Dag allemaal,
Eén van de dingen die ik in mijn eigen leven bemerkt heb, is dit: Soms maken we misstappen, maar we liepen wel in de juiste richting, en dat telt, dus helpt de Heer ons verder op dat pad in onze wandel. Natuurlijk weet Hij, als wij verder voortgaan op dat pad, dat we opnieuw misstappen zullen maken…ah…Hij houdt van ons!
 
Dat is zeker waar voor het gezin dat het onderwerp is in deze aflevering van ‘Liefdesverhalen met een twist.’ David en Bathseba’s liefdevol huwelijk begon als een affaire, gedreven door lust – en wel in die mate dat David haar echtgenoot doodde om hun rendez-vous te verdoezelen. Later kregen zij 4 zonen, waarvan koning Salomo er één is, die later zijn vader opvolgde. Als gezin wandelden zij over het algemeen in de juiste richting, maar de meeste misstappen waren, zoals dat bij ons ook vaak het geval is, zelftoegebrachte wonden.
 
Natuurlijk was één van die zelftoegebrachte wond de manier waarop David en Bathseba begonnen. De volgende was het laten vermoorden van haar echtgenoot. Een ander is de opstand van Davids geliefde zoon Absalom. En dat brengt ons naar dit liefdesverhaal met een twist. Allereerst wil ik de verschillende mensen die in dit verhaal voorkomen, opnoemen:
 
David is de koning, Bathseba is zijn vrouw. Absalom is de knappe, jonge prins en stiefzoon* van Bathseba, Chusai is Davids vriend en een geheimagent. Achitofel is Davids belangrijkste raadgever en Joab is Davids generaal.
*2 Samuël 3:3
 
Zaadjes van rebellie
Toen Salomo geboren werd, kwam hij in een samengesteld gezin*, Maar David had een oudere zoon, genaamd Absalom, die koning wilde zijn. Zijn naam betekent ‘vader van de vrede’ als was hij dat allerminst. Hij stond bij de poort van de stad en velde oordelen, met als bedoeling zijn vader David te ondermijnen, en David stond dat toe** in een briljante weergave van slecht vaderschap. We kunnen ook lezen dat Absalom bitter was ten opzichte van zijn vader, want er wordt ons verteld dat hij 2 hele jaren in Jeruzalem woonde, maar in die tijd nooit het aangezicht van zijn vader zag^.
*2 Samuël 12:24-25, **15:1-6, ^14:28
 
Uiteindelijk steunden de meeste mensen Absalom, die openlijk rebelleerde en zijn vader uit Jeruzalem verjoeg, zodat David zichzelf in een bekende positie bevond, namelijk te rennen voor zijn leven voor een (onrechtmatige) koning die hem probeerde te doden (de eerste die hem probeerde te doden, was koning Saul). De rebellie eindigde toen Absalom met zijn haar verstrikt raakte in een tak van een boom en zijn muildier bleef rennen, waardoor hij zichzelf opknoopte. Generaal Joab eindigde daar toen met een zwaard de rebellie.
 
Maar dit liefdesverhaal gaat niet over de liefde van David voor zijn zoon Absalom, en ook niet over Salomo en de liefde die David en Bathseba voor hem hadden.
 
Ben jij ooit door een vriend verraden?
Davids belangrijkste bron van raad, was Achithofel en er werd gezegd dat zijn raadgevingen in die dagen even zwaar waren als wanneer men een woord van God gevraagd had. Hij werd vertrouwd, was geliefd en erg wijs. Maar er was een probleem – hij sloot zich aan bij Absalom en diens rebellie. *2 Samuël 16:23
 
Er wordt ons verteld dat David uit Jeruzalem verdreven werd en toen de Olijfberg beklom, wenend onder het lopen, barrevoets, zijn hoofd bedekt en al zijn vrienden hadden ook hun hoofden bedekt en weenden. Kun jij je de pijn voorstellen, het verraad: zijn eigen zoon die zich tegen hem had gekeerd, zozeer zelfs dat hij het leven van zijn vader zocht? 2 Samuël 15:30-31
 
Toen David te weten kwam dat Achitofel meedeed aan de rebellie, bad hij dat God de raad van Achitofel naar dwaasheid zou veranderen*  en God deed dit. Davids vriend Chusai deed voor alsof hij aan de kant van Absalom was en liet Achitofel eerst zijn raad geven. Daarna gaf Chusai Absalom raad, en zoals gepland^, vond Absalom zijn plan beter dan dat van Achitophel, zodat diens raad teniet gedaan werd.**
*2 Samuël 15:31, **17:14, ^15:34
 
De kracht achter de rebellie
Achitofel was een sleutelfiguur in de rebellie, hij gaf Absalom wijze raad hoe hij de opstand uit moest voeren en we kunnen ons afvragen hoe dat kon gebeuren. Wat had David hem aangedaan dat hij zich op die manier tegen zijn koning keerde?
 
De twist
De lezer kan het antwoord daarop aan het eind van het verhaal vinden; ik stel mij zo voor dat iedereen ten tijde dat dit geschreven werd, het allang wist, dus werd er niet meer dan een voetnoot aan gewijd, iets voor latere lezers. Studenten van dit verhaal zullen zich herinneren dat eerder in dit verhaal, in 2 Samuël 11:3, vermeld staat dat Eliam de vader van Bathseba was.
 
Het is pas in 2 Samuël 23:34, in de lijst van ‘Davids helden’, - waar ook Uria, de man van Bathseba, staat vermeld – dat we lezen dat Eliam de zoon was van Achitofel. Dat is juist; Achitofel was Bathseba’s  grootvader en zijn zoon Eliam vocht samen met haar man Uria, die door David was gedood.
 
Lessen die wij kunnen leren
Dit gaat over de liefde van een grootvader voor zijn kleindochter, zijn liefde voor haar man, zijn liefde voor eer, en goed en fout. Ik zeg graag dat de conversatie die je niet wilt houden, juist het gesprek is dat je wel moet aangaan. Dat zal het geval geweest zijn bij David en Achitofel, al is er geen verslag van hun gesprek over hoe David koning geworden was en wat hij Bathesaba’s  familie aangedaan had.
 
Jaren lang werkten ze zij aan zij, en al die tijd was er onder het kalme uiterlijk en de wijze raad van Achitofel een opgepotte ziedende woede, dat uiteindelijk een haat voor David werd. Hij vond vast dat David het verdiende verdreven te worden van de troon, en hij zag de egoïstische Absalom als het middel voor zijn wraak.
 
Ik ben dit verhaal begonnen met te vertellen dat we allemaal misstappen maken, maar omdat we in de richting lopen die we moeten gaan, komt God ons te hulp om ons verder op de goede weg te helpen. Zo was dat ook het geval met David; al had hij heel wat imperfecties, toch heeft hij ongeveer 75 van de 150 psalmen uit de Bijbel geschreven. Hij voedde Salomo op en de Messias is bekend als ‘Zoon van David’ want zijn regering en die van Salomo worden gezien als de ‘gouden jaren’ van Israël.
 
Wat een getuigenis, niet voor de man, maar voor onze Heer en hoe Hij in staat is Zijn wil in onze levens te weven, niet dankzij ons, maar ondanks ons.
Ik hoop dat dit een zegen voor je is,
volgende week een ander liefdesverhaal.
Tot dan,
zegen,
John Fenn
www.cwowi.,org
mail naar [email protected]
 

Dag allemaal,
Als ik je nu vertel dat dit liefdesverhaal over gebeurtenissen in het boek Esther gaat, denk je vast dat je al weet waar het over gaat, maar dat heb je mis. Het gaat niet over de liefde die de koning voor zijn koningin heeft, noch over de liefde van een oom/neef voor zijn nicht, en ook niet over haar liefde voor haar volk. Dat is onderdeel van ‘de twist.’
Koning Nebukadnezar  had Juda veroverd en Daniël en zijn 3 vrienden Ezechiël, Mordekai en zijn nicht Hadassa, die hij opgevoed had (Esther 2:5-7), werden weggevoerd. De Hebreeuwse naam Hadassa betekent ‘mededogen, compassie’, en is heel toepasselijk voor dit liefdesverhaal.
Je kent het boek Esther
Dit verhaal speelt zich ergens tussen 486 en 465 voor Christus af. Koningin Wasti werd vervangen door Esther, maar zij onthulde niet een Jodin te zijn (2:10)
In 2:19-23 hoort Mordekai toevallig over een complot om koning Ahasveros te vermoorden, wat hij plichtmatig rapporteert, maar door alle drukte wordt zijn goede daad vergeten.
Hoofdstuk 3 gaat over het complot van Haman tegen de Joden, waarbij hij Ahasveros manipuleert om een bevel uit te doen gaan om alle Joden op een bepaalde dag te doden. In hoofdstuk 4 gaat Mordekai naar Esther toe en vraagt haar hulp voor hun volk, waarbij hij haar aandringt met de bekende woorden, in vers 14: “Wie weet, of gij niet juist met het oog op deze tijd de Koninklijke waardigheid verkregen hebt.”
De opzet
Hoofdstuk 5 gaat over het feestmaal van Esther, de laatste waarbij Haman aanwezig is en ook over hoe Haman een galg bouwt, die hij voor Mordekai bedoeld heeft. Hoofdstuk 6 is waar de koning niet kan slapen en daarom de gedenkboeken opent en toevallig leest over Mordekai, die zijn leven gered had. Hij was geschokt dat daar niets mee gedaan was. De koning laat Haman ervoor zorgen dat Mordekai geëerd wordt en hij moet hem door de straten van de stad leiden.
Haman’s dood
En natuurlijk gaat hoofdstuk 7 over het uiteindelijke feestmaal, de onthulling dat Esther Joods is en over Haman’s complot de Joden te doden. Ahasveros was niet eenzelfde heerser als Nebukadnezar was, want de wet van de Perzen was dat de koning een wet die hij had gemaakt, niet kon veranderen. Daarom kon Ahasveros zijn wet de Joden te doden, niet intrekken, maar vaardigde hij een besluit uit dat alle Joden zichzelf konden verdedigen, zonder daarvan gevolgen te ondervinden, omdat het zelfverdediging is.
Het feest Purim wordt tot op de dag van vandaag op 14 Adar gevierd, wat in de westerse kalender aan het eind van de winter/begin lente is en men viert de Joodse overwinning over zijn vijanden.
Waar is dat liefdesverhaal?
Ongeveer 1400 v. Chr., in Exodus 17:8-16, vocht Amalek tegen Israël, even nadat zij Egypte verlaten hadden. De Amalekieten waren verre familie van de Israëlieten en zij zouden hen geholpen moeten hebben, maar in plaats daarvan vochten zij tegen hen en daarmee haalden zij zich de toorn van God op hun hals. De oorspronkelijke Amalek was een kleinzoon van Ezau, Genesis 36:12
De meeste christenen kennen deze oorlog, omdat het daar was dat God Jehovah-Nissi genoemd werd, de Heer is mijn Banier, want toen de handen van Mozes omhoog gehouden werden, had Israël de overhand en als hij moe werd en ze liet zakken, begon Amalek te winnen. Aäron en Hur hielpen Mozes door zijn armen omhoog te houden, de hele strijd lang, terwijl Mozes op een rots zat.
Je kunt de symboliek hiervan niet missen
Mozes, wat ‘onttrokken’ betekent, zat op een rots (Christus) terwijl Aäron (wat verheven betekent) zijn ene arm omhoog houdt. Hur houdt de andere arm omhoog. Zijn naam heeft verschillende betekenissen, afhankelijk van welk kernwoord benadrukt wordt. Het kan daarom betekenen ‘witheid/rechtvaardigheid’, en ‘vuur/hitte’ en ‘vrijheid.’
De betekenis is duidelijk: terwijl wij zitten/rusten op de Rots (Christus), zijn wij aan de wereld onttrokken (Mozes), verheven (Aäron) in overwinning over de vijand, in rechtvaardigheid en ijverige vurigheid (Hur). Als wij onze ijver en rechtvaardigheid kwijtraken, worden we niet verhoogd in de Heer en kan de vijand zegevieren over ons…terug naar het verhaal.
Amalek uitgewist
In Exodus 17:14 vertelt God tegen Mozes dat hij een gedenkboek moet schrijven, omdat hij de herinnering aan Amalek onder de hemel wil uitwissen. (Ze volgden God niet meer en werden afgodendienaars en haters van God, zoals ze lieten zien door hun intense strijd tegen Israël).
Ongeveer 400 jaar later, zo rond het jaar 1000 v. Chr., hebben we koning Saul, die in 1 Samuël 15:2-3 van God hoort dat Hij Zich herinnert wat Amalek Israël aangedaan had, nadat ze uit Egypte vertrokken waren en nu wil Hij hen uitroeien, zoals hij dat aan Mozes beloofd had. Koning Saul trekt ten strijde, zoals geboden, maar in ongehoorzaamheid spaarde hij Agag, die de koning is van de Amalekieten, evenals het beste van het vee.
God wil Zijn belofte aan Mozes houden, maar Saul is ongehoorzaam en verliest zijn koninkrijk aan David. En terwijl hij zich hier wel van bekeert, is het te laat en Samuël zegt de bekende verzen, in 15:22-23: “Gehoorzamen is beter dan slachtoffers…weerspannigheid (rebellie) is zonde der toverij…” De reden dat rebellie gelijk staat aan toverij, is omdat het mensen en gebeurtenissen  manipuleert voor persoonlijk gewin. Dat doet rebellie – het manipuleert mensen en gebeurtenissen om er persoonlijk profijt van te hebben. Van het kind dat tegen zijn ouders liegt waar hij vrijdagavond was, tot de echtgenoot die zijn gokverslaving wil verhullen door tegen zijn vrouw te zeggen dat hij niet de beloofde bonus gekregen heeft; al die leugens zijn in de kern toverij.
Koning Agag verliest die dag inderdaad zijn leven, al overleven een aantal van zijn familieleden het. Hoe weten we dat? Omdat de laatste van de Amalekieten die overgebleven is, zijn intrede doet in het boek Esther, en die persoon is niemand minder dan Haman, de Agagiet van Esther 3:1, een directe afstammeling van koning Agag, die door Saul in het leven gelaten werd.
Ja, Haman was een Agagiet, de laatste van de Amalekieten en hij vertoonde dezelfde haat voor zijn neven de Joden, als zijn voorvaders deden, in Exodus 17, zo’n 900 jaar daarvoor.
De twist
Hadassa betekent dus ‘Mededogen,’ en het boek Esther gaat niet alleen over de gebeurtenissen rondom Purim, maar het is het verslag van God’s compassie over Israël en Zijn beloften aan hen. De twist bij dit liefdesverhaal is dat van de Vader God en Zijn liefde voor ons, Zijn liefde om Zijn Woord te houden, Zijn liefde over ons te waken om alles uit te voeren wat Hij beloofd heeft – zelfs als wij al naar de hemel gaan voordat we het hier op aarde zien gebeuren.
Er was eens een echtpaar in de gemeente waar ik voorganger van was, jaren geleden, die geweldige profetieën kreeg over hoe zij naar verschillende landen zouden gaan om mensen over de Heer te onderwijzen. Maar toen vond er ontrouw in het huwelijk plaats en zij gingen uit elkaar. Tijdens een bezoek van de Heer vroeg ik Hem daar naar, omdat Zijn Woord  niet ledig weerkeert. Maar hoe zouden zij naar al die landen kunnen gaan nu ze gescheiden zijn? Hij zei: “Sommige profetieën worden in de volgende eeuw vervuld.” Ik zei tegen Hem dat ik daar hoofdstuk en vers voor nodig heb en Hij zei: “Er zijn veel profetieën in het Oude Testament die spreken over een volgende eeuw en die dit gemeente-tijdperk volledig overslaan, dus waarom is het zo moeilijk voor jou om te geloven dat profetieën die in dit tijdperk gegeven worden, in de volgende tot vervulling komen?”
Zijn liefdesverhaal aan ons is dat het niet uitmaakt als Hij iets belooft en het 900 jaar duurt voordat het uitkomt, zoals dat bij Mozes het geval was. Of dat jij moet wachten op het Duizendjarig Rijk op aarde voordat het vervuld wordt – maar wat Hij beloofd heeft, ZAL gebeuren, en daar kunnen we in rusten.
Volgende week een ander liefdesverhaal met een twist,
tot dan,
John Fenn
cwowi.org
mail naar [email protected]

Dag allemaal,
Als een huwelijkspartner overspel pleegt, is dat emotioneel heel moeilijk voor de onschuldige partij. Het liefdesverhaal in deze aflevering is niet anders, en deze heeft een gigantische twist aan het eind. In dit verhaal is één van de huwelijkspartners ontrouw geweest en de andere partner gaat heen en weer, zeggend dat er herstel kan zijn en dat hij nog steeds van haar houdt, maar vervolgens dat hij van haar wil scheiden.
 
De scheiding
Helaas eindigde dit huwelijk in een echtscheiding, al heeft de echtgenoot zich veel moeite getroost het huwelijk te redden. Het is zelfs zo dat de echtgenoot de onkosten van de vrouw betaald heeft, zo groot was zijn liefde voor haar! Zij had zelfs het lef haar minnaar voor de kosten te laten opdraaien, maar hij deed niets voor haar!
 
Om deze echtscheiding te begrijpen, moeten we eerst een kijkje nemen naar de Israëlische echtscheidingswet, door God aan Mozes gegeven in Deuteronomium 24:1-4:”Wanneer iemand een vrouw genomen en gehuwd heeft, dan zal – als hij haar geen genegenheid toedraagt, omdat hij iets onbehoorlijks aan haar gevonden heeft, en hij een scheidbrief geschreven en haar die overhandigd heeft, waarna hij haar uit zijn huis heeft weggezonden, en als zij dan uit zijn huis vertrokken, haars weegs gegaan en de vrouw van een ander geworden is; en als dan de laatste man een afkeer van haar krijgt, een scheidbrief schrijft, haar die overhandigt en haar uit zijn huis wegzendt; of als de laatste man die haar tot vrouw genomen heeft, gestorven is – dan zal de eerste echtgenoot, die haar weggezonden heeft, haar niet opnieuw tot vrouw mogen nemen, nadat zij verontreinigt is geworden; want dat is een gruwel voor het aangezicht des Heren; gij zult geen zonde brengen over het land dat de Here, uw God, u ten erfdeel geven zal.”
 
Zoals je ziet gebruikt God een hypothetische situatie dat Zijn intentie met deze wet beschrijft, Hij beschrijft 3 mislukte huwelijken. De wet had 1 regel – als zijn/haar huwelijk faalde of als zij/hij een weduwe/weduwnaar werd, dan kon zij/hij niet naar echtgenoot #1 teruggaan. Dat is de hele Israëlische wet. Dit voorkwam dat (een vrouw) in dit voorbeeld, die met bijvoorbeeld Tom getrouwd was, daarna met Dick en toen met Harry, tegen zichzelf zegt dat Harry een verkeerde keuze was en erover denkt terug te gaan naar Tom – dat voorkwam huwelijken met verkeerde motieven en voorkwam dat iemand een huwelijk zou aangaan met een ‘Plan B’ in gedachten. Je moet deze wet begrijpen, wil je dit liefdesverhaal kunnen begrijpen.
 
Het echtpaar…
Het echtpaar wiens huwelijk strandde en in een echtscheiding eindigde, zijn God en Israël, zoals dat beschreven wordt in hartverscheurende details in de eerste drie hoofdstukken van het boek Hosea. In feite, Hosea 2:1 bevat het enige Bijbelse verslag van het Israëlische echtscheidingsovereenkomst: “Zij is mijn vrouw niet en Ik ben haar man niet!” wat een scheiding definitief maakte. De Heer had daarvoor gezegd, in 1:9-10: “Noem hem Lo-Ammi, wat ‘niet mijn volk’ betekent,’want gij zijt mijn volk niet en Ik zal de uwe niet zijn.”
 
De Heer was de echtgenoot die voor het levensonderhoud van ontrouw Israël zorgde, al gaf zij de eer aan Baäl, zoals Hij verklaart in 2:7: “Zij echter beseft niet, dat Ik het ben, die haar het koren, de most en de olie heb gegeven, die haar het zilver rijkelijk geschonken heb en het goud, dat zij voor de Baäl gebruikt (om hem te eren en te bedanken) hebben.”
 
Het begin van hun huwelijk herinneren
Maar Zijn emoties gaan alle kanten op, zoals de golven van de zee, want Hij zegt in 2:13-15: “Daarom zie, Ik zal haar (Israël) lokken en haar leiden in de woestijn, en spreken tot haar hart…dan zal zij daar zingen als in de dagen van haar jeugd, als ten dage toen zij trok uit Egypte. En het zal ten dien dage geschieden, luidt het woord des Heren, dat gij Mij noemen zult: mijn man, en niet meer: mijn Baäl.”
 
Hij scheidde van haar, dus volgens de wet mag zij nu gaan en de vrouw van een andere (god) worden – en dat is precies wat Israël ook deed, zij diende god na god in de eeuwen daarna.
 
Hij heeft verdriet – vertelt tegen verschillende profeten over Zijn scheiding, dit keer aan Jeremia (Hetzelfde heeft Hij ook gezegd tegen Jesaja en Ezekiël)
“Hebt gij gezien wat Afkerigheid, Israël, gedaan heeft? Zij placht heen te gaan op elke hoge berg en onder elke groene boom om daar ontucht (aan goden offeren) te plegen. En Ik zeide, nadat zij dit alles gedaan had: Keer weder tot Mij; maar zij keerde niet weder; en dit zag haar zuster, Trouweloze Juda. Maar Ik zag, toen ik Afkerigheid, Israël, ter oorzake van haar echtbreuk, verstoten en haar de scheidbrief gegeven had, dat haar zuster, Trouweloze Juda, zich niet liet afschrikken, maar heenging en eveneens ontucht pleegde.” Jeremia 3:6-8
 
De twist: Breekt de Heer Zijn eigen wet? Barmhartigheid triomfeert over oordeel
“Indien een man zijn vrouw verstoot en zij gaat van hem weg en wordt de vrouw van een andere man, zal hij dan nog tot haar terugkeren? Zal niet dat land ten zeerste ontwijd worden? Doch gij hebt ontucht gepleegd met vele minnaars – en dan tot Mij terugkeren? Alleen, erken uw ongerechtigheid, dat gij van de Here, uw God, zijt afgevallen en uw gangen gericht hebt naar de vreemden onder elke groene boom, en naar Mijn stem niet hebt gehoord, luidt het woord des Heren. Keert wede, afvallige kinderen, luidt het woord des Heren, want Ik ben Heer over u (Ik ben uw echtgenoot); Ik zal u nemen…en u brengen te Zion.”
Jeremia 3:1, 13-14
 
De woorden van Paulus in Romeinen 11:26-27, krijgen nu een veel diepere betekenis: “en aldus zal gans Israël behouden worden, gelijk geschreven staat: De Verlosser zal uit Zion komen, Hij zal goddeloosheden van Jakob afwenden en dit is Mijn verbond met hen, wanneer Ik hun zonden wegneem.”
 
Ja – de Heer nodigt Israël uit opnieuw met Hem te trouwen, in strijd met Zijn eigen wet. Hoe leggen we dat uit? Laat mij een oplossing aan de hand doen. De nieuwe geboorte. Niemand in het Oude Testament was wedergeboren, wat een herschepping is van de menselijke geest door de Geest van God. Zoals 2 Korintiërs 5:17 dat zegt: “Zo is dan wie in Christus is, een nieuwe schepping; het oude is voorbijgegaan, zie het nieuwe is gekomen.” Israël zal in Christus een nieuwe schepping zijn, het oude is voorbij en vergeten, alles is nieuw. Dus Hij overtreedt Zijn wet geenszins!
 
Maar wacht, er is meer
In Hosea, terwijl God van Israël aan het scheiden is en Hij zegt dat Hij haar wil lokken, komt er een profetie dat Israël op een dag tot zichzelf zal zeggen: “Komt, laat ons wederkeren tot de Here! Want Hij heeft verscheurd, Hij heeft geslagen (dat deden ze zichzelf aan), en zal ons verbinden. Hij zal ons na twee dagen doen herleven, ten derde dage zal Hij ons oprichten, en wij zullen leven voor Zijn aangezicht…” Hosea 6:1-2
 
De zinsnede: Na 2 dagen zal Hij ons doen herleven, Hij zal ons oprichten, zodat wij zullen leven voor Zijn aangezicht” is profetisch over het feit dat de Messias kwam en door Israël afgewezen werd, nu 2.000 jaar, of 2 dagen, geleden en Hij zal hen doen herleven aan het eind van die periode van 2.000 jaar. Dit verklaart de Messiaans Joodse beweging die er is in de hele wereld, hun herleving vindt plaats NA de 2 dagen. Op de 3e dag
(1000 jaar) zal de Messias komen en Israël herstellen en zij zullen voor altijd in Zijn tegenwoordigheid leven.
Ik zou nog zoveel meer kunnen zeggen, maar ik laat het hierbij…
volgende week meer,
tot dan,
zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar [email protected]
 

Dag allemaal,
Meer dan ieder ander persoon in de Bijbel, bewijst Isaak een type en voorschaduwing van de Messias te zijn. Voordat we naar onderstaand liefdesverhaal gaan, moet ik eerst wat van deze types en afschaduwingen met je delen.
 
Isaak, de beloofde zoon
Er zijn veel onderdelen bij de totstandkoming van een verbond. Eén daarvan is de uitwisseling van iemands meest waardevol bezit. En we kunnen zeggen, dat wat gebonden of ontbonden is op aarde, is in de hemel gebonden of ontbonden, want wij bepalen de mate waarin de wil van de hemel in ons leven gedaan wordt. Het is zelfs zo dat de hemel bepaalde dingen voor ons ontbonden heeft, zoals redding, maar tenzij iemand wil ontvangen hetgeen ontbonden is, blijft het ingehouden.
 
Zo was het dus dat de beloofde zoon, de zoon uit een wonderbaarlijke bevruchting, Izaak, de zoon werd die geofferd moest worden. In Genesis 22 staat dat ‘God Abraham op de proef stelde,’ maar het woord ‘proef’ hier, betekent ‘bewijzen.’ Met andere woorden, Abraham en de Heer waren de 2 personen die een verbond aangingen, dus was het aan Abraham om zijn intenties te bewijzen en zijn meest waardevolle bezit te offeren – zijn zoon. Als hij dat zou doen, zou de hemel ontbonden zijn om Zijn Zoon als een offer te geven. De Heer stelt, in Genesis 22:16-18, dat omdat Abraham zijn zoon offerde, alle volkeren der aarde gezegend zullen worden…de implicatie van de gave van Jezus, is duidelijk.
 
Abraham kreeg de instructie naar de berg Moria te gaan om Izaak te offeren. Later zou er een stad gegrondvest worden op de bergen van Moria, Jeruzalem. Velen hebben gespeculeerd dat de plek waar Izaak geofferd werd, het latere Golgotha werd, al weten we dat niet 100% zeker. Wat we wel weten, is dat de tempel van Salomo gebouwd was op één van die ‘bergen van Moria’ (2 Kronieken 3:1), dus het is redelijk de Joodse traditie te geloven dat de tempel van Salomo gebouwd was op de plek waar Abraham Izaak offerde.
 
In het Judaïsme leert men dat het struikgewas waar de ram in verstrikt zat, de zonden van de mensen representeerde. Je kent de rest. Abraham vertelde zijn zoon dat God in een lam zou voorzien, maar het was een ram dat gevangen zat, wat laat zien dat Abraham het over het toekomstige Lam van God had, bevestigd door Hebreeën 11:17-19 dat zegt dat Abraham zijn zoon/Zoon uit de doden opgewekt zag, ‘bij wijze van spreken’ (figuurlijk – Eng.Bijbel). Abraham noemde de plaats ‘Adonai Yireh’ (Jehovah Jireh) wat betekent ‘In de berg van de Heer zal het (redding)  gezien worden.’ En Jezus vertelde de leiders, in Johannes 8:56: “Uw vader Abraham heeft zich verheugd mijn dag te zien en hij heeft die gezien en zich verblijd.”
 
Types van de Messias
Izaak was de beloofde zoon, door een wonder geboren. Hij was geliefd door zijn vader. Hij legde gewillig zijn leven af in gehoorzaamheid aan zijn vader. Izaak nam een bruid toen hij 40* jaar was – 4.000 jaar vanaf Adam zou de Messias naar de aarde komen om Zich een bruid voor Zichzelf uit te zoeken. Izaak kreeg kinderen op de leeftijd van 60* jaar, een beeld van redding voor de aarde – kinderen – dat aan het eind van 6.000 jaar zou plaatsvinden. *Genesis 25:20,26
 
In Genesis 24, zend Abraham, die de Vader God voorstelt in dit liefdesverhaal, zijn dienstknecht Eliëzer, die de Heilige Geest representeert, uit om een bruid voor Izaak te zoeken, die Jezus representeert. De bruid, Rebekka, is de gemeente.
 
Eliëzer nam 10 kamelen, geladen met allerlei kostbaarheden voor de bruid. Het nummer 10 komt vaak voor in de Bijbel, variërend van de 10 geboden tot de gelijkenis van de 10 maagden, tot 10 dagen tussen de opstanding en Pinksteren – en waarschijnlijk past die ‘10’ hier het best. 10 kamelen, geladen met geschenken voor de bruid die nog gevonden moet worden. Zoals er een gat van 10 dagen zit tussen de hemelvaart van Jezus en de uitstorting van de Heilige Geest en al Zijn gaven aan ons.
 
Eliëzer, de Heilige Geest, gaat van de Vader uit, om een bruid voor de Zoon te vinden en de Zoon blijft aan de zijde van de Vader wachten – maar Eliëzer wil geen vrouw die gedwongen wordt of die bijbedoelingen heeft. Zij moet de bruid van de zoon WILLEN zijn, met pure motieven. Ze heeft zichzelf voor hem bewaard. Wachtend, wachtend…
 
Zij had geen idee dat die rijkdom op de rug van de kamelen, voor haar bedoeld was. Enthousiast ging ze naar Eliëzer en gaf ze hem water – zoals wij een tijd met de Heilige Geest hebben terwijl Hij met ons hart bezig is over redding – zullen we wel, zullen we niet? Zij communiceerde met Eliëzer over water, zoals er bij ons een mix was van Gods Geest in ons hart terwijl we nadachten over de eeuwigheid en in welke mate we de Heer zullen dienen…
 
Zij wist nog steeds niet wat hij voor haar in petto had, zoals wij dat ook niet wisten, we vertrouwden gewoon. Zo gebeurde het dat ze alle kamelen water gaf. Terwijl Eliëzer, een type van de Heilige Geest, de bron overzag, waarnaar zij telkens weer terugkeerde, praatten zij met elkaar. Hij lette op haar, zag haar hart, haar liefde en haar dienstbaarheid. En zij was vast en zeker met hem in gesprek terwijl ze (levend)  water uit de put haalde…en hij begon te weten dat zij de bruid voor de zoon zou zijn.
 
Opnieuw liep ze naar de put en opnieuw keek hij naar wat ze deed; ze deed het niet om er iets voor terug te krijgen. 10 is het getal van voltooiing, van afwachting tussen wederopstanding en uitstorting… haar hart was puur, ze diende hem slechts omdat het dienen van anderen zichzelf beloont.
 
Hoe interessant is het dat de naam van de zoon, Izaak, ‘gelach’ betekent en Rebekka betekent ‘te strikken of te binden’- en al kan dat negatief opgevat worden, de werkelijkheid is dat zij zich gewillig verbond aan gelach – haar echtgenoot – uit liefde, als een vreugdevolle eenheid, zoals wij vrijwillig dienstknechten van de Heer zijn. Onze redding is niet in de letter van de wet, maar in vrede en blijdschap door de Heilige Geest*. Zij was aan de Zoon gebonden in vreugde en vrede, een waar liefdesverhaal. *Romeinen 14:17
 
Vrijwillige dienstknechten zijn mensen die vrij zijn, maar die zich vrijwillig verbonden hebben aan de meester. Rebekka nam de beslissing de bruid te zijn, al had ze nog nooit de zoon/Zoon gezien. Ze ontving alle geschenken van de 10 kamelen nadat ze de uitnodiging geaccepteerd had, als een teken van een toekomstige tijd dat ze de zoon zou zien, zoals ons verteld wordt in Efeziërs 1:13-14 dat de Heilige Geest een onderpand is, een aanbetaling en een voorproefje van wat er nog gaat komen.
 
Genesis 24:64 zegt dat Rebekka op een kameel reed (de Heilige Geest), op weg naar de zoon, naar waar de zoon/Zoon woont. Ze ontmoet hem niet bij zijn huis, maar ze zien elkaar uit de verte en zij sprong van de kameel af en rende naar hem toe. Izaak stond in een veld toen hij haar voor de eerste keer zag, en het was daar dat zij naar hem toe rende. In de gelijkenissen van Jezus, in Marcus 4, staan de aarde en de velden voor iemands hart – daar werd de parel van grote waarde gevonden. Daar wordt het goede zaad van het Woord van God geplant en daar groeit het. En het is daar, in haar hart en in zijn/Zijn hart, dat ze elkaar in dat veld ontmoeten en samen naar het huis van de Vader gaan, wat nu het huis is van de zoon/Zoon en zijn/Zijn bruid.
 
Wij ontmoeten de Zoon allereerst in het veld van ons hart, maar op een dag zullen wij door de Geest naar Hem toegebracht worden, in het veld waar Hij werkt, tussen Zijn huis en onze aardse woning in. En zoals zij naar het huis van zijn vader gebracht werd, zo zullen ook wij, nadat wij Hem ontmoet hebben in dat ‘veld’, naar het huis van de Vader gebracht worden, dat voor ons bereid is.
 
De vraag aan ons is deze – zijn wij net zo gretig de Zoon te zien als zij was? De kamelen – de Heilige Geest – is de wijze waarop we naar de Zoon gedragen worden, maar zij sprong van de kameel af, zo graag wilde ze hem zien. Zij begreep dat de geschenken niet het voorwerp van haar liefde waren, het was de zoon en zij was uitsluitend gericht op haar liefde voor hem/Hem.
 
Wij moeten als Rebekka zijn; vrijwillig ons hart binden aan de Zoon, beseffend dat de gaven van de Geest en alles wat we in Hem hebben, geen speeltjes zijn, noch voorwerpen van vermaak en daarom niet de voorwerpen van onze attentie, maar slechts een deel van ons leven. De Heilige Geest en al Zijn manifestaties zijn de wijze waarop we de Zoon meer volledig leren kennen. Wetend dat, hoe geweldig de dingen van de Geest nu mogen zijn, ze slechts een voorproefje zijn voor wat er gaat komen.
 
Het is zoals Efeziërs 2:6-7 zegt, dat wij in Christus in de hemelse gewesten gezeten zijn, zodat in de komende eeuwen de Vader de overweldigende rijkdom van Zijn genade naar Zijn goedertierenheid over ons, in Christus Jezus, kan laten zien…in de toekomende eeuwen…Wees de bruid.
 
Volgende week een ander liefdesverhaal, zegen,
John Fenn
cwowi.org
Mail naar [email protected]

Dag allemaal,
Deze serie gaat over liefdesverhalen in de Bijbel die types en afschaduwingen zijn van de Heer en de gemeente, of die een significante rol spelen in de geschiedenis van Israël en zelfs van Jezus. Ik denk dat je nooit meer op dezelfde manier naar deze Bijbelverhalen zult kijken. Het laatste deel van elke week zal ‘De twist’ genoemd worden, dus lees verder…
 
Het meisje dat een aanzoek deed
Er wordt ons verteld in Ruth 1:1 dat het volgende verhaal plaatsvond in de tijd dat de richters richten. De richters die richten worden in het boek Richteren genoemd. Zij richtten nadat Jozua stierf en voordat koning Saul regeerde, over een periode van 300 jaar. Samuel was de laatste richter en hij wees Saul aan als koning. Belangrijke richters waren onder andere Gideon, Samson en Debora.
 
Mozes was gestorven en daarna leidde Jozua Israël het Beloofde Land binnen. Zij veroverden als eerste de stad Jericho, met de hulp van een prostituee, Rachab genaamd, die de Israëlische spionnen verborg en daar over loog tegen de overheden van Jericho en door God geëerd werd door dit te doen. Zij verzocht, voor haar getoonde vriendelijkheid, dat zij en haar familie gespaard zouden blijven, want zij geloofde in de God van Israël. Zij liet een rood koord via haar raam naar beneden zakken, aan de buitenkant van de muur en toen de muren van Jericho instortten, bleef haar huis staan. Het enige dat Jozua 6:25 daarover noemt, is dat Rachab zich in Israël vestigde ‘tot op de huidige dag’ (in de tijd dat het boek Jozua geschreven werd).
 
Het boek Ruth vond dus plaats in die tijd, de tijd dat Israël zich in het land vestigde. In de beginverzen wordt ons verteld dat een gezin uit Bethlehem naar Moab emigreerde, het gebied bij Jericho, vanwege een hongersnood in Israël. Na een tijdje stierf de man en liet zijn vrouw Naomi, nu een weduwe, achter. Hun twee zonen trouwden met Moabitische vrouwen: Orpa en Ruth.
 
Na ongeveer 10 jaar, stierven beide zonen, zodat alle 3 de vrouwen nu weduwe geworden waren en behoeftig achterbleven. Orpa besloot in haar thuisland te blijven, maar Ruth was vast besloten met Naomi naar Israël terug te keren en sprak de alom bekende woorden: “Dring er bij mij niet op aan, dat ik u in de steek zou laten, door van u terug te keren; want waar gij zult heengaan, zal ik heengaan, en waar gij zult vernachten, zal ik vernachten: uw volk is mijn volk en uw God is mijn God.” (1:16)
 
Koppelaar, koppelaar…
Hoofdstuk 2 opent met de verklaring dat Naomi een ver familielid had, Boaz, die zeer vermogend was. De wet in Israël was dat als een broer of een naast familielid stierf en een weduwe achterliet, een familielid van de dode man de verantwoordelijkheid had, als hij wilde trouwen, om allereerst te kijken naar de vrouw van zijn overleden broer, zodat diens gezin zou kunnen overleven. Als het niet een broer was, dan een ander familielied – met andere woorden, het was beter in de familie te trouwen dan de weduwe en haar kinderen zonder hulp achter te laten.
 
Een andere wet in Israël voor het oogsten van de graanvelden, was dat de hoeken bij het maaien afgerond moesten worden, zodat het graan op de hoeken door de armen geoogst kon worden. Dit als een offer aan de Heer, want Hij beloofde dat als zij dat zouden doen, Hij de boer en Israël zou zegenen, omdat ze voor anderen zorgden. Dat is de situatie waar Ruth en Naomi zich in bevonden, arm genoeg om het graan uit de hoeken van het veld van Boaz te mogen bijeenrapen.
 
Naomi had echter een plannetje, want zij vertelde Ruth alleen naar de velden van Boaz te gaan, naar hem toe te lopen om hem te laten weten dat ze de aren wil oplezen. Boaz herkent haar als een familielid en staat erop dat ze bij hem en zijn velden blijft lezen…precies wat Naomi gehoopt had dat zou gebeuren. En meer nog, hij ‘mag’ haar, want hij nodigt haar uit een maaltijd met hem en zijn knechten te gebruiken. (2:6-17)
 
Het aanzoek en meer
Hoofdstuk 3 opent met instructies van Naomi aan Ruth, die ons, heidense lezers die dit verhaal zo’n 3200 jaar later lezen, ontgaan. Naomi geeft Ruth instructies hoe ze Boaz een huwelijksaanzoek kan doen. Ze vertelt haar een bad te nemen, schone kleren aan te doen, er goed uit te zien, niet te laten merken dat ze er is en als Boaz zich op een bepaald moment neerlegt om te gaan slapen, moet ze nader komen en “…sla zijn voetendek op en leg u neer. Dan zal hij u wel duidelijk maken, wat gij moet doen.” (vers 4)
 
DAT, mijn vrienden, is een huwelijksaanzoek. Vandaag de dag vindt een Joodse bruiloft vaak plaats onder een chupah, een tent, en vaak zal de bruidegom op een bepaald moment een sluier over zijn vrouw doen, als een symbool dat ze één zijn en dat zij onder zijn bescherming is. Zoals ik al zei, zijn we 3200 jaar verder en zijn hier variaties in, maar we zien dat Ruth zich bedekt met de jas van Boaz en ze aan zijn voeten gaat slapen, wat in die tijd als een aanzoek gezien werd. Dat weten we omdat…
 
vers 7 zegt dat ze dit deed en vers 8 zegt “Het gebeurde nu te middernacht dat de man wakker schrok en om zich heen greep en zie, daar lag een vrouw aan zijn voeteneind, en hij schrok.” LOL Lijkt mij ook! Toen Ruth zich bekend maakte, was zij heel vrijmoedig in haar voorstel, in vers 9: “Ik ben Ruth: spreid uw vleugel uit over uw dienstmaagd, want gij zijt de losser.”
 
En het goede nieuws is, dat hij haat aanzoek accepteerde! Zie de vrijmoedigheid van Ruth en haar vindingrijkheid!
 
De twist
We moeten onszelf afvragen waarom Boaz zo gewillig was een Moabitische vrouw te trouwen; waarom werd hij verliefd op haar? Van alle vrouwen die er in Israël waren, waarom sprak de vrijmoedigheid van Ruth hem aan, toen ze hem vroeg of ze zijn velden mocht lezen? Had hij dat misschien eerder in een andere Moabitische vrouw gezien? Sommigen vragen zich misschien wel af waarom het verhaal van Ruth zo wie zo in de Bijbel geplaatst is – er is geen onderwijs in te vinden, geen instructie, slechts een liefdesverhaal.
 
De kronkel wordt in de laatste verzen van het boek Ruth onthuld, waar het een overzicht van de genealogie van de familie weergeeft. In de verzen 21-22 lezen we dat de naam van Boaz’ vader Salmon was. Pas als we naar dezelfde familielijst gaan kijken, in Mattheüs 1:5, zien we niet alleen dat Salmon de vader van Boaz was, maar dat zijn moeder niemand anders dan Rachab was, de voormalige prostituee van Jericho – een Moabitische vrouw die zich bekeerd had tot de God van Israël, net zoals Ruth.
 
Nu wordt het liefdesverhaal duidelijk – Boaz’ vader zag iets in Rachab, de Moabitische bekeerling tot de God van Israël. Hij zag de vindingrijkheid, de vrijmoedigheid, de liefde voor God in Rachab en hij sloeg geen acht op haar oude leven als prostituee, want alle dingen zijn nieuw in God. Boaz deed hetzelfde bij Ruth. Wow, de verhalen die beide gezinnen kunnen vertellen – ik zie ernaar uit hen in de hemel te zien en de verhalen uit hun eigen mond te horen.
 
De slotwoorden uit het boek Ruth vermelden dat Boaz een zoon had, Obed genaamd, die opgroeide en een zoon Jesse had, die ook opgroeide en een zoon had die David heette – de toekomstige koning van Israël. Ruth en Boaz zijn dus de overgrootmoeder en - vader van David en Rachab is zijn over-over grootmoeder.
 
Het verhaal van Ruth begint bij Rachab en is het verhaal van verlossing in Christus. Bovendien de bevestiging dat de beslissingen die we in de Heer maken, verstrekkende gevolgen hebben, die na ons heengaan pas gezien zullen worden. We mogen niet vergeten dat beide vrouwen, Rachab en Ruth, in de familie lijn van Maria en Jozef zijn – en dus ook van Jezus.
 
Volgende week een ander liefdesverhaal,
tot dan, zegen,
John Fenn
cwowi.org
mail naar [email protected]