The Emotions of the Father 3 of 3 but there will be a 4th
De emoties van de vader, 3 van 3 maar er komt een 4e
Hallo allemaal,
In het bezoek van de Heer leerde Hij me uit 1Corintiërs 12:4-7. Vorige week deelde ik de basiskennis die ik al had. De belangrijkste punten zijn dat alle manifestaties van de Heilige Geest, charismatische, bedienings- en motivatiegaven, allemaal slechts een manifestatie van de Heilige Geest, gegeven tot welzijn van iedereen.
Dit moet echt een openbaring zijn die iedereen moet hebben. Dat we allemaal gelijk zijn in Christus, allemaal gered door hetzelfde bloed, alleen met verschillende functies. Als jij je dat beseft, zet je niemand op een voetstuk buiten zijn of haar functie in Christus – respect, dat wel- maar denk niet meer van hen buiten het feit dat we allemaal gered zijn door hetzelfde bloed van Jezus. Wees zeker van wie je bent, maar niet arrogant, want we zijn allemaal gelijk in Hem.
Wat de Heer zei
"Je moet ophouden ze als gaven te zien, maar als openbaringen van de Geest. Je moet ophouden ze te zien als binnen de vier muren van een kerk, in een dienst; realiseer je dat Ik in ieder mens ben, en dat alle dingen door Mij en voor Mij gemaakt zijn."
"De wereld labelt gaven anders, maar ik ben het nog steeds die in Mijn mensen beweegt." Ik vroeg om een voorbeeld en Hij zei: "Denk aan de apostel Paulus. Hij ging naar een stad om discipelen te maken en was deels leraar, deels evangelist, deels voorganger, deels profeet en hij diende iedereen. Maar in Korinthe werkte hij een tijdje als tentenmaker. Bestudeer een tentenmaker uit de eerste eeuw en je zult zien dat hij te maken had met het opzetten van een bedrijf, het verzamelen van materialen, productie, marketing en verkoop. Wat de wereld (soms) ondernemer noemt, is in de gemeente een apostel. Dezelfde gave in hem als apostel, stelde hem in staat om ondernemer te zijn."
Toen spraken we over mijn eigen leven en Hij liep met me door verschillende banen die ik had gehad, hoe de gaven in mij die in de bediening werden gebruikt, me ook in staat stelden om in verschillende bedrijven en banen te werken. En hij wees me op banen die ik had gehad maar die niet tot mijn gaven behoorden, wat verklaarde waarom ik ze niet leuk vond of er niet goed in was.
Ik zal er twee delen: Ik was de Campus Minister voor een bediening aan de Universiteit van Colorado in Boulder, Colorado. We hielden diensten en Bijbelstudies op de campus. We organiseerden concerten zoals The 2nd Chapter of Acts, Barry McGuire, enz. in de periode 1982-83, voor degenen onder jullie die weten wie deze mensen zijn, lol. We waren gastheer voor opkomende leraren zoals Andrew Wommack, enzovoort.
Wat ik dacht dat ik miste was evangelisatie. Ik had het idee dat een campuspredikant een evangelist moest zijn. Dus zette ik een luidspreker en een microfoon neer op een plek buiten waar studenten samenkwamen om te lunchen, zette de microfoon aan, klaar om hen over Jezus te vertellen - en ik kon aan niets denken, er schoot mij niets te binnen. Helemaal niets. Ik schaamde me zo dat ik binnen 3 minuten de boel inpakte en wegging. Ik zat vol schuldgevoelens, veroordeling en verwarring.
De volgende zondag had een bezoekende dienaar een woord voor me. Hij profeteerde en zei: "Ik heb je naar Mijn volk geroepen en je zult velen onderwijzen. Je bent niet voor de wereld geroepen, maar om Mijn volk op te bouwen. Van tijd tot tijd zullen sommigen tot Mij komen door jouw bediening, maar dat is niet jouw focus. Je bent geroepen voor Mijn volk, rust hierin mijn zoon. "Oef, ik had vrede en sindsdien heb ik dat nog steeds.
Wat er direct mee te maken heeft, is dat ik geen verkoper ben.
Nadat ik in 1992 naar Tulsa was gekomen, voordat ik door de kerk werd aangenomen, haalde ik mijn verzekeringsdiploma en ging ik werken bij een bedrijf dat verzekeringsalternatieven en andere financiële producten verkocht aan overheidsmedewerkers. We konden echt iets beters voor hun pensioen doen dan hun overheidsprogramma deed. Ik kon het goed uitleggen, goed onderwijzen, maar ik kreeg de mensen niet zover dat ze op de stippellijn tekenden.
Beide zijn verwant - beide hebben te maken met verkoop. De een noemt het evangelist, de ander noemt het verzekeringsverkoop. Dezelfde gave, of eigenlijk het gebrek aan dezelfde gave.
Daarentegen kan ik iemand het Woord leren, ik kan hem leren hoe hij pizza moet maken. Ik kan ze leren hoe ze een toilet uit elkaar moeten halen of loodgieterswerk moeten installeren of een huis in elkaar moeten zetten. Het is allemaal dezelfde gave van onderwijs, alleen met een andere functie.
Toen de Heer en ik mijn banen onder de loep namen (Barb zegt dat ik 39 banen heb gehad, van 1980 tot 1994) terwijl ik ook in de bediening zat, om maar een dak boven ons hoofd te hebben en soms zelfs 2 banen. Ik zag dat de gaven in mij dezelfde waren, ze functioneerden alleen op verschillende manieren binnen verschillende banen. Maar dezelfde gaven. Het maakte niet uit wat de mens voor een functie had geschapen, Christus in mij veranderde nooit, Hij was dezelfde gaven die Hij in mij had geschapen.
Plotseling werd het allemaal duidelijk, op dat moment was ik 'ontkerkelijkt', of in ieder geval het begin ervan.
Ik herinnerde me gefrustreerde mannen die een baan als managers hadden, terwijl ze dachten dat ze geroepen waren om pastor te worden, en dus God misten of erger nog, Hem teleurstelden. Ze hadden het mis.
Wat ik me realiseerde was dat zij pastors waren, waarbij hun 'kudde' de mensen waren met wie ze werkten en die naar hen toe kwamen met hun problemen en moeilijkheden. Dit waren mannen en vrouwen die pastors waren, die hielden van de mensen met wie ze werkten, die een geweldige aanwezigheid voor de Heer waren op die werkplek, of ze Jezus nu ooit deelden of niet. Ze hielden van hun werk, niet voor het werk, maar voor de mensen die ze op hun werk hielpen en voor wie ze zorgden. Ze waren voorgangers omdat Christus hen die gave had gegeven, maar de mens plakte een etiket op hun baan en zij geloofden meer in het etiket dan in Christus in hen.
Ik herinner me mannen die graag 'klusjes' deden om mensen te helpen, terwijl ze dachten dat ze niet in de bediening zaten. Ze hielpen ook vaak in de kerk met het repareren van dingen in het gebouw. Eén man dacht dat hij niet in de bediening was, en als ik toen had geweten wat ik nu weet, had ik hem directer gezegd dat hij echt wel in de bediening was, want hij draagt Christus in zich waar hij ook gaat. Dezelfde gave van Christus in hem die hem motiveerde om dingen in het kerkgebouw te repareren, motiveerde hem ook om dingen bij mensen thuis te repareren – kerk, kerkleden, buren, wie dan ook.
Ik begon in te zien dat alles voor ons heilig is,
Er is niets dat werelds is, want wij hebben Christus in ons. Ik gaf niet meer om titels en was in staat om functiebeschrijvingen slechts te zien als labels voor de gaven van God in elk persoon.
De conciërge die houdt van zijn baan op school, in de buurt van de kinderen is, gedachten en wijsheid aan hen doorgeeft wanneer hij maar kan. In de bediening.
In de visitatie noemde de Heer Psalm 68:18
Het is de voltooiing van de gedachte van Paulus in Efeziërs 4:8: "Daarom, zoals hij (de psalmist) zegt: Toen Hij opgevaren was, gaf Hij gaven aan de mensen, opdat God zou wonen onder de weerspannigen."- de laatste regel is de voltooiing van Paulus' verwijzing in 4:8.
Ik zag dat ieder van ons Christus in zich heeft. Gelijkwaardig, maar met verschillende functies. Het maakt niet uit wat het etiket van de mens is, het is Christus in ons die Zichzelf manifesteert, of het nu gaat om organiseren, onderwijzen, iemand te eten geven als hij ziek is of over iemand profeteren. Of het nu gaat om het stilletjes geven van geld om iemands noden te lenigen, of het repareren van een toilet voor een alleenstaande ouder - het is allemaal Christus in ons - wie geeft er om de etiketten?!
Volgende week meer over wat Hij zei, ik ben een beetje lang doorgegaan. Tot dan, zegen,
John Fenn/wk/ak
http://www.cwowi.org en e-mail me op [email protected]
De emoties van de vader, 3 van 3 maar er komt een 4e
Hallo allemaal,
In het bezoek van de Heer leerde Hij me uit 1Corintiërs 12:4-7. Vorige week deelde ik de basiskennis die ik al had. De belangrijkste punten zijn dat alle manifestaties van de Heilige Geest, charismatische, bedienings- en motivatiegaven, allemaal slechts een manifestatie van de Heilige Geest, gegeven tot welzijn van iedereen.
Dit moet echt een openbaring zijn die iedereen moet hebben. Dat we allemaal gelijk zijn in Christus, allemaal gered door hetzelfde bloed, alleen met verschillende functies. Als jij je dat beseft, zet je niemand op een voetstuk buiten zijn of haar functie in Christus – respect, dat wel- maar denk niet meer van hen buiten het feit dat we allemaal gered zijn door hetzelfde bloed van Jezus. Wees zeker van wie je bent, maar niet arrogant, want we zijn allemaal gelijk in Hem.
Wat de Heer zei
"Je moet ophouden ze als gaven te zien, maar als openbaringen van de Geest. Je moet ophouden ze te zien als binnen de vier muren van een kerk, in een dienst; realiseer je dat Ik in ieder mens ben, en dat alle dingen door Mij en voor Mij gemaakt zijn."
"De wereld labelt gaven anders, maar ik ben het nog steeds die in Mijn mensen beweegt." Ik vroeg om een voorbeeld en Hij zei: "Denk aan de apostel Paulus. Hij ging naar een stad om discipelen te maken en was deels leraar, deels evangelist, deels voorganger, deels profeet en hij diende iedereen. Maar in Korinthe werkte hij een tijdje als tentenmaker. Bestudeer een tentenmaker uit de eerste eeuw en je zult zien dat hij te maken had met het opzetten van een bedrijf, het verzamelen van materialen, productie, marketing en verkoop. Wat de wereld (soms) ondernemer noemt, is in de gemeente een apostel. Dezelfde gave in hem als apostel, stelde hem in staat om ondernemer te zijn."
Toen spraken we over mijn eigen leven en Hij liep met me door verschillende banen die ik had gehad, hoe de gaven in mij die in de bediening werden gebruikt, me ook in staat stelden om in verschillende bedrijven en banen te werken. En hij wees me op banen die ik had gehad maar die niet tot mijn gaven behoorden, wat verklaarde waarom ik ze niet leuk vond of er niet goed in was.
Ik zal er twee delen: Ik was de Campus Minister voor een bediening aan de Universiteit van Colorado in Boulder, Colorado. We hielden diensten en Bijbelstudies op de campus. We organiseerden concerten zoals The 2nd Chapter of Acts, Barry McGuire, enz. in de periode 1982-83, voor degenen onder jullie die weten wie deze mensen zijn, lol. We waren gastheer voor opkomende leraren zoals Andrew Wommack, enzovoort.
Wat ik dacht dat ik miste was evangelisatie. Ik had het idee dat een campuspredikant een evangelist moest zijn. Dus zette ik een luidspreker en een microfoon neer op een plek buiten waar studenten samenkwamen om te lunchen, zette de microfoon aan, klaar om hen over Jezus te vertellen - en ik kon aan niets denken, er schoot mij niets te binnen. Helemaal niets. Ik schaamde me zo dat ik binnen 3 minuten de boel inpakte en wegging. Ik zat vol schuldgevoelens, veroordeling en verwarring.
De volgende zondag had een bezoekende dienaar een woord voor me. Hij profeteerde en zei: "Ik heb je naar Mijn volk geroepen en je zult velen onderwijzen. Je bent niet voor de wereld geroepen, maar om Mijn volk op te bouwen. Van tijd tot tijd zullen sommigen tot Mij komen door jouw bediening, maar dat is niet jouw focus. Je bent geroepen voor Mijn volk, rust hierin mijn zoon. "Oef, ik had vrede en sindsdien heb ik dat nog steeds.
Wat er direct mee te maken heeft, is dat ik geen verkoper ben.
Nadat ik in 1992 naar Tulsa was gekomen, voordat ik door de kerk werd aangenomen, haalde ik mijn verzekeringsdiploma en ging ik werken bij een bedrijf dat verzekeringsalternatieven en andere financiële producten verkocht aan overheidsmedewerkers. We konden echt iets beters voor hun pensioen doen dan hun overheidsprogramma deed. Ik kon het goed uitleggen, goed onderwijzen, maar ik kreeg de mensen niet zover dat ze op de stippellijn tekenden.
Beide zijn verwant - beide hebben te maken met verkoop. De een noemt het evangelist, de ander noemt het verzekeringsverkoop. Dezelfde gave, of eigenlijk het gebrek aan dezelfde gave.
Daarentegen kan ik iemand het Woord leren, ik kan hem leren hoe hij pizza moet maken. Ik kan ze leren hoe ze een toilet uit elkaar moeten halen of loodgieterswerk moeten installeren of een huis in elkaar moeten zetten. Het is allemaal dezelfde gave van onderwijs, alleen met een andere functie.
Toen de Heer en ik mijn banen onder de loep namen (Barb zegt dat ik 39 banen heb gehad, van 1980 tot 1994) terwijl ik ook in de bediening zat, om maar een dak boven ons hoofd te hebben en soms zelfs 2 banen. Ik zag dat de gaven in mij dezelfde waren, ze functioneerden alleen op verschillende manieren binnen verschillende banen. Maar dezelfde gaven. Het maakte niet uit wat de mens voor een functie had geschapen, Christus in mij veranderde nooit, Hij was dezelfde gaven die Hij in mij had geschapen.
Plotseling werd het allemaal duidelijk, op dat moment was ik 'ontkerkelijkt', of in ieder geval het begin ervan.
Ik herinnerde me gefrustreerde mannen die een baan als managers hadden, terwijl ze dachten dat ze geroepen waren om pastor te worden, en dus God misten of erger nog, Hem teleurstelden. Ze hadden het mis.
Wat ik me realiseerde was dat zij pastors waren, waarbij hun 'kudde' de mensen waren met wie ze werkten en die naar hen toe kwamen met hun problemen en moeilijkheden. Dit waren mannen en vrouwen die pastors waren, die hielden van de mensen met wie ze werkten, die een geweldige aanwezigheid voor de Heer waren op die werkplek, of ze Jezus nu ooit deelden of niet. Ze hielden van hun werk, niet voor het werk, maar voor de mensen die ze op hun werk hielpen en voor wie ze zorgden. Ze waren voorgangers omdat Christus hen die gave had gegeven, maar de mens plakte een etiket op hun baan en zij geloofden meer in het etiket dan in Christus in hen.
Ik herinner me mannen die graag 'klusjes' deden om mensen te helpen, terwijl ze dachten dat ze niet in de bediening zaten. Ze hielpen ook vaak in de kerk met het repareren van dingen in het gebouw. Eén man dacht dat hij niet in de bediening was, en als ik toen had geweten wat ik nu weet, had ik hem directer gezegd dat hij echt wel in de bediening was, want hij draagt Christus in zich waar hij ook gaat. Dezelfde gave van Christus in hem die hem motiveerde om dingen in het kerkgebouw te repareren, motiveerde hem ook om dingen bij mensen thuis te repareren – kerk, kerkleden, buren, wie dan ook.
Ik begon in te zien dat alles voor ons heilig is,
Er is niets dat werelds is, want wij hebben Christus in ons. Ik gaf niet meer om titels en was in staat om functiebeschrijvingen slechts te zien als labels voor de gaven van God in elk persoon.
De conciërge die houdt van zijn baan op school, in de buurt van de kinderen is, gedachten en wijsheid aan hen doorgeeft wanneer hij maar kan. In de bediening.
In de visitatie noemde de Heer Psalm 68:18
Het is de voltooiing van de gedachte van Paulus in Efeziërs 4:8: "Daarom, zoals hij (de psalmist) zegt: Toen Hij opgevaren was, gaf Hij gaven aan de mensen, opdat God zou wonen onder de weerspannigen."- de laatste regel is de voltooiing van Paulus' verwijzing in 4:8.
Ik zag dat ieder van ons Christus in zich heeft. Gelijkwaardig, maar met verschillende functies. Het maakt niet uit wat het etiket van de mens is, het is Christus in ons die Zichzelf manifesteert, of het nu gaat om organiseren, onderwijzen, iemand te eten geven als hij ziek is of over iemand profeteren. Of het nu gaat om het stilletjes geven van geld om iemands noden te lenigen, of het repareren van een toilet voor een alleenstaande ouder - het is allemaal Christus in ons - wie geeft er om de etiketten?!
Volgende week meer over wat Hij zei, ik ben een beetje lang doorgegaan. Tot dan, zegen,
John Fenn/wk/ak
http://www.cwowi.org en e-mail me op [email protected]
RSS Feed