Dag allemaal,
Dit is deel 2 van een 3-delige serie waarin ik een aantal kwantumfysica vragen aan de Heer stelde en Hij antwoord gaf.
 
Hoe kon U op het water lopen?
En zo gebeurde het, nadat Hij mij in een bezoek onderwezen had, Hij terloops vroeg “Is er iets dat je Mij zou willen vragen?”
 
Nu denk je misschien, met een gehandicapte zoon, dat Ik zou vragen over het hoe en waarom van zijn genezing – maar Hij en ik hebben daar al een gesprek over gevoerd, wat privé blijft – of over andere bedenkelijke gebeurtenissen in mijn leven, maar dat was niet het geval. Als je in de Geest bent, lijkt het dat de vragen die naar boven komen, dingen in jouw geest zijn waar je nieuwsgierig over bent, maar die niet een top prioriteit zijn – dus vroeg ik “Hoe kon U op het water lopen? Dreef U of werd het water onder uw voeten stevig, of was er een pad aan de bovenkant van het water dat stevig werd? En hoe en waarom transporteerde U iedereen plus de boot over het water?”
 
De context – al deze dingen gingen er in mijn hoofd om
Drie evangeliën vertellen het verhaal van Jezus die over het water liep, wat direct plaatsvond nadat Hij 5,000 mannen plus vrouwen en kinderen gevoed had: Mattheüs 14:22-23, Marcus 6:45-52, Johannes 6:15-21
 
Het evangelie van Johannes vertelt dat de menigte, nadat zij het wonder van de broden hadden gezien, Jezus met geweld wilden meenemen om Hem koning te maken, dus stuurt Hij Zijn discipelen met de boot weg, met de instructies naar de andere kant te varen, terwijl Hij de bergen inging – om zo de mensenmassa kwijt te raken en om tijd voor gebed te hebben.
 
Johannes vertelt ook dat ze slechts 25 of 30 stadiën geroeid hadden – zo’n 5 of 6 kilometer, wat ongeveer tot halverwege het meer was. Vers 21 zegt “Zij wilden hem dan in het schip nemen en terstond bereikte het schip het land, waar zij heengingen.” Hij transporteerde  bovennatuurlijk de hele boot met de discipelen erin, naar hun bestemming.
 
Het evangelie van Marcus, wat het evangelie is dat over het ongeloof van de harten van mensen gaat, vertelt ons dat Jezus ‘hen voorbij wilde gaan’ en hoe de discipelen in ongeloof waren toen Jezus op het water liep; hun harten waren verhard in ongeloof, want zij ‘hadden bij het wonder van de broden, niets begrepen.’
 
Het evangelie van Mattheüs vertelt ons dat zij Jezus zagen in de 4e nachtwake, wat van 03.00 tot 06.00 uur is; het is het enige evangelie dat vertelt dat Petrus op het water liep. Mattheüs deelt dat zij Jezus op het water zagen lopen en dat Hij tegen hen zei “Heb goede moed, IK BEN, wees niet bevreesd!” (vs 27). Petrus’ reactie, in vers 28, was “Heer, als U het bent (de IK BEN), geef mij dan bevel over het water naar U toe te komen!” Petrus vroeg zich niet af of het de Heer of een geest was, hij wilde weten of Jezus de IK BEN is – Degene die met Mozes sprak uit de brandende braamstruik, in Exodus 3:14
 
Helaas hebben de meeste vertalingen de ‘IK BEN’ niet correct vertaald en afgezwakt– de Amplified en een paar andere vertalingen hebben het correct vertaald, zoals Mattheüs het geschreven heeft.
 
Dus toen ik de Heer vroeg ‘Hoe kon U op het water lopen?’…
vroeg ik mij af hoe dat fysiek gebeurd zou kunnen zijn, en waarom Hij hen voorbij wilde lopen en waarom Hij de boot en diens mannen halverwege het meer transporteerde (het Meer van Galilea). Al die vragen kwamen samen in die ene vraag. Bovendien wilde ik weten, waar Marcus 6:48 zegt dat Hij hen zag toen zij op het meer waren in het midden van de nacht en Hij nog op het land was, of Hij hen in de Geest zag of dat het misschien een heldere maan was, of dat het bijna zonsopgang was en Hij hen normaal kon zien.
 
Ik had de vraag nog maar net gesteld of er dook een visioen op, als een groot TV scherm, met de Heer aan de rechterkant staand van het rechthoekig scherm en hij vertelde en legde uit wat ik zag. Mijn gezichtshoek was aanvankelijk van een afstandje van de wal en aan mijn rechterkant zag ik de boot en de mannen die hard roeiden tegen de wind. Aan de linkerkant was Jezus, in de bergen. Ik kon Hem makkelijk zien in de heuvels en Hij keek naar beneden, naar het meer, terwijl Hij ook de boot zag en de mannen die hard moesten roeien tegen de wind en de golven. Terwijl Hij vertelde, veranderde mijn gezichtspunt en volgde ik Hem over het meer.
 
Ineens verscheen er iets wat op een rondwervelende cilinder op zijn kant leek, met Jezus aan de monding ervan en het strekte zich over het meer uit, voorbij de boot, naar de kust aan de andere kant. Pas toen vroeg ik “Heer, wat zie ik hier?” Hij antwoordde “Je kunt het zien als een wormgat en het is de manier waarop Ik op het water liep en de boot transporteerde naar de andere kant.” En daarmee begon Hij erin te lopen, verder vertellend terwijl Hij liep.
 
“Ik had de mannen gedag gezegd en vertelde hen Mij aan de andere kant op te wachten, en Ik ging er vanuit dat ze dat zouden doen, wat de reden is dat Ik hen voorbij liep.” Toen pas zag ik het tafereel – Jezus keek niet naar de mannen, maar naar de andere kant van het meer met een directe intensiteit die ik, al de keren dat ik Hem gezien heb, nog nooit eerder bij Hem gezien had. Hij was erop gericht naar de andere kant te gaan. Ik zag die tunnel, die wervelende tunnel die op het water lag en waardoor de Heer liep – het omvatte niet de boot – alleen Jezus liep daar, op weg naar de andere kant – ik kon de andere kant duidelijk zien, geopend aan de walkant.
 
Toen zag ik de mannen die het in angst uitriepen; en de blik van de Heer werd gebroken en Hij keek naar hen. Toen Hij dat deed, verschoof de tunnel en de tunnel week van zijn oorspronkelijk pad af, met Hem mee en ineens omvatte de tunnel de boot en de Heer samen. Daar was het dat Hij tegen hen zei moed te houden, omdat Hij de IK BEN is, en om niet meer bang te zijn. En daar was het dat Petrus over de kant van de boot klom en begon te lopen, om daarna te zinken – dat was fascinerend om te zien – voor Petrus leek het op drijfzand. De Heer boog voorover, nam hem bij de hand en trok hem overeind en samen liepen ze terug naar de boot. En ineens waren de mannen en de boot bij de wal aan de andere kant, ze moesten slechts de neus van de boot een beetje bijsturen.
 
Ik leerde zoveel door slechts te kijken – Petrus die zonk als in drijfzand, geleidelijk, terwijl hij naar de wind en de golven keek – dat sprak boekdelen over hoe geloof wordt aangetast; zelden is dat in een oogwenk, maar het is eerder een proces. De emoties die komen, de gedachten, de wind en de golven, het feit dat je ergens loopt waarvan je dat nooit gedacht had…er was zoveel in dat kleine deeltje wat ik zag.
 
Hij vervolgde:
“Toen Ik hen zei naar de andere kant te gaan, deed Ik dat omdat Ik daarvoor een storm gekalmeerd had door Mijn bevel, toen we samen op het meer waren (Mattheüs 8:23-27 en ze hadden evenzo Mijn naam gebruikt om zieken te genezen en geesten uit te drijven (Mattheüs 10:1-)  dus Ik verwachtte hen te doen wat zij wisten te doen, maar ze deden dat niet.” Ik moest direct denken aan Johannes 6:1-6, wat plaats vond voordat Hij de 5,000 gevoed had en waar Hij de discipelen vroeg hoe zij de mensen te eten zouden geven en vers 6 zegt
“Hij zei dit,om hen op de proef te stellen, want Hij wist Zelf wat Hij zou gaan doen.”
 
 
Hij test ons niet met het kwade, maar Hij staat toe dat wij in situaties komen waar we voor geloof of voor angst moeten kiezen; om uit te stappen in wat wij in onze geest weten, of om terug te deinzen. Zo’n groot deel van wandelen met Hem is ‘het geschiedde naar uw geloof.’ Hij laat ons in situaties zijn waar we moeten kiezen, zoals dat van den beginne af aan geweest is.
 
Hij vervolgde:
“Ik had in die tijd, wat jij een Goddelijke afspraak zou kunnen noemen, aan de andere kant. Dat liet mij iets zien wat het goed zou doen in een prediking – ongeacht de wind en de golven van het leven, die je tegenwerken in je wandel met de Heer, als Jezus in jouw boot komt, ben je onmiddellijk waar je al die tijd al geweest zou zijn – wat wil zeggen dat de tijd en moeite niet voor niets geweest is, en jij loopt niet achter, zoals je veronderstelde. Je bent precies waar je moet zijn, nu, in deze tijd en op deze plek. Pas je denken aan door dat oude denken achter je te laten dat zegt dat je gefaald hebt, en nu achter de plannen van God aanloopt. Misschien was dat zo, maar Hij is in staat de goddelijke afspraken van jouw leven na te komen. Hij zag jouw strijd tegen de wind en de golven en nu je weer terug bent bij Hem, ben je precies waar je had moeten zijn!
 
Ik werd mij ook bewust van Zijn verwachtingen. Omdat de discipelen Zijn Naam gebruikt hadden om te genezen en demonen uit te werpen, en omdat ze al gezien hadden dat Hij een storm kalmeerde, verwachtte Hij van hen in die dingen te wandelen. Het lijkt erop dat wij zo vaak aanmaning na aanmaning na bemoediging en zachte duwtjes van de Geest nodig hebben om het juiste te doen, om dat te doen wat wij weten te moeten doen. Zijn verwachting is dat wat wij zien, ook doen en het onze levensstijl maken. Ik nam mij vast voor om in de toekomst te doen wat ik wist te doen.
 
Het evangelie van Marcus zegt dit, in vers 51-52: “Zij waren innerlijk volkomen buiten zichzelf en zij verwonderden zich, want zij hadden bij het wonder van de broden niets begrepen, omdat hun hart verhard was.” Ik zei tegen Hem dat ze zo druk geweest moesten zijn met het opruimen van de restjes brood en het vechten tegen de wind en de golven, dat ze geen tijd hadden na te denken over het wonder van de broden – maar Hij gaf geen excuus noch toelichting op mijn opmerking, zodat wat Hij gezegd had, bleef staan.
 
En toen, na die opvallende stilte: “Maar om jouw vraag te beantwoorden, het water werd stevig onder Mijn voeten toen ik erop stapte.”
 
Volgende week: “Hoe liep U midden tussen die menigte door, in Lucas 4:29-30 en Johannes 8:58-59?”
tot dan, zegen,
John Fenn
cwowi.org
mail naar [email protected]

​Dag allemaal,
Ik had een goede vriend die een lijst opstelde met 3 vragen voor de Heer; Hij vroeg mij om de Heer, de volgende keer dat Hij aan mij zou verschijnen, die dingen te vragen. Ik probeerde hem uit te leggen dat het zo niet werkt, dat Hij de agenda bepaalt en dat niemand Hem kan doen verschijnen, noch kunnen wij vanuit onszelf Hem zien. (Mijn vriend is nu in de hemel en ik weet zeker dat Hij het de Heer rechtstreeks gevraagd heeft, lol)
 
En als je in de Geest bent, komen de vragen waarvan je denkt dat je die aan Hem zult stellen, niet eens meer in je gedachten, maar veelal dingen van jouw geest waar jij je vaak niet eens van bewust bent dat die in je waren.
 
In deze 3-delige serie ga ik wat dingen delen die mij gevraagd zijn en wat mij verteld is, maar waarvan ik niet per definitie hoofdstuk en vers kan noemen en kan zeggen ‘hier staat het,’ maar eerder principes die ik in de Schrift geobserveerd heb. Wat de Vader en Heer met mij gedeeld hebben, lijkt logisch en zal ook, wat ik geloof, in jouw hart resoneren als zijnde waarheid. En zoals Paulus dat in Romeinen 12:3 zegt, spreek ik naar de genade die mij gegeven is – ik kan niet spreken naar iemand anders’ genade.
 
Laat mij allereerst vertellen wat er gebeurde toen ik de Vader gevraagd had “Zijn wij alleen in het universum of is er leven op andere planeten?” Misschien herinner jij je dit eerste deel, want ik heb hier al eerder elementen van gedeeld, maar het leidt naar dingen die ik hier nog nooit eerder genoemd heb, dus lees alsjeblieft verder.
 
Om te beginnen, wat ik tot dat moment wetenschappelijk en Bijbels begreep
Wetenschappers hebben vastgesteld dat er voor een planeet meer dan 250 specifieke vereisten zijn om leven te kunnen hebben (dit getal lijkt ieder jaar iets omhoog te gaan, omdat wetenschappers telkens meer unieke dingen ontdekken die vereist zijn om leven te kunnen hebben). Een voorbeeld: als de aarde 3% dichter of verder van de zon vandaan zou zijn, zouden wij verbranden of bevriezen. En zouden wij een binair zonnestelsel hebben, dan kon er ook geen leven zijn – en 75% van de sterren zijn dubbel, of binair, dus dat alleen al elimineert 75% van alle sterren.
 
Als wij niet elke 24 uur zouden roteren, zou één kant van de planeet gebakken worden en de andere kant zou bevriezen. Als wij niet 2 grote planeten verder in het zonnestelsel zouden hebben die als zwaartekracht magneten functioneren om verdwaalde kometen en asteroïden te vangen, die anders de aarde zouden raken, zouden wij hier geen leven kunnen hebben…en zo zijn er meer dan 250 specifieke vereisten.
 
Om even wat getallen te noemen, de kans dat 1 planeet in het hele universum al die vereiste elementen heeft, zijn 1 gevolgd door 42 nullen: 1 kans in
1.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000. Dat is een hele, hele, hele kleine kans…
 
Als je alle sterren in het universum bij elkaar optelt, heb je een 1 gevolgd door 27 nullen, wat een veel kleiner getal is dan 1 gevolgd door 42 nullen. Dat wil dus zeggen dat er minder sterren in het hele universum zijn dan wat nodig is om 1 planeet te kunnen hebben dat leven kan onderhouden. Het universum is te klein om ook maar 1 planeet te hebben die leven in stand kan houden.
 
Om het op een andere manier te zeggen – wiskundig beredeneerd zouden wij niet eens kunnen bestaan. Planeet aarde is een wonder, een abnormaliteit van de natuur, wat bewijst dat wij geschapen zijn – omdat Hij niet voldoende massa in het heelal heeft om een planeet aarde te kunnen hebben. Wij zijn een opzettelijk wonder en de wiskunde bewijst dat.
 
Dat ging er allemaal in mijn hoofd om
Tegelijkertijd worstelde ik met beweringen van mensen die geloven dat de aarde in letterlijk 6 dagen geschapen is, versus hen die geloven dat de aarde veel ouder is.
Het boek ‘Starlight and Time’ door Dr. Russell Humphreys, legt uit dat er 2 identieke atoomklokken zijn, één in Greenwich, Engeland, bijna op zeeniveau en de ander in Boulder, Colorado, ongeveer 1,6 kilometer boven zeeniveau.
 
Hij legt uit dat Einstein beredeneerde, wat sindsdien bewezen is correct te zijn, dat tijd versnelt, verder weg van de zwaartekracht. Met andere woorden, tijd gaat sneller als het verder van de zwaartekracht verwijderd is. Dit is bewezen, omdat de klok in Colorado 5 microseconden per jaar  sneller gaat dan de klok op zeeniveau, omdat het 1,6 kilometer verder verwijderd is van de zwaartekracht van de aarde dan de klok op zeeniveau.
 
Hij legt uit hoe de Bijbel vanuit het perspectief van de aarde geschreven is, zodat 6.000 jaar op aarde 14 miljard in de ruimte zou kunnen zijn – heel ver verwijderd van de zwaartekracht van de aarde – tijd is onderworpen aan zwaartekracht en perspectief. Is de kip de weg overgestoken of bewoog de weg onder zijn poten? Beide perspectieven zijn juist.
 
Ik had er genoeg van
Al deze dingen spookten door mijn hoofd en ik wilde echt weten of wij alleen zijn in het heelal. Wist ik veel dat de Vader iedere vraag met een enkele zin zou beantwoorden – en ik was vol ontzag.
 
Daar komt nog bij: Toen ik naar de hemel ging, zag ik een heleboel mensen, kinderen en volwassenen – mensen van alle leeftijden – ieder van hen zat in een grote stoel, terwijl ze naar alle bezigheden keken, met mensen spraken, allemaal heel gewoon – maar ze zaten allemaal. Achter en boven een ieder van hen was iets wat een foto van een Melkweg  leek te zijn, maar er was echter geen muur achter hen en het waren dus daadwerkelijk Melkwegstelsels, op de een of andere manier vergroot, prachtig, met het kleurenspectrum van de aarde, zoals we kennen van de Hubble ruimtetelescoop, plus andere kleuren die normaal niet door mensen gezien kunnen worden – ontzagwekkend prachtig, heel bewust heel duidelijk weergegeven achter iedere persoon. (het waren bijna allemaal spiraalvormige Melkwegen).
 
Stel je een foto van een spiraalvormige Melkweg voor van ongeveer 1.2 – 1.5 meter boven iedere persoon. Terwijl we daar langs liepen, vroeg ik wat dat allemaal inhield, en het nonchalante antwoord was “O, bij iedereen zie je het sterrenstelsel waar ze in de toekomende eeuwen de leiding over zullen hebben.” Ik herinnerde mij dat wetenschappers schatten dat er ongeveer 100 miljard sterren in een gemiddelde Melkweg zijn.
 
Eén van mijn lievelingstijden met de Heer was toen Hij vertelde dat de Vader en Hij ons (deels) gered hebben voor Efeziërs 2:7: “om in de komende eeuwen de overweldigende rijkdom Zijner (de Vader) genade te tonen naar Zijn goedertierenheid over ons in Christus Jezus.” De komende eeuwen…wow…dat kunnen we ons niet eens voorstellen.
 
Dit ging er allemaal door mijn hoofd toen ik nadacht over de vraag of wij alleen zijn in het heelal. Dus ging ik iedere avond buiten op een ligstoel zitten, onder de sterren, en wachtte daar tot ik een antwoord kreeg – ik was vastbesloten dit te doen tot ik een antwoord zou krijgen, hoe lang het ook zou duren. Meestal ging ik tegen 21:00 uur naar buiten, keek, dacht na, bad, praatte met de Vader, maakte Hem groot, meestal zo’n 1 a 2 uur iedere zomeravond – en ik liet Hem weten dat ik terug zou blijven komen, totdat Hij antwoord zou geven op mijn vraag: Zijn wij alleen in het universum? Ik had wel gedacht ‘wat nu als het herfst of winter wordt en Hij nog steeds niet geantwoord heeft?’ maar ik was vast besloten het niet op te geven en vol te houden.
 
Het was bij de tweede week dat Hij op een avond begon te spreken: “Wat je ziet als je naar de sterren kijkt, is de schepping tot dag één. Ik schiep het heelal en gaf daarna Mijn creatieve aandacht aan de aarde, om het te voltooien. Er komt een tijd dat Ik opnieuw mijn creatieve aandacht aan de rest van het heelal zal geven om dat te voltooien. Dus wat je ziet als je naar de sterren kijkt, is het heelal tot dag één.
 
Daar stond ik versteld van – ik moest Genesis 1:1 in gedachten brengen: “In den beginnen schiep God de hemel en de aarde. De aarde nu was woest en ledig..” Ik had dat nooit zo in die chronologische volgorde gezien, dat Hij eerst het heelal (hemelen) schiep en daarna kwam de aarde – dat is hoe wetenschappers zeggen dat de aarde tot stand gekomen is – en er is geen tijdslimiet geplaatst op die schepping. Er is niets in vers 1 dat ons vertelt hoe lang het scheppen van de ‘hemelen’ en de aarde in beslag genomen heeft. Ik was ineens vervuld van vreugde en opwinding en vol ontzag dat als ik naar de sterren kijk, ik de schepping direct TOT dag één zie.
 
Dag 1 van de schepping begon pas na “in den beginnen schiep God de hemelen en de aarde.” Het heelal en de aarde kunnen miljarden jaren oud zijn, terwijl de schepping van leven op de planeet, in dagen plaats gevonden kon hebben…
 
Als je ’s nachts de sterren ziet – dat is het heelal TOT dag één – en er komt een tijd dat Hij Zijn creatieve aandacht aan het heelal gaat geven, om dat te voltooien – dat Heeft Hij tegen mij gezegd – wat mij zegt dat Hij fantastische plannen voor Zijn kinderen heeft, en al onze dagen hier zijn een voorbereiding voor de eeuwen die komen…
 
Volgende week, toen ik de Heer vroeg: “Hoe deed U dat, op water lopen?”
Tot dan,
Zegen,
John Fenn

Dag allemaal,
Ineens was ik in de Geest en stond ik in de hemel, als een toeschouwer van iets waar ik geen idee van had. Ik stond tussen een groot aantal engelen en niemand had mij in de gaten want hun aandacht was op iets in de verte gericht, rechts van ons, waar ik de troon van de Vader kon zien. Ik merkte op dat er een pad liep, vanaf de troon, tussen de engelen door, breed genoeg voor 1 persoon, met engelen opeengepakt aan beide zijden die met groot verlangen keken en zij die het dichtst bij het pad waren, knielden op zowel één als beide knieën.
 
Ik was in mijn woonkamer, in de Geest, samen met de Heer en mijn engel was ook aanwezig. Hij was klaar mij te onderwijzen en zei tegen mij, toen Hij wegging, dat ik mijn engel een vraag kon stellen. Dus ineens was ik alleen met de engel en wat ik op mijn hart had, was “Hoe kijk jij er tegenaan dat ik in de toekomende eeuwen aan het hoofd sta van jullie?”
 
Hij had bijna een blik van afschuw op zijn gezicht toen hij antwoordde: “O! Dat is juist! Het is gepast!” en toen ik vroeg waarom, reageerde hij “Weet dat wij Hem kennen als Schepper, maar jij kent Hem als Redder!” Dat was het moment dat ik, zonder waarschuwing, in de hemel was…op de één of andere manier wist ik dat dit gebeuren waar ik nu bij was, een hele tijd geleden plaatsgevonden had, maar alles was stil en de atmosfeer was erg plechtig en heilig, dus ik durfde niet te spreken.
 
Ineens stapte de Zoon uit het heldere licht van de Vader en liep weg, zonder achterom te kijken, het pad af, naar beneden, dat tussen de engelen liep. Iedereen boog zijn hoofd en vaak ook de schouders als eerbetoon, als Hij passeerde. Hij liep zwijgend verder, tot Hij aan mijn linkerkant uit het zicht verdween. Dit was het moment dat hij Zichzelf ontledigde om in Maria verwekt te worden.
 
Wat mij tot vandaag de dag bijblijft, is de plechtige atmosfeer in de hemel toen Hij wegging en hoe ik besefte dat de engelen niet volledig begrepen wat er zich voor hun ogen afspeelde – zij hadden niets om dat mee te vergelijken. En ineens was ik weer terug in mijn woonkamer, terwijl de woorden van mijn engel nog steeds in mijn oren klonken: “Weet dat wij Hem kennen als Schepper, maar jij kent Hem als Redder!”
 
Voor de eerste keer sinds het begin…
Jacobus 1:13 zegt dat God de Vader ons niet test/verzoekt/beproefd met het kwade, omdat Hij niet met het kwade getest/verzocht/beproeft kan worden. De reden daarvoor is eenvoudig – de Vader God heeft geen fysiek lichaam dat verleid kan worden. Hij weet niet hoe het is om moe te zijn, of hongerig, om zere spieren te hebben of om haast te hebben – Hij kent dat niet!
 
Maar Jezus – Christus werd de mens Jezus en voor de eerste keer kon de Schepper zich invoelen in Zijn schepping. Zoals Filippenzen 2:8-11 zegt, is Hij ‘aan de mensen gelijk geworden.’
 
Voor de eerste keer is Christus, die door de eeuwen heen aan mannen en vrouwen verschenen was als het Woord van de Heer, en af en toe onze wereld binnen kwam maar nooit met een permanent lichaam, nu beperkt tot één plaats, op één moment, met alle beperkingen daarvan.
 
In de baarmoeder was Hij nog steeds de Zoon van God, want Lucas 1:41 vertelt ons dat toen Elizabeth 6 maanden zwanger was en de net zwangere Maria haar bezoekt, de toekomstige Johannes de Doper in haar schoot opsprong, door de aanwezigheid van de Heer in Maria en door haar stem. Als baby was Hij nog steeds de Zoon van God, want Lucas hoofdstuk 2 trakteert ons met verhalen over engelen, herders, een oude man en vrouw die aanbidden.
 
Op de leeftijd van 12 vraagt Hij Zijn ouders: “Wist gij niet dat Ik bezig moet zijn met de dingen mijns Vaders?” Lucas 2:49
 
Dit moet je weten: Jij en ik moeten ons denken vernieuwen aan de dingen van God. Voor de eerste keer was Hij persoonlijk beperkt tot één plek op één moment om te weten wat het is om moe en hongerig te zijn, om nodig naar de wc te moeten, om onder mensen te wonen en niet meer bovennatuurlijk in en uit hun leven te verschijnen.
 
Hebreeën 5:7 spreekt over Zijn angst, voor Hij naar het kruis ging: “…Hij is verhoord uit Zijn angst,” en vers 8 zegt dat “Hij gehoorzaamheid geleerd heeft uit hetgeen Hij geleden heeft.” Hij moest gehoorzaamheid leren, al was Hij daarvoor de Koning van allen! Dit was allemaal nieuw voor Hem.
 
Een nederig makende ervaring
Hoe het leven 2000 jaar geleden was, kunnen wij ons slechts een beetje voorstellen – alsof je gaat kamperen of zo. Buiten naar het toilet moeten, koken boven open vuur, graan malen met een steen, een dier doden en het villen, de organen en het slachtafval sorteren uit het vlees. Maar dat was het leven van Jezus – om van de Zoon van God geweest te zijn, door de Vader gebruikt om het universum te scheppen, te gaan naar DAT!
 
Zoals ik zei, Hij moest allereerst in de hemel nederig zijn, nederig van hart en zachtmoedig, om bereid te kunnen zijn naar de aarde te komen.
En dan, zoals Filippenzen 2:8 het zegt, “…is Hij gehoorzaam geworden tot de dood, ja, tot de dood des kruizes…” Ja, zelfs de meest pijnlijke dood dat het Romeinse Rijk bedenken kon – niet gewoon dood, maar een kwellende dood en niet eens voor Hemzelf, maar voor de mensheid. Wow.
 
Terug naar Bethlehem – de boodschap van de engelen
“Ere zij God in den hoge en vrede op aarde bij mensen des welbehagens” is de boodschap van de engelen. Dit is afgezwakt en verkeer begrepen door reclames en pastors, door kerstfeesten voor kinderen en door vaders en moeders.
 
We gaan de bedoeling begrijpen als we kijken naar wie die uitspraak deden. “En plotseling was er bij de engel een grote hemelse legermacht, die God loofde, zeggende: “Ere zij God in den hoge en vrede op aarde bij mensen des welbehagens.”
 
Hemelse legermacht betekent ‘hemels leger’
We hebben dit beeld van de onschuldig uitziende, engelachtige kerstkaarten: engelen die zich rondom Bethlehem verzameld hebben en de boodschappende engel ondersteunen die belast is met de taak de herders te informeren dat de Herder-Koning geboren is. ‘Legermacht’ betekent leger – dus die aankondiging kwam van het leger van de Vaders in de hemel, met een boodschap voor de mensheid. Vrede op aarde en de mensen een welbehagen.
 
Plaats jezelf in hun schoenen. Stel dat jij aan het kamperen bent, in deze tijd. Je zit rondom het vuur, de afgelopen dag doornemend als er ineens een boodschapper van het leger naar jou toekomt en hij wordt verlicht door een schijnwerper met zo’n intensiteit dat het hele veld en de omgeving verlicht is. Hij zegt dat je niet bang hoeft te zijn, want hij heeft goed nieuws, maar natuurlijk ben je erg bang.
 
Voordat je de diepte van zijn woorden in je kan opnemen, zien je ogen een leger, een ontelbaar aantal, dat tegenover je staat. Deze soldaten zijn zeer goed uitgerust en je weet dat één van hen alleen al jou weg kan vagen. Je bent aan hun genade overgeleverd.
 
Dan zeggen zij ‘God zegt, en wij zijn Zijn leger: Vrede op aarde en aan de mensen een welbehagen.’ Wat een opluchting! Ze hebben alleen een welbehagen ten opzichte van jou, van ons! In staat ons te vernietigen, maar in plaats van dat te doen, zend de Vader Zijn leger met een vredesverdrag! Het bewijs, de aanbetaling op het verdrag, is in de vorm van een baby, liggend in een voedertrog voor dieren, in zacht materiaal gehuld, dat voor ondergoed gebruikt werd…
 
Paulus zou later schrijven: “dat God in Christus de wereld met Zichzelf verzoenende was, door hun hun overtredingen niet toe te rekenen, en dat Hij ons het woord der verzoening heeft toevertrouwd.” 2 Korintiërs 5:19
 
De Here Jezus is zo nederig, zo benaderbaar, maar Hij is zo omdat, zoals Hij zei: “als je Mij gezien hebt, heb je de Vader gezien.” Hij is net als Zijn Vader. En dat is onze levenslange reis, discipelschap genaamd, gelijkvormig worden aan het beeld van Zijn geliefde Zoon. Het is een proces; leer van dat proces te houden en wandel met de Vader, betrek Hem in jouw leven door Hem te complimenteren en geef Hem dank voor de kleine dingen – een prachtige wolk, een ‘toeval’ op het juiste moment, gunst die je gekregen hebt – praat met de Vader en de Heer over alles en wees onder de indruk van de nederigheid van de Almachtige God.
 
Wat een genade! Volgende week een ander onderwerp,
zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar [email protected]

Dag allemaal,
Vorige week deelde ik hoe de Zoon eerst gegeven moest worden voordat Hij het kind geboren kon worden, maar hoe vond die overgang plaats?
Hoe werd de gegeven Zoon het geboren kind?
 
Wat dacht Hij wel niet?!
Voordat ik deel hoe de Zoon overging van de hemel naar Maria, wil ik eerst kijken naar Zijn nederig hart, omdat we de baby niet zouden hebben als Hij niet zo nederig geweest zou zijn.
 
Filippenzen 2:6-8 zegt dat de Zoon “…die, in de gestalte Gods zijnde, het Gode gelijk zijn niet als een roof heeft geacht*, maar Zichzelf ontledigd heeft, en de gestalte van een dienstknecht heeft aangenomen, en aan de menden gelijk geworden is. En in Zijn uiterlijk als een mens bevonden, heeft Hij Zich vernederd en is gehoorzaam geworden tot de dood, ja, tot de dood des kruizes.”
 
De Zoon heeft het Gode gelijk zijn met de Vader niet als een roof ‘geacht’. Dit komt niet in de buurt van het Grieks dat Paulus gebruikte toen hij dit schreef. Het Griekse woord is ‘harpagmos,’ van het woord ‘harpazo’ wat ‘in beslag nemen en met geweld wegvoeren’ betekent. Dit werd in zowel actieve als passieve vorm gebruikt, dus het kan betekenen dat iemand iets in beslag neemt en het wegvoert, of in passieve vorm, zoals hier het geval is: iemand die aan iets vasthoudt (of juist niet vast houdt).
 
We zouden het op deze manier kunnen zeggen: “Christus…vond het gelijk zijn met God niet als een prijs waar Hij aan vast moest houden.”
 
Dit is een fantastische openbaring over de nederige natuur van Jezus. Toen Hij later zei: “…leert van Mij want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart”*, vertelde Hij de waarheid. Hij IS nederig en zachtmoedig van hart. Nederig betekent ‘zachtaardig, mild’ en zachtmoedig betekent ‘bescheiden, nederig, ootmoedig’. De zachtmoedige Messias Koning wordt beschreven*  als “Kijk! Uw Koning komt tot u, zachtmoedig en rijdend op een ezel, en op een veulen, het jong van een lastdier.”
* Mattheüs 11:28-30, * Mattheüs 21:5
 
De andere sleutelzin is ‘ontledigde Zichzelf’- Hij ontledigde Zichzelf niet van Zijn Goddelijkheid, noch hield Hij op te zijn wat Hij voor eeuwig was – Hij gaf eenvoudigweg alle rechten en voorrechten op die Hij als Gods enige Zoon had, opdat Hij zou leven als een gewoon mens. De waarheid van wie Hij was en is, moet geestelijk onderscheiden en in het hart gekend worden.
 
Vandaar…
dat Hij geen Hollywood Jezus is. Hij is niet onder de indruk van alle moderne licht -en geluidseffecten, noch van de hiërarchie waardoorheen Hij vertegenwoordigd wordt. We kunnen meten hoe goed iemand de persoon Jezus kent door de mate waarin men onder de indruk is van ‘dingen’ en het voorkomen van ‘dingen.’De Zoon gegeven MOEST nederig van hart zijn, om als één van Zijn schepsels te kunnen worden, het kind geboren.
 
Vanwege Zijn nederigheid is Hij overal op Zijn gemak, ongeacht Zijn omgeving, van het meest luxueuze paleis tot het meest nederige huis, want Hij is niet onder de indruk noch beledigd – dat is onze Heer. Het gedeelte in Filippenzen 2:5 hierboven, begint met “Laat die gezindheid bij u zijn, welke ook in Christus Jezus was…”
 
Hebben wij diezelfde nederigheid? Zijn wij evenmin onder de indruk van ‘dingen’ en presentaties en nemen wij geen aanstoot als we omgeven worden door  bescheiden en nederige mensen? Halen wij onze neus op als we iemand in een winkel zien die slecht gekleed is, of zien we hem door Gods ogen? Reageren wij anders op goed geklede en knappe mensen dan op de gemiddeld uitziende persoon die bescheiden gekleed is?
 
Noemen we de feiten zoals ze zijn, of overdrijven wij, ten gunste van onszelf? Als we Hem echt kennen en tijd met Hem in ons hart doorbrengen, zullen we geleidelijk aan getransformeerd worden naar Zijn nederig beeld…dus als je het tegenovergestelde ziet in iemand die zichzelf een ‘christen’ noemt, wees je bewust dat zij ook nog groeien…Laat die gezindheid in u zijn, welke ook in Christus Jezus was…”
 
Vaak heb ik mensen gevraagd of zij wel eens gemerkt hebben dat Jezus in een bijeenkomst of dienst in hun midden was. Vaak gaan er verschillende handen omhoog. Dan vraag ik of Hij ooit de dienst overgenomen heeft, of de aandacht op Zichzelf gericht wilde hebben. Nooit. Hij is Heer over allen, maar is volkomen tevreden nederig onder Zijn vrienden te wandelen.
 
Ik leidde eens een kapeldienst van de Bijbelschool en tijdens de aanbidding zag ik ineens de Heer de trappen naar het podium oplopen, recht voor me. Onmiddellijk knielde ik voor Hem neer en was verbaasd Hem te horen zeggen “Ik zou graag Mijn mensen willen bedienen”,  waarop ik zei “U bent de Heer, natuurlijk, voel U vrij om te doen wat U wilt doen.”
 
Ik stond op en gebaarde naar de vrouw die de aanbidding leidde, om daar mee door te gaan; ik draaide me om en zag de Heer tussen de ruwweg 200 studenten lopen terwijl zij aan het aanbidden waren. Hij stopte hier en daar om mensen wat te vertellen. Na een paar minuten liep Hij terug naar het podium en stond vóór mij en zei “Bedankt dat je Mij toestond Mijn mensen te bedienen. Zo weinigen doen dat. Zovelen houden aan hun eigen schema en agenda vast, in plaats van Mij toe te staan Mijn mensen echt aan te raken.” Daarmee draaide Hij Zich om, deed Zijn gebruikelijke 2 ½ stappen en in het midden van de derde stap verdween Hij.
 
Ik dacht hoe nederig, hoe verbazend en wat een nederige ervaring was dat die dag! Ik leer zo veel bij ieder bezoek van Hem en wanneer ik bij Hem ben.
 
Dus nu we de nederigheid van de Heer begrijpen, gaan we naar hoe Hij overging
De auteur van het boek Hebreeën maakte zijn punt door te zeggen dat de Oud Testamentische offers niet in staat waren de zonde permanent weg te doen, ze moesten opnieuw en opnieuw en opnieuw gedaan worden. Er was een eenmalig groot offer nodig, een offer dat de zonde voor altijd weg zou nemen en daarmee een nieuw verbond met de mens zou inluiden.
 
“Want het is onmogelijk dat het bloed van stieren en bokken zonden zouden wegnemen. Daarom zegt Hij bij Zijn komst in de wereld: ‘Slachtoffer en offergave hebt Gij niet gewild, maar Gij hebt Mij een lichaam bereidt…”
Hebreeën 10:4-7
 
“Bij Zijn komst in de wereld” is niet de geboorte, maar de conceptie. “…Gij hebt Mij een lichaam bereidt” zei Hij. De Vader voorzag door middel van Maria’s eitje een menselijk lichaam voor Degene die Zichzelf ontledigde van alle rechten en voorrechten die Hij als Gods Zoon in de hemel had.
 
Filippenzen 2:8 zegt eenvoudigweg ‘en in Zijn uiterlijk als een mens bevonden,’ of ‘ die mens geworden is’.
 
Toen Maria in haar onschuld vroeg hoe dat zou gebeuren, zei de engel Gabriël, in Lucas 1:35 ‘De Heilige Geest zal over u komen en de kracht van de Allerhoogste zal u overschaduwen (als een wolk), daarom zal het heilige dat verwekt wordt, Zoon Gods genoemd worden.”
 
De Zoon van God ontledigde Zichzelf van alle rechten en voorrechten die Hij als Gods enige Zoon had, met behoud van Zijn Zoonschap, om in Maria verwekt te worden en bij het verlaten van de hemel, zei Hij ‘Gij hebt Mij een lichaam bereidt.’ Door de Heilige Geest, die een tienermeisje overschaduwde en haar eitje gebruikte om in een lichaam te voorzien, werd Hij in haar baarmoeder verwekt.
 
Dat is nederig, bescheiden, zachtmoedig.
En volgende week gaan we daar mee verder,
tot dan, zegen
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar [email protected]

Dag allemaal,
We weten allemaal dat Jezus niet op 25 december geboren is, maar het kan zeker geen kwaad de geboorte van het grootste geschenk dat de mens ooit heeft gekregen, te vieren. Per slot van rekening vieren wij onze verjaardagen ook op een andere dag, als dat beter uitkomt voor degenen waar we van houden, dus hetzelfde kunnen we toch ook voor de Heer doen.
 
 De heidense oorsprong van het feest van Saturnalia op 25 december, hindert ons niet, ook al hebben wij daar kennis over. Dat wil nog niet zeggen dat we het vergoelijken, noch beoefenen, net zomin als we dat doen met het geven van bloemen aan onze geliefden op Valentijnsdag.
 
Je kent Valentijnsdag toch wel? 14 februari. Wist je dat dit het vruchtbaarheidsfeest van Lupercalia was, de dag dat de namen van jonge vrouwen op een stukje papier werden geschreven, die vervolgens in een pot gedaan  werden, waarna jonge mannen een naam konden trekken om seks mee te hebben. Vervolgens werd het meisje met een zweep gegeseld, omdat men geloofde dat dit de vruchtbaarheid zou verhogen alvorens seks te hebben. Men geloofde dat op 14 februari en Lupercalia, het ‘paarseizoen’ begon.
 
Maar het kan mij niet schelen wat de heidense wortels van Valentijn zijn, en evenmin wat de heidense wortels van Kerst zijn, want het vieren van de geboorte van Jezus en de verjaardag van mijn vrouw, zijn beiden als aan de Heer. Wat wij doen, doen wij voor de Heer, evenals zij die ervoor kiezen die dag niet te vieren, dat ook als voor de Heer doen, en Hij accepteert ons beiden. Daarom hebben wij vrede met elkaar, zoals dat door de Schrift wordt aangegeven, in het bijzonder in Romeinen 14:1-12.
 
Nu naar het onderwerp: de zoon gegeven, het kind geboren
Jesaja 9:5 zegt: “Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij rust op zijn schouders…”
 
De Zoon moest allereerst vanuit de hemel worden gegeven, zodat Hij het kind geboren in Bethlehem kon worden.
 
“Verheerlijkt Gij Mij, Vader, bij Uzelf met de heerlijkheid, die Ik bij U had, eer de wereld was.” Johannes 17:5
 
“Vader, U hebt ze mij toevertrouwd, en ik wil dat zij zullen zijn waar Ik ben; dan kunnen ze mijn glorie zien die u mij gegeven hebt, omdat u mij hebt liefgehad voor de schepping van de wereld.” (Groot Nieuws Bijbel)
Johannes 17:24
 
“Want gelijk de Vader leven heeft in Zichzelf, heeft Hij ook de Zoon gegeven leven te hebben in Zichzelf. En Hij heeft Hem macht gegeven om gericht te houden, omdat Hij de Zoon des mensen is (werd, King James vert.) Johannes 5:26-27
 
De persoon Christus, het Woord, in het Oude Testament
“In den beginne was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God…het Woord is vlees geworden en het heeft onder ons gewoond.” Johannes 1:1-2, 14
 
Wat bedoelde Johannes in 1:14 toen hij zei ‘Het Woord (van de Vader) is vlees geworden en heeft onder ons gewoond’?
 
De jongen Samuel
In 1 Samuel 3 zien we dat de jongen Samuel de hogepriester Eli dient in de tabernakel. Vers 1 zet de toon door te zeggen “Nu was in die dagen het woord des Heren schaars, gezichten waren niet talrijk.” Dit verbindt voor altijd het Woord van de Heer met een gezicht, of visioen.
 
De Heer roept Samuel bij zijn naam; voor de eerste keer in vers 4, en de jongen denkt dat Eli hem roept, zoals vers 7 zegt: ‘Samuel nu kende de Heer nog niet, nog nooit was hem een woord des Heren geopenbaard.”
 
Je kent het verhaal wel – de Heer roept Samuel 3 keer bij naam ‘Samuel, Samuel’ en iedere keer gaat hij naar Eli, denkend dat Eli hem roept. Toen begreep Eli dat het de Heer was die riep en zegt dat Samuel Hem moet antwoorden als hij Zijn stem hoort.
 
Misschien denk je dat de stem van de Heer als een stem in Samuel hoofd was, of misschien als een onzichtbare, maar hoorbare stem. Beide veronderstellingen zijn fout, want vers 10 zegt: “Toen kwam de Here, bleef daar staan en riep als de vorige keren: ‘Samuel, Samuel!’
 
We weten dat dit inderdaad een visioen van de Heer was, want vers 15 zegt ‘Samuel zag ertegenop Eli het gezicht (visioen) mee te delen.’ Samuel zag de Persoon van het Woord des Heren. Hij kwam Samuël’s kamer binnen en sprak tot hem…verbazingwekkend.
 
Maar wacht – er is meer! Het Woord van de Heer
Vers 21 somt het op en zet de koers voor alle profeten die na Samuel komen: “De Here verscheen ook verder in Silo, want Hij openbaarde Zich in Silo aan Samuel door het Woord des Heren.”
 
Samuel werd een ziener genoemd, wat een andere naam is voor profeet, omdat zieners in de Geestelijke wereld kunnen zien; omdat hij de eerste profeet voor Israël was en de eerste koning voor Israël inluidde, is hij het toonbeeld – het perfecte voorbeeld – voor alle profeten na hem.
 
Dat wil dus zeggen dat wanneer wij de profeten van het Oude Testament lezen, en zij zeggen ‘het Woord van de Heer kwam tot…’ ze het niet hebben over een stem in hun hoofd, ook niet over een onzichtbare hand die hun pen leidde om ‘woorden’ voor Israël of Juda of iemand anders, op te schrijven.
 
Als zij zeggen ‘het Woord van de Heer kwam tot…’ dan zeggen ze, zoals dat met Samuel het geval was, dat ze een visioen van de Persoon van het Woord van de Heer hadden en dat Hij tegen hen zei welke boodschap ze iemand moesten geven, wat later dus een deel van onze Bijbel geworden is.
 
Jeremia 1:4-9 is een geweldig voorbeeld
“Het Woord des Heren kwam tot mij: Eer Ik u vormde in de moederschoot, heb Ik u gekend en eer gij voortkwam uit de baarmoeder, heb Ik u geheiligd; tot een profeet voor de volkeren heb Ik u gesteld. Doch ik zeide: Ach Here, zie, ik kan niet spreken, want ik ben jong (het Hebreeuwse woord hier gebruikt voor ‘jong’ is ‘na’ar, wat aangeeft dat hij nog niet eens een tiener was)…toen strekte de Here zijn hand uit en roerde mijn mond aan en de Here zeide tot mij: Zie, Ik leg mijn woorden in uw mond…”
 
Zie je dat het Woord van de Heer tot Jeremia kwam en dat Hij Zijn hand uitstrekte? Zoals dat bij Samuel was, die 600 jaar voor hem leefde, verscheen het Woord van de Heer, de Persoon, nog steeds aan de profeten. Als de profeten zeggen ‘het Woord van de Heer zegt,’ dat herhalen ze wat ze, in het visioen, de persoon van het Woord van de Heer hebben horen zeggen.
 
Tijd en ruimte ontbreekt om hier dieper op in te gaan, maar vanaf Genesis 15:1 waar het Woord des Heren aan Abram verscheen, en hem vertelt dat zijn nageslacht zo groot als de sterren des hemels zal worden, tot Ezechiël 1:3 waar Ezechiël zegt dat het Woord des Heren in een visioen tot hem kwam toen hij aan de oever van de rivier stond, tot Jona, waar het Woord des Heren tot hem kwam en zegt dat hij naar Ninevé moet gaan, tot Jesaja en al de ‘kleine’ profeten aan toe die allen noemen dat het Woord des Heren kwam tot…of dat ‘het Woord des Heren zegt…’.
 
(ik ga in mijn serie ‘I AM; Who Jesus is and where He came from’ hier dieper op in, voor wie geïnteresseerd is in deze studie).
 
Het Woord werd vlees
Hoe interessant is het dat de apostel Johannes in 1:14 zegt: ‘Het Woord (van de Heer) is vlees geworden en heeft onder ons gewoond.’ Wat een geweldige uitspraak! Dat de persoon van het Woord des Heren, die aan Abram verschenen was en aan de profeten, beginnend met Samuel en verder door de eeuwen heen, nu vlees geworden was en onder hen gewoond had – wow!
 
Wat moet er wel niet in Johannes en Petrus en de anderen omgegaan zijn – het Woord dat tot Abraham sprak, tot Samuel, Elia, Jesaja, Jeremia, Ezechiël en de rest – en Hij was daar, at met hen, wandelde met hen, leerde hen…wow.
 
Hoe heeft die verandering plaatsgevonden, van het Woord des Heren, die door de eeuwen heen aan mensen verschenen was, naar een baby, verwekt in de baarmoeder van een tiener?
 
Dat komt de volgende week! Tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar [email protected]