Dag allemaal,
Barb en ik hebben de afgelopen 7 ½ maand gereisd en veel huiskerken bezocht en we zien gemeenschappelijke elementen, ongeacht het land of cultuur of gewoonten. De gemeenschappelijke elementen zijn de familie van Christus, het gevoel van uitgebreide familie en gemeenschap, net zoals we in Handelingen zien en in de brieven van Paulus.

Het is zo rijk mensen op deze reizen mee te nemen, of ons op onze bestemming te ontmoeten, of mensen die investeren in de tijd en in geld om naar onze bijeenkomsten te reizen – hoe dan ook, geweldig! Weten dat we familie zijn en onmiddellijk te merken dat we ieder op dezelfde geestelijke golflengte zitten, is fantastisch.

Maar we hebben ook de processen gezien waar een lichaam doorheen gaat om gericht te zijn op dat gevoel van familie zijn en deel van een gemeenschap. Juist die processen verschillen, alhoewel ze consistent blijven met de menselijke natuur, die is wat het is, en de duivel, die is wat hij is.

Hem al tastende vinden

In Handelingen 17:16-31 vertelde Paulus de oudsten van de (heidense) stad Athene, dat hij hun onbekende god kan identificeren als de God die alles gemaakt heeft. In het Grieks ‘onbekende god’ is ‘agnostos theos,’ waar we het woord ‘agnostic’ van hebben.

Hij vertelde dat zijn God de wereld en al wat daarin is, gemaakt heeft, en het hele menselijk geslacht met de verschillende landen. Zelfs dat Hij de hun toegemeten tijden en de grenzen van hun woonplaatsen bepaalt. Hij zei dat Hij uit één enkele het hele menselijk geslacht gemaakt heeft, opdat “zij God zouden zoeken of zij Hem al tastende vinden mochten.”v27

Het Griekse woord voor ‘tastende vinden’ is ‘pselaphao’, en betekent ‘te voelen of ‘te tasten’. Het woord ‘psao’ wil zeggen ‘aan te raken’.  Het wordt in Lucas 24:39 gebruikt waar Jezus na zijn opstanding zegt: “Ziet Mijn handen en Mijn voeten, dat Ik het zelf ben, betast Mij en ziet, dat een geest geen vlees en beenderen heeft, zoals gij ziet dat Ik heb.”

Worstelingen
Het viel mij op hoezeer huiskerk gepaard gaat met ‘Hem al tastende vinden’ wat af en toe meer op ‘rondtasten’ lijkt. Sommigen die bezoeken zijn ‘agnostos theo’ over ons, over het bezoeken van het huis van een vreemdeling, over huiskerk. Het is onbekend voor hen.

Ik moet denken aan de beschrijving die onze middelste zoon gaf over een training van het leger, genaamd ‘verkennen.’ Verschillende teams soldaten worden op verschillende plekken in een bos achtergelaten, ieder met een kaart van hun bestemming en net genoeg informatie om 2 of 3 dagen later op die plek aan te kunnen komen.

Stel je dat even voor, al die soldaten die over honderden hectares van elkaar verwijderd zijn, te ver om elkaar te kunnen zien of horen, terwijl iedereen dat gezamenlijke doel probeert te bereiken. Al zoekende en tastende probeert men de weg te vinden, ondertussen moet men aan eten zien te komen, terwijl men het doel niet uit het oog mag verliezen.

Allereerst moest men zien uit te vinden waar ter wereld ze wel niet waren. Ze konden het doel zien, maar waren in de war betreffende de plek waar ze waren achtergelaten. Dus allereerst moesten ze er achter zien te komen waar ze waren.

Zo ook met huiskerk. Aan het begin, en ik bedoel de eerste 2 jaar of zo, is het verwarrend, en wil je weten waar je ‘bent achtergelaten.’ Je ziet het doel, maar waar in de wereld ben je nu? En hoe ga je verder van waar je bent?

Veel mensen vanuit allerlei verschillende achtergronden, worden na verloop van tijd een team, een familie in Christus, op zoek naar volwassenheid in Hem – en zoekende en tastende (zo lijkt het vaak) zijn ze op weg naar volwassenheid in Christus.

Tijd
Wat ik in de traditionele kerk gezien heb en in huiskerk, is dat mensen op zoek gaan naar God,  alleen om te ontdekken waar ze zich bevinden en dan tasten ze hun weg naar Hem. Maar op verschillende punten tijdens die weg, is het zo dat een ieder keuzes moet maken om de juiste beslissingen te nemen, ongeacht hoe het voelt, eenvoudig weg omdat ons doel volwassenheid in Christus is.

Tijdens onze reizen dit jaar, en wat ik hoor op Skype en Facebook en sms-jes en dergelijke, zeggen mensen dingen als ‘het duurde 2 jaar’ en ‘pas nu, na een jaar is het dat we….’ En ‘…..pas na deze 3 jaren hebben we het idee dat we een gezin en gemeenschap in de Heer zijn geworden…’

Mensen zullen komen en gaan, maar diegenen die volwassen in Christus willen worden, die gemeenschap en een uitgebreide familie in Christus willen, zullen jouw kern worden. Ik heb seizoenen van een jaar of meer gezien waarin de Heer die kern groep aan het vormen is – voordat er opnieuw groei plaats vindt.

Huiskerk is anders dan de cultuur van het westen, maar het is de cultuur van Jezus. Mensen hebben hulp nodig terwijl zij hun weg ‘betasten’ naar de cultuur van het koninkrijk, want huiskerk is een levensstijl waarin diegenen waar we omgang mee hebben, onze top prioriteit zijn – realiseer je dat mensen aan het aftasten zijn, en help ze met barmhartigheid en geduld, want wij zijn ook onze weg aan het zoeken.

Zegen!
John / vertaling AHJ
www.cwowi.org
een persoonlijke noot – speciale dank aan diegenen, persoonlijk of als huiskerk, die ons financieel steunen. Van de 10.000 mensen in de hele wereld die wekelijks mijn Weekly Thoughts ontvangen, zijn er minder dan 600 in een heel jaar die financieel bijdragen.

Die 600 is inclusief diegenen die een donatie geven en een cd/MP3 kopen in dat jaar. Zelfs een klein bedrag maandelijks maakt zo’n verschil.

Hartelijk dank aan diegenen die geven, en weet dat er voor je gebeden wordt en dat we van je houden.

Dag allemaal,
We hebben heel veel geleerd van films en van TV, nietwaar?

• Iedereen kan landen met een vliegtuig, zolang er iemand in de Controletoren met ze praat om ze naar beneden te brengen
• Wanneer de held over vechtkunst beschikt en door 10 kerels wordt omringd, dan vechten ze om de beurt met hem in plaats van dat ze hem tegelijk aanvallen
• Het haar, make-up en lipstick van vrouwen blijven altijd goed zitten, de hele nacht lang, in de regen, bij een bomexplosie en bij een bevalling
• Lakens zijn zo gemaakt dat aan haar kant van het bed het komt tot de oksels, maar aan zijn kant tot de borst
• Indien er ’s nachts een vreemd geluid komt van beneden, dan is er altijd een honkbalknuppel in de buurt
• Alle bommen hebben grote rode cijfers die de tijd wegtikken
• Indien je wordt achterna gezeten, ga dan naar een treinstation en ren dan tussen en achter de treinen en je zult de achtervolgers altijd kunnen afschudden.

We hebben veel geleerd van de kerk en christelijke conferenties, nietwaar?

• God wil graag 3 ‘vlugge’ liederen en 4 ‘langzame’ aanbiddings liederen voordat hij een enkele profetie  voor de gemeente zal toestaan. dat betekent…
• God weet wanneer Hij aan de beurt is om te spreken: precies wanneer het laatste aanbiddingslied eindigt en de aanbidding bijna onhoorbaar wordt. Nadat Hij één keer gesproken heeft, weet Hij dat het tijd is voor de aankondigingen.
• Je zult doorbraak ervaren door geld te leggen aan de voeten van de spreker bij het podium
• Indien je schreeuwt en roept zo hard je kunt, zal God jou beter horen.
• Indien de spreker denkt dat er een demon aanwezig is, dan is het vereist om in tongen de bidden zo luid mogelijk (en als je jouw handen uitstrekt terwijl je dit doet, dan zal je hem ECHT bang maken)
• De juiste uidrukking van nederigheid voor een gastspreker is om achterover te vallen wanneer hij of zij jou aanraakt op het voorhoofd. Indien je achteroverslaat op een dramatische manier dan geeft dat nog meer ‘zalving’.
• Het aantal mensen dat de bedienaar zijn jas, bijbel en flesje water draagt is rechtstreeks in verhouding met de ‘zalving’, populariteit, status en rijkdom van de bedienaar.

Op dezelfde manier wordt het echte leven niet nauwkeurig afgebeeld op TV en hoe Zijn aanwezigheid te ervaren en van Hem te ontvangen wordt net zo min juist afgebeeld in de kerk.

 Deze serie gaat over de werkelijke schrift en mijn levenservaring zodat je ziet hoe je Zijn aanwezigheid kunt ervaren.

De Vader is een Geest
Jezus zei in John.4:24 dat Zijn Vader een Geest is, en in Joh. 3:5-8 dat we uit de Geest geboren worden, wat wij de ‘wedergeboorte’ noemen, wat wil zeggen dat de Vaders Geest onze menselijke geest herschapen heeft. Het is in onze geest waar we Gods aanwezigheid hebben, en om Hem te ervaren, moeten we leren hoe onze aandacht te richten op onze geestelijke mens.

De wedergeboorte in onze geest, door geloof in Jezus Christus, kunnen we vergelijken met een pas geboren baby. Petrus zei: “verlangt als pasgeboren kinderen naar de redelijke, onvervalste melk, opdat gij daardoor moogt opwassen tot zaligheid’. (1 Petr. 2:2)

In Galaten 4:19 zegt Paulus: “Mijn kinderen, ter wille van wie ik opnieuw weeën doorsta, totdat Christus in u gestalte heeft gekregen.”

Misschien zijn we al tientallen jaren oud als we die stap maken in Jezus te geloven, maar in onze geest, op het moment dat we gaan geloven, zijn we als een pas geboren baby. En als we groeien in de Heer is het zoals Paulus het beschrijft, vergelijkend met de geboorte van een kind, contracties die komen en gaan, en dat proces van discipelschap is Christus die in ons gestalte krijgt.

Het woord ‘gestalte’ hierboven, is ‘morphoo’ wat betekent ‘de vorm of eigenschappen van iemand’.  Paulus was opnieuw aan het ‘bevallen’- niet voor de nieuwe geboorte, maar voor hun discipelschap – biddend dat de volheid van Christus zou gaan groeien in hen. Ook al neemt onze geest dezelfde ruimte in als ons lichaam, we worden in onschuld en onwetendheid wedergeboren, als een baby in volwassen formaat en we moeten daarna volwassen worden.

Bedenk dat een pas geboren baby alle benodigde lichaamsdelen heeft om een auto te kunnen rijden, maar nog veel jaren moet groeien voordat hij in de autostoel past en voordat hij de geestelijke vermogens heeft om een auto te kunnen besturen. Ze worden geboren met alle juiste delen, maar moeten groeien om bekwaam te worden. Dit is vergelijkbaar met de wedergeboorte in onze geest, we hebben alle juiste ‘delen’, zo te zeggen, maar zijn nog niet volwassen in Christus.

Hoe jouw geest aanvoelt
In Lucas 24:32 lezen we over de 2 mannen op de weg naar Emmaus, die met Jezus wandelden, en ze zeiden dit: “Was ons hart niet brandende in ons terwijl Hij onderweg tot ons sprak en ons de Schriften opende?”

Deze mannen waren nog niet zo lang wedergeboren, ze geloofden dat Jezus Heer is en opgestaan was uit de dood. Voor de eerste keer ervoeren ze hun wedergeboren geest, die getuigenis aflegde van de dingen waar Jezus hen over leerde.

Het woord ‘brandende’ betekent ‘in brand steken, verlichten’. Merk op dat hun verstand het brandende gevoel opmerkte terwijl ze aan het wandelen waren, maar ze beseften niet direct wat er aan de hand was, dat kwam pas later, nadat de Heer weggegaan was.

Denk aan…
Mijn ervaring is dat mensen die erg cerebraal of drukke denkers zijn, het vaak moeilijk vinden hun denken te richten op wat er in hun geest gebeurt, als ze aan het aanbidden zijn. Met cerebraal bedoel ik niet slim, maar in plaats daarvan mensen die zo gewend zijn te denken, dingen mentaal te verwerken, in plaats van wat ze van binnen ‘voelen’. Te ervaren wat er in hun geest gebeurt, is iets nieuws voor hen. Sommigen zijn jaren oud in de Heer, maar hebben geen idee van de werking van de Geest in hun hart of in een dienst, of hoe Zijn aanwezigheid te ervaren.

Om Zijn aanwezigheid te kunnen ervaren, om ‘in de Geest’ te zijn, te voelen en te ervaren wat er geestelijk aan de hand is, moet iemand de aandacht willen richten naar zijn binnenste, om te zoeken naar dat ‘brandende’ of naar die aanwezigheid in hun geest.

Stop en merk op
Dat wil zeggen, als we dat brandende gevoel ervaren, zoals de twee hierboven dat deden, we moeten stoppen en er aandacht aan moeten besteden. Toen ik een tiener was, werkte ik er lang en hard aan, na dat brandende of aanwezigheid in mijn geest in één van onze tiener bidstonden meegemaakt te hebben, om die golflengte opnieuw te vinden.

Het was als een oude radio (toen ik tiener was, was het niet oud) waar je de radiozender moest zien te vinden en het duidelijkst signaal probeerde te ontvangen. Langzaam bewoog ik de zenderknop heen en weer, luisterde of ik de juiste zender gevonden had, en als dat zo was, dat signaal verfijnen door slechts kleine bewegingen van de zenderknop naar links of rechts.

Ik ging na welk lied we gezongen hadden, wat ik toen dacht, wanneer ik Zijn aanwezigheid van binnen voelde. Ik deed mijn best op die golflengte te komen door mezelf mentaal terug te brengen naar dezelfde context waar ik Hem gevoeld had. En dan voelde ik Zijn aanwezigheid opkomen uit mijn geest….ja, voelen, opmerken, bewust worden van Zijn tegenwoordigheid binnenin.

Weet je nog?
Het gebeurde wel eens dat ik onderweg was, in de auto zat en bezig was met de dingen van de Heer, dat ik een grote openbaring kreeg. Wow, dacht ik, dat is zo goed, dat vergeet ik nooit meer, dat kan ik later wel opschrijven. Toen ‘later’ kwam, kon ik mij niet meer herinneren wat die openbaring was. Het had mijn hart binnen in mij doen branden, ik had gezien hoe die openbaring met andere dingen in de schrift en in het leven verband hield, het was geweldig….maar die avond kon ik mij helemaal niets meer herinneren.

De reden daarvan is, dat openbaring van God plaats vind in de geest, en tenzij je het opschrijft of er over spreekt – iets doet om je verstand en lichaam erin te betrekken – zal die openbaring verloren gaan omdat het niet je denken bereikt heeft. Het bleef in je geest.

Om het terug te halen, moet je jezelf mentaal en geestelijk in diezelfde context plaatsen. OK, ik reed toen daarginds, en ik dacht na over….hmmm….ik luisterde naar een christelijk aanbiddingslied…..en dacht over….en zo ga ik mentaal en geestelijk terug, die golflengte opzoekend….in tongen biddend zoals ik toen deed…..en dan kwam die stroom openbaring weer opnieuw, zoals eerder die dag. Het was het zoeken van die golflengte die deuren in mijn denken opende waardoor de stroom van Leven in mijn geest in mijn denken spoelde.

Dus…Sinds die jaren heb ik altijd een pen en papier bij de hand, in wat voor auto ik ook rijdt….altijd. Want ik wil niet dat een openbaring in mijn geest blijft, ik wil het onthouden en om dat te doen moet ik mijn denken en mijn lichaam daarin betrekken, vandaar de pen en papier.

Hij is ‘echt’
God is een Geest en wij zijn wedergeboren in onze geest, dus als je Zijn aanwezigheid wilt ervaren, moet je leren over jouw en Zijn Geest. Hij is erg nederig, ‘echt,’ schrikt niet van onze menselijke zwakheden en tekortkomingen, en is toegewijd aan ons.

En omdat Hij in ons woont, hoef je niet te roepen en te schreeuwen om Zijn aandacht te krijgen. Hij is zo dicht bij als een gedachte…..begin naar binnen te kijken, naar dat ‘brandende’ gevoel, die aanwezigheid….die vrede….vind die golflengte binnen in jou, niet tussen je oren….want binnenin bevindt zich jouw geest en daar communiceren we met Hem…..volgende week meer, zegen,

John Fenn / vertaling AHJ
www.supernaturalhousechurch.org

Info over komende conferentie april 2013

Dag allemaal,
De jonge man was erg nerveus toen ik hem een stoel aanbood in mijn kantoor. Ik was de directeur van een Bijbelschool en hij een student, dus dacht ik dat hij nerveus was omdat hij in mijn kantoor was. Hij was ongeveer 18 jaar oud en tijdens de lessen zat hij altijd vrij dicht vooraan, lette goed op en maakte notities.

Twijfel
“Sorry dat ik u stoor, maar ik ben één van uw studenten en het lijkt mij dat u de waarheid vertelt. En ik wil niet dom lijken of zo, maar ik wil echt weten of dit allemaal echt is?”

Ik was in de war. “Wat bedoel je met ‘is dit allemaal echt'?’ Ineens raakte de diepte van de vraag mij toen de reden van zijn nerveusheid duidelijk werd – hij had vragen over het bestaan van God.

Hij vervolgde: “Weet u, dit allemaal, is God echt of is de kerk slechts een show, een optreden om emoties op te wekken en mensen een goed gevoel te geven? Ik weet het niet meer. Ik bedoel, ik heb de Heer aangenomen toen ik op de middelbare school zat, bij onze jeugdgroep en toen heb ik echt iets ervaren, en ik dacht dat Hij echt was. Maar nu weet ik het niet meer zo zeker.”

Ik vroeg hem waarom hij zich dat afvroeg en hij zei omdat hij God niet meer voelde. Hij was druk met school, van 08.00 uur tot het middaguur, en deed vrijwilligerswerk bij de zondagschool en daarnaast was hij 1 zaterdag per maand bezig met een poppenkast uitvoering voor kinderen die in arme buurten woonden. Hij had ook nog een baantje, daarnaast zijn studie, en sociale activiteiten. Maar hij voelde Gods aanwezigheid niet meer van binnen.

 

Druk zijn is niet gelijk aan Godsvrucht
In 1986 was ik op bezoek bij een zendeling in Mexico, en op een avond gaf hij me een papiertje met ongeveer 20 namen erop geschreven. “Jij bent een profeet, wil jij over deze namen bidden, want ze hebben allemaal gezegd hier te willen werken, maar de meeste ken ik niet, en ik moet de wil van de Heer hierin weten.” Ik antwoordde dat hij tijd in gebed moest doorbrengen en deze mensen moest interviewen, en niet dat ik een woord van de Heer hierover zou moeten geven. Zijn antwoord was: Ik ben te druk met het werk van de bediening, om te bidden.

Hij was zoals die Bijbel student: Te druk bezig met Christelijke dingen om God echt te kennen.

 (De vader was genadig. Ik ging naar mijn kamer en vertelde de Vader dat ik daar te gast was, dus onder de autoriteit van de zendeling, en zelf weinig te zeggen had op dit gebied, al was ik het er niet mee eens. En dat ik het zeer zou waarderen als Hij mij een woord over ieder persoon en diens betrokkenheid zou geven, ja/nee te werken bij de zendeling, hetgeen hij deed. De zendeling zei daarna dat hij het erg waardeerde, en dat het hem hielp de ontbrekende plekken in te vullen over sommige dingen waarvan hij had gevoeld iets van de Heer ontvangen te hebben)

Velen van ons zijn net zo druk als die zendeling of die student, en voeg daar nog eens alle hulpmiddelen bij die ons verbinden met de rest van de wereld. Is het dan geen wonder dat christenen meer verwikkeld zijn in de productie van kerk, dan in het kennen van de Heer, waar het in de kerk om zou moeten gaan.

TVI
Amerikaanse internet gebruikers brengen 23% van hun online tijd door in sociale netwerk sites. 62% van de volwassenen wereldwijd gebruiken sociale media, en 56% van de sociale media gebruikers hebben toegegeven dit te gebruiken om hun partner te bespioneren.

De gemiddelde US tiener zend/ontvangt 3.339 sms’jes per maand (111 per dag). In 2009 werden er 1,5 triljoen sms’jes gezonden/ontvangen, in 2011 was dat al meer dan 7 triljoen. (7.000.000.000.000)

(mashable.com, dhtech.com, thesocialskinny.com)

Natuurlijk zitten er positieve kanten aan – het geeft wat afleiding, een onderbreking van de routine, we worden bijgepraat, en het stelt ons open voor nieuwe mogelijkheden. De keerzijde is dat het verslavend kan worden en mensen neigen ernaar Te Veel Informatie te delen (tvi, als je de sms-taal kent, lol)

Te veel verbonden zijn kan narcistisch worden. Narcisme is een ziekelijke liefde voor zichzelf, een opgeblazen gevoel van eigendunk. Te veel ‘vrienden’ kan betekenen dat je te veel tijd doorbrengt met sociale media en mensen voelen zich gemakkelijker met online relaties dan van aangezicht tot aangezicht relaties, dus duizenden vrienden hebben, kan betekenen ‘geen’.

En natuurlijk zijn er ook zonderlinge figuren te vinden op die sociale netwerken en klagers, maar de voornaamste reden die media in balans te gebruiken, is omdat sociale netwerken mensen verhinderen sociaal te zijn en te netwerken.

 

God is een Geest
Jezus zei: “God is Geest en wie Hem aanbidden, moeten aanbidden in geest en in waarheid.” (Joh. 4:24)

Het woord ‘moeten’ hier, is niet een eis of vereiste, zoals ‘Je moet je huiswerk doen voordat je gaat voetballen’ of ‘Je moet dit afmaken voordat je weg gaat’. In de schrift kan het van alles betekenen, maar in deze context is ‘moeten’ meer een routekaart die instructie geeft hoe de Vader te aanbidden.

Zoals in ‘Als je de stad binnen rijdt, moet je voorbij dat grote gebouw aan je rechterhand voordat je bij onze straat komt’. Of, ‘Om eten in je maag te krijgen, moet het eerst in je mond en slokdarm komen’.

Dus toen Jezus zei dat ware aanbidders de Vader moeten aanbidden in geest en in waarheid, voorzag Hij in een routekaart. Om de Vader te kunnen aanbidden, moet je dat doen vanuit je geest en met een waar motief. Het ‘binnengaan van de poort’ zo te zeggen, moet uitgevoerd worden vanuit de geest.

Het woord ‘aanbidden’ is ‘proskuneo’, één van mijn favoriete woorden in het hele universum. ‘Pros’ betekent ‘tot’ of ‘inde richting van’ en ‘kuneo’ is ‘te kussen’. Letterlijk is aanbidden dus het kussen naar de Vader vanuit je geest, je innerlijke mens, en in waarheid – pure motieven van liefde hebben (niet proberen Hem eraan te herinneren dat je een urgent gebedsverzoek hebt, en Hem ook niet willen manipuleren om, als je maar genoeg aanbidt, hij jouw gebed wel zal beantwoorden.)

O, daarom is dat lege gevoel er!
Onze fysieke lichamen kunnen alleen de fysieke wereld aanraken. Ons verstand alleen de mentale wereld. Je lichaam kan niet een sprong maken in de bladzijden van een boek, net zo min als jouw verstand de auto kan besturen. Maar met verstand en lichaam samen kun je een boek openen en mentaal overal naar toe gaan of je kunt in de auto stappen en ergens naar toe rijden.

Als we voor een computer zitten om sociaal contact te hebben, gebruiken we ons verstand en ons lichaam om dat te kunnen doen. Onze geest is er niet bij betrokken…volg me nog even, ik bedoel dit heel algemeen…..ALGEMEEN gesproken is het onze ziel en lichaam dat hierin betrokken is, niet onze geest.

Maar God is een Geest….we kunnen Hem fysiek niet aanraken en Hij is niet alleen een verstand, zodat Hij contact met ons maakt in de ruimte tussen onze oren. De routekaart naar omgang met Hem is zoals Jezus zei: Onze geest.

Jouw geest is je inwendige ik. In jouw geest ontstaan vragen die naar jouw verstand gaan, zoals “Wie ben ik?” “Waarom ben ik hier?” Je geest is waar God woont in jou en waar je Zijn stem hoort. Je geest en je ziel (ziel is onder andere je verstand) zijn voor eeuwig met elkaar verbonden, want jouw ziel komt voort uit jouw geest en dat samen maakt wie je bent. Mensen in de hemel zijn nu ziel en geest, zonder een fysiek lichaam. Je ziel en lichaam lijken op jou, omdat ze de echte jij zijn.

Als we ons denken vernieuwen om te leren denken zoals God, dan is dat het proces van het Leven in jouw geest dat naar je gedachten stroomt om ze te veranderen. Dat vereist inspanning en een daad van jouw wil. Geest en ziel zijn gehuisvest in jouw lichaam, wat van aarde is.

Op een dag zullen we een nieuw lichaam krijgen, gemaakt van hemels materiaal, zoals Jezus nu heeft, maar wij moeten het nu op deze wereld doen met een lichaam dat een uiterste houdbaarheidsdatum heeft. Alleen een paar gezegende mensen kennen het seizoen van hun houdbaarheidsdatum, de rest van ons blijft doorademen en de één voet voor de andere verplaatsen.

Mensen proberen de leegte te vullen in hun geest met mentale en fysieke dingen, maar omdat het fysieke alleen het fysieke kan aanraken en het mentale alleen het mentale, blijft hun geest onberoerd. Dat is de reden dat wanneer je jezelf omringt met ‘dingen’ in de fysieke wereld, je toch leeg kunt zijn van binnen. Geen enkele hoeveelheid drank, drugs, geld, opleiding, kan die leegte van binnen vullen. En seks alleen om de seks doet niets aan die leegte van binnen. Maar ook te veel gericht zijn op ‘contacten’ in sociale netwerken zorgen voor een oppervlakkig en leeg christelijk leven. Al deze ‘dingen’ raken alleen de ziel of het lichaam, niet de geest.

Opnieuw aansluiten
Ik vroeg de jonge man in mijn kantoor of hij zich kon herinneren wanneer hij voor de laatste keer de aanwezigheid van de Heer voelde. Hij herinnerde zich een moment in zijn eigen gemeente voordat het leven zo druk werd, toen hij zat (lichaam) tijdens de aanbidding en zijn gedachten (ziel) meer in neutraal waren, niet direct sprekend met de Heer, en hij langzaam aan zijn aandacht richtte naar binnen, weg van de muziek en gericht op wat er binnen in hem gebeurde….(in zijn geest), en daar voelde hij vrede, een

Overweldigende liefde….en hij herinnerde zich dat hij daar zo een hele tijd zat, onbewust van tijd en van zijn omgeving, alleen van de Aanwezigheid in zijn geest….

En dat is het onderwerp voor volgende week, want ik wil geen probleem neerleggen, zoals teveel internet sociale netwerken, zonder een oplossing aan te geven .

Volgende week: Hoe je Zijn aanwezigheid kunt ervaren…tot dan,

Zegen, John / vertaling AHJ
www.supernaturalhousechurch.org

Info Conferentie 2013

Dag allemaal,

Chris en ik waren in een winkel, op weg naar de etenswaren afdeling, maar zoals gewoonlijk gingen we eerst langs het speelgoed, om alle autootjes en trucks te bekijken. Hij vindt alle auto’s en trucks geweldig, de ‘Cars’ auto’s, de Lightning McQueen en Tow Mater, tot aan Herbie toe en wat dan ook maar tot zijn verbeelding spreekt die dag. Voor hem zijn de ‘Matchbox’ auto’s het gemakkelijkst om mee om te gaan – die kleine metalen auto’s in alle soorten en modellen – sommigen nagemaakt van echte auto’s, anderen zijn bedacht.

Gewoonlijk gaat de aandacht van Chris naar datgene wat binnen zijn bereik is, maar op deze dag zag hij het schap met de ‘Matchbox’ auto’s al van verre. “Kijk, pa, kijk! Kijk eens, al die auto’s!” Zoals je op de foto ziet, staan er al 72 auto’s vooraan, met nog meer daarachter.

Snel en met kracht rolde hij naar het schap en begon auto’s in de mand te stoppen, zo snel dat ik begon te lachen om zijn pure blijdschap, en dat is het moment dat ik de foto nam. Hij pakte er één, bekeek hem grondig, en zei dan ‘Ik wil deze,’ terwijl hij die dan in de mand liet zakken en zijn aandacht meteen liet gaan naar het volgende autootje.

Momenten als deze, daar geniet hij van. Momenten dat hij zelf kan beslissen wat hij wil doen, dus we geven hem in de winkel enige vrijheid daartoe, en zo gebeurde het dat hij die dag 2 nieuwe autootjes mee naar huis nam!

De eerste 24 jaar van zijn leven woonde hij thuis en kon hij zeggen wat hij wilde doen en wanneer. Maar toen hij 8 jaar geleden in een groepshuis kwam te wonen, gaf hij veel controle die hij over zijn leven had, op. Met 7 andere mensen die daar wonen en 2 hulpen, is het leven voor hem nu dat hij moet doen wat de groep doet, en veelal is dat een routine die niet te wijzigen is.

De bus naar zijn werkplaats vertrekt om 8.30 uur. Iemand rolt hem in de bus, hij doet op zijn werk wat hij moet doen, komt weer thuis rond 14.30 uur, eet een snack, avondeten rond 17.30 uur en om 20.00 uur gaat hij naar bed. Hij krijgt medicijnen om 8, 12, 18.00 en 20.00 uur, iedere dag, en dat alles wanneer anderen dat willen.

Daartegenover, als ik hem iedere week ophaal om 2 dagen en 1 nacht thuis door te brengen, en we dan in de stad aankomen, vraag ik hem altijd: “Wat wil je doen?” Omdat ik hem al om 8.30 uur op haal, als de anderen naar hun werkplek gaan, zegt hij meestal: “Hmmm, ik denk donuts” of “Laten we naar McDonalds gaan” want hij houdt van de ontbijt burrito’s die ze daar hebben.

Dan zetten we de auto neer bij een kruispunt of vlak bij het spoor, want de Heer regelt het bijna altijd zo voor hem dat er dan een trein langs komt, want “Jezus houdt van treinen”, en dan gaan we “Boodschappen met pa” doen. Die boodschappen duren meestal tot zo’n 3 uur in de middag, en zo belandden we die dag in de winkel waar deze foto genomen was.

Directe controle, directe communicatie
Onze levens zijn niet zoals dat van Chris, in dat we meestal moeten doen wat de groep doet. Alhoewel, vanaf het moment dat we wakker worden, rusten er verwachtingen van anderen op ons. We staan op, eten, en gaan naar het werk, of school, om ergens op een bepaalde tijd te zijn, en om te doen wat die dag voor ons te doen staat, week in, week uit.

Maar als het eind van de dag er is, kunnen we uit veel dingen kiezen, zoals het geval bij Chris, met die 72 autootjes. Welke zal ik kiezen?

Voor velen is de eerste gedachte ‘online’ te gaan in één of meer sociale groepen. Deze tijd van directe communicatie, stelt ons in staat volledig de controle over ons leven te hebben, of we hebben de illusie dat het zo is. We kunnen onze aandacht geven waar we maar willen:”Eens zien wie er allemaal op Facebook zitten. Wat zeggen de mensen in de groep waar ik in zit? Misschien moet ik de boerderij checken in Farmville. Eens Skype openen, zien wie er online is die ik kan bellen of sms-en.

Van alle keuzes die we maken, kiezen we zelden om ‘niets te doen.’ ‘Niets’ ligt niet op het schap om onze aandacht te pakken. Vandaag is alleen zijn het gevolg van niet verbonden zijn, in plaats van een keus die we gemaakt hebben om alleen te zijn.

Een probleem dat opgelost moet worden
Alleen zijn voelt als een probleem dat opgelost moet worden. We hebben zoveel keuzes, dat we niet weten wat we met onszelf aan moeten.

Als je niet leert alleen te zijn, zul je eenzaam worden.

Mensen om je heen hebbend, elektronisch of echt, is niet de oplossing voor eenzaamheid. Eenzaamheid wordt omschreven als: Een onaangenaam gevoel waarbij iemand een sterk gevoel van leegheid voelt.

 

Maar die leegheid kan niet helemaal gevuld worden door ‘net vrienden’, omdat, al komt gerechtigheid door het kennen van Christus, het onbewezen is op zichzelf.

God heeft het zo bedoeld dat gerechtigheid bewezen wordt binnen persoonlijke en hechte relaties. Cyber relaties, op zichzelf genomen, geven niet de kans om die rechtvaardigheid te bewijzen en uit te wandelen.

Hier is de moeilijkheid: Technologie doet een beroep op ons daar waar we het meest kwetsbaar zijn. Aansluitend bij vorige week, wil dat zeggen dat als het onze zwakheid is oprechte vriendschappen te hebben, of als eenzaamheid een probleem is, we uit balans kunnen raken betreffende ‘connecten’ zodra we de tijd aan onszelf hebben.

Toen ik opgroeide betekende ‘elektronica’; een radio of de 4 zenders op de TV.

We moesten onszelf vermaken, het was geen discipline, niet iets dat we moesten inplannen. Wij waren ons eigen vermaak, dus we kenden onszelf. We wisten hoe het was alleen te zijn en jezelf te moeten vermaken.

De eerste aanwijzing dat dingen gingen veranderen, was een populaire TV reclame uit de jaren 70, waarin de zin voorkwam: ‘Calgon, neem mij mee’ en de kijker zag een vrouw die een ontspannen bubbel bad nam, waardoor de problemen van die dag wegsmolten. “Tijd voor mezelf’ moest nu gepland worden.

(http//www.youtube.com/watch?v=MVLzkTuVmrw) voor jullie, jonge mensen J)

Als we ervoor kiezen voortdurend (electronisch) verbonden te zijn, denken we dat we niet alleen zijn – de sociale netwerken geven de illusie van zinvolle relaties, maar zijn in feite ‘ontoereikend’, en dat is de reden dat hoe meer je met sociale netwerken verbonden bent, des te meer je je allen kan voelen.

Ben jij jezelf?
Als we niet weten hoe alleen te zijn, voelen we ons niet onszelf als we niet verbonden zijn. We hebben het idee dat er iets niet goed zit, we zijn uit ons doen. We wenden ons tot anderen om minder gespannen te zijn en het gevoel te hebben dat we leven. Wat wil zeggen dat we hen gebruiken om onze behoeften te bevredigen, voor ons eigen zelfzuchtig ego en doeleinden en om ons breekbaar zelf te ondersteunen.

 

We moeten leren alleen te zijn, om sociale netwerken te gebruiken om anderen te zegenen in plaats van een middel tot zelfvoldoening voor ons fragiel ego.

Maar hoe leer je alleen te zijn?

De golflengte vinden

Wat deed je de laatste keer dat je de aanwezigheid van de Heer voelde? Wat was je aan het doen die laatste keer dat je zeker wist dat Hij jou iets liet zien of dat Hij tot je sprak? Was het tijdens het bestuderen van het Woord? Was je aan het wandelen, fietsen, zo maar wat aan het rondrijden, zat je in de bus, of nam je een bubbel bad?

Ga op zoek naar patronen door de jaren heen. Ontdek de momenten dat je openbaring ontving of dat je Zijn aanwezigheid voelde of wist dat Hij tot je sprak – zie je dat je die momenten in een bepaalde gemoedstoestand was, op een bepaalde ‘golflengte’? Zoals die oude radio’s waar je de knop heen en weer moest draaien om het sterkste signaal te ontvangen, kijk naar patronen van waar en hoe Hij met jou gecommuniceerd heeft in het verleden en ga opnieuw naar die ‘golflengte’.

Zet tijd apart voor jezelf, en voel je daar niet schuldig over. Neem afstand van je toestellen – uit of op trillen en in een andere kamer – en breng jezelf mentaal waar de Heer de laatste keer tot jou sprak/je iets liet zien…..en ken jezelf…..daar gaan we volgende week mee verder.

Tot dan, zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.supernaturalhousechurch.org

Info Conferentie Huiskerken 2013

Hallo allemaal,

Deze week moet ik iets bekennen. Maar laat me eerst vertellen hoe ik in die situatie verzeild raakte.

Barb en ik vlogen in juli vanuit Billings, Montana om terug te gaan naar Tulsa, we hadden een overstap in Minneapolis. Barb ging bij het raam zitten en ik bij het gangpad. Er kwam een jongeman, achter in de twintig, voor ons zitten bij het raam.

Montana heeft veel ranches en daarom ook veel cowboys, en deze jongeman leek er ook één te zijn, behalve dat hij een baseball pet droeg in plaats van een cowboy hoed. Maar indien je ranches en cowboys kent dan weet je dat cowboys vaak een hoed door een pet vervangen wanneer ze van huis gaan – het schreeuwt dan niet ‘cowboy’ wanneer je in de grote stad bent en ver van de ranch.

Ik bekeek onze vlieg metgezel goed

Hij was zeker en gewis een echte cowboy. Kort haar, netjes getrimd, baseball pet, rond blikje met pruimtabak in zijn broekzak, een schone en nieuwe jeans met een beetje wijd uitlopende pijpen, zodat ze over cowboy laarzen passen. Grote zilveren gesp aan zijn riem, een overhemd met lange mouwen, ook al was het juli. Hij sprak de stewardess aan met ‘mevrouw’. Ja, het was een echte. Ik vroeg me af waarom hij naar Minneapolis ging, maar ik zou snel een antwoord krijgen.

Zodra de Cowboy was gaan zitten vroeg hij aan de stewardess om een biertje, dat direct werd gebracht – terwijl we nog bij de gate stonden! Toen begon hij te sms-en en omdat hij rechtshandig was, kon ik zijn telefoon duidelijk zien, zo tussen de stoelen door. Zijn vingers vlogen over zijn Blackberry en hij hield het op zo’n manier vast dat het er gewoon om vroeg om mee te kijken met zijn gesprek.

Het spijt me Heer
Dus dat deed ik. Het eerste bericht dat ik zag zei:’Jij hebt altijd kritiek op de manier waarop ik mij kleed. Jij hebt altijd kritiek op mij, waar mijn vrienden bij zijn’. De naam die in het bericht voorkwam was zoiets als ‘Jenny’ en hij antwoordde met ‘Nee, dat doe ik niet, we zullen er over praten als ik aankom’. Ik besefte dat ik een discussie aan het lezen was tussen een vriend en een vriendin. Ik voelde me beschaamd, maar was des te meer nieuwsgierig tezelfdertijd. Ze gebruikten geen afkortingen en symbolen, ze schreven elk woord volledig uit met punten en komma’s, het was een echt sms gesprek en ik schond hun privacy.

Ik zei tegen mezelf zoiets van ‘Je weet dat je zijn berichten niet zou moeten lezen, maar sorry Vader, ik zal voor hem bidden als dat het iets beter maakt, terwijl ik bij mezelf grinnikte bij de onmiddellijke erkenning dat het iets stoms was om te bidden …(voeg een kort gebed in voor Cowboy en Jenny)…daarna ging ik verder met het lezen van hun gesprek.

Cowboy wou het niet loslaten, maar hij ging door met het uitleggen via sms waarom hij zo kritisch was op de kleding van zijn vriendin en waarom hij dat deed waar vrienden bij waren. Hij wist dat binnen 5 minuten de telefoons uit moesten zijn.

Ik zou hem graag willen zeggen dat wanneer je in een gat zit het eerste wat je moet doen in stoppen met graven! Gewoon je verontschuldiging aanbieden, begrijp dat ze onzeker is over jou en haar relatie met jou en hou verder jouw mond, anders staat er niemand om jou op te halen van het vliegveld, knul!

Maar nee hoor, hij moest antwoorden….dus toen bracht ze naar voren hoe kritisch hij is over de dingen die ze zegt, over haar keuze van het restaurant waar ze aten bij hun laatste afspraak – en hij antwoordde dat hij haar gewoon probeerde te helpen en hoe ze over kwam bij andere mensen – en net zoals in WOI een piloot met een oude dubbeldekker werd neergeschoten, kwam hij snel naar beneden.

Al heel snel was ik in zijn wereld, mijn verstand zocht naar antwoorden, wachtend op de reactie van Jenny. Mijn hartslag ging omhoog. Ik probeerde mijn aandacht te richten op het tijdschrift dat je vind in het vliegtuig en deed alsof ik aan het lezen was, maar bleef gluren naar zijn sms-jes….snel Jenny, want ze staan op het punt om de deur dicht te doen!

Ik speelde even met de gedachte om hem op te biechten dat ik meegekeken had en hem advies aan te bieden, maar liet dat idee vallen. De deur van het vliegtuig ging dicht. Alle elektronische apparaten moesten worden uitgezet en opgeborgen. De stoelen moesten rechtop. We leerden voor de zoveelste keer hoe een riem vast en los te maken. En we gingen vliegen.

Nog een biertje mevrouw
Zodra het kon zette hij zijn telefoon weer aan, ik neem aan op vliegtuig stand en dat deed hij. Hij ging de berichten van Jenny nog eens lezen en lezen, ofschoon niet in staat om te ontvangen en te zenden. Hij nam nog eens 3 biertjes gedurende dat proces. Net geland, ging de telefoon weer ‘normaal’ aan en het sms-en begon weer. Ik bad nu meer eerlijk en oprecht voor hem, want ik bedacht dat met 4 biertjes  in het vliegtuig en Jenny die hem opwacht en dan het sms-gesprek die ze 2 uur eerder hadden gevoerd, hij echt wel gebed nodig had!

Plaatsvervangend leven
Mijn zonde van het afluisteren/meekijken van de Cowboy en Jenny stond mij toe om plaatsvervangend door hen te leven. Plaatsvervangend wordt gedefinieerd als “Leven als door iemand anders, het niet zelf ervaren, maar de ervaringen van een ander gebruiken als jouw eigen”.

Door hen was ik in staat om ruzies die ik in het verleden had met Barb, toe we in de twintig waren, her te beleven. Ik heb toen geleerd om te stoppen met graven wanneer ik mezelf dieper en dieper in een gat aan het graven was door mijn argumenten….(helaas, ik ben nog steeds aan het leren). Door het lezen van hun sms-jes was ik terug in de tijd toen onze zonen nog kinderen waren.

Ik ben verbonden, daarom ben ik
Mensen hebben plaatsvervangend geleefd sinds Adam en Eva aan tafel zaten om te eten en ze hun kinderen vertelden hoe het was in de Hof van Eden. Het is niet noodzakelijkerwijs een zonde (ofschoon zoals met elk door God gegeven gave, het kan gebruikt worden als zonde). Het is in feite een door God gegeven deel van onze verbeelding. Boeken, films, TV, radio, het Internet en meer, worden aangesloten op onze verbeelding en mensen leven in zekere mate plaatsvervangend als deel van entertainment.

Maar vandaag, met zoveel manieren om contact te hebben met mensen, hebben veel mensen deze zo-nu-en-dan plaatsvervangende momenten genomen en deze veranderd in een leefstijl. Als gevolg daarvan is hun leven “daar ergens” in de cyberwereld, terwijl ze mensen die dicht bij hen zijn negeren. Sommigen zijn zo “daar ergens” dat ze vergeten zijn wie ze zijn, wat hun werkelijke prioriteiten zouden moeten zijn en ze zijn sociale vaardigheden kwijtgeraakt met echte mensen.

God plaatsvervangend ervaren
In een paar jaar tijd zijn we gegaan van slechts 2 uur plaatsvervangend leven op een zaterdag bij een matineefilm naar een plaatsvervangend leven als een leefstijl. Betrokken in levens van mensen door sociale websites, ‘vrienden’, tweets en andere. Onze emoties vloeien net zoals echte relatie, ofschoon we ‘vrienden’ op een afstand kunnen houden. Wij voelen wat zij voelen, wij maken ons zorgen en bidden, wij verheugen ons samen met onze virtuele vrienden. Wij leven plaatsvervangend door hen.

We gaan dan naar de kerk en verwachten God plaatsvervangend te ervaren – door de aanbidding, de prediking of onderwijs, de gehele ervaring. Jammer genoeg ervaren de meesten meer kerk dan ze God ervaren. Dit is het gevolg van het zijn in een ‘plaatsvervangde’ stand. Hun relatie met de Heer wordt hol en ze weten niet waarom. Kerk is verveling, ze weten niet hoe ze verbonden worden in aanbidding, het Woord. Ze voelen Zijn aanwezigheid niet.

Je kunt God niet plaatsvervangend kennen of ervaren
Hun wandel met God heeft dezelfde oppervlakkigheid als hun relatie met hun Facebook vrienden en om dezelfde redenen: Relaties werken het best persoonlijk. Om het anders te zeggen, je kunt een persoon (of God) niet werkelijk kennen indien je ze alleen maar plaatsvervangend ervaart

Dus gaan de mensen op zoek naar de profeet voor een woord. Of naar een dienst waar engelen worden gezien, ze gaan voor ‘kippenvel’ en meer. Dat alles om iets ‘echt’ te ervaren in hun geloofsleven. Christenen waarvan je dacht dat ze solide waren, vragen zich plotseling af of God echt is. Dit komt omdat hun geloof een plaatsvervangend geloof was, ze kenden de Heer niet echt. Ze leefden hun geloofsleven door de ogen en oren en ervaringen van anderen in plaats van dat ze de Heer en de Vader echt kennen.

En daar gaan we volgende week mee verder….voor mijn huiskerk vrienden dit zou een goede studie en gesprek kunnen zijn voor deze week, indien je kiest voor dit onderwerp.

Tot dan, zegen
John Fenn / vertaling WJM