Dag allemaal,
Laten we verder gaan met de paasweek en de stappen van Jezus volgen. Het evangelie van Marcus geeft ons meer details dan de andere evangeliën.
 
De palmzondag, beschreven in Marcus 11, vond plaats op de 10e van de maand, toen het Lam de stad binnengebracht werd om door de oudsten ondervraagd te worden, tot en met de 14e. Het evangelie van Marcus is heel precies wat betreft de dagen.
 
Marcus 11:1-11 geeft weer dat Jezus de stad inkomt. De mensen riepen en citeerden Psalm 118, wat iedere dag van de paasweek gelezen werd en over de Messias gaat. Dit is wat de menigte riep toen Hij de stad binnenkwam; weet dat het woord ‘hosanna’ in het Hebreeuws betekent “Redt ons nu, smeken wij!” wat helaas soms gewoon vertaald wordt als ’redt’:
 
“Hosanna! Gezegend Hij Die komt in de Naam van de Heer! Gezegend het koninkrijk van onze vader David, dat komt in de Naam van de Heer! Hosanna in de hoogste hemelen!”
Ongelooflijk, de mensen riepen naar Jezus om hen te redden, en dat deed Hij.
 
 (Lees Psalm 118, wat helemaal over de Messias gaat, inclusief ‘de steen die de bouwers verworpen hadden, is tot een hoeksteen geworden,’ en denk eraan dat het Hebreeuwse woord ‘redding’ in het OT ‘Yeshua” is (v. 14-15)
 
Een ander aardigheidje om te corrigeren hoe een vers vaak foutief gebruikt wordt; je moet weten wat de Bijbel werkelijk zegt. De zin “Dit is de dag die de Heer heeft gemaakt, laten wij ons verheugen en blij zijn,” komt uit Psalm 118:24, en wordt gevolgd door vers 25 ‘Och Here, breng toch heil! Gezegend wie komt in de Naam van de Heer!’
 
De zin ‘Dit is de dag die de Heer heeft gemaakt,’ refereert aan het offer van Jezus op het kruis, DIE dag – het is niet zo maar een dag, die je uitkiest, om jezelf op te peppen. Als je dat vers zegt, ken dan de context en weet dat het wijst naar de dag van redding, door Jezus verworven.
 
Na palmzondag
Marcus 11:12 zegt ‘en de volgende dag, toen zij uit Bethanië gingen’- dus dat is de 11e, maandag. Het is op die dag, de maandag (v 15-19) dat Jezus de tempel reinigt en hen die kochten en verkochten, naar buiten dreef, en op die dag vervloekte Hij ook de vijgenboom.
 
Marcus 11:20 zegt: “En toen zij er ’s morgens vroeg voorbijgingen, zagen zij dat de vijgenboom verdord was”. Dit is dinsdag de 12e. De verdorde vijgenboom is natuurlijk een profetie van de Heer over hoe Israël verdord gaat worden door de afwijzing van hun Lam (en verstrooid werd in het jaar 70 na Christus, minder dan 40 jaar later).
 
Het (Israël) had vrucht moeten dragen, dat zegt de tekst over de boom, maar het was niet het juiste seizoen (11:13) – dit was al bekend bij de Heer en de Vader, namelijk dat zij de eerste komst van de Heer zouden afwijzen, geprofeteerd in het vervloeken van de boom.
 
Van dinsdagmorgen, Marcus 11:20, helemaal naar Marcus 13:37, wat het eind van hoofdstuk 13 is, is één dag, volgens Marcus. Een intense dag, waar Jezus door de oudsten ondervraagd werd als het Paaslam, naar eventuele gebreken of ongerechtigheden. Marcus noemt specifiek en heel bewust alle sekten van het Jodendom op die Hem ondervraagd hebben en geen fouten konden vinden.
 
In 11:27 kwamen de overpriesters, schriftgeleerden en oudsten naar Hem toe en vroegen: Met welke bevoegdheid doet U deze dingen?”
In 12:13 staat dat Hij ondervraagd werd door de Farizeeën en de Herodianen, tot en met vers 17.
In 12:18 staat dat er Sadduceeën naar Hem toekwamen om Hem vragen te stellen.
 
In 12:28-33 kwam een wijze Schriftgeleerde naar Hem toe en vroeg: “Wat is het eerste van alle geboden?” Jezus antwoordde:
 
“Hoor, Israël, de Here onze God, de Here is één. (Hebreeuws: één, als een team, niet één als een eenzaam potlood). En u zult de Here uw God liefhebben met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand en met heel uw kracht. En het tweede, hieraan gelijk, is dit: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf. Er is geen ander gebod groter dan deze.” (Dat zegt Jezus – noteer het).
 
Deze laatste uitwisseling was het belangrijkst, omdat het de samenvatting van al hun eerdere vragen was.
Deze laatste vraag raakte de kern van Jezus’ hart en van het belangrijkste gebod. Toen de Schriftgeleerde het met Hem eens was, zei Jezus dat hij niet ver van het koninkrijk van God verwijderd was.
 
Dit eindigde de bevraging van het Lam, zoals voorgeschreven in het oorspronkelijke Paasfeest in Exodus 12, want er staat: “En niemand durfde Hem meer iets te vragen.” (Marcus 12:34)
 
Jezus was door iedere sekte van het Jodendom ondervraagd en er werd geen fout in Hem gevonden. Dezelfde verklaring zou door de Romeinse gouverneur Pilatus worden gemaakt, alsof twijfelaars om een heidense bevestiging van de Joodse bevindingen zouden vragen: Ik vind in Hem geen schuld!” (Lucas 23:4, Johannes 19:6)
 
Zondag de 10e was palmzondag, het Lam deed zijn intrede in het huis van Israël om ondervraagd te worden.
Maandag de 11e was de reiniging van de tempel en vraag en antwoord.
Dinsdag de 12e was de meest intense ondervraging van het Lam, en dat eindigde uiteindelijk bij Marcus 12:34.
De rest van hoofdstuk 12 gaat over de 2 munten van de weduwe en hoofdstuk 13 over de verwoesting van de tempel, in het jaar 70 na Christus, eindigend op dinsdag de 13e.
 
Marcus 14:1 begint: “En na twee dagen was het Pascha.” Dat wil zeggen dat donderdag Pascha was, toen het Lam werd gedood.
 
Alle 4 evangeliën vertellen ons dat Jezus stierf op de dag van de voorbereiding. (Mattheüs 27:62, Marcus 15:42, Lucas 23:54, Johannes 19:14, 31)
De dag van de voorbereiding is de dag dat het Paaslam gedood werd.
 
Dus, het lam werd om 3 uur ’s middags op de 14e gedood. Zoals jij je misschien herinnert, stierf Jezus om 3 uur ’s middags. Ze haastten zich om Zijn lichaam naar een graftombe te brengen, omdat het de dag van voorbereiding was; ze moesten een lam roosteren om 6 uur!
 
Denk eens na over de dubbele sabbat. Hij stierf donderdag om 3 uur, en om 6 uur, met het eten van het paasmaal, begon een ceremoniële sabbat, die de hele vrijdag zou duren. Na die sabbat kwam de normale sabbat, beide dagen konden ze niet naar het graf om het lichaam te balsemen, dat kon pas op zondagmorgen.
 
De ceremoniële sabbat werd door de vroege heidense kerkleiders (Rooms katholiek) niet begrepen; zij kenden alleen de zaterdag sabbat. Dat is de reden dat ‘goede vrijdag’ door de eeuwen heen de dag werd dat Jezus aan het kruis gestorven was.
De oorspronkelijke lezers zouden de cultuur wel begrepen hebben.
 
Feest der eerstelingen
 
We weten van Leviticus 23:9-16 dat het feest der eerstelingen begon ‘op de dag na de sabbat.’ Op die dag offerde men aan de Heer de eerste vruchten van de oogst. Jezus was de vervulling van dit feest; Hij was de eerste vrucht van de oogst van de aarde, de eerstgeborene uit de dood.
 
Dat is waarom Jezus na Zijn opstanding nooit meer ‘de enig geboren Zoon van God’ genoemd wordt. Door het hele Nieuwe Testament heen wordt Hij ‘de eerstgeborene onder vele broeders’ genoemd en ‘de eerstgeborene uit de doden.’ (Romeinen 8:29, Colossenzen 1:18, Hebreeën 12:23, Openbaring 1:5)
 
En hoe zit het met de kruisiging op woensdag?
ALS Jezus een dag eerder gestorven zou zijn, op woensdag, dan heb je een reguliere dag (vrijdag) tussen de ceremoniële sabbat en de zaterdag sabbat, en de vrouwen zouden die dag gebruikt hebben om het lichaam te balsemen. Dat deden ze niet, wat die theorie weerlegt. Zij moesten wachten tot na de vrijdag sabbat en de zaterdag sabbat, voordat ze bij het aanbreken van de dag met het balsemen konden beginnen, op zondag de 17e – de eerste dag van Eerstelingen.
 
Volgende week: wat vond er plaats tussen het kruis en de opstanding? Was er een gevecht tussen Jezus en satan?
Tot dan, zegen,
John Fenn
www.churchwithoutwallsinternational.org
mail naar cwowi@aol.com
 

Dag allemaal,
Velen hebben de volgorde van gebeurtenissen rondom de dood en opstanding van Jezus bestudeerd, daarover geschreven en sommigen
 
verschillen van mening. Ik beweer niet perfecte kennis te hebben, maar ik moet, zoals Paulus dat noemt, spreken vanuit de genade die mij gegeven is.
 
Wat ik geloof – Hij werd op donderdag gekruisigd, en dit is waarom:
Om te begrijpen waarom Hij op donderdag gekruisigd werd, moeten we beginnen bij de oorspronkelijke Paasweek, te vinden in Exodus 12 tot en met 15. De paasweek wordt genoemd in de lijst van de Bijbelse feesten (6 feesten, 1 vasten) in Leviticus 23:5-8.
 
We gaan de week volgen, vanaf Palmzondag, de 10e, tot en met de Opstandingsdag op zondag de 17e. Uit wat ik gelezen heb, werd verondersteld dat het oorspronkelijke Paasfeest van zondag tot zondag was.
 
In het Hebreeuws, het woord dat vertaald wordt als ‘feest’ of ‘festival’ is ‘mo‘ed’, wat ‘afspraak’ betekent. Vanaf het begin met Mozes, begreep men dat dit afspraken waren die gehouden moesten worden en daarom mede repetities, herhalingen waren van een grotere afspraak die later door een daadwerkelijke gebeurtenis zou worden vervuld. Dus ieder jaar, met ieder feest of festival, leert de Joodse cultuur dat het repetities zijn voor een toekomstige vervulling.
 
Jezus heeft letterlijk het Pasen vervuld en het feest der Eerstelingen in het kruis en de opstanding; Hij hield Zijn afspraak en maakte de eeuwen van repetities geldig, dus dat is de reden waarom wij kijken naar het origineel, om de volgorde van dingen te kunnen begrijpen.
 
De oorspronkelijke week van Pasen
Exodus 12:3-6 instrueert hen om per familie een ‘lam zonder enig gebrek te hebben, een mannetje van een jaar oud, van de schapen of van de geiten’, van de 10e tot de 14e van de maand. Dat zou zondag zijn, de 10e tot en met donderdag de 14e; in die periode was het lam in hun huis en werd het onderzocht om er zeker van te zijn dat het gezond en zonder gebrek is.
 
De rabbi’s zeggen dat ze het dier in hun huis namen om het te onderzoeken, zeker te weten dat het gezond was, en om van het lam te gaan houden. Het werd genomen van de schapen en de geiten en in hun huis gebracht. De Heer wilde dat ze het lam zouden leren kennen en liefhebben, zodat ze zouden beseffen welk offer het lam voor hen maakte en ze echt verdriet zouden hebben toen het stierf. De schapen en geiten zijn een duidelijke beeldspraak van het Lam dat te midden van de geredden en niet geredden kwam.
 
Exodus 12:6 zegt dat ze het dier ‘tussen twee avonden’ doodden, wat 3 uur ’s middags is, op de 14e, dus op donderdag de 14e. De dag dat het lam geslacht werd, wordt de Dag van Voorbereiding genoemd, en de tijd die ligt tussen het slachten van het lam om 3 uur, tot aan het eten van het geroosterde lam om 6 uur, was een tijd van het voorbereiden van de maaltijd, vandaar Dag van Voorbereiding.
 
Men at de maaltijd om 6 uur, wat het begin van de volgende dag is (15e), omdat de Joodse dag begint bij zonsondergang.
Exodus 12;29 zegt dat, volgend op de maaltijd van 6 uur, te middernacht – de 15e nu, de Heer alle eerstgeborenen uit Egypte sloeg.
 
Die dag, de 15e, verlieten ze Egypte en Exodus 13:19 zegt dat ze een omweg namen om de beenderen van Jozef met zich mee te kunnen nemen. Die nacht sloegen ze hun kamp op in Etham, ‘aan de rand van de woestijn’. Die avond was het begin van de 16e.
 
Op de 16e reisden ze naar de rand van de zee en Exodus 14:2 zegt dat de Heer een plek aanwees om hun kamp op te slaan, namelijk ‘…voor Pi-Hachiroth, tussen Migdol en de zee, voor Baäl-Zefon’.
 
Dat was de nacht van de 16e; die zonsondergang was het begin van zondag de 17e. Tijdens de nacht zorgde de Heer ervoor dat er een sterke oostenwind ging waaien, wat een pad door de zee maakte voor Israël – dat uit de zee kwam bij zonsopgang van de 17e.
 
Dus de doorgang door de zee, onaangetast door Farao, verrezen en herboren als een geheel nieuwe natie, was op de dageraad van zondag de 17e. Leviticus 23:9-14 verhaalt het Feest der Eerstelingen en zegt dat het gevierd moet worden op de dag na de sabbat, volgend op het Pasen. Dat is dus de zondag.
 
Op de eerste dag van het feest der Eerstelingen, wat niet een sabbat was, moest men een schoof van de oogst voor het aangezicht van de Heer bewegen, als een voorbeeld van de eerste van de oogst. Jezus was die zondag opgestaan, de eerste dag van het Eerstelingen feest.
 
Dit is de reden waarom Jezus na Zijn opstanding niet langer ‘de eniggeboren Zoon van God’ genoemd wordt, maar ‘de Eerstgeborene uit de doden’ en ‘ de Eerstgeborene onder vele broeders’. En dat wij genaderd zijn tot ‘de gemeente van de eerstgeborenen’. Zie Romeinen 8:29, Colossenzen 1:18, Hebreeën 12:23, Openbaring 1:5. Daarom zei Hij tegen Maria: “Ga naar Mijn broeders en zeg tegen hen: Ik vaar op naar Mijn Vader en uw Vader, naar Mijn God en uw God”. Johannes 20:17
 
Geestelijk gezien, is Hij onze Grote Broer, de eerstgeborene uit de dood, en wij zullen Hem volgen. Het maakt mij niet uit of ik nummer honderd negen miljoen zevenendertig ben uit de dood – ik volg de eerstgeborene – wat een geweldige genade!
 
Samenvattend:
Op de 10e nam men een perfect lam in hun huis, dat onderzocht werd tot 3 uur ’s middags, op de 14e. Om 3 uur werd het lam geslacht, geroosterd tot 6 uur. In het midden van de nacht en vroeg in de ochtend van de 15e, beroofden ze de Egyptenaren en gingen toen weg. Onderweg kampeerden ze twee nachten, de 17e kwamen ze bij zee aan. Die hele nacht zorgde de Heer ervoor dat er een sterke oostenwind ging waaien, wat de wateren scheidde en de zeebodem droogde, en zij konden door de zee gaan en kwamen de ochtend van de 17e aan de andere kant aan. Het leger van farao verdronk in de zee.
 
Palmzondag, de 10e
We zullen gaan zien  dat de week van Jezus dit oude patroon volgde. Op zondag de 10e, wat wij palmzondag noemen, ging Jezus Jeruzalem binnen om een aantal dagen als het Lam onderzocht te worden, wat Marcus tot in detail weergeeft, en dat zullen wij ook doen.
 
Sta hier eens bij stil: In ieder huishouden, en ook in de tempel, werden de persoonlijke lammeren en het officiële nationale lam, ‘in het huis’ onderzocht – terwijl het ware Lam de stad binnenkwam, op Palmzondag.
 
Daar gaan we volgende week mee verder, tot dan.
Zegen, John Fenn
www.churchwithoutwallsinternational.org
mail naar cwowi@aol.com
 

Hallo allemaal,
Openbaring 11:18 zegt “de volken waren toornig geworden,” en als de tijd verder voortschrijdt richting de wederkomst van Jezus, zullen we zien dat boosheid toeneemt in de maatschappij, en zelfs, zoals hier staat, bij hele volken.
 
Denk ook aan Mattheüs 24:12, wat zegt “omdat de wetsverachting toeneemt, zal de liefde van de meesten verkillen.”
 
Jezus koos hier specifieke woorden uit en het leest als een tekst uit het nieuws van vandaag. Het Griekse woord ‘wetsverachting’ is ‘anomian’, waar wij het woord ‘animositeit’(vijandigheid) van krijgen, en DAT betekent een ‘geringschatting van gezag,’ wrok, boosheid. De wetsverachting zal toenemen – het veronachtzamen en geringschatten van de wet, en boosheid jegens tradities zal toenemen, waardoor de liefde van de mensen zal verkillen.
 
Het woord dat Jezus gebruikte voor ‘liefde’ is ‘agape,’ onvoorwaardelijke liefde, en het woord voor ‘verkillen’, betekent ‘blazen om af te koelen’, wat beschrijft hoe iemand in zijn kom hete soep of koffie blaast om het af te laten koelen.
 
Dat is het proces, zegt Jezus, dat in de laatste dagen zal plaatsvinden. Omdat animositeit overvloedig zal zijn, een geringschatting voor autoriteit (wetten, tradities, gewoontes), zal de onvoorwaardelijke liefde van velen geleidelijk aan bekoelen. Het beschrijft het geleidelijk proces hoe de wind van vijandigheid over de liefde van mensen blaast, om die liefde te laten bekoelen.
 
Dat betekent dat zij die met God wandelen, zullen opvallen als mensen van liefde, en dat onderscheid tussen zij die liefhebben en zij wiens liefde bekoelt is, zal steeds duidelijker worden. Ze zullen ons kennen door onze liefde!
 
‘Agape’ is onvoorwaardelijke liefde, en deel van de kwaliteit van onvoorwaardelijke liefde is dat wij toegeeflijk zijn voor elkaar, geduldig, vriendelijk, aardig, het verlangen hebben om ‘de koninklijke weg te gaan’, zoals we dat zeggen: ook al kun je het iemand vergelden, je kiest ervoor om je stil te houden en het juiste te doen – die kwaliteit in mensen en volkeren zal geleidelijk aan verdwijnen, zoals blazen over een kop hete soep het geleidelijk doet afkoelen. Maar onze liefde zal in onze harten toenemen, waardoor wij duidelijk zichtbaar worden voor de mensen om ons heen – eenvoudigweg omdat onze liefde niet bekoeld is. Verbazingwekkend…
 
We begonnen met Romeinen 1:21 en 28
Dit vers vertelt ons dat er mensen zijn die God niet willen erkennen als God (Schepper) en omdat ze Hem niet willen, geeft Hij hen over aan allerlei gedachten die ontdaan zijn van alles wat met God te maken heeft. Dat is wat ze willen, dus moet Hij, vanwege hun vrije wil, dat eren.
 
Laten we eens lezen wat voor gedachten iemand heeft die God in zijn kennis afgewezen heeft, want dit leest als de koppen van een krant of de inhoud van een film of TV show.
Romeinen 1:28-31:
 
“En daar zij het verwerpelijk achtten God te erkennen, heeft God hen overgegeven aan een verwerpelijk denken om te doen wat niet betaamt: vervuld van allerlei onrechtvaardigheid, boosheid, hebzucht en slechtheid, vol nijd, moord, twist, list en kwaadaardigheid:
 
“Oorblazers, lasteraars, (verspreiden geruchten) haters van God, verwatenen, (onbeschaamd, brutaal) overmoedigen, grootsprekers, vindingrijk in (nieuwe vormen van) het kwaad.”
“Hun ouders ongehoorzaam en  niet respectvol, onverstandig (zonder begrip), onbestendig, niet te vertrouwen, zonder hart of barmhartigheid.” (Amplified versie)
 
In het Grieks worden er hier 23 dingen genoemd, te veel om allemaal uit te leggen. Er zijn echter een paar woorden die het waard zijn te bestuderen, want ze beschrijven perfect wat we vandaag in veel mensen zien.
 
Allereerst wijzen ze het idee van een God af, en het feit dat God de Schepper is (evolutie). Het woord ‘verwerpelijk’ in ‘verwerpelijk denken’ is in het Grieks ‘adokimon’ wat letterlijk ‘de test niet halen’ betekent. Het is een opzienbarende uitdrukking, want het betekent letterlijk dat “de mens God getest en afgekeurd heeft.” Om het anders te zeggen: “In hun denken hebben ze God getest, en Hem vervolgens afgewezen.”
 
Andere beschrijvingen zijn:
Zodra iemand God test in zijn denken en Hem afkeurt, gaan ze gedachten denken die niets meer bevatten van alles wat God is:
 
‘..dingen doen die niet betaamt’ is ‘kathekonta’ wat komt van ‘kata’, een ‘slecht’, en ‘hekeo’, wat betekent ‘in het heden zijn’. Dus ze doen dingen die ongepast en weerzinwekkend zijn en het is niet slechts iets dat ze doen, maar hun aanwezigheid brengt slecht met zich mee. Waar ze dan ook zijn, het is slecht.
 
Andere beschrijvingen zijn ‘roddel’ wat in het Grieks geheimhouding impliceert en kliekjesvorming, zoals er  op de middelbare school groepjes gevormd worden van mensen die net als zij zijn: de sportievelingen, de watjes, de bollebozen, noem maar op. Iedere groep is als een geheime groep, omdat ze anderen niet toelaten in hun groep. Dat is de betekenis achter het woord ‘roddel’.
Dat is een teken van de goddelozen, hen die verdeeldheid zaaien.
 
Het woord ‘lasteraars’ is een duidelijke leugen over iemand, gepaard gaand met beschuldiging. ‘Onbeschaamd’ is het Griekse woord ‘hubrizo’ waar we het woord ‘hoogmoed’ van hebben, wat overdreven trots en arrogantie is. ‘Overmoedigen, grootsprekers’ komt van ‘alazonas’ en betekent ‘rond lopen’ en het heeft het idee van zich iets aanmatigen, voorwenden, opscheppers, gericht op zichzelf en hoe het leven om hen draait. Narcisten.
 
Ik moet opmerken dat vers 31 ‘…onverstandig, onbestendig (onbetrouwbaar), zonder hart of barmhartigheid’ beter begrepen kan worden als we de vertaling lezen van de Revised Standerd Version: “…dwaas, trouweloos, harteloos, meedogenloos.”
 
Als dat niet een beschrijving is van velen vandaag de dag, dan weet ik niet wat het wel is en het legt uit hoe zij geworden zijn zoals ze zijn.
 
Het doel van deze 3-delige studie is om inzicht te geven in wat er vandaag in de maatschappij plaatsvindt. En waarom het slechte steeds slechter lijkt te worden. En hoe sommigen in het lichaam van Christus zich afscheiden en het overblijfsel worden, de kern, zij die in balans zijn en werkelijk met de Heer wandelen. In tegenstelling tot hen die uit balans zijn, gericht op zaken die scheiding brengen in plaats van te verenigen. Zoals we hierboven zagen, als de liefde van velen verkilt, zal onze liefde toenemen en overvloedig zijn, wat een merkbaar onderscheid maakt tussen ongelovigen en gelovigen – onze liefde neemt alleen maar toe als we groeien in Christus, terwijl anderen om ons heen zien hoe hun liefde afkoelt.
 
Als ik iets mag parafraseren wat mijn vriend Steve observeerde: Eenheid van het geloof wil niet zeggen dat we het allemaal over alles eens zijn met elkaar. Het betekent dat we volwassen genoeg zijn om dingen opzij te leggen die ons van elkaar scheiden, om ons te richten op Wie we gemeenschappelijk hebben, de Here Jezus.
 
Focus je op liefde, en laat de liefde voor God en mensen toenemen in je leven!
 
Volgende weken, de chronologische orde van de week in de aanloop naar het kruis en de opstanding, en waarom.
 
Tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
Mail naar cwowi@aol.com
 

Dag allemaal,
Hij zocht slechts een privéplekje op om zichzelf te kunnen ontlasten, toen hij de grot binnenging. Hij had geen idee dat er in de grot zo’n 3,000 soldaten waren, die hem allemaal dood wilden.
 
Koning Saul achtervolgde David en ons wordt verteld dat David 3,000 mannen had die zich in de grot verborgen, omdat koning Saul hen achtervolgde. Niet wetend waar David zich had verstopt, gebeurde het gewoon dat koning Saul juist DIE grot binnenging om zichzelf te ontlasten en Davids mannen dachten dat de Heer Saul hun grot binnengebracht had, zodat ze hem konden doden.
 
Op aandringen van de mannen, lezen we in 1 Samuël 24:1-8: “David stond op en sneed ongemerkt de slip (zoom) van Sauls mantel af. Daarna bonsde Davids hart. Hij zei tot zijn mannen: de Here beware mij ervoor, dat ik aan mijn heer, aan de gezalfde des Heren, dit zou doen, dat ik mijn hand aan hem zou slaan; want hij is de gezalfde des Heren. En David weerhield zijn mannen door zijn woord; hij liet hun niet toe Saul te overvallen.”
 
Eren, Tzit-tzit
Vorige week deelde ik dat wanneer iemand God niet wil erkennen, God de keus van hun vrije wil volgt om Hem af te wijzen en hen dan overgeeft aan gedachten die vrij zijn van alles wat over God gaat. Dat is immers waar ze voor kozen, nietwaar? Ze wilden Hem niet als God erkennen, dus keert Hij zich van hen af om hen te laten ervaren wat ze willen.
 
Dat is de essentie van het koninkrijk der duisternis; een leven dat helemaal leeg is van alles wat God is – en vanwege hun eigen wil, heeft God zo’n plek bereidt voor engelen (die hun keuze maakten bij de opstand van Lucifer) en mensen die Hem niet willen – dat is liefde en het is genadevol om dit te doen.
 
Het Nieuwe Testament leert dat iedereen die nu op aarde leeft, een burger is van het ene of het andere koninkrijk* - hemel of hel. Engelen hebben al hun keus gemaakt, mensen bevinden zich in een proces om te kiezen, Eén koninkrijk wordt geregeerd door een wrede koning, het andere door de Koning der Koningen. Maar iedereen is nu al een burger van het koninkrijk dat ze door vrije wil gekozen hebben. (*Colossenzen 1;13, Handelingen 26:18, enz.)
 
Als iemand ervoor kiest God niet te willen erkennen, raakt men de vreze voor God kwijt en daarmee de waarde van het menselijk leven. Dat is omdat we gemaakt zijn naar het beeld en gelijkenis van God, die zij afwijzen, dus keldert de waarde van het leven in hun ogen.
 
Koning David was door de profeet Samuël gezalfd om koning Saul op te volgen. Al wist hij zijn bestemming in de Heer, praktisch gezien zat Saul nog steeds op de troon. David erkende dat God alleen het gezag behield om Saul te verwijderen en zijn eventuele dood te registreren. Het menselijk leven had waarde voor David, al was Saul slecht. Maar David wist dat God God is en Degene aan wie hij verantwoording zou moeten afleggen. Mensen die God niet willen, worden boos en devalueren het menselijk leven.
 
Numeri 15:37-39 is waar God de Israëlieten gebied gedenkkwasten te maken aan de hoeken van hun kleding, met een blauwpurperen draad daarin verwerkt (blauw staat voor de hemel). Vandaag zien we dat terug in veel van de Hebreeuwse gebedssjaals, maar vanaf Mozes, de tijd van David,  tot aan de eerste eeuw met Jezus, hadden de klederen van iedere Jood kwasten, in het Hebreeuws ‘tzit-tzit’ of ‘tzitzit’ genoemd. (dit is wat de bloedvloeiende vrouw aanraakte bij de kleding van Jezus, Marcus 5).
 
Hier is de kortste samenvatting voor wie geïnteresseerd is, omdat de hele geschiedenis zo gedetailleerd is.
God vertelde Mozes dat de kwasten het Woord van God representeren en als zij ze zouden zien, ze zouden denken aan alle geboden van God en zichzelf herinneren niet te zondigen. De Hebreeuwse letters representeren tevens nummers (A=1, B=2, C=3 enz.). de kwasten werden op zodanige wijze geknoopt dat het totale getal 613 zou zijn, wat het getal is dat eeuwenlang door Rabbi’s geaccepteerd is als het getal van de wetten van Mozes.
 
Twee sets strengen worden 2x aan elkaar geknoopt en de langere streng (shamash) wordt rond 7 strengen gewikkeld, en dan worden 2 sets tweemaal geknoopt. Dit herhaalt men 3x, tot een totaal van 5 knopen en als alles gedaan is, krijg je 39 knopen. Het nummer 39 is belangrijk, omdat iedere Hebreeuwse letter ook een nummer representeert, en het nummer 39 in het Hebreeuws is ‘De Heer is Eén”. En omdat iedere kwast van 5 knopen 8 draden had, wanneer dubbelgevouwen tot een totaal van 13, kom je uit op een som van 613. Het woord ‘tzitzit’ is het hebreeuwse nummer 600. Als je de 13 bij de 600 doet, krijg je dus 613.
Ingewikkeld, nietwaar?
 
Er is verschil van mening onder Rabbi’s  over het juiste getal. Rabbi Rashi, uit 1100 na Christus, is het eens met 613, maar Mozes ben Nahman (ook bekend als Nachmanides) die in 1200 na Christus leefde, zegt dat het juiste getal 603 is en niet 613…maar over het algemeen hebben rabbi’s eeuwenlang geaccepteerd dat er 613 wetten van Mozes zijn en volgend op Gods gebod, maakten zij (39) kwasten met knopen dat tot 613 optelde en tevens betekende “De Heer is Eén”.
Dus dat droeg Saul en dat is wat David afsneed.
 
Wat betekende dat voor David? De gewoonte van die tijd tot en met vandaag de dag onder de orthodoxen, is om de kwasten van een kleed af te snijden bij iemands begrafenis. Dat geeft weer dat iemand gestorven is en nu vrij is van de gebondenheid aan de aarde en aan Gods wet.
David voerde deze begrafenis ceremonie uit op koning Saul, daarmee aangevend dat hij een dode man was.
 
Zijn hart veroordeelde hem hiervoor en we zien in zijn uitspraak dat hij zich bekeerde en zijn hand niet wilde opheffen tegen de door de Heer gezalfde koning. David demonstreerde op dat moment zo’n eer en genade. Hij had Saul kunnen doden en wilde dat waarschijnlijk ook wel voor een moment. Hij had een momentje dat hij Saul in zijn hart al gedood had en hij liet hem dat ook weten, maar toen bekeerde hij zich hiervan, beseffend dat het de verantwoordelijkheid van de Heer is, niet van hem, om te bepalen wanneer de regering van Saul zou eindigen.
 
 Als iemand God niet wil erkennen als God en de Heer geeft die persoon wat hij wil, zodat ze allerlei gedachten denken die niets met God te maken hebben, is het eerste dat gebeurt het verlies van respect voor de autoriteit van de heerser (koningen, presidenten, eerste ministers). Het NT leert ons dat we voor hen moeten bidden, voor alle hoog geplaatsten.
Maar als men God afwijst en daarmee ook Zijn gezag, is de volgende in de rij het gezag van mensen, omdat de mens geschapen is naar het beeld en gelijkenis van God.
 
Volgende week: de soort gedachten die iemand heeft als men God niet wil erkennen.
Tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com

Dag allemaal,
“Je geeft niemand een slappe handdruk dat aanvoelt als een dode vis. Een handdruk is als een hug op armslengte. Geef een stevige hand, span de spieren in je hand aan en pak de hand van die ander. Dat is beter, je snapt het. Kijk me nu in de ogen. Als je iemand de hand schudt, kijk je die persoon altijd in de ogen.
 
Dit is een voorbeeld van een les van mijn vader toen ik een jaar of 7,8 was. Ik herinner mij die lessen alsof het gisteren was. Andere lessen gingen over rechtop zitten met het eten, één hand op je schoot en meer van dat soort dingen.
 
Andere lessen gingen over het poetsen van je schoenen, omdat een goed gepoetste schoen en een stevige handdruk de eerste indrukken zijn die iemand van jou krijgt. Altijd iets wat je geleend of gehuurd hebt, in betere staat teruggeven dan je het ontving. Als je gaat kamperen, laat je de camping in een schonere en betere staat achter dan je het aantrof – raap de rommel van anderen op, ook al is het slechts 1 ding en gooi dat weg met je eigen rommel.
 
De 10…Geboden, of Suggesties…?
Wat mijn vader mij onderwees, was respect, eer en integriteit. Hij noemde die lessen niet altijd zo, maar hij wist wat hij deed. Wat ik toen geleerd heb is nu een deel van mijn leven en op mijn eerste date met Barb, toen zij 15 en ik 16 was, noemde ze later dat ik anders was dan de andere jongens waar ze mee uitgeweest was. Dat hield onder andere in dat ik de deur van de auto, en andere deuren, voor haar opende, dat ik beleefd was en rekening met haar hield, attent was. (Ja, ik open nog steeds de deuren voor haar)
 
Maar ik denk dat ons wederzijds lot pas echt verzegeld werd toen ik na de film aan haar vroeg: “Wil je stoppen voor een donut?” Ik gaf mijn laatste cent toen uit bij Dunkin Donuts. En zelfs die stop was gebaseerd in wat mijn vader mij geleerd had over rekening houden met, respect en eer – in dit geval om iets leuks voor mijn vriendin te doen, gewoon omdat ik dacht dat ze dat leuk zou vinden. Dat gebaar was er een van eer en respect, en attentie.
 
In Exodus 20 geeft God Mozes de 10 geboden, waarvan de eerste 4 verticaal zijn, met betrekking tot God en de laatste 6 horizontaal, met betrekking tot mensen.
 
De eerste 4 zijn direct te herleiden naar het eerste gebod: Heb geen andere goden voor Mijn aangezicht, je zult geen afgod maken, mijn Naam niet ijdel gebruiken, en een dag rust nemen. Deze 4 zijn samengevat in ‘Je zult geen andere goden voor Mijn aangezicht hebben’.
 
De overgebleven 6 kun je samenvatten met de eerste van de groep: Eer je vader en moeder. De rest vloeit daarvandaan en kun je herleiden naar het eren van vader en moeder, want als je vader en moeder eert, doe je het volgende NIET: Je zult niet moorden, geen overspel plegen, niet stelen, niet liegen, je zult niet begeren (ongepast verlangen naar dingen of personen).
 
Deze werden later samengevat in wat Jezus zei in Marcus 12:29-31: “Heb de Here God lief met geheel je hart, je ziel, geheel je verstand en met al je kracht en het tweede is dit: Heb je naaste lief als jezelf. Een ander gebod, groter dan dit, bestaat niet.”
 
Gebrek aan eer
Vandaag zien we in de VS en in de hele wereld een gebrek aan eer, respect en waarde. Menselijk leven wordt niet meer gewaardeerd zoals het eens was, ook nationale leiders niet meer. En in de VS is het onteren van de vlag een nationaal debat geworden. In de VS, dat verdrietig genoeg de pop cultuur inde wereld leidt in alles wat goddeloos is, hebben we atleten die een uitnodiging van het Witte Huis afwijzen, omdat ze de president niet mogen. Atleten maken onbeleefde opmerkingen over de president, zijn vrouw en gezin.
 
Acteurs en zakenleiders  spreken lomp en onbeleefd over de president en zijn presidentschap. In de VS hebben we zelfs staten en steden die weigeren federale wetgeving te eren, omdat ze het er niet mee eens zijn – en noem maar op; als het een wet is, iemand met gezag, een lang bestaande instelling, traditie of maatschappelijke norm, dan wordt het aangevallen. Zelfs als een gouverneur, een burgemeester of een burger het niet eens is met een wet, wordt het geaccepteerd dit de wereld te laten weten om vervolgens die wet aan te vallen, die persoon of dat ambt.
 
Waar begint het mee, dat iemand of een land al het gebrek aan eer en respect kwijtraakt?
 
 Romeinen 1:21 en 28 schetsen de eerste stappen weg van eer en respect:
“Immers, hoewel zij God kenden (als Schepper) hebben zij Hem niet als God verheerlijkt of gedankt en waren niet dankbaar voor zijn wonderbaarlijke schepping.” (Amplified version, vs 21)
 
“Ze wisten de hele tijd al dat er een God is, maar ze weigerden Hem als zodanig te erkennen of Hem te danken voor wat Hij is en doet”. (J.B. Philips vertaling)
 
“En omdat zij het niet nodig vonden God te erkennen of Hem te kennen (als hun Schepper), gaf God hen over aan een verdorven denken, om dingen te doen die ongepast en weerzinwekkend zijn.” (Amplified vertaling)  vs. 28
 
 “Bovendien, omdat ze zichzelf te hoog en te verheven beschouwden om God te erkennen, stond Hij hun toe slaven van hun gedegenereerd denken te worden, en dingen te doen die te erg zijn om over te spreken.” (J.B. Philips vertaling) v28
 
De eerste stap naar het hebben van geen respect voor leven, gezag of morele en maatschappelijke normen, is het weigeren God als God te erkennen. Zodra iemand dat doet, zeggen ze dat ze Zijn invloed in hun leven niet willen, dus geeft Hij hen wat ze willen – gedachten losstaand van Zijn invloed. Het was hun keus, het enige dat Hij doet, is hen te laten hebben wat ze willen.
 
Zodra iemand ervoor gekozen heeft gedachten te denken die niet door God beïnvloed worden, heb je iemand die op een pad loopt dat leidt naar zijn eigen ondergang. Dus het duurt niet al te lang, of families vallen uit elkaar, de maatschappij en uiteindelijk schuift men de wet terzijde die gebaseerd is op sterke morele fundamenten.
 
Volgende week meer over het proces als mensen God niet meer wil erkennen in hun denken…tot dan, op naar de donuts!
 
Zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com