er ook nooit zijn. Dat weten we omdat we 1 op 1 zullen staan voor de Heer om rekenschap over ons leven af te leggen. Er is geen duplicaat van ons die we de schuld kunnen geven – we zijn uniek, individueel, met een eigen vrije wil, en verantwoordelijkheid.

 

De Vader heeft een situatie waar jij alleen mee om kan gaan

De Vader is een Geest maar Hij schiep een fysiek universum. Hoe beweegt Hij zich in Zijn fysieke universum, een (Heilige) geest zijnde? (Joh. 4:24)

 

Oplossing: geesten scheppen waar Hij één mee kan zijn in geest/Geest, maar die geest en ziel plaatsen in een fysiek lichaam. Op die manier kan God, die Geest is, zich bewegen en Zichzelf openbaren in deze fysieke wereld. (eens zullen we lichamen hebben gemaakt van hemels materiaal en zullen we moeiteloos ons kunnen bewegen tussen de Geestelijke en de fysieke wereld).

 

Omdat jij uniek geschapen bent door God, door Hem bedacht, wil dat zeggen dat jij alleen dat deel van Zijn persoonlijkheid kan laten zien dat Hij gebruikte om jou te scheppen. Hij wil Zichzelf manifesteren (laten zien) in deze wereld door dat deel van Zijn persoonlijkheid die Hij gebruikte om jou te scheppen!

 

Het plan

Dat wil zeggen die iedere medechristen een deel van Gods persoonlijkheid heeft dat alleen in en door hen gezien kan worden. Iemand kan zeggen: ‘Ik ken de genade van God,’ maar als we getuigenissen horen van verschillende mensen hoe zij gered werden, zien we verschillende facetten van genade, net zoals we verschillende facetten van een juweel kunnen zien.

 

Je kunt zeggen dat je al eerder diamanten gezien hebt, maar als jet het licht gereflecteerd ziet door ieder facet van die diamant, zie je dat licht iedere keer net even anders, en krijg je inzicht in de make up van die diamant. Zo ook met een ieder van ons en onze Vader.

 

Dit weten we van elkaar, dat we elk een wonder van Gods schepping zijn, en dat ieder een deel van Hem laat zien waar we mee begenadigd zijn – niet iets waar we onszelf voor op de borst kunnen slaan omdat we niets te doen hadden met onze eigen schepping – wat zou de hoogste en beste manier zijn voor al die kleine tempels om God in elkaar te zien?

 

Tempel, of tempels?

Hoe kunnen we het best de diepte van relaties faciliteren zodat een ieder van ons Christus ziet in die ander?

 

Zou dat zijn het gaan naar een tempel gebouw, waar we achter elkaar zitten, stil, terwijl dezelfde persoon week in week uit tot ons spreekt vanuit zijn unieke manifestatie van Gods persoonlijkheid in hem – terwijl niemand anders mag delen wat Christus in hen observeert of zegt over dat bepaalde onderwerp?

 

Zou een meer efficiëntere manier zijn om een kleinere groep tempels in een huiskamer te hebben zodat iedereen kan delen wat Christus in hen observeert over een bepaald onderwerp? Ja.

 

Dat is de reden dat Paulus zegt in 1 Cor. 14:26: “Hoe staat het dan, broeders? (broeders is een term gebruikt voor mannen en vrouwen) Telkens als gij samen komt heeft ieder iets: een psalm (aanbidding/gebed), of een lering (iets dat God jou geleerd heeft), of een openbaring (iets dat God jou heeft laten zien), of een tong of een uitlegging (gaven van de Geest); dat alles moet tot stichting geschieden.”

 

En dat is de kern voor samenkomen in huizen als een groep van aan-elkaar-toegewijde tempels, het gevoel van gemeenschap en familie bouwen, opzettelijk relaties in Christus aangaan en bouwen met elkaar.

 

Maar je moet in liefde wandelen…

Dat klinkt allemaal zo netjes en ordelijk en logisch, nietwaar? Maar geloof gebaseerd op relaties en in huizen, is rommelig. Niet fraai. Soms saai, aards, en lijkt soms niet zo geestelijk. Niets dat de zintuigen prikkelt – geen prachtig koor, geen 2 miljoen kostend marmeren vloer in de hal, noch een duur geluidssysteem compleet met meerdere overhead video schermen.

 

Je zit in iemands huiskamer, je bent een gast in dat huis, je neemt het risico mensen te leren kennen en dat zij jou leren kennen. Galaten 2:9 zegt dat toen Petrus, Jacobus en Johannes de genade van God in Paulus en Barnabas opmerkten, ze hen de broederhand reikten.

 

Het is dat opmerken van de genade van God in elkaar waardoor we gemeenschap hebben. Petrus, Jacobus en Johannes waren geroepen tot de Messiaanse gelovigen, terwijl Paulus en Barnabas geroepen waren tot de Grieken, Romeinen andere niet-Joodse gelovigen. Behalve Jezus, hadden ze weinig gemeen.

 

Maar het was die gemeenschappelijkheid in Jezus waardoor iedereen kon zeggen: ‘Ik begrijp jouw leven niet, maar ik zie de genade van God in jou, en ik hou van die genade en daarom hou ik van jou in die genade.” Dat is de enige manier waarop huis- en relatie gericht ‘gemeente’ zijn, werkt.

 

Als je mensen van verschillende socio- economische achtergronden bij elkaar hebt, verschillende etnische groepen, leeftijden, geslacht, en levensverhalen – moet je de genade van God lief hebben en voorbij zien aan wat je niet gemeen hebt of wat je niet aantrekt in die ander. En zo groei je samen om meer als Christus te worden.

 

Maar er is een andere kant…

Huiskerk is de meest vervullende manier van ‘kerk’ zijn, dat ik ken. Het is niet alleen wat de schrijvers en lezers van de brieven van Mattheüs tot aan Openbaring deden, maar de bladzijden van het Nieuwe testament zijn letterlijk een handleiding over hoe huiskerk te doen. De problemen die Paulus, Petrus, Johannes en Judas meemaakten, maken wij in huiskerk ook mee en ze schreven hoe dat op te lossen.

 

Het is echter een levensstijl, niet iets wat je doet. Als je je bewust bent dat Christus in je woont, en als je graag wilt horen wat Hij doet in andere tempels, worden relaties sterker en dat zorgt ervoor dat ieder meer als Christus wordt.

 

Zo velen zijn opgegroeid in een kerk cultuur dat de gaven van mensen onderdrukt, behalve bij diegenen met een microfoon, en aan het begin kan het op anarchie lijken om een setting te hebben waar iedereen kan delen door Christus in hen. Maar dat is het niet, er is een goddelijke orde, en je moet het gaan doen, want je kunt het niet met je verstand beredeneren, totdat je het ook doet.

 

Rekenschap afleggen in het instituut kerk, wordt afgemeten aan aanwezigheid, het geven en jet vrijwillig meehelpen. Rekenschap afleggen in huiskerk gebeurt door de kracht van relaties, en dat is nieuw en angstig voor sommigen. Maar leren Christus in anderen te vertrouwen is een geweldige reis van groei!

Volgende week een nieuw onderwerp,

 

Zegen,

John Fenn / vertaling AHJ

www.supernaturalhousechurch.org

 

Dag allemaal,

Voor mij is het meest geweldige betreffende het verhaal van Jezus, de manier waarop Hij uit de eeuwigheid kwam om één van Zijn schepsels te worden. Terwijl het goed en juist is om Zijn geboorte te vieren, gaan mijn gedachten naar een punt, zo’n 9 maanden voor die gebeurtenis in Bethlehem, naar een Joods tiener meisje in een dorpje genaamd Nazareth, en naar onze Heer in een plaats die hemel genoemd wordt.

Zie je, toen Jesaja observeerde: “Want een kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven”, vermeld hij de pre-existentie van onze Heer. De Zoon moest eerst uit de hemel gegeven worden, zodat Hij het kind geboren zou kunnen worden. De term ‘Christus,’ Gezalfde, refereert aan Zijn goddelijkheid, dat Hij de Zoon gegeven is. Christus werd in Maria ontvangen en de naam ‘Jezus’ gegeven, wat refereert aan Zijn menselijkheid. (Jesaja 9:6, Lucas 1:31)

Hoe is dat gebeurd?

We weten dat Christus in het Oude Testament verscheen. Niet gebonden door tijd en afstand verscheen Hij, en verdween dan weer. Hij was Degene die aan Abraham verscheen in Genesis 18 en Abraham voorbede liet doen voor Sodom en Gomorra. Hij verscheen aan Mozes in de brandende braamstruik, en noemde Zichzelf ‘IK BEN’. Hij verscheen aan Jozua als de Vorst van het heer des Heren en Jozua aanbad Hem, toen hij bij Jericho was. En Hij was de 4e persoon in de brandende oven die Sadrach, Mesach en Abednego beschermde, en vele malen meer verscheen Hij.

Maar in die Oud Testamentische tijden verscheen Hij in tijdelijke menselijke vorm, tijdelijk, zeg ik opnieuw.

(als je Christus in het Oude Testament wilt bestuderen, raad ik je mij cd/MP3 serie ‘IK BEN, Wie Jezus is en Waar Hij Vandaan kwam’ aan.)

Maar er kwam een moment, HET moment voor de Zoon, Christus, om eens en voor altijd gegeven te worden, om als Jezus bekend te gaan worden. Om als één van Zijn schepsels geboren te worden zodat Hij later voor de mensheid zou kunnen sterven.

Hier is het

 

Deze verbazingwekkende overgang van Christus bestaan in de hemel, naar Jezus, die bevrucht werd in Maria’s schoot, IS voor ons opgetekend. Hebr. 10:5-7:

“Daarom zegt Hij (Christus) bij Zijn komst in de wereld: ‘slachtoffer en offergave hebt Gij niet gewild, maar Gij hebt Mij een lichaam bereid. In brandoffers en zondoffers hebt Gij geen welbehagen gehad. Toen zeide Ik: zie, hier ben Ik – in de boekrol staat van Mij geschreven – om Uw wil, o God, te doen.’

“…maar Zichzelf ontledigd heeft, en de gestalte van een dienstknecht heeft aangenomen, en aan de mensen gelijk geworden is. En in Zijn uiterlijk als een mens bevonden, heeft Hij zich vernederd…”(Filipp. 2:7-8(

“Want werkelijk, Hij neemt de (natuur van) engelen niet aan, maar Hij neemt het nageslacht van Abraham aan (werd een Joodse man) “(Hebr. 2:16)

“De Heilige Geest zal over u komen en de Kracht (Christus) van de Allerhoogste (de Vader) zal u overschaduwen. Daarom zal ook het Heilige dat uit u geboren zal worden, Gods Zoon genoemd worden.”(Lucas 1:35)

Het zijn vooral de verzen uit Hebreeën die mij in ontzag doen staan: “Daarom zegt Hij bij Zijn komst in de wereld…” Het is duidelijk dat dit niet zegt dat de pasgeboren Jezus, bij Zijn eerste ademteug, Maria aankeek en zei: ‘Slachtoffer en offergave hebt u niet gewild….”

Nee, Hebreeën vermeld ons het laatste gesprek in de hemel tussen de Vader en de Zoon, toen de Zoon op het punt stond in Maria’s schoot verwekt te worden – “”Bij Zijn komst in de wereld”- toen Hij, de Kracht van de Allerhoogste, ‘Zichzelf ontledigde’, dat is het loslaten en afleggen van al Zijn rechten en voorrechten in de hemel als Zoon van de Vader om te komen in de schoot van Maria – zei Hij tot de Vader: “Slachtoffer en offergave hebt Gij niet gewild…..Gij hebt Mij een lichaam bereid….hier ben Ik om Uw wil te doen o God!”

Verbazingwekkend!

Seksuele voorlichting 101

De Vader had een eitje nodig dat in een lichaam voor Zijn Zoon zou voorzien. Het sperma draagt de bloedlijn bij de conceptie, niet het eitje, en zonde kwam in de wereld door Adam, en dus werd de zonde aan de mensheid doorgegeven toen de mens zich over de aarde vermenigvuldigde.

Maar het Leven van de hemel bevruchte Maria’s eitje, dus het bloed dat door het lichaam van dat baby’tje stroomde, zou NIET door zonde bezoedeld worden.

De mens zondigde, dus moest de mens betalen voor die zonde. Maar sinds Adam was iedereen door de zonde bezoedeld, en gaf de zonde door, generatie na generatie, dus was er niemand die waardig was voor allen te sterven omdat iedereen schuldig was!

De Vader moest een manier vinden om voor de zonde van de mensen te betalen, maar alleen een mens met zondeloos bloed kon zichzelf offeren en zijn leven voor anderen geven. Als deze Mens gewillig zou zijn om Zichzelf te offeren, al was Hij onschuldig en had hij niets verkeerd gedaan, dan kon de rechtbank in de hemel Zijn daad accepteren als HET laatste offer voor de zonde van de mensheid.

De Kracht van de Vader, die Christus is, bevruchtte haar eitje, dus het bloed dat gevormd werd bij de conceptie was niet het bloed dat bezoedeld was door de zonde, maar bloed dat onbezoedeld en puur was. Daarom was Hij waardig en in staat te sterven voor de zonde van de mensheid.

Hij kwam op de legale manier binnen

In Johannes 10 staan 3 gelijkenissen. Als je die samen groepeert mis je wat Jezus in een ieder daarvan zegt. In de tweede gelijkenis in vers 7-9, is Hij de deur voor de schapen. In de verzen 11-18 verandert de gelijkenis en is Hij de Goede Herder.

Maar het is die eerste gelijkenis die interessant is voor ons, en het zet de toon voor de andere twee. Johannes 10:1-2:

“Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, wie niet door de deur de schaapskooi binnen komt, maar op een andere plaats inklimt, die is een dief en een rover; maar wie door de deur binnen komt (in de schaapskooi) is de herder der schapen”.

Een schaapskooi is een kraal, een omsloten ruimte voor het vee, een plek waar de schapen gehouden worden. In deze gelijkenis, is de aarde de schaapskooi. Jezus zegt dat hij op de juiste manier de schaapskooi binnen kwam, door de deur. De deur is de menselijke geboorte. Hij kwam op de juiste manier, door geboren te worden. Wie op een andere manier binnen komt, is een dief en een rover – Satan. Hij kwam de schaapskooi binnen door leugens en misleiding, niet door menselijke geboorte.

Nu je dit weet, lees dit gedeelte opnieuw: “Voorwaar Ik zeg u, wie niet door de deur de schaapskooi binnen komt, maar op een andere plaats inklimt, die is een dief en een rover. Maar wie door de deur binnen komt, is de Herder der schapen.”

Wow

We weten dat Jezus eigenlijk in het voorjaar of in de herfst geboren is. We kennen de heidense oorsprong dat leidde tot de datum van 25 december, wanneer christenen de geboorte van Jezus vieren. Maar dat maakt allemaal niets uit, omdat Hij geboren IS, en Hij de wereld op een legale manier binnen kwam. Eerst ontledigde Hij Zichzelf van al Zijn rechten die Hij in de hemel had, als Christus zijnde, en kwam toen in de moederschoot van Maria, en werd de nederige en zachtmoedige Jezus, geboren in een stal. En DAT eren wij dit seizoen.

Volgende week meer details over Zijn geboorte, waarom de herders belangrijk zijn, en meer.

Zegen,

John Fenn

www.supernaturalhousechurch.org

Dag allemaal,

Ik heb vanuit Jesaja 9:6 verteld over de Zoon die gegeven is en het kind dat geboren werd, Christus Jezus. Christus refereert aan Zijn eeuwig bestaan en Jezus refereert aan Zijn menselijkheid.

Het wonder van Jezus is dat Hij de heerlijkheid die Hij bij de Vader had, ‘eer de wereld was’, opgaf, en meer deed dan opgeven, Hij veranderde compleet en voor eeuwig Zijn relatie met de Vader, zoals we later zullen zien. (Joh. 17:5)

De afgelopen weken hebben we Fil. 2:5-8 nader bekeken, en daarbij viel dit gedeelte op: ‘en in Zijn uiterlijk als een mens bevonden…’.

Hij vernederde Zich, allereerst door verwekt te worden, om daarna in Maria’s schoot te groeien tot Hij voldragen was, en om toen geboren te worden als iedere andere baby – dat was allemaal het resultaat van Zichzelf ontledigen in de hemel van alles wat Hij daar had. Hij bleef God, want Hij gaf Zijn Zoonschap niet op, maar al het andere werd afgelegd. En in Zijn uiterlijk werd Hij als een mens.

Leren over dit lichaam

Dat wil zeggen dat Hij ook moest leren, zoals iedere andere baby en peuter en schoolkind en zoon. Voor de eerste keer in de eeuwigheid bevond Hij zich binnen de grenzen van menselijk vlees.

Nooit meer in en uit deze aardse wereld gaan, onaangeroerd door lichamelijke beperkingen – als Hij te dicht bij Maria’s oven stond, kon Hij zich branden – niet meer zoals het was bij Sadrach, Mesach en Abednego in de brandende oven, waar Hij was om ze te beschermen – die macht gaf Hij op om mens te worden. Alhoewel nog steeds God in het vlees, maar beperkt.

Voor de eerste keer in de eeuwigheid ervoer Hij hoe het was om een menselijk lichaam te hebben. Hij leerde wat honger was, dorst, de noodzaak voor slaap, en wat het is om nieuwe dingen te leren! Zoals lopen, praten, leren lezen, zindelijk worden, en de noodzaak om een bad te nemen!

Er zit zoveel in de simpele woorden ‘en in Zijn uiterlijk als een mens bevonden, vernederde Hij Zichzelf….’ (Phil. 2:8)

De Schepper was één van Zijn schepsels geworden!

 

“en zo heeft Hij, hoewel Hij de Zoon was, de gehoorzaamheid geleerd uit hetgeen Hij heeft geleden. En toen Hij het einde had bereikt, is Hij voor allen die Hem gehoorzamen, een oorzaak van eeuwig heil geworden.” (Hebr. 5:8-9)

“Maar wij zien Jezus, die voor een korte tijd beneden de engelen gesteld was vanwege het lijden des doods….opdat Hij door de genade Gods voor een ieder de dood zou smaken, met heerlijkheid en eer gekroond…..want het voegde Hem, om wie en door wie alle dingen bestaan, dat Hij, om vele zonen tot heerlijkheid te brengen, de Leidsman hunner behoudenis door (menselijk) lijden heen zou volmaken.” (Hebr. 2:9-10)

“Daarom moest Hij in alle opzichten aan Zijn broeders gelijk worden, opdat Hij een barmhartig en getrouw hogepriester zou worden bij God…..want doordat Hij zelf in verzoekingen geleden heeft, kan Hij hun, die verzocht worden, te hulp komen.” (Hebr. 2:17-18)

Nederig en zachtmoedig van hart

Toen Jezus deze opmerking maakte: ‘leert van Mij want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart’ in Mattheüs 11:29, was het niet zo dat Hij ineens nederig en zachtmoedig was geworden. Hij was altijd al nederig en zachtmoedig, zelfs in de hemel toen Hij Zijn heerlijkheid met de Vader deelde.

Het was die nederigheid en zachtmoedigheid dat er voor zorgde dat Hij zichzelf ontledigde om één van ons te worden! Trots denkt zo niet. Christus ‘heeft niet op Zijn rechten als God gestaan’ (Het Levende Woord)…..ontledigde Zichzelf en nam de gedaante van een mens aan…’ Zo nederig is Hij dus.

Voor altijd veranderd

Van Jesaja 9:6 tot Johannes 3:16, wordt Christus Gods enige Zoon genoemd. Hij was en is de Zoon van God. Maar Handelingen 13:33-34  laat ons weten dat de Vader/Zoon relatie voor eeuwig veranderde bij de opstanding van Jezus.

“….door Jezus op te wekken, gelijk in de tweede psalm geschreven staat: Mijn Zoon zijt Gij, Ik heb U heden verwekt.”

Als Hij Gods Zoon was van eeuwigheid af, waarom dan zegt de Vader over de opstandingsdag, ‘vandaag heb Ik U verwekt’?

De reden is dat toen Christus de hemel verliet en menselijk vlees aannam, Hij dat menselijk vlees voor eeuwig heeft. Hij werd lichamelijk uit de dood opgewekt in een menselijk lichaam. Romeinen 6:4 zegt dat Christus uit de doden opgewekt is door de majesteit van de Vader – en dit keer kreeg Hij een lichaam van hemels materiaal, wat we een ‘verheerlijkt’ lichaam noemen – maar desalniettemin menselijk vlees.

Nu opgevaren naar de hemel, heeft Hij Zichzelf beperkt tot de Geestelijke wereld, tot aan Zijn wederkomst om Zijn aards koninkrijk op te zetten. Als mensen Hem gezien hebben sinds zijn hemelvaart, is dat door de Heilige Geest.

Toen hij verschillende keren aan Paulus verscheen, en aan Ananias, om Saulus van Tarsus te zoeken, en aan Johannes, in Openbaringen, en aan mij of jou vandaag – is dat door de Heilige Geest. (Hand. 9:10,17, 18:9, 22:17-18; Openb. 1:10)

We noemen dat een visioen of ‘in de Geest’ zijn, maar het is een werking van de Heilige Geest, technisch gesproken valt het onder de categorie van onderscheid des geesten, waaronder alle visioenen en geestelijke dromen vallen.

Hij is niet als een holografisch beeld waarbij Hij Zichzelf aan honderden mensen projecteert, op een bepaald moment in de hele wereld – nee - wanneer mensen in Handelingen of vandaag, Jezus zagen of zien, is het Jezus Zelf. Hun ogen worden geopend voor de Geestelijke wereld, zoals hierboven genoemd, maar het is Hem zelf, en niet een vertegenwoordiging van Hemzelf.

Mijn punt is….

…Hij is niet langer Gods ENIGE Zoon. De Vader heeft nu een Zoon met een verheerlijkt menselijk lichaam, voor de eerste keer in de eeuwigheid. “VANDAAG heb ik U verwekt”.  Vanaf hemelvaart, wordt Jezus ‘de eerstgeborene uit de dood’ genoemd, of ‘de eerst geborene onder vele broederen’.

“…opdat Hij de eerstgeborene zou zijn onder vele broederen.” Romeinen 8:29

“…Hij is het hoofd van het lichaam, de gemeente. Hij is het begin, de eerst geborene uit de doden….” Coll. 1:18

“en tot een feestelijke en plechtige vergadering van eerstgeborenen….” Hebr. 12:23

“En van Jezus Christus, de getrouwe getuige, de eerstgeborene der doden…” Openb. 1:5

Hij is de eerstgeborene uit de dood. Alles in het Nieuwe Testament kijkt uit naar de vaste en zekere opstanding van de rechtvaardige doden – ik weet niet de hoeveelste ik ben, of jij, maar wij horen en zeker bij!

Het wonder van Jezus, die zo nederig en zachtmoedig is dat Hij het gelijk zijn aan God niet iets vond waar Hij zich zelfzuchtig aan vast moest houden, maar dat alles liet Hij achter zodat Zijn schepping een thuis zou kunnen hebben bij Hem in die heerlijkheid, de hemel genoemd, is iets wat te groot voor woorden is.

Wat een verbazende genade!

Mijn gedachten voor deze week. De volgende week eindig ik met deze serie…..zegen,

John Fenn / vertaling AHJ

www.supernauralhousechurch.org

Dag allemaal,

Vorige week heb ik gedeeld hoe Christus de hemel verliet om in Maria’s schoot verwekt te worden, en de naam Jezus kreeg, zoals de engel Gabriel dat had aangegeven. Christus is de Zoon gegeven, Jezus is de baby geboren – voor ons!

Laten wij de woorden van Filippenzen 2:7-8 wat nader onderzoeken: …maar Zichzelf ontledigd heeft, en de gestalte van een dienstknecht heeft aangenomen, en aan de mensen gelijk geworden is. En in Zijn uiterlijk als een mens bevonden, heeft Hij zich vernederd en is gehoorzaam geworden tot de dood, ja, tot de dood des kruizes.”

Het Griekse woord gebruikt voor ‘Zichzelf ontledigd heeft’ is ‘ekenosen,’ letterlijk: ‘Hij maakte Zichzelf leeg.’

Waarvan maakte Hij Zichzelf leeg? Niet van Zijn goddelijke natuur, wel gaf Hij de heerlijkheid op die Hij bij de Vader had ‘eer de wereld was.’ (Joh. 17:5)

Hij heeft niet egoistisch Zijn positie geëxploiteerd als Gods Zoon, maar het was Zijn eigen beslissing om al Zijn rechten en privileges als Zoon op te geven en om het kind geboren te worden, zodat Hij ons door Zijn offer naar de vader kon brengen. Verbazingwekkende genade!

Kunnen wij zo nederig en zachtmoedig zijn

Paulus instrueert ons in het voorgaande vers om  ‘Diezelfde gezindheid die in Christus Jezus was, bij ons te laten zijn, die, in de gestalte Gods zijnde, het Gode gelijk zijn niet als een roof heeft geacht, maar Zichzelf ontledigd heeft’ - Paulus roept ons op om onze positie in Christus, die we geheel en volledig door Zijn genade hebben, niet uit te buiten, maar om in plaats daarvan dat denken af te leggen om louter (nederige) dienstknechten te worden, zoals Hij dat was.

Het Griekse woord ‘gestalte’ zoals in ‘en de gestalte van een dienstknecht’, is ‘morphe,’ waar we het woord ‘metamorphosis’ van hebben. Christus onderging een transformatie, ontledigde Zichzelf van alle rechten en voorrechten in de hemel, en werd ‘in Zijn uiterlijk als een mens’. Dus ‘morphe’ is onzichtbaar, een geestelijke gebeurtenis van het verlaten van de hemel om in Maria’s schoot verwekt te worden.

‘….en in Zijn uiterlijk als een mens bevonden’. ‘Uiterlijk’ refereert aan Zijn uitwendige verschijning. Hij verscheen niet alleen als een dienstknecht, Christus in het vlees. Hij deed niet alsof. Hij was dat ook. Hij had een metamorphosis ondergaan en leefde onder de mensen als een echte, levende mens. Verbazend!

En nu, een beetje geschiedenis

Het gebied rondom Bethlehem, letterlijk ‘broodhuis’, was rijk aan velden en weilanden.

Toen de mensen van dit nieuwe volk, Israel, zich over het land verspreidden, werden er 48 steden en voorsteden aan de Levieten gegeven om in te wonen, en voor hun kudden. En al in Richteren 17 zien we dat Levieten daar woonden. (Jozua 21:2, 41-42, Richteren 17:7,9, 19:2)

Je weet ook vast wel dat Koning David uit Bethlehem kwam, en 1 Samuel 17:15 vertelt ons dat David weg ging bij Koning Saul om ‘de schapen van zijn vader te weiden’. Dus dat gebied was al heel lang een plek voor herders en hun kuddes.

Bevolkings explosie

Toen de bevolking van dit nieuwe land toenam, waren er meer Levieten dan dat er plaatsen waren in de tempel om hun priesterlijke taken te verrichten. Daarom breidde David de taken van de Levieten uit, zodat ze meer deden dan Mozes en Aaron en hun families gedaan hadden.

David wees ze aan als rechters, ambtenaren, poortwachters, hulpen voor de priesters, als opzieners van de binnenplaats en de eetkamers waar het eten werd geserveerd dat aangeboden werd in verschillende offers, om de offers te wegen en te meten, en zelfs wachtdiensten.

Levieten die muzikant waren, werden georganiseerd in 24 onderdelen, en hadden wisselende diensten (1 Kron. 23, 25-26, 2 Kron. 35:3-5, 10)

Terug naar Jeruzalem

Door de eeuwen heen, vanaf David, zo’n 1000 voor Christus, tot 1000 jaar later in de tijd van Jezus, hadden de Levieten verschillende taken in de gemeenschap.

De bevolking bleef toenemen en de stadscentra werden groter. Dus steeds minder mensen hadden grond om eigen gewassen te telen en om vee te houden, en men werd afhankelijk van boeren en herders op het platteland, die hun spullen naar de markten in de stad brachten.

Maar Gods wet in het Oude Testament was er – het offeren van dieren was een onderdeel van het Joods zijn – maar nu er steeds minder mensen op het platteland woonden, waar moesten al die dieren dan vandaan komen?

En dus gebeurde het in de loop der jaren dat Levieten, die niet in de tempel konden dienen, hun diensten uitbreidden en herders werden en ranchers en vogelhouders en geld wisselaars en dergelijke, zodat de mensen dieren konden kopen en men geld kon wisselen bij de tempel, om zo toch offers aan God te kunnen geven. (Dit is waarom en aan wie Jezus woede gericht was toen hij de tafels in de tempel omkeerde)

O, dus daarom…!

De voornaamste plek waar de Levieten dieren hielden om in de tempel geofferd te worden, was in het gebied rondom Bethlehem.

“En er waren herders in diezelfde landstreek, die zich ophielden in het veld en de wacht hielden over hun kudde. En opeens stond een engel des Heren bij hen en de heerlijkheid des Heren omstraalde hen, en zij vreesden met grote vreze.”

“En de engel zeide tot hen: ‘Weest niet bevreesd, want zie, ik verkondig U grote blijdschap, die heel het volk zal ten deel vallen. U is heden de Heiland geboren, namelijk Christus de Here, in de stad van David….”

Zie je, zich aan de goddelijk orde houdende, zond de Vader de engelen naar de Levitische herders, de priesters – U is heden geboren.

“En plotseling was er bij de engel een grote hemelse legermacht, die God loofde, zeggende: ‘Ere zij God in de hoge, en vrede op aarde, bij mensen des welbehagens.”

NIET ik heb een welbehagen in jou, en jij naar mij. Dit is de hemelse legermacht. De Vader zond Zijn leger om de herders te vertellen dat de Grote Herder geboren was.

Waarom het leger? Omdat de Vader een vredesverdrag uitriep tussen Zichzelf en de mensheid. “God was in Christus de wereld met Zichzelf verzoenende, door hun hun overtredingen niet toe te rekenen (maar wel aan Jezus) en dat Hij ons het woord der verzoening heeft toevertrouwd.” (2 Cor. 5:19)

De engelen vertelden de herders – God zegt ‘Vrede op aarde (Ik heb)  een welbehagen in de mens!” Dit gezegde, misschien meer dan ieder ander deze tijd van het jaar, is verwrongen van zijn oorspronkelijke betekenis.

De Vader zei niet: ‘jullie moeten nu allemaal met elkaar kunnen opschieten, omdat mijn Zoon geboren is’.  Hij zei: “Het hemelse leger is niet meer nodig, Ik heb vrede en een welbehagen voor de mensen, omdat mijn Zoon, die alles weer met Mij zal verzoenen, geboren is!”

Wow!  De Vader is in vrede met jou. Het bewijs is Christus bereidwilligheid om deel van het plan te zijn om de aarde en de hemel te verzoenen. Uw wil geschiede, Vader, op aarde zoals in de hemel, want u hebt vrede met ons, en wij met u, door uw geweldige genade!

De volgende week meer over het wonder van Jezus.

Gezegende Kerst!

John Fenn / vertaling AHJ

www.supernaturalhousechurch.org

Dag allemaal,

Vorige week heb ik gedeeld hoe Christus de hemel verliet om in Maria’s schoot verwekt te worden, en de naam Jezus kreeg, zoals de engel Gabriel dat had aangegeven. Christus is de Zoon gegeven, Jezus is de baby geboren – voor ons!

Laten wij de woorden van Filippenzen 2:7-8 wat nader onderzoeken: …maar Zichzelf ontledigd heeft, en de gestalte van een dienstknecht heeft aangenomen, en aan de mensen gelijk geworden is. En in Zijn uiterlijk als een mens bevonden, heeft Hij zich vernederd en is gehoorzaam geworden tot de dood, ja, tot de dood des kruizes.”

Het Griekse woord gebruikt voor ‘Zichzelf ontledigd heeft’ is ‘ekenosen,’ letterlijk: ‘Hij maakte Zichzelf leeg.’

Waarvan maakte Hij Zichzelf leeg? Niet van Zijn goddelijke natuur, wel gaf Hij de heerlijkheid op die Hij bij de Vader had ‘eer de wereld was.’ (Joh. 17:5)

Hij heeft niet egoistisch Zijn positie geëxploiteerd als Gods Zoon, maar het was Zijn eigen beslissing om al Zijn rechten en privileges als Zoon op te geven en om het kind geboren te worden, zodat Hij ons door Zijn offer naar de vader kon brengen. Verbazingwekkende genade!

Kunnen wij zo nederig en zachtmoedig zijn

Paulus instrueert ons in het voorgaande vers om  ‘Diezelfde gezindheid die in Christus Jezus was, bij ons te laten zijn, die, in de gestalte Gods zijnde, het Gode gelijk zijn niet als een roof heeft geacht, maar Zichzelf ontledigd heeft’ - Paulus roept ons op om onze positie in Christus, die we geheel en volledig door Zijn genade hebben, niet uit te buiten, maar om in plaats daarvan dat denken af te leggen om louter (nederige) dienstknechten te worden, zoals Hij dat was.

Het Griekse woord ‘gestalte’ zoals in ‘en de gestalte van een dienstknecht’, is ‘morphe,’ waar we het woord ‘metamorphosis’ van hebben. Christus onderging een transformatie, ontledigde Zichzelf van alle rechten en voorrechten in de hemel, en werd ‘in Zijn uiterlijk als een mens’. Dus ‘morphe’ is onzichtbaar, een geestelijke gebeurtenis van het verlaten van de hemel om in Maria’s schoot verwekt te worden.

‘….en in Zijn uiterlijk als een mens bevonden’. ‘Uiterlijk’ refereert aan Zijn uitwendige verschijning. Hij verscheen niet alleen als een dienstknecht, Christus in het vlees. Hij deed niet alsof. Hij was dat ook. Hij had een metamorphosis ondergaan en leefde onder de mensen als een echte, levende mens. Verbazend!

En nu, een beetje geschiedenis

Het gebied rondom Bethlehem, letterlijk ‘broodhuis’, was rijk aan velden en weilanden.

Toen de mensen van dit nieuwe volk, Israel, zich over het land verspreidden, werden er 48 steden en voorsteden aan de Levieten gegeven om in te wonen, en voor hun kudden. En al in Richteren 17 zien we dat Levieten daar woonden. (Jozua 21:2, 41-42, Richteren 17:7,9, 19:2)

Je weet ook vast wel dat Koning David uit Bethlehem kwam, en 1 Samuel 17:15 vertelt ons dat David weg ging bij Koning Saul om ‘de schapen van zijn vader te weiden’. Dus dat gebied was al heel lang een plek voor herders en hun kuddes.

Bevolkings explosie

Toen de bevolking van dit nieuwe land toenam, waren er meer Levieten dan dat er plaatsen waren in de tempel om hun priesterlijke taken te verrichten. Daarom breidde David de taken van de Levieten uit, zodat ze meer deden dan Mozes en Aaron en hun families gedaan hadden.

David wees ze aan als rechters, ambtenaren, poortwachters, hulpen voor de priesters, als opzieners van de binnenplaats en de eetkamers waar het eten werd geserveerd dat aangeboden werd in verschillende offers, om de offers te wegen en te meten, en zelfs wachtdiensten.

Levieten die muzikant waren, werden georganiseerd in 24 onderdelen, en hadden wisselende diensten (1 Kron. 23, 25-26, 2 Kron. 35:3-5, 10)

Terug naar Jeruzalem

Door de eeuwen heen, vanaf David, zo’n 1000 voor Christus, tot 1000 jaar later in de tijd van Jezus, hadden de Levieten verschillende taken in de gemeenschap.

De bevolking bleef toenemen en de stadscentra werden groter. Dus steeds minder mensen hadden grond om eigen gewassen te telen en om vee te houden, en men werd afhankelijk van boeren en herders op het platteland, die hun spullen naar de markten in de stad brachten.

Maar Gods wet in het Oude Testament was er – het offeren van dieren was een onderdeel van het Joods zijn – maar nu er steeds minder mensen op het platteland woonden, waar moesten al die dieren dan vandaan komen?

En dus gebeurde het in de loop der jaren dat Levieten, die niet in de tempel konden dienen, hun diensten uitbreidden en herders werden en ranchers en vogelhouders en geld wisselaars en dergelijke, zodat de mensen dieren konden kopen en men geld kon wisselen bij de tempel, om zo toch offers aan God te kunnen geven. (Dit is waarom en aan wie Jezus woede gericht was toen hij de tafels in de tempel omkeerde)

O, dus daarom…!

De voornaamste plek waar de Levieten dieren hielden om in de tempel geofferd te worden, was in het gebied rondom Bethlehem.

“En er waren herders in diezelfde landstreek, die zich ophielden in het veld en de wacht hielden over hun kudde. En opeens stond een engel des Heren bij hen en de heerlijkheid des Heren omstraalde hen, en zij vreesden met grote vreze.”

“En de engel zeide tot hen: ‘Weest niet bevreesd, want zie, ik verkondig U grote blijdschap, die heel het volk zal ten deel vallen. U is heden de Heiland geboren, namelijk Christus de Here, in de stad van David….”

Zie je, zich aan de goddelijk orde houdende, zond de Vader de engelen naar de Levitische herders, de priesters – U is heden geboren.

“En plotseling was er bij de engel een grote hemelse legermacht, die God loofde, zeggende: ‘Ere zij God in de hoge, en vrede op aarde, bij mensen des welbehagens.”

NIET ik heb een welbehagen in jou, en jij naar mij. Dit is de hemelse legermacht. De Vader zond Zijn leger om de herders te vertellen dat de Grote Herder geboren was.

Waarom het leger? Omdat de Vader een vredesverdrag uitriep tussen Zichzelf en de mensheid. “God was in Christus de wereld met Zichzelf verzoenende, door hun hun overtredingen niet toe te rekenen (maar wel aan Jezus) en dat Hij ons het woord der verzoening heeft toevertrouwd.” (2 Cor. 5:19)

De engelen vertelden de herders – God zegt ‘Vrede op aarde (Ik heb)  een welbehagen in de mens!” Dit gezegde, misschien meer dan ieder ander deze tijd van het jaar, is verwrongen van zijn oorspronkelijke betekenis.

De Vader zei niet: ‘jullie moeten nu allemaal met elkaar kunnen opschieten, omdat mijn Zoon geboren is’.  Hij zei: “Het hemelse leger is niet meer nodig, Ik heb vrede en een welbehagen voor de mensen, omdat mijn Zoon, die alles weer met Mij zal verzoenen, geboren is!”

Wow!  De Vader is in vrede met jou. Het bewijs is Christus bereidwilligheid om deel van het plan te zijn om de aarde en de hemel te verzoenen. Uw wil geschiede, Vader, op aarde zoals in de hemel, want u hebt vrede met ons, en wij met u, door uw geweldige genade!

De volgende week meer over het wonder van Jezus.

Gezegende Kerst!

John Fenn / vertaling AHJ
www.supernaturalhousechurch.org

Dag allemaal,

Ik heb vanuit Jesaja 9:6 verteld over de Zoon die gegeven is en het kind dat geboren werd, Christus Jezus. Christus refereert aan Zijn eeuwig bestaan en Jezus refereert aan Zijn menselijkheid.

Het wonder van Jezus is dat Hij de heerlijkheid die Hij bij de Vader had, ‘eer de wereld was’, opgaf, en meer deed dan opgeven, Hij veranderde compleet en voor eeuwig Zijn relatie met de Vader, zoals we later zullen zien. (Joh. 17:5)

De afgelopen weken hebben we Fil. 2:5-8 nader bekeken, en daarbij viel dit gedeelte op: ‘en in Zijn uiterlijk als een mens bevonden…’.

Hij vernederde Zich, allereerst door verwekt te worden, om daarna in Maria’s schoot te groeien tot Hij voldragen was, en om toen geboren te worden als iedere andere baby – dat was allemaal het resultaat van Zichzelf ontledigen in de hemel van alles wat Hij daar had. Hij bleef God, want Hij gaf Zijn Zoonschap niet op, maar al het andere werd afgelegd. En in Zijn uiterlijk werd Hij als een mens.

Leren over dit lichaam

Dat wil zeggen dat Hij ook moest leren, zoals iedere andere baby en peuter en schoolkind en zoon. Voor de eerste keer in de eeuwigheid bevond Hij zich binnen de grenzen van menselijk vlees.

Nooit meer in en uit deze aardse wereld gaan, onaangeroerd door lichamelijke beperkingen – als Hij te dicht bij Maria’s oven stond, kon Hij zich branden – niet meer zoals het was bij Sadrach, Mesach en Abednego in de brandende oven, waar Hij was om ze te beschermen – die macht gaf Hij op om mens te worden. Alhoewel nog steeds God in het vlees, maar beperkt.

Voor de eerste keer in de eeuwigheid ervoer Hij hoe het was om een menselijk lichaam te hebben. Hij leerde wat honger was, dorst, de noodzaak voor slaap, en wat het is om nieuwe dingen te leren! Zoals lopen, praten, leren lezen, zindelijk worden, en de noodzaak om een bad te nemen!

Er zit zoveel in de simpele woorden ‘en in Zijn uiterlijk als een mens bevonden, vernederde Hij Zichzelf….’ (Phil. 2:8)

De Schepper was één van Zijn schepsels geworden!

“en zo heeft Hij, hoewel Hij de Zoon was, de gehoorzaamheid geleerd uit hetgeen Hij heeft geleden. En toen Hij het einde had bereikt, is Hij voor allen die Hem gehoorzamen, een oorzaak van eeuwig heil geworden.” (Hebr. 5:8-9)

“Maar wij zien Jezus, die voor een korte tijd beneden de engelen gesteld was vanwege het lijden des doods….opdat Hij door de genade Gods voor een ieder de dood zou smaken, met heerlijkheid en eer gekroond…..want het voegde Hem, om wie en door wie alle dingen bestaan, dat Hij, om vele zonen tot heerlijkheid te brengen, de Leidsman hunner behoudenis door (menselijk) lijden heen zou volmaken.” (Hebr. 2:9-10)

“Daarom moest Hij in alle opzichten aan Zijn broeders gelijk worden, opdat Hij een barmhartig en getrouw hogepriester zou worden bij God…..want doordat Hij zelf in verzoekingen geleden heeft, kan Hij hun, die verzocht worden, te hulp komen.” (Hebr. 2:17-18)

Nederig en zachtmoedig van hart

Toen Jezus deze opmerking maakte: ‘leert van Mij want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart’ in Mattheüs 11:29, was het niet zo dat Hij ineens nederig en zachtmoedig was geworden. Hij was altijd al nederig en zachtmoedig, zelfs in de hemel toen Hij Zijn heerlijkheid met de Vader deelde.

Het was die nederigheid en zachtmoedigheid dat er voor zorgde dat Hij zichzelf ontledigde om één van ons te worden! Trots denkt zo niet. Christus ‘heeft niet op Zijn rechten als God gestaan’ (Het Levende Woord)…..ontledigde Zichzelf en nam de gedaante van een mens aan…’ Zo nederig is Hij dus.

Voor altijd veranderd

Van Jesaja 9:6 tot Johannes 3:16, wordt Christus Gods enige Zoon genoemd. Hij was en is de Zoon van God. Maar Handelingen 13:33-34  laat ons weten dat de Vader/Zoon relatie voor eeuwig veranderde bij de opstanding van Jezus.

“….door Jezus op te wekken, gelijk in de tweede psalm geschreven staat: Mijn Zoon zijt Gij, Ik heb U heden verwekt.”

Als Hij Gods Zoon was van eeuwigheid af, waarom dan zegt de Vader over de opstandingsdag, ‘vandaag heb Ik U verwekt’?

De reden is dat toen Christus de hemel verliet en menselijk vlees aannam, Hij dat menselijk vlees voor eeuwig heeft. Hij werd lichamelijk uit de dood opgewekt in een menselijk lichaam. Romeinen 6:4 zegt dat Christus uit de doden opgewekt is door de majesteit van de Vader – en dit keer kreeg Hij een lichaam van hemels materiaal, wat we een ‘verheerlijkt’ lichaam noemen – maar desalniettemin menselijk vlees.

Nu opgevaren naar de hemel, heeft Hij Zichzelf beperkt tot de Geestelijke wereld, tot aan Zijn wederkomst om Zijn aards koninkrijk op te zetten. Als mensen Hem gezien hebben sinds zijn hemelvaart, is dat door de Heilige Geest.

Toen hij verschillende keren aan Paulus verscheen, en aan Ananias, om Saulus van Tarsus te zoeken, en aan Johannes, in Openbaringen, en aan mij of jou vandaag – is dat door de Heilige Geest. (Hand. 9:10,17, 18:9, 22:17-18; Openb. 1:10)

We noemen dat een visioen of ‘in de Geest’ zijn, maar het is een werking van de Heilige Geest, technisch gesproken valt het onder de categorie van onderscheid des geesten, waaronder alle visioenen en geestelijke dromen vallen.

Hij is niet als een holografisch beeld waarbij Hij Zichzelf aan honderden mensen projecteert, op een bepaald moment in de hele wereld – nee - wanneer mensen in Handelingen of vandaag, Jezus zagen of zien, is het Jezus Zelf. Hun ogen worden geopend voor de Geestelijke wereld, zoals hierboven genoemd, maar het is Hem zelf, en niet een vertegenwoordiging van Hemzelf.

Mijn punt is….

…Hij is niet langer Gods ENIGE Zoon. De Vader heeft nu een Zoon met een verheerlijkt menselijk lichaam, voor de eerste keer in de eeuwigheid. “VANDAAG heb ik U verwekt”.  Vanaf hemelvaart, wordt Jezus ‘de eerstgeborene uit de dood’ genoemd, of ‘de eerst geborene onder vele broederen’.

“…opdat Hij de eerstgeborene zou zijn onder vele broederen.” Romeinen 8:29

“…Hij is het hoofd van het lichaam, de gemeente. Hij is het begin, de eerst geborene uit de doden….” Coll. 1:18

“en tot een feestelijke en plechtige vergadering van eerstgeborenen….” Hebr. 12:23

“En van Jezus Christus, de getrouwe getuige, de eerstgeborene der doden…” Openb. 1:5

Hij is de eerstgeborene uit de dood. Alles in het Nieuwe Testament kijkt uit naar de vaste en zekere opstanding van de rechtvaardige doden – ik weet niet de hoeveelste ik ben, of jij, maar wij horen en zeker bij!

Het wonder van Jezus, die zo nederig en zachtmoedig is dat Hij het gelijk zijn aan God niet iets vond waar Hij zich zelfzuchtig aan vast moest houden, maar dat alles liet Hij achter zodat Zijn schepping een thuis zou kunnen hebben bij Hem in die heerlijkheid, de hemel genoemd, is iets wat te groot voor woorden is.

Wat een verbazende genade!

Mijn gedachten voor deze week. De volgende week eindig ik met deze serie…..zegen,

John Fenn / vertaling AHJ
www.supernauralhousechurch.org

Dag allemaal,

Lang, heel, heel lang geleden, was ik de eigenaar van twee pizza bezorgwinkels. Op de één had ik een manager staan die geliefd was door de klanten, goed met mensen kon omgaan, en vriendelijk was…maar hij had moeite op tijd op zijn werk te verschijnen.
 
Herhaaldelijk ging ik tegen openingstijd (11.00 uur) naar de winkel en de telefoons rinkelden al luid, buiten stonden klanten te wachten om naar binnen te kunnen…maar de manager was er nog niet.
 
Verder, om een voorbeeld te geven, onze grootste peperoni pizza (41 cm.)zou 453 gram kaas en 52 peperoni plakjes moeten hebben, maar hij deed er veel meer kaas en peperoni op. En, hij praatte zo graag met zijn werkgevers, dat wanneer het rustiger werd, zo net na de lunch, hij het niet kon opbrengen hen naar huis te sturen. Met als gevolg dat zijn voedsel en arbeidpercentage iedere maand 2000 dollar te hoog was.
 
Maar ik getuigde tegen hem, dus vanaf januari tot en met september bleef ik hem waarschuwingen geven en sprak ik met hem hierover. Iedere maand gaf ik hem een deadline of een doel dat hij zou moeten halen, wat hij nooit haalde, maar hij verontschuldigde zich oprecht en had, voor hem, legitieme excuses daarvoor, waardoor hij het percentage weer niet had kunnen halen…dus liet ik mij vermurwen.
 
Op 31 oktober was ik opnieuw hierover tegen Barb aan het klagen, hoe hij ons iedere maand 2000 dollar aan eten en arbeid kostte, en dat hij ieder doel dat ik voor hem gesteld had, niet gehaald had, en ze zei: “Je houdt meer van hem dan van mij, want als hij jou iedere maand tenminste 2000 dollar kost, zoals je zegt, dan is dat geld wat weggenomen wordt van mij en onze kinderen en dat geef je aan hem.” Ze had gelijk.
 
De volgende morgen ontsloeg ik hem
Vorige week eindigde ik met Handelingen 7:42 waar Stefanus zegt dat God een punt bereikte waarop Hij Israël geen nieuwe kans gaf zich te bekeren. Hij zei: “…en God keerde Zich af en gaf hen over, om het heir des hemels te vereren.”
 
Israël wees God tien keer af
Bij het horen dat God Zich afgekeerd had en hen geen andere kans meer wilde geven, maar hen 40 jaar in de woestijn liet ronddwalen, één jaar voor iedere dag dat zij het land bespied hadden en besloten het niet binnen te gaan, begonnen de mensen te treuren en berouw te tonen – maar hun berouw kwam te laat*.
 
Om de Heer te tonen hoe oprecht ze waren, verzamelden ze een leger en gingen het Beloofde Land binnen en vielen de Amalekieten en Kanaänieten aan, die daar woonden, tegen het advies van Mozes is. Hij had hen gezegd niet te gaan, want ‘de Here zal niet met u zijn,’ maar dat negeerden ze en zij werden verslagen en naar hun kamp verdreven. *Numeri 14:39-45
 
Israël is de manager…
In mijn voorbeeld hierboven kunnen we Israël de manager laten zijn en mijn positie als eigenaar, zoals God voor Israël was. 
God bereikte met Israël een punt dat Hij besloot hen de gevolgen van hun woorden en daden te laten ervaren. Ouders bereiken ook zo’n punt met hun kinderen en leraars met studenten. Op een bepaald moment kun je hen niet laten voortgaan in hun gedrag, zonde, of luiheid en komt er een moment dat zij de gevolgen waar ze voor gewaarschuwd werden, zullen moeten ondergaan. Dat deed God dus met Israël. Hun daden zorgen ervoor dat Hij (en wij) dingen doen die we niet willen, maar wel moeten.
 
Jozua en Kaleb mochten het Beloofde Land wel binnengaan
Denk eens even na over het perspectief van Jozua en Kaleb, want dat is ook de onze, als christenen, ongeacht in welk land we wonen. Jozua en Kaleb waren een overblijfsel, die zagen dat hun land wegviel van Gods wegen.
 
Een overblijfsel is een klein stukje stof dat over blijft wanneer de rest van de stof gebruikt of verkocht is – het is een stuk dat over blijft. Dat woord ‘overblijfsel’, of ‘restant’,  wordt 540 keer in de Bijbel gebruikt en betekent vaak ‘dat wat overblijft nadat een gemeenschap of natie een ramp of catastrofe ondergaat'. 
 
Dit woord werd gebruikt om eten of olie dat over is, te beschrijven, en dus ook ‘overgebleven’ mensen. Dat is de positie van gelovigen te midden van een land en cultuur dat God niet dient. Het beschrijft Jozua en Kaleb die overgebleven waren van hun generatie, en het beschrijft de 7000 knieën die in de tijd van Elia niet voor Baäl bogen. 
 
Sta eens stil bij wat de overgeblevenen om hen heen zagen toen Israël als geheel andere goden en godinnen ging volgen. Hoe zij getreurd en gebeden moeten hebben, en zelfs gevreesd wat er met hen zou kunnen gebeuren, en met hun land. Is het vandaag de dag niet net zo, ongeacht waar je woont?
 
Er is altijd een restant dat met afgrijzen de dingen ziet die zich in hun land voordoen, als gevolg van de kwaadaardige praktijken van de goddelozen – maar die desondanks in hun land plaatsvinden.
 
Onruststokers?
Toen Achab Elia voor de eerste keer ontmoette, in 1 Koningen 18:17, vroeg hij: “Zijt gij daar, die Israël in het ongeluk stort?” Voor de kwaden zijn het de volgelingen van God, de overblijvers, die de problemen maken, en moeten daarom uitgeroeid worden.
 
Die geest die kwade mensen dat perspectief geeft, zien we door de hele geschiedenis heen – van de heersers in Babylon die tegen Daniël en zijn vrienden waren, tot Hitler die dacht dat de Joden en christenen Duitsland dwars zaten, tot in de VS en andere landen in een voortdurend toenemende vrijmoedigheid onder liberalen die de conservatieven de schuld geven, christenen en Joden, voor de problemen in hun land. 
 
Vanuit hun perspectief zijn wij er de oorzaak van dat hun agenda niet uitgevoerd kan worden, dus zijn wij de onruststokers, en als zij maar konden doen wat ze willen, dan zou het land vrede hebben.
 
Men heeft mij gevraagd…
Als ik reis krijg ik vaak de vraag of ik boze geesten over een stad voel. En als ik daar mijn aandacht op zou richten, kan ik vaak in bepaalde gebieden voelen welke demonische activiteit of ‘grote’ geest een gebied beheerst, maar om je de waarheid te zeggen, ben ik mij zo bewust van Christus in mij en van Gods aanwezigheid in en rondom en met mij, en let ik op wat Hij in een bepaald gebied doet, dat ik Hem alleen voel en ervaar.  Uit mezelf let ik niet op wat de duivel aan het doen is.
 
Jezus zei in Mattheüs 24:14: “En dit evangelie van het Koninkrijk zal in de gehele wereld gepredikt worden tot een getuigenis (tekenen/wonderen), voor alle volken, en dan zal het einde gekomen zijn.” DAT is mijn maatstaf voor waar we ons bevinden in wereldgebeurtenissen – wat God aan het doen is – niet wat de duivel doet.
 
Ik vind het fascinerend hoe het Ezechiël 38 verbond tussen Rusland, Turkije, Iran (Perzië in OT tijd, dus dit kan ook Irak inhouden) dagelijks voor onze ogen vorm krijgt, zelfs terwijl ik dit schrijf zien we nieuws over Rusland, Iran en Irak die Russische bases in Irak en Syrië vormen – wat een tijd!
 
MAAR…op persoonlijk vlak is het mijn focus te luisteren naar die Ene stem: Christus in mij, de hoop der heerlijkheid.
 
Veel, vele christelijke stemmen worden eigenlijk aangestuurd door een geest van angst – van complottheorieën tot wereldwijde economische ineenstorting. Veel christenen hebben een punt bereikt dat het hen niets meer kan schelen, omdat ze zo moe zijn geworden van al die stemmen. 
 
Toen Jezus zei in Johannes 10:3 dat Zijn schapen Zijn stem kennen en Hij ieder bij name roept, was dat slechts het eerste deel van Zijn uitspraak. Hij concludeert dit, zeggende in vers 5: “maar een vreemde zullen zij voorzeker niet volgen omdat zij de stem der vreemden niet kennen.”
 
Te veel gelovigen luisteren naar andere stemmen dan die van de Goede Herder die in hen is. Wij moeten Zijn stem in ons horen, want we leven in een tijd dat God Zich gekeerd heeft, en toestaat dat alle naties in hun eigen wegen wandelen, terwijl wij als overblijfselen met gefascineerd afgrijzen zien hoe de wereld om ons heen uiteenvalt. En zoals eerder gebeurd is, zullen wij de schuld krijgen…
 
Volgende week een samenvatting, waarom de opname niet plaatsvond, en wat God aan het doen is.
Zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com