Blog Archives

Israël – Messiaanse wet – Deel 3

11/29/2014

Dag allemaal,
Ik moet wat opbiechten. Het is geen leuk verhaal en nogal gênant, maar toch wil ik het vertellen.

Na een één daags vasten had ik zin in hotdogs- ik eet hotdogs van Hebreeuws (Kosher) rundvlees gemaakt, en al eten we nauwelijks chips, er was iets met die zak cheddar chips die al veel te lang in de kast lag.

Ik braadde alle 6 hotdogs die in dat pakje zaten, keerde ze om en om zodat ze overal bruin werden en die heerlijke gegrilde smaak kregen, en was van plan er maar 3 van te eten…dat vond ik al aardig veel voor één maaltijd. Zal ik een Chicago dog maken, met paprika, saus en mosterd? Het laatste beetje zuurkool had ik maanden geleden al opgemaakt, dat was de laatste keer dat ik hotdogs gegeten had, dus kon ik geen Kraut dog maken. Misschien de All American, met saus, uien, mosterd of ketchup? Hmmmmm….zo veel keuzes en zo weinig plek in mijn maag!

Ik besloot voor saus en mosterd te gaan en een heel klein beetje van de hete saus…en 3 hotdogs, dacht ik. Maar weet je, ze zagen er zo lekker uit en als ik er 4 op een bord zou doen, kon ik ze in een vierkant leggen en een portie chips in het midden doen, dus dat deed ik….en ze waren heerlijk! Toen ik ze op had, had ik niet het idee iets gegeten te hebben. De 2 overgebleven worstjes lagen nog in de koekenpan, nog steeds warm, en ze riepen naar mij…

Die kan ik later opeten, zei ik tegen mijzelf…maar voor ik het wist, waren ze op. Nu zat ik vol, niet propje vol, gewoon lekker vol…het was ook al zo lang geleden dat ik hotdogs had gegeten…

Maar weet je, ik houd van kersen, met chocolade erop, en in een opwelling had ik een heel pak voor mezelf gekocht toen Chris en ik vorige week in de winkel waren…dus dacht ik, 1 of 2 van die kersen met die lekkere pure chocolade erop, zou de maaltijd helemaal afmaken…en op de één of andere manier, voor ik het wist, waren ze alle 6 verdwenen, onder het genot van een glas ijskoude melk!

Men zegt dat pas 10 minuten nadat de maag vol is, de hersenen het seintje geven dat je vol bent. Meestal, als ik eet, houd ik daar rekening mee en stop op tijd, maar het was ZO lang geleden dat ik hotdogs en kersen met chocolade gegeten has, en kersen met pure chocolade waren zo moeilijk te vinden!

Ongeveer 10 minuten later voelde ik mij als een opgeblazen varken en vroeg mijzelf af hoe ik het in mijn hoofd gehaald had 6 hotdogs te eten, plus evenveel kersen, en dat na een vasten. Het was een hellend vlak geweest, en iedere stap neerwaarts rechtvaardigde ik met mijn eigen rationaliseren en foute logica, om mezelf maar te buiten te kunnen gaan.

Balans zoeken

Op een keer zat ik aan tafel met een man tegenover mij die diep betrokken was in een Messiaanse vergadering, en die nu verward was en verschrikkelijk bang niet gered te zijn. Zoals ik gedaan had, veel te veel te eten, terwijl dat niet het plan was geweest, zo had hij een geestelijk hellend vlak meegemaakt toen hij over de Bijbelse feesten ging leren. Het eindigde ermee dat hij bang was één van de wetten van Mozes gebroken te hebben, zodat hij verdoemd was naar de hel te gaan.

Hij vroeg mij hoe een wedergeboren heiden elementen van de Joodse wortels kon toepassen, en toch in balans kon zijn.

Waarom de wet?

Tot aan Mozes, hadden de volken hun eigen wetten gehad, maar nog nooit had God de mensheid Zijn eigen wet gegeven. De mensheid was onwetend over wat God verwachtte, wat tweemaal in Handelingen wordt genoteerd:
“Hij heeft ten tijde der geslachten…alle volken op hun eigen wegen laten gaan, en toch heeft Hij Zich niet onbetuigd gelaten door wel te doen door u van de hemel regen en vruchtbare tijden te geven en aan uw harten overvloed van spijs en vrolijkheid te schenken.” En “…wij moeten niet menen dat de Godheid gelijk is aan goud of zilver of steen door menselijke kunstvaardigheid gesneden of bedacht. God dan verkondigt, met voorbijzien van de tijden der onwetendheid…” (14:15-17, 17:29-30)

Toen Hij Zijn Woord aan Mozes gaf, ontving de mensheid een openbaring: Zij waren zondaars. Om die reden was de wet gegeven:
“…opdat alle mond gestopt en de hele wereld strafwaardig worde voor God. Daarom dat uit werken der wet geen vlees voor Hem gerechtvaardigd zal worden, want de wet doet zonde kennen.” Romeinen 3:19-20

Daarom zei Paulus: “De wet is niet gesteld voor de rechtvaardige, maar voor wettelozen en tuchtlozen, voor goddelozen en zondaars, voor onverlaten en onheiligen…” en “indien er een wet gegeven was, die levend kon maken, dan zou inderdaad uit een wet de gerechtigheid voortgekomen zijn.” 1 Timotheüs 1:9, Galaten 3:21

De wet was een leraar, om ons te laten zien dat we zondaars (waren)

“Doch voordat dit geloof kwam, werden wij onder de wet in verzekerde bewaring gehouden met het oog op het geloof, dat geopenbaard zou worden. De wet is dus een tuchtmeester voor ons geweest, tot Christus, opdat wij uit geloof gerechtvaardigd zouden worden. Nu echter het geloof gekomen is, zijn wij niet meer onder de tuchtmeester. Want gij zijt allen zonen van God, door het geloof in Christus Jezus.”
Galaten 3:23-26

Het doel van de Vader was ons te adopteren, ons Zijn eigen kinderen te maken. Hij wilde de mensheid niet slechts vertellen dat zij zondaars zijn, Hij wilde dat zondeprobleem oplossen, zodat Hij ons Zijn kinderen kon maken:
“Gezegend zij de God en Vader van onze Here Jezus Christus…Hij heeft ons immers in Hem uitverkoren vóór de grondlegging der wereld…in liefde heeft Hij ons tevoren ertoe bestemd als zonen van Hem te worden aangenomen, naar het welbehagen van Zijn wil…” Efeziërs 1:3-5

Door het offer van Jezus aan het kruis, werd Hij gewillig een adoptiebureau; Zijn bloed was het betaalmiddel om onze adoptie in het gezin van de Vader te kopen. Die adoptie voorzag ook in iets dat geen aardse adoptie zou kunnen: Onze ‘geestelijke DNA’ werd veranderd – onze geest werd wedergeboren, en we gingen over van het gezin des doods naar het gezin van God. We zijn zowel geadopteerd en geboren in het gezin van de Vader!

“…en dankt gij met blijdschap de Vader…Hij heeft ons verlost uit de macht der duisternis en overgebracht in het Koninkrijk van de Zoon zijner liefde.” Kolossenzen 1:12,13

Het hellend vlak naar de 6 hotdogs: Waarom de wet voor Heidense ‘Messiaansen’?

Toen de apostelen in Handelingen 15 besloten, en 10 jaar later dit andermaal verklaarden in Handelingen 21:25

“…er zijn duizenden gelovige Joden ijveraars voor de wet, maar heidenen hoeven zich hier niet aan te houden”, (Eng. Vert.) bevestigde men dat het observeren van de wet van Mozes geheel vrijwillig is.

“Hij heeft het bewijsstuk uitgewist dat door zijn inzettingen tegen ons getuigde en ons bedreigde. En dat heeft Hij weggedaan door het aan het kruis te nagelen. Laat dan niemand u blijven oordelen inzake eten en drinken of op het stuk van een feestdag, nieuwe maan of sabbat.”

Paulus gaat verder:
“Dingen die slechts een schaduw zijn van hetgeen komen moest (zij hebben slechts een symbolische waarde – Philips vertaling): De werkelijkheid is Christus…Dit toch is, al staat het in een roep van wijsheid met zijn eigendunkelijke godsdienst, zijn nederigheid en zijn kastijding van het lichaam, zonder enige waarde en dient slechts tot bevrediging van het vlees.” Kolossenzen 2:14-23

Merk op dat hij zegt dat ze wijs lijken – en niemand kan het een broeder of zuster kwalijk nemen meer over de wet te willen weten – maar Paulus zegt dat het eindresultaat is dat ze je alleen maar trots maken, en men God er niet mee eert, omdat God voorzien heeft in Jezus.

Als ik mij aan de wet wil houden, is dat mijn keus, geen religieuze dwang. Ik eet kosher hotdogs omdat ik dat wil, niet vanwege religie. Als ik vast, doe ik dat om meer gevoelig voor de Vader te worden, niet om iets van Hem gedaan te krijgen of te denken dat ik mijzelf moet straffen om Hem te laten zien hoe oprecht ik ben, ik ben Zijn kind!

Als ik ervoor kies de vrijdag (avond) Sabbath te houden, Pasen, Yom Kippoer, als ik ervoor kies geen varkensvlees of schelpdieren te eten, is dat mijn keuze en ik denk er niet over mijn keus aan anderen op te dringen of te beweren dat dit een hogere en betere manier is. het is een keus. Er is wijsheid in de wet, begrijp me niet verkeerd. Maar er is een hogere wijsheid in de volheid van Christus.

Kan iets wat wij doen gelijkwaardig zijn aan het feit dat Christus in ons woont? Dat is het punt dat Paulus maakt – er is niets dat de wet van Mozes of dat de mens kan doen wat maar enigszins in de buurt te kan komen van wat Christus deed. Dus is de sleutel dat we Hem kennen den de kracht van Zijn opstanding en de gemeenschap aan Zijn lijden…om meer als Hem te zijn…

Volgende week meer!

Zegen,
John Fenn

www.cwowi.org
mail naar [email protected]

0 Comments

Israël – Messiaanse wet – Deel 2

11/22/2014

0 Comments

Dag allemaal,
Verhuisdag – in Exodus 19 kwam de Heer vanuit de eeeuwigheid om Mozes op de berg Sinai te ontmoeten. Eén van de instructies was om een draagbare tabernakel te bouwen waar Hij kon wonen, inclusief een met goud bedekte doos, de Ark van het Verbond genoemd, die bekroond werd met gouden figuren van 2 cherubs – deze engelen met meerdere vleugels zien we alleen rondom de troon* - en Hij zou tussen hun vleugels zijn en daar met Mozes spreken*.

(Exodus 25:21-22, Jesaja 6, Ezechiël 1, Openbaring 4).

Ongeveer 400 jaar later kende David Hem als de ‚Here der heerscharen die op de cherubs troont’*, en toen Salomo de tempel bouwde, verhuisde de Ark van het verbond naar de tempel, en de Heer verhuisde mee om tussen de cherubs te wonen* zoals dat al sinds Mozes het geval was geweest.(2 Samuël 6:2, 2 Kronieken 5:7-14)

Zelfs in de tijd van Jezus, als je dicht bij de God van Israël wilde zijn, moest je naar de tempel in Jeruzalem gaan, al was het niemand toegestaan de Ark van het Verbond te naderen in het Heilige der heilige, alleen de Hoge priester, en dat eenmaal per jaar* - en zo was het al die eeuwen geweest. (Hebreeën 9:7)

Mensen werden tempels van God

Maar op de Pinksterdag gebeurde er iets geweldigs – de God van Israël, die een ontmoeting met Mozes op de berg had, degene die David kende als de Here die tussen de cherubs woont, de Gods wiens aanwezigheid zo sterk was, dat de priesters niet meer konden blijven staan toen Hij naar de tempel verhuisde – die God verhuisde nu van tussen de cherubs in de tempel, en kwam in mensen wonen*.(1 Corinthiërs 3:16, 6:19, Kolossenzen 1;26)

Mensen zijn nu de levende tempels van God geworden. Wat zal dat voor de discipelen de eerste jaren na Pinksteren, in Handelingen 2 tot 7, een geweldige, maar verwarrende tijd zijn geweest. Opgroeiend hadden zij alle verhalen over de God van het Oude Testament geleerd, en nu woonde Hij in hen. Probeer dat maar eens te bevatten!

Gebouwen werden nu irrelevant en men werd een tegencultuur. Toen mensen individuele tempels werden, had dat tot gevolg dat gebouwen voor hen niet meer relevant waren, al was het nog steeds de dominerende kracht in de Joodse cultuur. Wat een kostbare schat hadden zij in hun hart! Zij zagen zag hoe vrome Joden hun best deden alle 613 wetten van Mozes te gehoorzamen, plus alle toegevoegde wetten van de Farizeeërs, terwijl zij zelf hun denken moesten aanpassen aan de realiteit dat iedere discipel van Jezus Gods tempel is.

Inplaats van tienden en offers naar een tempelgebouw te brengen, vermeld Handelingen 2 tot 6 dat zij bleven geven, maar nu aan de levende tempels waar zij mee in relatie waren. Inplaats van dat de tempel priesters verantwoordelijk waren te zorgen voor de armen en behoeftigen, realiseerde men zich dat iedere discipel van Jezus een priester is, en daarom zelf verantwoordelijk is voor de armen en voor hen in nood.

Waarschijnlijk was de grootste realiteit van deze tegencultuur, dat de priesters in de tempel niet langer nodig waren. Men ging beseffen dat zij allen priesters waren, slechts met verschillende functies binnen het lichaam van Christus. De tempel priesters raakten de mensen kwijt waar zij generaties lang tot hun eigen verrijking over geheerst hadden, met als gevolg dat men deze nieuwe Weg ging vervolgen.

De apostelen en leiders ontvingen vanuit de offers genoeg voor hun eigen onderhoud, omdat er ook aan hen gegeven werd, maar iedereen kon nu ook aan anderen geven waar nodig, en dit nam geld weg van de tempel priesters.

Nadat Stefanus gedood was, in Handelingen 7, noemt handelingen 8:1 dat de vervolging ZO zwaar werd dat ALLE discipelen Jeruzalem verlieten, met uitzondering van de apostelen, en men ging in de streken van Judea en Samaria wonen. Overal waar zij waren deelden zij met andere Joden dat Christus in hen kon leven, dat zij levende tempels van God konden zijn, en de mensen reageerden. De ‚opwekking’ in Samaria met Filippus in handelingen 8, is een direct gevolg daarvan.

De heidenen geloven

Maar Handelingen 11:19-30 vertelt ons dat toen iedereen Jeruzalem verliet, in hoofdstuk 8:1, sommigen verder dan Judea en Samaria vertrokken, helemaal naar Fenicië, naar kuststeden in het hedendaags Libanon en Syrië, naar Cyprus, een eiland in de Midellandse zee, en naar Antiochië, wat hedendaags Turkije is. Daar vertelden zij Grieken over Jezus Christus, en hoe zij levende tempels konden worden van de Almachtige God – dat men niet langer naar heidense tempels hoefde te gaan om offers aan de goden te brengen, zij konden zelf levende tempels van de Almachtige God worden! Wat een geweldig nieuws!

Deze Griekse gelovigen werden een tegencultuur van de Griekse cultuur, net zoals de Joden die hen over Jezus verteld hadden, tegen hun eigen cultuur ingingen. Maar de heidenen die nu tot de Heer gekomen waren, veroorzaakten een probleem bij het Joodse lichaam van Christus. Kon een Griek wedergeboren zijn door in de Joodse Messias te geloven? En zo ja, moesten zij zich dan houden aan de wetten van Mozes? Joodse mannen werden besneden om hun verbond met God duidelijk te maken, Griekse mannen, die door geboorte geen deel van het verbond waren, niet. Nu zij geloofden, moesten ze dan niet besneden worden? Was het niet de besnijdenis die Joden van Grieken scheidde, verbondsmensen van zonder-verbond? Of was het de besnijdenis van het hart, de nieuwe geboorte, die hen apart zette?

En nu Paulus

De Heer verscheen aan Paulus, toen nog Saulus uit Tarsus, en vertelde hem „Hiertoe ben ik u verschenen…u verkiezende uit dit volk en de heidenen, waarheen Ik u zend, om hun ogen te openen ter bekering uit de duisternis tot het licht en van de macht van satan, tot God opdat zij vergeving van zonden ontvangen en een erfdeel onder de geheiligden zouden ontvangen door het geloof in Mij.“ Handelingen 26:16-18

Paulus werd van ketterij beschuldigd, omdat hij niet eiste van de heidenen die in de Heer geloofden, dat zij zich moesten laten besnijden noch de wet van Mozes hoefden te houden, en deze vraag werd aan de leiders in Handelingen 15 voorgelegd.

Petrus verdedigde Paulus, en vertelde over zijn ervaring in het huis van Cornelius, een Romein. Toen hij over Jezus vertelde, die opgestaan was uit de dood, viel de heilige Geest op allen en zij begonnen in onbekende talen te spreken. (Handelingen 10:44) Petrus zei daarop:„Gij weet dat God van de aanvang af mij onder u heeft verkoren, opdat door mijn mond de heidenen het woord van het evangelie zouden horen en geloven. En God, die de harten kent, heeft getuigd, door hun de Heilige Geest te geven, evenals ook aan ons, zonder enig onderscheid te maken tussen ons en hen, door het geloof hun harten reinigende. Nu dan, wat stelt gij God op de proef door een juk op de hals der discipelen te leggen (de wet van Mozes),dat noch onze vaderen, noch wij hebben kunnen dragen? Maar door de genade van de Here Jezus geloven wij behouden te worden op dezelfde wijze als zij.“ Handelingen 15:7-11

Het besluit werd genomen dat gelovigen uit de heidenen niet de wet van Mozes hoefden te houden, maar wel vroeg men van hen gevoelig te zijn voor de Joodse bevolking om hen heen, en hen niet tot aanstoot te zijn, en om moreel heilig te leven.

Zelfs zo’n 10 jaar later, toen Paulus terugkeerde uit Jeruzalem, merkten de apostelen de vrijheid van de heidenen op, terwijl men ook opmerkte dat de meeste Joodse gelovigen Joods bleven: „Gij ziet broeder, hoeveel duizenden er onder de Joden gelovig zijn geworden en allen zijn zij ijveraars voor de wet…maar inzake de heidenen die tot het geloof gekomen zijn, hebben wij als ons oordeel geschreven, dat zij zich hebben te wachten voor wat de afgoden geofferd is, voor bloed, voor het verstikte (gevoelig zijn voor het dieet van de Joodse bevolking in hun midden) en voor hoererij.“ Handelingen 21:20,25.

Dus hier, zo rond het jaar 60 na Christus, zien we een groeiende kloof; de duizenden Joodse gelovigen in Jezus waren ijveraars voor de wet, terwijl heidense gelovigen vrij waren die niet te volgen – of wel, als zij dat wilden. En daarmee komen we bij het onderwerp van vandaag aan – wat is de rol van de wet in het leven van een gelovige, de Messiaanse beweging in de gemeente, en wat is de rol van het land Israël?

Daar ga ik de volgende week mee verder, zegen,

John Fenn

Cwowi.org
Mail naar: [email protected]

0 Comments

Israel-Messiaanse Joden-wet – deel 1

11/15/2014

0 Comments

Hallo allemaal,
Toen Barb en ik met elkaar trouwden, bracht ik een oud T-shirt in binnen ons huwelijk. Ik had het gekocht toen ik nog op de middelbare school zat, het kon binnenstebuiten aan en het had een dubbele laag zodat het op koudere dagen gedragen kon worden, en ik was er dol op. Op de voorkant van zowel binnen- als buitenkant prijkte in grote letters HPER: Health (Gezondheid), Physical Education (Gymnastiek), Recreation (Ontspanning). HPER.

Barb dacht dat ik hiermee aan de wereld te kennen wilde geven dat ik "hyper" was.

Ze had een hekel aan dat shirt, want het was lelijk en versleten, en ze liet me beloven dat ik het nooit in het openbaar zou dragen. Het werd m'n favoriete shirt dat ik aandeed als ik in en om het huis bezig was, maar op een dag merkte ik dat ze er scheve blikken naar begon te werpen zoals een leeuwin naar een gewonde gazelle, in afwachting van het juiste moment om toe te slaan.

Ze probeerde me uit met opmerkingen als: "Weet je, op een dag zou het zo maar kunnen dat wanneer je thuiskomt het shirt verdwenen is." Ik zei haar dat ze niet moest proberen er ook maar een grap over te maken. Maar Barb houdt ervan als alles op zijn plek ligt, en voor haar was dat shirt in strijd met alle gevoel van orde en netheid in haar wereld, met inbegrip van mijn kledingkastla. In dat vroege stadium van het huwelijk had ze nog het onterechte idee dat veel jonge bruiden hebben: "ik verander hem wel", en "ik kleed hem wel" - ze beoordeelde het feit dat ik juist dol was op dat shirt als een karaktertrek die gecorrigeerd moest worden.

Op een dag gebeurde het

Voor Barb moest het shirt de deur uit om de orde in haar universum te herstellen. Ik was van mening dat, mocht dat shirt daadwerkelijk verdwijnen, er juist een Big Bang in haar universum zou plaatsvinden.

Ik kwam op een dag thuis van mijn werk, liep naar mijn la voor mijn shirt, maar kon het niet vinden. Aanvankelijk trok ze haar schouders op, in de hoop dat ik de zoektocht zou staken en iets anders zou aantrekken. Maar ze had die schuldige leeuwinnenblik in haar ogen, alsof ze een gazelle had gedood en deze voor iedereen had verstopt. Toen ze toegaf dat ze het had weggegooid, werd ik woest. We hadden afgesproken toen we nog aan het daten waren dat wanneer we eenmaal getrouwd waren we nooit het "S"-woord (scheiding) in onze gedachten of gesprekken zouden toestaan, maar ik zat er die dag niet ver vandaan.

Ik misdroeg me vreselijk, schreeuwde met een volume dat in de buurt kwam van dat van een opstijgend vliegtuig, alsof ze net een rib uit mijn zij had getrokken, en emotioneel voelde dat ook zo. Ik kreeg niet eens de kans om het vaarwel te zeggen, aangezien de vuilniswagen het al had meegenomen. Ze zei dat het zo lelijk was dat zelfs de armen het niet wilden, wat een boude uitspraak was aangezien WIJZELF de armen waren! Toen gaf ze toe dat ze bang was dat als ze het aan de armen gaf, ik het weer op zou kunnen duikelen, en ze wist dat de vuilniswagen wel het einde betekende.

Ze bood haar excuses aan en ik liet haar beloven dat ze nooit meer, maar dan ook echt nooit meer, kleding van mij weg zou gooien zonder mijn toestemming. Ze stemde in en ook ik bood mijn excuses aan voor mijn ontploffing als de Vesuvius. Het bewijs dat ze zich aan haar belofte heeft gehouden is een huwelijk van meer dan 36 jaar en twee lelijke T-shirts vol met gaten in mijn la.

Mijn HPER-shirt was comfortabel, zat als gegoten, was perfect voor alle seizoenen en lag me na aan het hart. Dat geldt ook voor gekoesterde tradities en opvattingen van vele christenen, en daarover te beginnen is al genoeg om hen die ze koesteren te laten denken dat ik erop uit ben ze van de hand te doen. Meer specifiek zou ik het willen hebben over de messiaanse beweging binnen het christendom, de rol van het moderne Israël tegenover het spirituele Israël, en de plaats van de oudtestamentische Wet binnen onze nieuwtestamentische tijden.

Maar laten we de discussie hierover niet gelijkstellen aan het weggooien van een geliefd shirt; sta me toe Schrift, cultuur, geschiedenis en logica aan een nader onderzoek te onderwerpen.

Een tegencultuur is het tegenovergestelde van de cultuur waarin men leeft

De nieuwtestamentische kerk was een tegencultuurbeweging. Een tegencultuur verwerpt of bestrijdt de heersende waarden en cultuur om haar heen. Een voorbeeld is dat het volgens de Israëlische cultuur in de eerste eeuw na Christus gebruikelijk was dat familieloze weduwen op straat om voedsel moesten bedelen. De kerk was daarin tegengesteld, doordat ze voedsel en onderdak bood zoals beschreven in Handelingen 2:6.

De cultuur van die tijd was zodanig dat ieder mens en gezin voor zichzelf zorgde, terwijl men op bepaalde tijden in geringe mate aan de tempel offerde. De tegencultuur was daarin tegengesteld, doordat de individuen daarin een netwerk onderhielden, hulpbronnen, vaardigheden en geld uitwisselden, met sterke onderlinge relaties.

Een subcultuur is een groep binnen een cultuur die zichzelf afzet van de rest, gekenmerkt door afwijkende gedragingen, taal en vaak ook stijlen. Vandaag de dag is kerkcultuur grotendeels een subcultuur met kleinere subculturen daarbinnenin.

Subculturen zijn onbelangrijk voor de maatschappij en cultuur eromheen

Tegenculturen hebben invloed op de maatschappij en cultuur en kijken naar buiten. Subculturen zijn grotendeels onbelangrijk voor de maatschappij, omdat ze naar binnen kijken. Subculturen worden door de cultuur beschouwd als raar, vreemd en gek en worden niet serieus genomen.

Subculturen hebben hun eigen taal, die alleen wordt begrepen door de mensen binnen die subcultuur. In de vijftiger jaren waren de "Beatniks" een subcultuur met goede voorbeelden voor wat betreft het taalgebruik: "noodle it out", wat "iets uitdenken" betekende. "Off the cob" betekende "ouderwets". "Lead sled" was een klassieke auto, vaak de oude wagen van pa. Als je echter buiten de subcultuur stond, begreep je ze niet en vond je ze raar.

Maak je deel uit van een subcultuur, of maak je deel uit van een tegencultuur binnen je geloof?

Spreek je "christen-taal", of kunnen anderen buiten je subcultuur je perfect begrijpen?

Ken je deze uitdrukkingen, die uniek zijn voor enkele subculturen (stromingen) binnen het geloof: "geopende hemel", "laat een deur opengaan", "het bloed plengen", "klap-/lofoffer voor de Heer", "op het Woord staan", "ik voel me niet geleid", "Jezus in je hart uitnodigen", "wapendrager", "iemand uitzegenen bij een reis", "een vlies uitleggen". Als je deze bij iemand zou gebruiken die niet met de kerk is opgegroeid en niet wedergeboren is, zou je dan in normale bewoordingen moeten uitleggen wat je bedoelde? (Waarom zou je je dan eigenlijk van "christen-taal" bedienen?)

Maak je deel uit van een subcultuur die geen last heeft van depressiviteit, maar van een "kwijnende geest"?

Maak je deel uit van een subcultuur die geen last heeft van stress, maar alleen moet "laten gaan en God zijn gang"?

Maak je deel uit van een subcultuur die nooit grof wordt, maar gewoon "de waarheid in liefde spreekt"?

Maak je deel uit van een subcultuur die nooit zelf beslissingen neemt, maar alleen "wordt geleid door de Heer"?

Maak je deel uit van een subcultuur die nooit "sorry" zegt, maar gewoon "ik ben niet perfect, slechts vergeven"?

Is Engels je moedertaal en ben je niet-joods van geboorte, maar ben je onderdeel geworden van een subcultuur die Jezus "Yeshua" noemt? Ben je onderdeel van een subcultuur die selectief bepaalde bijbelpassages aanhangt, terwijl ze andere verzen en passages, in het bijzonder die van Paulus en Johannes, wegverklaart?

De cultuur van het Koninkrijk is een tegencultuur binnen de maatschappij

Klopt het voor jou dat je dacht dat je in de tegencultuur van het Koninkrijk zat, terwijl je in feite onderdeel bent geworden van een subcultuur, ongeacht de specifieke geloofsstroming? Tegenculturen willen de wereld veranderen door hun leven voor anderen uit te leven, binnen de grotere cultuur, terwijl ze de weg wijzen naar een hoger niveau van denken en leven, zoals in Handelingen het geval was. Deze serie zal nuttig zijn als je hebt ontdekt dat je deel uitmaakt van een subcultuur terwijl je hart uitschreeuwt om deel uit te maken van de tegencultuur van het Koninkrijk.

Volgende week meer over de culturen van de messiaanse, Israëlische en niet-joodse discipelen binnen het christendom.

Zegen,
John Fenn. / vertaling RDO

0 Comments

Focus & Jezus – Deel 4

11/8/2014

0 Comments

Dag allemaal,
Zoals de meeste van de lezers van mijn Weekly Thoughts weten, is onze oudste zoon, Chris, gehandicapt. Hij is met behulp van een spoed keizersnede ter wereld gekomen, en toen bleek dat de navelstreng om zijn hoofd gewikkeld zat. Het gevolg daarvan is dat hij 23 december 35 jaar wordt, maar mentaal nog maar een jaar of 4 is.

Chris is extrovert en heeft een grappig gevoel voor humor. Maar omdat zijn hersens beschadigd zijn, zie je bij hem ook de trekken die zo vaak gevonden worden bij mensen met hersenbeschadiging, ongeacht de oorzaak. Hij houdt niet van verandering van routine, schrikt op van harde geluiden en is gevoelig voor woede uitbarstingen wanneer één van deze dingen gebeuren.

Zijn aandacht afleiden

Iets wat we al vroeg hebben geleerd, is dat we zijn aandacht op iets ander richten. Als we bijvoorbeeld van plan zijn met de auto boodschappen te halen, en de plannen veranderen opeens, kan hij erg boos worden en schreeuwen en soms zelfs iemand of iets slaan. Maar als we dan een nieuw speelgoedje laten zien, of hem wijzen op iets interessants, bijvoorbeeld een trein die voorbij komt, is de boosheid ineens weg, alsof er een schakelknop omgezet is, omdat zijn aandacht afgeleid werd.

Het bezoek van de Heer waar ik je over vertel, en de drie voorbeelden uit de Schrift die de Heer gebruikte om mij te onderwijzen, gaan grotendeel over hoe Hij onze aandacht afleidt van onze bijbedoelingen en afleidingen, naar een puurheid in focus en liefde.

Het laatste voorbeeld in Zijn bezoek

Het eerste voorbeeld dat Hij gebruikte, was uit Johannes 3, waar Hij bewust door Samaria ging, zodat de farizeeërs hem niet zouden volgen, om hun aandacht terug te brengen naar de bediening van Johannes de Doper, wat over bekering ging. Zijn punt was, dat ze niet verder konden gaan in Hem, als ze niet eerst de bekering zouden accepteren die Johannes predikte.

Het tweede voorbeeld dat Hij mij leerde, kwam uit Johannes 6, waar velen die op wonderbaarlijke wijze door Jezus gevoed waren, Hem met geweld mee wilden voeren om Hem koning te maken. Hun bedoelingen werden openbaar gemaakt, te weten dat ze Hem niet wilden volgen om wie Hij was, maar voor de wonderen die Hij voor hen doen kon. Om hun bijbedoelingen openbaar te maken, zodat zij hun hart zouden onderzoeken, moest Hij hen een moeilijk te begrijpen gelijkenis vertellen, namelijk dat ze Zijn vlees moesten eten en Zijn bloed drinken, omdat Hij het ware manna uit de hemel was. Velen verlieten Hem toen, in plaats van hun hart onder ogen te willen zien.

Vandaag vertel ik over het derde voorbeeld dat de Heer gebruikte, wat gaat over de rijke jongeling en zijn gesprek met de Heer, wat we kunnen lezen in Mattheüs 19:16-22.

Zoals het bezoek ging…

Toen de rijke jongeling tot Jezus kwam, vroeg hij: “Goede meester, wat voor goeds moet ik doen om het eeuwige leven te verwerven?” Als jij of ik dit waren geweest, hadden we de man geantwoord dat hij in Jezus moest gaan geloven. De reden waarom hij Jezus zou willen volgen, zou ons niets uitmaken. Daarna zouden we kunnen zeggen dat ‘iemand zich bekeerd heeft’, omdat wij met hem gebeden hebben.

Maar Jezus antwoordde: “Waarom noemt gij Mij goed? Niemand is goed dan God alleen.” Jezus vroeg hem dit: Omdat je Mij goed noemt en wetend dat niemand goed is dan God alleen, zeg je daarmee dat je mij God noemt?

Dit was de grote vraag die Jezus hem heel direct vroeg, maar de man ontweek de vraag. Wij lezen deze verzen in een paar seconden, niet realiserend dat dit een echt gesprek was, met pauzes aan het eind van de zinnen en een grondig nadenken voor een antwoord gegeven werd.

Toen hij de Heer niet direct antwoord gaf, probeerde de Heer een andere manier om zijn hart bloot te leggen. In de volgende 3 verzen verklaart de man hoe perfect hij was, hoe rechtvaardig, hoe hij alles gedaan had wat het geloof van hem vroeg, niet beseffend dat de Heer hem erin luisde. De conversatie veranderde, en hij werd gedwongen naar zijn eigen hart te kijken: “Als je volmaakt wil zijn, ga heen, verkoop je bezit en geef het aan de armen en je zult een schat in de hemel hebben en kom hier, volg Mij.’

Als hij geloofde dat Jezus God was, zoals hij aan het begin noemde, maar waar hij niet een echt antwoord op gaf, zou hij dit zonder twijfel graag gedaan hebben. Adreas, Petrus, Jacobus, Johannes en Mattheüs hadden dat daarvoor ook gedaan. Maar hij deed dat niet, dus kwam het naar hem terug en naar het hart van hem en waar hij werkelijk van hield. Niet wat zijn op werken gebaseerd geloof liet zien, maar allereerst de motieven waarom hij God wilde.

De focus van de jonge man was allereerst op zichzelf – Wat moet ik doen om het eeuwige leven te hebben? Ik heb al deze geboden gehouden van mijn jeugd af aan. Wat moet ik nog meer doen? Het was een geloof, gebaseerd op ‘mij’.

Zonder hem direct te beschuldigen van zijn liefde voor geld en status, en zonder hem te forceren geconfronteerd te worden met Wie Jezus is, liet de Heer de aandacht weer naar hem terug gaan en dwong hem zo een beslissing te nemen. Toen hij de waarheid in zijn eigen hart ontdekte, ging hij bedroefd weg, en was niet bereid zijn rijkdom op te geven.

Ineens begreep ik, waarom de Heer in het verleden, als ik wanhopig antwoord of geld of een oplossing nodig had, helemaal stil bleef, terwijl Hij mij tegelijkertijd dwong aan sommige gebieden van mijn persoonlijkheid te werken en GEEN antwoord gaf op wat ik een veel dringender nood vond. Hij probeerde mijn aandacht naar iets anders te leiden, naar wat Hij in mijn hart aan het doen was, terwijl ik mij wilde richten op dat beantwoord gebed, dat geld dat nodig was, of de antwoorden die ik moest hebben.

Mijn beurt

Toen de Heer dit vertelde, over de rijke jongeling en hoe Hij zijn focus herleidde naar zijn eigen hart, kon ik het niet nalaten Hem te vragen: “Heer, er is een oude traditie dat zegt dat Barnabas de rijke jongeling is, en dat hij uiteindelijk wel alles verkocht heeft en U ging volgen, zoals we dat zien in Handelingen 4:36-37. Is dat waar?”

Hij was stil, keek mij alleen maar aan. En plotseling, toen ik in Zijn ogen keek, was het alsof ik in een spiegel keek, maar de reflectie die ik zag was niet mijn lichaam, maar mijn motieven waarom ik die vraag stelde. Het eerste wat ik zag was dat ik van trivia houd en van geschiedenis en dat ik dit vroeg omdat ik nieuwsgierig was. Daarna werd er een laag weggetrokken naar het motief achter dat motief, en ik zag dat een deel van mij dit vroeg omdat ik iets wilde weten dat ik niet kon bewijzen door hoofdstuk en vers, maar wel aan de mensen kon vertellen met ‘de Heer zei dat tegen mij’. En een laag daar weer onder, was een hypothetisch beeld van mij dat dit onbelangrijke feitje wilde vertellen aan een groep mensen, niet om hen op te bouwen, maar zodat ik er beter uit zou zien in hun ogen. De zonde was, dat ik dit zou vertellen om er zelf beter van te worden, onder het mom hen hiermee te willen helpen. Ik zag mijn trots en ik verafschuwde mijzelf.

Ik zei: “Het spijt me, Heer” en maakte een aanpassing in mijn hart om mijzelf in de toekomst te checken voordat ik de dingen van Hem zou gaan delen, zodat wanneer ik wél iets zou delen, het waarlijk zou zijn om anderen te helpen en niet voor mijn eigen ego. Er was slechts een seconde nodig om mij te bekeren en mijn hart aan te passen.

En pas toen realiseerde ik mij, dat de 3 voorbeelden die Hij noemde, hoe Hij mensen laat kijken naar hun eigen hart en motieven, precies hetgeen was wat Hij bij mij gedaan had. In dat bezoek van Hem was ik les nummer 4 geworden en was dit een nederig makende ervaring, maar zonder de geringste hint van veroordeling, gewoon een feit, ondergord met Absolute onconditionele liefde.

Die dag zag ik Hem als het Levende Woord van God, die de gedachten en bedoelingen van ons hart bekritiseert en schift, en voor Wiens ogen alles open en ontbloot ligt. (Hebreeën 4:12,13)

En ineens glimlachte Hij en zei: “Het is OK. Het onderwijs is voorbij, laat de les blijven.” En daarmee veranderde Hij het onderwerp en sprak over andere dingen, zoals een vriend een serieus gesprek wat wil verlichten voordat hij weg gaat, en dat is precies wat Hij deed. Hij draaide Zich om, en zoals Zijn gewoonte is, wandelde Hij weg en halverwege de derde stap verdween Hij, ongetwijfeld om aan iemand anders in de wereld te verschijnen, en liet mij daarmee achter na te denken over de diepte van wat ik net geleerd had.

En daar laat ik het nu ook bij – volgende week een ander onderwerp.

Zegen,
John Fenn

www.cwowi.org
mail naar [email protected]

0 Comments

Focus & Jezus – Deel 3

11/1/2014

0 Comments

Dag allemaal,
Toen één van onze zonen zijn toekomstige vrouw onze familiefoto’s liet zien, pauzeerde hij bij een foto van een 19 jarig meisje in een rode bikini, dat kniehoog in de branding van het strand in Miami stond. “Wow, dat is een stuk! Wie is dat? En waarom is haar foto in ons familiealbum?” vroeg hij.

Barb, die over hun schouders meekeek, en uitleg gaf bij de foto’s die ze zagen, zei: “Herken je haar niet, zoon?” Zoon: “Nee, wie is dat?” Barb: “Dat is je moeder, zoon! Ik ben het.”

Hij barstte uit: “oooh…jakkie! Ik voel me vies! (hij maakte gebaren alsof hij zijn ogen en tong wilde uitkrabben) Ik heb mijn moeder net een stuk genoemd! Oooh jakkie…” en ze barstten allemaal in lachen uit. Toen, vanuit een onschuld dat alleen van een jong iemand kan komen die geen angst voor de dood heeft, vroeg hij zijn moeder: “Wat is er gebeurd?”

Zijn toekomstige vrouw en Barb snakten naar adem en hielden zich in hem iets aan te doen, en Barb antwoordde: “3 zonen! Zo gaat dat, zoon! Drie zonen!”

Meer over dat bezoek van de Heer

Van binnen voelen we ons hetzelfde, maar ons lichaam verandert om onze geest heen, zoals onze zoon dat die dag leerde. En terwijl het lichaam verandert, wat de loop van de natuur is, omdat het van de aarde is, heeft onze geest, die uit de hemel geboren is, focus en vastberadenheid nodig om te groeien in Christus. Petrus zei dat we wedergeboren zijn en als pasgeboren zuigelingen zijn, en hij zegt dat we moeten verlangen naar de melk van het Woord, zodat we zullen opgroeien. Wij bepalen onze groei. (1 Petrus 2:2)

Vorige keer eindigde ik ermee te vertellen hoe de Heer zei dat Hij intieme dingen met ons deelt, en wanneer wij die aan iemand anders doorvertellen, het onze geest bedroeft, en wij ons dan gaan afvragen waarom. Denk niet dat dit altijd diepe geheimen van het hart zijn, want het koninkrijk werkt door openbaring van de Vader, dus zelfs iets eenvoudigs wat geopenbaard wordt aan ons, en wat bedoeld is in het hart te blijven, maar openlijk gedeeld wordt, zal de heilige Geest bedroeven, en tevens onze geest.

Een voorbeeld: Eens was ik op zoek naar werk en zag ik een advertentie in de krant en wist ogenblikkelijk dat ik die baan had – wij waren net verhuisd van Colorado naar Tulsa. In Colorado was ik een pastor geweest en nu zou ik in de staf van een gemeente in Tulsa komen, maar ik had werk nodig om de tussenperiode te overbruggen. Ik zag die advertentie en wist direct dat die baan voor mij was.

Nog voor ik de sollicitatie deed, vertelde ik iemand dat ik wist dat die baan voor mij was – en mijn geest werd bedroefd, een gegriefd gevoel in mijn geest dat ik onmiddellijk opmerkte. Ik kreeg die baan wel, maar de bedoeling van de Heer om mij dit te vertellen, was om mij de zekerheid te geven dat die baan voor mij was. Het was bedoeld privé te blijven. Toen ik Zijn bedoeling schond, werd mijn geest gegriefd.

Het koninkrijk draait om openbaring van de Vader –
En dat begint met de openbaring dat Jezus de Christus is, en alle andere dingen komen voort uit die openbaring. En bedenk dit – iedere openbaring van de Vader maakt ons meer volwassen in onze geest, als wij dat toestaan, en we groeien als wij daarop reageren en het in ons leven toepassen.

Men haalt vaak de tekst uit Jesaja 28:9-13 aan: ‘Wet op wet, eis op eis, hier wat, daar wat’, als zijnde wegen waarop de Heer ons onderwijst. Volgen Paulus gaat dit over tongen en hoe we door openbaring vanuit onze geest geleid worden. Paulus haalt deze tekst aan in 1 Korintiërs 14:20-25; hoe persoonlijke tongen persoonlijke openbaring geeft, maar dat profetie bedoeld is voor publieke openbaringen van de geheimen van het hart. (De hele context is: 14:14-25)

Als de Heer ons “wet op wet”, “eis op eis” en “hier wat, daar wat” onderwijst, is dat allereerst door persoonlijke openbaring in ons hart, de ene openbaring bouwend op de andere. Als wij daaraan gehoor geven en iedere openbaring gaan toepassen, veranderen onze gedachten en onze levensstijl en dan volgt er meer openbaring. Zoals Jezus zei: “Waardeer wat je hoort, want de waarde die jij het geeft, is de waarde die terug komt naar jou, en hem die heeft, zal meer gegeven worden. En als je negeert wat je hoort, zal het van je afgenomen worden.” Marcus 4:24-25

Er was meer in dat bezoek van de Heer: Hij vertelde mij over de gebeurtenissen van Johannes hoofdstuk 6
Mattheüs 14, Marcus 6 en Johannes 6 registreren allemaal dat Jezus op het water liep, nadat Hij een menigte van 5000 mannen plus vrouwen en kinderen gevoed had. Mattheüs schrijft dat Petrus op het water liep, Marcus registreert het feit dat Jezus hen voorbijgelopen zou hebben als zij het niet naar Hem uitgeschreeuwd zouden hebben, en Johannes vertelt wat er gebeurde toen Hij in de boot stapte. “…Terstond bereikte het schip het land, waar zij heengingen.” (vers 21). Met andere woorden, Jezus, de 12 en de boot, werden in een oogwenk getransporteerd van halverwege het meer van Galilea, naar de kust.

Velen van degenen die door Jezus gevoed waren, zagen dat Hij Zijn discipelen in de boot wegstuurde en dat Hij de andere kant op ging, naar een berg, om daar te bidden. De verzen 22-25 van Johannes 6 geven weer dat de schare mensen ook in bootjes gingen, het meer over en dat anderen om het meer heenliepen, naar waar de discipelen aan land gekomen waren. Men was zeer verbaasd toen ze Jezus aan de overkant vonden, en ze vroegen Hem hoe Hij daar gekomen was.

Vers 26 zegt dat Hij hun vraag niet direct beantwoordde, maar een opmerking maakt dat de motieven van hun hart blootlegt: “Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, gij zoekt Mij niet omdat gij tekenen gezien hebt, maar omdat gij van de broden gegeten hebt en verzadigd zijt.” Dit waren dezelfde mensen van vers 15, die, nadat zij op wonderbaarlijke wijze gevoed waren, Hem met geweld wilden meevoeren om Hem koning te maken. Kun jij je voorstellen wat er gebeurd zou zijn als Hij hen verteld zou hebben dat Hij over het water gelopen was?

Jezus is vandaag dezelfde als Hij toen was, en in het bezoek aan mij vertelde Hij dat het in dit soort situaties is, dat Hij ware motieven wil openbaren aan mensen, om vervolgens te kijken wat zij ermee gaan doen.

Een moderne versie van Johannes 6
Iemand in onze gemeente stond voortdurend rood op de bank, omdat zij van winkelen hield, van uitgaan met vrienden, en niet voor hen wilde onderdoen als zij wel de dingen konden kopen die ze wilden hebben. Zij vroeg mij om het met haar eens te zijn in gebed dat ze gunst bij de bank zou krijgen, zodat de bank de kredietkosten zou laten vallen. Toen ik voorstelde dat ze haar winkelen zou moeten beperken en binnen haar budget moest gaan leven, antwoordde ze dat ze te veel van winkelen hield.

Sommige gebeden die ze deed, waren voor gunst bij de bank, andere waren ‘Heer, geef mij meer geld’. Ze kwam zelfs op een woensdagavond dienst voor gebed naar voren, en wilde dat God haar man extra uren zou laten werken, om zo hun financiën ‘te zegenen’. Dat lees je goed, zij bad dat haar man meer zou gaan werken om haar kooplust te kunnen bekostigen.

Iedere keer dat een winkelier geen creditkaart meer accepteerde van haar, slechts cash, en bij elk argument dat ze met haar man had over geld, openbaarde de Heer het ware probleem, namelijk de lust naar dingen – maar zij wilde dat niet onder ogen zien. In plaats van zich te richten op haar lust en haar trots, wilde ze een groter budget hebben en bleef ze daarvoor bidden, in plaats van haar hart te onderzoeken.

Alle extra kosten aan de bank zag ze als een aanval van de duivel op haar financiën, en ze beschouwde de Heer haar tegenstander, die door haar overtuigd moest worden om haar meer geld te geven. Op geen enkel moment veranderde ze haar focus om onder ogen te zien dat de Heer het toestond dat ze oogstte wat ze gezaaid had, zodat ze iets aan de lust naar dingen kon gaan doen.

Waar is jouw focus?
In Johannes 6, toen Jezus de motieven van de mensen bloot legde door te zeggen dat ze Hem volgden voor wat Hij voor hen kon doen, begon Hij met een gelijkenis, dat moeilijker te begrijpen is dan andere gelijkenissen. Hij zei tegen mij omdat zij niet direct hun motieven onder ogen wilden zien, gebruikte Hij een andere manier om hun focus en motieven bloot te leggen. Hij zei tegen hen dat ze Zijn vlees moesten eten en Zijn bloed drinken, omdat Hij het ware manna is.

Johannes 6:66-68 zegt dat van toen af velen Hem niet langer wilden volgen, hun focus en motieven waren duidelijk geworden en zij kozen ervoor weg te lopen van wat moeilijk is, van groei. Velen bleven echter wel bij Jezus, omdat zij Hem volgden in reinheid, zonder bijbedoelingen, Hem niet dienden om wat Hij voor hen kon doen. Toen Jezus aan hen vroeg of zij ook niet weg wilden gaan, antwoordde Petrus: “Tot wie zullen wij heengaan? Gij hebt woorden van eeuwig leven en wij hebben geloofd en erkend, dat Gij zijt de Heilige Gods!”

Petrus begreep misschien niet alles, maar hij koos er wel voor te groeien in geloof, en hij stond niet toe dat verwarring zijn focus van Jezus af zou halen. Vergeet niet, dat Petrus de avond hiervoor op het water gelopen had, en begon te zinken toen hij zijn ogen niet meer op Jezus had, maar naar de wind en golven keek. Dit keer was hij niet van plan zich af te laten leiden, maar zijn ogen op Jezus gericht te houden.

Ik zie dat mijn ruimte erop zit – de volgende week meer over het bezoek van de Heer.

Zegen!

John Fenn

www.cwowi.org
mail naar [email protected]

0 Comments

Israël – Messiaanse wet – Deel 3

Israël – Messiaanse wet – Deel 2

Israel-Messiaanse Joden-wet – deel 1

Focus & Jezus – Deel 4

Focus & Jezus – Deel 3

John Fenn

Archief