Blog Archives

In het Heden, Aanwezig & Aanwezigheid – Deel 1

4/25/2015

Dag allemaal,
Eerder dit jaar heeft de Heer mij bezocht, iets verteld en deed daarna de suggestie dat ik dit verder moest bestuderen om meer openbaring te krijgen. Dit was Zijn vriendelijke manier mij bij te sturen, een berisping kun je zeggen, maar duidelijk genoeg om mijn focus om te buigen.

Wat Hij zei

“Ik BEN. Daarom ben ik altijd aanwezig. Dus, om in Mijn aanwezigheid te zijn, moet je in het heden zijn.”

Toen ik om meer vroeg, zei Hij simpelweg: “Denk hierover na, bestudeer het, en je zult meer openbaring ontvangen.”

Een groot deel van de hedendaagse kerkcultuur is gefixeerd op de toekomst – van profetie naar bloed manen naar cycli van schuld en vrijzetting, tot het uitdenken wie de antichrist is – en we spenderen maar al te graag onze tijd en ons geld om deze dingen uit te zoeken, terwijl we het heden negeren – om familieleven, financiën, gedachten, emoties en gewoonten in orde te hebben en meer als Christus te worden. Het is ZO veel leuker te speculeren over toekomstige zaken dan met het hier en nu om te moeten gaan.

Een deel van het lichaam van Christus is gefixeerd op het verleden. Men kijkt over zijn schouders naar gebeurtenissen die plaatsvonden toen men x jaar oud was, of men wil weten welke demonen hun familielijn gevolgd hebben en hen nu ongelukkig maken, of men heeft die ene aanraking van de Heer nodig om ‘innerlijke genezing’ te ontvangen. Moeten we in het verleden, heden of de toekomst leven?

De cultuur van het oude Egypte leek in veel dingen op die van ons

Het oude Egypte was geobsedeerd door zowel het verleden als de toekomst. Uit hun graftombes zien we op de muren een getekende geschiedenis van iemands leven, terwijl men hen begroef met voorwerpen die ze in het leven hierna nodig zouden hebben. Mozes en de toekomstige natie Israël was omringd door een cultuur die het verleden aanbad, terwijl men offers bracht om de goden tevreden te stellen, om hun toekomstige oogst te zegenen, hun vee, hun zakentransacties en het leven na de dood.

En in die tijd, in de regio om hen heen, waren er verschillende goden en godinnen die de naties gericht hielden op zowel het verleden als de toekomst en dat in een nooit eindigende cyclus van het vereren en aanbidden van de doden. Geen enkele cultuur was erop gericht in het hier en nu te leven.

Deze cyclus van de goden weerhield mensen ervan voor hun leven verantwoordelijk te zijn, want hun gedrag of emotioneel trauma kon altijd verweten worden aan geesten van dode familieleden of aan hun falen, waardoor de goden hen niet konden zegenen.

Men kon de schuld aan de goden geven, als men iets verkeerds gedaan had – ‘Ik kan mijn belasting niet betalen, want de goden stuurden een vuur, dat een groot deel van mijn oogst vernietigde’, in plaats van toe te geven dat ze zelf die nacht lagen te slapen en het vuur niet opgemerkt hadden dat de oogst verwoestte.

Vandaag zou een christen kunnen zeggen dat zij hun genezing niet kunnen pakken, of niet in hun roeping en bestemming kunnen komen, omdat x geest van opa of oma naar pa en ma ging en toen naar hen en dat heeft hun hele leven bemoeilijkt. Of men kan voortdurend in angst voor de toekomst zijn, omdat men zich voedt met websites waar geesten van angst zich aan hechten, of met websites die gewoonweg zonderling en extreem zijn.

God deed Israël in het heden leven

Toen God Mozes de 10 geboden gaf, was dat de eerste keer dat een god (God) absolute geboden uitvaardigde. Andere culturen hadden elementen van de 10 geboden, maar geen god had hiervoor 10 absolute regels gegeven. En bedenk dit: Geen andere god had zijn onderdanen vertelt een dag vrij te zijn van hun werk. Dit was geen onbarmhartige god, maar één met empathie, die liet zien dat Hij medelevend was en in het hier en nu leefde, door een vrije dag te geven en dat in de absolute geboden te zetten.

De 10 geboden en de wet van Mozes maakte het feit openbaar dat het verleden voorbij was en niet veranderd kon worden, maar dat men berouw kon hebben en vergeven worden, en dat de toekomst in Gods handen was. Daarom kan de mens het verleden niet veranderen en de toekomst niet beheersen – maar de 10 geboden zeiden dat men zijn daden in het heden onder controle kan houden. Geen enkele god had voordien zijn mensen op die manier behandeld.

De 10 geboden brachten de focus naar het hier en nu, het heden, dat waar God is, de IK BEN – altijd aanwezig, zodat wij iets aan de problemen kunnen doen die voor ons liggen.

Als iemand een schaap gestolen had van zijn buurman, was er geen god die de schuld kon krijgen: “Baäl eiste een offer, maar mijn kudde graast zo ver weg, dus moest ik wel een schaap van jou stelen om te kunnen offeren.” God zei ‘Steel niet’- punt uit. Doe iets aan je karakter problemen, hier en nu!

Wat God in de 10 geboden deed, was dat iedereen op dit moment verantwoording verschuldigd is, hier en nu, voor zijn eigen leven, wat iemand geen andere keus laat dan iets aan zijn hart te doen, zijn ziel, zijn lichaam – in het NU.

Toen Hij gebood GEEN sexuele relatie met de buurvrouw te hebben, zorgde dat ervoor dat die persoon op dat moment een keus moest maken ‘Ga ik naar haar toe, terwijl de buurman in het veld aan het werk is, of niet?’ Hij zei de mensen op dat moment iets aan hun lust te doen – niet één of andere god de schuld te geven, noch het excuus te hebben plezier te kunnen maken zolang dat kan, omdat de toekomst onbekend is. Door de 10 geboden in te stellen, zorgde Hij ervoor dat iedere Israëliet leerde te leven in het hier en nu.

Zijn geboden deed hen leven in het heden.

Is het niet verbazingwekkend hoever een groot deel van de kerkcultuur hiervan afgedwaald is?

Waarom zo vaag?

Terwijl er zo’n 613 wetten in de wet van Mozes waren, hadden de meeste daarvan te doen met regels die betrekking hadden op de priesters en hoe men moest offeren, en op voedsel- en sanitaire wetten. Als er in het Nieuwe Testament over ‘de wet’ gesproken werd, bedoelden de schrijvers meestal de relatief weinig morele wetten, die verrassend weinig gedetailleerd waren.

Een voorbeeld: toen Hij zei in Exodus 20:8-11 om niet te werken op de sabbat, gaf Hij geen specifieke instructies, maar noemde alleen dat hun zonen en dochters, dienstknechten en dienstmaagden, noch hun vee, mochten werken op die ene dag in de week.

De Farizeeërs begonnen de traditie om op zaterdag bijeen te komen om te aanbidden, en men begon daarmee in huisbijeenkomsten* in ongeveer 200 voor Christus. In de loop der jaren leidde deze vaagheid tot talrijke religieuze wetten, en vandaag de dag is het zelfs zo in Israël dat liften op iedere verdieping stoppen, omdat het indrukken van een knop voor de gewenste verdieping als werk beschouwd wordt. *(Hebreeuws voor ‘bijeenkomst’ is synagoge)

In de tijd van Jezus hadden leiders besloten wat de afstand zou moeten zijn van een ‘sabbatsreis’, o.a. genoemd in Handelingen 1:12 – een afstand van ongeveer 1.2 km – minder dan die afstand lopen was ok, maar liep je meer, wel, dan was dat werk en dus verboden!

Waarom was God aan Israël zo vaag over deze belangrijke 10 geboden? Omdat door vaag te zijn, het van iedereen vroeg met Hem in het dagelijks leven te wandelen, in het hier en nu, om de geest achter de geboden te begrijpen. Door de relatie van de geboden weg te halen, blijven er alleen regels en voorschriften over, resulterend in liften die op de sabbat op iedere verdieping stoppen, uit angst God te beledigen.

Wat Jezus gebood

En dat is de reden dat Jezus zei in Johannes 15:12 “Dit is Mijn gebod, dat gij elkander liefhebt, gelijk ik u heb liefgehad.”

Hij vertelde niet hoe we dat moeten doen – Hij zei gewoon: doe het. Waarom? Hij wordt gevonden in de vaagheid van het gebod. Hij wordt gevonden in de intensiteit van het moment. Om dit te verduidelijken: Als iemand leugens over jou vertelt en jij herinner je dat je elkaar moet liefhebben zoals Hij ons liefheeft, doet het verleden noch de toekomst er iets toe. Hij moet gevonden worden op dat moment in de tijd. Niet een ‘nu pak ik mijn relatie met jou weer op en ren naar je toe voor hulp,’ maar als een continuering van de omgang die je met elkaar gehad hebt; als een vriend die nooit weggaat en er altijd is om wijs advies te geven en zo het vage gebod elkaar lief te hebben, toe te passen.

Jezus zei tegen mij ‘om in Mijn aanwezigheid te zijn, moet je in het heden zijn’ op zo’n vage manier om daarmee precies het punt te maken dat ik hier ook maak – Hij wilde dat ik de diepere betekenis van MET HEM zou onderzoeken, openbaring zou ontvangen van Hem via de Heilige Geest – niet als een gebod om ‘in het heden’ te zijn, maar Hij was expres vaag, zodat ik Hem zou zoeken en vinden…en daar gaan we volgende week mee verder.

Tot dan, zegen,
John Fenn

www.cwowi.org
mail naar [email protected]

0 Comments

Chronologische volgorde van de Paasweek – Deel 3

4/18/2015

0 Comments

Dag allemaal,
Net opgestaan, zei Jezus tegen Maria: “Ga naar Mijn broeders en zeg hun: Ik vaar op naar Mijn Vader en uw Vader, naar Mijn God en uw God.” Hij gebruikte termen die Hij nooit eerder gebruikt had. Johannes 20:17

Waarom was DAT het eerste dat Hij zei na Zijn opstanding?

Paulus legt dit uit in Handelingen 13:33 toen hij het over de opstandingdag had: “God heeft de belofte aan de vaderen aan ons, hun kinderen, vervuld door Jezus op te wekken, gelijk in de tweede psalm geschreven staat: Mijn Zoon zijt Gij; Ik heb U heden verwekt.”

Paulus maakt het punt dat de dag van de opstanding voor de Vader zo’n verandering in hun relatie bracht, dat Hij dit verklaarde: ‘Ik heb U heden verwekt”. Wat was die verandering?

De grote verandering

Jezus was vanaf het begin de ongelimiteerde Zoon bij de Vader, met alle autoriteit en rechten die gepaard gingen met het zijn van de enige Zoon van God, maar Hij ontledigde Zichzelf van al die rechten en voorrechten om in Maria verwekt te worden als een Mens.* Hij leefde als een mens, stierf als een mens, stond weer op uit de dood en keerde naar Zijn vader terug, als een mens – de eerste mens die geboren werd uit de dood. Gods Zoon was voor altijd een mens. * Filippenzen 2:5-8

Zelfs de discipelen vonden het moeilijk te begrijpen dat Hij niet als een geest was opgestaan, en dat is de reden dat Jezus met hen at, om te bewijzen dat Hij lichamelijk uit de dood was opgestaan en toch nog steeds een mens was. Lucas 24:41-43

Jezus wordt nu de eerstgeborene uit de dood genoemd

Jezus was de eerste die uit de dood geboren werd en jij en ik zijn x nummer na Hem, geboren uit de dood – nu geestelijk, maar op een dag letterlijk, in een opgestaan of uit de dood veranderd (verheerlijkt) lichaam.

Romeinen 8:29: “Wan die Hij tevoren gekend heeft, heeft Hij ook tevoren bestemd tot gelijkvormigheid aan het beeld Zijn Zoons, opdat Hij de eerstgeborenen zou zijn onder vele broederen.”

Colossenzen 1:18: “Hij is het hoofd van het lichaam, de gemeente. Hij is het begin, de eerstgeborene uit de doden, zodat Hij onder alles de eerste geworden is.”

Hebreeën 12:22-23: “Maar gij zijt genaderd tot de berg Sion, tot de stad van de levende God, het hemelse Jeruzalem, en tot tienduizendtallen van engelen, en tot een feestelijke en plechtige vergadering van eerstgeborenen die ingeschreven zijn in de hemelen, en tot God, de Rechter over allen, en tot de geesten der rechtvaardigen, die de voleinding bereikt hebben.”

Openbaring 1:5: “ En van Jezus Christus, de getrouwe getuige, de eerstgeborene der doden en de overste van de koningen der aarde.”

Wat dit voor ons betekent

De eerstgeborene uit de dood zijn, is bewijs dat er anderen volgen, anders zou Hij de Enige uit de dood geboren genoemd zijn – maar Hij is de eerstgeborene uit de dood – Zijn opstanding is het bewijs en de verzekering voor iedereen die in Hem gelooft. Als getuige van de waarheid van Zijn opstanding en status als eerst geborene uit de dood, hebben wij de Heilige Geest gekregen, en een ooggetuige van het leven, de dood en opstanding van de Heer.

Efeziërs 1:13 zegt dat wij, nadat wij tot geloof kwamen, verzegeld met de Heilige Geest der belofte, die een onderpand is van onze erfenis, tot verlossing van het volk dat Hij Zich verworven heeft.”

Het woord ‘verzegeld’ is ‘sphragizo’ en werd in vroegere tijden gebruikt voor normale dingen zoals het verzegelen van graan; het zegel verzekerde de volledige inhoud van de zak, de eigenaar, de bestemming en de geheimhouding van de inhoud. Denk ook aan het verzegelen van enveloppen, wat men vroeger deed, waarbij het zegel van de afzender in het gesmolten was gedrukt werd.

Het zegel was de waarborg van waar het vandaan kwam, waar het naartoe ging, en de beveiliging en vertrouwelijkheid van de inhoud daarvan. Wij zijn door God Zelf verzekerd, door Zijn Geest, wat laat zien wie de eigenaar is van ons, waar wij naartoe gaan, onze veiligheid en de vertrouwelijkheid van onze harten die beschermd worden door Hem, die ons verzegelde.

Het woord ‘onderpand’ is het Griekse woord ‘arrabon’ en was oorspronkelijk ‘handgeld’, neergelegd door de koper als een onderpand en een belofte om door te gaan met de transactie. Vandaag zou iemand geld kunnen neerleggen om een woning uit de markt te halen, met de belofte dat men de koop doorzet en het volledige aankoopbedrag zal betalen.

Wij zijn verzegeld met de Heilige Geest en alles wat wij in dit leven hebben, is alleen maar de belofte, het handgeld, zo te zeggen, van de belofte dat God de rest van de deal zal nakomen – dat de eerstgeborene uit de dood er inderdaad voor zal zorgen dat de rest van ons ook uit de dood geboren zal worden – de geestelijke wedergeboorte is het teken van die belofte.

Efeziërs 1:3 zegt dat wij verzegeld zijn en het onderpand van onze redding hebben ontvangen, tot de tijd dat God, die onze eigenaar is, de transactie zal voltooien. Zoals Paulus zei, in Romeinen 8:23: “En niet alleen zij, maar ook wijzelf, wij die de Geest als eerste gave ontvangen hebben, zuchten bij onszelf inde verwachting van het zoonschap, de verlossing van ons lichaam.” Onze geest verlangt naar de dag van voltooiing, wanneer wij, evenals de Eerstgeborene, ook een verheerlijkt lichaam zullen hebben, een lichaam dat even gemakkelijk kan functioneren in de Geest als ook in de natuurlijke wereld.

Wat een verzekering, wat een vrede!

Het geheimenis van Jezus die de Eerstgeborene uit de dood is, de fantastische waarheid dat wij verzegeld zijn door de Vader, met de Heilige Geest, wat ons laat zien dat de vijand ons niets doen kan, dit onderpand van de Heilige Geest in ons leven, zou ons grote vrede en rust in ons denken moeten geven, een verzekerdheid en vreugde!

De Bijbel beschrijft hoop als ‘een gunstige en vertrouwensvolle verwachting in de ziel (emoties, denken, verstand, denken), en niet een geestelijke kracht, wat geloof wel is. Maar geloof en hoop gaan samen, want geloof is het bewijs van de dingen waar we op hopen – vernietig hoop en geloof lost op.

Hoop heeft een geweldige capaciteit, al is het van het mentale en emotionele gebied, want als het gecombineerd wordt met geloof, kan het effect ervan gevoeld worden in onze geest, doordat we verzekerd zijn dat wij eigendom van de Vader zijn en dat Hij ons op een dag helemaal zal verlossen. In Hebreeën 6:13-20 spreekt de schrijver over Abraham, en hoe hoop hem beïnvloedde.

Hij zegt dat Abraham over 2 dingen zeker was: God had een belofte gegeven en God kan niet liegen. Daarom zegt hij “wij, die tot Hem de toevlucht genomen hebben, een krachtige aansporing zouden hebben om de hoop te grijpen die voor ons ligt. Haar hebben wij als een anker der ziel, dat veilig en vast is, …waarheen Jezus ons als voorloper is binnengegaan…”

Hij zegt dat hoop een anker voor de ziel is – onze emoties, gedachten, gevoelens moeten onder controle gebracht worden van de hoop, die vertrouwensvolle verwachting van een gunstige uitkomst, want het word in Jezus gevonden die ons voorgegaan is en binnen het voorhangsel gegaan is – in het heilige de heilige in de hemel, voor ons.

Het woord ‘voorloper’ is het woord ‘prodromos’ wat wil zeggen ‘van te voren vooruit te lopen,’ gebruikt door militaire scouts die lang van te voren het terrein gingen verkennen, en dit woord werd ook gebruikt wanneer iemand voor de koning uit ging, om er zeker van te zijn dat alles voor zijn komst voorbereid was. Ook werd het vroeger in de marine gebruikt; als een schip de haven binnenkwam, maar er riffen en rotsen waren die vermijd moesten worden – dan had men een zwemmer, die vast zat aan een touw en voor het schip uit ging zwemmen om het binnen te gidsen – onze Jezus, die voor ons uit gegaan is naar ons beider Vaders huis. Onze gedachten, gevoelens en emoties moeten dit feit voortdurend voor ogen houden – en we hebben de Geest in ons die getuigenis aflegt over deze waarheid.

We hebben een feit dat de Vader beloofd heeft, en dat Hij op vele manieren door Zijn daden en plannen bevestigd heeft, en we weten dat de Vader niet liegen kan. Hij heeft ons Zijn Eerstgeborene uit de dood gegeven, Hij heeft ons verzegeld met Zijn eigen Geest, wij hebben de Geest in ons leven als het onderpand van de complete transactie.

Jezus is ontzagwekkend als de Eerstgeborene uit de dood – wij zijn ieder van ons uit de dood geboren, nu in de geest, op een dag eveneens in het vlees – zoals Paulus zei: we verlangen ernaar uit de hoge bekleed te worden. Kom spoedig Heer Jezus!

Volgende week een ander onderwerp, tot dan, zegen,
John Fenn

www.cwowi.org
mail naar [email protected]

0 Comments

Chronologische volgorde van de Paasweek – Deel 2

4/11/2015

0 Comments

Dag allemaal,
Nadat Jezus zei ‘Het is volbracht’ en stierf, daalde Hij neer naar de lagere, aardse gewesten.’*

Wat gebeurde er met de geest en ziel van Jezus

Jezus had tegen de misdadiger die zich bekeerde, gezegd ‘Heden zult gij met Mij in het Paradijs zijn.’*

Het Paradijs, ook bekend als Abrahams boezem, was de plek van de rechtvaardige doden in het hart van de aarde, waar zij ‘gevangen’ gehouden werden totdat er voor hun zonden betaald was door de Messias en men geloofde dat het een parkachtige plek was van vrede en rust. *Efeziërs 4:8-9, Lucas 23:43

Efeziërs 4:9 vertelt ons dat Jezus eerst neerdaalde naar de lagere aarde gewesten (delen) van de aarde. In die tijd waren er 2 gescheiden compartimenten in het geestenrijk in de aarde: Paradijs en wat wij hel noemen – hel voor de onrechtvaardige doden en het Paradijs voor de rechtvaardige doden. De beste omschrijving daarvan komt van Jezus, in Lucas 16:19-31, waar Hij spreekt over een bedelaar, Lazarus genaamd, die bij de voorportaal lag van een rijke man, hopend wat eten van de restanten van de tafel van de rijke te kunnen krijgen.

Jezus zegt dat beide mannen in de loop der tijd stierven, de rijke ging naar de hel (het dodenrijk) en de bedelaar naar Abrahams boezem. De rijke man smeekt hem water te geven, maar Abraham merkt op dat er een grote kloof is tussen beide plekken en dat zij die uit de hel over zouden willen komen, dat niet kunnen, evenmin kunnen degenen uit het Paradijs naar de hel komen om hem water te geven. De rijke man zei dat hij pijn leed door de hitte, maar merk op dat het niet zo erg was dat hij geen gesprek kon voeren.

Een interessante gedachte is, dat de rijke man, naar de wet gezien, zonder twijfel rechtvaardig was – hij heeft de middelen gehad om de wet te vervullen door geldelijke gaven en offers op de juiste tijden te geven, terwijl de bedelaar Lazarus zweren had en daarom door de wet onrein was, niet in staat offers of geld te geven – en toch kwam hij in het Paradijs terecht, terwijl de rijke man naar de hel ging. De conditie van hun harten, en niet hun uiterlijk optreden, was hun ‘ticket’ naar hun desbetreffende plekken.

Predikte in de hel?

In 1 Petrus 3:19-20 staat dat Jezus heenging en ‘gepredikt’ heeft aan de geesten in de gevangenis die eertijds ongehoorzaam geweest waren in de dagen van Noach. Het woord dat vertaald is als ‘gepredikt’ is niet het woord ‘prediken’ zoals we misschien denken (Grieks: euangelizo), wat ‘het evangelie prediken’ betekent, maar ‘aankondigen, vermelden’ (Grieks: kerusso) zonder een bekering te verwachten. Het woord ‘gevangenis’ duidt een conditie van gevangenschap aan, in plaats van een plek waar men opgesloten zit. Met andere woorden, Petrus, die Noach een prediker van gerechtigheid noemt (2 Petrus 2:5) laat zien dat de mensen in de hel die niet in Noach geloofden, daar zijn tengevolge van de conditie van hun ongeloof. Sommige commentatoren merken op dat het niet zozeer was dat Jezus de generatie van Noach eruit pikte, maar eerder dat Hij Zichzelf Heer verkondigde aan allen in de hel.

Er is geen bewijs in het Woord te vinden dat Jezus een gevecht met satan streed, want Zijn werk aan het kruis was een legale transactie, niet een oorlogsdaad. Toen Jezus zei ‘Het is volbracht,’ zoals vorige week opgemerkt is, zei Hij dat alles wat overbleef, het nemen van de buit was en dat deed Hij in het hart van de aarde.

Want nadat Hij Zichzelf in de hel verkondigde, ging Jezus naar het andere deel van de lagere gewesten van de aarde, het Paradijs, en stak de kloof over die niemand kon oversteken, om door de rechtvaardige doden begroet te worden. Waarom moesten de rechtvaardige doden naar een wachtplaats gaan, zoals het Paradijs? Omdat hun zonden alleen tijdelijk bedekt waren door de Oud Testamentische offers, maar ze waren niet uitgewist. Zij moesten wachten op Jezus’ offer aan het kruis, dat kostbaar bloed dat het laatste offer was, voordat men naar de hemel kon gaan.

Opstandingsmorgen

En zo gebeurde het dat Johannes verslaat dat Maria Magdalena op zondagmorgen naar het graf ging om tot de ontdekking te komen dat de steen weggerold was. Zonder in het graf te kijken, rent ze onmiddellijk naar Petrus en Johannes om hen te vertellen dat iemand het lichaam weggenomen heeft. Alle drie rennen ze naar het graf en Johannes 20:8-9 vertelt ons dat ze allemaal geloofden dat iemand Zijn lichaam weggenomen had:
“Simon Petrus dan kwam ook, hem volgende, en hij ging het graf binnen en zag de windsels liggen, maar de zweetdoek, die op Zijn hoofd geweest was, zag hij niet bij de windsels liggen, doch opgerold. Toen ging ook de andere discipel (Johannes) naar binnen en zag het en geloofde (wat Maria gezegd had, dat iemand het lichaam gestolen had); want zij kenden de Schrift nog niet, dat Hij uit de doden moest opstaan.”

Ik moet hier 2 punten maken – het eerste gaat over de zweetdoek. Zo’n 7-10 jaar geleden bedacht iemand een verhaal over een servet dat gevouwen op een tafel ligt en wil zeggen dat de meester van het huis terugkeert naar de tafel. En toen zei men dat dit de betekenis is van de ‘servet’ die apart van de windsels lag. NIET. Allereerst, ‘servetten’ werden in de 1e eeuw niet op die manier gebruikt, en ‘servet’ is niet het Griekse woord dat hier gebruikt wordt. Ten tweede, om bij de analogie te blijven, zou het inhouden dat Jezus verklaart dat Hij terug zou keren naar het graf.

Het woord ‘zweetdoek’ of ‘hoofddoek’ (niet servet) werd gebruikt om zweet van de wenkbrauwen weg te vegen – het heeft geen enkel verband met voedsel. En het was niet gevouwen, maar het Grieks geeft aan dat het gerold aan de zijkant lag. De echte reden waarom het apart lag, is heel simpel – Johannes maakte het punt om te laten zien dat Jezus fysiek uit de dood was opgestaan. Het was niet zoals de gnostici en anderen in die tijd zeiden, toen hij het evangelie van Johannes schreef, dat het een soort van ‘geestelijke opstanding’ was, noch was Zijn lichaam gestolen, want anders zouden alle windsels nog op het lichaam gezeten hebben. Johannes zei dat Jezus letterlijk, fysiek, opgestaan was uit de dood en dat Hij de zweetdoek van Zijn hoofd deed en het aan de kant legde toen Hij opstond.

Het tweede punt is om het idee te corrigeren (populair gemaakt door Don Francisco’ s lied, jaren geleden) dat toen Johannes en Petrus het graf ingingen, zij geloofden dat Jezus opgestaan was. De verzen 1-9 maken duidelijk dat zij geloofden wat Maria hen verteld had – iemand had het lichaam gestolen. OK, genoeg hierover.

Wat deed Jezus WEL?

Terwijl Johannes 20:10 ons vertelt dat Johannes en Petrus naar huis gingen, bleef Maria achter, wenend bij het graf. Daar was het dat de Heer liefdevol haar van achteren benaderde en vroeg: “Vrouw, waarom weent gij?” Zij dacht dat het de hovenier was en vroeg Hem daarom: “Heer, als gij hem weggedragen hebt, zeg mij dan waar gij Hem hebt neergelegd en ik zal Hem wegnemen.”

Toen noemde de Heer eenvoudigweg haar naam: “Maria!” Ze herkende Zijn stem en keerde zich om en riep: “Rabboeni!” En toen zei Jezus iets unieks: “Houd Mij niet vast, want Ik ben nog niet opgevaren naar de Vader. Maar ga naar Mijn broeders (broeders is een term met inbegrip van mannen en vrouwen) en zeg hun: Ik vaar op naar Mijn Vader en uw Vader, naar Mijn God en uw God.” Vers 17

Later die dag nodigde Hij hen uit Zijn wonden aan te raken, maar waarom zegt Hij tegen haar dat zij Zijn hemelvaart naar de Vader onderbreekt, en ze Hem niet moet aanraken?

Wat Jezus deed

Het antwoord komt uit Hebreeën 9:11-24 en Efeziërs 4:8. Paulus zei in 4:8: “Opgevaren naar den hoge voerde Hij krijgsgevangenen mede…”. Gevangenschap, een referentie naar de mensen in het Paradijs, die nu door de Heer veroverd waren, voeren onder leiding van Hem naar de hemel en waren nu niet langer meer gevangen door hun zonden. Het Paradijs werd in zijn geheel naar de hemel gebracht door de net opgestane Heer.

Hebreeën 9:11-24 vertelt ons wat Jezus daar één maal deed: “Maar Christus, opgetreden als hogepriester…niet met het bloed van bokken en kalveren, maar met Zijn eigen bloed, eens en voor altijd binnengegaan is in het heiligdom, waardoor Hij een eeuwige verlossing verwierf…want Christus is niet binnengegaan in een heiligdom met handen gemaakt, een afbeelding van het ware, maar in de hemel zelf, om thans, ons ten goede, voor het aangezicht Gods te verschijnen…”

Het kruis was een legale transactie, zoals Ik al zei. Kolossenzen 2:14-16 zegt over het kruis:”…door het bewijsstuk uit te wissen (de wet, zonde), dat door zijn inzettingen tegen ons getuigde en ons bedreigde. En dat heeft Hij weggedaan door het aan het kruis te nagelen. Hij heeft de overheden en machten ontwapend en openlijk tentoongesteld en zo over hen gezegevierd.”

Jezus ontwapende en beroofde de duivel, op dezelfde manier als Exodus 12:36 dat zegt over de Israëlieten, waar de Egyptenaren hen alles wat ze hadden gaven, om ze maar kwijt te zijn, “…ze beroofden de Egyptenaren.” Jezus triomfeerde openlijk over de vijand in de hel, wat verklaart waarom Hij daar niet ‘predikte’, maar aankondigde. Ook zien we dat Hij de mensen uit het Paradijs bij Zijn opstanding meenam naar de hemel, en waarom Hij na Zijn opstanding in een tijdsbestek van 40 dagen aan zo velen verscheen. Paulus zegt dat Hij op een bepaald moment door meer dan 500 mensen tegelijk gezien werd* - Jezus toonde openlijk Zijn triomf in die 40 dagen, 1 dag voor elke dag van verzoeking aan het begin van Zijn bediening, naast andere betekenissen. *1 Cor. 15:6

Nu is er nog maar 1 compartiment in de aarde, de wachtplaats die we hel noemen. Maar het Paradijs en allen die in de Heer geloofden toen ze stierven, stegen op naar de hemel. Daarom zegt Paulus, toen hij sprak over zijn tocht naar de hemel: “Ik weet van een mens in Christus, veertien jaar geleden is het – of dat het in het lichaam was, weet ik niet, of dat het buiten het lichaam was, weet ik niet, God weet het – dat die persoon weggevoerd werd naar het Paradijs…”. Hij zei ook: “….ons verblijf in het lichaam te verlaten en bij de Here onze intrek te nemen.” 2 Cor. 12:3-4, 5:8

Maar iets veranderde, wat heden van invloed is op jou en mij. Jezus gebruikte een terminologie die hij nooit eerder gebruikt had, toen Hij met Maria bij het graf sprak: : Ga naar Mijn broeders en zeg hun: Ik vaar op naar Mijn vader en uw Vader, naar Mijn God en uw God”. Waarom zei Hij dat op die manier? Omdat iets voor eeuwig veranderd was tussen Hem en de Vader – en dat is voor volgende week. Tot dan, zegen,

John Fenn

www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com

0 Comments

Chronologische Volgorde Week van Pasen – deel 1

4/4/2015

0 Comments

Dag allemaal,
Ik vroeg eens de pastor van een mega-kerk, bekend om zijn geïllustreerde paas preken, waarom hij doorging te noemen dat de kruisiging van Jezus op vrijdag plaatsvond, terwijl hij wist dat Hij op donderdag gekruisigd was. Hij zei: “Het is makkelijker voor mij, nu hoef ik niet in te gaan op alle details die daarvoor nodig zijn.”

De 6 presentaties van de geïllustreerde preek dat jaar, werden door ongeveer 24.000 mensen bijgewoond, dus die 24.000 hoorden een middeleeuwse kerkdwaling, wat ik verdrietig vond. Hier is hoe de dwaling plaatsvond en de week in volgorde:

Fundament voor de Week van Pasen – Pascha

In Zijn dood, begrafenis en opstanding vervulde Jezus 3 voorjaarsfeesten, die een voorbode van Zijn offer aan het kruis en Zijn opstanding zijn. Het zijn: Ongezuurde broden, Pascha en Eerstelingen, het eerst gezien toen Israël wegging uit Egypte en gedetailleerd genoemd in Exodus 12:1-19 en Leviticus 23:4-14.

Ongezuurd Brood gebruikt gist als een type van zonde, dus mocht men geen gist eten tijdens dat feest, wat een beeld is van het zondeloos leven van Jezus. Men at 7 dagen lang ongezuurd brood, 7 vertegenwoordigt voltooiing, maar op de laatste dag van het feest, wat een Sabbat was enkel voor dat feest, at men lam bij het brood. Jezus leefde een zondeloos leven, en dit zondeloos Brood uit de hemel wordt door gelovigen geconsumeerd en eten we zowel het zondeloos Brood alsmede het Pascha Lam voor onze zonde.

Pascha, dat binnen het Feest van Ongezuurde Broden viel, refereert aan de praktijk van het strijken van het bloed van het offerlam aan de deurposten van de huizen. Als dan het oordeel kwam over Egypte, werden de Israëlieten die het bloed op hun huis hadden, overgeslagen en kwam de plaag niet op hen. Natuurlijk zijn wijzelf ons ‘huis’, levende huizen van Christus in ons, die het bloed van het Lam op ons hebben. (1 Cor. 6:19)

Eerstelingen werd gevierd op ‘de dag na de Sabbat’ na het Pascha, waarbij de priester een schoof van de eerste gersteoogst nam en dat voor de Heer bewoog als een type van de grotere oogst die zou komen. Israël kwam uit de zee, na uit Egypte gegaan te zijn, op de ochtend van Eerstelingen, als een type van Jezus die opstond op Eerstelingen, ter vervulling van de doorkruising van de Rode zee.

De week van Pasen

Zoals in Exodus 12:3 vermeld staat, werd op de 10e van de maand een lam in huis genomen en onderzocht, om te zien of het waardig was geofferd te worden en het bleef daar totdat het gedood werd ‘in de avondschemering,’ wat om 15.00 uur was, op de 14e dag. Stel je voor: je neemt een lammetje in jouw huis die 4 dagen blijft, je leert het lammetje kennen en je raakt eraan gehecht – de bediening van Jezus was 3 ½ jaar waarin Hij onderzocht werd in het huis van Israël, en uiteindelijk werd Hij door Pilates, de hoogste autoriteit van die tijd, onberispelijk bevonden.

De dag van het offer werd ‘de dag van voorbereiding’ genoemd, want zodra het lam om 15.00 uur geslacht was, moest het bereid worden voor de avondmaaltijd, wat begon bij zonsondergang. De Joodse dag begint bij zonsondergang, omdat God in de schepping op de eerste dag van duisternis naar licht ging. Dus voor het gemak noem ik hier 18.00 uur als zonsondergang en als het begin van de volgende dag.

EEN HEEL BELANGRIJK PUNT – zo komt het dat we denken dat de kruisiging op vrijdag plaatsvond.

Alle 4 de evangeliën zeggen dat Jezus stierf op ‘de dag der voorbereiding’, toen het Lam om 15.00 uur geslacht werd: “En het was de dag der voorbereiding en de sabbat brak aan” en “En toen het reeds avond geworden was, kwam, omdat het Voorbereiding, dat is de voorsabbat, was…” (de heilige sabbat, dat de laatste dag van het feest was, niet de zaterdag – Matth. 27:62, Marcus 15:42, Lucas 23:54, Johannes 19:14,31,42)

De heidense Romeinse katholieke voorvaderen waren onwetend over het feit dat het Pascha een heilige sabbat verplichtte, wat begon op de avond dat men de maaltijd at. Zij dachten dat de Sabbat die genoemd werd, een zaterdag was! Sindsdien hebben wij ‘goede vrijdag’ gehad. Zij hadden geen idee dat er 2 sabbatten genoemd werden, want er was de ceremoniële sabbat, gevolgd door de zaterdag sabbat. Omdat er dus een dubbele sabbat was, konden de vrouwen pas op zondag naar het graf.

Samengevat – Palmzondag, de 10e, is het begin van het onderzoek ‘in het huis’

Niet alleen werd Jezus bijna 4 jaar onderzocht in het huis van Israël, als een type van de 4 dagen dat het Pascha Lam werd onderzocht, maar Marcus werd geleid een 4-daags onderzoek door de machthebbers op te nemen. In Marcus 11:1-11, in wat wij Palmzondag noemen, de 10e van Nisan, komt Jezus in het huis voor Zijn tijd om gekeurd te worden.

De mensen legden palmtakken voor het veulen, waarop nog nooit een mens had gereden, wat opnieuw Jezus heerschappij over de schepping laat zien (wind/golven, eten vermenigvuldigd, water in wijn) en Zijn vrijwillige overgave van Zijn leven als het Pascha lam. De mensen riepen uit ‘Hosanna! Gezegend Hij die komt in de naam des Heren…’

Dit woord ‘hosanna’ betekent ‘redt ons’ en de uitdrukking komt uit Psalm 118, wat gezongen en gelezen werd tijden de Paasweek (Mattheüs 26:30). Het hele gedeelte zegt dit:
“Ik zal niet sterven, maar leven en ik zal de daden des Heren vertellen. De Here heeft mij zwaar gekastijd, maar aan de dood heeft Hij mij niet overgegeven…de steen die de bouwlieden versmaad hebben, is tot een hoeksteen geworden; van de Here is dit geschied, het is wonderlijk in onze ogen. DIT is de dag die de Here gemaakt heeft, laten wij juichen en ons daarover verheugen. Och Here, GEEF TOCH HEIL (hosanna), och Here, geef toch voorspoed! Gezegend Hij die komt in de naam de Heren, wij zegenen u uit het huis des Heren…Bindt de feestoffers met touwen vast bij de hoornen van het altaar. Gij zijt mijn God, U zal ik loven, o mijn God, U zal ik verhogen. Looft de Here, want Hij is goed, ja, Zijn goedertierenheid is tot in eeuwigheid.” Psalm 118:17-19

Dit was zondag, de 10e, en vers 11 van Marcus 11 zegt dat Hij en de twaalven de nacht in Betanië doorbrachten.

Vers 12 zegt ‘En de volgende dag’, maandag de 11e, gebood Hij een vijgenboom te sterven die geen vrucht droeg, wat wel had gemoeten, als een type van Israël die Hem die week had moeten aannemen, maar dat niet deed. Toen ging Hij de tempel binnen en ‘reinigde’ de tempel van de geldwisselaars en van hen die dieren verkochten om geofferd te worden. Vers 19 zegt dat zij in de avond de stad verlieten.

Je kunt je de emoties van Jezus wel voorstellen, wetend dat het Zijn tijd is onderzocht te worden als Paaslam zijnde, en daar in de tempel zijn de dieren die verkocht worden als offerdier, wat op zo’n vleselijke manier gedaan wordt door mensen die geen flauw idee hebben wat er gaande is. Hij dwingt hen weg te gaan, en bereid de weg voor het Ware Offerlam dat die week geofferd gaat worden.

Marcus 11:20 zegt ‘Des morgens vroeg’ wat nu dinsdag de 12e is en de langste dag van het onderzoek. Marcus schrijft de rest van de hoofdstukken 11 en het hele hoofdstuk 12 over de autoriteiten van elke gezindte die Hem onderzoeken:

11:27: “De Overpriesters, schriftgeleerden en oudsten zeiden tot Hem “Krachtens welke bevoegdheid doet Gij deze dingen?”

12:13: “En zij zonden tot Hem enige van de Farizeeën en van de Herodianen om Hem in een strikvraag te vangen.”

12:18: “En er kwamen Sadduceeën tot Hem…”

12:28: “En een der schriftgeleerden tot Hem komende…”

Eindelijk is de keuring compleet, en zij zijn, onwillig, medeplichtig aan het plan van de Vader om wettelijk te bewijzen dat Jezus een waardig offer is. Het komt tot een eind met de aankondiging van Marcus in 12:34: “En niemand durfde Hem meer iets te vragen.” Zij beëindigden de keuring van Jezus dinsdagavond laat, want Marcus 14:1 noemt:
“Nu was het na twee dagen pascha en het feest der ongezuurde Broden…” dus donderdag.

Dit komt overeen met alle 4 de evangeliën die vermelden dat Jezus stierf op de dag van voorbereiding, donderdag de 14e, en die avond was een sabbat (15e), gevolgd door de zaterdag (16e) sabbat, gevolgd door het feest der Eerstelingen, op zondag (17e). Op zondagmorgen verrees Jezus als eerstgeborenen uit de dood.

Op het kruis zei Jezus ‘Het is volbracht,” wat een Grieks woord is: ‘tetelestai’, allereerst gebruikt door Griekse, en later door Romeinse opperbevelhebbers die overzicht hadden over een slagveld en uitspraken ‘Het is volbracht.’ De vermelding van ‘tetelestai’ door een generaal was meer dan een observatie, het was ook een uitspreken dat de strijd gewonnen was en men nu de aandacht kon gaan richten op het nemen van de buit – en dat zei Jezus dus toen hij stierf – de strijd is gewonnen, nu rest slechts het nemen van de buit.

Volgende week – wat er in de lagere gedeelten van de aarde plaatsvond, en de opstanding.

Tot dan,
Zegen, John Fenn

www.cwowi.org
mail naar [email protected]

0 Comments

In het Heden, Aanwezig & Aanwezigheid – Deel 1

Chronologische volgorde van de Paasweek – Deel 3

Chronologische volgorde van de Paasweek – Deel 2

Chronologische Volgorde Week van Pasen – deel 1

John Fenn

Archief