Dag allemaal,
De wil van de Heer wordt het vaakst in de alledaagse routines van het leven gevonden. Daarom gebeurt het missen van Zijn wil ook in de alledaagse dingen van het leven.
 
We moeten Zijn wil gehoorzamen in het alledaagse, voordat we kunnen verwachten in de grote dingen van het leven geleid te worden. Dat kan zijn door jouw buurman lief te hebben, die onaangenaam en rommelig is en zo buiten je comfort zone, dat het je afschrikt als de Heer van je vraagt hem een bord met koekjes te brengen. Of om die roddelende collega voor een lunch uit te nodigen, of je mond dicht te moeten houden als iemand jou zo irriteert dat je zijn nek wel zou willen omdraaien…
 
In Handelingen 9:10-19 verschijnt de Heer aan Ananias en vertelt hem Saul van Tarsus de handen op te leggen, maar hij maakt bezwaar, en stelt dat Saul gelovigen arresteert en dat de Heer dus van hem vraagt zijn leven voor Hem te riskeren. Maar hij ging wel. Dit was zeker buiten zijn comfort zone, maar hij gehoorzaamde. Ananias groeide die dag een beetje in de Heer.
 
Dit is hoe de roep van God op een dagelijkse basis werkt, kleine beslissingen die, naar het lijkt, absoluut niets voorstellen.
 
Hoe krijgen wij een hart van liefde, zonder er iets voor terug te verlangen? Door een reeks schijnbaar kleine en onbeduidende beslissingen…
 
We hebben het voorrecht de vele kleine beslissingen te zien die Petrus maakte, en zijn keuzes hebben ook betrekking op keuzes die mensen vandaag de dag maken als zij de Heer volgen – of Hem missen.
 
De beslissingsmomenten waren:
Een: Petrus’  broer, Andreas, introduceert Petrus aan Jezus, die vervolgens profeteert dat zijn naam  veranderd zal worden naar Peter, petros in het Grieks, een kleine steen. Johannes 1:41-42
Twee: Jezus gebruikte de boot van Petrus om vanuit te spreken en krijgt als beloning daarvoor een grote visvangst, zodat twee boten nodig waren om alle vis te kunnen vervoeren. Jezus nodigt Petrus uit Hem te volgen. Lucas 5:1-11
Drie: Jezus verblijft in het huis van Andreas en Petrus en Hij geneest Petrus’ schoonmoeder. Daarna geneest en bevrijdt hij allen die naar dat huis kwamen. Marcus 1:29-39
Vier: Jezus spreekt een moeilijk te begrijpen gelijkenis om scheiding te maken tussen hen die Hem om de verkeerde motieven volgen, en wie dat niet doen; velen verlaten Hem. Petrus blijft. Johannes 6:22-69
Vijf: Volgt op nummer vier: de spijziging van de 5.000. Petrus verklaart opnieuw dat Jezus de Zoon van God is, ongeacht wat anderen zeggen. Mattheüs 16:13-20
Zes: Petrus wordt door de duivel gebruikt, en probeert Jezus over te halen niet naar het kruis te gaan; Hij wordt berispt. Mattheüs 16:21-28
Zeven: Petrus verloochent de Heer drie keer en onmiddellijk daarna draait Jezus zich om en kijkt naar hem. Lucas 22:60-62
 
Er waren vast meer gebeurtenissen dan deze 7 die we in de evangeliën zien, maar bij elk van deze 7 zien we dat Petrus een keus moest maken, op een cruciaal moment in zijn leven; dat leidde ertoe dat hij dieper met Jezus betrokken raakte. Zo is dat ook voor ons. Toen Jezus tegen Petrus zei dat hij een visser van mensen zou worden, openbaarde Hij niet dat hij zo’n 35 jaar later een martelaarsdood zou sterven. Hij gaf Petrus de gelegenheid in zijn bestemming te groeien, Hij gaf hem kansen, waarin hij moest kiezen of hij dieper wilde gaan, of dat hij zich zou terugtrekken.
 
Eén: Petrus broer Andreas introduceert Petrus aan Jezus
Dit lezen we in Johannes 1:41-42, waar Andreas tegen zijn broer zegt: “Wij hebben de Messias gevonden.” Andreas brengt Petrus naar Jezus, die slechts zegt: “Gij zijt Simon, de zoon van Johannes, gij zult heten Kefas (Grieks: petros, een kleine steen).
 
Dat is alles – de sleutel is de bewering van Andreas dat zij de Messias gevonden hebben. Wat deed Petrus met die bewering? Wat deed jij toen iemand met jou over de Heer begon te praten? Petrus dacht erover na. De Joodse cultuur geloofde dat de Messias de Romeinen bovennatuurlijk zou verslaan en de grootsheid van Israël zou herstellen. Petrus moest zijn verwachtingen over de Messias onderzoeken, en wat het vinden van Hem voor zijn leven zou kunnen betekenen.
 
Jij en ik hebben hetzelfde gedaan – is die persoon soms gek? Alleen zwakke mensen hebben religie nodig. Hoe zou het zijn als ik in Jezus zou gaan geloven? Zou Hij mijn leven veranderen? Waarom heb ik God nodig in mijn leven? Ja, ik wil naar de hemel gaan, maar hoe kan ik dat nu van tevoren weten? Kom ik er pas achter als ik dood ga? Stel dat ik Hem wel ga volgen, wat houdt dat voor mijn leven in? Maakt Hij het beter of eindig ik in een psychiatrische inrichting?
 
Petrus had op dat moment niet door dat zijn reactie op de bewering van zijn broer, de koers van zijn leven zou gaan veranderen. Volgens Lucas 5:1-11 was Petrus een partner in een visserij – business dat tenminste 3 boten had – hij was een opkomende ondernemer.
 
Twee: Jezus leende de boot van Petrus om vanuit te spreken, en betaalt met een lading vis. Lucas 5:1-11
We weten niet precies wat de conclusie van Petrus was over Jezus, gebaseerd op de uitspraak van zijn broer. Maar als we Petrus daarna zien, is dat bij die wonderbare visvangst, nadat Jezus gesproken had en als reactie daarop valt Petrus op zijn knieën en zegt tegen Jezus, in vers 8: “Ga uit van mij, want ik ben een zondig mens, Here.” We zouden kunnen vermoeden dat Petrus het nodig had een wonder te zien, een bewijs dat Jezus degene was wie Andreas beweerde. Omdat hij een eigen bedrijf had, had hij vast niet de tijd op het platteland te dwalen om te luisteren naar wat deze Man te vertellen had. Hij werkte hard, had een gezin en een bedrijf.
 
Op dit moment realiseert Petrus zich dat Jezus de Messias is – net zoals wij dat op een bepaald moment geloofden. Toen Petrus zich bekeerde, was de reactie van Jezus, in vers 10: “Wees niet bevreesd, van nu aan zult gij mensen vangen.” Petrus was zich ineens bewust van zijn zondigheid en hij erkende dat – maar het antwoord van Jezus was “Wees niet bevreesd.”
 
Wees niet bevreesd
Dit is het moment dat een gelovige een discipel (leerling) wordt – je zondigheid zien, je gebrek, je leeg leven en de gruwel van dat alles – en de angst daarvan te ervaren. Een groot deel van het discipelschap proces bestaat uit het doormaken van vrees: De vrees voor iets nieuws. De vrees van ‘stel dat ik hem vergeef, maar hij reageert daar boos op?’ De vrees iets te delen waarvan je denkt dat het van God is, maar als dat niet zo blijkt te zijn, wat zal men zeggen? De vrees dat in liefde wandelen de indruk zou kunnen wekken dat ik zwak ben en geen ruggengraat heb.
 
Een discipel zijn is een leven leiden van voortdurend persoonlijke groei en inwendige verandering. Wij hebben geen idee hoe iedere kleine beslissing, ook al is het in vrees, ons naartoe zal leiden – dat gedeelte noemen we geloof. Petrus had geen idee dat die keuze om te geloven wat Andreas noemde over de Messias, ertoe zou leiden dat hij later de lamme geneest en de Schrift schrijft – Gods wil is te vinden in het alledaagse en het kondigt zich zelden aan.
 
Iemand maakt niet eenmalig in zijn leven de keus een discipel te zijn, die keus moet herhaaldelijk opnieuw gemaakt worden, bij iedere kleine beslissing om meer als Hem te worden.
 
Volgende week sluiten we dit af, tot dan,
zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
 

Dag allemaal,
Het leven is een serie kleine beslissingen en in de Heer zorgen die beslissingen ervoor dat wij naar het beeld van de Heer veranderd worden; of wij veranderen de Heer naar ons beeld. Iedere beslissing is al dan niet een keus om te groeien en te veranderen, of om in het bekende en comfortabele te blijven.
 
Deze serie gaat over hoe mensen de perfecte wil van de Heer missen, en ik begin met de oproep tot discipelschap – niet een gelovige zijn, maar een discipel.
 
Jezus is niet seeker-friendly
We leven in een kerkcultuur dat zegt dat we Jezus slechts hoeven ‘aan te nemen’ en Hij maakt alle dingen in ons leven beter;Hem ‘in jouw leven uitnodigen’ wil zeggen dat Hij in jouw leven komt en dat ten goede verandert. Waar is het evangelie van de Bijbel dat zegt dat redding ons naar Zijn beeld doet veranderen?
 
Als iemand een beslissing neemt om Jezus te volgen, gebaseerd op de moderne versie van het evangelie, en er dan een moment komt dat Hij hen vraagt een moeilijke beslissing te nemen, zoals iemand te vergeven, of om een stap in geloof te doen en een baan te zoeken of een cursus of studie dat niet binnen hun plannen viel, blijven ze meestal in hun comfort zone ‘nog even niet, Heer’. Op dat moment redeneren ze hun weigering te groeien weg – ‘Als zij mij bellen en contact met mij zoeken, dan zal ik reageren’- in plaats van zelf uit te reiken en te proberen een brug te bouwen. “Ik zal dat doen, Heer, zodra ik een baan heb en een huis,” en als dat dan niet gebeurt, redeneren ze het weg door te zeggen dat het waarschijnlijk niet van God geweest moet zijn. Maar wat er werkelijk plaats vond, is dat hun liefde voor de Heer verkilde, want ze willen Hem alleen dienen als het comfortabel voelt – of dat nu de vertrouwde bitterheid jegens een familielid is, of de weigering de bediening in te gaan – ze misleiden zichzelf door te denken dat ze de Heer nog net zo lief hebben, maar hun weigering te groeien laat wat anders zien.
 
Al die tijd is Hij trouw hen Zijn vrede in hun geest te geven, wat aangeeft dat Hij de weg bereid heeft als zij slechts durven uit te stappen … om te vergeven, te verhuizen, uit te reiken naar die ander…maar zo vaak volgt men die vrede niet – ze zeggen van de Heer te houden, maar op dat moment zijn ze een hoorder geworden en niet een dader.
 
Vorige week keken we naar 3 mannen, die 3 categorieën representeren van voorwaarden die mensen op de Heer leggen, voordat ze in Zijn perfecte wil voor hen gaan wandelen: Het comfort te weten waar ze zullen gaan wonen, financiële zekerheid en de support van familie en vrienden.
 
Maar kijk eens naar de andere dingen die Jezus zei. Tegen Petrus zei Hij dat als we Hem willen volgen, wij ons kruis moeten opnemen. Petrus berispte Jezus, in Mattheüs 16:21-26, suggererend dat Jezus niet naar het kruis zou hoeven te gaan, waarop de Heer die uitspraak deed over het opnemen van je kruis, met de openbaring dat het van satan afkomstig is, als je anders denkt. Jezus zei dat Petrus liever de plannen van mensen koesterde dan de plannen van God, en dat een ieder die Jezus volgen wil, zijn eigen plannen moet kruisigen en het kruis van Gods plannen van zijn leven moet gaan opnemen. Dat klinkt niet alsof Jezus onze plannen wil volgen, maar wel dat wij onze plannen moeten kruisigen (in een kwellend proces) omdat we zoveel van Hem houden.
 
In Lucas 14:26 zegt Jezus dat als je jouw familie niet ‘minder lief hebt’ je Hem niet kunt volgen. (vrouw is niet in het Grieks inbegrepen, en de NBG gebruikt ‘haat’ maar in het Grieks is het niet ‘haten’, maar ‘minder lief hebben;’ de zin is een contrast: de liefde voor Jezus moet zoveel groter zijn dan de liefde voor je naasten, dat het bijna op een haat/liefde verhouding lijkt.) Met andere woorden – onze liefde voor de Heer moet witheet en vurig zijn!  Geldt dat ook voor jou? Weet jouw hele familie dat jij Jezus wilt volgen en Zijn wil voor jouw leven, zodat je hun emoties en hun met redenen omklede plannen voor jouw leven zult negeren als Hij dat van jou zou vragen?
 
De condities die Jezus noemde om Hem te volgen verschillen zeer vergeleken bij ‘Jezus in jouw leven uit te nodigen.’ De waarheid is dat Hij ons uitnodigt in Zijn leven, en dat komt met een prijs:
Totale overgave aan Hem in een levenslang proces van gelijkvormig worden aan Zijn beeld, continue bevestigd door een levenslange reeks kleine beslissingen.
 
We hebben miljoenen gelovigen maar relatief weinig discipelen
Velen vinden het moeilijk Jezus te volgen, deels omdat ze Zijn wil in hun leven op dezelfde ongedwongen manier benaderen als de wijze waarop ze een gelovige werden – hand omhoog, Jezus in je leven vragen en een gebed uitspreken samen met de aanwezigen in de dienst; hen werd een evangelie gebracht dat zegt dat Jezus zich naar jouw leven zal schikken door jouw financiën, je lichaam en je relaties te herstellen. Dus benaderen zij hun wandel met Hem op dezelfde informele manier, huilend en jammerend, geen ruggengraat hebbend als Hij hen een keuze voorlegt, wat voor hen als een crises in hun leven gezien wordt; ze hebben nooit de drang de beste persoon in Hem te zijn als ze maar kunnen, gelijkvormig aan Zijn natuur en karakter.
 
Maar Jezus is DE Koning en dezelfde Heer die deze uitspraken in de evangeliën deed, Hij vereist ook nu volledige opgave van jezelf om een discipel te worden. Dus als zij zeggen ‘Ik zal U overal volgen’, vat Hij dat  overeenkomstig Zijn uitspraken in de evangeliën op – en Hij zal dienovereenkomstig dingen in jouw leven regelen.
 
Maar als zij zeggen ‘Ik zal U overal volgen’, en het koninkrijk binnengegaan zijn op die informele, opgeheven hand ongedwongen evangelie, zullen zij zich aan hun eigen plannen vasthouden en hebben ze de Heer alleen lief omdat Hij alles beter voor hen maakt.
Volgende week – een reeks kleine beslissingen voor Petrus.
 
Petrus’ beslissingen…echt, daar ga ik volgende week verder mee…J
Zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com

Dag allemaal,
In 1985 was ik tussen 2 gemeentes – klinkt dan niet elegant? Tussen gemeentes? Dat betekende dat er nieuwe mensen aan de macht kwamen en ik ontslagen werd van mijn positie als Campus Minister van een zekere bediening aan de Universiteit van Colorado in Boulder; zij dachten dat ze het beter konden dan ik, nadat ik bijna 2 jaar bezig geweest was die bediening in balans te brengen uit een zeer destructieve ‘shepherding movement’ dat het bijna kapot gemaakt had. (Zij beëindigden de bediening een paar maanden nadat ze mij ontslagen hadden)
 
Dus toen was ik ‘tussen gemeentes’ en bezorgde ik pizza’s voor Domino’s Pizza, om in ieder geval eten op tafel te hebben en een dak boven ons hoofd. Zij boden mij een management positie aan, maar ik wilde heel graag dat de Heer een positie als pastor in een gemeente zou openen, of iets dergelijks; uiteraard moest ik wel mijn jong gezin onderhouden, dus uiteindelijk accepteerde ik die positie.
 
Als manager verdiende ik meer geld dan ik ooit in mijn leven gedaan had, $50,000 in 1985, wat vergelijkbaar is met $114,640 vandaag de dag, volgens www.dollartimes.com, maar mijn hart was nog steeds om in de fulltime bediening te gaan. In die tijd woonde de Vice-president van het bedrijf in Boulder en hij koos mij uit naar bedrijven met problemen te gaan om die weer gezond en winstgevend te maken – wat ik deed, daar Gods genade en wijsheid in mij was om dat te doen.
 
Mijn keus
Toen kwam de dag dat ik ofwel hoger op moest gaan in het bedrijf, of zou moeten vertrekken. Ze boden mij een positie aan als toezichthouder over 9 winkels in dat gebied, wat eigenlijk een loonsverlaging inhield, of om een franchisenemer in één van de andere staten te worden. Zij stelden een franchise voor over 23 winkels,  om te beginnen in Englewood, Californië of in Seattle, dat net geopend was, of zelfs in Anchorage, Alaska. Franchising met hen betekende een inkomen in de hoge 6 cijfers, zo niet in de lage 7 cijfers door extra bonussen en andere franchise mogelijkheden.
 
Ik had een gehandicapte zoon die operaties en speciaal onderwijs nodig had, onze 2e zoon was in 1982 geboren en Barb was toen zwanger van onze 3e zoon, dus voor mijn gezin zou dit een geweldige kans zijn. Bovendien komen Barb en ik allebei uit gezinnen die je zou kunnen omschrijven als de ‘upper class’ – we hadden een huis aan het meer, een camper, mijn vader had een vliegtuig, was directeur van zijn eigen bedrijf, van vastgoedbeleggingen, enzovoorts. Barb’s ouders waren eigenaar van een warenhuis in de stad en waren zeer bekend in die omgeving. Dat was het leven waar we in opgroeiden, de sociale kringen die we kenden.
 
Maar toen wij als tiener tot de Heer kwamen, verliefd op elkaar en op Hem, gingen we helemaal voor Hem – we zeiden dat we overal naartoe zouden gaan en iedere uitdaging zouden aannemen vanwege de uitmuntendheid om Hem te kennen – en we meenden het. Zelfs als tieners hadden we buitengewone ervaringen met Hem, omdat onze harten helemaal naar Hem uitgingen. Als Hij zou zeggen ‘spring’, dan zouden we springen, zonder te vragen hoe hoog.
 
Dat was toen…
We wezen het aanbod als toezichthouder en als franchisenemer af, ook al wilden zij mij hierdoor ontslaan, omdat we wisten dat Jezus ons op dat moment in Colorado wilde hebben. Laat me dat verduidelijken – Ik gaf miljoenen dollars op en verloor mijn baan omdat we in ons hart wisten dat Jezus ons nog daar in Colorado wilde hebben, al had ik geen flauw idee waar mijn volgende baan of gemeente zou zijn. We hadden een hypotheek, een lening op de auto, financiële verplichtingen dat ieder stel in hun 20’ met drie jonge kinderen heeft – en we wezen het allemaal af, eenvoudig weg omdat we wisten waar Jezus ons wilde hebben. Zo hebben wij altijd geleefd.
 
en dit is nu…
Maar vandaag zie ik zo vaak dat mensen zeggen dat ze God willen gehoorzamen, maar ze hebben voorwaarden in hun hart bij die belofte aan Hem. Ze willen gaan waar Hij wil, maar alleen als er voldoende op hun bankrekening staat. Ze willen van baan veranderen, omdat Hij hen ergens anders naartoe leidt, maar gaan dat alleen doen als alle details uitgewerkt zijn. Op welk moment is het christendom zover gekomen dat wij God onze dienstknecht maken, in plaats van dat wij Zijn dienaar zijn? Die verandering naar neutraal vindt allereerst individueel plaats, daarna als een cultuur.
 
Jaren geleden woonden wij in Colorado en daar was een echtpaar dat van plan was met pensioen te gaan. Ze wilden hun land in de bergen gebruiken als een zending- en trainingscentrum, en als een retraite voor mensen in de bediening. Dat was hun pensioensplan. Er waren profetieën die bevestigden wat zij op hun hart hadden, door mannen en vrouwen die niets van hun plannen wisten, wat aangaf dat hun plannen door de Heer in hun geest gelegd waren.
 
Maar op een dag, geconfronteerd met een minder aantrekkelijk zakelijk voorstel, zei hij tegen mij: “Als ik mijn zaak verkoop en alle rekeningen betaald heb, de rest in een fonds doe voor onze pensionering, dan zou ik slecht $750.000 ($1,719,601 vandaag) over hebben en je kunt niets voor God doen met slechts 3/4 van een miljoen!”
 
Er vanaf zien
Wat we door de jaren heen gezien hebben, is dat pensionering voor velen een last lijkt te zijn – van medische professionals, die tijd willen doneren in ziekenhuizen ver weg waar ze hard nodig zijn, tot dokters die de levens van kinderen kunnen veranderen, tot zakenmensen die reizen willen maken om putten te helpen bouwen of kerkgebouwen te financieren –uiteindelijk doen ze dat niet maar kopen ze een camper, verbouwen ze hun huis, gaan ze op reis, passen op de kleinkinderen en doen nooit wat God op hun hart gelegd had.
 
Op de één of andere manier werd de roep van God in hun hart, die een aantal jaren daarvoor zo sterk was, aan de kant gelegd, onder het mom van comfort en alle details eerst uitgewerkt te moeten hebben, voordat ze zover waren die verhuizing of die reis met God aan te willen gaan. Het leven gebeurde en ze zagen er vanaf.
 
Terwijl velen zich richten op de Grote Opdracht, en we voorbeelden hebben van een Petrus en Johannes, die hun visserij handel achter zich lieten, en Mattheüs die zijn winstgevend belastinginning bedrijf opgaf, waren er anderen die ook zeiden dat ze Jezus wilden volgen. Maar zoals altijd weegt Jezus de harten, de motieven, om te zien of ze het werkelijk in zich hebben om de liefde voor de Heer die ze met hun lippen uiten, in daden om te zetten.
 
1 man uitgenodigd, 2 vroegen aan Jezus Hem te mogen volgen
In Lucas 9:57-62 zien we dat 3 mannen Jezus wilden volgen. De eerste man werd niet door Jezus uitgenodigd, hij zei gewoon tegen Jezus dat hij Hem wilde volgen, waarheen Hij ook ging. Vergeestelijk dit niet, want in de context bedoelde de man dat hij letterlijk Jezus en zijn discipelen wilde volgen, hier en daar kamperend, in huizen verblijvend als dat kon. Het enige dat Jezus hem beloofde was een dakloos leven. Aan het begin van een dag zouden ze vaak niet weten waar ze die avond zouden slapen. We weten niet hoe het verder gegaan is met die man.
 
Maar hij was als de mensen hierboven en als zo veel anderen, die alles uitgezocht en duidelijk willen hebben voordat ze Jezus volgen. Jezus is niet altijd zo, mensen.
De volgende man werd door Jezus gevraagd Hem te volgen. Deze man wilde de uitnodiging van Jezus wel accepteren, als hij eerst naar huis mocht gaan om zijn vader te begraven. In die tijd, je vader begraven, wilde zeggen dat het testament uitbetaald zou worden – we kunnen daarom speculeren dat hij financiële zekerheid wilde, met een onafhankelijk inkomen, voordat hij Jezus zou volgen naar een toekomst met onbekende bronnen van support.
 
De uitkomst lijkt een beetje een compromis te zijn – Jezus zei: “Laat de (geestelijke) doden hun (fysieke) doden begraven, maar ga gij heen en verkondig het evangelie.” Jezus zei eerst ‘kom,’ maar bij het horen van de voorwaarden, zei Jezus ‘ga.’ De man was niet in Zijn perfecte wil, maar eerder in Zijn aangepaste wil, gebaseerd op wat de man Hem wou geven, levend (veronderstellend) van dat onafhankelijk inkomen, wat de genoemde voorwaarde was waarop hij de Heer wilde dienen.
 
De laatste man is weer iemand die niet direct door de Heer uitgenodigd werd. Zoals de eerste man, ging hij uit zichzelf naar Jezus met de mededeling: “Heer, ik zal U volgen, maar laat mij eerst afscheid nemen van mijn huisgenoten.” Opnieuw, in die context, zou hij zijn ouders gedag zeggen en waarschijnlijk zou hij in de bediening gelanceerd’ worden met wat tamtam. De reactie van Jezus dat niemand die de hand aan de ploeg slaat en ziet naar hetgeen achter hem ligt (zijn familie, met gesuggereerde spijt, een verdeeld hart tussen familie en God) geschikt is voor het koninkrijk van God – vergeet het verlangen Jezus te volgen – Jezus zei zo’n iemand is zelfs niet geschikt om deel te zijn van Zijn Koninkrijk!
 
Deze serie kijkt naar manieren waarop mensen de wil van de Heer missen. In de moderne tijd, evenals in de tijd van Jezus, zoals we dat in Lucas 9 zagen, prefereren velen het evangelie van comfort, het evangelie waar alle details van te voren bekend zijn. Als de Heer leidt, dan doet Hij dat niet met een groot neon licht en een knipperende pijl die ‘deze kant’ opwijst, maar Hij suggereert en onthult Zijn wil in het hart en doet dan een stap terug om te zien hoe wij reageren. Het is subtiel – tenzij jij één van die mensen bent die brandt van liefde voor de Heer en zegt te willen gaan waar Hij ook maar leidt, en bovendien het karakter heeft om die toewijding in het hart door daden te laten zien – zou je op een ander pad kunnen eindigen, het pad van zekerheid, maar geestelijk onvervuld.
 
Een serie kleine beslissingen in het leven van Petrus
Daar gaan we volgende week mee verder,
tot dan, zegen,
John Fenn
cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com

Dag allemaal,
Ik heb het gehad over hoe de hemel naar de aarde kijkt en vorige week ben ik begonnen 2 van de 3 gezagsstructuren die Hij ingesteld heeft te noemen en in welke mate Hij daar bemoeienis in heeft. De eerste twee waren Schepping en Gezinnen. Ik ga het nog even hebben over gezinnen, als Gods voornaamste gezagsstructuur in de aarde, door de vraag te stellen:
 
Waar is God als kinderen het slachtoffer worden?
De schepping is in een gevallen staat en gezinnen en families bevinden zich in een wereld die gevallen en gebrekkig is; iedereen wordt geboren in een gevallen wereld. Daarom gaan er dingen mis, van DNA en chromosomale abnormaliteiten in het lichaam, tot letsels en ziektes bij baby’s en kinderen. In deze gevallen wereld lijden zij die onschuldig zijn en het lijkt soms alsof God ver weg is en er niets om geeft. Deze baby’s die in een gevallen en gebrekkige wereld terecht komen, worden in gezinnen geboren die voor hen zorgen, al is het vaak hartverscheurend voor de ouders en vragen zij zich af ‘Waarom wij? Waarom ik? Waarom ons kind? Waar bent U, God?’
 
Onze oudste zoon is gehandicapt en voor ons als ouders was het verschrikkelijk te zien dat onze zoon verschillende operaties moest ondergaan, zelfs een beroerte, terwijl wij absoluut machteloos waren en hem niet konden helpen. We konden ook helemaal niets doen aan de hersenbeschadiging die hij opgelopen heeft door een gebrek aan zuurstof bij de bevalling, doordat de navelstreng om zijn nek gewikkeld zat – en hij niet op tijd met een keizersnede gehaald werd. Wat konden of kunnen wij doen? We zijn machteloos. Dat is het moment dat ouders naar God gaan om hulp te vragen – en vaker dan niet, lijkt er geen reactie te komen.
 
Velen van ons zijn opgegroeid in een geloofsrichting die God het Absolute Antwoord op alles maakt – we luisteren naar preken die zeggen dat Hij zal genezen, ons financieel zal zegenen, ons gezin zal redden – Hij redt en geneest en beschermt – maar dat is niet altijd een feit, zoals we zowel in het Woord als in het echte leven zien.
 
De realiteit is dat in Hebreeën 11, het hoofdstuk over de geloofshelden, de auteur in het midden en aan het eind van het hoofdstuk zegt ‘In geloof zijn deze allen gestorven, zonder de beloften verkregen te hebben’ en ‘slechts uit de verte hebben zij die gezien en begroet, en zij hebben beleden dat zij vreemdelingen en bijwoners waren op aarde.’ Mijn ervaring is dat vooral ouders van een ziek of gehandicapt kind degenen zijn die de beloftes uit de verte zien – maar niet in de werkelijkheid van het heden. We moeten ons denken omgorden met de zeer reële mogelijkheid dat, in tegenstelling tot de mensen om ons heen met ‘gewone’ kinderen, wij en ons kind in geloof zouden kunnen sterven, zonder de beloften ontvangen te hebben. Dat maakt ons ‘abnormaal’ en anders dan vrienden en andere familieleden – en vaak vragen wij ons af wat het plan hiervan was, het doel.
 
Natuurlijk hebben wij de grootste belofte ontvangen, Jezus Christus, maar misschien eindigen we als degenen uit Hebreeën 11; zij stierven zonder hun belofte van Hem ontvangen te hebben. Zij ontvingen die in de hemel, niet op aarde. Als kinderen geboren worden en er iets verschrikkelijk fout gaat en God zo ver weg lijkt te zijn, moeten we weten dat Hij uiteindelijk alles recht zal trekken en dat Hij met ons en ons kind  door het dal van diepe duisternis gaat. Hij haalt ons niet uit dat dal, maar gaat met ons daar doorheen. Dat is geloof.
 
Gezinnen zonder God
Omdat het gezin een gedelegeerd iets is, wil dat zeggen dat gezinnen God volledig buiten hun levens kunnen houden, als zij dat willen en wettelijk gesproken moet Hij dat respecteren – ook al lijden allen eronder, en voornamelijk de kinderen – indien zij dat wensen. Alle dingen zijn door Hem en voor Hem gemaakt, maar als iemand Zijn bedoeling schendt, kunnen zich moeilijkheden en tragedies voordoen.
 
Laten we als voorbeeld een jongen of meisje nemen dat op jonge leeftijd aangerand is. Je kunt je dan afvragen ‘Waar was God? Waarom heeft Hij hem of haar niet beschermd?’ maar het antwoord staat hierboven – Hij schiep het gezin om de bron van Gods wijsheid en wegen op aarde te zijn, maar ouders wandelen niet altijd in wat Hij bedoeld heeft. Dus gebeuren er dingen in gezinnen waarin God buitengesloten is; Hij is niet een factor, noch is Hij in die gezinnen betrokken.
 
Dat houdt in dat wanneer dat kind het in angst en pijn gaat uitroepen, al ziet Hij de angst en het lijden en hoort Hij hun geroep, Hij vaak moet wachten tot een kind ouder is en onder het gezag van de ongeredde moeder en/of vader vandaan komt. Pas dan kan Hij op legale wijze hun leven binnengaan. Dat gezegd hebbende, ik heb met veel volwassenen gesproken die mij vertelden dat toen die misbruik plaats vond, zij het naar God uitriepen en Hij hen vrede gaf; of zij beseften dat het allemaal goed zou komen, al gingen er daarna jaren voorbij voordat zij Hem leerden kennen en met Hem begonnen te wandelen. Vaak vindt dit plaats op de middelbare school of hoge school, omdat het kind dat jaren daarvoor misbruikt werd, eindelijk onder het gezag van dat gezin vandaan gekomen is en de Vader dan pas op legale wijze een groot deel van hun leven kan gaan worden.
 
 
Regeringen
In Handelingen 17:26-27 zegt Paulus dat God het hele menselijk geslacht (alle stammen en volken- Grieks: ethnos) op aarde gemaakt heeft en de hun toegemeten tijden en grenzen van hun woonplaatsen bepaald heeft. Hij zegt dat God dat deed in de hoop dat iedere ‘ethnos’ Hem zou zoeken en vinden. Dus de hoop van de Vader is dat in hun diversiteit, iedere etnische groep elementen van Hem zou vinden, zodat over de hele planeet, als geheel beschouwd, de mensheid een compositietekening zou gaan zien van de persoonlijkheid van de Heer – dat deze verschillen in ethnos elkaar zouden aanvullen en niet een strijdpunt zouden zijn.
 
Spreuken 29:2, 1 Timotheüs 2:1-5 en andere teksten waar we allemaal bekend mee zijn, vertellen ons voor leiders te bidden, zodat we in vrede kunnen leven; en als de rechtvaardigen heersen, het volk zich verheugt, maar als de goddelozen heersen, het volk zucht. Waarom grijpt God niet in als Zijn mensen onderdrukt worden door goddeloze overheden? Opnieuw, dit heeft te maken met het gezag op aarde. Hij vestigde overheden om met Hem te wandelen en Zijn wegen in de aarde te brengen, en als zij ook maar slechts enige mate daarvan doen, is er vrede en voorspoed. Als men dat niet doet, lijden de mensen en kan Hij alleen met individuen werken die met Hem wandelen binnen de controle van de (goddeloze) regeringen.
 
Zie je de rode draad in deze 3 gezagsstructuren, waar God WEL tussenbeide komt of betrokken in raakt? Dat antwoord is: individuen.
 
Hij schiep de aarde, plaatste een man en vrouw in de aarde, gaf hen een thuis, vertelde hen goede beheersers over die planeet te zijn en Hij wandelde met hen in de Hof. Hij heeft zich altijd het recht voorbehouden als onze Schepper, omdat dat het eerste fundament is, om in het leven van mensen te komen, naar de mate waarin ieder persoon Hem betrokken wil hebben in zijn leven. Maar deze personen zouden onder het gezag van een gezin of regering kunnen staan dat God niet binnen laat, dus kan Hij in het leven van een individu werken, maar kan Hij niet direct in het gezin of regering ingrijpen.
 
De geschiedenis van het Romeinse Rijk
Als we de geschiedenis van het Romeinse Rijk bestuderen en hoe het Christendom in het jaar 300 na Christus gelegaliseerd werd, zo’n 300 jaar na het kruis, zien we dat het van het gewone volk afkwam; er waren velen die met God wandelden, zodat uiteindelijk die slechte regering daar wel op moest reageren. Als je de val van de USSR bestudeert, zie je hetzelfde: veel individuen (velen schreven over een ‘opwekking’ binnen de USSR als de voornaamste katalysator) die in aantal toenamen, met als gevolg dat de stem van de regering  daar wel op in moest spelen.
 
In landen waar leiders gekozen worden, posten mensen soms dingen op sociale media als ‘Gods wil is gedaan’ en andere dingen, absoluut onkundig, veronderstellend dat Gods wil in de voorgaande regering niet gedaan werd en niet realiserend dat God via individuen werkt om gezinnen te veranderen, en vandaar overheden, zodat een cultuur en sociale normen veranderd worden. God is niet direct betrokken in een goddeloos bestuur, maar Hij is in individuen betrokken die met Hem wandelen, om zo hun overheid te veranderen.
 
In de grote opdracht heeft Jezus nooit gezegd dat wij moeten zorgen dat mensen ‘opnieuw geboren’ worden. Die uitdrukking komt uit Johannes 3, vanuit een 1 op 1 gesprek dat Jezus met Nicodemus had, privé, en het was nooit een deel van het onderwijs van Jezus. Wel heeft Hij gezegd hen te onderwijzen door anderen alle dingen in ons leven te laten observeren die Hij ons gezegd heeft te doen en te gehoorzamen. Dat is het veranderen van individuen, die deel zijn van gezinnen, en op die manier ook van overheden. Zoals Jezus in februari 2001, tijdens een bezoek, tegen mij zei: “Zoals het in het begin was, zo moet het ook nu zijn. Ik ben aan het werk in relaties.” Amen.
Volgende week een ander onderwerp, zegen,
John Fenn
cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com