Dag allemaal,

Vorige week vertelde ik hoe Jacob de hele nacht met God geworsteld had, en toen zei dat hij het aangezicht van God gezien had, en leefde.

Die nacht van worsteling veranderde zijn natuur, niet vanwege het worstelen op zich, maar doordat hij Gods aangezicht zag toen hij worstelde. Het gevolg was dat de Heer zijn naam veranderde van Bedrieger, naar Prins met God – Israel.

Die spiegel
Genesis is het boek van het begin, en veel van wat daar plaats vind, legt een fundament voor Nieuw Testamentische waarheden neer. Dit proces van worstelen met God, gebeurt vandaag nog steeds in het proces van discipelschap.

Anders dan wat de populaire kerkcultuur leert, leert de Bijbel dat de meeste worstelingen die we hebben, met God is, zoals bij Jacob, en niet met de duivel. Wat ons verandert, is niet het worstelen met innerlijke pijn, noch met demonen die er zijn sinds onze overgrootvader, of met verslavingen en heksen in onze familie geschiedenis.

Mensen worstelen jaren met deze dingen en denken wanneer ze overwonnen zijn, zij de overwinning krijgen. Maar in werkelijkheid is ons worsteling meestal met Christus in ons, de hoop der heerlijkheid, die altijd probeert om ons in Hem te laten groeien, om Zijn leven toe te gaan passen in ons leven, om onze gedachten te vernieuwen zodat ons leven getransformeerd kan worden. Er vindt geen transformatie in ons plaats door het worstelen met demonen.

Al noemt Efeziërs 6 dat we worstelen met demonen, ieder andere brief in het NT is gericht op groeien in Christus. Romeinen 12:2 zegt dat we in ons leven een metamorfose ondergaan als we ons denken vernieuwen (daarover later meer), in 1 Korintiërs 3 zegt Paulus dat we haat en nijd moeten wegdoen, want anders lijkt het wel of we nog niet eens wedergeboren zijn. In plaats daarvan moeten we met kostbaar gesteente bouwen op het fundament van Christus in ons.

In 2 Korintiërs noemt hij dat we alle gedachten als krijgsgevangene moeten brengen onder de gehoorzaamheid aan Christus. In Galaten 2-4 gaat het over wandelen in de vrucht van de geest, en niet in het vlees, en Christus die in ons gevormd wordt. In Efeziërs 1-3 gaat het over je positie in Christus en om kennis te krijgen van dingen die buiten je verstand zijn. In Filippenzen 1:6 en 3:14 zegt hij dat we Hem moeten toestaan dat goede werk dat Hij in ons begonnen is, voort te zetten, terwijl we vergeten wat achter ons ligt en ons uitstrekken naar de prijs der roeping Gods. In Colossenzen 1:27 gaat het om Christus in u, de hoop der heerlijkheid…..en ga zo maar door, afsluitend met de 7 brieven aan de 7 gemeentes in Openbaring die zeggen af te leggen wat je weerhoudt en te horen wat de Geest tot de gemeente zegt, en dat dan ook gewoon te doen!

Te lang hebben Christenen excuses gezocht en de duivel de schuld gegeven voor wie ze nu zijn, maar als ze zich willen gaan richten op Christus in hen en wat Hij wil doen, kunnen ze stoppen in de achteruitkijk spiegel te kijken en verder gaan met hun leven – en hun leven zal beginnen te veranderen. Je moet niet zeggen: ‘Als ik dit ene nu kan overwinnen, dan kan ik wandelen in wat God heeft’- nee, je begint waar je NU bent in Christus.

God of de duivel?
Wakkert dit worstelen met God demonen aan en oude herinneringen, gewoontes en denkwijzen? Absoluut!

Toen Paulus Jezus ontmoette op de weg naar Damascus, kwam zijn wereld op de kop te staan. Als je leest hoe hij over zichzelf dacht en hoe hij een afkeer van zichzelf had, is dat verbazingwekkend. (ik heb een serie, ‘Ik hou van U Heer, maar ik ben nu niet zo gek van mezelf’, dat spreekt over deze transformatie).

Op een bepaald moment, in 1 Korintiërs 15, zegt Paulus dat hij als een ‘ontijdig geborene’ is. ‘Ontijdig geborene’ is in het Grieks het woord ‘ektroma’ en betekent ‘abortus’, of ‘miskraam’. Hij worstelde met de gedachte dat het beter geweest zou zijn als hij niet geboren was, omdat hij de gemeente vervolgd had, en toch zei God dat hij een roeping en een bediening had.

In datzelfde gedeelte concludeert Paulus ‘Maar door de genade Gods ben ik wat ik ben.’ De worsteling die hij doorstond zover te komen, is de strijd die er is tussen Gods kijk op zijn verleden en toekomst en wat hijzelf dacht over zijn verleden en toekomst. Wakkerde dat demonische activiteit aan, ja, maar zijn groei kwam door de worsteling met wat God zei over hem en dat te accepteren, niet het worstelen met wat de duivel over hem zei.

Zolang we in dit leven zijn, zal satan  de aanklager der broeders zijn, zoals Openbaring 12:10 zegt. Maar hij is als een klein kind dat aan de broekspijp van een volwassene trekt, die een conversatie met een andere volwassene heeft – dat kind probeert het gesprek te onderbreken. In plaats van je te richten op de afleiding, leer aan te nemen wat die ander (de Heer) zegt tegen ons en laat de aanklager als dat kleine kind zijn die aandacht vraagt – blijf gericht op de conversatie, want uiteindelijk geeft hij op en zal hij weggaan, of zal zijn stem minder opvallen tot het punt dat je hem bijna niet meer hoort, omdat je ZO in beslag genomen bent door wat God zegt en doet in jou.

Jacob worstelde niet met een demon, hij worstelde met God die zijn natuur wilde veranderen; daarom is de worsteling met God hetgeen iemands natuur verandert (en niet het vechten tegen demonen). 

Kijk niet meer naar wat jij denkt dat de duivel doet, maar doe gewoon wat God vraagt – die stille, kleine stem is subtieler en is meestal de keus die moeilijk is voor het vlees en voor wat jij wilt.

Ik herinner mij het visioen waarin Jezus aan mij verscheen, in februari 2001, en waarin Hij zei: “Zie wat ik zie, mensen lopen heen en weer naar deze of die bijeenkomst, op zoek naar het spectaculaire, denkend dat DAT bovennatuurlijk is, terwijl zij het bovennatuurlijke werk in hun midden missen en in hun hart, want het proces van discipelschap IS bovennatuurlijk.”

Daarom gebruiken we www.supernaturalhousechurch.org voor onze website – alles wat we doen is gebaseerd op discipelschap, niet op het spectaculaire – het gaat allemaal over het bovennatuurlijke werk van discipelschap.

Het vlees wil een makkelijke manier om als Christus te worden. Het vlees wil weten wat dit of dat nieuw iets is, om daarmee ons christelijk leven te vullen met afleidingen, en zo misleiden we onszelf en denken dat we volwassen zijn omdat we zoveel leren. Maar de enige manier die de Schrift aangeeft is om het aangezicht van God te zien, worstelen met wat we zien, en in dat proces te veranderen – verander je denken, en wees dan een dader van het Woord.

Hoe zien we het aangezicht van God? Door reflectie, weerspiegeling.
In 2 Korintiërs 3:17-18 spreekt Paulus over de heerlijkheid van God en de weerspiegeling die we zien in een spiegel.

“En wij allen, die met een aangezicht, waarop geen bedekking meer is, de heerlijkheid des Heren weerspiegelen, veranderen naar hetzelfde beeld van heerlijkheid tot heerlijkheid, immers door de Here, die Geest is.”

Haal het uit elkaar
Het voorbeeld dat Paulus in dit hoofdstuk gebruikt, is dat van Mozes die de berg afkwam met de 10 geboden (het Woord) op stenen gegrift, waarbij zijn gezicht straalde van de heerlijkheid van God (de Geest), maar bedekt, omdat de verharde kinderen Israëls niet de aanblik van de heerlijkheid van God aankonden.

Er zijn twee elementen: het Woord, en de heerlijkheid (Geest).

Er is een fundamentele regel: Waar je naar kijkt, word je. Zelfs in ongelukken met auto’s, fietsen en bromfietsen – waar jij je op fixeert is waar je dat voertuig raakt. Waar je naar kijkt, word je. Als dit opgaat voor porno, geweld, vloeken en zondige media, komt dat omdat het een namaak van Gods oorspronkelijke bedoeling is: naar Hem kijken zorgt ervoor dat we als Hem worden.
 
Daarom zei Paulus in Filippenzen 4:8,9 te bedenken wat waar, waardig, rein, beminnelijk is, zodat je gevuld wordt met vrede. Waar je naar kijkt, word je. Wat je leest, word je. Let op de openingen van je ogen en oren, want zij openen mogelijkheden van wat we kunnen worden.

Dat was de waarde van Jacob die Gods aangezicht zag toen hij met Hem worstelde; hij werd als Hem omdat hij naar Hem keek.


Paulus zegt dat we niet zijn als die ongelovige Israëlieten, die een bedekking nodig hadden om hen te beschermen tegen het Woord en de heerlijkheid (Geest), maar wij ‘met een aangezicht waarop geen bedekking meer is, weerspiegelen de heerlijkheid des Heren. Als we het Levende Woord zien, die in ons woont, en Zijn heerlijkheid in ons, is het als het kijken in een spiegel.

In 1 Johannes 3:2 zegt het dat als Hij komt, wij Hem gelijk zullen wezen, want we zullen Hem zien gelijk Hij is (in volle heerlijkheid). Dat is waar we naartoe gaan, zelfs in dit leven

In Exodus 34:29 zien we de gebeurtenis waar Paulus het over had. “Toen Mozes van de berg Sinai afdaalde, de twee tafelen der getuigenis waren nu in de hand van Mozes, toen hij van de berg afdaalde – wist hij niet dat de huid van zijn gelaat straalde doordat hij met Hem gesproken had.”

Zie je dat we werkelijk getransformeerd worden in onze worsteling met God? We zien Hem in ons en ons in Hem en de heerlijkheid van wat Hij voor ons gedaan heeft, en als wij Zijn heerlijkheid aanschouwen zorgt dat ervoor dat we willen veranderen, willen groeien, ons leven willen zien verandert worden. Dat is een worsteling proces.

Maar dit is het mooie – Mozes wist niet dat hij straalde – en zo is dat ook met ons, want terwijl we worstelen, en naar het Levende Woord in ons kijken, zorgt dat proces ervoor dat we stralen en zelf nauwelijks herkennen wat God aan het doen is, maar anderen zien de verandering.

En daar gaan we volgende week mee verder.

Zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.cwowi.org

Dag allemaal,

Allereerst iets ter verduidelijking. Vorige week vertelde ik hoe Barb en ik moesten kiezen naar welk restaurant we wilden gaan, een Mexicaans of een Italiaans restaurant, en ik noemde hoe ik wist wat zij dacht. Toen veranderde ik van onderwerp, aangeduid door een vetgedrukte regel, en een nieuwe paragraaf, maar ik begon die paragraaf met ‘Zij,’ en bedoelde de vrouw in het aanbiddingsteam die een profetie uitsprak vanuit haar eigen hart.

Omdat ik de zin met ‘Zij’ begon, en sommige lezers de vetgedrukte regel en de nieuwe paragraaf niet opmerkten, dachten zij dat ik het nog steeds over Barb had –niet dus. Toen ik las wat ik geschreven had, nadat de Weekly Thoughts verstuurd was, vond ik dat ik daar iets over moest noemen, voor het geval dat.

Het gereflecteerde leven
In Genesis 32 zien we dat Esau Jacob ontmoet, meer dan 20 jaar nadat Jacob Esau misleid had en hem zijn eerstgeboorte recht had ontnomen. Jacob is doodsbang voor zijn broer en als hij verneemt dat Esau met 400 man komt, is hij er zeker van dat hij en zijn gezin verdoemd zijn. Vers 7 zegt dat Jacob ‘zeer bevreesd was en bang te moede’.

Maar tegelijkertijd heeft Jacob beloften van God die hem vertelden de reis te maken dat ( hij dacht toevallig) leidde tot de ontmoeting met zijn broer. In de verzen 9 tot 12 vertelt hij de Heer wat Hij beloofd had: “U heeft tot mij gezegd ‘keer terug naar uw land en naar uw maagschap, en Ik zal u weldoen’…Gij toch hebt gezegd ‘Ik zal u zeker weldoen en uw nageslacht maken als het zand der zee, dat wegens de menigte niet geteld kan worden.’

Worstelen met God
Jacob zat in een worstelwedstrijd tussen zijn gedachten en de beloften van God. God was degene die gezegd had dat hij terug moest gaan naar zijn eigen land, maar Hij had voor het gemak het feit weggelaten dat hij Esau zou tegenkomen. Waarom had de Heer hem niets verteld over die ‘verrassing’ toen Hij hem dat gebod en die belofte gaf?

Dus verdeelt hij zijn bezittingen en kuddes en stuurt ze in kleine groepen voor hem uit, de ene groep na de andere, en met de instructie aan iedere groep om aan Esau te zeggen dat er nog meer volgt. Op deze manier hoopt Jacob de boosheid van Esau geleidelijk te bedaren en hem tevens zijn rijkdom en macht te tonen.

Uiteindelijk, nadat alle anderen voor hem uit gegaan zijn, zegt Jacob tegen zijn 2 vrouwen, 11 zonen en 2 slavinnen dat ze de beek Jabbok over moeten steken, richting Esau. Jacob bleef alleen achter in de woestijn, inwendig worstelend met God.

De bedrieger verandert
Je weet vast nog wel, dat toen Esau geboren werd, Jacob zijn hiel vast hield. Jacob betekent ´grijp de hiel´ en is een Hebreeuws idioom voor ´bedrieger´ - op een gelegenheid wachten om dingen te manipuleren ten gunste van jou; hetgeen precies de manier is hoe hij het eerst geboorterecht en de zegen stal.

Zo ook benaderde hij deze ontmoeting met zijn broer – door kleine groepen voor hem uit te sturen, probeert hij zijn broer te misleiden en indruk op hem maken door zijn macht en rijkdom. De vele kleine groepjes geven een verkeerde uitstraling van zijn rijkdom en macht. En lafheid speelt zeker ook mee, door de minder kostbare zaken eerst te zenden, hij stuurt zelfs zijn vrouw en kinderen voor hem uit!

De beek ‘Jabbok,’ betekent: ‘uitstorten, het stromende,’ en als Jacob alles wat hij bezit en zijn hele gezin over de ‘uitstorting’ stuurt om Esau te ontmoeten, valt de avond en de Heer verschijnt aan hem. Ze beginnen te worstelen in een fysieke uitdrukking van de inwendige worsteling die Jacob doormaakt.

Het kan zijn dat Jacob aanvankelijk niet beseft dat hij worstelt met een verschijning van Christus, vóór zijn menswording, want het verhaal begint met het ‘natuurlijke’ gezichtspunt, dat een man met hem worstelde en later blijkt dat het de Heer was. Is dat vaak ook niet zo bij ons? We beginnen met interne worstelingen en pas later beseffen we dat het God is die met ons worstelt in onze gedachten en emoties.

Worstelen met God
Jacob en de Heer worstelen tot het breken van de dag, maar Jacob wil echter nog niet opgeven. De Man raakt zijn heupgewricht aan en veroorzaakt een ontwrichting van zijn heupgewricht en nog geeft Jacob niet op, maar wil hij eerst een zegen ontvangen. In 32:28 verandert Christus zijn naam van Jacob naar Israël, van bedrieger naar Prins met God.

Merk op dat zij de hele nacht geworsteld hadden en pas als de dag aanbreekt is Jacobs naam en karakter verandert – symbolisch voor onze worstelingen met God in onze gedachten en emoties, die lijken plaats te vinden in de donkerste dieptes van ons wezen – en misschien zelfs wel letterlijk in de nacht, maar zeker in de ‘donkere’ plekken van ons zijn, maar als de dag aanbreekt bemerken we dat we overwonnen hebben en een nieuw hoofdstuk in ons leven beginnen.

De naamsverandering naar Prins met God is omdat ‘Gij hebt gestreden met God en mensen en gij hebt overwonnen.’

Israël noemt die plaats ‘Pniël’, of ‘Aangezicht van God’, want hij zei: ‘ik heb God gezien van aangezicht tot aangezicht en mijn leven is behouden gebleven.

Nu verder
In Genesis 33:10, als Israël ontdekt heeft dat zijn broer hem vergeven heeft en geen wrok koestert jegens hem, zegt hij als hij Esau ziet: “…omdat ik uw aangezicht gezien heb zoals men het aangezicht Gods ziet, en gij welgevallen aan mij gehad hebt.”

In het Hebreeuws, als je het aangezicht van iemand ziet, wil dat zeggen dat je zijn karakter kent. Daarom staat er in Genesis 2:19 dat de Heer de dieren naar Adam bracht om te zien hoe hij ze noemen zou. Om ze van aangezicht tot aangezicht te zien, als ze naar hem toe gebracht werden, was ze goed genoeg te kennen om ze een naam te geven – iemand van aangezicht tot aangezicht zien is het karakter kennen, of het nu om dieren gaat of om een persoon.

Dus toen Jacob, de nieuwe Israel, zei tegen de Man waar hij mee geworsteld had, dat hij het aangezicht van God gezien had, zei hij dat door zijn worsteling met God in die nacht, Hij het karakter van God had leren kennen, Zijn natuur, zoals Hij was. In dat proces werd hij van een Bedrieger een Prins met God. Op die manier leren wij Hem ook het best kennen – door met Hem te worstelen. Denk daar eens over na.

Gezichtstijd
Dat wil zeggen dat toen Jacob/Israel weergaf dat hij het aangezicht van God gezien had, hij tevens zei dat Hij Gods karakter had leren kennen door Zijn gezicht te zien in zijn worsteling. En DAT is waarom hij op unieke wijze de uitspraak deed toen hij Esau zag, dat het zien van zijn aangezicht, was als het zien van ‘het aangezicht Gods’.

Omdat Hij Gods aangezicht gezien had, Zijn karakter en natuur, kon hij kijken naar de vergevende en genadevolle Esau en zeggen: ‘Ik zie God in jouw gezicht’.

En zo vindt onze transformatie plaats. We zien het aangezicht van God en kennen Zijn natuur en karakter door Zijn tegenwoordigheid in ons, en Hem kennende, kunnen we Hem zien in anderen, we kijken naar Zijn ‘gezicht’, zo te zeggen, in anderen.

In de film over de ‘Titanic’, van 1997, zien we ‘Old Rose,’ die nu ongeveer 100 jaar oud moet zijn. Ze heeft een oude handspiegel in haar hand die in het wrak in de oceaan gevonden was. Ze zegt dit: “Deze was van mij! Hoe buitengewoon! En het ziet er nog net zo uit als de laatste keer dat ik het zag….de reflectie is alleen wat verandert.”
 
Toen Jacob met God begon te worstelen, was zijn ‘reflectie’ dat van een Bedrieger. Maar in dat proces van worstelen en God leren kennen in die donkere nacht van zijn ziel, veranderde zijn natuur, en werd hij nu ‘Prins met God’.

Dus willen we gaan kijken naar het proces van wat Jacob in het gezicht van God zag toen hij worstelde, en doordat wat hij zag hij kon zeggen toen hij zijn broer zag: “Ik heb uw aangezicht gezien zoals ik het aangezicht van God zie’.

En we zullen wat heilige koeien BBQ – tot de volgende week!

Zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.cwowi.org

Dag allemaal,
Vorige week eindigde ik met 1 Johannes 2:27 dat zegt dat de zalving die we ontvangen hebben van Hem, op ons blijft. Dat wil zeggen dat ik allereerst Zijn manifeste aanwezigheid en Zijn geopenbaarde wil, niet in een ontmoeting, kerk genaamd, ga zoeken. Maar ik kijk naar binnen, naar Hem, gedurende de hele dag, zodat ik kan volgen waar Hij leidt.

Carrabba’s of Abuelo’s?
In Tulsa is er een straat, de 71e, die meer dan 5 km. lang is en vele winkels en restaurants heeft. Aan die straat vind je ons favoriete Mexicaans restaurant Abuelo’s, en ons favoriete Italiaans restaurant Carrabba’s. Ze bevinden zich op die straat, naast elkaar en daar gaan we naar toe als we uitgaan. Op één zo’n avondje uit vroeg Barb mij naar welk restaurant ik wilde gaan.

Nu moet je weten dat wij bijna 35 jaar getrouwd zijn, en daarvoor gingen we al 4 jaar met elkaar om, EN we hadden dezelfde vrienden, gingen naar dezelfde verjaardagsfeestjes vanaf dat we ongeveer 8 jaar oud waren. Toen we 12 waren, kwam zij naar de belijdenis Dienst in de Episcopaalse kerk, waar ik toen belijdenis deed. Dus weet ik als Barb vraagt waar we zullen gaan eten, dat zij eigenlijk zegt: “Ik weet wel waar ik graag naar toe ga en deze vraag is een test om te zien of jij en ik hetzelfde denken.”

Het punt is, dat mijn denken in lijn is met die van haar, en ik wist dat het voor die avond Abuelo’s zou zijn. Maar ik vroeg me af of ik haar zou zeggen dat ik eigenlijk meer zin had om naar Carrabba’s te gaan om een Filet Marsala te bestellen. Of zeg ik haar dat ik gisteren al Mexicaans gegeten heb toen ik lunchte met één van de mannen van onze kerk? Ik weet dat zij zou opgeven wat zij zou willen, als ze dat van mij zou horen, maar hoezeer ik ook Filet Marsala wilde eten, nog meer wilde ik haar een plezier doen.

Gelukkig maar dat ik van Mexicaans eten houd, want daar gingen we dus die avond naartoe.

Als ze dit leest, komt ze te weten dat ik eigenlijk die avond Italiaans wilde eten, want liefde zoekt zichzelf niet. Vaak houd dat in iets anders gaan doen om in een behoefte te voorzien en stil blijven, niet noemen wat je eigenlijk zelf graag zou willen. God is liefde, dus als ik dat voor mijn vrouw doe, hoeveel te meer verandert Hij van richting voor ons?

Profetie of haar eigen geest?
Zij speelde een instrument in ons aanbiddingsteam, en vaak werd ze door de Heer gebruikt om tot de gemeente te profeteren. Maar even vaak was wat zij zei niet een profetie voor de gemeente, maar iets wat voortkwam uit haar ziel, vanuit iets wat de Heer haar geleerd had die week en dat nog steeds in haar aan het werken was, en dus voelde zij zich ‘geleid’ om een ‘Zo spreekt de Heer’ erop te plakken en dit aan de gemeente als een profetie te geven. Vaak gaf zij zo’n woord vlak voordat een werkelijk woord of tongen en uitleg door iemand anders uitgesproken werd.

Ik was de pastor en onze aanbiddingsleider wist ook wat van God was en wat niet, en heel vaak, als zij één van haar profetieën doorgaf, keken hij en ik elkaar aan, en we wachtten geduldig tot ze klaar was zodat diegene die een ECHT woord van de Heer had, dat kon gaan uitspreken.

Weet je dat ik er nooit met haar over gesproken heb? Ook al was wat zij doorgaf niet door de Heer bedoeld voor dat moment, het zegende mensen en was niet on-Bijbels – het was gewoon niet wat Hij bedoeld had voor dat moment. Maar Hij leek altijd in staat met de stroom mee te gaan in een dienst, dus leerde ik dat ook te doen.

Ik was in een dienst als gastspreker en het aanbiddingsteam kon zich niet echt richten op  ware aanbidding, men had een lied dat helemaal over Hem ging – Heilig, Heilig, Heilig – en dan zong men daarna een lied dat zei hoe jammerlijk en arm we wel niet waren, en daarna was er weer een focus op Hem. Dat maakte het moeilijk geconcentreerd te blijven.

Die avond, tijdens een lied dat zich op Hem richtte, verscheen de Heer, en ik vertelde over mijn frustratie met de aanbidding en het feit dat 2/3 van de gemeente ongeïnteresseerd leek. Hij reageerde: “Het is OK, Ik doe vanavond wat Ik kan doen, en de volgende keer als je terug komt, zal het anders zijn, en dan kan Ik meer doen.” Toen liep Hij wat rond en sprak tot een paar mensen, en verdween toen. Ik bleef achter, verbaasd en vol ontzag over Zijn goedgunstigheid.

Interrupties in Zijn schema – ga mee met de stroom
Handelingen 10:38 zegt dat de vader “Jezus van Nazareth zalfde en dat Hij is rondgegaan, weldoende en genezende allen, die door de duivel overweldigd waren.”

Jezus was gezalfd om goed te doen. En nu zijn wij Zijn lichaam op aarde, de enige Jezus die mensen ooit zullen zien. Wij zijn gezalfd om goed te doen.

We moeten onze religieuze brillen afzetten, de zalving uit die Zondagmorgen halen, en beseffen dat de zalving van ons kan vragen van richting te veranderen voor zoiets eenvoudigs en ‘ongeestelijks’ als het brengen van een schaal met koekjes naar een buurvrouw, of een bezoekje brengen aan de buurman die ziek geweest is, of iemand bellen die je op je hart had. Ging rond, goed doende….gezalfd om goed te doen….

Rondgaan, goeddoen
Hij veranderde water in wijn en deed dat anoniem, op een manier dat de eer naar de gastheer en gastvrouw ging.

Hij voedde 5.000 en later nog eens 4.000 mannen, vrouwen en kinderen niet meegeteld, nadat zij naar de woestijn waren gekomen om naar Hem te luisteren, totdat het tijd was geworden om te eten.

Hij zegende kinderen toen ze naar Hem toekwamen, al wilden Zijn discipelen ze wegsturen.

Hij betaalde huur voor het gebruik van een vissersboot, door Petrus, Jacobus en Johannes zoveel vis te laten vangen dat hun boten bijna zonken en hun netten bijna braken. (Lucas 5:1-10)

Je kunt zeggen dat Hij de mensen diende in wat hun noden waren – zoals vorige week genoemd – Hij ging met mensen mee om hen te genezen, of hun kinderen, hun dienstknechten, ook al onderbrak dat Zijn reis. Hij ging rond, goeddoende, at met de niet geliefden, de gehate, of onreinen, en was door de Vader gezalfd om dat te doen. En Hij deed dat, omdat, zoals Hij zei, Hij alleen deed wat Hij de Vader zag doen – gewillig een andere richting op te gaan, met genade.

Geïnteresseerd in het hart, niet in leerstelling
Ik had gesproken in een traditionele gemeente en de pastor nam mij en anderen mee naar een Mexicaans restaurant. We waren met 8 mensen. Terwijl de serveerster heen en weer liep om drinken en chips en salsa en zo te brengen, merkte ik op dat ze een Spaans accent had, dus vroeg ik waar ze vandaan kwam. Ze zei dat ze uit Argentinië kwam en dat ze onderwijs volgde om een verpleegkundige te worden.

Toen ze weer naar de keuken liep om meer chips en salsa op te halen, vroeg ik terloops: “Heeft U iets voor haar, Vader?”

Onmiddellijk, alsof Hij erop gewacht had dat ik dat zou vragen, zag ik een groot, rechthoekig ‘raam’, bij gebrek aan een betere term, of zoiets als een groot TV scherm, in de lucht. Ik zag een meisje van 5 of 6 jaar oud en ik wist intuïtief dat het de serveerster was, rijdend op een klein paard. Ik zag het paard vanaf zijn kop, en het meisje vanaf haar middel, maar ik kon zien dat ze op en neer ging, terwijl ze paard reed. Achter haar stond een man, glunderend van trots, waarvan ik dacht dat het haar vader was, opgetogen haar te zien rijden.

Een leuke tijd hebben
Terwijl ik keek, sprak de Vader: “Vertel haar dat haar vader bij Mij is, en dat Hij een geweldige tijd heeft, zoals toen zij paard reed en hij naar haar keek en ze daarna samen gingen spelen.” Toen verdween het beeld.

Toen zij weer naar onze tafel kwam, vroeg ik haar naar haar familie, en ze werd somber. Ze vertelde, terwijl ze haar tranen wegveegde, dat ze haar familie miste en dat haar vader 6 maanden geleden gestorven was. Maar, zei ze, ze wist dat hij in de hemel was en dat ze nu elke dag tot hem kon bidden, en dat hij over haar waakt, dus in zekere zin voelde ze zich dichter bij hem. Door wat ze zei, en wetend dat ze uit Argentinië kwam, wist ik dat ze Rooms katholiek opgegroeid was.

Omdat de Vader mij instructies gegeven had en Hij ervoor koos haar theologische fout niet te adresseren, deed ik dat ook niet, maar wel vroeg ik haar of haar vader een biddend iemand was. Ze benadrukte dat hij dat was, en dat hij altijd naar de mis ging en kaarsen brandde voor de mensen waar hij voor bad.

Toen vertelde ik haar wat ik gezien had, waarop ze begon te huilen. Door haar tranen heen vertelde ze dat het een speelgoed paard was op veren en zij en haar vader speelden samen toen zij nog klein was en dan deden ze net alsof ze allerlei avonturen op dat paard meemaakten. Wetend dat hij in de hemel is en een fantastische tijd heeft, gaf haar rust en verlichte de schuldgevoelens die ze had omdat ze niet thuis bij haar moeder en familie kon zijn na de dood van haar vader.

Ging rond, goed doende…..gezalfd om goed te doen…
Bij sommigen kan het een gevoelig punt zijn dat Hij zo genadevol was voor iemand met zo’n serieus foutieve leer als bidden tot een overleden vader, maar liefde en daardoor de zalving van de Vader, voorziet in noden en let niet op dingen die op dat moment niet noodzakelijk zijn. Hij kan haar later op een andere manier corrigeren. Toen Jezus de overspelige vrouw vertelde dat Hij haar niet veroordeelde, maar dat ze niet meer moest zondigen, berispte Hij haar niet dat zij de deur voor die overspelige relatie had geopend. Hij voorzag alleen in de nood, zei wat nodig was, en ging verder.

Toen Jezus noemde dat Hij ‘zachtmoedig en nederig van hart’ is en ‘leert van Mij,’ meende Hij dat. Wij moeten zachtmoedig en nederig van hart worden, zoals Hij is, en van Hem leren. Wandel in liefde, volg de zalving, en voeg er niets aan toe.

Wat Hij tegen Chris zei
Regelmatig noem ik onze gehandicapte zoon Chris. Hij is 33, maar mentaal 4, veroorzaakt doordat de navelstreng om zijn nek gewikkeld was tijdens de bevalling, waardoor zijn hersenen een zuurstoftekort kregen en waardoor zijn benen niet normaal zijn gegroeid.

Eén van de dingen waar Chris van beroofd is, is het concept van tijd. Als ik hem vertel dat ik weg moet om mensen over Jezus te vertellen en dat ik hem pas weer over 10 dagen zal zien, zegt hij: “OK, zie je morgen” of “Zie je volgende week!”

Dus hem zover krijgen dat hij begrijpt dat hij ‘door Zijn striemen genezen IS’, is op niets uitgelopen. Hij begrijpt het begrip volgende week niet, laat staan dat 2000 jaar geleden betaald is voor zijn genezing. Maar wat hij wel weet, is dit: “Als ik naar de hemel ga, hoef ik geen rolstoel meer.” En “Als ik naar de hemel ga, kan ik rennen.”

Op een dag kwam hij kruipend door de hal, wat hij op een ‘leger-achtige’ manier doet, zichzelf vooruit bewegend met zijn armen. “Pa! Pa! Weet je wat Jezus tegen mij zei?!” ik zei: “Nee, Chris, wat heeft de Heer tegen jou gezegd?”

“Jezus zei dat Hij met mij door de bergen gaat wandelen! Yep, dat zei Hij. Hij gaat met mij door de bergen wandelen! Yahoo! (blij gelach). Dat wordt leuk, yep, Hij gaat met mij in de bergen wandelen.”

Wie was gezalfd…..deed goed….
Hij deed goed door mijn zoon die belofte te geven van een toekomstige wandel met hem.

De zalving is in ons, en die aanwezigheid is dat van onze nederige, zachtmoedige, met beide benen op de grond, Vader en Heer. Laat de momenten dat je in de kerk bent, niet de enige momenten zijn dat je uitziet naar dat gevoel van ‘de zalving,’ maar elke dag als je wakker wordt, zeg ‘goedemorgen, Vader,’ en kijk naar binnen om te zien waar die altijd aanwezige zalving wil dat jij voor gaat bidden of wat Hij wil dat je gaat doen die dag….het kan zoiets eenvoudigs zijn als een beker water aan een kind geven, of kleding aan iemand die dat nodig heeft, een bezoekje aan een ziek iemand of aan een gevangene – wij zijn gezalfd om goed te doen omdat Jezus nog STEEDS gezalfd is om goed te doen, en dat blijft doen, door ons heen.

De volgende keer een nieuw onderwerp, zegen
John Fenn / vertaling AHJ
www.cwowi.org

Dag allemaal,

De vorige keer vertelde ik over de zalving in aanbidding, Zijn tegenwoordigheid ingaan en onszelf geven in aanbidding.

Dat wil niet zeggen dat ik niet houd van lofprijs liederen, want dat doe ik wel. Ik houd van liederen die spreken over toewijding aan de Vader en je hart helemaal aan Hem geven – maar voor mezelf, ik krijg pas een gevoel van richting (zalving) als ik stop met zingen over mijn hart en mijn noden en als ik mij begin te richten, 100%, op Hem. DAN, in die gemeenschap, die uitwisseling van gedachten en gevoelens, wordt Zijn aanwezigheid het sterkst gevoeld. Op de momenten dat we niet meer zingen over onszelf, begint Hij te zingen en tot ons te spreken over Zijn liefde voor ons. Maar om daar te komen, moet je stoppen met ‘zelf’ en je richten op Hem.

Volmacht
Iedereen verwachtte dat mijn opa eerder zou sterven dan mijn oma, maar zo is het niet gegaan. Je weet hoe ze iemand voor een operatie vertellen, dat er een kans is van 1 op 27.000 dat je allergisch bent voor een medicijn? Mijn oma was die 1 van de 27.000 die een slechte reactie had en nooit meer wakker werd.

Mijn opa was er kapot van en zijn mentale conditie verslechterde daarop bijna direct, daar hij de wil om te leven opgaf. Vandaag kennen we de ziekte van Alzheimer, maar in die tijd werd het ‘seniel’ genoemd. Hij gaf mijn moeder ‘volmacht’ voordat hij te slecht zou zijn, en zij behield die volmacht tot aan zijn dood, een aantal jaren later.

‘Volmacht’ is het gezag hebben namens iemand anders te handelen in legale of financiële zaken en er wordt verwacht dat men handelt op dezelfde manier als de persoon die jou dat gezag gaf. Het is niet om er persoonlijk beter van te worden, maar je moet er bewust van zijn dat je doet wat die persoon zou hebben willen doen. Dat is wat de Vader aan Jezus gaf, en nu aan ons gegeven heeft als het lichaam van Christus, zodat wij het gezag hebben op aarde te handelen namens Hem.

Geloof, kracht, gezag
Deze serie begon met Lucas 5:17, waar Jezus aan het leren was en er ‘kracht was om te genezen’. Dat laat zien dat de Vader de kracht is en Jezus het gezag, de autoriteit, om die kracht te gebruiken.

Jezus zei over Zichzelf, in Johannes 5:19 en 30: “Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, de Zoon kan niets doen van Zichzelf, of Hij moet het de Vader zien doen, want wat deze doet, dat doet ook de Zoon evenzo. Ik kan van Mijzelf niets doen, gelijk Ik hoor, oordeel ik….”

In Handelingen 2:22 zegt Petrus, die 3 ½ jaar met Jezus geweest was, dit: “Jezus, de Nazireeër, een man u van Godswege aangewezen door krachten, wonderen en tekenen, die God door Hem in uw midden verricht heeft…”

In het Hogepriesterlijk gebed, in Johannes 17, vlak voordat Jezus naar de hof van Gethsemané ging, zei Hij dit tegen de Vader: “Ik heb U verheerlijkt op de aarde, door het werk te voleindigen, dat Gij Mij te doen gegeven hebt. Ik heb Uw naam geopenbaard aan de mensen, die Gij Mij uit de wereld gegeven hebt. De woorden die Gij Mij gegeven hebt, heb ik hun gegeven.”(4,6,8,14)

Het lichaam van Christus
De Vader was de kracht achter alles wat Jezus zei en deed, en Hij had Jezus het gezag gegeven in Zijn naam te handelen, wat we vandaag de dag ‘volmacht’ noemen.

Voordat Jezus naar de hemel ging, zei Hij dit: “Mij is gegeven alle macht in de hemel en op de aarde. Gaat dan henen, maakt alle volken tot Mijn discipelen en doopt hen in de naam des Vaders en de Zoons en des Heiligen Geestes, en leert hen onderhouden al wat Ik u bevolen heb….” (Matth. 28:18,19)

Mij is gegeven alle macht…..gaat dan (daarom) henen….Wij hebben het gezag de naam van Jezus te gebruiken om demonen uit te werpen, om handen op zieken te leggen, om vrijmoedig naar de Vader te gaan in gebed ten behoeve van anderen.

Maar ik heb duidelijk laten zien in hoofdstuk en vers, dat het gezag om de Naam van Jezus te gebruiken, in samenwerking MOET zijn met de kracht van de Vader – de zalving – anders is de naam tevergeefs gebruikt, en wordt er geen kracht vrij gezet.

Wat wil dit zeggen in de dagelijkse praktijk?
Als de zalving de manifestatie is van de aanwezigheid van de Vader en de openbaring van Zijn wil in een bepaalde situatie, wat wil dit dan voor jou en mij zeggen!?

We vinden een aanwijzing bij de tekst waar we deze serie mee begonnen zijn, Lucas 5:17: “…terwijl Hij bezig was te leren….was er kracht des Heren zodat Hij kon genezen…”

Merk op – Jezus was iets heel anders aan het doen toen de kracht er ineens was om een andere richting op te gaan. Dat houdt in dat ons kerk denken helemaal foutief is. de zalving is niets iets wat je in een dienst voelt , niet iets om van anderen te ontvangen. De zalving, of de kracht iets te doen gebeurt in het dagelijks leven, wanneer we bezig zijn met iets heel anders.

Wanneer kunnen we ‘de zalving’ verwachten?
Bedenk dat Jezus zei dat Hij alleen kon doen wat Hij de Vader zag doen, en toch waren de meeste wonderen die Hij deed, onderbrekingen in wat Hij aan het doen was, niet iets wat Hij gepland had. Dus terwijl Hij met de dagelijkse dingen bezig was, was Hij voortdurend op de uitkijk naar wat de Vader deed en zei.

We hebben het helemaal mis, nietwaar? Wij zijn getraind naar de kerk te gaan of naar een bijeenkomst met een speciale spreken, en dan zullen we gezalfd onderwijs en gezalfde aanbidding meemaken – dat wil zeggen dat we de kracht van God voelen of ervaren als Hij een speciale kant op wil. Prijs de Heer voor die momenten, maar waarom zijn we getraind ALLEEN daar te zoeken naar ‘de zalving’, als de voorbeelden in de schrift laten zien dat de zalving er was in het dagelijks leven?

Bedenk wat er in Johannes 2:1-11 staat, waar Jezus slechts een gast op een bruiloft was, toen Hij genadevol water in wijn veranderde. Kijk naar deze andere onderbrekingen:

Een melaatse kwam naar Jezus toe gelopen, terwijl Hij van een berg afkwam, en werd genezen. Matth. 8:1-4. Toen hij Kafarnaüm binnenging, hield een Romeinse hoofdman Hem tegen vanwege een geliefde knecht die ziek was. Matt. 8:5-13.

En toen Hij het huis van Petrus binnengin, zag Hij dat Petrus schoonmoeder met koorts op bed lag, en Hij genas haar. Matt. 8:14

Toen Hij op een boot lag te slapen, maakten Zijn discipelen hem wakker omdat er een storm was, en ze waren bang te zinken. Hij werd wakker, vertelde de wind en de golven rustig te zijn, en dat gebeurde. Matth. 8:23-27

En ga zo maar door – toen Hij wegging uit Jericho, riep blinde Bartimeüs het uit naar Hem, een onderbreking in Zijn reis, en hij werd genezen. Marcus 10:46-52

In Mattheüs 9:27-31 volgden twee blinde mannen Hem toen Hij een huis binnenging, en werden genezen.

In Marcus 5:21-43 was het Jaïrus die tot Hem kwam en Jezus vroeg met hem mee te gaan naar zijn huis om zijn dochter de handen op te leggen, en het eerste niet geplande wonder vond plaats. En terwijl Hij onderweg was, raakte een bloedvloeiende vrouw Zijn klederen aan en werd genezen – en dit gaat zo de hele evangeliën door.

Misschien zeg je nu dat dit voor Jezus opging, maar in Handelingen 3:1-7, toen Petrus en Johannes onderweg waren naar de tempel, kwam een verlamde bedelaar naar hen toe om geld te vragen, en werd uiteindelijk genezen. En wat denk je van Filippus, bezig met zijn eigen dingen, in Handelingen 8:26, toen een engel hem vertelde de eenzame weg naar Gaza te nemen, waar hij een kamerling uit Ethiopië tegenkwam die even later wedergeboren werd!

Dan is er Petrus, die op het dak was, hongerig werd en een visioen zag, in Handelingen 10, wat ertoe leidde dat hij naar het huis van de Romein Cornelius ging, waar Hij hen over Jezus vertelde en de doop met de Heilige Geest. en ik denk dat het niet de bedoeling van Paulus was dat Eutychus in slaap viel tijdens zijn onderwijs, en daardoor 3 verdiepingen naar beneden viel, dood. Paulus wekte hem uit de dood op, ging weer naar boven en onderwees tot de morgenstond! Handelingen 20:6-12

Kun jij je aanpassen?
Dus je ziet dat Handelingen normaal Christendom is, en bijna alles wat we om ons heen zien, is abnormaal Christendom. We zijn getraind de zalving in de kerk te verwachten, of zelfs in onze huiskerken, terwijl de Bijbel duidelijk laat zien dat de zalving, de manifeste kracht, aanwezigheid, en openbaring van de wil van de Vader, plaats vindt in de loop van ons leven!

Kunnen wij ons daarbij aanpassen? Ik was in een winkel en zag vanuit mijn ooghoeken een kleinere vrouw, die moeite deed iets van de bovenste plank te pakken. Ik was van plan door te lopen, maar had de indruk dat ik moest stoppen om haar te helpen. Dus ik keerde me om, een onderbreking van wat ik aan het doen was. Ik stopte om haar te helpen en wat later was ik aan het bidden voor haar pijnlijke schouder. Ze zei dat het ineens stukken beter ging, en bedankte mij, en ik liep weer verder.

Ik werd op een parkeerplaats aangesproken door een jonge vrouw die om een kopje koffie vroeg. Normaal gesproken zou ik er niet op ingaan, omdat daar veel bedelaars zijn, maar ik voelde me gedrongen te stoppen en met haar te spreken. Uiteindelijk kwam het erop neer dat ik de koffieshop 20 dollar heb gegeven, zodat zij daar een aantal keer koffie kon komen drinken. Ik kon haar aanmoedigen te bidden, en dat was alles waar ze voor open stond – en toen ik tegen de Vader zei dat ik graag ook met haar had willen bidden, antwoordde Hij: “je deed wat Ik je vroeg te doen, en dat is alles wat ze vandaag kon ontvangen.”

Onze volmacht in Christus werkt net zo als een volmacht in de natuurlijke wereld – het is bedoeld om in het dagelijks leven te gebruiken en niet om opgesloten te zijn in één of ander gebouw, één of twee keer per week.

Zouden deze uitzonderingen op onze schema’s niet de norm moeten zijn, in plaats van uitzonderingen? En waarom zou dit zo moeten zijn en waarom moeten we uitzien naar de zalving in ons dagelijks leven? Omdat 1 Johannes 2:27 zegt:

“En wat u betreft, de zalving die gij van Hem ontvangen hebt, blijft op u, en gij hebt niet van node, dat iemand u lere, (dit wil niet zeggen dat we geen onderwijs meer nodig hebben, maar het legt de nadruk op de Heilige Geest in ons die ons leert) maar gelijk Zijn zalving u leert over alle dingen, en waarachtig is en geen leugen, blijft in Hem, gelijk zij u geleerd heeft.”

En hiermee gaan we volgende week verder,

Zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.cwowi.org

Dag allemaal,
Vorige week vertelde ik dat er in Lucas 5:17 staat dat terwijl Jezus bezig was te leren, er ‘kracht des Heren was zodat Hij kon genezen.’ Ik vertelde ook dat de Vader de kracht is, terwijl Jezus het gezag is om die kracht vrij te zetten.

Gezalfd
Het woord dat gebruikt wordt voor een niet geheiligde zalving, is ‘aleipho,’ zoals we in Marcus 16:1 kunnen zien, waar de vrouwen specerijen namen om het dode (dachten zij) lichaam van Jezus mee te zalven. Dit woord wordt ook in Lucas 7:38 gebruikt waar de vrouw de voeten van Jezus waste met haar tranen en ze zalfde met mirre.

Maar het woord ‘Chrio’ wat betekent ‘heilige zalving’ en waar we het woord ‘Christus’ van hebben, wordt gebruikt voor zalving die van God de Vader afkomt. Jezus gebruikte dit woord, sprekende over Zichzelf, in Lucas 4:18:

“De Geest des Heren is op Mij, daarom dat Hij Mij gezalfd heeft, om aan armen het evangelie te brengen; en Hij heeft Mij gezonden om aan gevangen loslating te verkondigen en aan blinden het gezicht, om verbrokenen heen te zenden in vrijheid, om te verkondigen het aangename jaar des Heren.”

Merk op: De Geest des Heren is op Mij daarom dat Hij Mij gezalfd heeft om…
 
Er is altijd een bedoeling, een ‘omdat’ verbonden aan de zalving. Jezus, de hoeksteen, de Gezalfde Christus, kwam met een doel naar de aarde, om te sterven voor onze zonden.

Maar in onze dagelijkse stille tijd en wandel met Hem, is Zijn zalving hetgeen Zijn doel in onze levens openbaart, ook al is wat we zoeken slechts voor die dag. En in een bijeenkomst, of het nu huiskerk is of auditorium stijl bijeenkomst, zouden die samenkomsten gemarkeerd moeten zijn door een verlangen Zijn zalving te hebben, oftewel Zijn bedoeling voor die samenkomst.

Mijn beginpunt, in Lucas 5:17, zegt: terwijl Jezus bezig was te leren dat er kracht was om te genezen – doel geopenbaard, maar het was wel een andere richting op dan leren. Jezus paste Zich aan en ging met de kracht om te genezen, mee.

Een andere richting opgaan
Die woensdagavond kwam ik laat binnen in de dienst, dus ging ik aan de zijkant van de zaal zitten. Bijna onmiddellijk opende de Vader mijn ogen voor Zijn wereld. Ik zag een grote engel op het podium staan, achter de aanbiddingsleider, en de Vader zei dat Hij mensen wilde genezen en bevrijden, dus wist ik dat de engel daar een rol in had, maar had geen idee hoe of wat.

Ik was gefascineerd omdat deze engel prachtige vleugels had en hij was ongeveer 3 meter lang. Zijn vleugels kwamen bijna een meter boven hem uit en ik was onder de indruk van de schoonheid van zijn vleugels. Wat een prachtig gezicht!

De kracht van de Heer was er om te genezen en te bevrijden, maar ik vroeg mij af of de aanbiddingsleider dat bemerkte. De engel stond stil totdat, een lied of twee verder, de aanbiddingsleider de aanbidding onderbrak en dit zei: “De kracht van de Heer is hier vanavond om te genezen en te bevrijden, dus als je dit nodig hebt, laten we dan met heel ons hart Hem aanbidden….”

O, die vleugels!
Bij die woorden begon de engel die gigantische vleugels naar boven te bewegen, in een bijna slow motion beweging. Daarna naar beneden met langzame kracht, alsof hij in het natuurlijke lucht naar voren en over de gemeente heen bewoog. Wat ik zag was de gloriewolk van de Heer, wat ik vaak gezien heb. Ieder deeltje heeft een andere kleur, als in een mist, maar ieder druppeltje heeft een andere kleur van de regenboog en nog honderden tinten er tussenin, en dat vloeide over de menigte heen.

Dan gingen de vleugels weer naar achteren en met grotere kracht weer naar beneden, en sneller dit keer, en de keer daarna nog sneller. En met iedere neerwaartse slag spoelde deze veelzijdige glorie wolk over de mensen heen – dit ging door zolang de mensen waarlijk aan het aanbidden waren (daarover zo meteen meer) en toen de aanbidding ten einde kwam stopte de engel zijn vleugels te flappen, en even later verdween hij uit het zicht, en wij stonden in een heilige stilte, de aanwezigheid van de Vader indrinkend. Later die avond liet de pastor de mensen die genezen waren, een getuigenis geven, en er waren 20 of meer die spraken.

De kracht om te genezen was een andere richting dan de aanbiddingsleider gepland had – zijn wij moedig genoeg om in het onbekende te stappen en vertrouwen te hebben in ons vermogen om Zijn zalving op te merken (aanwezigheid) en in de richting van de kracht te gaan?

De Here dienen
In Handelingen 13:1-2 komen 5 mannen bij elkaar om de Heer te zoeken.

“En terwijl zij de Here dienden en vastten, zei de Heilige Geest ‘zonder voor Mij zowel Barnabas als Saulus af voor het werk waartoe Ik hen geroepen heb.’

Ze zochten de leiding van de Heer…..maar wat wil het zeggen ‘de Here dienden’?  en kunnen wij onszelf in zo’n positie brengen in onze dagelijkse stille tijd?

Op eigen kosten
Het woord ‘dienden’ hier, is ‘leitourgeo,’ waar we het woord ‘liturgie’ van hebben. Wat dit woord in de eerste eeuw betekende, is essentieel om dit te begrijpen, omdat het in niets lijkt op wat we vandaag de dag ‘De Liturgie’ van de Rooms katholieken, en Anglicaanse diensten noemen.

In de tijd van Paulus betekende het: ‘Om een openbaar ambt te verstrekken voor eigen rekening, openbare dienstverlening op eigen kosten”.

In het Griekenland van die tijd kregen de ambtsdragers van een stad geen salaris uitbetaald. Ze betaalden hun eigen salaris vanwege het voorrecht dat ze hadden de mensen te dienen. Daarom geeft de zin ‘dienden de Heer’ aan dat deze 5 mannen 100% gericht waren op Hem, ze gaven zichzelf in volkomen devotie (ook te zien in hun vastten). DAT is de reden dat de aanwezigheid van de Heilige Geest op hen kwam en hen richting gaf.

 ‘Mij’ generatie
Zij aanbaden de Vader en de Heer op eigen kosten – dus geen gebeden om ‘mijn ogen te openen,’ noch ‘trek mij dicht naar U,’ en evenmin gebeden met verzoeken voor henzelf of hun gezinnen, niets wat ‘mij’ gericht was – ze gaven van zichzelf aan Hem, op eigen kosten, en ze waren 100% gericht op Hem en Hem alleen.

Het is hetzelfde principe dat David had, in 2 Samuël 24:24, toen Arauna de koning gratis zijn land aanbood, maar David reageerde: ‘Ik wil de Here mijn God geen brandoffers geven die niets kosten.’

Dit principe hebben we in ons leven, of zouden we moeten hebben. Als voorbeeld, tienden en offergaven moeten jou wat kosten. Dat is waarom de 2 muntjes van de weduwe meer waren dan wat de rijken van hun rijkdom gaven. Dat is ook de reden waarom Jezus noemde dat als we slechts hen liefhebben die ons lief hebben, het niets voorstelt – maar diegenen liefhebben die ons haten of die kwaad over ons spreken, dat is zoals de vader is en zoals Zijn liefde is.

Onze levens in de Heer moeten ons wat kosten. Daar gaat ons denken vernieuwen over en een discipel zijn – onze eigen levens afleggen, onszelf dood achten voor voormalige zonden, en alles geven om als Hem te zijn.

Maar in deze ‘mij’ generatie is het niet verwonderlijk dat liederen die we ‘aanbidding’ noemen, meestal ‘mij’ gericht zijn. Deze mannen waren niet ‘mij’ gericht – zij dienden de Heer – ze gaven van zichzelf aan Hem.

Hoe te aanbidden en Zijn aanwezigheid te kennen, Zijn zalving
Hoe dienden zij de Heer? De Bijbel beantwoordt de Bijbel, dus laten we kijken naar ware aanbidding, te zien rondom de troon in de hemel. Openbaring 4:8,11 – (de Vader is in dat hele hoofdstuk te zien):

“Heilige, heilige, heilig is de Here God de Almachtige, die was en die is en die komt. Gij, onze Here en God, zijt waardig te ontvangen de heerlijkheid, de eer en de macht, want Gij hebt alles geschapen en om Uw wil was het en werd het geschapen.”

In hoofdstuk 5:9-10 zien we de aanbidding van het Lam, Christus, die de rol aanneemt uit de rechterhand van de Vader, die op de troon gezeten was:

“Gij zijt waardig de boekrol te nemen en haar zegels te openen, want Gij zijt geslacht en Gij hebt hen voor God gekocht met uw bloed, uit elke stam en volk en taal en natie, en Gij hebt hen voor God gemaakt tot een koninkrijk en tot priesters, en zij zullen als koningen heersen op de aarde.”

En vers 13: “Hem, die op de troon gezeten is, en het lam zij de lof en de eer en de heerlijkheid en de kracht, tot in alle eeuwigheden.”

Als je een voorbeeld wilt hebben van moderne aanbiddingsmuziek, luister naar Michael W. Smith ‘Agnus Dei’ van zijn ‘Worship’ album. Negeer zijn aansporingen aan de mensen, en negeer het geklap aan het eind. (Klappen is geen aanbidding, maar een uitdrukking van vreugde in dankbaarheid, maar het is geen aanbidding. Hij is geen Elvis, Hij is God en moet aanbeden worden, niet geapplaudisseerd)

Amy Grant heeft ook een mooie versie van ‘Agnus Dei’ op een kerstalbum van haar. Kijk ook eens naar verschillende versies van ‘Revelation Song’  - Kari Jobe, Maranatha Music, Philips, Craig & Dean, en ‘Women of Faith Worship Team.’

Het doet mij niets of ik naar het kamp van de vijand kan gaan, of dat ik gezegend ben om te zegenen, ik ben zo verliefd op de Vader en de Heer, dat mijn hart het uitroept ‘Heilig, heilig, heilig bent U heer. Waardig, waardig, waardig bent U, Heer’…..en daar is Zijn Aanwezigheid, daar is ware aanbidding, ware manifeste zalving….en in Hem is GEEN gebrek….dus aanbid Hem, kom in Zijn tegenwoordigheid, en volgende week meer,

Zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.cwowi.org