Should we celebrate pagan holidays made Christian? 1 of 2
Moeten we heidense feestdagen vieren die christelijk gemaakt zijn? 1 van 2
Hallo allemaal,
Pasen, Kerstmis, Halloween, en misschien ook Valentijnsdag, zijn allemaal voormalige heidense feestdagen die eeuwen geleden door de Rooms-Katholieke Kerk op de een of andere manier "christelijk" zijn gemaakt. In welke mate, als dat al het geval is, moeten we daaraan deelnemen?
Heeft Paulus zich met dit soort zaken beziggehouden? Wat kunnen we afleiden uit de geschriften van het Nieuwe Testament?
Eerst een beetje geschiedenis
Ik denk dat het algemeen bekend is dat Jezus in de herfst of de lente geboren is. Ik heb hier eerder over geschreven en dat bewezen vanuit de Schrift en de geschiedenis. En ik denk dat we begrijpen dat Maria en de andere vrouwen niet op zoek waren naar paaseieren toen ze die zondagmorgen, zo lang geleden, naar het kerkhof gingen.
De meesten beseffen ook dat Halloween heidense wortels had, waarvan over het algemeen wordt aangenomen dat het Keltisch was, die door de eeuwen heen werden "gekerstend" door verschillende rooms-katholieke edicten en praktijken.
Valentijnsdag had geen romantisch element totdat de "Vader van de Engelse literatuur", Chaucer, in de jaren 1300 een gedicht schreef over Valentijnsdag. Velen herleiden de wortels van Valentijnsdag tot het Romeinse heidense festival Lupercalia dat op 15 februari werd gehouden en waarbij jonge mannen vrouwen zouden uitkiezen om samen weg te gaan en....wel, je weet wel.
In het oude Griekenland werden verjaardagen gevierd door een ronde taart te maken en er kaarsjes op te zetten. Verjaardagen werden gevierd ter ere van Artemis, godin van de maan (Diana was het Romeinse equivalent, zie Handelingen 19:24-35). De taart was rond zoals de maan, en de kaarsen werden aangestoken als een offerande. Dan zei degene die het vierde een stil gebed tot Artemis/Diana en blies de kaarsen uit, in de overtuiging dat de rook zijn gebed tot de (maan)godin bracht.
De vraag is dus ....
Gewoon uit principe: aanbidt iemand van ons de goden of godinnen van oude mensen als we iemand een gelukkige verjaardag wensen? Als oma een wens doet en de 93 kaarsjes op haar verjaardagstaart uitblaast, of als de 2-jarige hetzelfde doet, zeggen ze dan een gebed tot de maangodin?
Als we op 14 februari onze speciale persoon mee uit eten nemen en onze liefde of vriendschap betuigen, vereren we dan een vruchtbaarheidsgodin? Betekent iets dat begon als een heidens symbool zoals een kerstboom, dat we de heidense Duitse god Oden bevestigen door een boom in ons huis te versieren? Vereren of eren wij door het geven van geschenken automatisch de verjaardag van de Romeinse god Mithra op 25 december?
Is het mogelijk om de Heer en elkaar te eren zonder ons hart en onze daden te verbinden met een of andere oude heidense praktijk van 1000 jaar geleden?
Als we onze kinderen of kleinkinderen paaseieren laten zoeken, steunen we dan de heidense vruchtbaarheidsgodinnen? Op welk punt, als dat al het geval is, mogen wij de oude gebruiken van heidenen, die inmiddels tot betekenisloze geschiedenis zijn verworden, in ons moderne leven toelaten? Kunnen wij de heidense geschiedenis scheiden van ons hart en onze moderne praktijk?
Is het hypocriet als wij de kaarsjes op onze taart uitblazen of een verjaardagsfeestje bijwonen ter ere van een geliefde waar zij kaarsjes uitblazen, terwijl wij tegelijkertijd weigeren Kerstmis te vieren?
Misschien betekent het eren van iemand op zijn verjaardag, of het vieren van de verjaardag van de Heer, niet dat we de heidense wortels van zulke feestdagen goedkeuren of ermee instemmen. Misschien eren we de Heer in onze harten en daden zonder een heidense betekenis aan onze vieringen te geven.
Misschien betekent het alleen maar dat we de opstanding van de Heer eren met Pasen of Zijn geboorte met Kerstmis - zonder dat we daar verder iets mee doen. Wanneer sommigen bezwaar maken met "Maar Hij is niet op die dag geboren", vraag ik of zij, of iemand die zij kennen, ooit een verjaardagsfeestje hebben gehad op een andere dag dan hun eigenlijke verjaardag? Als zij ja zeggen, vraag ik, als zij zichzelf of een ander eren met een dag van hun keuze, waarom kunnen zij hun Heer dan niet eren met een speciaal voor Hem gekozen dag?
Mening versus moreel juist
Een moreel absoluut heeft geen enkel argument tegen zich. Het is verkeerd om te moorden, als voorbeeld. Dat is geen mening, dat is een feit. Een mensenleven heeft waarde. Daaruit vloeien andere waarheden voort; als het verkeerd is om te moorden omdat we de mens eren die naar Gods beeld is gemaakt en het leven dat Hij hem heeft gegeven, dan is het ook verkeerd om diegenen te onteren die ons het leven in deze wereld hebben gegeven, onze ouders, en nog verder vloeiend, verkeerd om te stelen, te begeren, tegen iemand te liegen. Wij eren het leven en die waarheden zijn absoluut.
Een mening wordt echter gedefinieerd als: "Een overtuiging of conclusie die met vertrouwen wordt aangehangen, maar niet wordt ondersteund door feiten of persoonlijk getuigde bewijzen, of een persoonlijk oordeel over een persoon of zaak."
Een mening heeft geen absolute waarde. Het is aan ieder mens om zijn emoties en gedachten te beheersen als het gaat om het leven van anderen. Paulus schreef in 2Corintiërs 10:4-6, v5: "Wij vernietigen argumenten en elke verheven mening die zich verheft tegen de kennis van God, en maken onze gedachten krijgsgevangen aan de gehoorzaamheid van Christus."
We worden boos op iemand omdat hij iets doet waar we het niet mee eens zijn. We raken gekwetst wanneer iemand iets zegt of als we iets lezen wat in tegenstelling is tot onze mening. We horen of lezen zus en zo, dus verbinden we punten die er niet zijn om tot weer een andere mening te komen die ons alleen maar bozer maakt.
We worden boos of gekwetst omdat zij anders geloven dan wij over....vul maar in... politiek, verkiezingen, kleur van het kerktapijt, waar iemand naar kijkt op tv of films, in wat voor huis ze wonen, wat ze dragen...en zo gaat het maar door. We vormen een mening, iemand gaat daar tegenin, we worden boos of gekwetst of breken de fellowship en we hebben volledig het gevoel dat het gerechtvaardigd is omdat ze iets hebben of doen waar we het niet mee eens zijn.
De redenen zijn divers en openen ons voor een leven waarin we sterke, sterke meningen vormen: Ze zijn aanmatigend zoals mijn moeder was. Ze zijn controlerend zoals mijn oude baas. Ze schreeuwen zoals mijn oom tegen me deed, wat me zo'n pijn deed. Ze zijn als de oude pastor die... en zo gaat het maar door. Om te groeien in Christus moeten we onze mening niet rechtvaardigen op basis van onze eigen ervaringen uit het verleden, maar alleen op basis van de waarde van de kwestie die aan de orde is. Het gaat alleen om de feiten.
En niets van dat alles is gebaseerd op absolute morele waarheid. Het is gewoon wat we geloven. Wanneer zoiets gebeurt, is ons probleem met onze Heer, niet met die andere persoon. Het is aan ons om geen mening te vormen als die mening ruzie of scheiding met de ander zou veroorzaken.
Jakobus zou later in 3:14 schrijven: "Wanneer gij nijd of twist in uw hart hebt, weest daarin niet gelukkig, liegt niet tegen de waarheid." Met andere woorden, je weet wat het Woord zegt, lieg niet tegen wat je weet door je daden en meningen die je twist/verdeeldheid rechtvaardigen - je kent de waarheid, geef het toe en maak je hart in orde.
Deze verzen zeggen ons dat de kennis van God onze meningen stopt, en dat we onze meningen moeten bijstellen als ze afwijken van wat de Schrift en onze Heer ons leren.
Maar op een praktisch niveau, wanneer we onze meningen voor onszelf houden, wat doen we dan wanneer wij Kerstmis vieren en een vriend of familielid niet? Als wij geen Kerstmis vieren maar wel naar Kerstfeestjes en -diners moeten gaan? Wat als de kinderen eieren willen zoeken maar wij de nadruk willen leggen op de opstanding van de Heer? Hoe wandelen we in liefde in deze dingen? Hoe houden we onze mening voor onszelf, zodat we niet zondigen, en toch niet een of andere demon van een oud heidens feest eren? En hoe moeten we vrienden adviseren die vragen wat ze moeten doen?
Volgende week enkele praktische antwoorden over hoe we dit in praktijk kunnen brengen...tot dan, zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en email me op [email protected]
Moeten we heidense feestdagen vieren die christelijk gemaakt zijn? 1 van 2
Hallo allemaal,
Pasen, Kerstmis, Halloween, en misschien ook Valentijnsdag, zijn allemaal voormalige heidense feestdagen die eeuwen geleden door de Rooms-Katholieke Kerk op de een of andere manier "christelijk" zijn gemaakt. In welke mate, als dat al het geval is, moeten we daaraan deelnemen?
Heeft Paulus zich met dit soort zaken beziggehouden? Wat kunnen we afleiden uit de geschriften van het Nieuwe Testament?
Eerst een beetje geschiedenis
Ik denk dat het algemeen bekend is dat Jezus in de herfst of de lente geboren is. Ik heb hier eerder over geschreven en dat bewezen vanuit de Schrift en de geschiedenis. En ik denk dat we begrijpen dat Maria en de andere vrouwen niet op zoek waren naar paaseieren toen ze die zondagmorgen, zo lang geleden, naar het kerkhof gingen.
De meesten beseffen ook dat Halloween heidense wortels had, waarvan over het algemeen wordt aangenomen dat het Keltisch was, die door de eeuwen heen werden "gekerstend" door verschillende rooms-katholieke edicten en praktijken.
Valentijnsdag had geen romantisch element totdat de "Vader van de Engelse literatuur", Chaucer, in de jaren 1300 een gedicht schreef over Valentijnsdag. Velen herleiden de wortels van Valentijnsdag tot het Romeinse heidense festival Lupercalia dat op 15 februari werd gehouden en waarbij jonge mannen vrouwen zouden uitkiezen om samen weg te gaan en....wel, je weet wel.
In het oude Griekenland werden verjaardagen gevierd door een ronde taart te maken en er kaarsjes op te zetten. Verjaardagen werden gevierd ter ere van Artemis, godin van de maan (Diana was het Romeinse equivalent, zie Handelingen 19:24-35). De taart was rond zoals de maan, en de kaarsen werden aangestoken als een offerande. Dan zei degene die het vierde een stil gebed tot Artemis/Diana en blies de kaarsen uit, in de overtuiging dat de rook zijn gebed tot de (maan)godin bracht.
De vraag is dus ....
Gewoon uit principe: aanbidt iemand van ons de goden of godinnen van oude mensen als we iemand een gelukkige verjaardag wensen? Als oma een wens doet en de 93 kaarsjes op haar verjaardagstaart uitblaast, of als de 2-jarige hetzelfde doet, zeggen ze dan een gebed tot de maangodin?
Als we op 14 februari onze speciale persoon mee uit eten nemen en onze liefde of vriendschap betuigen, vereren we dan een vruchtbaarheidsgodin? Betekent iets dat begon als een heidens symbool zoals een kerstboom, dat we de heidense Duitse god Oden bevestigen door een boom in ons huis te versieren? Vereren of eren wij door het geven van geschenken automatisch de verjaardag van de Romeinse god Mithra op 25 december?
Is het mogelijk om de Heer en elkaar te eren zonder ons hart en onze daden te verbinden met een of andere oude heidense praktijk van 1000 jaar geleden?
Als we onze kinderen of kleinkinderen paaseieren laten zoeken, steunen we dan de heidense vruchtbaarheidsgodinnen? Op welk punt, als dat al het geval is, mogen wij de oude gebruiken van heidenen, die inmiddels tot betekenisloze geschiedenis zijn verworden, in ons moderne leven toelaten? Kunnen wij de heidense geschiedenis scheiden van ons hart en onze moderne praktijk?
Is het hypocriet als wij de kaarsjes op onze taart uitblazen of een verjaardagsfeestje bijwonen ter ere van een geliefde waar zij kaarsjes uitblazen, terwijl wij tegelijkertijd weigeren Kerstmis te vieren?
Misschien betekent het eren van iemand op zijn verjaardag, of het vieren van de verjaardag van de Heer, niet dat we de heidense wortels van zulke feestdagen goedkeuren of ermee instemmen. Misschien eren we de Heer in onze harten en daden zonder een heidense betekenis aan onze vieringen te geven.
Misschien betekent het alleen maar dat we de opstanding van de Heer eren met Pasen of Zijn geboorte met Kerstmis - zonder dat we daar verder iets mee doen. Wanneer sommigen bezwaar maken met "Maar Hij is niet op die dag geboren", vraag ik of zij, of iemand die zij kennen, ooit een verjaardagsfeestje hebben gehad op een andere dag dan hun eigenlijke verjaardag? Als zij ja zeggen, vraag ik, als zij zichzelf of een ander eren met een dag van hun keuze, waarom kunnen zij hun Heer dan niet eren met een speciaal voor Hem gekozen dag?
Mening versus moreel juist
Een moreel absoluut heeft geen enkel argument tegen zich. Het is verkeerd om te moorden, als voorbeeld. Dat is geen mening, dat is een feit. Een mensenleven heeft waarde. Daaruit vloeien andere waarheden voort; als het verkeerd is om te moorden omdat we de mens eren die naar Gods beeld is gemaakt en het leven dat Hij hem heeft gegeven, dan is het ook verkeerd om diegenen te onteren die ons het leven in deze wereld hebben gegeven, onze ouders, en nog verder vloeiend, verkeerd om te stelen, te begeren, tegen iemand te liegen. Wij eren het leven en die waarheden zijn absoluut.
Een mening wordt echter gedefinieerd als: "Een overtuiging of conclusie die met vertrouwen wordt aangehangen, maar niet wordt ondersteund door feiten of persoonlijk getuigde bewijzen, of een persoonlijk oordeel over een persoon of zaak."
Een mening heeft geen absolute waarde. Het is aan ieder mens om zijn emoties en gedachten te beheersen als het gaat om het leven van anderen. Paulus schreef in 2Corintiërs 10:4-6, v5: "Wij vernietigen argumenten en elke verheven mening die zich verheft tegen de kennis van God, en maken onze gedachten krijgsgevangen aan de gehoorzaamheid van Christus."
We worden boos op iemand omdat hij iets doet waar we het niet mee eens zijn. We raken gekwetst wanneer iemand iets zegt of als we iets lezen wat in tegenstelling is tot onze mening. We horen of lezen zus en zo, dus verbinden we punten die er niet zijn om tot weer een andere mening te komen die ons alleen maar bozer maakt.
We worden boos of gekwetst omdat zij anders geloven dan wij over....vul maar in... politiek, verkiezingen, kleur van het kerktapijt, waar iemand naar kijkt op tv of films, in wat voor huis ze wonen, wat ze dragen...en zo gaat het maar door. We vormen een mening, iemand gaat daar tegenin, we worden boos of gekwetst of breken de fellowship en we hebben volledig het gevoel dat het gerechtvaardigd is omdat ze iets hebben of doen waar we het niet mee eens zijn.
De redenen zijn divers en openen ons voor een leven waarin we sterke, sterke meningen vormen: Ze zijn aanmatigend zoals mijn moeder was. Ze zijn controlerend zoals mijn oude baas. Ze schreeuwen zoals mijn oom tegen me deed, wat me zo'n pijn deed. Ze zijn als de oude pastor die... en zo gaat het maar door. Om te groeien in Christus moeten we onze mening niet rechtvaardigen op basis van onze eigen ervaringen uit het verleden, maar alleen op basis van de waarde van de kwestie die aan de orde is. Het gaat alleen om de feiten.
En niets van dat alles is gebaseerd op absolute morele waarheid. Het is gewoon wat we geloven. Wanneer zoiets gebeurt, is ons probleem met onze Heer, niet met die andere persoon. Het is aan ons om geen mening te vormen als die mening ruzie of scheiding met de ander zou veroorzaken.
Jakobus zou later in 3:14 schrijven: "Wanneer gij nijd of twist in uw hart hebt, weest daarin niet gelukkig, liegt niet tegen de waarheid." Met andere woorden, je weet wat het Woord zegt, lieg niet tegen wat je weet door je daden en meningen die je twist/verdeeldheid rechtvaardigen - je kent de waarheid, geef het toe en maak je hart in orde.
Deze verzen zeggen ons dat de kennis van God onze meningen stopt, en dat we onze meningen moeten bijstellen als ze afwijken van wat de Schrift en onze Heer ons leren.
Maar op een praktisch niveau, wanneer we onze meningen voor onszelf houden, wat doen we dan wanneer wij Kerstmis vieren en een vriend of familielid niet? Als wij geen Kerstmis vieren maar wel naar Kerstfeestjes en -diners moeten gaan? Wat als de kinderen eieren willen zoeken maar wij de nadruk willen leggen op de opstanding van de Heer? Hoe wandelen we in liefde in deze dingen? Hoe houden we onze mening voor onszelf, zodat we niet zondigen, en toch niet een of andere demon van een oud heidens feest eren? En hoe moeten we vrienden adviseren die vragen wat ze moeten doen?
Volgende week enkele praktische antwoorden over hoe we dit in praktijk kunnen brengen...tot dan, zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en email me op [email protected]
RSS Feed