Hallo iedereen,
Ik ben oud genoeg om me te herinneren dat magnetrons voor het eerst in winkels werden verkocht en ik kan me de eerste keer herinneren dat ik er één in gebruik zag. Ze waren echt mega duur toen ze voor het eerst verkocht werden. Het enige gezin dat ik kende dat een magnetron had, waren rijke vrienden van ons, die nadat mijn vader ons verliet, hele goeie vrienden van ons werden. We noemden ze 'oom Del' en 'tante Betsy'.

Ze hadden 5 kinderen, van ongeveer dezelfde leeftijd als ons 4. Hun oudste zoon was Trip, die van mijn leeftijd was en een goede vriend. Trip is niet zijn echt naam. Hij was vernoemd naar zijn vader en zijn opa, dus hij was de 'derde' (triple) en daar kwam de naam Trip vandaan. Als je zijn echte naam zou weten, snap je heel goed dat hij liever Trip genoemd wordt.

Ze hadden een groot huis met aan beide kanten van het huis een trap die naar de speelkelder ging, waar we normaal gesproken altijd speelden. Ik zal nooit vergeten dat tante Betsy op een dag besloot om broodjes te maken met spek, sla en tomaat en dat ze het spek in de magnetron klaar maakte. Ik stopte met spelen, zodat ik kon zien hoe het spek op die manier werd bereid.

Ik kon maar niet geloven dat ze het spek op een bord kon leggen, het bedekte met keukenpapier, op een knopje kon drukken en dat dan een paar minuten later dat spek klaar was. Ze legde het mij meerdere malen uit, omdat ik dacht dat ik misschien een stap in het proces had gemist – het kon toch niet ZO makkelijk zijn! Ik stond erbij en keer ernaar, om er zeker van te zijn dat ik het goed gezien had.

Gebed en Aanwezigheid of een formule?
Tot op vandaag de dag weet ik nog steeds niet hoe magnetrons in elkaar zitten, maar ik gebruik die van ons zeer regelmatig. Barb gebruikt de magnetron niet omdat er gezegd wordt dat het snelle verwarmen van eten voedingsstoffen kapot maakt. Dat is de reden dat zij eten laat ontdooien en het dan vervolgens op de kookplaat klaar maakt. Ik ben een man en wat maken een aantal geëxplodeerde vitaminen mij nu uit?

Als er een tijdmachine was en wij terug konden reizen naar het jaar 1910 en aan een huisvrouw van die tijd konden uit leggen, dat er een dag zou komen waarop er een kleine doos op de plank in de keuken zou staan, waarmee je met een druk op de knop door onzichtbare stralen in een hele korte tijd eten zou kunnen koken, dan zou ze waarschijnlijk gedacht hebben dat ik van Mars was!

Mentaal weet ik hoe ze werken: het licht van een golf lengte, dat wij niet kunnen zien, verwarmt de water moleculen in het eten. Maar wat ik eigenlijk alleen maar weet is dat ik op de knop druk en 2 minuten later is mijn popcorn klaar. Het maakt niet uit hoe het werkt, het maakt uit dat het werkt.

In het algemeen geld dat ook voor gebed. Ik weet niet altijd hoe het werkt, maar ik weet dat het werkt. Sommige mensen gaan met gebed om als een technicus die probeert uit te vinden hoe die magnetron werkt. Ze proberen het stuk voor stuk uit elkaar te halen, proberen uit te vinden hoe het werkt en hopen dat ze het onderdeel kunnen vinden dat ervoor zorgt dat al het slechte in het leven weg gaat.

Als God de Vader een robot was, dat zou dat misschien zo geweest kunnen zijn. Maar Hij is in feite een levend wezen en de Rechter voor allen en dus voor het grootste deel blijft wat Hij doet en de reden daarvoor, bij Hem. Zoals Deut.29:29 zegt: “De verborgen dingen zijn voor de Heer, onze God, maar de geopenbaarde zijn voor ons en onze kinderen voor altijd, opdat wij al de woorden dezer wet volbrengen.”

Wat is de zalving?
Deze serie gaat niet over het uit elkaar halen van een magnetron om erachter te komen hoe die nu echt werkt, maar het gaat erover hoe we van de aanwezigheid van de magnetron in onze levens kunnen genieten. Het gaat er niet om erachter te komen hoe God gebed beantwoord, maar dat we begrijpen hoe er in Zijn aanwezigheid geen duisternis is, geen angst, geen tekort, geen zwakheid. Dat als wij weten hoe wij in Zijn Aanwezigheid kunnen komen, HIJ er voor zorgt hoe ons gebed beantwoord wordt en hoe voorzien wordt in die nood in onze levens.

In Zijn aanwezigheid is geen tekort, daarom is Zijn aanwezigheid ons doel. (In onze levens en in onze samenkomsten.)

Kracht en gezag
In Lucas 5:17 lezen we dat de religieuze leiders vanuit het hele land samen kwamen om Jezus onderwijs te horen geven en het vers zegt: “en er was kracht des Heren (aanwezig), zodat Hij hen kon genezen.” (Amplified Version)

De reden dat er in de Amplified vertaling (en andere vertalingen) de woorden 'aanwezig' en 'hen' in cursief geschreven staan is omdat het in het Grieks geïmpliceerd wordt en niet geschreven. De tekst zegt letterlijk: “En de kracht des Heren was er om te genezen.” De woorden 'aanwezig' en 'hen' zijn toegevoegd zodat we het beter zouden begrijpen. Niet dat het onjuist is, maar in mijn mening, onnodig.

De toegevoegde woorden verwateren de impact van de tekst toen Lucas schreef: “En er was kracht des Heren, zodat Hij kon genezen.”

Door te zeggen dat  er 'kracht des Heren was, zodat Hij kon genezen', plaatste Lucas een persoonlijkheid achter die kracht, namelijk dat de kracht een wil had om te genezen. En dat klopt precies. De kracht is de Vader en Jezus is de autoriteit om die kracht te gebruiken. Een andere vertaling is deze: 'En de kracht van Jehovah was er om te genezen.”

 

Stop in naam der wet
Het woord 'kracht' hier is 'dunamis'. Het wordt vaak gebruikt samen met autoriteit of 'exousia' in het Grieks. Het is belangrijk om het verschil te weten. 'Dynamiet' komt voort uit het woord 'dunamis', dus we begrijpen de kracht.

Het woord autoriteit komt van 'exousia’, wat betekent 'het is wettig', dus het gebruik van Jezus naam moet op een geestelijk wettige manier gebruikt worden om de kracht van de Vader erbij te hebben. Om Zijn  naam te gebruiken als een scheldwoord, heeft geen kracht. Om een jongen de naam 'Jesus' (hey-soes) te geven in het Spaans, heeft geen kracht.

Het gebruik van de naam van Jezus los van hoe de Vader wil dat het gebruikt zou worden (de kracht), zal geen resultaat brengen. Het maakt niet uit hoe hard we uitroepen en religieus klinkende gebeden zeggen – De naam van Jezus moet alleen gebruikt worden in samenwerking met de Vader's kracht.

Als een politieagent op een kruising zijn hand omhoog steekt, dan is dat exousia, autoriteit, dat ervoor zorgt dat de auto's stoppen. Als een auto probeert om de politieagent aan te rijden, en het gezag van de politieagent negeert, dan zal die agent zijn dienstwapen trekken en op die auto schieten – zijn wapen is de kracht, of dunamis.

Autoriteit is nutteloos, tenzij je de kracht hebt het te ondersteunen. Als ouder kun je jouw autoriteit beoefenen door tegen je kind te zeggen iets niet te doen, maar als dat kind geen respect heeft voor het ouderlijk gezag, dan moet je als ouder kracht gebruiken om dat gezag te ondersteunen.

Jezus is de autoriteit, maar de Vader is de kracht. Dat is waarom 1 van mijn favoriete verzen dit zegt (Heb.1:1-3):

“Nadat God (Vader) eertijds vele malen en op vele wijzen tot de vaderen gesproken had in de profeten, heeft Hij nu in het laatst der dagen tot ons gesproken in de Zoon, dis Hij (Vader) gesteld heeft tot erfgenaam van alle dingen, door wie Hij (Vader) ook de wereld geschapen heeft.”

Deze, de afstraling Zijner heerlijkheid en de afdruk van Zijn wezen, die alle dingen draagt door het Woord Zijner (de Vaders) kracht, heeft, na de reiniging der zonden tot stand gebracht te hebben, Zich gezet aan de rechterhand van de Majesteit in den hoge.”

De kracht achter de autoriteit
Jezus is het Woord van de Kracht. Dat is waarom Jezus in Joh.5:19 en 30 zei dat Hij alleen deed wat Hij gezien en gehoord had van de Vader. De Vader is de kracht, Jezus is de autoriteit, het Woord van die kracht. De Vader – de kracht – initieert alle actie, daarom moet Zijn wil vastgesteld worden voordat Zijn naam gebruikt wordt.

Veel Christenen denken dat Jezus de bron van kracht is, dus zeggen ze zijn naam 50 keer in een lang uitgerekt gebed, vaak een gebed dat voor een deel tot de Vader gericht is en voor een andere deel tot de duivel. Ze spreken in de naam van Jezus, binden de duivel, roepen het bloed aan, commanderen de engelen en laten zien dat ze eigenlijk geen idee hebben wat ze aan het doen zijn. Ze weten niet precies wat ze aan het doen zijn, maar weten wel dat als ze iets goed doen, ze uiteindelijk geestelijk beloond worden.

Beweeg niet, zeg niets tenzij....
De naam van Jezus is de meest krachtige naam in het universum ALS het samen met de kracht van de Vader gebruikt wordt. Als je de naam spreekt zonder de kracht van de Majesteit in den hoge erachter, gebeurt er niets. We hebben de autoriteit om de naam te gebruiken, maar zoals in de tijd van Jezus en in Handelingen; de kracht en de naam moeten samen zijn om dingen te laten gebeuren.

De zalving is de gemanifesteerde aanwezigheid en dus de kracht van de Vader. Als Zijn aanwezigheid gemanifesteerd is, of gevoeld wordt, opgepikt, onderscheiden, en als dan de naam van Jezus wordt gebruikt, zet dat de kracht van de Vader vrij – en komen er resultaten die de Vader wou.

Dat is de reden dat ik niets heb met gebedsrijen – want ik moet dan bij iedereen de tijd nemen om te kunnen onderscheiden waar Zijn wil/zalving is om daar vervolgens naar te handelen. Dat vergt tijd en concentratie. Het is veel efficiënter om mensen te onderwijzen hoe ze zelf de zalving kunnen onderscheiden – Zijn aanwezigheid en kracht.

Dat is de reden dat we de magnetron niet stuk voor stuk uit elkaar gaan halen, maar het juist gaan uitleggen, definiëren zodat jullie de zalving kennen, want in de Aanwezigheid is volheid van vreugde en is er in elke nood voorzien.

Tot volgende week,
zegen,
John Fenn / vertaling AE
www.cwowi.org

Dag allemaal,
Vorige week vertelde ik dat ik allereerst let op een gevoel, zin, stemming van de Vader in mijn geest, in plaats van een stem.

Gemeenschap en een woord aan ons
Het Griekse woord ‘logos’ wordt gebruikt als we spreken over de algehele raad van God. Logos is het gehele Woord, van Genesis tot Openbaringen. In de populaire kerkcultuur vandaag de dag wordt nieuw gelovigen geleerd het Woord te lezen, misschien 2 hoofdstukken per dag plus dagelijkse verzen om te lezen of over na te denken, en dit is de logos.

Al is het goed en juist de logos te kennen, en een brede kennis te hebben over hoofdstuk en vers, de logos produceert geen geloof. Het logos woord kennen leidt niet tot redding, want hoeveel heidenen hebben niet hoofdstuk en verse gehoord, hoeveel theologen kennen de Bijbel niet, maar zijn niet wedergeboren – slechts weten wat Johannes 3:16 zegt, brengt jou niet in de hemel.

Waar leef je voor?
Vanuit het logos komt een specifiek woord wat gesproken of gedeeld wordt met iemand. Dit woord is ‘rhema’ in het Grieks en wil zeggen een specifiek woord tot iemand gesproken. Een Rhema komt voort uit de logos, het specifieke vanuit het vage. Je werd wedergeboren door te reageren op een Rhema uitnodiging. Die reactie op een Rhema uitnodiging voor redding, is geloof.

Mattheüs 4:4 haalt Deuteronomium 8:3 aan, en gebruikt het woord Rhema, niet logos:”Niet alleen van brood zal de mens leven, maar van alle woord (Rhema) dat uit de mond Gods uitgaat.”

Hier zien we dat ons geestelijke voeding niet het logos is, de algehele raad van God, Genesis tot Openbaringen, maar een specifiek woord aan ons – net zo specifiek als ons ontbijt is, onze lunch en diner, wat voor ons is en niet voor iedereen. We leven door en voor een specifiek Woord door God aan ons gegeven.

Dit vers laat ons ook zien dat we een specifiek Woord van God even belangrijk moeten maken in onze harten als onze dagelijkse maaltijden. Wederom – niet de logos, de 2 hoofdstukken per dag, de dagelijkse memorisatie verzen moeten we gelijk stellen met ons voedsel, maar leven voor een specifiek Woord aan jou, van God is waar we voor leven en het is gelijkgesteld aan en is even belangrijk als ons dagelijks brood.

Hoe komt geloof?

In Romeinen 10:17 zegt Paulus: “Zo is dan het geloof uit het horen en het horen door het woord van Christus.” In de uitspraak dat geloof komt door het Woord, wordt niet logos gebruikt, maar Rhema. Met andere woorden, geloof komt niet door het kennen van het Woord. Geloof komt door het horen van een specifiek woord aan jou, van God – dat produceert geloof.

En weet dat Jezus en het Nieuwe testament leren dat de Heilige Geest verschillende woorden voor deze ‘rhema woorden’ van communicatie gebruikt, zoals ‘leiden in de waarheid, de toekomst laten zien, een getuigenis in onze geest, onderscheid van geestelijke dingen’- het zijn niet alleen zinnen die je in je geest hoort – vandaar dat ik vorige week vertelde dat ik allereerst uitzie naar een gevoel, een getuigenis, een stemming, want een specifiek Rhema komt voort vanuit de algehele aanwezigheid (logos) van God.

Jezus is de logos van God – de algehele raad en volheid van God in het vlees. Maar als logos wordt Hij ook door sommigen als slechts een historisch figuur gezien. Door de moslims als een profeet, voor anderen is Hij een vloekwoord. Maar voor hen die geloven is Hij meer dan een logos, Hij is een Rhema voor ons geworden, een specifiek woord aan ons dat leidde tot onze redding. Het Rhema komt voort uit de logos.

De fout in de moderne evangelische christelijke cultuur is dit: Iemand vertellen dat kennis opbouwen uit de logos tot groot geloof zal leiden, tot verhoord gebed, tot een volwassen christelijk leven. Fout.

Gefrustreerde christenen
Opnieuw, het is goed een werkende kennis van de schrift (logos) te hebben, begrijp me niet verkeerd. Maar het is een Rhema, niet de logos, dat geloof produceert en DAT is wat we in ons leven nodig hebben. DAT Rhema is wat we even belangrijk moeten vinden als het dagelijks eten dat we tot ons nemen.

Jammer genoeg denken veel christenen dat ‘als ik maar meer kennis van het Woord zou hebben’(vul zelf maar in) dan zou ik genezen zijn, zou mijn kind gered worden, zouden mijn gebeden verhoord worden, kom ik in mijn bediening….en ze bedoelen logos.

Bedenk dat Noach met God wandelde, de logos, maar dat het een Rhema was dat hem vertelde de ark te bouwen. Zijn reactie op dat Rhema wordt groot geloof genoemd, in Hebreeën 11.

Mozes wandelde met God, de logos, maar het was zijn reactie op dat Rhema woord om naar Egypte terug te gaan, dat hem de grote leider maakte. Abraham wandelde met God, de logos, maar het was zijn reactie op dat Rhema over een beloofd land, over een zoon der belofte, dat er voor zorgde dat hij die belofte ontving.

Daarom is geloof onze reactie op een Rhema – niet op het kennen van de logos. (voor meer hierover raad ik mijn How to be led by the Spirit en mijn balancing Grace and Faith series aan)

Het gevolg van deze denkfout, dat gelooft dat het kennen van het Woord (de logos) geloof produceert, is dat veel christenen gefrustreerd geraakt omdat ze niet begrijpen dat ze, ondanks al hun studeren en lezen, ze nog steeds geen groot geloof hebben. Het antwoord is simpel: ze hebben de logos als hun dagelijks brood gemaakt in plaats van de Rhema. Ze denken dat ze doen wat God zei, maar zijn in feite ongehoorzaam en ze vergissen zich en dat hebben ze geleerd van goedbedoelende dienaren die niet weten waar ze over spreken.

Waarom velen niet genezen worden
Omdat geloof niet komt door een logos, maar van een Rhema – een Woord direct van God aan ons – dat wil zeggen dat wanneer iemand genezing nodig heeft, of een ander wonder, men allereerst alleen met God tijd moet doorbrengen in de logos, nadenkend over verzen die op de situatie betrekking hebben, en daarin tijd doorbrengen totdat een Rhema komt vanuit dat logos. Die logos tijd (voor mij) houdt ook in tijd in gebed en aanbidding doorbrengen en tijd alleen met Hem, voordat ik zelfs maar de Bijbel open. Gun je de tijd hiervoor en mediteer over Zijn aanwezigheid, en dan pas over de schrift gedeelten die relevant zijn, en doe niets anders totdat je dat Rhema woord van Hem ontvangt.

Populaire kerkcultuur zegt dat je een hoofdstuk en vers uit de logos moet nemen, er op moet gaan staan, en dat je dan een aanraking van God kunt verwachten. Dat is geen geloof  totdat en tenzij we een Rhema voor die situatie hebben ontvangen, en DAN is geloof het resultaat omdat we weten dat we weten dat we weten dat we van God gehoord hebben daarover.

Geloof komt niet door de logos, maar door een Rhema. Dus wat je situatie ook is, laat die cultuur vallen dat zegt dat je een hoofdstuk en vers moet zoeken, en in plaats daarvan breng tijd door in aanbidding, in meditatie, in het studeren van de logos en geef God te gelegenheid tot jou te spreken vanuit dat logos, dus een Rhema aan jou. Zo werkt geloof dus.

Vraag wat je wilt
“Indien gij in Mij blijft, en mijn woorden in u blijven, vraagt wat gij maar wilt, en het zal u geworden.”

Dit vers in Johannes 15:7 heeft ertoe geleid dat veel christenen zoveel mogelijk van het logos willen kennen, denkend dat ze op een dag zover zijn dat dit vers waarheid voor hen zal worden – dan zullen ze zo één met God zijn dat wat ze ook vragen, het hun zal geschieden, omdat ze zoveel van het Woord in hen hebben. Fout.

Dit is NIET wat Jezus zei: Jezus gebruikte het woord ‘Rhema’: ‘als je in Mijn blijft en de Woorden die ik direct tot jou spreekt in jou blijven, dan kun je vragen wat je wilt overeenkomstig dat woord/Rhema aan jou, en het zal je geschieden.’

Dat zei Hij! Het is geen blanco cheque over beantwoord gebed, maar een specifiek gezegde dat als je een Rhema hebt ontvangen en dat Rhema blijft in jou, kun je vragen wat betrekking heeft op dat Rhema, en je zult het ontvangen.

Toen Noach dat Rhema ontving om een boot te bouwen, kon hij vragen wat hij daarvoor nodig had: ‘ik heb hout nodig, tijd, hulp, kit, de dieren moeten naar mij toekomen’, alles wat slaat op dat Rhema woord zou hem gegeven worden.

Dat is de reden dat wanneer jij een Rhema ontvangt – een leiding, een vrede, een woord, een richting- en je vraagt om iets specifieks binnen dat Rhema, het gebeurt.

Bijvoorbeeld, toen Barb en ik verhuisden van ons kleine appartement in Charlotte, Noord Carolina naar Tulsa, in 1979, en de Vader mij vertelde: “Je kunt een huis in Tulsa huren”, we onmiddellijk gingen uitzoeken wat we in dat huis nodig zouden hebben om onze eerstgeboren zoon te kunnen verwelkomen daar.

We maakten een lijst: aardetinten, een stenen haard, houten mantel, een raam boven de gootsteen, 2 badkamers, 3 slaapkamers, garage, binnen 25 minuten van mijn werk en school, en voor minder dan 400$ per maand. Toen we in Tulsa onderweg waren om een huis dat te huur was te bekijken, sprong mijn geest op toen we een hoek omdraaiden en mijn oog viel op een huis – toen pas zag ik het bord ‘te huur’. Het had alles waar we om gevraagd hadden, en daar hebben we dat jaar gewoond. Waarom? Omdat we in de aanwezigheid van de Heer waren en wachtten totdat we een Rhema ontvingen, toen vroegen we wat we nodig hadden, gebaseerd op dat Rhema, en het gebeurde.

Je moet Hem kennen en omgang met Hem hebben wil je een Rhema ontvangen
De logos kennen vereist niet dat we God de vader kennen en gemeenschap met Hem hebben. Een Rhema ontvangen vereist WEL dat we omgang met Hem hebben en Hem kennen.

Als ik het Woord bestudeer, lees ik de logos door, zoekend naar iets dat ‘opspringt’ of dat mijn aandacht vangt. Soms lees ik gewoon voor plezier, maar meestal ‘vis’ ik naar een Rhema, zoals een visser die een hengel in het water heeft en oplettend is of hij wat gevangen heeft. Ik bid dat Hij de ogen van mijn hart opent, en dan ga ik door het Woord, en als iets mijn aandacht pakt, stop ik en ga ik dat Woord bestuderen, dat vers, dat onderwerp. Soms wel weken of maanden aaneen.

Altijd heb ik wel 5 of 5 Rhema woorden/concepten waar ik over aan het nadenken ben, over studeer, mediteer – en dat is de reden dat ik geloof heb. Daarom weet ik zo veel – eerlijk, ik wacht totdat ik iets ontvang dat Hij mij wil leren, dan bestudeer ik dat totdat ik ieder graantje geestelijk voedsel uit dat hemels brood heb gekregen.

Een Rhema kan vanuit de meest onwaarschijnlijke bron komen, omdat, als je Zijn aanwezigheid in jou kent, je voortdurend je aandacht omschakelt naar binnenin. Zoals toen ik een herhaling van een TV show zat te kijken en tegen de vader zei dat Zijn leven wel erg saai moest zijn, omdat ik het saai vond die show te zien die ik al vaker had gezien en ik iedere zin kende. Dus ik vroeg ‘Waarin vind U vervulling?’ (omdat U het eind al kent aan het begin) en hij antwoordde: “Ik geniet van het proces.” Dat Rhema van jaren terug geeft mij NOG STEEDS geestelijk voedsel, tot op de dag van vandaag.

Het is een gemeenschap hebben, de hele dag door, je aandacht van het natuurlijke richten op het geestelijke, en omgekeerd. Het is een manier van leven, niet een formule. Zoals met iedere vriendschap, let je op gevoelens, nuances, woorden, stemmingen, bij elkaar.

We moeten hem kennen….en die omgang resulteert in Rhema’s in ons leven….onze reactie op die Rhema’s is geloof, en onze vrede in Hem. Er is zoveel meer over dit onderwerp te delen, maar ik voel dat ik verder moet gaan, misschien volgende week iets wat ermee verband houdt.

Zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.cwowi.org

Dag allemaal,
Toen ik bijna 14 was, en voor redenen die alleen bij mijn moeder bekend zijn, mocht ik van haar een eekhoorn-aapje kopen in de dierenwinkel. Een eekhoorn-aapje is een Centraal en Zuid-Amerikaans aapje, ongeveer 30 cm. groot; in die tijd kon men in de VS aapjes als huisdier kopen.

Ik denk dat mijn moeder dacht, toen ze zag dat haar oudste kind er nog niet overheen was dat vader het gezin had verlaten, zo’n 1 ½ jaar daarvoor, dat een huisdier voor mij, waar ik voor zou moeten zorgen en lief hebben, genezend zou kunnen werken. Ik noemde haar Tilly, al weet ik niet meer waarom ik haar juist die naam gaf.

Tilly was aan het begin erg schuw, en in de dierenwinkel klampte ze zich vast aan de andere aapjes die bij haar in de kooi zaten. Misschien was het haar hulpbehoevendheid dat resoneerde met mijn eigen pijn dat me tot haar aantrok, maar als jonge tiener begreep ik die krachten in mij nog niet. Ze kwam thuis, niet zeker betreffende mij en mijn bedoelingen, onzeker, ze reageerde niet op mijn stem, en de eerste dagen at ze zelfs niet.

De manier waarop ze reageerde, doet me denken aan christenen, als er een gesprek over gemeenschap met de Vader ontstaat. Religie maakt een kooi van onzekerheid en angst rondom mensen, dwingt ze in een hoekje, nerveus naar de Vader turend vanachter hun beschermende tralies van angst, onzeker over Zijn ware intenties ten opzichte van hen.

Gemeenschap met de Vader en Zoon
Toen de apostel Johannes zijn eerste brief opende, zei hij dit: “….hetgeen wij gezien en gehoord hebben, verkondigen wij ook u, opdat ook gij met ons gemeenschap zoudt hebben. en onze gemeenschap is met de Vader en met Zijn Zoon Jezus Christus.”
 
Duidelijk dat hij in zijn geest onderscheid kon maken tussen de Vader en de Zoon, en daar wil ik het deze week over hebben, en hoe je een persoonlijk woord van de Vader of Zoon kunt ontvangen.

Hoe voelt het, gemeenschap hebben met de Vader?
De Vader is de bron, met een hoofdletter B, van alles. Als in het Nieuwe testament het woord ‘God’ gebruikt wordt, betekent dat meestal de Vader. Zoals in ‘alzo lief had God de wereld dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft” vanuit Johannes 3:16. Het is de Vader aan wie Jezus op een dag het Koninkrijk overdraagt, zoals we zien in 1 Korintiërs 15:28: “Wanneer alles Hem onderworpen is, zal ook de Zoon Zelf Zich aan Hem onderwerpen, die Hem alles onderworpen heeft, opdat God zij alles in allen.”

In Mattheüs 24:36 zegt Jezus dat Hij niet weet wanneer Zijn wederkomst zal zijn, noch de engelen weten dat, alleen de Vader. Toen de apostelen in Handelingen 1:7 vragen aan Jezus hadden over de toekomst, zei Hij tegen hen: “Het is niet uw zaak de tijden of gelegenheden te weten, waarover de Vader de beschikking aan Zich gehouden heeft.” De Vader is de Bron van alles en Hij is groter dan alles, en heeft zelfs geheimen voor de Zoon.

Dat is de reden dat de Vader gaat over kernzaken in ons hart. Hij gaat over ‘bron zaken’ zo je wilt. Wie wij zijn, waarom we er zijn, waar we naartoe gaan, wat het plan voor ons leven is. Daar gaat de Vader over. Hij deelt deze dingen in de diepste delen van onze geest, en Hij voelt plechtig aan, nuchter, serieus, maar altijd gepaard gaande met vrede. Er is een gewicht, een massa, een diepte bij Zijn aanwezigheid in onze geest.

In bijeenkomsten die ik heb is de Vader vaak aanwezig in deze zware aanwezigheid, dat ervoor zorgt dat iedereen stopt met praten. Als je in Zijn aanwezigheid bent, heb je het gevoel dat je iets heiligs schendt als je spreekt of zelfs maar beweegt, en dat is correct – je schendt Zijn aanwezigheid als je spreekt of rondloopt, daarbij de Geest bedroevend.

Afgelopen voorjaar, in onze Nederlandse conferentie, zag ik de glorie van de Vader als een golf de kamer inrollen, ongeveer 1,2 meter diep, en ik kon mij ineens niet meer bewegen – het was alsof mijn voeten in beton vastzaten, en verschillende anderen ervoeren precies hetzelfde. Toen dit, jaren geleden, voor het eerst gebeurde, voelde ik mij ongemakkelijk, maar de Vader zei tegen mij: “Wees niet bang voor de stilte.”

Daarna ontspande ik mij, liet de mensen doen wat ze deden in het belang van de meerderheid die gevoelig genoeg waren om in stille gemeenschap te zitten, terwijl de Vader diepe chirurgie in hun geest uitvoert, of spreekt over diepe zaken binnenin. Vaak, omdat Hij een Geest is en over de diepten van de menselijke geest gaat, is het voor iemand onbegrijpelijk wat er in die momenten gebeurt, maar beseft men dat er IETS in hen plaats vond. Ze voelen een intense warmte, een intense aanwezigheid in hun zijn – dat is de Vader in hun geest – en je wilt gewoon langer in die Aanwezigheid verblijven.

Hoe voelt het om gemeenschap met Jezus te hebben?
Jesaja 42:1-4 beschrijft de persoon en bediening van Christus, en vers 2-3 zegt dit: “Het geknakte riet zal Hij niet verbreken en de kwijnende vlaspit zal Hij niet uitblussen; naar waarheid zal Hij het recht openbaren. Hij zal niet kwijnen (niet ontmoedigd raken- Eng. Bijbel)

En niet geknakt worden, tot Hij op aarde het recht zal hebben gebracht, en op Zijn wetsonderricht zullen de kustlanden wachten.”

Van Jezus werd geprofeteerd dat Hij het geknakte riet niet zal verbreken – als je ooit een bloemstengel of een teer twijgje gebogen hebt, weet je dat het niet meer zal herstellen – Hij echter zal het niet breken, Hij brengt recht en genezing aan dat geknakte riet! Dat spreekt over lichamelijke genezing.

Als iemands leven als een bijna gedoofde kaars is, zal Hij het niet uitblazen, Hij zal de vlam nieuw leven inblazen! Hij zal niet ontmoedigd worden (door ons falen). Dit is een beeld van onze emoties en emotionele genezing en gezondheid.

Gemeenschap hebben met Jezus is daarom ‘lichter’ van nature dan met de Vader. Hij voelt niet zo zwaar, maar meer verbonden met onze emoties, onze gevoelens, in het kort met onze ziel. De aanwezigheid van de Vader heeft niets van doen met onze emoties en denken, want tenzij mensen gewend zijn door ervaring aan Zijn tegenwoordigheid, kan hun denken niet pakken wat er binnenin hen plaatsvindt.

In de vele keren dat mijn ogen geopend werden voor de wereld van de Heer en Hij kwam om mensen in bijeenkomsten te bedienen, is er niet een zware atmosfeer waarin je ‘niets kunt spreken of bewegen’, maar is er meer aanbidding, aanwezigheid die de ziel beïnvloed, en vreugde. Het is een makkelijke, eenvoudige aanwezigheid, ontspannen, met een vrijheid te aanbidden, te staan, knielen, jezelf uit te drukken. Jezus is in onze aanwezigheid heel ontspannen, en wij bij Hem. Hij is bezig met onze emoties en lichamelijke noden van ons leven.


Denk terug in je leven
Heb je een tijd in je leven meegemaakt waarin je richting zocht, waarbij je wist dat je op een kruispunt beland was in je leven, en waarbij de verkeerde keus ernstige consequenties zou kunnen hebben – en ineens wist je diep van binnen wat te doen – dat is een openbaring van de Vader en Zijn tegenwoordigheid. Hij behandelt de ‘oorsprong’ zaken.

Heb je ooit in een relatie die je met mensen had (persoonlijk, werk, gemeente, buren) meegemaakt dat je wist dat als je zou blijven, je schade zou lijden of gekwetst kon worden, en je was je daar diep van binnen van bewust – dat was de Vader, diep in jouw geest. Wat ben je aan het doen, waarom, waar ga je naartoe?

Een voorbeeld
Jezus zorgt voor onze emoties – ik weet nog dat ik diende aan een groep van 200 of meer Bijbelschool studenten, toen plotseling te midden van de aanbidding, Jezus de trappen van het podium op kwam lopen, voor me ging staan en zei: “Ik wil graag mijn mensen bedienen.” Ik knielde voor Hem neer, en antwoordde: “Heer, het zijn Uw mensen, doe zoals U wenst.” Daarmee liep Hij de trap af en liep de zaal rond. Hij stond naast sommigen en sprak tot hen, of Hij legde één of beide handen op iemand en bediende hen.

In de hele zaal begonnen mensen in tranen uit te barsten, mannen en vrouwen, aangeraakt door Zijn tegenwoordigheid. Later, toen ik hen vertelde wat er gebeurd was en de wegen van de Vader en de Heer uitlegde, melden zo’n 10 mensen dat ze Hem of gezien of gevoeld hadden vlakbij hen, wandelend of stilstaand bij hen.

Hij stond bij één vrouw, en ik deed iets wat ik gewoonlijk niet doe: afluisteren. Als het te persoonlijk geweest zou zijn, had ik me omgedraaid, maar dat was het niet. Hij draaide zich om naar mij toe (Dommerd, zei ik tegen mijzelf, want ik besefte dat Hij mijn worsteling kende dat ik wilde meeluisteren, maar NIET wilde afluisteren, en precies op DAT moment draaide Hij Zich naar mij om en keek naar mij).


Bevestiging
Hij vertelde dat toen zij jong was, Hij haar verteld had en had laten zien dat ze in andere landen in een weeshuis zou werken, maar ze begon ernstig te twijfelen of ze het wel goed gehoord had, omdat het jaren geleden was en ze daarover sindsdien nooit een bevestiging gehad had. Hij zei dat hij haar verzekerd had dat ze het goed gehoord had, en dat het zou gebeuren, precies zoals het haar verteld en getoond was.

Meer van dit soort dingen vonden er in de zaal plaats, en de aanbiddingsleider, met wie ik een zeer goede werkrelatie had en die gevoelig voor de Geest was, speelde zachtjes op de keyboard, wat de studenten hielp zich op de aanbidding te richten.

Toen Hij klaar was, liep Hij de trap op, ging voor mij staan (Ik was rechtop gaan staan toen Hij wegliep om de mensen te bedienen) en zei: “Dank je dat je het mogelijk maakte voor Mij om mijn mensen te bedienen.” Hij begon Zich om te draaien, maar keerde terug en ging verder: “Veel van mijn dienaren staan Mij dat niet toe.” Daarna liep Hij weg, en bij de derde stap verdween Hij.

Hetzelfde deed Hij nog 3 of 4 keer, altijd toestemming vragend, totdat uiteindelijk, misschien bij de 4e of 5e keer, ik Hem vertelde dat Hij geen toestemming meer hoefde te vragen, en dat Hij, zolang ik de leiding van een dienst zou hebben, kon doen wat Hij maar wilde, en dat ik mij zou aanpassen. Nadien verscheen Hij soms plotseling in de zaal, keek naar mij en zodra ik Hem zag, vertelde ik de aanbiddingsleider en de studenten om zachtjes in aanbidding te blijven en te wachten voor de Heer.

In de hele zaal waren mensen aan het huilen, hun angsten verdwenen, hun vertrouwen werd hersteld, ze werden verfrist in ziel en lichaam – dat is de aanwezigheid van Jezus, en op die manier kun je met Hem gemeenschap hebben in jouw geest.

 Thuis of in huiskerk of in een traditionele kerk
Voor deze week zit mijn tijd erop. Ik moedig je aan tijd in aanbidding door te brengen, en jouw aandacht te richten op je geest binnenin, om te leren onderscheiden of je de diepe, plechtige aanwezigheid van de Vader ervaart, bezig met ‘kernzaken’ van jouw leven of dat je de genezende balsem van Degene die de bijna uitgebluste vlaspit weer doet leven, en het geknakte riet niet verbreekt, ervaart. Dit is het begin van het ontvangen van een persoonlijk woord van de Vader of Zoon, Daar waar je zit, waar je knielt, waar je bent. De tralies van de kooi zijn er niet meer, je kunt met vol vertrouwen uit de kooi komen, en nu God gaan ervaren!

Je kunt hier in leven! Door je aandacht van de natuurlijke wereld te verplaatsen naar de geest, de hele dag door. Als je in staat bent onderscheid te maken in jouw geest, weet je of het de Vader is, of de Zoon, waar je mee te maken hebt.

Volgende week verder, want specifieke woorden komen voort vanuit dit fundament.

Zegen,
John / vertaling AHJ