Death: Do we go directly to heaven? 1 of 3
Dood: Gaan we direct naar de hemel? 1 van 3
 
Dag allemaal,
Een onderwerp van grote verwarring onder christenen, en een onderwerp dat mij vaak wordt gevraagd, is wat er gebeurt als een christen sterft. Paulus vertelde het aan de Corinthiërs: "Afwezig zijn van het lichaam is aanwezig zijn bij de Heer", maar velen luisteren naar andere stemmen die hen in verwarring brengen.
 
Fundamenteel begrip: Geesten zijn eeuwig
"Wij waren onderworpen aan de vaders van ons vlees die ons corrigeerden, zullen wij niet ook gecorrigeerd worden door de Vader der geesten, en leven?" In Hebreeën 12:9 staat dat de Vader de Schepper van de geesten is. De vaders van ons vlees corrigeerden ons in ons vlees en de Vader van de geesten corrigeert ons in onze geest.
 
De Vader van de geesten betekent dat Hij de Schepper van de geesten is, van engelen en menselijke geesten. Omdat onze Schepper een eeuwige Geest is, zijn de geesten die Hij schept dat ook. We kunnen ons afvragen, waarom Lucifer en zijn engelen niet gewoon 'uitgedoofd' waren, toen zij in opstand kwamen; deels is dat, omdat geesten, voor zover wij dat in de Schrift kunnen zien, eeuwig zijn.
 
Lucifer wilde niet in de hemel zijn, dus werd er een plaats voorbereid*. Hij werd niet 'uitgedoofd', de Vader der geesten bereidde hem genadig een andere plek voor, die hem gaf, wat hij wilde (en voor mensen, die hetzelfde willen): zijn eigen koninkrijk, zonder God.  *Openbaring 12:8, Mattheüs 25:41
 
Het Jodendom heeft altijd begrepen dat mensen eeuwig leven...
Ik keek naar een interview met een Israëlische politieke leider die sprak over het verschil tussen het Jodendom en andere religies. Hij legde uit dat het Jodendom een levensreligie is voor joden die erkennen dat we naar Gods beeld en gelijkenis zijn gemaakt, daarom heeft ieder mens wat hij noemde, 'het goddelijke licht', het 'goddelijke leven'. Dat licht, dat leven moet worden gerespecteerd vanaf de conceptie tot aan de dood, en zelfs bij de dood wordt het lichaam met eer behandeld.
 
"De rabbijnen zijn niet begonnen met het idee van een wezen dat verdwijnt op het moment van de dood. Ze waren van mening dat ondanks het sterven van het lichaam, de essentiële persoon die in het lichaam gehuisvest was, nog steeds een bestaan buiten het graf heeft, zodat de juiste begrafenis en het voortdurende respect voor de overledene waren vereist. Het begrafenisritueel is dus bij uitstek ontworpen als een daad van k'vod ha-met, "het eren van de doden".
Uit levenscycli in de Joodse en Christelijke aanbidding.
 
Lucas 16:19-31: Wat Jezus zei
Jezus leerde me over deze passage tijdens mijn eerste ‘onderwijzende’ bezoek met Hem, op 1 oktober 1986. Het is het verhaal van 2 mannen die leefden en toen stierven. De ene was een boosaardige rijke man die de bedelaar die dagelijks voor zijn deur lag, negeerde. De andere was de bedelaar, wiens naam Lazarus was.
 
Beide mannen stierven en hun lichamen werden begraven. De geest en de ziel van de rijke man gingen onmiddellijk naar de wachtplaats genaamd de hel, en Lazarus ging naar de wachtplaats genaamd het Paradijs, ook wel Abraham's boezem en Gevangenschap genoemd - waar de rechtvaardige doden een tijd lang 'gevangen' werden gehouden totdat het laatste offer voor de zonde kon worden gebracht, en dan konden ze verder gaan in de aanwezigheid van God.
 
Jezus zei dat deze 2 mannen bleven leven nadat hun lichamen waren gestorven en begraven. Ze hielden niet op te bestaan en 'sliepen' ook niet. Wakker en volledig bewust op hun respectievelijke plaatsen herinnerden zij zich elkaar en hun leven op aarde, spraken zij met elkaar en behielden zij al hun zintuigen. Jezus vertelde me dat de wortels van onze fysieke zintuigen eigenlijk in onze geest liggen. Hun aardse lichamen waren dood en begraven, maar toch leefden zij voort in de geest/geestelijke wereld.
 
Colossenzen 1:13 vertelt ons om dank te geven aan de Vader die ons uit het koninkrijk der duisternis heeft gehaald "en ons heeft overgebracht naar het koninkrijk van Zijn dierbare Zoon". We zijn al burgers van de hemel, dus we gaan automatisch naar onze 'thuisstad' of 'thuisland' als we sterven.
 
Wat Barbs grootmoeder zei
Barbs Mennonitische grootmoeder was bijna 90 jaar oud en woonde op dat moment in een verpleeghuis, nadat ze een jaar of wat eerder van de familieboerderij was verhuisd. We spraken op een dag over de Heer en ze observeerde: "In mezelf voel ik me nog steeds als dat 17-jarige meisje dat door de boomgaard op de boerderij kon rennen." Toen grinnikte ze een beetje terwijl ze naar haar rolstoel keek, voordat ze verder ging: "Maar mijn lichaam is om me heen veranderd."
 
Dat haar geest in 90 jaar niet veranderd was, betekent dat haar geest niet verandert over 100, of 150, of 500 jaar. Als haar aardse lichaam had kunnen doorgaan, zou Barbs grootmoeder vandaag de dag meer dan 135 jaar oud zijn - maar wat ze op haar 90ste over zichzelf zei, zou hetzelfde zijn op haar 35ste of 50ste of 150ste - binnenin voelde ze zich nog steeds als dat 17-jarige meisje op de boerderij. We zijn eeuwig, maar ons lichaam verandert om ons heen. We hebben dit aardse lichaam niet nodig om te leven. We zijn al in de eeuwigheid.
 
Dus het idee dat we sterven en DAN gaan we nergens heen, is totaal onjuist. 
 
De Heer na de dood
Denk ook aan de Heer en zijn ervaring met de dood. Is de Heer die dag na de dood aan het kruis gewoon in slaap gevallen of is hij opgehouden te bestaan? Nee. De dief die zich naast Hem bekeerde ook niet:
 
"Ik zeg u, deze dag zult u bij Mij zijn in het paradijs." Beiden stierven en gingen gewoon door met hun bestaan in dat rijk van de Geest. Er wordt ons verteld dat Jezus is neergedaald in de lagere delen van de aarde en bij zijn opstanding gevangenen naar de hemel heeft geleid, daarom is het Paradijs nu ‘omhoog’ als deel van de hemel.
 
Nu gaan de rechtvaardigen rechtstreeks naar het Paradijs in de hemel, zoals Paulus in 2 Corinthiërs 12:2,4 stelde: "...weggevoerd werd naar de derde hemel...weggevoerd naar het Paradijs..." (In het Jodendom is de lucht de 1e hemel, de ruimte de 2e hemel, en waar God leeft de 3e hemel - laat niemand alsjeblieft een stap voor stap schema voor je maken om de hemel te bereiken - Christus is al in je geest, je kunt niet dichterbij komen dan dat. Religieuze formules proberen alleen maar om Christus in jou te verbeteren, en dat is nutteloos, zo niet grenzend aan godslastering voor een christen om dat te doen. Christus in jou de hoop op glorie. Rust daarin.)
 
Bedenk ook de apostel Johannes, die in De Openbaring 6: 9-10 naar de hemel werd gebracht. Hij ziet een veelheid aan gelovigen die voor hun geloof zijn gestorven. Al deze gemartelde mensen gingen direct naar de hemel bij hun vroegtijdige dood en herinnerden zich hun leven, waarbij ze de Vader vroegen hoe lang het zou duren voordat hun dood gewroken zou worden. Wij zijn dezelfde mensen, in dit leven of nadat dit aardse lichaam is gestorven; we gaan gewoon naar het koninkrijk van ons burgerschap.
 
Paulus had gelijk toen hij in 2Corintiërs 5:8 verklaarde: "Afwezig zijn van het lichaam is aanwezig zijn bij de Heer".
 
Maar hoe zit het met het gebruik van 'slaap' om de dood te beschrijven?Daar gaan we volgende week mee verder, tot dan, zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en e-mail mij op cwowi@aol.com
 

Why the 10 Commandments? #3 of 3, Balancing grace & faith 
Waarom de 10 geboden? deel 3 van 3, Balans tussen genade en geloof
 
Dag allemaal,
Hoe leven we in de bekrachtiging van genade terwijl we omringd zijn door een religieuze wereld die ons zou willen controleren door hun regels? Ik sloot vorige week af door te praten over het feit dat toen God in een persoonlijke relatie met Abraham kwam, het alle religieuze formules overbodig maakte.
 
Perfect in de wet en toch wisten ze dat ze geen leven hadden...
De rijke jongeling kwam tot Jezus met de vraag: "Goede Meester, wat moet ik doen om het eeuwige leven te hebben?" in Mattheüs 19:16.
Hij vertelde de Heer dat hij sinds zijn jeugd de hele wet in acht nam, maar besefte dat het gehoorzamen aan die regels hem niet het eeuwige leven had gebracht.
 
De Joodse leider Nicodemus kwam 's nachts tot Jezus, in Johannes 3, op zoek naar hetzelfde eeuwige leven. Petrus erkende, toen anderen zich afkeerden, dat Jezus het eeuwige leven had, in Johannes 6:68. Paulus verklaarde in Filippenzen 3:4-8 voordat hij de Heer kende, dat ook hij volmaakt was in de wet, maar toch Christus nodig had.
 
Deze mannen beseften dat het gehoorzamen aan de wet van Mozes hen niet het eeuwige leven bracht. Het enige wat de wet deed was wijzen op de zonde en een manier bieden om de zonde tijdelijk in dit leven te verwijderen tussen een persoon en God; het had weinig te maken met het eeuwige leven. Hoe triest is het dat sommige Christenen vandaag de dag geloven dat het gehoorzamen van de Mozaïsche wet hen een plaats in de hemel zal verzekeren, terwijl de wet in feite niets volmaakt maakt en daarom geen eeuwig leven kan geven. Zoals reeds gezegd, zei Paulus dat als er een wet had kunnen bestaan die het eeuwige leven zou kunnen geven, God het zou hebben gegeven. (Galaten 3:21)
 
Genade is moeilijker dan de wet
Ik heb gedeeld hoe de wet is verdeeld in 3 categorieën: aanbidding, dieet/sanitair, en moraal. Die 613 wetten zijn niet onmogelijk te volgen, want de rijke jongeling en de apostel Paulus verklaarden beiden dat ze onberispelijk waren in de wet. Ze waren geen volmaakte mensen, maar toen ze God misten, brachten ze de juiste offers of offerandes en werden ze hersteld.
 
Maar nu hebben we de levende Christus in onze geest. In Hebreeën 9:16-17 zegt de schrijver dat een testament (een laatste wilsbeschikking en testament) niet van kracht is, tenzij degene die het testament heeft gemaakt, sterft. Zijn punt is dat toen Jezus stierf, het Zijn testament in werking stelde, maar dat Hij daarna door de Vader uit de dood werd opgewekt, zodat Hij de Uitvoerder van zijn eigen nalatenschap kon worden. Een Uitvoerder houdt toezicht op de wilsbeschikking om ervoor te zorgen dat de wensen van degene die het gemaakt heeft worden afgedwongen. Dat is één van de redenen waarom we Christus in ons hebben - Hij stierf om het in werking te stellen, en stond op om toe te zien op de uitvoering ervan vanuit ons binnenste. Denk daar maar eens over na. Van binnenuit ziet Hij toe op de uitvoering van Zijn Testament - Zijn wilsbeschikking.
 
Dat is veel moeilijker voor ons dan alleen maar te gehoorzamen aan 613 regels. Nu leeft God zelf in ons om ons leven van binnenuit te overzien. Volgens de wet kon ik van mijn naaste stelen, gepakt worden, me verontschuldigen en een offer aan God brengen, en rein zijn voor God, terwijl ik mijn naaste nog steeds haat en wrok tegen hem blijf koesteren.
 
In genade kan ik mijn naaste niet haten in mijn hart omdat Christus daar ook in is - dus spreekt Hij mij aan over mijn liefdeswandel. Hij observeert en weegt de inhoud en de motieven van mijn hart, en spreekt mij aan om te vergeven en in liefde te wandelen.
 
De wet meet de uiterlijke prestatie; genade meet het hart. Daarom is genade moeilijker dan de wet.
 
Liberale Christenen' en genade
Zoals Paulus al zei in Romeinen 3:31 bevestigen we de wet als we met de Heer wandelen, want de wet toont een rechtvaardig leven - we stelen niet, liegen en begeren niet, maar zijn integendeel eerlijk, verantwoordelijk voor ons leven, vrijgevig naar anderen, enzovoorts. De wet zorgt voor de morele structuur waarmee we leven, terwijl de Volmaakte in ons ons leidt naar de manier waarop we in die gerechtigheid kunnen wandelen.
 
De wet van Mozes was opzettelijk vaag, want het is onmogelijk dat er slechts 613 regels zijn die kunnen worden toegepast op elke situatie, van iedereen die ooit heeft geleefd of nog zal leven. Zelfs in de tijd van Jezus hadden de religieuze leiders hun eigen 800 regels toegevoegd aan de wet van Mozes, in een poging om elke onduidelijkheid weg te nemen.
 
Die vaagheid werd met opzet door God gedaan, zodat de mens daadwerkelijk met God zou moeten wandelen om te weten hoe hij de wet in een bepaalde situatie moet toepassen. Maar die vaagheid gaf aanleiding tot verschillende stromingen in het Jodendom, die de vaagheid op één of andere manier interpreteerden. Dit gebeurde bij christenen, want de kerkgenootschappen zijn grotendeels te wijten aan ofwel de vaagheid van de wet ofwel het verlangen om die ene waarheid te benadrukken boven andere waarheden. De Baptisten dopen de hele persoon, de Methodisten (bij hun oprichting) hadden een 'methode' om op God te wachten, de Lutheranen volgen Maarten Luther en de Presbyterianen worden bestuurd door de presbytery (raad van oude mannen), enz. De charismatici noemen hun kerken van alles, van 'genade' tot 'levend water' tot 'leven' of 'glorie' of welk ander element dan ook dat ze willen benadrukken.
 
Maar het leven vereist eigenlijk dat men God kent, dat men met God wandelt, om te begrijpen hoe men Zijn morele wet in het leven moet toepassen.
 
Als een christen zich niet houdt aan het morele kader dat de wet beschrijft, gebruikt hij de wet niet verstandig. Dus een Christen kan van de Heer houden, maar er toch voor kiezen om het deel van Gods morele wet te negeren dat bijvoorbeeld betrekking heeft op man-vrouw/man-man relaties, en vrouw/vrouw relaties. Men kan zelfs moderne opvattingen geloven die duidelijk in tegenspraak zijn met de wet. Toch houden ze van de Heer. Ze reageren vaak uit pijn of bescherming voor de gekwetsten; ze zijn niet in staat om Gods absolute standaard te verzoenen met hun liefde voor die persoon of personen die met die zaken te maken hebben. Ze houden dus van God, maar zijn het niet eens met de morele wet die Hij gaf.
 
De focus ligt op de Vader EN de Heer
In 1Johannes 1:3 schreef de apostel dat hij schreef dat ze gemeenschap met hem mochten hebben, "en waarlijk onze gemeenschap is met de Vader en met Zijn Zoon Jezus Christus".
 
Er staan geen gebeden in het Nieuwe Testament tot Jezus. Van het Onze Vader tot het gebed in Handelingen 4:24-30, nadat ze bedreigd zijn door de religieuze leiders, tot Paulus' gebeden in Efeziërs 1:17-20 en 3:14-19, zijn alle gebeden gericht tot de Vader. Als ons verteld wordt dat we vrijmoedig tot de troon moeten komen in Hebreeën 4:16, als je de context leest, dan is dat tot de Vader. Het is de Vader die de apostel Johannes in De Openbaring 4 ziet, en aan wie in 5:7 het gedode Lam komt om 'het boek uit de rechterhand te nemen van Hem die op de troon zit'.
 
Als je gesterkt wilt wandelen in de genade van de Vader dat door het werk van Jezus mogelijk is gemaakt, praat dan met de Vader. Vraag het Hem. Zelfs Jezus zei in Johannes 16:23 over de dagen nadat Hij is weggenomen: "Gij zult mij niets vragen, maar gij zult de Vader vragen in mijn naam".
 
Het is heel eenvoudig - laat alle religieuze oefening vallen, en breng die tijd door met het geven van dank aan de Vader. Praat met de Vader, zoek redenen om dankbaar te zijn en richt de aanbidding aan Hem. Hij is de bron van alle goede dingen. Dank Hem voor de zonsopgang, voor de wolken, voor de hitte, voor de kou, voor de gunst in de winkel, voor de veilige wandeling, veilige reis, voor het leiden van je voetstappen. Voor het laten zien van het hert dat je pad kruiste, voor het laten zien van die mooie vogel, voor het laten zien van die domme eekhoorn en zijn capriolen. Geef dank, leer je aandacht te verleggen naar je geest, want daar zul je Hem vinden.
 
Hij is niet altijd verbaal, maar Hij is op een zeer krachtige manier aanwezig als je leert je geest te richten op je geest, en je kunt daar gemeenschap hebben met de Vader - en ook met de Heer. En je kunt leren om onderscheid te maken tussen de stem van de Vader of de Heer als de Heilige Geest communiceert wat Hij van hen ontvangt. (Johannes 16:12-13, 1Korintiërs 2:9-12).
 
Stop met religieus te zijn en wandel met de Vader en de Heer. De focus ligt op de Vader, zoals Jezus' focus was, die zei dat Hij alleen sprak en leerde wat Hij de vader had horen zeggen en alleen deed wat de Vader had gedaan. (Johannes 5:19, 30). Mogen we zo leven. Het is een levenslang proces, maar als je Hem rechtstreeks zoekt en niet door religieuze gymnastiek, maar rechtstreeks, je hart naar Zijn hart, zal het een heel nieuw gebied openen. Je zult jezelf omringd zien door religieuze mensen terwijl je rustig wandelt, hand in hand om zo te zeggen, met de Heer en onze Vader. Amen.
 
Volgende week een nieuw onderwerp, tot dan, zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en e-mail mij op cwowi@aol.com
 

Why the 10 Commandments? #2 of 3; Effects of legalism
Waarom de 10 geboden? #2 van 3; Gevolgen van het legalisme 
 
Dag allemaal,
Vorige week stelde ik vast waarom God de Mozaïsche wet gaf - omdat de zonde in de wereld was, maar tot op dat moment wist niemand precies wat zonde was. Er was geen standaard mbt wat absoluut goed en fout was, geen kennis van goed en kwaad, totdat God die standaard aan Mozes gaf.
 
Het was God die zei om niet te kijken naar de naaktheid van de vrouw of dochter van een andere man. Het was God die zei dat als je verantwoordelijk bent voor iets, het een zonde is om iemand anders de schuld te geven van je gedrag. Het was God die zei dat het verkeerd was om de glimmende nieuwe wagen van je buurman te begeren en blij te zijn voor hen en gelukkig te zijn met je 10 jaar oude auto.
 
Het volgen van de regels heeft de weg naar de hemel niet gebaand...
De rijke jongeling zei dat hij de hele wet had gehouden sinds zijn jeugd, maar erkende dat hij niet het eeuwige leven had - hij was rechtvaardig voor God en de mens, maar had niet het leven van God.
 
De schrijver van Hebreeën zei dit in 7:19: "Want de wet maakte niets volmaakt. Aan de andere kant wordt er een betere hoop geboden waardoor we dichter bij God komen". Als je opgroeide in een religieus huis of een religieuze kerk, besefte je dat je nooit perfect genoeg kon zijn voor je ouder, of je voorganger, of (dacht je) voor God. De wet maakt niets perfect. Je kunt nooit doen wat je moet doen om mama gelukkig te maken. Om papa gelukkig te maken. Om God gelukkig te maken.
 
Abel en Kaïn brachten offers aan de Heer. Abel onderwierp zich aan de gerechtigheid en bood het bloed van een onschuldig dier aan als bedekking voor zijn zonde, maar Kaïn bood het werk van zijn eigen inspanningen, groenten, aan God aan. God nam het bloed aan, maar niet de groenten.
 
Kaïn is daarom de vader van valse religies. Alle andere godsdiensten zijn de inspanningen van de mens om op zijn eigen voorwaarden tot God te komen, met uitzondering van het christendom, waarin God op zijn voorwaarden tot de mens kwam. God zegt 'verlaat uw wegen en uw gedachten (en kom tot de mijne), want mijn wegen en mijn gedachten zijn hoger dan de uwe...'. (Jesaja 55)
 
Dus als een christen vast om God te beïnvloeden, of geld geeft om te proberen God te bewegen, of lange uren in de kerk werkt en denkt dat God tevreden is en daarom een geliefde kan genezen - al die dingen zijn als Kaïn die groenten aan God offert. De wet maakt niets perfect.
 
Ik vast omdat ik stil voor God wil worden, zodat ik misschien gevoeliger wordt. Ik geef omdat ik mezelf eerst in liefde aan de Heer geef en dan vanuit die liefde aan de mens. Ik dien de mensen omdat ik ze liefheb want  Christus stierf en leeft voor hen en ook voor mij. Ik doe alle dingen van binnenuit, niet van buiten naar binnen.
 
Wat Paulus zei:
Vorige week citeerde ik Paulus toen hij zei dat de wet, het legalisme, de kennis van de zonde bracht. Hij zei ook dit:
"...de kracht van de zonde is de wet." 1 Korintiërs 15:56
 
Legalisme opent eigenlijk de deur voor de zonde en versterkt elke neiging tot zonde in ons leven. Kijk naar Kain. Wrok die hij had tegen Abel ontstond toen zijn offer niet werd aangenomen - hij werd boos op zijn broer, niet op God. Proberen tot God te komen in zijn eigen wettelijke structuur versterkte de zonde in hem.
 
Je weet hoe het met diëten gaat. Hoe meer je hebt gezegd dat je vandaag geen dessert zult hebben, hoe meer je de hele dag aan het dessert denkt. Een oudgediende predikant observeerde in zijn tijd dat de kerken die het meest predikten dat tieners zich moesten onthouden van voorhuwelijkse seks, de meest zwangere tieners in hun gemeente hadden. Hoe meer ze predikten tegen alcohol, hoe meer dronkaards er onder hun leden waren. Leven volgens een externe wet versterkt eigenlijk de zonde in je leven omdat je altijd probeert jezelf te meten aan die onmogelijke normen, je faalt en vervolgens ga je naar die zwakte.
 
Legalisme meet alleen het uiterlijk
Paulus zei in 1Timoteüs 1:8-9 dat de wet goed is als je hem goed gebruikt, maar dat de wet niet is gemaakt voor een rechtvaardig persoon. Er zit duidelijk waarde in het kennen van het absolute, het weten hoe we wel en niet moeten handelen. Dat is waardevol.
 
Ons geloof bevestigt in feite dat de wet voor Gods norm nu in ons in Christus is. In Romeinen 3:31 zei Paulus dat ons geloof in feite de wet bevestigt (de waarde) ervan. Als ik niet lieg, maar in plaats daarvan de waarheid vertel, dan doe ik dat omdat Christus mij tot een eerlijk mens heeft gemaakt, niet omdat God aan Mozes heeft verteld dat het een zonde is om te liegen. Maar door niet te liegen stel ik de wet vast en bevestig ik deze.
 
Maar als je leeft met een starre externe stelling van regels en voorschriften waarvan je denkt dat God die van je wil, in plaats van met Christus in jou te wandelen, zul je jezelf alleen maar schaden en gefrustreerd raken met God en de mens.
 
In Romeinen 4:15 staat: "De wet wekt toorn op", en dat is waar. Degenen die wettisch zijn, zijn de meest boze en ongelukkige mensen die er zijn. Ze hebben regels van goed en kwaad en ze raken erg van streek als ze denken dat iemand zich niet aan die normen houdt - het resultaat is toorn, dat explosieve, kokende binnenin, woede die op een dag explodeert.
 
De letter doodt
In 2 Korintiërs 3: 6, 7, 9 observeert Paulus verschillende dingen, waarvan de eerste is: "...de letter doodt, maar de Geest geeft leven".
 
Iedereen die is opgegroeid in een wettisch huis met strenge regels die bij het breken ervan, de toorn van je vader of moeder opwekten, weet dat de letter van de wet dodelijk is. Het doodt de relatie die een kind heeft met zijn of haar ouder. Het doodt de relatie die een kerklid heeft met zijn of haar kerk en/of voorganger. Als ze denken dat God ook zo is, kan het hun wandel met God doden. 
 
In v7 noemt hij de wet de 'bediening van dood' en in v9 de 'bediening van veroordeling'. Een religieus leven volgens de wet doodt, geeft kracht aan de zonde, veroorzaakt toorn, veroordeelt, produceert dood, en is dus niet voor een rechtvaardig persoon.
 
Maar hoeveel miljoenen mensen hebben door de eeuwen heen gedacht dat God hen door hoepels of over hindernissen wilde laten springen om Hem te plezieren?
 
Hoe Abraham alles veranderde
Abraham groeide op in Mesopotamië, een land met goden en godinnen, voor elk doel en elke gelegenheid. Als je wilde dat je tarweoogst (Einkorn of Emmer) gezegend zou worden (oude soorten tarwe die je vandaag de dag nog steeds kunt kopen, zelfs online, grotendeels ongewijzigd ten opzichte van de dagen van Abraham), zou de inwoner van Mesopotamië een monster van zaad naar de tempel brengen, een offer brengen aan de vruchtbaarheidsgod of -godin, seks hebben met de tempelprostituee om de deal te bezegelen, en hopen dat ze die god of godin hadden gesust om de oogst van dit jaar te zegenen. Dat was het religieuze rechtssysteem.
 
Toen Abraham God leerde kennen, werd dat religieuze systeem achterhaald. God stapte uit de eeuwigheid om een relatie met de mens te hebben. De God die een verbond sloot met Abraham kon niet worden gekocht. Hij kon niet gedwongen, gemanipuleerd of gecontroleerd worden. Abraham ging een relatie aan met de ongeziene God. De Bijbel noemt dat 'geloof'. Het geloof reageert in het kader van de wandel met God. Geloof is onze reactie op genade.
 
Abraham ontdekte dat het geloof niet ging om het vormen van God naar zijn beeld en wat hij wilde in het leven, maar om het vormen van God naar Zijn beeld en wat Hij wilde in het leven.
De balans tussen genade en geloof is volgende week, tot die tijd, zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en e-mail mij op cwowi@aol.com
 

Why the 10 Commandments? #1 of 3; Why God made rules
Waarom de 10 geboden? deel 1 van 3; Waarom God regels maakte
 
Dag allemaal,
Ik sloot de laatste serie over genade af met de vraag waarom God dan de wet gaf? Als genade een doel heeft en heilig is, ons hart onderwijst en bevestigt, waarom zouden we dan ooit de 10 geboden nodig hebben gehad?
 
Hier is het antwoord: Onwetend maar schuldig
De zonde kwam over de hele mensheid, maar de mens wist niet wat het was toen ze zondigden, dus kon men niet verantwoordelijk worden gesteld:
 
"Door één mens kwam de zonde in de wereld, en de dood kwam door die zonde, dus de dood is overgegaan op de hele mensheid. Want voordat de wet (van Mozes) werd gegeven, was de zonde in de wereld, maar er wordt geen rekening gehouden met de zonde als er geen wet is. Toch regeerde de dood nog steeds van Adam tot Mozes (toen God de wet gaf), zelfs in het leven van hen die niet op dezelfde manier als Adam zondigden".  Romeinen 5:12-14:
 
Dat was Gods probleem - de mens had gezondigd, maar had geen idee wat zonde was, dus Hij kon niemand ter verantwoording roepen.
 
Eerder in 4:15 had Paulus dezelfde verklaring afgelegd: "...waar geen wet is, is geen overtreding."
 
De mensheid had geen enkele standaard op aarde die hen vertelde over goed en kwaad, zonde en leven - ze zondigden en stierven en wisten niet waarom. Wat moest God doen?
 
Denk er eens over na. Van Adam tot Noach had niemand ooit gezegd dat er een absoluut goed en fout was. Hetzelfde geldt voor Abraham - hij wandelde met God, maar God gaf hem nooit een lijst van dingen die goed waren, en die fout waren. Hetzelfde in de tijd van Jozef en Farao. Wij gaan ervan uit dat stelen verkeerd is, maar dat was toen nog niet bekend. Wie zei dat de koe stelen van mijn buurman verkeerd is? Jij en welk leger?
 
Wie zegt dat het verkeerd is om mijn buurman te vermoorden en zijn eigendom af te pakken? Jij en welk hoger gezag? Dat was er niet..
 
Paulus sprak over die tijden in Handelingen 14:16-17: "God heeft de hemelen en de aarde en de zee en alles daarin gemaakt. In het verleden liet Hij alle volkeren hun eigen weg gaan. Hoewel Hij zich toen niet onbetuigd liet door goed te doen: Hij gaf ons vanuit de hemel regen en gewassen en seizoenen en verzadigde ons hart met voedsel en vreugde…”
En in Handelingen 17:29-30 zei hij dit: "...we moeten niet denken dat God gemaakt is van goud, zilver of steen, een beeld gemaakt door de mens. In het verleden heeft God zo'n onwetendheid over het hoofd gezien..."
 
Hij had dus een probleem - de mens zondigde, de mens was in afgoderij, de mens was onwetend over de zonde en de gerechtigheid, maar Hij kon ze niet ter verantwoording roepen. Wat moest Hij doen?
 
Mozes en de wet introduceren
Paulus geeft de oplossing in Romeinen 3:10-19: "...zoals het geschreven staat, is er niemand rechtvaardig, nee, niet één. Er is niemand die verstandig is, niemand zoekt God...en wat de wet ook zegt, het is (gegeven) voor hen die onder haar gezag staan, zodat de hele wereld het zwijgen kan worden opgelegd en de hele wereld verantwoording kan afleggen voor God.
 
Paulus zei in Romeinen 7:7 dat de wet de kennis van de zonde bracht. De wet definieerde zonde voor de mensheid. Omdat de zonde ongebreideld rondging in het leven van de onwetende mensheid van Adam tot Mozes, gaf God de wet om voor de mensheid te definiëren wat zonde en wat gerechtigheid was. Hij moest voor hen definiëren wat goed en wat kwaad was. Dit maakte de hele wereld schuldig, want zij zagen plotseling hun zondigheid. *
 
Het was alsof er oogkleppen werden afgedaan, want vóór de wet wisten ze niet dat er een standaard van goed en kwaad bestond. Niemand had definitief gezegd dat er sprake was van een absolute/zuivere/pure standaard: Het is verkeerd om te liegen, te stelen, te moorden, de echtgenoot of bezittingen van iemand anders te begeren, enzovoort.
 
God gaf de wet aan Mozes in 3 delen: Wetten over aanbidding, die vertelde hoe de zondige mens God zou kunnen benaderen, dieet/sanitaire wetten die hen vertelde hoe ze moesten eten en zich verstandig moesten gedragen zodat ze vrij van ziekte zouden blijven, en morele wetten, die vertelde hoe ze met elkaar moesten omgaan.
 
Deze 3 categorieën omvatten 613 wetten (dit is het aantal waar de meesten het over eens zijn), die zijn samengevat in 10 geboden, die weer zijn verdeeld in 2 secties: God en de mens. Ze worden samengevat door 2: "U zult de Heer, uw God, liefhebben met heel uw hart, ziel en kracht, en uw naaste liefhebben als uzelf". (Marcus 12: 30-31)
 
Paulus zou de Galaten later in 3:19 en 21 vertellen dat de wet is toegevoegd vanwege de zonde, en als er een wet had kunnen worden gegeven die leven zou hebben gegeven, dan zou God die hebben gegeven.
 
We zagen in Romeinen zijn uitspraken dat de wet werd gegeven vanwege de zonde, en zijn uitspraak dat als het mogelijk was geweest om het eeuwige leven te geven door een wet, een regel, een formule, God het zou hebben gegeven. Zijn punt was dat de wet niets anders doet dan een persoon laten zien dat hij schuldig is. Het geeft geen leven. Daarom schreef Paulus in 1Timoteüs 1:9:
 
"De wet is niet gemaakt voor een rechtvaardig mens..." en de reden is dat de wet is gegeven om de mensheid op te voeden wat zonde is en dat ze schuldig zijn aan zonde. Dat is het. Paulus' punt is dat de genade nu is gekomen, dus we weten wat zonde is, we hebben het antwoord, en in Hem zijn we in vrede met God.
 
Volgende week; Waarom leven door wetticisme in feite probeert God te manipuleren door middel van formules, verklaringen en een op prestaties gebaseerd geloof, terwijl men Hem en Zijn hart eigenlijk niet kent.
 
Tot die tijd, zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwow.org en mail me op cwowi@aol.com