Hoi allemaal,
Hebben jullie ook over de voorganger uit Texas gehoord die beweerde dat de Heilige Geest hem verteld had dat iedereen die hem 52 dollar gaf voor nieuwe wieken voor zijn helikopter, zelf een doorbraak zou hebben op het gebied van vervoer over 52 dagen of weken? Ik vraag me af of sommige voorgangers de hemel wel halen! En zo ja, of een dergelijke stunt dan wel de toets der kritiek in de hemel kan doorstaan.

Laten we bij het begin beginnen: gaat een christen die sterft direct naar de hemel?
De verwarring over deze vraag stamt uit de Middeleeuwen, toen de kindersterfte hoog was en je al oud was als je de 40 haalde. Er werd een sluwe leer bedacht om mensen geld af te troggelen die leerde dat er een ‘middenplaats’ is voor de doden tussen de hemel en de aarde waar de doden wachtten tot ze bevrijd werden – en, tegen betaling natuurlijk, kon je bidden en je geliefde daar vandaan halen en naar de hemel laten gaan.

En hoewel dit een verderfelijke leer lijkt, is het hetzelfde principe dat vandaag de dag nog gebruikt wordt door voorgangers om mensen te manipuleren, bijvoorbeeld door ze te vertellen dat ze zelf een doorbraak zullen hebben als ze 52 dollar geven voor nieuwe wieken voor de helikopter van de voorganger. http://www.rawstory.com/rs/2013/06/19/texas-pastor-donate-to-fix-my-helicopter-and-get-a-new-car-from-god/        

Of dat als je 100 dollar naar het podium brengt en aan de voeten van de voorganger legt, je genezen zult worden of zelf een financiële doorbraak zult hebben. Of dat als je dit stuk stof onder je kussen legt en dit gebed bidt zeven dagen lang en op de achtste dag je gebedsverzoek met je beste gift zend naar…. Als voorgangers dit soort dingen doen, kunnen we begrijpen waarom er vandaag de dag zoveel verwarring is onder gelovigen.

De Bijbel zegt…. Christenen gaan direct naar de hemel.
Paulus vergelijkt en contrasteert het aardse met het hemelse, door te zeggen dat we zuchten en verlangen om uit de hemel overkleed te worden – niet dat we zo graag willen sterven maar dat we onze hemelse woning aan willen trekken (2 Korintiërs 5:1-10).

Hij vergelijkt onze lichamen met tenten en huizen: “Want wij weten, dat, indien de aardse tent, waarin wij wonen, wordt afgebroken, wij een gebouw van God hebben, in de hemelen, niet met handen gemaakt, een eeuwig huis.” (Je verheerlijkte lichaam zal voor altijd bestaan – eeuwig in de hemel.)

Maar hij geeft zijn lezers hoop door te zeggen: “Dus wij blijven altijd vol goede moed, ook al weten we dat zolang dit lichaam onze woning is, we ver van de Heer wonen. We leven in vertrouwen op God; wat komen gaat is nog niet zichtbaar. We blijven vol goede moed, ook al zouden we ons lichaam liever verlaten om onze intrek bij de Heer te nemen.” (vers 6-8 NBV)

(En mocht je toevallig iemand kennen die niet gelooft dat er nog zoiets als zonde is, en dat er alleen nog genade is zonder verantwoordelijkheid, dan zegt vers 10: “Want wij moeten allen voor de rechterstoel van Christus verschijnen, zodat ieder van ons krijgt wat hij verdient voor wat hij in zijn leven heeft gedaan, of het nu goed is of slecht.”)

Dus dit illustreert dat een christen die sterft, direct naar de hemel gaat – maar hoe zit het dan met die onopgeloste zonden?

Wauw, die mensen leefden echt in het vlees!
Hij schreef aan de Korintiërs dat christenen naar de hemel gaan als ze sterven, maar heb je gezien wat voor gelovigen zij wel waren? Zij doen mijn voorbeelden van de hardrijder, pornoverslaafde, bittere vrouw en zelfmoord op geestelijke reuzen lijken als je ze met hen vergelijkt.

Een paar van de problemen van Korinte, waren een man die met zijn schoonmoeder naar bed ging, gelovigen (die in huizen bij elkaar kwamen) die aparte groepjes vormden waarin de rijken weigerden het avondmaal te gebruiken met de armen, vrouwen die hun vrijheid in Christus vonden, daarmee prijkten en weigerden zich behoorlijk te kleden zoals het lokale gebruik voorschreef en op die manier zichzelf, hun echtgenoten en hun geloof onteerden, twee broers die in dezelfde (huis)gemeente zaten en een rechtzaak tegen elkaar aanspanden in plaats van volwassen genoeg te zijn om de zaak onderling op te lossen, en nog veel meer.


Maar dit is niet het eerste wat hij aan de kaak stelde – de eerste zonden waarover hij sprak voor ze te vertellen dat christenen die dood gaan direct naar hun Heer toe gaan, is leven in het vlees als niet wedergeborenen, of, zoals hij het zegt ‘ieder ander’. 

 “Maar, broeders en zusters, ik kon tot u niet spreken als tot geestelijke mensen. Ik sprak tot mensen van deze wereld, tot niet meer dan kinderen in het geloof in Christus. Ik heb u melk gegeven, geen vast voedsel; daar was u niet aan toe. En ook nu nog niet, want u bent nog gebonden aan de wereld. Wanneer u afgunstig en verdeeld bent, dan bent u toch gebonden aan de wereld, dan leeft u toch als ieder (niet wedergeboren) ander?”

Geestelijke trouw en ruzie
Hier spreekt hij over mensen die claimen of bij het ene spirituele kamp te horen of bij het andere – Ik ben van Paulus of ik ben van Apollos. Het probleem was niet dat ze de ene bediening meer waardeerden dan de ander, maar dat ze het zover lieten komen dat er jaloezie en ruzie kwam tussen hen.

Maar wat nu als diegenen die leven als ieder ander niet-wedergeborenen (met ruzie en jaloezie naar elkaar) sterven voordat ze volwassen worden in Christus?

Hij vertelt hun: “Want niemand kan een ander fundament leggen dan er al ligt – Jezus Christus zelf. Of er op dat fundament nu verder wordt gebouwd met goud, zilver en edelstenen of met hout, hooi en stro, van ieders werk zal duidelijk worden wat het waard is. Op de dag van het oordeel zal dat blijken, want dan zal het door vuur aan het licht worden gebracht. Het vuur zal laten zien wat ieders werk waard is. Wanneer iemands bouwwerk blijft staan, zal hij worden beloond. Wanneer het verbrandt, zal hij daarvoor de prijs betalen; hijzelf zal echter worden gered, maar door het vuur heen.” (1 Korintiërs 3:11-15)

Hier zien we dus dat christenen die sterven en in het vlees gebouwd hebben op het fundament van Jezus in hun harten, gered zullen worden, maar als door het vuur heen – hun ruzie en jaloezie vergeleken met hout, hooi en stro hier, die niet de test van de Heer zullen doorstaan.

Later zou hij speken van wandelen in liefde – het is duidelijk dat de dingen van liefde het goud, het zilver en de edelstenen zijn die niet door het vuur verteerd worden.

Denk er maar zo over.
Ik heb de kernvraag beantwoord over wat er gebeurt met christenen die sterven met onopgeloste zonden – ze gaan naar de hemel – maar de werken van het vlees worden door vuur verteerd, hoewel ze zelf gered worden. Stel je dus eens een gelovige voor die vol zit met boosheid, bitterheid en pijn uit het verleden, maar hij houdt van Jezus – hij komt door het vuur heen, maar al zijn pijn en onopgeloste bitterheid niet – wat een genade om eindelijk vrij te zijn! Wat een liefde om zulke dingen niet toe te laten in Zijn volmaakte koninkrijk van liefde en vrede! Dingen die kwelling brengen of ons gekweld hebben worden niet toegelaten in de hemel – wat een genade!
 
Stel je dus die vrouw eens voor die zelfmoord pleegde. Degenen die zelfmoord plegen zijn ziek in hun gedachten en emoties, toch is moord een zonde die vergeven kan worden (vraag Mozes daar maar eens naar). De emotionele schade die hen ertoe bracht zo verstoord te denken en hun leven te beëindigen, zal door vuur verteerd worden door de Heer zodat ze alleen in hun meest pure en hele vorm in de hemel komen – wat een liefde en genade is het verbranden van het kaf!

Paulus zag zichzelf als iemand die nog niet ‘perfect’ of volwassen was, dus zullen we allemaal wel onopgeloste dingen in onze harten en gedachten hebben als we sterven. Maar alles wat niet van de Heer is, zal genadig door het vuur verteerd worden zodat we zonder die last in de hemel komen: wie we werkelijk zijn in Christus zal er wel komen, vrij van angst, zorgen en zonden!

Ik denk dat de grotere vraag is…
Als we concluderen dat christenen met onopgeloste zonden direct naar de hemel gaan, of ze nu alles verliezen behoudens hun redding, of een beloning ontvangen, dan stellen we onszelf nog steeds vragen over die ‘christen’ die met iedereen naar bed gaat, allerlei bars bezoekt of die op een andere manier wereldgelijkvormig is.

Als Christus werkelijk in hen is, hoe kunnen ze dan leven zonder enige schijnbare vooruitgang in hun wandel met de Heer?

Dus moet ik vragen: kan een persoon een ervaring hebben met de Heilige Geest, maar niet wedergeboren worden? Kan een persoon beweren dat hij wedergeboren is, zelfs naar een wedergeboren gemeente gaan, maar niet met de Heer wandelen deels omdat ze niet echt wedergeboren zijn?

Mensen kunnen een oprechte ervaring hebben met de Heilige Geest, maar niet werdergeboren te zijn.
Kijk eens naar Lydia uit Handelingen 16:14. Paulus en zijn groep gingen naar de plaats waar Joodse vrouwen elkaar ontmoetten bij de rivier in Filippe om te bidden, met de hoop ze over Jezus te vertellen. Ons wordt verteld dat Lydia een ‘vereerder van God’ was en luisterde naar Paulus.

Merk op – zij vereerde God maar was niet wedergeboren. DAN zegt de tekst: “en de Here opende haar hart, zodat zij aandacht schonk aan hetgeen door Paulus gezegd werd”. Toen pas geloofde ze en werd ze gedoopt. Tot dan vereerde ze de God van Israël, maar geloofde niet in Jezus. Ken jij mensen die dezelfde God vereren, onze God van Israël, maar niet wedergeboren zijn? Lydia was een van die mensen voordat ze Paulus ontmoette.

Jezus vertelde ook aan de vrouw bij de bron in Johannes 4:22 dat ze niet wist wat ze aanbad – toch was ze duidelijk een geestelijke vrouw, en, als Samaritaanse, dacht dat ze de enige waarachtige God aanbad. Toch wist ze niet wat ze aanbad zei Jezus. Denk jij dat er mensen zijn in deze wereld die denken dat ze God aanbidden, maar in werkelijkheid niet weten wat ze aanbidden? Het antwoord is natuurlijk ja.

Denk jij dat er mensen in onze kerkbanken zitten die aanbidders zijn van God, misschien zelfs de aanwezigheid van de Heilige Geest ervaren, de liederen zingen, geld geven, maar toch hun harten niet voor Hem openstellen?

Kijk eens naar Judas.
Judas was een van de eerste twaalf, wat betekent dat hij samen met de anderen op pad ging om de handen op zieken te leggen, demonen uit te drijven, en de melaatsen te reinigen. Hij was erbij toen er verslag werd gedaan door de andere 70 die uitgezonden waren en ze zich allemaal verheugden dat de demonen zich onderwierpen aan de naam van Jezus. (Lucas 9:1-2, 10:1, 17.)

Judas bracht dezelfde drieënhalf jaar door met Jezus als de anderen en zag al Zijn wonderen – toch verwierp hij de Heer en verried Hem.

Toen ik een jonge wedergeboren christen was, ging er een keer in een weekend een familielid naar een jeugdgroepretraite, en hij kwam vurig voor de Heer terug. Hij zei dat hij niet wist wat hem overkomen was, maar dat hij iets ervaren had wat hij nog nooit ervaren had – rust, vrede, vreugde. Maar het bleef niet aan hem ‘plakken’. Er was geen verandering. Overduidelijk had hij een aanraking van de Heilige Geest gehad, maar…

Tot op de dag van vandaag, zo’n 40 jaar later, kent hij noch wandelt hij met God. Hij heeft zijn kinderen niet opgevoed met de Heer, gaat niet naar de kerk, maar respecteert mij wel en het werk dat ik doe. Hij had een eenmalig weekend waarin hij de Heilige Geest ervoer toen hij 14 was, maar hij was niet wedergeboren.

Er zijn andere voorbeelden in de Bijbel van mensen die ervaringen hadden met de Heer en met de Heilige Geest maar die onveranderd bleven, maar daar heb ik vandaag geen ruimte meer voor. Volgende week wil ik het ook hebben over het niet stoppende reinigingsproces van de Heer in onze levens, wat ons reinigt van zonden waar we zelfs geen weet van hebben en andere zaken.

Dus, tot volgende week, zegen,
John Fenn / vertaling RO

Hoi allemaal,
Vorige week noemde ik 4 situaties waarin christenen in zonde stierven en vroeg toen of ze in de hemel waren: de hardrijder, de bittere ex, de pornoverslaafde, de zelfmoord. Ik deelde dat het onze herschapen geest is die onze status bewijst als kinderen van God, en zo ons “kaartje” naar de hemel is.

Hoe groot is jouw God?
Als we geloven dat iemand de hemel kan verliezen door dood te gaan terwijl men 1 kilometer over de snelheidslimiet gaat, dus op de basis dat er gezondigd werd toen ze stierven, dan kunnen we de logische conclusie trekken dat niet al te veel gelovigen daadwerkelijk in de hemel zouden komen.

Dat zou de Vader en de Here Jezus nogal klein maken, nogal gelimiteerd, dat ze niet een beter plan konden bedenken dan een dat mensen wederom geboren laat worden in de hemelse familie, alleen maar om dat plan weer in rook op te zien gaan als een gelovige sterft terwijl hij 1 kilometer over de snelheidslimiet gaat, nog steeds boosheid heeft naar een ex-echtgenoot, een verborgen zonde heeft, of opzettelijk zijn leven vroegtijdig beëindigt. Kon God geen beter plan bedenken?

Ik heb een voorganger als vriend die opgroeide in de kerk van de Nazarener. Hij zei dat hij elke zondag naar het altaar ging om zich te bekeren en ‘gered’ te worden, omdat hij er zeker van was, dat als hij die week een zonde had begaan en was gestorven, hij naar de hel was gegaan. Hij dacht dat de status van hemelburger en van het kindschap Gods veranderde met elke zonde/bekeren cyclus en hij hoopte maar dat wanneer hij zou sterven hij aan de ‘bekeren’ kant van die cyclus zat.

Zo, hoe werkt dit nu?
Als ik weet dat ik gezondigd heb of aan het zondigen ben, maar niet met die zonde afreken door vergeving te vragen of op enigerlei wijze het te erkennen en mijn hart en gedachten te richten op gerechtigheid, en sterf, ga ik dan nog steeds naar de hemel?

Als iemand een zonde heeft die zich steeds maar herhaalt, zoals mijn voorbeeld van de man met de hartziekte met een pornoverslaving, heeft die zonde dan de kracht om de wedergeboren geest zodanig te bederven dat hij niet naar de hemel gaat? Of gaat hij, omdat hij een kind van God is, nog steeds naar de hemel – maar als dat waar is, hoe gaat God dan om met onbeleden zonden?

Als een persoon veel meegemaakt heeft in zijn leven en God pas leert kennen op zijn sterfbed of na jaren van ellende in de wereld, verwacht God dan dat hij met elke pijn en verwonding volledig in het reine is gekomen, met elke fout en ervaring VOORDAT hij naar de hemel gaat – want anders wordt hem geen toegang verleend?

Vandaag hier, morgen weer weg?
Al deze vragen, vragen eigenlijk dit: Verlaat de Heilige Geest mij telkens wanneer ik zondig?

Blijft Hij in mij terwijl ik een beetje te hard rij, maar misschien verlaat Hij me wel als ik kwaadsprak over een gezalfde voorganger? Zou Hij blijven als ik naar wat porno keek, maar me verlaten als ik een affaire had? Zou Hij in me blijven als ik veel in een depressie zat en er gewoon een eind aan wilde maken om naar de hemel te gaan, maar me verlaten als ik daadwerkelijk de trekker over zou halen of pillen slikte om er een einde aan te maken? Wat is de scheidslijn tussen hemel en hel voor een gelovige?

Fundament #1: De aarde heerst over de hemel
Hoewel Jezus ongeveer 2000 jaar geleden stierf aan het kruis, werd je niet wedergeboren toen je voor het eerst adem haalde. Je moest later in je leven een keuze maken, daarmee bedoel ik, hoewel je eerst reageerde op de uitnodiging van de Vader, moest je nog steeds beslissen om in Jezus te geloven en Hem te volgen. De aarde heerste over de hemel met jouw redding. Als dat niet zo was, dan zou de God die “wenst dat niemand verloren gaat”*, het gewoon voor je doen. (* I Timotheüs 2:4)

Als we ons verzetten tegen de uitnodiging voor redding van de Vader totdat we er helemaal klaar voor waren, dan breidt dit zelfde principe zich ook uit naar de kleinere onopgeloste zonden in ons leven – hoewel Hij ons uitnodigt om op te treden tegen de zonden en problemen in onze harten en levens, beslissen wij wanneer en waar en of we hiermee omgaan. Soms houden we van de zonde en bewaken het in een welbeschermd plekje van ons hart waar niemand van weet. Wat gebeurt er dan als je sterft voordat je er klaar voor was ertegen op te treden?

Om het anders te formuleren, een zondaar zondigt omdat dat is wat hij van nature doet; een gelovige zondigt omdat hij daarvoor kiest. (Efeziërs 2:3 zegt dat we van nature ‘kinderen des toorns’ waren.)

Wij beslissen of we de Vader en Heer uitnodigen in onze kleine beschermde gebiedjes of niet. Wat als alleen Hij en jij van dit gebiedje afweten – en je sterft vervolgens! Wat zal dan Zijn reactie zijn als Hij je ziet?

Fundament #2: Het verschil tussen zonden en overtredingen
Paulus zei in Efeziërs 2: “Dat hoewel gij dood waart door uw overtredingen en zonden, Hij u levend gemaakt heeft.”

De Heer maakt een verschil tussen overtredingen en zonden, en dit zie je zowel in het Oude Testament als in het Nieuwe. Als je het verschil niet begrijpt, dan begrijp je de Heer verkeerd in de evangeliën en in de brieven en bouw je een heel nieuw geloof op valse en onjuiste overtuigingen. Laat me dit ophelderen.

Een zonde is een daad tegen God. Daarom kunnen we een zonde als verticaal zien. Een overtreding is een daad tegen een persoon. We kunnen daarom een overtreding als horizontaal zien. Dit betekent dat niet alle zonden overtredingen zijn, maar alle overtredingen zijn wel zonden.

Als ik zondig tegen een andere gelovige heb ik ook gezondigd tegen Christus. I Kor 8:12, Rom 14:9-15. Dat is waarom alle overtredingen ook zonden zijn.

De schuld en de schade
Het nieuwtestamentische begrip dat God onderscheid maakt tussen overtredingen en zonden komt uit het Oude Testament. In Leviticus 6:1-7 hebben we de wet van schuldoffers.

(Ik ga hier verder op in, in mijn serie genaamd De Bergrede 2, waarin het gaat om de andere wang toekeren, de extra mijl wandelen, en andere oudtestamentische en culturele begrippen die we vaak verkeerd begrepen hebben.)

In het schuldoffer, kon de persoon die een overtreding had begaan jegens een ander niet door God vergeven worden totdat ze het eerst goedgemaakt hadden met de persoon tegen wie ze de overtreding hadden begaan. Ze moesten zelfs niet alleen goedmaken wat ze verkeerd hadden gedaan, maar 20% rente betalen in de vorm van een geldboete om er zeker van te zijn dat nu alles goed was tussen deze twee mensen. ALLEEN NA dat het herstel had plaatsgevonden en de rente was betaald, konden ze voor God komen om hun overtredingen en zonden te laten vergeven.

In de gedachten van de Vader, moet de persoon herstellen wat hij een ander heeft aangedaan – de schade – voordat ze verticaal vergeven konden worden – de schuld. Zowel de schuld als de schade moet hersteld worden zodat een leven weer recht naar God toe is.

Het Grote Filter
De gevolgen dat God iemands overtredingen niet vergeeft, tenzij men het op zijn minst geprobeerd heeft om vergeven te worden door die andere persoon, kunnen vandaag de dag gezien worden in onze kerken.

Zuster die en die roddelt en spreekt kwaad van een andere vrouw in de kerk, maar gaat toch naar de kerk op zondagmorgen en zingt alsof ze dé solist is van de hemel, alsof er niets verkeerd is tussen haar en die andere vrouw in de samenkomst. Omdat zij degene is die de overtreding heeft begaan, en ze geen moeite gedaan heeft om zich te bekeren en het goed te maken, heeft God haar niet vergeven, ongeacht hoeveel octaven ze kan zingen op zondagmorgen. Als zij naar de hemel gaat, zal ze er persoonlijk met de Heer mee om moeten gaan als ze niet verandert.

En wanneer gij staat te bidden, vergeeft 
En dit is waarom Jezus in Markus 11:25-26 zei: “En wanneer gij staat te bidden, vergeeft wat gij tegen iemand mocht hebben, opdat ook uw Vader in de hemelen uw overtredingen vergeve. Indien gij echter niet vergeeft, zal ook uw Vader, die in de hemelen is, uw overtredingen niet vergeven.”

Dit is NIET hemel of hel. Dit gaat over horizontale zonden, overtredingen. Als jij in je hart de overtreding die iemand tegen jou begaan heeft vasthoudt, dan bind je de Vader Zijn handen in de hemel en Zijn vermogen om jou jouw overtredingen te vergeven. NIET ZONDEN, maar overtredingen. De aarde heerst over de hemel in dit geval. Als je het Onze Vader bidt, “Vergeef ons onze schulden gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren” dan is alles goed en is je leven voor Hem schoon.

De cirkel is weer rond
Voorbeeld: als de ex-vrouw die nog steeds bitter is doodgaat terwijl dat onopgelost is, worden haar zonden vergeven, maar die ene overtreding niet. Paulus zegt dat zij gered wordt, hoewel die overtreding weggebrand wordt. Meer volgende week over wat er gebeurt ‘aan de andere kant’.

Laat me afsluiten met de vragen waarvan ik weet dat velen die stellen:

Moet ik 15 jaar teruggaan in de tijd en nu mijn verontschuldigingen aanbieden aan mijn ex, over dat ik de brandende zak hondenpoep voor zijn deur legde, voordat God me deze overtreding vergeeft? Moet ik terug gaan naar mijn voorganger en mijn verontschuldigingen aanbieden voor wat ik 10 jaar geleden tegen hem gezegd heb? Hoe maak ik het goed met iemand die nu dood is?

Het korte antwoord is nee, je hoeft niet door de spelonken van je herinneringen te gaan en op jacht te gaan naar elke verborgen overtreding die je begaan hebt, hetzij klein of groot. In iedere context over dit onderwijs door Jezus, Jakobus en Paulus, vraagt de situatie om onmiddellijke actie, maar voor overtredingen uit het verleden, die je nu pas goed begrijpt, heeft Zijn genade jouw onwetendheid allang bedekt. Maar vanaf nu weet je wel wat je moet doen.

En ik wil er iets aan toevoegen door te zeggen “En wanneer je staat te bidden, vergeef”. Jezus maakt het duidelijk dat vergeven een beslissing is, niet een gevoel of emotie. Wij maken onmiddellijk de beslissing om te vergeven, maar de gevoelens die verwerkt moeten worden kunnen wel 10 jaar duren! Jezus leerde dat iemand vergeven, een beslissing is, niet een emotie.

Volgende week: meer helderheid hierover, en goud, zilver en kostbaar gesteente, of hout en hooi. 
Tot dan wens ik je veel zegen,
John Fenn / vertaling RO

Een pastor vertelde zijn gemeente dat als de maximum snelheid 90 km/uur is en je 91 km/uur rijd en een ongeluk krijgt en komt te sterven, je naar de hel gaat. Is dat waar?

Een vrouw kwam naar me toe, erg bezorgd over haar moeder die overleden was. De moeder uitte haar geloof in Christus voordat ze stierf, maar tengevolge van misbruik in haar huwelijk, was ze nog steeds erg bitter ten opzichte van haar ex-man. Zij wilde weten of haar moeder nu in de hemel was.

Een man, verslaafd aan porno en die ook een hartziekte had, maakte zich zorgen dat hij op een dag voor zijn computer zou zitten, kijkend naar porno, een hartaanval zou krijgen en zou sterven. Hij wilde weten of hij nog wel naar de hemel zou gaan als dat zou gebeuren.

Een alleenstaande vrouw in de gemeente, die actief was in de gemeente, pleegde op een dag zelfmoord. Is zij in de hemel?

Als christenen sterven met onbeleden zonde
Deze vragen beantwoorden zal voor velen een gevoelige snaar raken – eens gered altijd gered, de onvergeeflijke zonde, het oordeel van God, om er drie te noemen – maar laat me beginnen iets te zeggen dat misschien nogal radicaal klinkt:

Het is niet de vergeving van onze zonden waardoor we in de hemel komen.

Dat zal voor velen een schok zijn, maar het is de waarheid. Waardoor jij in de hemel komt, is niet de vergeving van jouw zonden – jouw ‘kaartje’ naar de hemel is veel meer dan dat.

Jouw ‘kaartje’ naar de hemel is dat jouw geest herschapen is door de Heilige Geest
De Vader heeft iedereen die ooit geleefd heeft of nog zal leven, wettelijk vergeven, door zonde te worden in onze plaats. En Jezus zei dat je ‘wederom geboren’ moet worden door de Heilige Geest om Leven te hebben. (2 Cor. 5:19-21, Joh. 3:16)

Dus is het meer dan het verwerven van vergeving voor de zonde van iedereen die ooit geleefd heeft of nog zal leven – dat is het legaal mogelijk maken voor mensen om wedergeboren te worden. Helaas zien sommigen in de moderne ‘genade’ leer alleen de zonden die betaald zijn aan het kruis en denken daardoor dat iedereen in de hemel terecht zal komen, en men negeert het feit dat, zoals het met alles is dat iemand doet voor een ander, die persoon uit eigen wil gebruik moet maken van wat voor hem gedaan is.

Als ik geld stort op jouw rekening, is dat een legale transactie. Maar jij hebt er niets aan, het wordt pas levend  als jij gebruikt maakt van die voorziening. Noach was een prediker van gerechtigheid, er was genoeg plek op de boot, maar slechts de 8 van zijn gezin overleefden. Hij kon anderen niet dwingen in de Ark te gaan, dat een type is van Christus, zoals Petrus dat vertelt. Het enige dat hij kon doen is de legale kant, hen de gelegenheid geven. Zoals het met het type, het voorbeeld, is, zo is het met het Ware. (1 Petrus 3:20-22)

Zeg het een andere manier
De enige mensen in de hemel zijn familie van de Koning. Barb en ik hebben 3 zonen, en een beetje van ons is in een ieder van hen. Dat is natuurlijke familie. De Vader heeft ook kinderen, en om een deel van Zijn familie te zijn, moet er een beetje van Hem in een ieder van Zijn kinderen zijn. Dat is de Heilige Geest.

Er zijn slechts 2 manieren om deel van een gezin te worden: Door geboorte en door adoptie. Wij zijn zowel geboren in de familie en door Hem geadopteerd. Het is het antwoord op: ‘Wie is jouw vader’ dat hemel of hel bepaalt.

“…maar gij hebt ontvangen de Geest van het zoonschap, door welke wij roepen: Abba, Vader. Die Geest getuigt met onze geest, dat wij kinderen Gods zijn.” Romeinen 8:15,16

“Naar Zijn raadsbesluit heeft Hij ons voortgebracht door het woord der waarheid, om in zekere zin eerstelingen te zijn onder Zijn schepselen.” Jacobus 1:18

Er zijn tientallen andere verzen die hetzelfde zeggen – jouw ‘recht’ op de hemel is omdat jij legaal geadopteerd bent door het kruis van Jezus, en toen geboren werd in het adoptiegezin door de Heilige Geest.

Als het offer van Jezus aan het kruis ALLEEN vergeving van zonden bracht, maar niet de nieuwe geboorte, zou niemand naar de hemel gaan. Gelukkig kunnen we die twee niet van elkaar scheiden.

De aanbetaling
“In Hem zijt gij, toen gij gelovig werd, ook verzegeld met de Heilige Geest der belofte, die een onderpand is van onze erfenis, tot verlossing van het volk, dat Hij Zich verworven heeft…” Efeziërs 1:14

Het is interessant te kijken naar het woord ‘onderpand’ en hoe dit door de originele lezers werd begrepen. Het betekent hetzelfde als dat het voor ons vandaag is – een aanbetaling, gegeven als belofte voor het nakomen van de hele deal. Alles wat we in Christus hebben, gezien van het standpunt van de Vader, is een aanbetaling om ons ‘uit de markt’ te halen en als een voorproefje van wat Hij voor ons heeft in de eeuwen die nog gaan komen. WOW!

Richt je hiernaar en je zult vrede hebben
Paulus schreef de Galaten omdat zij van genade terug gegaan waren naar wetticisme. Hij zet de wet en genade, vlees en (G)geest naast elkaar, en legt de nadruk NIET op het feit dat hun zonden zijn vergeven, maar dat ze geboren zijn door de Geest en nu deel van de familie van God zijn.

Hij eindigt zijn brief met te zeggen: “Want besneden zijn (een Jood zijn) of niet besneden zijn (een heiden) betekent niets, maar of men een nieuwe schepping is. en allen, die zich naar die regel zullen richten, vrede en barmhartigheid komen over hen, en ook over het huis Israël Gods.” Galaten 6:15,16

Als dit het niet duidelijk maakt….Paulus zegt hier dat er 2 soorten mensen op aarde zijn, uit God geboren en niet uit God geboren – eerder had hij het op een andere manier gezegd:

“Hierbij is geen sprake van Jood of Griek, van slaaf of vrije, van mannelijk en vrouwelijk: gij zijt allen immers één in Christus Jezus.” Galaten 3:28

Alle mensen zijn schepsels van God, maar alleen mensen geboren uit de Geest zijn kinderen van God
Dit te weten geeft grote vrede. Er bestaat geen ras, nationaliteit, geen socio-economische zaken die belangrijk zijn – het gaat er alleen om of je geboren bent uit de Geest, of niet.

Paulus zei in 6:16 ‘Allen die zich naar die regel zullen richten, vrede kome over hen….’ Deze REGEL. Dit is het Griekse woord ‘kanon’ of het Engelse ‘canon’. Het was een rechte stok die gebruikt werd als een meetlat, of een duimstok. Het werd door timmermannen gebruikt, om dingen af te meten, vanwege zijn onfeilbare maat.

Paulus zei dat dit feit, dat het enige dat telt is een nieuwe schepping in Christus te zijn, een regel is waaraan alle andere dingen afgemeten kunnen worden.

Hoe dit helpt
Als je gegrond bent in het feit dat jouw geest herschapen is door Gods Geest, maakt dat een eind aan de neiging terug naar religieus wetticisme te gaan – daarom ging Paulus hier zo lang op door aan de Galaten. Christus in jou is de maatstok waarbij al het andere wordt afgemeten.

Hoe kan een onderwijs, een religieuze uitoefening, verbetering aanbrengen aan het feit dat Christus in jou is? Als je een ‘profeet’ hoort zeggen ‘Bidt dit 7 dagen lang en doe dan dit…,’ zul je dit herkennen als vals onderwijs, want deze dingen kunnen niet meer doen dan wie Christus in jou is.

Als iemand tegen je zegt dat je op een bepaalde dag moet samenkomen om God te behagen, en dat je dit wel of niet moet doen, weet je dat Christus 24/7 in jou is, dus een bepaalde dag uitkiezen die heiliger zou zijn dan een andere, is belachelijk. Je bent al een nieuwe schepping in Hem; denken mensen echt dat samenkomen op een bepaalde dag daar nog iets aan kan toevoegen?

Als iemand tegen je zegt dat je dit of dat moet doen om een open hemel te krijgen, herken je dat als een foute leer, omdat Christus al in jou is – de hemel is helemaal open voor jou, 24/7 – dus religieuze dingen doen voegt niets toe aan Christus in jou.

Paulus gebruikte het woord ‘kanon,’ de maatstok, omdat dit alleen de leidraad is voor redding in Christus, apart van religieuze werken.

En daarom…
Daarom zei hij in 2 Korintiërs 5:16,17: “Zo kennen wij dan van nu aan niemand naar het vlees…..zo is dan wie in Christus is een nieuwe schepping: het oude is voorbijgegaan, zie het nieuwe is gekomen!”

Dit moet het fundament voor ons zijn, hetgeen Gods gezichtspunt is: er zijn slechts twee soorten mensen op aarde; zij die herschapen zijn door de Geest, en zij die dan niet zijn. iedereen is legaal vergeven, maar sommigen hebben de voordelen van de legale daad aan het kruis ontvangen, waardoor de waarheid van het kruis Levend is geworden en hun geest is wedergeboren. DAT is jouw kaartje naar de hemel. Op dit moment ben je al een burger van de hemel. Reeds nu ben je in de eeuwigheid. Het is niet zo dat je pas naar de eeuwigheid gaat als je sterft – je bent nu reeds in de eeuwigheid als een kind van de Vader, een deel van Zijn huishouden, een burger van Zijn koninkrijk.(Hebr. 12:22-23)

Dus nu gaan we terug naar dat ongeluk waarbij iemand 91 km/uur reed. Terug naar die vrouw die van God houdt, maar moeite heeft met bitterheid ten opzichte van haar ex-man. Terug naar de man met de hartproblemen, die dood kan neervallen voor zijn computer terwijl hij porno sites bekijkt. En vergeet niet de vrouw die een eind aan haar leven maakte. Zijn zij in de hemel, ook al zijn die zonden nog een realiteit in hun leven?

We hebben een fundament gelegd – je gaat niet naar de hemel omdat Jezus jouw zonden vergeven heeft. Je gaat naar de hemel omdat jouw geest herschapen is door de Heilige Geest. Dat maakt dat er slechts 2 soorten mensen op de planeet zijn: burgers van de hemel, en burgers van de hel.

En daar gaan we volgende week mee verder.

Tot dan, denk na over deze dingen en wees gezegend,
John Fenn / vertaling AHJ
www.cwowi.org

Dag allemaal,
Vorige week heb ik gedeeld hoe Jezus met genade en waarheid kwam; genade is een kwaliteit van Gods hart, en waarheid is het uitwandelen van die genade – belichaamd in de persoon van Jezus Christus. Deze genade en waarheid stromen dan naar ons toe, omdat wij in Hem zijn en Hij in ons.

Ik heb het gehad over de kwaliteiten van genade, inclusief het feit dat genade onderwijst, dat genade altijd een doel heeft, en dat genade het hart vaststelt.

Verantwoording en genade
De rode draad die je bij veel hyper-genade gelovigen ziet, gaat over gebrek aan verantwoording. Of dat nu gaat over ultieme rechtvaardigheid – iedereen komt uiteindelijk in de hemel – of over geloven dat zonde niet bestaat, zodat je kunt doen wat je wilt, of iets er tussenin zoals het selectief weglaten van delen uit de Bijbel zodat het past in hun eigen geloofssysteem (zoals 1 Johannes of de evangeliën) – de rode draad die we bij dit alles zien, is geen verantwoordingsplicht willen hebben.

En sommigen gaan de andere kant op, en zien alles wat geen genade is, als ‘de wet’ en daarom zijn ze niet onder iemands gezag, want alles of iedereen die hen het idee geeft dat iets neigt naar wetticisme, is voor hen iets om te corrigeren, weg gejoeld te worden, of om hard van weg te lopen.

Er is echter geen genade zonder verantwoordelijkheid. Net zoals waarheid, onderwijs, doel, en het vaststellen van het hart ‘ingebed’ en een deel van genade zijn, zo is dat ook met verantwoording. Dit is eenvoudig te zien in het natuurlijke, dus laat ik wat voorbeelden geven.

Vaste verkering?
De zomer dat ik 16 werd, 1974, begonnen Barb en ik met elkaar om te gaan. Tegen de tijd dat de school weer begon en zij naar een grote school in de stad zou gaan, met meer dan 900 kinderen, en ik naar een dorpsschool met 200 leerlingen, wilde ik ‘vaste verkering’ hebben, zodat de jongens in haar school zouden weten dat zij ‘voorzien’ was. Dat was tenminste een deel van mijn motief – het belangrijkste motief was dat ik tot over mijn oren verliefd was op haar en vice versa – maar om dat te beschermen…

Ik was zo nerveus als een kever in een veld met kippen toen we in mijn auto zaten en ik struikelde over 6 kleine woorden, en probeerde die in de juiste volgorde te zeggen: “Wil je vaste verkering met mij?” Op de één of andere manier rolden de woorden ‘wil’ en ‘mij’ en ‘verkering’ verkeerd uit mijn mond, maar Barb, die door had wat ik probeerde te zeggen, terwijl ze naar mijn nieuwe ring keek, nam de ring uit mijn handen en zei: “Je wilt verkering met mij, John, is dat wat jij probeert te zeggen?” Ondertussen zat mijn ring al aan haar vinger – ik denk dat dit een ja was! Zij is altijd al direct geweest…lol

Vaste verkering hebben was genade. Beiden voelden we dat we een speciaal iemand ontmoet hadden en misschien was het wel de ware. We ‘mochten’ elkaar genoeg om exclusief te zijn – die ring om haar vinger was een teken voor andere jongens op die grote middelbare school – handen af, zij behoort bij iemand anders. Soms droeg ze de ring als een ketting, maar het was een teken van genade – en verantwoording.

Binnen die genade waren we beiden op onze school actief. We gingen met veel verschillende studenten om, jongens zowel als meisjes. Genade heeft veel vrijheid in zich. Maar genade kent grenzen, want er zijn geen voorbeelden van genade zonder verantwoording, noch in het leven, noch in de Bijbel.

ALS zij of ik ontrouw geweest zouden zijn aan de genade die we elkaar in ons hart gaven, zou er een grote ‘scene’, een gigantische ruzie, plaatsgevonden hebben – omdat genade verantwoording kent. Zou één van ons ontrouw worden aan onze ‘vaste’ verkering, dan zou dat pijn gedaan hebben! Genade vraagt om verantwoordelijk uitgewandeld te worden.

Opa’s Volkswagen
Mijn grootvader bezat een Volkswagen Kever uit 1967, en al klinkt dat misschien oud, de auto was in de winter van 1974/75 slechts 7 jaar oud. Mijn krenterige grootvader was een dokter en woonde 3 rijen huizen van het ziekenhuis af en een paar kilometer van zijn kantoor – dus had de VW nog weinig kilometers op de teller. Toen hij met pensioen ging, en zijn gezondheid minder werd, zodanig dat hij niet meer kon rijden, erfde mijn moeder de VW, maar ik reed ermee wanneer ik de kans kreeg. Het was een leuke auto! Het was genade dat mijn moeder mij toestemming gaf met de auto te rijden, en het gaf mij als gevolg daarvan veel vrijheid.

Maar hier is de ‘waarheid’ kant van genade, het verantwoordelijk uitwandelen van die genade. De winters van ‘74/75 en ‘75/76 gaven voldoende gelegenheid voor Barb en mij om de auto te nemen, en daarmee te glijden bij het parkeerterrein rondom mijn school, omdat daar lekker veel sneeuw en ijs lag. Met een snelheid van zo’n 50 kilometer reden we het ijs op en daarna was het nog slechts een kwestie van het wiel draaien en op de rem trappen, of juist wat gas geven, om rond te draaien als een Olympische schaatser.

Ik deed veel ervaring op en werd zelfs kundig in het rijden op ijs en leerde hoe een auto zich gedraagt in die omstandigheden. Maar het eindigde zo: Terwijl ik op een keer zijwaarts gleed met ongeveer 50 kilometer per uur, raakte ik van het ijs af. De wielen raakten de bestrating en opa’s auto was ineens op 2 wielen, wat een eeuwigheid leek te duren.

Barb schreeuwde, mijn leven zag ik als een film aan mij voorbijgaan – ik was jong, dus was het een korte show – maar nog steeds weet ik dat ik dacht dat ik nooit aan mijn opa en mijn moeder zou kunnen verklaren hoe het kwam dat de auto er als een hardgekookt ei dat gepeld gaat worden, uitzag. Ik dacht aan Barb en hoe haar hoofd de zijkant van de auto zou raken – en net zo plotseling landden we hard, in een noodstop, op alle 4 de banden.

Ik had de grenzen van genade bereikt. Ik was het feit vergeten dat het rijden in opa’s auto ook verantwoording inhield aan opa en moeder – tot dat moment was ik jong genoeg om alleen aan de vrijheid van genade te denken.

Genade in het natuurlijke komt allereerst van de Vader
Zoals we hierboven voorbeelden van genade hebben gezien, zo kunnen we ook de geestelijke bronnen van genade herleiden – zoals ouders die van hun kinderen houden omdat die liefde lang geleden ontstond in de liefde van de Vader voor Zijn Zoon en geestelijke kinderen. Op dezelfde manier is de oorsprong van genade in het natuurlijke, te vinden in de onzichtbare wereld van de Vader.

Als jij een baan aangeboden krijgt, is dat genade. Maar genade kent verwachtingen en verantwoordelijkheid – je kunt maar beter goed werk leveren anders wordt die genade voor jou om daar te werken, ingetrokken. Je koopt een huis of een auto met een lening, of een hypotheek, en dat is genade. Maar als je de betalingen niet doet, wordt die genade ingetrokken en ben jij verantwoordelijk voor het hele bedrag.

Wat Jezus bedoelde toen Hij zei dat Hij kwam om de wet te vervullen
Jezus zei in Mattheüs 5:17 dat Hij niet is gekomen om de wet of de profeten te ontbinden, maar om te vervullen. Hij vertelde het op zo’n manier dat het voor ons makkelijk te begrijpen is.

Die auto of dat huis kopen met een lening, is als het zijn onder de wet. Binnen die wet is grote genade – je kunt met die auto rijden of wonen in dat huis en het je eigen noemen, zolang je de betalingen doet. De andere kant van de wet is als die persoon de betalingen niet nakomt.

In mij voorbeeld zijn de betalingen voor de auto of het huis, als de Oud Testamentische offers en andere verplichtingen die men had om in goede relatie met God te blijven – of met het autobedrijf, of de hypotheek maatschappij – zoals het huis behouden, de zekerheid hebben dat de hypotheek verstrekker zijn geld ontvangt, enzovoorts.

Maar als je de auto afbetaald hebt, of dat huis, wat gebeurt er met het contract? Wat gebeurt er met de hypotheekpapieren of papieren van de lening, die je al die jaren bij je administratie had liggen? Wat gebeurt ermee nu je het afbetaald hebt? Nu zijn ze van jou. Je hebt de lening niet weggedaan, alsof het nooit bestaan heeft – je bent de eigenaar geworden van die papieren.

Wat nu?
Nu zouden sommigen in hyper-genade kunnen zeggen dat ik correct ben – nu ik de eigenaar ben geworden, ben ik niet langer gebonden aan die contracten – en dat is juist. Dat wordt gebruikt om bijvoorbeeld, de hel, of 1 Joh. 1:9, of niet verantwoording schuldig zijn, geen zonden meer belijden, enzovoorts, te rechtvaardigen.

Maar de realiteit is dat nu jij die auto bezit, of dat huis, jij KUNT doen wat je ermee wilt doen – rijd de auto aan flarden, brandt het huis af, wat je maar wilt. Dat zou je KUNNEN doen. Maar de grotere waarheid is, nu jij de eigenaar bent geworden, dat je een verantwoordelijkheid hebt om een goede rentmeester van de auto of dat huis te zijn, omdat er een grote prijs voor betaald is, en er veel offers gebracht zijn.

Zeker, je KUNT jouw huis in de brand steken, en je KUNT je auto met opzet in de prak rijden – maar dat onteert de betaalde prijs, het feit dat je nu iets bezit dat waard is om voor te leven en voor te zorgen. Iemand die verantwoordelijk is zal goed zorg dragen voor zijn auto of huis, en nu het helemaal van hemzelf is, zelfs nog meer.

Romeinen 6
Paulus zegt het zo, in Romeinen 6:1-2:
“Mogen wij bij de zonde blijven, opdat de genade toeneme?” En zijn antwoord is: “Volstrekt niet! Immers, hoe zullen wij, die der zonde gestorven zijn, nog daarin leven?”

En daar gaat het om – genade kan omgezet worden in een vergunning voor zonde, zoals Judas 4 zegt dat sommigen doen, of genade kan gebruikt worden om verder te komen in geloof, om uit de zonde te stappen – en zoals we vorige week zagen, doet genade dit door ons te onderwijzen goddeloosheid te vermijden en het leert ons wat we in Christus hebben, en het laat altijd het doel zien wat de Vader heeft, terwijl genade ons verzekerd.

Modern Gnosticisme
In de tijd dat het Nieuwe Testament werd geschreven, kwam het hyper-genade onderwijs veelvuldig voor, net als vandaag. In feite, 1 Johannes en Jacobus en veel van wat Paulus schreef, werd geschreven om hyper-genade tegen te gaan – en net zoals vandaag de dag, wilden ook velen deze gedeeltes/boeken schrappen uit het Nieuwe Testament.

De hyper-genade lering is wat we ook wel Gnosticisme noemen. De naam komt van het Griekse ‘gnosis’ wat betekent ‘te kennen.’ Maar ‘te kennen’ zegt het niet accuraat genoeg. In het Engels kunnen we zeggen dat we iets kennen, zonder het persoonlijk ervaren te hebben, zoals ‘Ik ken Nigeria, dat ligt in Afrika’ zonder daar ooit geweest te zijn.

Gnosis is gebaseerd op persoonlijke kennis – ‘Ik weet dat Nigeria in Afrika ligt en ik ben daar geweest’.

Dat wil zeggen dat Gnosticisme gebaseerd is op een mystieke kennis die de aanhangers beweren te hebben – zij WETEN het beter dan jij, hebben een hogere kennis. Gnostici uit de eerste eeuw geloofden dat het lichaam van nature slecht is en weer naar de aarde terugkeert. En daar Christus in jouw geest woont, kun je doen wat je wil met je lichaam, omdat het toch weer gewoon stof wordt.

Dat is de geest achter de moderne hyper-genade lering – Christus woont in jou, en alle andere dingen zijn niet belangrijk, dus leef zoals je wilt en het is oké.

Dank je!
Ik houd van geschiedenis, en ik geniet van levende geschiedenis musea. Dus als ik iemand tegenkom die verstrikt is in hyper-genade, of ik hoor van iemand, is het alsof ik terug in de tijd kijk en dezelfde dwaling tegenkom waar Paulus, Jacobus en Johannes tegen schreven – zo’n iemand lijkt een levend museum te zijn, die zich gewillig overgeeft aan een erg oude geest die zich vermomt als de Heilige Geest. En ik verwonder mij daarover, en het bedroeft mij, en ik leer.

Ik heb te doen met hen die genade gebruiken als een middel ter rechtvaardiging om niet in Christus op te groeien. Ze missen zoveel leven in Christus. Ik denk dat één van de redenen dat mensen hun zonde rechtvaardigen, is omdat de traditionele kerk hen ‘kerk’ ervaringen heeft gegeven, maar geen ‘God’ ervaringen. Want Hem te kennen is dat je al het andere schade acht, en als Hem wilt zijn.

Als we kunnen begrijpen…
Dus als we kunnen begrijpen dat genade in het natuurlijke een ingebouwde verantwoordelijkheid kent – de genade van relaties, de genade een baan te hebben, de genade een auto te mogen besturen, of een huis te bezitten – en de andere kant van verantwoordelijkheid in relaties, op het werk, in het hebben van een auto of een huis, waarom dan verliezen mensen hun gezond verstand als het op geestelijk onderwijs aankomt?

Genade geeft kracht…de Geest der Waarheid woont binnenin. Als je zondigt en je voelt dat verdriet van binnen, biedt excuses aan, doe niet of die zonde niet gebeurd is, of niet bestaan heeft.

En dat brengt mij tot het onderwerp voor de volgende week…als Christenen sterven met onopgeloste zonden.

Tot dan! Zegen,
John Fenn/vertaling AHJ
www.cwowi.org