Have you seen a teaching on this? #5 - resurrection and judgement
Heb je hier een onderwijs over gezien? 5 van 5 - opstanding en oordeel
Hallo allemaal,
Nu komen we bij de laatste twee stenen die gelegd zijn in de fundering van het geloof: De opstanding der doden en het eeuwig oordeel.
Het Grieks van Hebreeën 6:1 luidt als volgt: "Daarom, het begin van de leer van Christus verlaten hebbende, moeten wij voortgaan tot de rijpheid, niet wederom een fundament leggende..."
Het woord 'rijpheid' is 'teleiotes' en betekent "Voltooiing door het verzamelen van een combinatie van waarheden die leidt tot een toekomstige afronding of voltooiing." Het grondwoord suggereert uitvoering in een eindstadium.
Dus dit zegt ons dat volwassenheid het opbouwen van lagen van waarheid is, en zoals we weten, niet alleen kennis, maar als een levensstijl de toepassing van die waarheden in ons leven. Die levensstijl wordt godsvrucht genoemd. Geen volmaaktheid, maar godsvrucht in genade.
Het woord 'fundament' is 'themelios', waar we 'thema' vandaan halen. Het betekent 'een steen die wordt neergelegd' als deel van een fundering langs een rechte lijn, die zal worden gebruikt om de rest van het gebouw te bouwen. Het werd ook in het dagelijks leven gebruikt om het verloop van het onderricht van een leraar aan te geven: regel na regel, waarheid na waarheid, hier een beetje, daar een beetje. Zodra de hoeksteen is gelegd volgt de rest van het gebouw het plan van de Meester Architect, de Heer. Dat is het leven voor discipelen.
Dit alles om dit te zeggen...
Het fundament van 'opstanding der doden' betekent niet een discussie over een opname vóór en tijdens de grote verdrukking. Het fundament is dat er een opstanding van de doden zal zijn. De details over 1e opstanding en 2e doet er niet echt toe. De waarheid is dat wij allen, ieder van ons, een opstanding uit de doden zullen hebben en het oordeel tegemoet zullen gaan. V2 is in het Grieks geschreven als één gedachte: "...en zowel de opstanding uit de doden als het eeuwige oordeel."
Ze worden gezien als één geheel. Niet alleen opgewekt. En niet alleen geoordeeld. Maar als één geheel, "zowel de opstanding der doden als het eeuwig oordeel". We worden opgewekt om voor onze maker te staan en rekenschap af te leggen. De rest is interessant om te bespreken, maar niet tot het punt van verdeeldheid of strijd. We moeten er zeker van zijn dat we dat fundament en die focus hebben.
Voor de Christen
Wij hebben onszelf geoordeeld en de remedie ontvangen, Jezus. Ons oordeel is dus niet de hemel of de hel, maar dat wij voor de Heer staan om dienovereenkomstig te ontvangen voor 'de dingen die wij gedaan hebben terwijl wij in ons (aardse) *lichaam waren'. Maar het is nog steeds een opstanding en oordeel. Paulus zei dat als wij goddeloze karaktertrekken met ons meedragen in het graf, zoals afgunst, twist en verdeeldheid, deze zullen zijn als hout, hooi en stoppels: Ze zullen worden weggebrand als we voor de Heer staan. "Maar gij zult behouden worden, als iemand die door een vuur is gegaan." (1Corintiërs 3:3-15) *2Corintiërs 5:10
Daarom gebruik ik deze ruimte niet om onderscheid te maken tussen de in de Schrift geprofeteerde opstandingen - profetie is 20/20 achteraf en we kunnen altijd redenen vinden waarom we het niet met elkaar eens zijn. Het punt dat de auteur maakt is dat er in feite een opstanding en een oordeel in onze toekomst zijn.
Populair in sommige kringen...
...De laatste jaren is het geloof dat de hel, de poel van vuur en het oordeel niet eeuwig zijn; dat de Heer op een gegeven moment degenen in de hel of in de poel van vuur nog een kans zal geven, De vraag wordt gesteld hoe iemand voor eeuwig in kwelling kan zijn als hij maar een paar jaar op aarde heeft geleefd? Maar we kunnen ook vragen waarom een christen denkt dat hij de eeuwigheid in de hemel zal doorbrengen voor slechts een paar jaar leven op aarde? Het punt is dat de schrijver het woord 'eeuwig oordeel' gebruikt. Het woord 'oordeel' is 'krima' en betekent 'een vonnis'. Een eeuwig vonnis.
Een andere hypothese is dat op een bepaald moment in de vuurzee, de Vader eenvoudigweg het leven van die individuen zal uitdoven. Zij zullen ophouden te bestaan. Tot nu toe hebben we echter gezien dat geesten eeuwig zijn. Waarom zou Hij niet gewoon het leven van Lucifer en de gevallen engelen uitdoven? Zij zijn geesten, dus eeuwig. Het is dwaas om vast te houden aan overtuigingen die niet door de Schrift bewezen kunnen worden, en nog dwazer om te debatteren over datgene wat we niet kunnen bewijzen, want dit soort ideeën zijn slechts manieren voor mensen om te kunnen begrijpen dat God, die zij kennen een goede God te zijn, mensen eeuwig kan laten lijden.
Maar als we een stap terug doen en kijken naar het eeuwig samenzijn met God de Vader, en kijken naar het concept van een vuurzee, dan komt het neer op hen die de gerechtigheid liefhebben, zoals gedemonstreerd in goedheid, eerlijkheid, liefde, morele integriteit en dergelijke. De enige mensen in het koninkrijk van de Vader zijn zij die van zulke dingen houden. Laat me je dit vragen: Als je naar een prachtige kerk gaat, vol van intense aanbidding en goed onderwijs van het Woord van God, hoeveel van jouw ongelovige vrienden staan dan te popelen om zich bij jou aan te sluiten bij elke dienst? Precies. En als een satanist jou uitnodigt voor hun kringbijeenkomsten om de duivel en de natuur en de geesten der natuur te aanbidden, hoe graag wil je dat dan bijwonen en blijven bijwonen? Precies.
Hoe komt het dan dat we niet begrijpen dat de enige mensen in de hemel degenen zijn die daar willen zijn?
Wat moet de Vader doen met mensen die niet van Hem houden en van de bovengenoemde eigenschappen die uit Hem voortvloeien? Als iemand houdt van oneerlijkheid en misbruik maken van mensen, liegen en dergelijke, zou hij dan gelukkig zijn in de hemel? Als iemand mensen gebruikt voor eigen gewin, zou hij dan gelukkig zijn in een koninkrijkscultuur waar men elkaar dient in openheid en zuivere motieven, met oog voor het belang van de naaste?
Er moest een plaats worden bereid, niet geschapen maar bereid* voor hen die alles verwerpen wat God is. Het zijn geestelijke wezens, dus zij zijn eeuwig voor zover wij weten en wat is aangetoond, maar waar moeten zij worden ondergebracht, zij die liefde, blijdschap, vrede, zedelijke oprechtheid, godsvrucht, vriendelijkheid, geduld enzovoort verwerpen? Zou een God van liefde hun niet geven wat zij liefhebben? Zou het enige eerlijke vonnis niet zijn hen te geven wat zij verlangen? (*Mattheüs 25:41. De hel/poel van vuur is de volledige afwezigheid van God, een plaats waar Hij zich uit teruggetrokken heeft, daarom kon het niet geschapen worden, maar alleen bereid).
En zo is het koninkrijk der duisternis. Die koninkrijkscultuur draait om alles wat God NIET is. In plaats van liefde is er haat en woede en angst. In plaats van elkaar lief te hebben door goede wil en vriendelijkheid te tonen, is er egoïsme en dergelijke. In dit aardse leven zijn er veel dingen om iemands zintuigen af te stompen voor de kwelling van de hel waarin zij zich al bevinden - onthoud dat - de niet geredden zijn al burgers van de hel, net zoals jij al een burger van de hemel bent: Afleidingen van de realiteit van de hel zijn drugs, alcohol, gokken, eten, constant feesten, en dergelijke. Maar zodra iemand sterft, gaan zijn geest en ziel naar het koninkrijk waar die persoon een burger van is. Dat is de hel. Dat is kwelling. Maar dat is wat ze willen.
We kennen de toekomst niet...
Door bovenstaande punten te maken probeer ik ons aan het denken te zetten over het feit dat de enige mensen in de hemel diegenen zullen zijn die daar willen zijn omdat ze houden van gerechtigheid, oprechtheid, eerlijkheid, liefde, en alle goddelijke eigenschappen die uit de Vader voortkomen. Verder dan dat wordt ons niet veel verteld in de Schrift.
Maar wij weten wel dat de grondslag van de leer van Jezus is: bekering van dode werken, geloof in God, dopen, handoplegging, opstanding van de doden, en eeuwig oordeel. Wij weten dat een groot deel van het lichaam van Christus nooit onderwijs in deze fundamentele waarheden gehad heeft, en daarom is het fundament dat zij hebben, onvolledig. Dat maakt dat de geloofsstructuur die zij bovenop dat fundament hebben gebouwd net zo krom en breekbaar is als een gebouw dat zonder stevig fundament is opgetrokken.
Ik was leraar aan een Bijbelschool die allerlei 'kietel mijn oren' lessen aanbood, maar heel weinig lessen (alleen die van mij) over de grondslagen van het geloof. Dus we hadden mensen die dachten dat ze volwassen waren omdat ze zoveel leerden, maar als je naar hen luisterde terwijl ze baden of als je met hen praatte, hadden ze geen idee. Bijvoorbeeld wanneer hen gevraagd werd uit te leggen wat de waterdoop doet voor iemand, of waarom we gedoopt moeten worden. Zij wisten niet dat berouw het eerste woord van redding is als men zich tot geloof in God wendt. Toen zij dus gingen bidden, werd de gebrekkige geloofsstructuur die zij hadden gebouwd op hun zeer onvolledige en slechte fundament duidelijk. Zij wisten niet dat zij de naam van Jezus moeten gebruiken om demonen uit te drijven. Ze wisten niet dat ze de Vader, niet Jezus, om verzoeken moeten vragen. En nog veel meer van dat soort dingen.
Laten we een sterk fundament in ons geloof hebben, zelfs als we sommige dingen moeten afbreken die we op ons gebrekkige fundament hebben gebouwd en als we op die gebieden opnieuw moeten beginnen te bouwen. Soms is een kleine verbouwing goed voor de gezondheid van het hele 'gebouw'.
Zegen en volgende week een nieuw onderwerp. Tot dan,
John Fenn/wk
www.cwowi.org en email me op [email protected]
Heb je hier een onderwijs over gezien? 5 van 5 - opstanding en oordeel
Hallo allemaal,
Nu komen we bij de laatste twee stenen die gelegd zijn in de fundering van het geloof: De opstanding der doden en het eeuwig oordeel.
Het Grieks van Hebreeën 6:1 luidt als volgt: "Daarom, het begin van de leer van Christus verlaten hebbende, moeten wij voortgaan tot de rijpheid, niet wederom een fundament leggende..."
Het woord 'rijpheid' is 'teleiotes' en betekent "Voltooiing door het verzamelen van een combinatie van waarheden die leidt tot een toekomstige afronding of voltooiing." Het grondwoord suggereert uitvoering in een eindstadium.
Dus dit zegt ons dat volwassenheid het opbouwen van lagen van waarheid is, en zoals we weten, niet alleen kennis, maar als een levensstijl de toepassing van die waarheden in ons leven. Die levensstijl wordt godsvrucht genoemd. Geen volmaaktheid, maar godsvrucht in genade.
Het woord 'fundament' is 'themelios', waar we 'thema' vandaan halen. Het betekent 'een steen die wordt neergelegd' als deel van een fundering langs een rechte lijn, die zal worden gebruikt om de rest van het gebouw te bouwen. Het werd ook in het dagelijks leven gebruikt om het verloop van het onderricht van een leraar aan te geven: regel na regel, waarheid na waarheid, hier een beetje, daar een beetje. Zodra de hoeksteen is gelegd volgt de rest van het gebouw het plan van de Meester Architect, de Heer. Dat is het leven voor discipelen.
Dit alles om dit te zeggen...
Het fundament van 'opstanding der doden' betekent niet een discussie over een opname vóór en tijdens de grote verdrukking. Het fundament is dat er een opstanding van de doden zal zijn. De details over 1e opstanding en 2e doet er niet echt toe. De waarheid is dat wij allen, ieder van ons, een opstanding uit de doden zullen hebben en het oordeel tegemoet zullen gaan. V2 is in het Grieks geschreven als één gedachte: "...en zowel de opstanding uit de doden als het eeuwige oordeel."
Ze worden gezien als één geheel. Niet alleen opgewekt. En niet alleen geoordeeld. Maar als één geheel, "zowel de opstanding der doden als het eeuwig oordeel". We worden opgewekt om voor onze maker te staan en rekenschap af te leggen. De rest is interessant om te bespreken, maar niet tot het punt van verdeeldheid of strijd. We moeten er zeker van zijn dat we dat fundament en die focus hebben.
Voor de Christen
Wij hebben onszelf geoordeeld en de remedie ontvangen, Jezus. Ons oordeel is dus niet de hemel of de hel, maar dat wij voor de Heer staan om dienovereenkomstig te ontvangen voor 'de dingen die wij gedaan hebben terwijl wij in ons (aardse) *lichaam waren'. Maar het is nog steeds een opstanding en oordeel. Paulus zei dat als wij goddeloze karaktertrekken met ons meedragen in het graf, zoals afgunst, twist en verdeeldheid, deze zullen zijn als hout, hooi en stoppels: Ze zullen worden weggebrand als we voor de Heer staan. "Maar gij zult behouden worden, als iemand die door een vuur is gegaan." (1Corintiërs 3:3-15) *2Corintiërs 5:10
Daarom gebruik ik deze ruimte niet om onderscheid te maken tussen de in de Schrift geprofeteerde opstandingen - profetie is 20/20 achteraf en we kunnen altijd redenen vinden waarom we het niet met elkaar eens zijn. Het punt dat de auteur maakt is dat er in feite een opstanding en een oordeel in onze toekomst zijn.
Populair in sommige kringen...
...De laatste jaren is het geloof dat de hel, de poel van vuur en het oordeel niet eeuwig zijn; dat de Heer op een gegeven moment degenen in de hel of in de poel van vuur nog een kans zal geven, De vraag wordt gesteld hoe iemand voor eeuwig in kwelling kan zijn als hij maar een paar jaar op aarde heeft geleefd? Maar we kunnen ook vragen waarom een christen denkt dat hij de eeuwigheid in de hemel zal doorbrengen voor slechts een paar jaar leven op aarde? Het punt is dat de schrijver het woord 'eeuwig oordeel' gebruikt. Het woord 'oordeel' is 'krima' en betekent 'een vonnis'. Een eeuwig vonnis.
Een andere hypothese is dat op een bepaald moment in de vuurzee, de Vader eenvoudigweg het leven van die individuen zal uitdoven. Zij zullen ophouden te bestaan. Tot nu toe hebben we echter gezien dat geesten eeuwig zijn. Waarom zou Hij niet gewoon het leven van Lucifer en de gevallen engelen uitdoven? Zij zijn geesten, dus eeuwig. Het is dwaas om vast te houden aan overtuigingen die niet door de Schrift bewezen kunnen worden, en nog dwazer om te debatteren over datgene wat we niet kunnen bewijzen, want dit soort ideeën zijn slechts manieren voor mensen om te kunnen begrijpen dat God, die zij kennen een goede God te zijn, mensen eeuwig kan laten lijden.
Maar als we een stap terug doen en kijken naar het eeuwig samenzijn met God de Vader, en kijken naar het concept van een vuurzee, dan komt het neer op hen die de gerechtigheid liefhebben, zoals gedemonstreerd in goedheid, eerlijkheid, liefde, morele integriteit en dergelijke. De enige mensen in het koninkrijk van de Vader zijn zij die van zulke dingen houden. Laat me je dit vragen: Als je naar een prachtige kerk gaat, vol van intense aanbidding en goed onderwijs van het Woord van God, hoeveel van jouw ongelovige vrienden staan dan te popelen om zich bij jou aan te sluiten bij elke dienst? Precies. En als een satanist jou uitnodigt voor hun kringbijeenkomsten om de duivel en de natuur en de geesten der natuur te aanbidden, hoe graag wil je dat dan bijwonen en blijven bijwonen? Precies.
Hoe komt het dan dat we niet begrijpen dat de enige mensen in de hemel degenen zijn die daar willen zijn?
Wat moet de Vader doen met mensen die niet van Hem houden en van de bovengenoemde eigenschappen die uit Hem voortvloeien? Als iemand houdt van oneerlijkheid en misbruik maken van mensen, liegen en dergelijke, zou hij dan gelukkig zijn in de hemel? Als iemand mensen gebruikt voor eigen gewin, zou hij dan gelukkig zijn in een koninkrijkscultuur waar men elkaar dient in openheid en zuivere motieven, met oog voor het belang van de naaste?
Er moest een plaats worden bereid, niet geschapen maar bereid* voor hen die alles verwerpen wat God is. Het zijn geestelijke wezens, dus zij zijn eeuwig voor zover wij weten en wat is aangetoond, maar waar moeten zij worden ondergebracht, zij die liefde, blijdschap, vrede, zedelijke oprechtheid, godsvrucht, vriendelijkheid, geduld enzovoort verwerpen? Zou een God van liefde hun niet geven wat zij liefhebben? Zou het enige eerlijke vonnis niet zijn hen te geven wat zij verlangen? (*Mattheüs 25:41. De hel/poel van vuur is de volledige afwezigheid van God, een plaats waar Hij zich uit teruggetrokken heeft, daarom kon het niet geschapen worden, maar alleen bereid).
En zo is het koninkrijk der duisternis. Die koninkrijkscultuur draait om alles wat God NIET is. In plaats van liefde is er haat en woede en angst. In plaats van elkaar lief te hebben door goede wil en vriendelijkheid te tonen, is er egoïsme en dergelijke. In dit aardse leven zijn er veel dingen om iemands zintuigen af te stompen voor de kwelling van de hel waarin zij zich al bevinden - onthoud dat - de niet geredden zijn al burgers van de hel, net zoals jij al een burger van de hemel bent: Afleidingen van de realiteit van de hel zijn drugs, alcohol, gokken, eten, constant feesten, en dergelijke. Maar zodra iemand sterft, gaan zijn geest en ziel naar het koninkrijk waar die persoon een burger van is. Dat is de hel. Dat is kwelling. Maar dat is wat ze willen.
We kennen de toekomst niet...
Door bovenstaande punten te maken probeer ik ons aan het denken te zetten over het feit dat de enige mensen in de hemel diegenen zullen zijn die daar willen zijn omdat ze houden van gerechtigheid, oprechtheid, eerlijkheid, liefde, en alle goddelijke eigenschappen die uit de Vader voortkomen. Verder dan dat wordt ons niet veel verteld in de Schrift.
Maar wij weten wel dat de grondslag van de leer van Jezus is: bekering van dode werken, geloof in God, dopen, handoplegging, opstanding van de doden, en eeuwig oordeel. Wij weten dat een groot deel van het lichaam van Christus nooit onderwijs in deze fundamentele waarheden gehad heeft, en daarom is het fundament dat zij hebben, onvolledig. Dat maakt dat de geloofsstructuur die zij bovenop dat fundament hebben gebouwd net zo krom en breekbaar is als een gebouw dat zonder stevig fundament is opgetrokken.
Ik was leraar aan een Bijbelschool die allerlei 'kietel mijn oren' lessen aanbood, maar heel weinig lessen (alleen die van mij) over de grondslagen van het geloof. Dus we hadden mensen die dachten dat ze volwassen waren omdat ze zoveel leerden, maar als je naar hen luisterde terwijl ze baden of als je met hen praatte, hadden ze geen idee. Bijvoorbeeld wanneer hen gevraagd werd uit te leggen wat de waterdoop doet voor iemand, of waarom we gedoopt moeten worden. Zij wisten niet dat berouw het eerste woord van redding is als men zich tot geloof in God wendt. Toen zij dus gingen bidden, werd de gebrekkige geloofsstructuur die zij hadden gebouwd op hun zeer onvolledige en slechte fundament duidelijk. Zij wisten niet dat zij de naam van Jezus moeten gebruiken om demonen uit te drijven. Ze wisten niet dat ze de Vader, niet Jezus, om verzoeken moeten vragen. En nog veel meer van dat soort dingen.
Laten we een sterk fundament in ons geloof hebben, zelfs als we sommige dingen moeten afbreken die we op ons gebrekkige fundament hebben gebouwd en als we op die gebieden opnieuw moeten beginnen te bouwen. Soms is een kleine verbouwing goed voor de gezondheid van het hele 'gebouw'.
Zegen en volgende week een nieuw onderwerp. Tot dan,
John Fenn/wk
www.cwowi.org en email me op [email protected]
RSS Feed