Dieper begrip, 3 van 3, wet van de overtreding
Hallo allemaal,
Misschien wel de grootste leerstellige fout in de christelijke cultuur van vandaag draait om het concept van vergeving. Wat Jezus onderwees binnen de context van de Joodse cultuur en de Oudtestamentische wet wordt door de moderne kerk volledig verdraaid.
Paulus stelt in Efeziërs 2:1: "En u heeft Hij levend gemaakt, die dood was in overtredingen en zonden." Overtredingen EN zonden. Ze zijn niet hetzelfde.
Een overtreding is iemand die zondigt tegen een ander. Het is horizontaal, van persoon tot persoon, en gaat over onrecht, kwaad dat aangedaan is. Een zonde is tegen God, het is verticaal en gaat over schuld.
Onze innerlijke vraag naar gerechtigheid heeft te maken met de schade en het onrecht dat aangedaan is. Men heeft iets verkeerds gedaan, we willen dat ze gepakt worden. We willen hen verantwoordelijk houden. De kerkcultuur zegt 'vergeef hen', wat de schuld wegneemt, maar gaat niet in op het letsel dat ze ons hebben toegebracht. Dat is ons conflict. We willen vergeven, maar we willen ook een verontschuldiging. We willen dat ze toegeven wat ze hebben gedaan. We willen dat ze het goedmaken.
Onze innerlijke vraag naar gerechtigheid komt overeen met de Wet van Overtreding. Alles wat Jezus en Paulus over dit onderwerp onderwezen is gebaseerd op de Wet van de Overtreding.
Wet van de overtreding: Leviticus 6:1-7
"Als iemand ontrouw is aan de Heer door een overtreding tegen zijn naaste begaan te hebben met iets dat hem is toevertrouwd, of iets dat aan zijn zorg is toevertrouwd of iets dat gestolen is, of als hij zijn naaste bedriegt, of iets vindt dat verloren is gegaan en er dan over liegt of het niet teruggeeft. Als ze op deze manieren zondigen en zich hun schuld realiseren...
"Ze moeten teruggeven wat ze hebben gestolen of gekregen door bedrog of liegen. Ze moeten het verloren eigendom dat ze vonden teruggeven aan hun naaste, en bij alles waarover ze gelogen hebben of wat ze hun naaste hebben aangedaan, EN 20% van de waarde toevoegen wanneer ze het teruggeven aan de persoon tegen wie ze in overtreding waren.
"Dan zullen zij (met de andere persoon) dit alles naar de priester brengen die een offer voor hen zal maken, en zij zullen vergeven worden van deze overtredingen."
Merk op dat ze het goed moeten maken met de persoon tegen wie ze in overtreding waren VOORDAT ze door God vergeven kunnen worden voor die overtreding.
Dit bedreigt hun redding niet, want de wet is specifiek voor elke specifieke overtreding. Het betekent dat als ze houden wat gestolen is, of als ze nooit toegeven dat ze gelogen hebben over iets, of over welke overtreding dan ook, en als ze zich nooit verzoenen door hun overtreding toe te geven, dat ze dan voor de Heer zullen staan en daarvoor verantwoording moeten afleggen.
Het slachtoffer zal hen misschien vergeven, maar ze hebben niet gedaan wat juist is om door God vergeven te worden, namelijk hun excuses aanbieden aan de persoon waartegen ze een overtreding begaan hebben. Voor die overtreding zullen ze door Hem verantwoordelijk worden gehouden.
Hoe ziet dit eruit in onze moderne tijd?
Hoe voeg je 20% rente toe in onze tijd? In hun tijd, als iemand een verloren leren jas vond die $500 waard was, moesten ze de jas teruggeven en er 20% of $100 bij optellen en de persoon tegen wie ze in overtreding waren de $100 en de jas geven, DAN naar de priester gaan om Gods vergeving te ontvangen.
Vandaag de dag zouden we, als we iemand onrecht hebben aangedaan en het goed willen maken, onze excuses aanbieden. Die "20%" zou dan kunnen bestaan uit het mee uit lunchen nemen of een kopje thee of koffie drinken waarvoor je betaalt. Het zou het sturen van een kaart of een briefje kunnen zijn nadat jullie je verzoend hebben, gewoon om er zeker van te zijn dat alles weer goed is tussen jullie. Die 20% zou iets zijn om er zeker van te zijn dat het weer goed komt tussen jullie twee.
MAAR....Als iemand de gevonden jas houdt in plaats van hem terug te brengen, wordt hij voor God schuldig aan de zonde van stelen. Ze gaan niet naar de hel, maar ze worden wel verantwoordelijk gehouden voor het stelen.
Jezus sprak over de Wet van de Overtreding in Mattheüs 5:25-26: "Spreek snel af met je tegenstander (de persoon tegen wie je in overtreding bent) terwijl je met hem onderweg bent. Of ze zullen je uitleveren aan de rechter, die je zal overleveren aan de officier en vandaar naar de gevangenis. Ik zeg je de waarheid, daar kom je pas uit als je elke cent hebt betaald die je schuldig bent."
Christenen hebben dit jarenlang verkeerd begrepen en denken dat dit de hemel of de hel is. Dat is het niet. Het is gewoon een aansporing om je te verzoenen met degene tegen wie je in overtreding was, want als je dat niet doet, word je aangeklaagd voor diefstal, krijg je een boete van 20% en word je naar de gevangenis gestuurd. Dat was de gewoonte in die tijd.
De grotere passage gaat over boosheid zonder reden en 'laat je geschenk achter bij het altaar en ga en verzoen je met je broeder'.Het gaat over de bereidheid om het goed te maken als je iemand onrecht hebt aangedaan.
Dit is belangrijk
Markus 11:25-26: "En als u staat te bidden, vergeef dan als u iets tegen een ander hebt, opdat uw Vader in de hemel uw overtreding vergeeft. Maar als u niet vergeeft (hun overtredingen tegen u), zal uw Vader in de hemel ook uw overtredingen niet vergeven."
Dit is niet de hemel of de hel, dit is de Wet van de Overtreding. Ten eerste is vergeving een beslissing, geen emotie. Het is een beslissing om de persoon die ons gekwetst heeft te vergeven. Je hoeft je niet goed te voelen over hen of over wat er is gebeurd, want jij bent gekwetst. Ze blijven schuldig tegenover God, tenzij ze naar je toekomen en zich verzoenen.
Dat gezegd hebbende, zowel Jezus als Stefanus vroegen de Vader om hun beulen NIET te beschuldigen van hun overtreding om hen te vermoorden. Wij hebben de optie om de Vader te vragen om hen toch te vergeven, zelfs als ze geen rekenschap afleggen van de schade die ze ons hebben berokkend of verzoening zoeken.
Jezus zei bij Zijn opstanding: "Welke zonden je ook vergeeft, ze zijn vergeven. Welke zonden je ook vasthoudt, ze blijven." We hebben de autoriteit gekregen om Zijn naam te gebruiken tegen demonen, om Zijn naam te gebruiken om zieken de handen op te leggen. We kunnen in Zijn naam tot de Vader komen om barmhartigheid en genade te vragen om te helpen in tijden van nood. We kunnen de Vader ook vragen om iemands schuld te vergeven, zelfs als hij zich niet eerst met ons verzoent en die 20% toevoegt. OF... we kunnen Hem vragen om met hen af te rekenen.
Paulus in 2Timoteüs 4:14-16:In vers 16 zegt hij dat toen hij voor het eerst voor de Romeinse rechtbank werd aangeklaagd, geen van zijn vrienden met hem meeging naar de rechtbank, en hij zei: "Ik bid God dat het hen niet toerekent.”
Maar net daarvoor, in vers 14, schreef hij dit: "Alexander de koperslager heeft mij veel kwaad gedaan. De Heer zal hem vergelden naar wat hij gedaan heeft."
In het geval van Alexander de Koperslager koos Paulus ervoor om hem niet te ontslaan van de schade die hij Paulus had berokkend. Ik weet zeker dat Paulus hem de schuld vergaf, maar hij verloste hem niet van de schade die hij Paulus had aangedaan. Paulus koos ervoor om de Heer met hem te laten afrekenen. Dat betekende dat als Alexander nooit berouw zou tonen, hij voor de Heer zou komen te staan om verantwoording af te leggen over het kwaad waarover Paulus schreef.
Er zijn mensen die zich niet willen verontschuldigen voor het letsel dat ze ons hebben aangedaan en we vergeven hen verticaal, maar we willen wel dat ze de gevolgen van hun daden onder ogen zien. Dat is wat Paulus deed - de Heer laten afrekenen met Alexander de Koperslager. Dat is geen onvergevingsgezindheid. Het is hen verticaal vergeven, maar omdat ze horizontaal niet doen wat juist is, laten we hen over aan de handen van de Heer en gaan we verder met onze eigen zaken.
Volgende week een vervolg: Door de emoties heen werken (de verwonding) als je iemand vergeeft. Tot dan,
zegen,
John Fenn/wk/ak
http://www.cwowi.org en e-mail me op [email protected]