Dag allemaal,
Zijn kamergenote struikelde over hem heen, midden in de nacht en zo kwam ik over hem te weten. Ik was de directeur van een Bijbelschool met studentenhuisvesting. Zoals dat gaat met studentenhuizen, worden vreemden kamergenoten en dat leidt soms tot levenslange vriendschappen; soms komt het voor dat één of beiden een andere kamergenote eisen. Dit was dus zo’n geval.
 
Het bleek dat de jonge man op de vloer sliep, waardoor zijn kamergenoot in het midden van de nacht over hem heen struikelde. Hij zei dat hij geroepen was tot de bediening van Elia en Johannes de Doper en omdat zijn bediening zo verhoogd was door de hemel, maar zo moeilijk op aarde, kon hij niet deelnemen aan de luxe dingen van het leven – zoals een bed. Dus koos hij de vloer, zonder dekbed, om zo het vlees te kastijden…
 
Hij kon niet overtuigd worden om in zijn bed te slapen en hij vastte tot hij bijna verhongerde; stel dat we hem één of twee sprinkhanen hadden gegeven, die had hij vast naar binnen geschrokt – uiteindelijk kwam hij in een christelijke psychiatrische inrichting terecht voor evaluatie, werd ontslaan en verliet de school om in de ‘bediening’ te gaan.
 
Kunnen normaal functioneren in het leven, behalve op dit ene vlak…
De meeste emotioneel zieke christenen hebben nog steeds het vermogen in hun leven normaal te functioneren, ze kunnen hun ziekte naar de achtergrond plaatsen als ze met anderen samenwerken op hun werk, in school en met hun echtgenoot en gezin. Maar zoals het is met een computerprogramma dat op de achtergrond draait, ongeacht met welk programma jij op dat moment bezig bent, is hun obsessie onder de oppervlakte en het enige dat nodig is, is een opening van iemand…
 
Zoals Paulus dat noemde in onze tekst, 1 Timotheüs 6:1-6, zijn dit mensen die privé zich terugtrekken van gezonde relaties ten gunste van hun eigen ideeën, en zij keren zich af van andere elementen van geestelijke gezondheid – ze beweren godsvruchtig te zijn, maar hebben geestelijk geen verbondenheid met hun echtgenoot. Vaak gaan ze niet naar een kerk of een vergadering van gelovigen en zij zoeken een ‘woordenstrijd’ met mensen, fungeren als hun eigen evangelist in wat zij geloven.
 
Als ze niet geobsedeerd zijn door een bepaalde leerstelling van het geloof, wat verdraaid wordt door hun mening dat uit balans is, kan het te maken hebben met hun zelfbeeld of hun kijk op het leven. Wij kregen eens een jonge vrouw bij ons op bezoek die de dochter was van een internationaal bekende pastor. Ineens zag ik mijn engel naast haar staan en ik vroeg of hij een boodschap had.
 
Hij zei: “Sinds ze een kind was, geloofde ze de leugen dat ze jong zou sterven, nooit zou trouwen of kinderen zou krijgen, en de Vader wil dat ze weet dat dit niet waar is en dat zij die leugen moet verwerpen en de waarheid moet gaan geloven. Zijn plannen voor haar zijn een lang en vol leven, en dat is van haar als ze dat wil geloven. Vertel haar dat.”
 
Terwijl zij in de woonkamer bleef hangen toen de anderen naar de keuken liepen, de natuurlijke plaats voor studenten, denk ik, vertelde ik haar wat de engel mij had verteld. Met grote open keek ze mij aan: “Dat heb ik nog nooit aan iemand verteld, maar het is waar. Ik heb altijd geloofd, ongeacht wat mensen zeiden of wat er over mij geprofeteerd werd, dat ik in mijn twintiger jaren zou sterven. Dank u (terwijl haar tranen vloeiden), ik ben zo opgelucht, ik wordt ouder en kan een normaal leven leiden!...(nog meer tranen)”
 
Niemand wist dat ze die gedachten koesterde, niemand wist dat ze een leugen geloofd had. Je weet misschien nog dat ik vorige week deelde hoe Paulus zei dat deze mensen zich verbergen achter een rookpluim, een vorm van trots, en in dit geval was dat haar status de dochter van een beroemde pastor te zijn en alle activiteiten in haar leven waren het rookgordijn en verborgen haar ware emotionele bolwerk.
 
Nijd, twist, lasteringen, kwade vermoedens…
In de verzen 4 en 5 beschrijft Paulus hoe gevoelig deze emotioneel zieke christenen zijn voor hun bepaald onderwerp. Er staat dat hun conditie leidt tot, in de King James vertaling, “…afgunst, twist, lasteringen, kwade vermoedens, geharrewar, verdorven denken, van de waarheid beroofd…” Laat ik dat in moderne termen zeggen in plaats van in het Engels van het jaar 1609 toen de King James versie gepubliceerd werd:
 
Afgunst is ‘phthonos,’ wat een gevoel van ongenoegen is als men hoort over de voorspoed van anderen.
Twist is ‘eris’ en betekent geschil, strijd, boze gevoelens naar een ander hebben.
 
Lasteringen is ‘blasphemia,’ wat betekent dat we een ander verkeerd beoordelen door kwaad te spreken. Interessant is dat het van het Griekse woord ‘blax/blapto’ komt, wat ‘stom’ of ‘verwonden’ betekent en ‘pheme’ wat ‘spreken’ betekent. Dit woord betekent dus stomme woorden die verwonden uitspreken tegen iemand of God – veroordelende woorden, beledigend jegens anderen, schenden van fundamentele sociale omgangsvormen en vasthouden aan iemands eigen manier.
 
Het Griekse woord dat in de KJV vertaald is als ‘kwade vermoedens’ is ‘hyponoia’ waar we ‘hypnotiseren’ van hebben en het betekent ‘verdenkingen,’ en hier betekent het ‘kwaadaardige vermoedens met betrekking tot de eerlijkheid van degenen die het niet eens met hen zijn’- hypnotiseren betekent: zoveel op iemand gericht te zijn, en bedrogen en onderworpen te worden aan hen. Deze mensen zijn zowel ‘gehypnotiseerd’ door hun geloof dat uit balans is, en zij willen anderen hypnotiseren door hun punt te beargumenteren zonder open te kunnen staan voor een andere gedachte of leerstelling, en ze zijn niet in staat hun eigen ideeën los te laten.
 
De volgende woorden in de King James versie dat hun gedrag beschrijft, is ‘verdorven geschillen, corrupt denken en van de waarheid beroofd.
‘Verdorven geschillen’ is ‘diaparatribai,’ waar we ‘diatribe’ van hebben, wat ‘nadrukkelijk en hardnekkig aandringen in een langgerekte ruzie over woorden’ betekent.
 
Het Griekse woord ‘corrupt denken’ is ‘diaphtkeiro’, ‘dia’ is nadrukkelijk en ‘keiro’ betekent ‘verderf.’ Het woord ‘corrupt’ is incorrect in moderne termen, want dit woord is sterk, en indiceert dat iemands denken en/of diens emoties in dit gebied vernietigt worden. Dit woord wordt in Lucas 12:33 gebruikt om het werk van een mot te beschrijven dat kleding eet en kapot maakt, en in 2 Korintiërs 4:16 wat over het verval van het menselijk lichaam spreekt. Dit denken vernietigt geleidelijk, zoals een mot een hapje hier en een hapje daar neemt…beetje bij beetje raakt iemand uit balans om daarna emotioneel, mentaal en sociaal ziek te worden.
 
Het Griekse woord, vertaald als ‘van de waarheid beroofd’ is ‘apostereo.’ En betekent ‘bedriegen, frauderen, ontnemen, de waarheid verlaten. In dit gebied heeft men het gezond geloof verlaten. In de tijd van Paulus werd dit woord gebruikt voor mensen die geld uit fondsen verduisterden. In deze context betekent het dat zij zich beroven van iets waar ze recht op hebben, of van waarheid dat eens van hen was, maar dat door verkeerd gebruik door henzelf afgenomen is.
 
Het volgend gedeelte kent meerdere toepassingen, zoals Paulus concludeerde in de KJV, zeggende: “Veronderstellend dat gewin godsvrucht is…” Het woord ‘gewin’ is ‘porismos’ en betekent ‘winstgevende handel’, dus het is meer accuraat het zo te vertalen: “Denken dat godsvrucht een handel op zich is en een middel tot rijkdom.”
 
In moderne termen kunnen we denken aan het ‘voorspoed evangelie’ en het op de markt brengen van het evangelie, maar in de context spreekt Paulus over emotioneel zieke mensen – oké, dat slaat nog steeds op velen in de groep van het voorspoed evangelie, lol – maar in zijn gebruik van het woord denken deze mensen dat hun leerstelling, wat zij geloven, hun aandachtsgebied, het middel is waardoor zij dichter tot God kunnen komen, of de wereld kunnen veranderen, of iets anders – in plaats van zich te onderwerpen aan ware godsvrucht, gezien in een nederig en transparant hart, houden ze vast aan wat zij geloven.
 
En Paulus concludeert: “Wendt u af van dit soort mensen. Maar de godsvrucht is inderdaad een bron van grote winst, vergezeld van tevredenheid”.
 
Zoals Paulus aan het begin zei, deze mensen zijn in dit gebied trots, wikkelen zichzelf in een werveling van ogenschijnlijke godsvrucht terwijl ze met iedereen gretig ruziën over wat zij geloven – van geloven dat ze niet door God geliefd zijn tot het in het extreme uit balans halen van een authentieke leerstelling; de trotse moet zichzelf vernederen. Een godvruchtig iemand zal slechts bereid zijn tot een zeker punt met iemand op te trekken; als het duidelijk wordt dat die persoon liever de relatie met hem op het spel zet, of het werk kwijtraakt, of dien christelijke vrienden kwijt raakt, de familie in de Heer verliest, dan moet men stoppen met helpen. De zieke denkt dat als jij gaat geloven wat zij doen en jij hen daarin wil volgen, er groot gewin in alle gebieden van het leven zal zijn, dat er uiteindelijk vrede tussen jou en hem zal zijn – maar ze zijn blind, willens en wetend. Zoals Paulus zei, wendt je van hen af.
 
We bidden voor hen – met name de gebeden van Paulus in Efeziërs 1:17-18 en 3:14-19 – maar de persoon met dit mentale bolwerk, deze emotionele ziekte in een bepaald gebied, moet zichzelf hiervan herstellen, want niemand kan hun hart veranderen, dat kunnen ze alleen zelf. Vaak, terwijl de Heer aan hun hart werkt, laat Hij hen ook de gevolgen van hun daden ondergaan, wat kan inhouden dat mensen die van hen houden, gedwongen worden maatregelen te nemen die ze niet echt willen nemen – een vriendschap beëindigen, het dienstverband beëindigen, zelfs een huwelijk beëindigen. Door hun eigen keuze zijn ze een eiland geworden in een zee van mensen…het is waar, godsvrucht met tevredenheid is grote winst…en grote vrede voor de emotionele gezondheid.
 
Volgende week een ander onderwerp, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
Mail naar cwowi@aol.com
 

Dag allemaal,
Vorige week deelde ik hoe Paulus redelijke en logische instructies neergelegd heeft; christenen die ongelovige bazen hebben, moeten hen respect en het juiste eerbewijs geven, en christenen die christelijke bazen hebben, moeten hen des te meer respecteren, omdat ze tevens broeders zijn.
 
Sommigen echter wezen dat advies af, ten behoeve van hun eigen ideeën – en zo begint de weg naar emotionele ziekte, door het afwijzen van redelijke en logische opvattingen. Ik heb het niet over mensen die een chemische onevenwichtigheid in hun hersenen hebben, wat ongewoon gedrag veroorzaakt. Ik bedoel christenen bij wie fysiek gesproken alles gezond functioneert, maar ze zijn, zoals Paulus dat weergaf, emotioneel of mentaal ziek in een bepaald gebied van hun leven.
 
Denk niet dat Paulus het heeft over mensen die openlijk leren dat het verkeerd is je bewust te zijn hoe men zich in het openbaar moet gedragen of hoe een werknemer een goede houding moet hebben naar zijn baas toe – mensen die gezonde woorden afwijzen, doen dat allereerst privé, in hun hart, en dan pas naar anderen toe waarvan zij denken dat die open staan voor wat zij geloven.
 
Misschien vinden zij de anonimiteit van het internet een veilige plek om anderen te vinden die dezelfde focus op het ongezonde hebben. Misschien proberen ze in een kleine groep te domineren en daar, ongeacht het onderwerp, hun ongezonde kijk te spuien. Misschien sturen ze emails naar vreemden om hen te vertellen wat ze geloven en waarom wat die anderen geloven, fout is. Misschien vertellen ze het aan hun partner, totdat die partner het ook met hen eens is of totdat die partner hun ideeën zo lachwekkend en zielig vind, dat het onderwerp een taboe in hun huwelijk wordt, en er niet meer over gesproken kan worden. Niemand, die dicht bij hen staat, kan hen beïnvloeden te veranderen. Dit subtiele afwijzen van gezond verstand en geen  goede houding binnen gezonde relaties willen handhaven, is de eerste stap in iemands glijdend pad richting emotionele zieke in een bepaald gebied van hun leven.
 
Vorige week kwamen we slechts aan de eerste drie verzen toe, waar Paulus zei dat die mensen ‘schoon’ of ‘gezond’ onderwijs afwijzen en we gaan nu verder met vers 4 van 1 Timotheüs 6:
 
 “Dan is hij opgeblazen, hoewel hij niets weet, heeft een zwak voor geschillen en haarkloverijen…”
Het woord ‘opgeblazen’ dat Paulus gebruikt, is ‘tuphoo,’ wat ‘gehuld in rook’ betekent. Daar hebben wij het woord ‘typhoon’ van, wat in onze tijd gebruikt wordt voor orkanen in de Stille Oceaan – die cirkelvormige storm is wat Paulus gebruikte om die mensen te beschrijven, in het Engels vertaald als ‘trots’ en in onze Nederlandse Bijbel als ‘opgeblazen’.
 
Ze zijn gewikkeld in een wervelend rookgordijn, waardoor de echte persoon die ze zijn, achter de rook verscholen is. Iemand die ‘tuphoo’ is, heeft een werveling van woorden en zelfrechtvaardiging en vaak laten zij een pad achter van verwarring en verwoesting, voornamelijk in hun relaties met hun geliefden. Maar tegelijkertijd, vanwege de manier waarop zij zich aan anderen presenteren, zich in rook verhullend, lijken ze rechtvaardig en goddelijk te zijn.
 
Paulus zei in het voorgaande vers, dat het evangelie en de woorden van Jezus, leiden tot godsvrucht. Godsvrucht vloeit voort uit een christelijke karakter, geworteld in liefde en wat zich in ieder gebied openbaart in een levensstijl van heelheid. Deze mensen echter zijn disfunctioneel in hun relaties, zoals Paulus dat beschreef in zijn eerste twee verzen.
 
De aard van trots
Trots is niet als een pauw die rond paradeert, aandacht vragend, maar trots in erg subtiel en in de grond is het koppigheid en vasthouden aan iemands eigen manier, aan zijn eigen gedachten en wegen.
 
Een voorbeeld: als we het hebben over de oorsprong van satan, waar de cherub Lucifer God afwees, was het zijn zonde van trots dat zich openbaarde in koppigheid – vasthouden aan zijn manier. Ezechiël 28:16-17 vertelt ons dat hij zich verhief vanwege zijn gezag en schoonheid, en inwendig was hij vervuld met geweld – er was een oorlog in zijn hart en zijn denken, een strijd tussen Gods weg versus wat hij wilde.
 
Alleen de hoogmoedige zelf kan zich veranderen
Als je een studie zou doen over ‘trots’ of ‘hoogmoed’ zul je zien dat het een zonde is en dat alleen die persoon zelf zich kan veranderen – God kan hem niet nederig ‘maken’, Hij kan de hoogmoed niet bij die persoon wegdoen als een daad van Zijn wil. Zoals we dat bij satan zagen, is hoogmoed een inwendige strijd om erkenning.
 
Hij kan en zal hen echter overgeven aan de gevolgen van hun daden – relaties die eindigen of zeer beperkt worden, misschien zelfs wel het kwijtraken van een baan en meer…in de hoop dat, doordat ze lijden onder de gevolgen van hun daden, zij naar zichzelf zullen kijken en zich voor Hem zullen vernederen en hun dwaling zullen erkennen, om aldus hun emotionele en mentale gezondheid terug te krijgen.
 
Van alle zonden die er zijn, is hoogmoed de enige zonde waarvan de Bijbel zegt dat God die persoon actief ‘wederstaat.’ Het woord hier is ‘antitasso,’ van ‘anti,’ ‘tegen,’ en ‘tasso’, wat betekent ‘opstellen.’ Het was een militaire term dat een leger beschreef dat actief opgesteld was voor de strijd tegen een ander leger – en dit woord wordt hier gebruikt om God te beschrijven die Zich actief opstelt tegen de hoogmoedige christen – Hij houdt van hen en zegent hen in de gebieden waarin ze wel met Hem wandelen, maar in dit ene gebied is Hij als een militaire bevelhebber die zich in een strijd tegen hen opstelt.
 
Paulus gaat verder: “…hoewel zij niets weten, en heeft hij een zwak voor geschillen en haarkloverijen…”
Het hele onderwijs van Paulus draait om deze regel – wat hiervoor staat, leidt hier naar toe en wat erna komt, leidt de lezer naar het eindresultaat. Wij bevinden ons nu in het midden ervan.
 
‘Niets weten’ is ‘epistamai’ en betekent ‘te begrijpen’ en ‘meden’ is ‘niemand’ - deze mensen weten niets, zoals ze zouden moeten. Dezelfde uitdrukking wordt in Hebreeën 11:8 gebruikt, waar gesproken wordt over Abraham, die uitging om Isaak te offeren, ‘zonder te weten’ waar hij komen zou. Hetzelfde concept, maar in het negatieve hier – men is op een ongezond pad begonnen te lopen en ze weten niet waar ze naartoe gaan – ze zeggen dat ze dat doen, misschien denken ze ook wel echt dat ze dat weten, maar de Schrift zegt dat ze het niet weten en niet begrijpen.
 
Hier noemt Paulus ze ‘ziek’
“…een zwak voor  geschillen en haarkloverijen…” Het woord ‘zwak voor’ is ‘noseo,’wat ‘ziek’ betekent en werd in die tijd gebruikt om iemand te beschrijven die mentaal en/of emotioneel ziek was, speciaal voor iemand die een ziekelijke belangstelling voor ongezonde dingen heeft. Het is een geestelijk en emotioneel hunkeren naar het ongezonde.
 
De term ‘haarkloverijen’ is letterlijk ‘woordenstrijd.’ Deze mensen zijn zo uit balans dat ze een ‘woordenstrijd’ met anderen zoeken. Het Griekse woord is ‘logomachia’ en komt van logos, ‘woord’ en ‘machia’, ‘strijd, oorlog voerend’.
 
Denk eens aan dat woord ‘machia’ waar wij het woord ‘machine’ vandaan hebben – iets dat werkt door frictie en hard werken te gebruiken – iemand die werkt als een machine met vragen en strijden over woorden. Hij zoekt actief anderen op om een ‘woordenstrijd’ mee aan te gaan en Paulus noemt die persoon daarom ziek.
 
Zoals eerder genoemd, kunnen dit mensen zijn die een ‘lieveling’ doctrine hebben, maar ook zij die zich terugtrekken, om emotionele redenen, van gezonde relaties en gedachten – misschien iemand die geobsedeerd is door depressieve gedachten, of gedachten zichzelf of anderen pijn te doen, of mensen die gefocust zijn op een ‘beweging van God’ of op een leider. Zoals een ‘stalker’ een beroemdheid stalkt, zo is zo’n iemand ook en in dit gebied dus emotioneel ziek.
 
De samenvatting van vandaag is dat deze mensen die zichzelf terugtrekken van gezonde relaties en gezond onderwijs, hun hielen in het zand hebben geplaatst, vastberaden zijn vast te houden aan hun eigen manier en wegen. Uiterlijk kunnen ze goddelijk lijken, maar in hun hart woedt er een oorlog, want hun persoonlijke levens kloppen niet met hun uiterlijke expressie van godsvrucht. Ze zijn in rook gehuld, gaan woordenstrijd aan, zoeken actief anderen om een woordelijk gevecht mee aan te gaan – maar het is slechts een rookgordijn – ze zijn geestelijke eilanden, gebruiken woordenstrijd om iemand af te leiden van hun echte issues.
 
En God wederstaat hen actief – in dit gebied – Hij is uiteraard vóór hen, zal hen in hun werk zegenen, in hun leven, met bescherming en voorziening. Maar in dit ene gebied is Hij een strijd tegen hen begonnen. Zij moeten hun inwendige strijd opgeven en zichzelf vernederen, zich volkomen aan God overgeven, met hun hele hart…
 
Voor vandaag zit het erop – volgende week de conclusie en wat een gezond iemand kan doen om hen te helpen.
Tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
Mail naar cwowi@aol.com

Dag allemaal,
Wist jij dat Paulus over emotioneel zieke christenen heeft geschreven? Nauwkeurig heeft hij symptomen beschreven en wat iemand moet doen die met zo’n persoon te maken heeft, en wat die persoon zelf moet doen om weer emotioneel gezond te worden.
 
Dit onderwerp is zo belangrijk, dat ik audio onderwijs hierover aan het eind van deze 3-delige Weekly Thoughts zal aanbieden – in dat onderwijs zal ik dieper op dit onderwerp ingaan en zal ik levensechte situaties delen wat zal bijdragen aan meer informatie over dit belangrijk onderwerp.
 
Hoe Paulus over de emotioneel zieke christen begon te spreken
Paulus schrijft in 1 Timotheüs 6:1-6 aan Timotheüs en daar brengt hij dit onderwerp naar voren. Zijn bewering dat de mensen waar hij aanschrijft emotioneel ziek zijn, is het middelpunt van het onderwijs dat 6 verzen beslaat – de eerste 3 verzen definiëren de conditie van hun hart, dan omschrijft hij hen als mentaal ziek aan het begin van vers 4 en tot aan vers 6 schetst hij hun daden. Vandaag gaat het over de 3 verzen die over het hart gaan.
 
De eerste twee verzen leert slaven hoe men moet werken onder een slavenjuk – God praat slavernij niet goed, omdat we allemaal in Christus gelijk zijn, maar Hij had met de cultuur te maken waarin slavernij bestond, praktisch als Hij altijd is.
 
Vers 1: “Allen, die onder een slavenjuk zijn, moeten hun meesters alle eer waardig achten, opdat de naam Gods en de leer geen smaad lijden.”
 
In onze tijd heeft dit betrekking op gelovige werknemers die ongelovige bazen hebben. Paulus leerde dat christenen een gevoel van verantwoordelijkheid moeten hebben en zich bewust moeten zijn dat door hun daden niet gelovigen slecht over de Heer zouden kunnen denken, of dat de Heer juist verheerlijkt kan worden als zij correct leven op hun werk.
 
Dit eerste vers gaat over ons gevoel van verantwoordelijkheid om goddelijke levens te leven, wetend dat we Christus in ons hebben.
 
Vers 2: “Zij, die gelovige meesters hebben, moeten hen niet geringschatten, omdat zij broeders zijn, doch des te betere slaven wezen, omdat hun meesters gelovigen en geliefden zijn, die zich beijveren goed te doen. Leer en vermaan in deze zin.”
 
Het Griekse woord dat vertaald is als ‘geringschatten’ is ‘kataphroneo,’ en betekent ‘naar beneden te denken.’ Het wordt soms vertaald als ‘verachten’ omdat dit samengesteld woord komt van ‘kata’, wat ‘naar benden, neer’ betekent en ‘phren’ wat ‘denken’ betekent – dus laag te denken over iemand, hem verachten.
 
Dit tweede vers gaat over ons gevoel van verantwoordelijkheid goddelijke levens te leiden binnen onze relaties.
 
Vers 3: “Indien iemand een andere leer verkondigt en zich niet voegt naar gezonde woorden van onze Here Jezus Christus en de leer der godsvrucht,
 
Paulus zegt hier ‘als iemand een andere leer verkondigt,’ wat ‘heterodidaskaleo’ is – een andere leer brengen, van ‘heteros’ wat ‘een andere’ of ‘een verschillende’ betekent, en ‘didaskalos,’ wat ‘een instructeur, een leraar’ is. Met andere woorden, deze mensen hebben een andere leraar, een andere stem waar zij naar luisteren om het onderwijs van Paulus af te wijzen en in plaats daarvan een ‘andere meester’ te hebben die voorrang heeft over de gezonde wijsheid van Paulus.
 
Ga eens na wat Paulus in de eerste twee verzen vraagt…
Wie bij zijn gezond verstand wijst onderwijs af dat zegt dat je bewust moet zijn hoe jij je gedraagt bij een ongelovige baas, en dat je ongelovige bazen juist met meer respect moet behandelen? Wie wijst dat gezond verstand, de logica en redelijke instructies af?
 
Als hij de symptomen beschrijft van een emotioneel zieke christen, begint hij met te zeggen dat zij zijn onderwijs afwijzen. De stappen richting een emotionele of mentale ziekte begint, en zien we allereerst hier, met het afwijzen van gezond verstand en een logisch begrip hoe het is met Christus en ander relaties te wandelen. In deze eerste twee verzen heeft Paulus het over relaties, en mensen die gezond verstand afwijzen, sociale vaardigheden en wijsheid in het omgaan met anderen. Gespannen relaties, of zich terugtrekken uit relaties, zijn het eerste teken van iemand op een pad richting emotionele of mentale ziekte.
 
Wat de meeste christenen zien als gezond verstand en logica, hebben zij een probleem mee. Zij hebben andere ideeën, andere ‘stemmen’ die hen vertellen dat af te wijzen en hun eigen gedachten over die kwestie te volgen.
 
Zoals we later zullen zien, identificeert Paulus arrogantie en koppigheid als belangrijke eigenschappen van iemand die emotioneel ziek is.
 
Vers 3 gaat verder: ‘en zich niet voegt naar de gezonde woorden”
Het woord ‘voegen naar’ is ‘proserchomai’ en betekent ‘komen naar’, en wordt gebruikt in Hebreeën 10:1 waar wordt gesproken over hen die ‘toetreden, naderen’ tot de Heer. De negatieve betekenis wordt gebruikt bij mensen die weigeren tot de Heer te naderen. Het woord betekent ook ‘het hoofd knikken (in overeenstemming met)’, als iemand die het eens is met de Heer en knikt, en naar Hem wil naderen – maar deze mensen weigeren het eens te zijn en nader te komen.
 
Zij zijn het oneens als het aankomt op gezond verstand, logica en de ‘gezonde woorden,’ en beweren geweldige nieuwe openbaringen van God te hebben ontvangen  of zij geven een bijzondere draai aan oude leerstellingen. Of zij worden, bij andere aandoeningen, geobsedeerd door 1 idee in het bijzonder, misschien over hun zelfbeeld of hun verschijning, misschien gericht op het eindigen van hun leven – of welke obsessieve gedachten dan ook daar tussenin.
 
Omdat zij het gezond verstand en logisch denken afwijzen, worden zij geestelijke eilanden, staan ze alleen in wat ze geloven, zelfs alleen in hun huwelijk, niet in staat tot de Heer te naderen in hun eigen hart, laat staan in relaties met anderen, noch in het deelnemen van het geloof met hun echtgenoot of vrienden.
 
 “gezonde woorden’…
…is ‘hygiaino,’waar we ‘hygiëne’van hebben. Gezonde woorden, gezond advies, gezond onderwijs. Merk op wat Paulus tot dusver gezegd heeft. Als iemand iets anders leert, hebben ze een andere meester waar ze naar luisteren; ze weigeren tot de Heer te naderen en tot Zijn schoon en gezond onderwijs. Advies van familie en vrienden helpt hen niet. Niemand kan hen overtuigen dat wat zij denken uit balans is. Ze zijn overtuigd gelijk te hebben.
 
Deze mensen glijden verder af naar emotionele ziekte omdat ze gezond onderwijs afwijzen ten behoeve van ander onderwijs en gedachten dat hen weerhoud dichter te naderen tot de persoon van de Heer. Ze verbergen zich achter hun uitbalans zijnde gedachten en lering en in arrogantie beschuldigen zij vaak anderen, terwijl ze weigeren persoonlijk dichter tot de Heer te naderen – ze hebben een facade van een geestelijk leven, zijn vaak vervreemd van degenen die hen het meest lief hebben, en in de context van dit vers, ook van hun bazen en medewerkers en andere relaties – zij trekken zich terug.
 
 “…woorden van onze Here Jezus Christus en de leer der godsvrucht.”
Paulus zegt dat ze eigenlijk de woorden van de Here Jezus verwerpen, zelfs terwijl ze beweren Hem te gehoorzamen in bijzondere openbaring; of ze kunnen hun gedachten niet verlaten om Zijn gedachten te gaan denken. Hun gedachten zijn belangrijker dan de gedachten van Jezus, die iemand leiden naar een diepere wandel in godsvrucht.
 
Godsvrucht is christelijk karakter, dat gedemonstreerd wordt door een levensstijl van liefde, transparantheid, nederigheid, integriteit, geven en gezonde relaties. Deze mensen zijn het tegenovergestelde. Zij naderen niet tot de Heer, noch tot hun echtgenoten, geestelijk gesproken, noch tot hun bazen en collega’s of vrienden.
 
Je kunt zien waar Paulus naar toe gaat als hij de conditie van hun hart benadrukt. Zij die gezond verstand en logica afwijzen zullen spoedig geen vrienden meer hebben, maar zoeken een podium om gehoord te worden, of ze trekken zich terug in zichzelf. Vaak heeft de onderliggende aandoening te maken met een gebrek aan zelfliefde en een gebrek aan een gezond zelfbeeld, verergerd door afwijzing – in het kort, zij kennen de onvoorwaardelijke liefde van de Vader niet, ze zijn nooit geworteld en gegrond in onvoorwaardelijke liefde en/of in latere relaties, noch kennen zij Hem echt als Vriend.
 
Dat is het voor vandaag, volgende week
‘gehuld in rook’…tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com

Dag allemaal,
Een vaak voorkomende uitdrukking in de jaren 70, die mijn moeder gebruikte om iemand te beschrijven die erg overstuur is, was om hem een ‘mand geval’ te noemen;  iemand die emotioneel niet om kon gaan met slecht nieuws of die emotioneel door stress verscheurt werd door een gebeurtenis in diens leven.
 
Die uitdrukking werd echter allereerst tijdens de 1e wereldoorlog op gedempte toon gebruikt onder medische professionals om een soldaat te beschrijven die alle 4 zijn ledematen verloren had. Het wilde dus zeggen dat diens bestaan (in die tijd) beperkt was tot een mand – ze waren een ‘mand geval’. In de loop van ongeveer 50 jaar veranderde dit naar een emotionele conditie die iemand niet aankon. Mijn moeder had geen idee hoe misplaatst en beledigend haar uitdrukking geweest zou zijn als ze 50 jaar daarvoor iemand een mand geval genoemd zou hebben.
 
Evenzo is het met vloekwoorden, woorden die ik nooit hoorde noemen in beleefd gezelschap, worden nu gebruikt door schoolkinderen, door volwassenen in openbare gesprekken, in films en TV. Dingen die eens prive waren tussen man en vrouw worden nu in het volle zich op internet geplaatst. Zoals mijn moeder, die geen idee had waar de term ‘mand geval’ vandaan kwam, zo hebben velen onder de 30 jaar geen idee dat de samenleving het gebruik van die woorden schuwde, noch begrijpen zij de heiligheid van de slaapkamer.
 
De moderne cultuur heeft geen idee van de dingen die eens heilige gehouden werden, noch begrijpen zij vaak niet eens het concept van het gewijde. (gewijd betekent heilig, of apart gezet voor God, of iets dat verband houdt met God).
 
Vorige week eindigde ik ermee hoe in vroegere tijden de Grieken en Romeinen de Joden respecteerden vanwege hun gevoel voor het gewijde: Absolute waarden die kwamen uit de wet van God en leidden tot oprechte en morele personen en gezinnen. In het begin van de gemeente gold dat ook voor christenen, maar in onze tijd worden christenen niet gerespecteerd om hun gevoel voor het gewijde: Moreel rechtschapen, solide gezinnen en eerlijk zaken doen.
 
Hoe is dat verloren gegaan?
 
Hoe verliest een maatschappij de kennis van het heilige) – door keuze
In Romeinen 1:20-21 vertelt Paulus dat de meest fundamentele vorm van openbaring van God is dat Hij de natuurlijke wereld gemaakt heeft.
 
“Want hetgeen van Hem niet gezien kan worden, zijn eeuwige kracht en goddelijkheid, wordt sedert de schepping der wereld met het verstand doorzien, zodat zij geen verontschuldiging hebben. Immers, hoewel zij God kenden, hebben zij Hem niet als God verheerlijkt of gedankt, maar hun overleggingen zijn op niets uitgekomen en het is duister geworden in hun onverstandig* hart.”
 
(* Het woord ‘onverstandig’ wordt in Psalm 14:1 gedefinieerd als iemand die o.a. zegt dat ‘er geen God is’. Paulus’ gebruik van dit woord is een directe referentie naar Psalm 14:1. Mensen hebben de openbaring dat God de wereld schiep, verworpen en daarom willen ze Hem niet in hun gedachten bewaren. Jezus refereert in Mattheüs 5:22 ook naar het feit dat een dwaas iemand is die God afgewezen heeft. Hij zei daar dat als iemand een ander een dwaas noemt, hij zal vervallen aan het hellevuur – wij mogen iemands vrucht beoordelen, maar niet diens hart, want dat is het gebied dat God alleen kent).
 
Als je God accepteert als Schepper, wat inhoudt dat je op een dag ‘jouw maker’ zal ontmoeten, is er een gevoel van respect voor God en voor het heilige in jouw hart. Om Hem als Schepper te verwerpen, verwerpt dat in de kern het heilige in iemands wezen.
 
We kunnen de verwerping van God als Schepper herleiden naar de theorie van evolutie; de verwerping van God is wetenschap geworden. Zodra iemand God als Schepper afwijst, moeten ze geloven dat alles door toeval gekomen is en daarom heeft het menselijk leven geen waarde. Als alles door toeval gebeurt, dan heeft iemands leven geen doel, geen waarde, geen reden om te zijn – iedereen is een toeval van de natuur.
 
Evolutie betekent ook…
dat onvolkomen mensen geëlimineerd kunnen worden omdat evolutie zegt dat alleen de sterken overleven – dus ongewenste babies, mensen die fysiek, mentaal, vanwege religie of politiek onvolmaakt zijn, kunnen worden uitgesloten of geëlimineerd. En omdat alles bij toeval is, is het moraal, zijn de waarden, de waarheid en de kennis van goed en kwaad, uitvindingen van mensen en daarom volkomen afhankelijk van het individu en volkomen willekeurig, afhankelijk van de situatie. Jij kunt dus zelf de regels bepalen in jouw leven.
 
In direct conflict
Rechtstreeks in strijd met deze veronderstelling dat alles bij toeval ontstaan is en dat moraal en ethiek afhankelijk zijn van de situatie, zijn de beschaafde volken die geloven in de rechtsstaat. De wet definieert absolute waarden en de gevolgen van het overtreden van die absolute waarden.
 
Als men gelooft dat moreel en ethiek afhankelijk zijn van een situatie en dat het aan een ieder is hoe dit toe te passen, moet er iets opgegeven worden. Of de wet wordt vastgelegd en iemand leert iets, of men gaat de wet veranderen, zodat het past bij wat de specifieke overtuiging is. Voor die groep ontstaat er een slachtoffer mentaliteit – “Ik wil hier mijn auto kunnen parkeren omdat het dicht bij mijn huis is, maar volgens de wet mag ik hier niet langer dan 3 uur staan. Ik ben het slachtoffer, omdat ik geen geld heb om 24 uur per dag te betalen voor de meter…” Een slachtoffer cultuur in plaats van zich aan de absolute regels van de wet te onderwerpen – betaal de boete en parkeer ergens anders.
 
In de VS werd de rechtsstaat geformaliseerd in de grondwet en de Bill of Rights, ontleend aan de Joods-Christelijke godsdienst, gefundeerd op de 10 geboden. Maar als mensen thuis, in scholen en in de maatschappij geleerd worden God te verwerpen om hun eigen ding te doen, en deze mensen groeien op en komen aan de macht, dan neemt de maatschappij afstand van absolute waarden en de rechtsstaat, om willekeurig het recht toe te passen, dat bij hun wensen of agenda past. Dit leidt tot rechters die de wet maken in plaats van de wet te interpreteren, enzovoorts – en de maatschappij verliest ieder gevoel voor het heilige, of absolute waarheid, of orde en gezag.
 
Als God afgewezen wordt als Schepper en Redder, en door evolutie wordt vervangen, wordt tevens de kennis van het heilige afgewezen en gaat dan uiteindelijk verloren. Het denken van het collectief is waar het om gaat – mensen die anders denken, moeten worden aangepakt.
 
Voor degenen onder ons die God hebben behouden in hun denken
In veel cirkels is het horen van geweldig onderwijs over een geestelijk concept, het belangrijkste doel in hun wandel, en men denkt dat dit alles is wat er is.
 
In de eerste helft van Efeziërs, schrijft Paulus over vergelijkbare verheven en verbazende openbaringen: Wij zijn met Hem opgewekt naar hemelse plekken, via Jezus geadopteerd door de Vader, we zijn met Hem gezeten in de hemelse gewesten, we zijn een levende tempel voor God en Hij sterkt ons door Zijn Geest, zodat we de liefde kennen die de kennis te boven gaat. Die verheven openbaringen gaan door tot halverwege hoofdstuk 4.
 
Maar de hele tweede helft van de brief gaat over hoe die verheven geestelijke kennis in ons dagelijks leven toegepast moet worden, te beginnen in 4:17-32: Lieg niet meer tegen elkaar, wees niet meer boos op elkaar, vergeef elkaar, steel niet meer en zorg dat je een baan krijgt, vloek niet, doe de nieuwe mens aan, zoals je Christus hebt leren kennen. In de hoofdstukken 5 en 6 gaat het over het huwelijk, kinderen en werk. Laat het niet alleen gaan over geweldig onderwijs, maar pas het toe in jouw leven.
 
Relaties
ik heb meerdere keren gezegd dat rechtvaardigheid door geloof in Christus komt, maar het blijft onbewezen. God ontwierp het zo dat Zijn rechtvaardigheid zich openbaart en gerijpt wordt binnen relaties. Iedereen kan zeggen van God te houden. Iedereen kan zeggen wedergeboren te zijn. Maar tonen ze dat in hun relaties? Dat is het bewijs van hun rechtvaardigheid.
 
En dat is de reden dat gezonde op familie gebaseerde gemeenten die in huizen samenkomen, gezonde mensen voortbrengen – hun rechtvaardigheid is bewezen en gerijpt binnen het framewerk van relaties met anderen die ook in Christus willen groeien. Week na week zitten en een preek van dezelfde persoon te horen, vult het hoofd en hart met openbaring – de eerste helft van Efeziërs – maar er is geen relatie door gewoon te zitten en te luisteren.
 
Het is de gezonde combinatie van rechtvaardigheid in het hart, dat uitgewandeld wordt binnen een netwerk van relaties met anderen, dat ons respect geeft voor Christus in de andere mensen in ons leven en dat onderbouwt alles wat we doen met dat gevoel van respect en het heilige.
 
Wat gedachten…volgende week een ander onderwerp…
zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com