Questions I get asked: Divorce & remarriage 1 of 2
Vragen die mij gesteld worden: Echtscheiding en hertrouwen deel 1 van 2
Hallo allemaal,
Haat je het niet als jouw woorden uit hun verband worden gerukt? Iemand die je woorden uit hun verband rukt, kan die woorden met overtuiging geloven, ook al weet je dat je niet bedoelde wat zij denken. Het kan moeilijk zijn om hen zover te krijgen dat ze ophouden te geloven in wat ze denken dat je zei, om in plaats daarvan te geloven wat je werkelijk zei.
Als het gaat om het Woord van God, kunnen woorden en cultuur die uit hun verband worden gerukt bijzonder schadelijk zijn. Iemand zal je met hand en tand bestrijden voor wat hij gelooft dat het ware en nauwkeurige Woord van God is, terwijl in werkelijkheid wat in de Schrift bedoeld werd, niet is wat hij gelooft. Zij hebben God uit zijn verband gerukt. Overtuigingen die gebaseerd zijn op Gods Woord en uit hun verband zijn gerukt, vormen vaak bolwerken die niet gemakkelijk te overwinnen zijn, al worden de geschiedenis en de context ervan uitgelegd.
Om ons die moeite te besparen over het onderwerp huwelijk en echtscheiding, gaan we de Joodse geschiedenis en de Oud Testamentische Mozaïsche wet in de context plaatsen die de jongen Jezus gekend zou hebben en die Hij besprak toen Hij in de tempel was en met de oudsten sprak toen Hij 12 jaar oud was. Laten we praten binnen de context van de scholen van religieus denken van Zijn tijd, toen Hij Zijn bediening begon op ongeveer 30 jarige leeftijd. Laten we eerst begrijpen wat een Jood in Jeruzalem in de 1e eeuw zou hebben geweten en geloofd.
God geeft de Israëlische echtscheidingswet, ongeveer 1300 v. Chr.
Bedenk dat God het huwelijk schiep toen de Here God (Christus) in de hof van Eden Eva naar Adam bracht, waardoor Hij het middelpunt van hun huwelijk werd. Dat zij hun hele leven samen leefden, onthult de oorspronkelijke bedoeling: Het huwelijk is bedoeld tot de dood.
Maar in het besef dat alles wat Hij schept of aan de mens geeft, misbruikt, beschadigd of vernietigd kan worden, en de gevallen mens kennende, voorzag God ook in een ontsnappingsmogelijkheid voor het geval iemand tekort zou schieten. Opdat ieder mens opnieuw zou kunnen beginnen als de oorspronkelijke bedoeling van hun huwelijk onherroepelijk verloren was gegaan, gaf Hij Mozes de wet op de echtscheiding.
Deuteronomium 24:1-4, rond 1300 v. Chr.
"Wanneer een man een vrouw genomen heeft en haar getrouwd heeft, en het geschiedt, dat zij in zijn ogen geen gunst vindt, omdat hij onreinheid in haar gevonden heeft, laat hij haar dan een scheidingsbrief geven en die in haar hand leggen en haar uit zijn huis wegzenden. En als zij uit zijn huis gegaan is, mag zij gaan en de vrouw van een ander worden. En als de tweede man haar haat en haar een scheidingsbrief geeft, of als hij sterft, kan de eerste man haar niet weer tot zijn vrouw nemen, want zij is de vrouw van een ander geweest; dat zou een gruwel zijn en het land doen zondigen, dat de Here God u als erfenis gegeven heeft."
Tom, Joe, en Betty...
Dat is het. Dat is alles wat God aan Israël gaf als een scheidingswet. Merk op dat de gescheiden mensen beiden vrij zijn om te hertrouwen, zonder schuld tegenover God of de mens. Zo werd het onderwezen en gepraktiseerd tot en met de tijd van Jezus. De enige voorwaarde is dat zij, eenmaal getrouwd en gescheiden, mogen hertrouwen maar niet kunnen terugkeren naar hun eerste echtgenoot.
Waarom? Want laten we zeggen dat je Tom en Joe hebt, en Betty is eerst met Tom getrouwd, dan scheidt hij van haar, en trouwt zij met Joe. Als God het niet zou verbieden, zou Betty kunnen zeggen: "Ik had het beter met Tom dan met Joe, dus ik ga een verhouding met Tom aan en verbreek zijn nieuwe huwelijk om naar hem terug te keren."
Door dat te doen, wordt het doel van de wet van echtscheiding teniet gedaan. Het huwelijk was bedoeld tot de dood, tenzij het huwelijk onherstelbaar was, en daarom voorzag God in een uitweg, de echtscheidingswet. Als men Israël toestond het huwelijk zo lichtvaardig te behandelen, in feite naar believen van echtgenoot te wisselen naar gelang iemands lust, zou dat lust en overspel in de samenleving introduceren. Dus God zei dat als je eenmaal gescheiden bent, je niet terug kunt keren naar een eerdere echtgenoot. Je mag opnieuw trouwen, maar niet met een eerdere echtgenoot.
(God geeft geen definitie van wat "in haar enige onreinheid gevonden" betekent, en dat was het onderwerp van discussie vanaf Mozes tot in de tijd van Jezus. Wij weten dat de reden waarom veel van de wet vaag was, was dat de mensen met God moesten wandelen om te weten hoe Hij wilde dat Zijn wet op een bepaalde situatie zou worden toegepast. Maar de mens is de mens en tegen de tijd van Jezus hadden de Farizeeërs meer dan 800 van hun eigen wetten toegevoegd om te proberen elke handelwijze voor elke mogelijke situatie te definiëren. En het waren deze extra wetten waartegen Jezus voortdurend onderwees).
Spoel ongeveer vierhonderd jaar vooruit, rond 900 v. Chr...
Toen Salomo rond 930 v. Chr. stierf, zei zijn opvolger, Rehoboam, dat hij de belastingen voor het volk veel hoger zou maken dan Salomo. Als gevolg daarvan braken 10 stammen af van Juda, Benjamin, de Levieten en een overblijfsel van andere stammen die de Heer liefhadden rond Jeruzalem, en trokken naar het noorden, naar Samaria. (Lees hierover in het geheel van 1Koningen 12)
Daar benoemden zij hun eigen koning, Jeroboam, hun eigen priesterschap uit de laagste mannen van de samenleving, als een wrok tegen God en verwerping van Hem en Zijn wegen. Eenvoudig gezegd: zij wilden niet naar Jeruzalem gaan om de Heer te aanbidden. Toen Israël zich met hen scheidde, werd Juda een eigen natie met Benjamin en de Levieten die als priesters bleven dienen in de tempel in Jeruzalem, en een overblijfsel uit de andere stammen die trouw bleven aan de Heer. Maar in algemene zin kunnen we zeggen dat er 10 stammen waren die zich afsplitsten van Juda en Benjamin.
Daarom zie je in het Oude Testament verwijzingen naar de "koning van Israël" en de "koning van Juda". Zij leefden ongeveer 200 jaar naast elkaar in een ongemakkelijke relatie; Juda had meestal goede koningen zoals Josafat en Josia, en Israël had meestal ongoddelijke koningen zoals Achab. God zond vele profeten naar Israël, waaronder Elia, om te proberen hen tot Hem terug te brengen.
God scheidt van Israël: 722 v. Chr.
Israël was de Heer voortdurend ontrouw en koos ervoor Baäl en andere goden te aanbidden. Tenslotte had God geen andere keus dan hen de gevolgen van hun daden te laten ondergaan, en scheidde Hij geestelijk van hen. Israël (de 10 noordelijke stammen) werd zonder Zijn bescherming veroverd door de Assyriërs in 722 v. Chr., ongeveer 200 jaar na de dood van Salomo en hun opstandige breuk met Juda en de Heer. Deze 10 stammen van Israël worden de "Verloren stammen van Israël" genoemd.
Dit wordt behandeld in 2Koningen 17, inclusief hoe Assyrië veel vreemdelingen naar Samaria bracht, zodat na verloop van tijd de overgebleven Joodse bevolking zich vermengde met de niet-Joodse immigranten. Deze "halfbloed" Joden, die een verwrongen versie van de God van Israël aanbaden, werden de gehate Samaritanen in de evangeliën. Je zult je herinneren dat Jezus in Johannes 4 een Samaritaanse vrouw om water vroeg, en haar in v22 zei: "Jullie weten niet wat jullie aanbidden, maar wij weten wat wij aanbidden, want de redding komt van de Joden." Hun geschiedenis was hen beiden bekend.
God scheidde van Israël zegt u? Jeremia in ongeveer 600 v. Chr
Jeremia leefde na de vernietiging van Israël, maar net voor en tijdens de tijd dat Juda werd vernietigd vanwege haar ontrouw. De Heer spreekt tot Jeremia over ontrouw Israël en hoe Juda in haar voetsporen treedt. Jeremia 3:1-8 beschrijft deze geschiedenis en de zaak van de Heer tegen Israëls overspel en (geestelijke) ontucht met Baäl:
Zij zeggen: "Als een man van zijn vrouw scheidt en zij wordt de vrouw van een andere man, zal zij dan weer tot hem terugkeren? Zal het land dan niet zeer verontreinigd worden? Gij hebt met vele minnaars de hoer gespeeld, maar keert tot Mij terug zegt de Here ....(v8)...en toen Ik al de gevallen zag waarin het afvallige Israël overspel heeft gepleegd, scheidde Ik van haar en gaf haar een scheidbrief. En haar verraderlijke zuster Juda zag het en was niet bang, en speelde ook de hoer..."
Hosea
Deze gebeurtenis dat God van Israël scheidde, leidde tot hun vernietiging in 722 v. Chr., en was het onderwerp van het boek van Hosea, die in die tijd leefde. De Heer zegt tegen Hosea dat hij een prostituee tot vrouw moet nemen, en er is enige discussie over de vraag of dit een allegorie of een feit was. Maar we weten wel dat de Heer in 2:2 het Israëlische echtscheidingsvonnis aanhaalt (aan Israël) dat voor de oudsten van een stad moest worden uitgesproken, samen met de schriftelijke scheidingsakte: "...gij zijt niet (meer) mijn vrouw, noch ben ik (meer) uw man..."
In 2:8 van Hosea voel je de pijn van de Heer over Israëls verraad en Zijn pijn om van haar te scheiden, want Hij zegt in vers 8: "Want zij wist niet, dat Ik het was, die haar graan en wijn en olie verschafte, en haar voorspoed gaf met goud en zilver, waarvoor zij Baäl de eer gaf."
In de verzen 14-23 spreekt de Heer over een toekomstige dag: "Ik zal haar verleiden (het hof maken) en haar in de wildernis brengen en teder tot haar spreken...en te dien dage zal zij Mij Ishi (echtgenoot, een term van vertedering) noemen en niet meer Baali (meester)."
Hij gaat verder met te zeggen in v19-20: "Op die dag zal ik je voor altijd aan mijzelf verbinden. Ik zal u Mijzelf ten huwelijk geven in gerechtigheid en rechtvaardigheid, en ook in liefdevolle vriendelijkheid en barmhartigheid. En ook in trouw, want gij zult Mij trouw kennen, want gij zult de Here kennen." (Het woord "Heer" is hier "Jahweh", of YHWH, die wij kennen als Jezus, wat de Griekse transliteratie is van Jahweh, of Joshua, of strikter gezegd, YHWH). Dus de Heer, Christus, zegt tegen Israël dat er een dag zal komen waarop zij Hem zullen kennen - Christus Jezus.
Spoel 300 jaar vooruit: God haat het misbruik van Zijn scheidingswet, ongeveer 400 v. Chr
In de tijd van Maleachi, ongeveer 400 v. Chr., gebruikten de corrupte priesters de vaagheid van de echtscheidingswet om naar believen te trouwen en te scheiden, zozeer zelfs dat God zei: "Ik haat echtscheiding". Dat was geen leerstellige uitspraak, want Hij was het die om te beginnen de wet op de echtscheiding gaf. Hij haat dus niet Zijn eigen wet, Hij haat echtscheiding zoals zij die gebruikten.
Hij haat het misbruik van Zijn wet van echtscheiding, want het feit dat Hij de wet van echtscheiding gaf, betekent dat er tijden zijn dat echtscheiding Zijn voorziening is voor een onschuldige echtgenoot.
De priesters in Maleachi's tijd offerden ook alleen het slechtste van de dieren, het slechtste van het graan, en zij handhaafden niet de voorschriften over het geven van tienden, die grotendeels bedoeld waren om ervoor te zorgen dat niemand in Israël een gebrek leed. Veel voorgangers hebben Maleachi 3 geciteerd alvorens zij een offer ophaalden, zich misschien niet realiserend dat van de 6 tienden die in 7 jaar werden gegeven (geen tiende in het 7e jaar) er 4 teruggingen naar het volk of helemaal nooit naar de priesters gingen. De meeste gingen terug naar de gever van de tiende, nadat de priesters er genoeg uit hadden gehaald voor het offer en hun eigen levensonderhoud.
En zo hebben we de basis gelegd van geschiedenis en de Joodse cultuur, om nu naar het leven van Jezus in de eerste eeuw te gaan. Jezus heeft nooit een van de Mozaïsche wetten tegengesproken, hoewel Hij wel veel van de 800 wetten van de Farizeeën, die aan de wet waren toegevoegd, tegensprak. Het was tenslotte Christus die tot Mozes sprak vanuit de brandende braamstruik - Jezus beweert Degene te zijn die tot Mozes sprak in Johannes 8:56-59 wanneer Hij Zichzelf identificeert als de "IK BEN".
Dus alles wat je denkt dat Jezus zei over huwelijk en echtscheiding moet geplaatst worden binnen de context dat Hij de auteur is van de Mozaïsche wet en als de Zoon des mensen, goed op de hoogte is van de betekenis en de oorspronkelijke bedoeling ervan. En we zullen volgende week kijken naar wat Jezus zei dat gebaseerd was op de echtscheidingswet uit Deuteronomium 24:1-4. Tot dan, zegen!
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en email me op [email protected]
Vragen die mij gesteld worden: Echtscheiding en hertrouwen deel 1 van 2
Hallo allemaal,
Haat je het niet als jouw woorden uit hun verband worden gerukt? Iemand die je woorden uit hun verband rukt, kan die woorden met overtuiging geloven, ook al weet je dat je niet bedoelde wat zij denken. Het kan moeilijk zijn om hen zover te krijgen dat ze ophouden te geloven in wat ze denken dat je zei, om in plaats daarvan te geloven wat je werkelijk zei.
Als het gaat om het Woord van God, kunnen woorden en cultuur die uit hun verband worden gerukt bijzonder schadelijk zijn. Iemand zal je met hand en tand bestrijden voor wat hij gelooft dat het ware en nauwkeurige Woord van God is, terwijl in werkelijkheid wat in de Schrift bedoeld werd, niet is wat hij gelooft. Zij hebben God uit zijn verband gerukt. Overtuigingen die gebaseerd zijn op Gods Woord en uit hun verband zijn gerukt, vormen vaak bolwerken die niet gemakkelijk te overwinnen zijn, al worden de geschiedenis en de context ervan uitgelegd.
Om ons die moeite te besparen over het onderwerp huwelijk en echtscheiding, gaan we de Joodse geschiedenis en de Oud Testamentische Mozaïsche wet in de context plaatsen die de jongen Jezus gekend zou hebben en die Hij besprak toen Hij in de tempel was en met de oudsten sprak toen Hij 12 jaar oud was. Laten we praten binnen de context van de scholen van religieus denken van Zijn tijd, toen Hij Zijn bediening begon op ongeveer 30 jarige leeftijd. Laten we eerst begrijpen wat een Jood in Jeruzalem in de 1e eeuw zou hebben geweten en geloofd.
God geeft de Israëlische echtscheidingswet, ongeveer 1300 v. Chr.
Bedenk dat God het huwelijk schiep toen de Here God (Christus) in de hof van Eden Eva naar Adam bracht, waardoor Hij het middelpunt van hun huwelijk werd. Dat zij hun hele leven samen leefden, onthult de oorspronkelijke bedoeling: Het huwelijk is bedoeld tot de dood.
Maar in het besef dat alles wat Hij schept of aan de mens geeft, misbruikt, beschadigd of vernietigd kan worden, en de gevallen mens kennende, voorzag God ook in een ontsnappingsmogelijkheid voor het geval iemand tekort zou schieten. Opdat ieder mens opnieuw zou kunnen beginnen als de oorspronkelijke bedoeling van hun huwelijk onherroepelijk verloren was gegaan, gaf Hij Mozes de wet op de echtscheiding.
Deuteronomium 24:1-4, rond 1300 v. Chr.
"Wanneer een man een vrouw genomen heeft en haar getrouwd heeft, en het geschiedt, dat zij in zijn ogen geen gunst vindt, omdat hij onreinheid in haar gevonden heeft, laat hij haar dan een scheidingsbrief geven en die in haar hand leggen en haar uit zijn huis wegzenden. En als zij uit zijn huis gegaan is, mag zij gaan en de vrouw van een ander worden. En als de tweede man haar haat en haar een scheidingsbrief geeft, of als hij sterft, kan de eerste man haar niet weer tot zijn vrouw nemen, want zij is de vrouw van een ander geweest; dat zou een gruwel zijn en het land doen zondigen, dat de Here God u als erfenis gegeven heeft."
Tom, Joe, en Betty...
Dat is het. Dat is alles wat God aan Israël gaf als een scheidingswet. Merk op dat de gescheiden mensen beiden vrij zijn om te hertrouwen, zonder schuld tegenover God of de mens. Zo werd het onderwezen en gepraktiseerd tot en met de tijd van Jezus. De enige voorwaarde is dat zij, eenmaal getrouwd en gescheiden, mogen hertrouwen maar niet kunnen terugkeren naar hun eerste echtgenoot.
Waarom? Want laten we zeggen dat je Tom en Joe hebt, en Betty is eerst met Tom getrouwd, dan scheidt hij van haar, en trouwt zij met Joe. Als God het niet zou verbieden, zou Betty kunnen zeggen: "Ik had het beter met Tom dan met Joe, dus ik ga een verhouding met Tom aan en verbreek zijn nieuwe huwelijk om naar hem terug te keren."
Door dat te doen, wordt het doel van de wet van echtscheiding teniet gedaan. Het huwelijk was bedoeld tot de dood, tenzij het huwelijk onherstelbaar was, en daarom voorzag God in een uitweg, de echtscheidingswet. Als men Israël toestond het huwelijk zo lichtvaardig te behandelen, in feite naar believen van echtgenoot te wisselen naar gelang iemands lust, zou dat lust en overspel in de samenleving introduceren. Dus God zei dat als je eenmaal gescheiden bent, je niet terug kunt keren naar een eerdere echtgenoot. Je mag opnieuw trouwen, maar niet met een eerdere echtgenoot.
(God geeft geen definitie van wat "in haar enige onreinheid gevonden" betekent, en dat was het onderwerp van discussie vanaf Mozes tot in de tijd van Jezus. Wij weten dat de reden waarom veel van de wet vaag was, was dat de mensen met God moesten wandelen om te weten hoe Hij wilde dat Zijn wet op een bepaalde situatie zou worden toegepast. Maar de mens is de mens en tegen de tijd van Jezus hadden de Farizeeërs meer dan 800 van hun eigen wetten toegevoegd om te proberen elke handelwijze voor elke mogelijke situatie te definiëren. En het waren deze extra wetten waartegen Jezus voortdurend onderwees).
Spoel ongeveer vierhonderd jaar vooruit, rond 900 v. Chr...
Toen Salomo rond 930 v. Chr. stierf, zei zijn opvolger, Rehoboam, dat hij de belastingen voor het volk veel hoger zou maken dan Salomo. Als gevolg daarvan braken 10 stammen af van Juda, Benjamin, de Levieten en een overblijfsel van andere stammen die de Heer liefhadden rond Jeruzalem, en trokken naar het noorden, naar Samaria. (Lees hierover in het geheel van 1Koningen 12)
Daar benoemden zij hun eigen koning, Jeroboam, hun eigen priesterschap uit de laagste mannen van de samenleving, als een wrok tegen God en verwerping van Hem en Zijn wegen. Eenvoudig gezegd: zij wilden niet naar Jeruzalem gaan om de Heer te aanbidden. Toen Israël zich met hen scheidde, werd Juda een eigen natie met Benjamin en de Levieten die als priesters bleven dienen in de tempel in Jeruzalem, en een overblijfsel uit de andere stammen die trouw bleven aan de Heer. Maar in algemene zin kunnen we zeggen dat er 10 stammen waren die zich afsplitsten van Juda en Benjamin.
Daarom zie je in het Oude Testament verwijzingen naar de "koning van Israël" en de "koning van Juda". Zij leefden ongeveer 200 jaar naast elkaar in een ongemakkelijke relatie; Juda had meestal goede koningen zoals Josafat en Josia, en Israël had meestal ongoddelijke koningen zoals Achab. God zond vele profeten naar Israël, waaronder Elia, om te proberen hen tot Hem terug te brengen.
God scheidt van Israël: 722 v. Chr.
Israël was de Heer voortdurend ontrouw en koos ervoor Baäl en andere goden te aanbidden. Tenslotte had God geen andere keus dan hen de gevolgen van hun daden te laten ondergaan, en scheidde Hij geestelijk van hen. Israël (de 10 noordelijke stammen) werd zonder Zijn bescherming veroverd door de Assyriërs in 722 v. Chr., ongeveer 200 jaar na de dood van Salomo en hun opstandige breuk met Juda en de Heer. Deze 10 stammen van Israël worden de "Verloren stammen van Israël" genoemd.
Dit wordt behandeld in 2Koningen 17, inclusief hoe Assyrië veel vreemdelingen naar Samaria bracht, zodat na verloop van tijd de overgebleven Joodse bevolking zich vermengde met de niet-Joodse immigranten. Deze "halfbloed" Joden, die een verwrongen versie van de God van Israël aanbaden, werden de gehate Samaritanen in de evangeliën. Je zult je herinneren dat Jezus in Johannes 4 een Samaritaanse vrouw om water vroeg, en haar in v22 zei: "Jullie weten niet wat jullie aanbidden, maar wij weten wat wij aanbidden, want de redding komt van de Joden." Hun geschiedenis was hen beiden bekend.
God scheidde van Israël zegt u? Jeremia in ongeveer 600 v. Chr
Jeremia leefde na de vernietiging van Israël, maar net voor en tijdens de tijd dat Juda werd vernietigd vanwege haar ontrouw. De Heer spreekt tot Jeremia over ontrouw Israël en hoe Juda in haar voetsporen treedt. Jeremia 3:1-8 beschrijft deze geschiedenis en de zaak van de Heer tegen Israëls overspel en (geestelijke) ontucht met Baäl:
Zij zeggen: "Als een man van zijn vrouw scheidt en zij wordt de vrouw van een andere man, zal zij dan weer tot hem terugkeren? Zal het land dan niet zeer verontreinigd worden? Gij hebt met vele minnaars de hoer gespeeld, maar keert tot Mij terug zegt de Here ....(v8)...en toen Ik al de gevallen zag waarin het afvallige Israël overspel heeft gepleegd, scheidde Ik van haar en gaf haar een scheidbrief. En haar verraderlijke zuster Juda zag het en was niet bang, en speelde ook de hoer..."
Hosea
Deze gebeurtenis dat God van Israël scheidde, leidde tot hun vernietiging in 722 v. Chr., en was het onderwerp van het boek van Hosea, die in die tijd leefde. De Heer zegt tegen Hosea dat hij een prostituee tot vrouw moet nemen, en er is enige discussie over de vraag of dit een allegorie of een feit was. Maar we weten wel dat de Heer in 2:2 het Israëlische echtscheidingsvonnis aanhaalt (aan Israël) dat voor de oudsten van een stad moest worden uitgesproken, samen met de schriftelijke scheidingsakte: "...gij zijt niet (meer) mijn vrouw, noch ben ik (meer) uw man..."
In 2:8 van Hosea voel je de pijn van de Heer over Israëls verraad en Zijn pijn om van haar te scheiden, want Hij zegt in vers 8: "Want zij wist niet, dat Ik het was, die haar graan en wijn en olie verschafte, en haar voorspoed gaf met goud en zilver, waarvoor zij Baäl de eer gaf."
In de verzen 14-23 spreekt de Heer over een toekomstige dag: "Ik zal haar verleiden (het hof maken) en haar in de wildernis brengen en teder tot haar spreken...en te dien dage zal zij Mij Ishi (echtgenoot, een term van vertedering) noemen en niet meer Baali (meester)."
Hij gaat verder met te zeggen in v19-20: "Op die dag zal ik je voor altijd aan mijzelf verbinden. Ik zal u Mijzelf ten huwelijk geven in gerechtigheid en rechtvaardigheid, en ook in liefdevolle vriendelijkheid en barmhartigheid. En ook in trouw, want gij zult Mij trouw kennen, want gij zult de Here kennen." (Het woord "Heer" is hier "Jahweh", of YHWH, die wij kennen als Jezus, wat de Griekse transliteratie is van Jahweh, of Joshua, of strikter gezegd, YHWH). Dus de Heer, Christus, zegt tegen Israël dat er een dag zal komen waarop zij Hem zullen kennen - Christus Jezus.
Spoel 300 jaar vooruit: God haat het misbruik van Zijn scheidingswet, ongeveer 400 v. Chr
In de tijd van Maleachi, ongeveer 400 v. Chr., gebruikten de corrupte priesters de vaagheid van de echtscheidingswet om naar believen te trouwen en te scheiden, zozeer zelfs dat God zei: "Ik haat echtscheiding". Dat was geen leerstellige uitspraak, want Hij was het die om te beginnen de wet op de echtscheiding gaf. Hij haat dus niet Zijn eigen wet, Hij haat echtscheiding zoals zij die gebruikten.
Hij haat het misbruik van Zijn wet van echtscheiding, want het feit dat Hij de wet van echtscheiding gaf, betekent dat er tijden zijn dat echtscheiding Zijn voorziening is voor een onschuldige echtgenoot.
De priesters in Maleachi's tijd offerden ook alleen het slechtste van de dieren, het slechtste van het graan, en zij handhaafden niet de voorschriften over het geven van tienden, die grotendeels bedoeld waren om ervoor te zorgen dat niemand in Israël een gebrek leed. Veel voorgangers hebben Maleachi 3 geciteerd alvorens zij een offer ophaalden, zich misschien niet realiserend dat van de 6 tienden die in 7 jaar werden gegeven (geen tiende in het 7e jaar) er 4 teruggingen naar het volk of helemaal nooit naar de priesters gingen. De meeste gingen terug naar de gever van de tiende, nadat de priesters er genoeg uit hadden gehaald voor het offer en hun eigen levensonderhoud.
En zo hebben we de basis gelegd van geschiedenis en de Joodse cultuur, om nu naar het leven van Jezus in de eerste eeuw te gaan. Jezus heeft nooit een van de Mozaïsche wetten tegengesproken, hoewel Hij wel veel van de 800 wetten van de Farizeeën, die aan de wet waren toegevoegd, tegensprak. Het was tenslotte Christus die tot Mozes sprak vanuit de brandende braamstruik - Jezus beweert Degene te zijn die tot Mozes sprak in Johannes 8:56-59 wanneer Hij Zichzelf identificeert als de "IK BEN".
Dus alles wat je denkt dat Jezus zei over huwelijk en echtscheiding moet geplaatst worden binnen de context dat Hij de auteur is van de Mozaïsche wet en als de Zoon des mensen, goed op de hoogte is van de betekenis en de oorspronkelijke bedoeling ervan. En we zullen volgende week kijken naar wat Jezus zei dat gebaseerd was op de echtscheidingswet uit Deuteronomium 24:1-4. Tot dan, zegen!
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en email me op [email protected]
RSS Feed