Dag allemaal,
Heb je ooit iets gehoord over iets of iemand waarvan jij je afvroeg ‘Waar is de vreze van God gebleven’? Ik wel.
 
De lagen afpellen
Alvorens ik hier iets over kan begrijpen, moet ik allereerst wat lagen afpellen om bij de wortel te kunnen komen van de hoofdoorzaken en fundamenten, dus ga ik terug en neem ik historische en culturele lagen weg totdat ik uitkom bij hoe de Joden in de oudheid door  heidenen gezien werden.
 
De geschiedenis laat zien dat de Joden in veel opzichten door de Grieken en Romeinen gerespecteerd werden en bijna elk nivo van de maatschappij bewonderde wel een of meer eigenschappen van de Joodse cultuur. Onder de religieuzen werden de Joden gerespecteerd omdat ze echt geloof hadden en slechts 1 god (God) hadden, met goed gedefinieerde regels hoe Hem te dienen; anders dan de heidenen, wiens vele goden en godinnen altijd veranderende regels en voorschriften hadden.
 
Joden waren ware gelovigen, terwijl de heidenen het vertoon van religie hadden. Dat is één van de redenen dat de Schrift noemt dat vele Romeinse en Griekse mensen zich tot het Judaïsme bekeerden – veel heidenen bewonderden de Joden zozeer dat ze zich tot het Judaïsme bekeerden.
 
Onder de intellectuelen respecteerden de Joden de heilige geschriften zodanig dat men geen klinkers wilde gebruiken met betrekking tot het schrijven van de naam van G-d, dat is de reden dat we YHWH hebben; geleerden gissen dat het Yahweh/Jehovah (Hebreeuws/Grieks) geweest kan zijn, maar er is niemand die het zeker weet, omdat men nooit klinkers voor Zijn naam gebruikte, uit angst voor het schenden van ‘mijn naam niet ijdel gebruiken’!
 
Hun heilige geschriften gaf hen moraal, een wereld beeld dat logisch was voor de heidenen. Daarnaast een hele dag in de week dat apart gezet werd voor aanbidding, familie en persoonlijke reflectie, wat de heidense goden niet boden noch vereisten.
 
In het dagelijks leven
De Joden waren ook trouwe echtgenoten en echtgenotes, met sterkte gezinnen en familiebanden, zelfs als de kinderen al volwassen waren. De gezinnen van de heidenen waren vaak disfunctioneel, en dat omvatte seks (vaak biseks) met tempel prostituees bij ieder offer dat gedaan werd. Minnaressen en affaires waren een deel van hun leven.
 
Joden stonden er ook om bekend eerlijke zakenmensen te zijn, mensen van hun woord en betrouwbaar met geld. Mensen die nooit zouden liegen, stelen of bedriegen, opdat zij geen van hun geboden zouden breken. Dat is gedeeltelijk de reden waarom zo velen vroeger bankiers waren – zij waren de enigen aan wie de heidenen hun geld durfden toe te vertrouwen.
 
Genereus leven was verweven in hun wet, anders dan de heidenen die op zichzelf gericht waren en op persoonlijke vrijheden, zonder sociale verplichtingen die door hun goden en godinnen gegeven waren. De Joden ware op het gezin en de gemeenschap gericht en zij openden centra om hulp aan de armen te kunnen bieden, aan de zieken, de weduwen en wezen. Zij verbeterden iedere buurt, gemeenschap en stad waar zij in woonden – daarom werden zij alom zo bewonderd.
 
Hier is waar we het kwijt raakten
Na Handelingen 11:26, toen de gelovigen uit de heidenen, los van de Joodse religie, voor het eerst christenen genoemd werden, zien we dat de brieven van Paulus, Petrus en Jacobus onderwijs en aanmoedigingen bevatten voor deze heidenen om de voormalige heidense manieren te verzaken. Om te groeien in moraliteit, integriteit en in de levensstijl waar de Joodse bevolking grotendeels al eeuwenlang in gewandeld had – met wisselend succes.
 
Als je de brieven aan de Romeinen, Korintiërs, Efeziërs en de brieven van Jacobus en Petrus leest, alsmede de 7 boodschappen aan de gemeentes in Openbaring, zie je dat er veel aanmoedigingen te vinden zijn om niet meer naar het vlees te leven, zoals men voordien gedaan had, maar om in integriteit, oprechtheid, met goede moraliteit, gemeenschapszin en gezinsleven te leven. Deze positieve eigenschappen hadden de Joden zich eigen gemaakt door de wet van Mozes in hun cultuur toe te passen, maar veel heidenen moesten deze zaken leren nadat ze tot geloof gekomen waren.
 
Het heilige gedefinieerd: verbonden met en gerelateerd aan God en toegewijd voor Zijn doel
De samenvatting van waar ik het over heb, kan in één woord samengevat worden: Heilig. Voor de heidenen moest dit woord heilig gedefinieerd worden, en vervolgens moest worden getoond hoe men heilig kon leven; dat onderwijs is in alle brieven van het Nieuwe Testament te vinden.
 
In de tempels van de goden en godinnen, was het heilige alleen gerelateerd aan dingen die rechtstreeks met een offer of een tempel te maken hadden. Met de God van Israël was het heilige welomschreven, beginnend met al het menselijk leven, en daarvandaan naar de natuurlijke wereld; allemaal gezien als van God zijnde en daarom zijn mensen slechts beheerders van Gods schepping.
 
Paulus moest de voorheen heidense Romeinen in hoofdstuk 1 en 8:19-23 leren dat God de natuur geschapen had en dat Hij zelfs de natuur van de vloek van de zonde zal bevrijden. Geen heidense religie leerde dat. Hij vertelde de Korintiërs in zijn eerste brief, 6:15-20 dat wanneer iemand zich aan een (tempel) prostituee hecht, ze één worden met die prostituee en dat we in feite één geest/Geest met God in Christus zijn, dat ons één maakt met Hem. Geen enkele heidense god of godin had hen dat geleerd. Denk daar eens over na – een heel volk dat niet wist dat ze in Christus apart gezet waren voor God – heilig.
 
Aan de Galaten definieerde hij, in 5:16-25 heel duidelijk de werkingen van het vlees en de vrucht van de (wederom geboren) geest. Hij vertelde hen in de geest/Geest te wandelen om zo niet de lusten van het vlees te vervullen. Dat was allemaal nieuw voor hen, het idee dat ze apart gezet waren voor God – dat ze heilige wezens waren. Geen god of godin had hen ooit op zodanige mate verhoogd als God door Zijn Zoon Jezus gedaan had, waardoor ze Zijn eigen kinderen geworden waren.
 
De Efeziërs in 4:17-32 moesten onderwezen worden niet met iedereen naar bed te gaan, zoals ze dat voorheen deden, en om niet te liegen, te stelen, te vloeken. Hen moest verteld worden een baan te zoeken in plaats van te stelen, zodat ze geld zouden hebben om aan mensen in nood te kunnen geven. Geen god of godin had hen dat ooit geleerd en dit alles was gebaseerd op het feit dat het menselijk leven heilig is; daarom is het een vereiste in liefde te wandelen en voor elkaar te zorgen en bovendien zal iedereen voor zichzelf  rekenschap voor God moeten afleggen.
 
Men moest hen vertellen dat ze heilig zijn en dat ze zich moesten toeleggen te groeien in Christus, want hij zei in Efeziërs 2:12-22 dat ze nu met God verbonden zijn, samen met gelovige Joden, door het geloof in Christus en dat ze nu samen opgebouwd worden als levende tempels tot een woonplaats voor God.
 
Niemand had hen ooit verteld dat ze heilig waren. Geen enkele god of heidense religie zou ooit suggereren dat de mensheid meer was dan een speelbal voor sadistische goden, waar mee gespeeld kon worden zoals een kat met een muis speelt.
 
De vroegere Joden hadden een diep gevoel voor het heilige, wat hen onderscheidde van de heidenen
 
Wanneer een heiden vandaag tot Christus komt
De menselijke natuur is niet veranderd, en heidenen (niet-Joden) die tot de Heer komen en niet opgevoed zijn met een gevoel voor wat heilig is en voor een respect voor God, moeten dit leren – met wisselend succes.
 
Vandaag worden christenen gezien als irrelevant, ze worden uitgelachen en bespot, gezien als mensen die oneerlijk zijn in zaken doen en dus niet verschillen van ongelovigen. Heel wat anders dan de vroegere Joden onder de heidenen, die bekend stonden om hun integriteit, morele oprechtheid, hun sterke gezinnen en hun eerlijk zaken doen.
Hoe komt dat toch?
 
Om de vreze voor God te hebben moet je eerst inzicht hebben in wat het heilige inhoudt en om dat te hebben, moet je eerst iets ander hebben…
 
En dat brengt me naar de volgende week: Het fundament dat nodig is voor iemand om een echt en accuraat begrip van het concept ‘heilig’ hebben, wat helaas grotendeels in het lichaam van Christus verloren is gegaan.
 
Tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowo.org
mail naar cwowi@aol.com

Dag allemaal,
Mijn grootvader van mijn vaders kant, was ongeveer 1.90 meter lang – van hem heb ik mijn lengte geërfd. Hij was een Staatsvertegenwoordiger en ondernemer en terwijl de meeste mensen hem hiervan kennen, kende ik hem alleen als mijn grootvader, die geweldig goed kon houtbewerken.
 
Toen ik een tiener was, en eens in een winkel stond, herkende de caissière, een oudere vrouw, mijn naam. Ze vertelde dat ze mijn grootvader gekend had en hoe ze hem kende als Staatsvertegenwoordiger: “Als iemand jouw vader op straat aan zag komen lopen, had hij een blik over zich, dat je gewoon wist dat je hem kon vertrouwen en waar hij ook mee bezig was, welke wetgeving dan ook, je wist dat het goed voor ons en de gemeenschap zou zijn.”
 
Waarom ze dat van hem vond, weet ik niet, maar haar uitspraak opende een heel andere kijk op een deel van hem dat ik nog niet kende. Ik weet nog dat hij eens een speelgoedkist voor mij gemaakt had, van hout en geschilderd metaal. Het zag er als een piratenkist uit, met een schildering van piraat Long John Silver op de bovenkant – omdat mijn naam John is. Het was prachtig en ik zou willen dat ik die kist nog zou hebben. Mijn grootvader stierf onverwacht, toen ik 7 ½ was, en hij werd ongeveer 60 jaar.
 
Wat God Isaak vertelde
We kennen Abraham door verschillende hoofdstukken in Genesis en vanwege verwijzingen in het Nieuwe testament naar hem. Abraham leefde 175 jaar, maar het meeste wat we van hem weten, zijn dingen die hij meemaakte tussen de leeftijd van 75 en 100 jaar. We denken dat we hem kennen, gebaseerd op die korte periodes, maar Abraham onderscheidt zich nog op een andere manier. Laten we kijken hoe de Heer tegen hem aankeek; dan zullen we zien dat hij een veel grotere relatie met God had dan wij vaak denken.
 
Hij is de enige persoon in het Oude Testament die ‘de vriend van God’ genoemd wordt. (Jesaja 41:8, waar God hem ‘mijn vriend Abraham’ noemt, en Jacobus 2:23, waar Jesaja aangehaald wordt). Laat dat eens even inzinken. Noch Adam, Enoch, Noach, Mozes, Jozua, David, Salomo, Elia en anderen, worden Gods vriend genoemd. Alleen Abraham. Zij hadden iets speciaals samen; de korte weergave in Genesis over hun relatie, vertelt niet het hele verhaal.
 
De Heer doet iets wat Hij met niemand anders in het Oude Testament doet, wat ons een diepere kijk geeft – Hij vertelt Abrahams zoon over de eigenschappen van zijn vader, die Hij fijn vond aan hem.
 
Zelfs toen de Heer tweemaal aan Salomo verscheen, in 1 Koningen 3:3-15 en 9:1-9, noemde hij alleen in 9:4 iets over David, de vader van Salomo, namelijk dat hij in volkomenheid van hart en in oprechtheid gewandeld heeft. Bij geen enkele andere man of vrouw heeft de Heer iets genoemd over wat een geweldig iemand hun vader was – alleen tegen Isaak zei Hij dat over zijn vader Abraham.
 
Genesis 26:5 (aan Isaak)
“Omdat Abraham naar mij geluisterd (Mijn stem gehoorzaamde – Eng. Vert.)en mijn dienst in acht genomen heeft: mijn geboden, mijn inzettingen en mijn wetten.”
 
Een definitie van ‘vriend’ is: Wederzijdse genegenheid tussen 2 mensen, iemand die men kent, mag, en vertrouwt. Vriendschap is van hart tot hart, niet op basis van prestatie. Abraham was Gods vriend. Wow!
 
De meeste christenen kennen God gebaseerd op 2 van de 5 woorden die ik hierboven onderstreept heb. De eerste die genoemd is, is luisteren (stem – Eng.) Het woord dat hierboven gebruikt wordt, betekent ‘hardop roepen,’ en het laatste woord is wetten, wat Torah is, of ‘het woord’.
 
De meeste christenen zijn bezig met deze 2 dingen – ze willen Gods stem horen en Zijn woord kennen. Maar de Heer noemde nog 3 andere dingen, die kwaliteiten van vriendschap zijn. Als het enige dat jij van God kent, Zijn stem en zijn woord is, ben je als mij die slechts een klein deeltje van mijn grootvader en van zijn leven kende. Maar Abraham kende meer dan alleen Gods stem en zijn woord – ze waren vrienden.
 
In het midden van deze sandwich, waar de Heer begint met stem en eindigt met Zijn woord, hebben we het vlees van de relatie: Dienst, geboden en inzettingen.
 
Dienst – mishmereth – op wacht, als een schildwacht staan, observeren, op elkaar letten.
Geboden – mitsvah – gebod. De kern van het woord is persoonlijk, aan te wijzen, toe te treden, verbinden. Doelbewust verbonden zijn.
Inzettingen – chuqqah – een afspraak houden, iemands manieren kennen.
 
Kijk eens naar deze 5 elementen van een vriendschap, in de volgorde waarop de Heer ze aan Isaak noemde: Abraham gehoorzaamde toen Ik hem riep, hij trad op als een schildwacht voor zaken die op Mij betrekking hebben, hij ontving mijn afspraken door zich aan Mij te verbinden, hij hield zich aan onze afspraken en kende Mijn manieren en gehoorzaamde Mijn woorden aan hem.
 
Dat klinkt als een vriendschap – vrienden kennen elkaars stem, ze maken afspraken met elkaar, ze beschermen elkaar en letten op elkaar, ieder kent de manieren van de ander, en ze houden hun woord aan elkaar.
 
Jezus is op zoek naar vrienden
De Joden in de eerste eeuw wisten heel goed dat God Abraham Zijn vriend genoemd had, in Jesaja 41:8. En de discipelen wisten zeker dat Jezus de Zoon van God was, waar ze drie jaar mee geleefd hadden, toen Jezus tijdens het laatste avondmaal, in Johannes 15:15 zei: “Ik noem u niet meer slaven, want de slaaf weet niet wat zijn heer doet; maar u heb ik vrienden genoemd, omdat ik alles wat Ik van Mijn Vader gehoord heb, u heb bekend gemaakt”.
 
Als ik dit vers lees, zie ik dezelfde kwaliteiten in een groep mannen die jarenlang met God in het vlees optrokken, en die vrienden met de Heer werden, als ik dat zie in de vriendschap tussen Abraham en de Heer.
 
Als je de Gemiddelde Christen zou vragen wat iemand een vriend van God maakt, zouden ze waarschijnlijk zeggen: naar een kerk gaan, veel bidden – gebaseerd op prestaties – iets doen waarvan zij denken dat God dat wil en daar blij mee is.
 
Jezus was 3 jaar met deze mannen opgetrokken, mannen die Zijn stem gehoorzaamden, die hingen aan elk woord van Hem, zij leefden de 3 middelste dingen die God met Abraham had – zij verbonden zich aan het leven van Jezus, stonden als een schildwacht en observeerden Hem in alles, ze kenden Zijn manieren, Zijn stem en Zijn woord.
 
Kinderen en vrienden
Jezus noemde de discipelen Zijn vrienden, in Johannes 15:15, nog voor Hij naar het kruis ging, maar na het kruis noemt het Nieuwe testament dat wij ook kinderen van God zijn. Niet langer slaven, we zijn kinderen van God en we kunnen een volwassen relatie met God aangaan, als vrienden.
 
We kunnen Gods vriend zijn, wat meer is dan alleen Zijn stem horen en Zijn woord houden. Het houdt ook die middelste drie dingen van de sandwich in; Denk aan de Vader als een vriend en behandel Hem als zodanig, en Hij zal daarop reageren.
 
Praat gewoon met Hem, nodig Hem uit betrokken te zijn in jouw alledaagse routine – zoek dingen om dankbaar voor te zijn – iets in de natuur, een goede timing in jouw dag, de kans te groeien als er zich een moeilijkheid voordoet. Maak altijd alles een gelegenheid om jouw gedachten op Hem te richten en om Zijn mening over iets te vragen. Vraag wat Hij van iets vindt, of zeg een kort dankwoordje als je genade opmerkt in jouw leven. Wees een vriend van God, daar kan niets in deze wereld tegenop!
 
Zomaar wat gedachten…een vriend van God zijn.
Tot de volgende keer, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
 
 

Dag allemaal,
De argumentatie voor abortus is, wereldwijd, dat het ‘een recht voor vrouwen is te kiezen,’ en het argument tegen is dat het ‘een leven is’. Beide kanten hebben gelijk – een vrouw heeft het recht te kiezen wat ze wil doen met haar lichaam en het is een menselijk wezen dat in haar lichaam groeit. Maar geen van beide argumenten gaan naar een diepere wijsheid, die alle landen en mensen erkennen als zijnde waar, waardoor de bovengenoemde argumenten kleinere waarheden worden, en niet het echte probleem. Laten we eens verder kijken dan deze ondergeschikte argumenten, naar de diepere wijsheid…
 
Laten we beginnen met…dieren en mensen
Een man in Texas schoot en doodde een hert buiten het seizoen, wat we ‘stroperij’ noemen. Daar staat een zware boete voor en misschien zelfs een gevangenisstraf. Aanvankelijk werd hem een enkel geval van stroperij aangerekend, maar toen de dode hinde onderzocht werd, bleek dat ze een tweeling droeg, dus de aanklacht werd nu veranderd in drie maal  stroperij.
 
Er werd door ambtenaren en de dierenbescherming een inval gedaan in het huis van een vrouw in Fort Myers, Florida, omdat ze bijna 100 katten in haar huis hield en de stank ervan de buren bereikt had. Een aantal katten waren ziek, ondervoed en werden in een onhygiënische omgeving gehouden, ongeschikt voor de vrouw, haar tienerdochter, en de katten. De vrouw werd aangeklaagd voor dierenmishandeling, misbruik en verwaarlozing en ze werd overgedragen aan hulpverleners voor beoordeling en begeleiding.
 
Een man in Colorado sloeg zijn vastgebonden hond
’s avonds regelmatig met een stok, nadat hij van zijn werk thuisgekomen was. Zoals later bleek, deed hij dat uit frustratie met de baan die hij had en haatte. De buren hoorden hem schreeuwen en het janken van de hond, telkens als hij geslagen werd. Hij werd aangeklaagd voor dierenmishandeling en er waren nog andere aanklachten.
 
Er werden meerdere beschuldigingen ingediend tegen een babysitter van een peuter, nadat zij besloten had een aantal vrienden uit te nodigen om in het huis feest te vieren, in plaats van op het kind te letten. Het kind liep de voordeur uit, naar het nabijgelegen bos en werd uiteindelijk een paar dagen later dood gevonden.
 
Een lerares ging een sexuele relatie aan met één van haar mannelijke studenten en werd daardoor ontslagen en aangeklaagd, veroordeeld en voor ten minste 10 jaar naar de gevangenis gestuurd.
 
Het onderwerp abortus
Al deze gevallen die we in het nieuws zagen, hebben een gemeenschappelijke draad: Het wordt van volwassen mensen verwacht een gevoel van verantwoordelijkheid te hebben, om zorg te dragen voor dieren, die te beschermen en te zorgen voor jongere mensen die aan hun zorg toevertrouwd zijn. Met andere woorden: rentmeesterschap, wat gedefinieerd kan worden als: “Zorgvuldig en verantwoordelijk beheer van iets of iemand dat aan iemands zorg is toevertrouwd”. Iedereen hierboven had een vrije wil om te doen wat ze deden, maar door zo te doen werd een hogere wet geschonden, namelijk die van rentmeesterschap.
 
Dit is de diepere wijsheid - het zijn van een mens, de hoogste vorm van leven op deze planeet, draagt een verantwoordelijkheid met zich mee goed zorg te dragen voor dieren en mensen die minder volwassen zijn of mindere vermogens hebben, vergeleken met een gezonde volwassene – of dat nu een dier is, een kind, een gehandicapt iemand, of een zieke en gewonde.
 
Of ongelovigen nu wel of niet de Schrift erkennen, de eerste instructie door de Heer aan Adam gegeven, heeft te maken met het beheer over de hele planeet, inclusief planten en dieren. Nadat die eerste richtlijn gegeven was, werden alle dieren en vogels naar Adam toegebracht om te zien hoe hij ze noemen zou. Joodse geschriften en Joodse traditie zeggen dat Adam alle kennis van de natuurlijke wereld had en dat overdroeg aan Seth en Enoch. (Genesis 1:26-31, 2:19-20, Josephus, etc.)
 
Dit ingeboren gevoel van rentmeesterschap wordt door alle volken en culturen erkend. Maar God nam een risico toen Hij de zorg van de planeet delegeerde aan een mens – een rentmeester heeft de vrijheid de gegeven verantwoordelijkheid te misbruiken.
 
Het verschil tussen een recht en capaciteit
Een vader leent zijn auto aan zijn tienerzoon uit, en de zoon bouwt met zijn vrienden een feestje in de auto; er wordt onverantwoordelijk gereden en eten en drinken geknoeid op de bekleding – dat is misbruik maken van rentmeesterschap.
 
Een man leent zijn grasmaaier uit aan een vriend en die vriend geeft die maaier vies en kapot weer terug – dat is misbruik maken van rentmeesterschap.
 
Een man stroopt een zwanger hert – misbruik van rentmeesterschap.
Een vrouw houdt katten in haar huis, waar ze niet voor zorgen kan – misbruik van rentmeesterschap.
Een man slaat zijn hond uit frustratie – misbruik van rentmeesterschap.
Een babysitter houdt een feestje en veroorzaakt de dood van een kind – misbruik van rentmeesterschap.
Een lerares gaat een seksuele relatie aan met een student – misbruik van rentmeesterschap.
 
Elk van hen had vanwege hun vrije wil de capaciteit hun rentmeesterschap te misbruiken, maar ze hadden niet het recht dit te doen. Dat is omdat rentmeesterschap gezien wordt als een hogere waarheid dan iemands recht dat rentmeesterschap te misbruiken. Om het anders te zeggen: de hogere waarheid van rentmeesterschap neemt iemands recht weg onafhankelijk van die verantwoordelijkheid te handelen.
 
Een voorbeeld – een beheerder, die zorg draagt over het landgoed van een oude man die te oud is geworden om zijn eigen financiën te regelen, heeft de verantwoordelijkheid een goede rentmeester te zijn en met die verantwoordelijkheid komt het besef dat hij het recht niet heeft dat geld voor zichzelf te gebruiken. Rentmeesterschap neemt het recht weg op eigen houtje op te treden, maar de vrije wil om misbruik te maken van dat rentmeesterschap, is er nog steeds.
 
Hoe ziet God een ongeboren baby?
In Exodus 21:22-25 legt God Zijn wetten uit en geeft daarom een hypothetisch geval over 2 mannen die vechten, waarbij een zwangere vrouw die als toeschouwer aanwezig is, gewond raakt:
 
 “Wanneer mannen vechten en een van hen stoot een zwangere vrouw, zodat haar vrucht afgaat, maar zonder ander letsel (verkrachting of aanranding), dan zal zeker een boete worden geëist, nadat de man van die vrouw hem oplegt, en hij zal het volgens besluit van de rechters geven. Maar indien er een ander letsel is, (poging tot verkrachting of aanranding – Eng Bijbel) zult gij geven leven voor leven, oog voor oog, tand voor tand…”
 
In onze termen is dit het verschil tussen een ongeval dat resulteert in de dood, onbedoelde doodslag, wat in dit geval een boete vraagt en/of een andere straf en de moord van een ongeboren kind, als de moeder een miskraam krijgt ten gevolge van fysieke en seksuele aanranding.
 
Vrije wil is een twee-snijdend zwaard
Een vrije wil heeft altijd consequenties, soms bedoeld, soms onbedoeld. Vrije wil is gemaakt om te functioneren binnen beperkingen – een jager heeft de vrij wil te jagen, maar met de beperking dat het binnen het jachtseizoen mag. Om iemands vrije wil te plaatsen boven de verantwoordelijkheid van rentmeesterschap, kan ervoor zorgen dat de jager in de gevangenis belandt.
 
Een vrouw heeft de vrije wil met haar lichaam te doen wat ze wil, in ieder geval in een groot deel van het Westen, en verliest daarmee het rechtmatig rentmeesterschap over het geweldige geschenk van een kind dat in haar groeit, met alle gevolgen van dien.
 
Het heeft geen zin een ongelovige deze tekst te laten zien, omdat ze Gods gezag niet erkennen, dus de argumenten draaien rond mindere waarheden – het recht van een vrouw te bepalen wat ze met haar lichaam doet, en het is een baby in haar baarmoeder – geen van beide zijn dit diepe argumenten. Geen van beide richt zich op de diepere waarheden dat we rentmeesters van de planeet zijn, rentmeesters van een lagere vorm van leven, rentmeesters van ons eigen lichaam. Iemand kan de capaciteit hebben een goede rentmeester te zijn, maar men kan er ook voor kiezen het beheer waarover men gesteld is, te misbruiken.
 
Als een maatschappij en een cultuur de verantwoordelijkheid persoonlijke rentmeesters te zijn, afwijst, eindigen we met wetten die dat ongeboren hertje beschermt, maar de moord van ongeboren baby’s legaliseert.
 
Volgende week een ander onderwerp.
Zoals ik al zei: zomaar wat losse gedachten, iets om over na te denken…tot dan, zegen!
John Fenn
www.cwowi.org
Mail naar cwowi@aol.com
 

Dag allemaal,
Vorige week deelde ik (slechts) de financiële elementen van de gelijkenis van de talenten, waar Jezus van zei ‘het koninkrijk der hemelen is als”.
 
Hij schetste een baas die een veelzijdige zaak heeft, met werknemers met verschillende capaciteiten; Hij verwachtte van hen op hun werk te verschijnen en naargelang hun potentieel te werken: Neem risico’s om kans op een grotere beloning te hebben, werk hard, met integriteit en verantwoordelijkheid, of wordt ontslagen. De ene slechte en luie werknemer leed onder de gevolgen van zijn houding, hij dacht kwaad van zijn baas en hij eindigde in armoede en smart. Wat het kwaad ook was dat hij over zijn baas dacht, het was duidelijk niet de waarheid, gezien de eerlijke en eerbare manier waarop de baas de andere twee behandelde – wat laat zien dat sommigen altijd anderen de schuld geven, en houding bepaalt hoogte.
 
De gelijkenis van de talenten, in ieder geval het deel dat over geld gaat, is kapitalistisch – een particulier bedrijf, dat als doel heeft geld te maken dat in particuliere handen blijft, waarvan de beloningen gaan naar de meest ijverige risiconemers. Dit was logisch voor de Joodse toehoorders en bevestigt de Joodse cultuur door God gegeven en, zoals vorige week genoemd is, die cultuur was grotendeels kapitalistisch – wat ons een blik in het duizendjarig Rijk geeft en hoe de aarde dan bestuurd wordt. Maar nogmaals…
 
Kapitalisme met limieten – nationale schuldkwijtschelding
“Na verloop van zeven jaar zult gij een kwijtschelding doen plaats hebben. En dit is de wijze van kwijtschelding: Iedere schuldeiser zal hetgeen hij aan zijn naaste leende, kwijtschelden; hij zal zijn naaste en zijn broeder niet tot betaling dwingen…Een buitenlander moogt gij tot betaling dwingen, maar hetgeen gij van uw broeder tegoed hebt, zult gij hem kwijtschelden”.
Deuteronomium 15:1-3
 
Daarom, eigendommen waar een hypotheek op zat, werden gewaardeerd tegen een evenredig bedrag op basis van de resterende tijd tot het 7e jaar. “Bij een groter aantal jaren zult gij de koopsom naar verhouding hoger stellen; bij een geringer aantal jaren zult gij de koopsom naar verhouding lager stellen: want het getal der oogsten verkoopt hij u. Gij zult elkaar niet benadelen, maar voor uw God vrezen, want Ik ben de Here, uw God.” Leviticus 25:16-17
 
Als het ging om het Jubeljaar, dat elke 50 jaar kwam, werden alle eigendommen teruggegeven aan de oorspronkelijke familie: “Gij zult zeven maal zeven jaren tellen (49) en het 50e jaar vrijheid in het land afkondigen…ieder van u zal terugkeren tot zijn bezitting…” Leviticus 25:7-17
 
Hier zien we kapitalisme met limieten
Door iedere 7 jaar schuld kwijt te schelden en in het 50e jaar ook te eisen dat onroerend goed teruggaat naar de originele families die daarvoor de eigenaar waren, bracht God grenzen aan de hoeveelheid rijkdom die 1 persoon en 1 familie kon vergaren.
 
Er waren dus mensen die goed opgeleid en kundig waren in zakendoen en die rijkdom vergaarden in die 7 jaar en er waren anderen met minder vaardigheden, die minder verdienden, zoals we dat zien in de gelijkenis van de talenten. Ook waren er mensen die geld gespaard konden hebben en dat konden doorgeven, en er waren mensen die nooit geld gespaard hadden. Zoals Jezus constateerde, ‘de armen hebt gij immers altijd bij u.’ (Mattheüs 26:11)
 
Zijn ingenieus systeem dat grenzen stelde aan het kapitalisme, zorgde ervoor dat de levensstandaard van iedere Israëliet kon toenemen, vergeleken met de omliggende landen – men kon de heidenen nog steeds rente berekenen op langlopende leningen. Op die manier werd rijkdom overgedragen aan Israël van hen die geen verbond met God hadden. De rijkdom van de goddelozen werd overgedragen via zakentransacties en betaalde rente.
 
 (Daarom kan het soms Gods wil zijn voor iemand zich failliet te laten verklaren, als er in de wet bepalingen zijn voor dergelijke gevallen)
 
Denk aan de rijkste mensen in de wereld en aan elke bank. Stel dat landelijk alle schulden zouden worden kwijtgescholden? Iedere huishypotheek, auto lening, credit card lening? Verder, stel dat het huis waar jij in opgroeide, maar wat bijna 50 jaar geleden verkocht werd, over 10 jaar weer in jouw familie zou komen? Dan heb je de keuze het (opnieuw) te verkopen aan wie daar nu wonen, of je zou het terug kunnen krijgen. Wat een geweldig systeem persoonlijke rijkdom te beperken, en in het land een systeem te hebben van automatisch kopen en verkopen en het geven en krijgen van leningen, het genereren van nieuwe deals. En dat iedere 7 en 50e jaar. Kapitalisme met limieten.
 
Hoe ging dat in het Nieuwe Testament en het geven aan elkaar?
“En de menigte van hen, die tot het geloof gekomen waren, was één van hart en ziel, en ook niet één zeide, dat iets van hetgeen hij bezat zijn persoonlijk eigendom was, doch zij hadden alles gemeenschappelijk…Er was ook niet één behoeftig onder hen; want allen, die eigenaars waren van stukken grond of van huizen, verkochten die en brachten de opbrengst van de verkoop en legden die aan de voeten van de apostelen en aan een ieder werd uitgedeeld naar behoefte.”
 
We moeten dit niet verkeerd gaan uitleggen, alsof zij in een gigantische commune woonden, maar we zien wel de individuele vrijheid in hun geven, want Petrus zei tegen Ananias: “…Als het onverkocht gebleven was, bleef het dan niet van u, en was, na de verkoop, de opbrengst niet ter uwer beschikking?” Handelingen 5:4
 
En Handelingen 2:46: “…zij braken het brood huis aan huis en gebruikten hun maaltijden met blijdschap en eenvoud des harten.” Dit laat zien dat ieder zijn eigen huis had, alhoewel sommigen hun extra bezittingen verkochten, zoals we dat hierboven zagen.
 
Handelingen zegt ‘niemand zei dat iets zijn persoonlijk eigendom was,’ wat wil zeggen dat zij zulke grote gevers waren, dat iedereen bereid was  wat zij hadden aan een naaste in nood te geven – het zegt niet dat hun bezittingen niet meer hun eigen was, maar dat niemand iets claimde als het zijne. Een groot verschil. Ik weet velen die vandaag de dag dezelfde vrijgevigheid in hun hart hebben, zoals blijkt uit hun vrijgevigheid als een manier van leven.
 
Dat sluit communisme in de eerste gemeente uit – communisme is wanneer de staat alles bezit en naar behoefte over allen verdeeld. In de eerste gemeente zien we kapitalisme, met limieten en  binnen de Joodse context, aan elkaar gelijmd door een levensstijl van liefde dat hen dreef tot een levensstijl van geven. Het lichaam zorgt voor het lichaam.
 
Daarom schreef Paulus: “Werk, zodat je iets hebt te geven aan anderen” en “Hun die rijk zijn in deze wereld moeten gevers zijn, en mededeelzaam aan hen in nood.” Efeziërs 4:28 en 1 Timotheüs 6:17-19
 
Verder, de prioriteit was dat er allereerst voorzien werd  in alle behoeften van het lichaam van Christus; pas daarna gaf men naar buiten, aan de onbekeerden: “Laten wij dus, daar wij de gelegenheid hebben, doen wat goed is voor allen, maar inzonderheid voor onze geloofsgenoten.” Galaten 6:10
 
Onze verantwoordelijkheid voor elkaar zorg te dragen, niet die van de overheid
Geld is hier op aarde en de verantwoordelijkheid hoe we daar mee om gaan, is alleen het onze, zoals we dat zien in de 10 geboden en de gelijkenis van de talenten. God is niet jouw zakenpartner, en iedere leiding of richting die Hij geeft, volgt deze geschetste principes van risico/beloning, integriteit en verantwoordelijkheid.
 
Dat geldt evenzo als je een gevend hart hebt – Christus is in jou, dus is het aan jou en Hem beslissingen te nemen: “Elke eerste dag der week legge ieder uwer naar vermogen thuis iets weg, en hij spare dit op.” Christus is in jou, overleg met Hem, dan kom je er wel uit. 1 Corinthiërs 16:2
 
En merk op dat het geven aan hen in nood, selectief was, gebaseerd op het karakter van de persoon die het ontvangt, gedemonstreerd door een levensstijl van actief christelijk geloof: “Betreffende weduwen (zij die geen familie hebben om hen te onderhouden), geef niet aan hen, tenzij ze druk zijn in het bedienen van anderen”. 1 Timotheüs 5:9-11
 
(Dit geeft ons inzicht in het beleid van Handelingen 6, het zorgen voor de weduwen – het was niet een gratis weggeven, zij werden geacht bezig te zijn in het dienen van anderen).
 
Het is duidelijk dat we zien dat het de verantwoordelijkheid van het lichaam van Christus is voor gelovigen in nood te zorgen, en niet dat van de overheid of van georganiseerde liefdadigheidsinstellingen – maar het lichaam zorgt voor het lichaam.
 
Zoals ik aan het begin heb gezegd, is deze serie een collectie van een aantal gedachten – deze eerste 2 gaan over Gods koninkrijk en de mate waarin de overheid een rol speelt in het zorg dragen en voeden van de burgers. Ik heb gedeeld dat het koninkrijk, zoals we dat zagen in de gelijkenis van de talenten, kapitalistisch is, en dat gelovigen allereerst voor gelovigen zorgen; dat is niet de eerste taak van de overheid, noch van een sociale dienst.
 
Daar laat ik het bij – Het was mijn bedoeling te definiëren waar God staat als het gaat om het Kapitalisme, Socialisme en Communisme, daar overheden in de hele wereld worstelen met de vraag hoever hun bemoeienis moet gaan.
 
Volgende week zomaar wat gedachten over…abortus.
Tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com

Dag allemaal,
Het was in 2004, tijdens de Bush-Kerry presidentsverkiezingen dat ik een verschil in de VS bemerkte in de geestelijke wereld en met name in de strijd voor het Witte Huis. Ik vroeg de Vader wat het was en Hij zei dit: “Het is de geest van socialisme. Het kan vertraagd worden, maar niet gestopt.” Ik vroeg waar het vandaan kwam en Hij antwoordde: “Europa,” waarop ik vroeg waarom: “Er zijn sommigen in dit land die denken dat de VS als Europa zou moeten zijn, maar dat is niet waar ik dit land toe geroepen heb”.
 
Zijn antwoord was de reden dat ik mij ging afvragen “Is God, en zijn de wetten van het koninkrijk van de hemel in het bijzonder, opgezet als kapitalistisch, communistisch of ergens tussenin?”
 
Hier zijn de definities van kapitalisme, socialisme en het communisme:
 
Kapitalisme: Een economisch en politiek systeem waarin de handel en industrie van een land bepaald wordt door particuliere eigenaren, met winstoogmerk, in plaats van door de staat. Antoniem (het tegenovergestelde):
Communisme
Socialisme: Een economisch en politiek systeem dat pleit voor productie, distributie en uitwisseling van goederen en diensten; en dient gereguleerd en het eigendom te worden van de overheid.
 
Communisme: Een systeem waarin al het eigendom openbaar is en iedereen werkt en ontvangt dingen van de overheid, gebaseerd op diens behoeften.
 
Is God een kapitalist? De 10 geboden
Het is algemeen begrepen vanuit de oudheid dat de 613 wetten van Mozes worden samengevat in de 10 geboden, en die 10 zijn onderverdeeld in 2 categorieën: God en de mens.
 
De eerste vier gaan over God: Gij zult geen andere goden voor Mijn aangezicht hebben, geen afgoden maken, de naam van de Heer niet ijdel gebruiken, je zult niet werken op de sabbatdag.
 
De laatste 6 hebben te maken met het gezin: Eer je vader en moeder, je zult niet doden, niet stelen, geen overspel plegen, niet liegen, niets begeren van uw naaste. (Exodus 20:3-17)
 
Een blik achter deze geboden. Ze zijn gebouwd op het fundament van een gezin dat van God houdt.
Ga wat dieper en je zult zien dat tenminste twee ervan te maken hebben met persoonlijk eigendom van goederen en bezittingen: je zult niet stelen, niets begeren wat van je naaste is, diens bezittingen. Maar zelfs dat is dieper, want dit is het complete vers 17, dat weergeeft wat begeren betekent:
 
“Gij zult niet begeren uws naasten huis; gij zult niet begeren uws naasten vrouw, noch zijn dienstknecht, noch zijn dienstmaagd, noch zijn rund, noch zijn ezel, noch iets dat van uw naaste is.”
 
Je ziet hier persoonlijk en individueel eigendom en beheer. De buurman bezit en/of beheert zijn eigen huis, gezin, werknemers, vee en (daarom ook) land. Tenminste de helft van de 6 geboden die spreken over hoe men omgaat met een ander, zijn kapitalistisch, dus individueel eigendom en verantwoordelijkheid voor wat men bezit, en het gebod zich niet te bemoeien met hoe jouw naast omgaat met zijn bezit en zijn beheer.
 
De gelijkenis van de talenten: Mattheüs 25:14-30
Toen Jezus zei “Het Koninkrijk der hemelen is als,” sprak Hij over de wetten van het ‘land’ de hemel en wetten die uniek zijn voor het Koninkrijk der hemelen, ingesteld door de Koning.
 
Ieder koninkrijk heeft zijn eigen wetten. Als voorbeeld, in Mattheüs 12:26 zei Jezus dat satan een koninkrijk heeft, wat wij ‘hel’ noemen, een plek geregeerd door wetten die een perversie zijn van alles wat God is. Daarom is de hel een plek van kwelling, in plaats van een plek van vrede, liefde en zekerheid. Maar de wetten van het koninkrijk van satan zijn uniek voor zijn koninkrijk – hij heeft het op die manier ingesteld, hij is de koning, dus dat is zijn verantwoordelijkheid.
 
Vandaar, toen Jezus een gelijkenis begon met te zeggen “Het Koninkrijk der hemelen is als,” weten we dat Hij spreekt over de wetten van het Koninkrijk der hemelen die in dat Koninkrijk gelden.
 
We hebben gezien dat de 10 geboden gebouwd zijn rondom het huis, familie, persoonlijk eigendom en de verantwoordelijkheid goed te beheren, gekoppeld aan het gebod zich niet te bemoeien met het eigendom en management van dat van jouw naaste. Laten we wat dieper hier opingaan, door te kijken naar een openbaring van de economische wetten van Gods Koninkrijk:
 
De gelijkenis van de talenten (talenten waren in die tijd een geldeenheid)
Het Koninkrijk der hemelen is als een mens, die bij zijn vertrek naar het buitenland zijn slaven riep en hun zijn bezit toevertrouwde. En de een gaf hij 5 talenten, een ander 2, een derde 1, een ieder naar zijn bekwaamheid, en hij reisde buitenslands. Terstond ging hij die de 5 talenten ontvangen had, op weg, en deed er zaken mee en verdiende er 5 bij. Evenzo verdiende hij die de 2 talenten had, er 2 bij. Maar hij die het ene talent ontvangen had, ging heen en groef een gat in de grond en verborg het geld van zijn heer.
 
En na lange tijd kwam de heer van die slaven en hield afrekening met hen. En die de 5 talenten ontvangen had, trad toe en bracht nog 5 talenten bovendien, zeggende: Heer, 5 talenten hebt gij mij toevertrouwd, zie, ik heb er 5 talenten bijverdiend. Zijn heer zeide tot hem: Wel gedaan, gij goede en getrouwe slaaf. Ga in tot het feest van uw heer.
 
Die met de 2 talenten trad ook toe en zeide: Heer, 2 talenten hebt gij mij toevertrouwd; zie, ik heb er 2 talenten bijverdiend, waarop zijn heer zei: Wel gedaan, goede en getrouwe slaaf! Ga in tot het feest van uw heer.
 
Nu kwam ook hij die het ene talent ontvangen had, en zeide: Heer, ik wist van u, dat gij een hard mens zijt, die maait waar gij niet gezaaid hebt, en die bijeenbrengt van plaatsen waar gij niet hebt uitgestrooid. En ik was bevreesd en ben heengegaan en heb uw talent in de grond verborgen; hier hebt gij het uwe.
 
Zijn heer antwoordde en zeide tot hem: Gij slechte en luie slaaf! Wist gij dat ik maai waar ik niet gezaaid heb en bijeenbreng van plaatsen waar ik niet heb uitgestrooid? Dan had gij mijn geld aan de bankiers moeten geven en ik zou bij mijn komst mijn eigendom met rente opgevraagd hebben. Neem hem het talent af en geef het aan hem die de 10 talenten heeft. Want aan een ieder die heeft, zal gegeven worden en hij zal overvloedig hebben. Maar wie niet heeft, ook wat hij heeft, zal hem ontnomen worden. En werpt de onnutte slaaf uit in de buitenste duisternis. Daar zal het geween zijn en het tandengeknars.
 
Dit gaat allemaal over het kapitalisme. Jezus zei vanaf het begin ‘het Koninkrijk der hemelen is als’. Zie hoe de structuur van het koninkrijk is:
 
Er is een baas, die dus een bedrijf bezit en medewerkers heeft met verschillende vaardigheden. Hij beloont iedere werknemer naar diens vermogen, en vertrouwt hen het beheer toe van een deel van de zaak. Twee van de drie mannen werken hard, kopen en verkopen en verdubbelen zo hun geld; ze worden beloond en gepromoveerd voor hun harde werk.
 
De slechte en luie man, die ten onrechte slecht sprak van zijn baas (beweerde dat hij oneerlijk was en de oogst van anderen stal), werd ontslagen omdat hij nagelaten had de eisen van het bedrijf voor zijn functie te vervullen. De baas zou hem aangehouden hebben  als hij slechts het minimum gedaan zou hebben, door het geld op de bank te zetten en zo rente daarvan te ontvangen. Maar omdat hij niet werkte en andere dingen aan het doen was, werd hij ontslagen, met als gevolg het huilen en het tandengeknars; een gevolg van armoede en luiheid – alles door zijn eigen toedoen.
 
De wetten van het Koninkrijk die Jezus leert, omvatten persoonlijk eigendom, management, verantwoordelijkheid dat gegeven wordt gebaseerd op bekwaamheid, beloond worden met promotie voor integriteit en goed en hard werken, en het lijden onder de gevolgen van verkeerd beheer van geld, tijd en verantwoordelijkheid. Deze gelijkenis is consistent met de basis van de 10 geboden. (Voor meer over deze gelijkenis en ander Bijbels, economisch onderwijs, zie mijn ‘Balanced Bibilical Prosperity’ series).
 
De reden dat dit onderwerp belangrijk is, zowel in de VS als in een groot deel van de wereld, is dat er een strijd gaande is over de mate waarin de overheid zich moet gaan bemoeien met geld en eigendommen; de wereld gaat aanzienlijk veranderen in de komende paar jaar, vandaar dat ik dit nu deel zodat mensen de geestelijke principes en de strijd die er woedt kunnen onderscheiden en wijs worden.
 
Maar hoe zit het dan met de eerste gemeente die alles deelde en alles gemeenschappelijk had? Hoe was dat vroeger in Israël, een nationaal faillissement dat iedere 7e en 50e jaar plaatsvond? Is het koninkrijk 100% kapitalistisch, of zijn er nog meer wegen van God in deze dingen…volgende week meer.
Zegen, John Fenn
www.cwowi.org
Mail naar cwowi@aol.com