Hallo allemaal,

Mijn grootvader was een dokter die een praktijk had in een klein stadje Philippi in West Virginia. Hier is mijn moeder geboren in 1934. Vandaag telt Philippi niet meer dan 2870 inwoners, dus hij was een plattelandsdokter begin dertiger jaren. Later verhuisde hij zijn jonge gezin naar Kokomo, Indiana, waar mijn moeder opgroeide, trouwde en waar ik ben geboren en getogen.

Op een dag toen ik 17 jaar was en mijn grootouders bezocht, gebruikte grootvader mijn bezoek als een excuus om zijn favoriete snack te eten, een kom met Breyers vanille ijs – een soort met stukjes vanille erin. Toen we aan de keukentafel gingen zitten, begon hij te vertellen over zijn praktijk in Philippi.

Koorts

“Op een dag belde Mevrouw Richardson en maakte een afspraak met jouw oma om naar kantoor te komen, omdat ze ziek was, maar die middag kwam ze niet opdagen. (mijn oma was een verpleegster en toentertijd de assistente van mijn opa). Ik was bezorgd dat ze te ziek was om langs te komen, dus liep ik naar haar huis en klopte op de hordeur.

Het was zomer en in die tijd hadden we geen airconditioning, we deden gewoon de deuren en ramen open. Nadat ik geklopt had, zei mevr. Richardson: “Hallo, Wie is daar?”, dus ik antwoordde: “Mevrouw Richardson, dit is Dokter Good. U kwam niet op de afspraak, dus kom ik even langs om te kijken hoe het met u gaat. Is alles goed?”

He pauzeerde even zodat we allebei een hapje van ons smeltend ijs konden nemen, en ik vroeg me af waarom hij een lach moest onderdrukken en waarom zijn ogen begonnen te glimmen, toen hij vervolgde: “Ze zei opnieuw ‘Hallo, wie is daar?’ dus dit keer zei ik een beetje luider ‘Mevrouw Richardson, dit is Dokter Good. Hoe voelt u zich, heeft u hulp nodig?’

IJlend

“Op dit moment dacht ik dat ze ijlde van de koorts, of misschien te zwak en gedesoriënteerd was om behoorlijk te reageren, dus ik maakte me erg bezorgd om haar. Ik rende snel achterom, naar de keukendeur, waar ook een hordeur was. De keuken was leeg, behalve een papegaai in een kooi, dus klopte ik op de deur en gluurde door de hordeur met mijn handen als een verrekijker rond mijn ogen en riep bezorgd uit: “Mevrouw Richardson, dit is Dokter Good. Heeft u hulp nodig?” (ik zat op het puntje van mijn stoel want ik maakte mij nu ook zorgen om haar)

Maar opa begon zo hard te lachen, dat er tranen uit zijn ogen biggelden, wat mij in verwarring bracht. Ik bedacht me tevens dat ik misschien niet zo vaak meer momenten als deze met hem zou hebben, dus ik graveerde ieder detail in mijn herinnering, terwijl ik me afvroeg wat de reden kon zijn waarom hij zo moest lachen. Oma ging bezig met de afwas, zodat hij rustig de tijd kon nemen om het verhaal te vertellen, al kon zij nauwelijks haar lachen inhouden, wat volgens mij evenzeer kwam omdat ze het zo leuk vond hem te zien lachen, alsmede de herinnering aan het verhaal.

Hij kon zich nauwelijks goed houden, toen hij vervolgde: “John, toen ik mijn gezicht tegen de hordeur drukte, begon de papegaai te praten met een luide en heldere stem: ‘Hallo, wie is daar?’”

En toen barstten we allemaal in lachen uit. Hij zei: “Ik had de hele tijd tegen een papegaai gesproken!” Voor mij, het lachen was gedeeltelijk vanwege het verhaal en deels door het zien van opa en oma die samen zo hard moesten lachen, en oma die opa’s schouder lichtjes aanraakte bij de herinnering daaraan, dat ik mij ineens een toeschouwer voelde, bevoorrecht iets prachtigs en ontroerends te zien, en wat nooit meer terug zou komen.

Minder dan 2 jaar daarna stierf oma onverwacht en hij verloor de wil te leven. Dat verhaal heb ik opgestuurd naar Reader’s  Digest om in één van hun coloms te plaatsen. En Mevrouw Richardson? Hij kwam er later achter dat ze zich beter was gaan voelen en naar het dorp gewandeld was om boodschappen te doen, en vergeten was haar afspraak af te zeggen.

Ken de Heer, of ken slechts het Woord?

Mijn opa dacht dat hij wist wat mevr. Richardson wilde, vanwege haar woord. Zei had met mijn oma gesproken, haar symptomen beschreven, en een afspraak gemaakt. Toen vertelde oma aan opa wat zij gezegd had. Dus hij kende mevr. Richardson door haar woord, via iemand anders.

Sommige christenen kennen de Heer op dezelfde manier als mijn opa dacht dat Hij mevr. Richardson kende. Een middelaar, een tussenpersoon, heeft over Hem verteld, of vertelde wat Hij gezegd heeft, dus denkt men Hem te kennen omdat ze Zijn Woord hebben. maar als er een crisis komt, en als ze het nodig hebben zelf van Hem te horen, wel….

Mijn opa kwam er achter dat hij de stem van mevr. Richardson niet kende, anders zou hij niet met een papegaai gesproken hebben. Zo ook als gelovigen proberen te volgen wat zij denken dat Gods Woord is in een crises of beslissing, en er dan achter komen dat ze Zijn stem niet echt kennen – en zich dan gaan afvragen hoe het kan dat Hij zo gemeen is voor hen, of waarom hun geloof niet werkt, of waarom Hij zo ver weg lijkt en onverschillig. Ze kennen Hem niet, ze kennen Zijn Woord, wat anderen over Hem zeggen, hebben enig onderwijs over principes en concepten. Maar ze kennen Hem niet.

Hoe deden ze dat?
Vergeleken bij de christenen in de eerste eeuw, doen christenen in onze tijd doen de dingen omgekeerd. Toch keerden zij de wereld in een paar jaar tijds op zijn kop, terwijl wij merken dat we ieder jaar minder invloed hebben in onze wereld. Nieuwe Griekse en Romeinse gelovigen in Jezus wisten niet veel over de Joodse cultuur, ze kenden het Oude Testament niet en het Nieuwe Testament was nog niet geschreven.

Hoe zou het zijn als jouw Bijbels en onderwijs cd’s, MP3’s en achtergond boeken niet bestonden? Wat nu als je geen vers en hoofdstuk in jouw geheugen had omdat er geen vers en hoofdstuk was om te memoriseren? Antwoord: je wordt geconfronteerd met het kennen van Degene die in jouw geest woont.

Vandaag gaan al onze inspanningen naar het geschreven Woord en het kennen van Hem door het Woord. Dat is natuurlijk juist en goed, maar de gelovigen uit de eerste eeuw hadden het Nieuwe Testament niet – ze moesten Zijn aanwezigheid binnenin leren kennen. Hij was hun gids. Hij was hun leraar. Hij was hun leider en hulp in tijden van crises en beslissing nemen. Er waren geen rollen om vers en hoofdstuk op te kunnen zoeken, alleen Christus in hen was er, de hoop der heerlijkheid. Zij MOESTEN Hem wel kennen.

Wij zoeken principes, zij zochten God.

Geen hulpmiddelen
Klassieke commentatoren geloven dat de Evangeliën van Mattheüs en Marcus pas in 66-70 Na Christus geschreven werden, na de dood van Petrus en Paulus en ongeveer 40 jaar na het kruis. Al geloven sommigen dat Marcus en daarna Mattheüs geschreven werden 30 of 40 jaar na Christus, en sommigen noemen zelfs 80 tot 90 jaar daarna. Dat zijn slechts 2 Evangeliën uit wat later het Nieuwe Testament zou worden.

Lucas eindigt Handelingen met Paulus, in Rome, in een gehuurd huis, zo rond het jaar 62 na Christus. Dus weten we dat Handelingen pas na 62 na Christus geschreven is en Handelingen is pas deel 2 van het evangelie van Lucas, beiden oorspronkelijk geschreven aan een Romeins Christen genaamd Theophilus die wilde weten over deze Christus die nu in een wedergeboren geest leeft. (Lucas 1:3, Hand. 1:1)

Petrus en Paulus stierven beiden rond 66 na Christus, en Johannes schreef zijn evangelie, en zijn 3 brieven en Openbaringen pas eind jaren 90 of 100 na Christus. Dus was er geen Nieuw Testament voor Christenen om op te slaan!

Dus hoe kenden gelovigen in de eerste eeuw God, als dat niet was door het geschreven Woord? Het was door HEM te kennen. Heel natuurlijk, door met Hem te praten, tijdens het leven van alledag. Als ze moesten weten wat de Vader had voor hun toekomst, was er geen gebedslijn die gebeld kon worden, geen telefoonlijn waar je voor 20 dollar per maand een persoonlijke profetie kon krijgen.

Er waren geen christelijke conferenties over bevrijding, of over hoe je jouw gezin en kinderen gered kunt krijgen, er waren geen boekwinkels met theologie boeken of studieboeken over de geschiedenis en cultuur van het Oude testament. Ze hadden geen hulpmiddelen, er was slechts de God die in hen woonde. En dat was genoeg om het hele Romeinse Rijk op zijn kop te zetten!

Denk er eens over na!
Toen Paulus de gelovigen in Efeze vertelde om niet meer ‘onmondig te zijn, op en neer, heen en weder geslingerd onder invloed van allerlei wind van leer, door het valse spel der mensen, maar op te groeien, de waarheid te spreken, in liefde in elk opzicht naar hem toe,’ hoe konden ze dat doen zonder een vers en hoofdstuk te hebben om op te staan? (Efeziërs 4:14-15)

Toen Paulus naar de Romeinen schreef, hen onderwees over de Joodse wet, en vertelde hoe een deel van hem het juiste wilde doen en een deel wilde zondigen, en hoe je zonde kunt overwinnen door in nieuwheid des levens te wandelen, hoe denk je dat zij dat konden zonder hoofdstuk en vers, zonder een telefoonlijn die gebeld kon worden in een tijd van verzoeking, en geen pagina om op te slaan om ‘op het Woord te kunnen staan’?

Gilligans Eiland
Ze moesten de Heer in hen kennen. Ze hadden een vastberaden geloof. Een doelgericht geloof. Ze hadden ruggengraat, ze wisten dat ze met Christus in hen, in de meerderheid waren, in elke situatie, zelfs in het oog van martelaarschap. Geen duivel, geen Caesar kon hen scheiden van het feit dat ze Hem kenden, Hem voelden en met Hem wandelden. Ze hadden geen hoofdstuk en vers om op te staan, ze kenden Zijn aanwezigheid in hen.

Ze moesten leven in het besef dat Hij in hen was, want er was geen andere manier om Hem te kennen. Ben jij te afhankelijk van wat anderen zeggen over de Vader en Heer? Stel nu dat je geen Bijbel zou hebben, geen christelijke TV, geen onderwijs, behalve de getuigenissen van de mensen rondom jou over wat de Heer in hun levens gedaan heeft, en jouw eigen herinneringen aan Zijn trouw in jouw leven?

Dus wees eens voor een seizoen als Gilligan en de schipbreukelingen. Geen telefoon, geen verlichting, geen auto, geen enkele luxe, zoals Robinson Crusoë, zo primitief mogelijk…..leg de moderne middelen aan de kant, en leer hoe je kunt vertrouwen op Hem, wonend in Zijn aanwezigheid, je aandacht afwisselend tussen de wereld om je heen, naar Hem binnen in jou, en dan weer terug, dan weer naar Hem…..en converseer, vraag: “Wat denkt U hierover, Vader”?....en stem je oor af om Zijn zachte, stille stem te horen, opkomend vanuit jouw geest.

En verlies nooit jouw eenvoudige gezindheid om Hem, die in jouw geest woont, allereerst en bovenal te kennen.

Laat alle andere dingen een hulp zijn, niet de belangrijkste focus van Christus in jou, de hoop der heerlijkheid.

Volgende week een nieuw onderwerp,

Zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.cwowi.org

Hallo allemaal,

In Rock Ford, Colorado, waar ik voorganger ben geweest, hadden we elke donderdag een ontbijt met alle voorgangers, in een plaatselijk restaurant.

Op een morgen vroeg één van de voorgangers of we gehoord hadden wat er gebeurd was met broeder ...in de dichtbijgelegen stad LaJunta. Velen van ons kenden hem, een oudere voorganger van een lutherse kerk.

Hij bezocht een lid van zijn kerk in het plaatselijk verpleeghuis, een vrouw, nu blind vanwege diabetes en ouderdom. Hij ging in een stoel dicht bij haar bed zitten en ze begonnen te praten. Tijdens zijn bezoek at hij uit het schaaltje dat op het nachtkastje stond de pindas, tot ze bijna op waren.

Na ongeveer 45 minuten zei de vrouw:”er is niet zoveel meer voor mij te doen op dit punt in mijn leven. Ongeveer het enige pleziertje wat overgebleven is, is het eten van chocola. Iemand van de staf bracht mij chocoladepinda’s, maar ik hou niet van pindas. Dus het enige wat ik doe is, ik sabbel op de pindas tot ik de chocola op heb en spuug de pindas terug in het schaaltje op mijn nachtkastje”. (Ik heb dit verhaal geschreven en verteld zien worden door anderen in de loop der jaren, maar ik kan je vertellen dat het echt gebeurd is).

Verkeerde identiteit

Als je niet in staat bent het verschil te vertellen tussen jouw geest en de heilige Geest dan kan dit leiden tot een verkeerde identiteit, niet anders dan de voorganger hierboven. We maken beslissingen waarvan wij denken dat het God was, maar het blijkt niet zo te zijn. Dit brengt ons in verwarring en we vragen ons af hoe we konden doen wat we net gedaan hebben waardoor we terecht zijn gekomen waar we nu zijn.

Kwaliteiten van onze geest

Barb houdt van de zonsondergang. Herfst is haar favoriete tijd van het jaar. Ik hou van de lente. Zij heeft een sterk gevoel voor goed en fout. Indien iemand een rare geestelijke sfeer om zich heen heeft dan merkt zij dat op. Ik zie de potentie in mensen en hun gaven. Ik merk allereerst het geestelijke seizoen en proces op wat aan de gang is in hun leven.

Zij is iemand die in projecten werkt, die eerst het ene project afgerond moet hebben voor ze aan de volgende begint. Totdat het compleet afgerond is, is alles een afleiding voor haar taak. Zij is heel zorgvuldig. Ik wissel projecten af, wel 6 tegelijkertijd. Werk aan het ene een beetje, dan het andere wat, om ze zo na enige tijd allemaal af te ronden. Ik lees 4 boeken tegelijkertijd en daarnaast nog 2 waarvan ik hier en daar een bladzijde lees en daarnaast 3 tijdschriften. En dan tel ik niet mee het halve dozijn of zo van stripboekachtige boeken die op of in mijn nachtkastje staan die zorgen voor een klein beetje humor en afleiding voordat ik ga slapen.

Indien ik mij moet richten op een enkel project rond het huis dat langer dan een dag duurt, dan doemt het voor mij op als ‘werk’ zonder plezier voor mij. Het is dan gewoon een taak dat moet gebeuren. Zij geniet van lange projecten en wanneer ze afgerond zijn, dan zal alles op zijn plaats zijn en een lust voor de ogen. Daarom raakt ze gehecht aan dingen, terwijl dingen voor mij weinig aantrekkingskracht hebben, ofschoon ik meer romantisch ben dan zij is in veel opzichten. Ik hou van haar geest, zij houdt van mijn geest. Onze geestelijke eigenschappen vullen elkaar aan en maken ons volledig.

Je bent wie je bent

Deze kwaliteiten zijn van de geestelijke mens, want zo zijn we wie we zijn, hoe we functioneren, hoe we met elkaar omgaan. Er waren geen zielse (emotionele of educatieve) ervaringen in hoe wij opgroeiden die ons gevormd hebben dat maakte dat we aan de ene kant houden van zonsondergang en afgeronde projecten en aan de andere kant zonsopgang en het beginnen van projecten. We zijn zo van nature,

Het feit dat zij slechts één ding tegelijk kan doen terwijl ik er verschillende tegelijk doen kan, is niet een karakterfout in ons dat veranderd moet worden. Ja, ik heb door haar geleerd om een taak compleet af te ronden. Zij heeft geleerd om meer flexibel te zijn als het gaat om haar projecten. Het feit dat we deze eigenschappen hebben en geen andere is geen karakterfout, zonde, of een indicatie dat we onvolmaakt zijn. Ze zijn gewoon eigenschappen van onze Vader in ons.

De ziel is het probleem: Verwarring begint

De kwaliteiten in jouw geestelijke mens, de dingen die de kern van jou vormen, getuigen met de geest van iemand anders die op dezelfde wijze is geschapen of eenzelfde roeping heeft op zijn leven. Die geestelijke aantrekkingskracht betekent niet dat God jou zegt om in die richting te gaan. Het wil enkel zeggen dat jouw geestelijke mens de geest van de ander kan begrijpen.

Het is net zoals de Bijbelstudent die in mijn kantoor kwam, in tranen, en zich afvroeg waarom de zendingsboodschap haar zo aanraakte. Ik vertelde haar dat het was omdat zij ook geroepen was voor de Zending. Haar geest getuigde met zijn zendingswerk – dat betekende niet dat God haar toen en daar riep om naar het zendingsveld te gaan, of om in zijn bediening te gaan werken. Het betekende slechts dat ze eenzelfde roeping hadden in hun leven. Aantrekkingskracht wordt vaak verkeerd begrepen en opgevat als juistheid, en zelfs als liefde.

Hier zijn enkele andere voorbeelden:

1) Een stel houdt beiden van bergen, dus toen zij een bergstad bezochten en God zochten om te zien of Hij wilde dat ze daar naar toe zouden verhuizen, was het hun geest die een verband kon leggen met deze omgeving en zij voelden vrede. Dus ze namen dit aan als van God en verhuisden. Als er dan geen werk komt en het leven moeilijk wordt, gaan zij zich afvragen waarom God hen daar naar toe leidde.

De werkelijkheid: Hun geestelijke mens houdt van bergen, maar dat betekent niet dat God wil dat ze daar naar toe verhuizen. Ze vatten de kwaliteiten in hun geest dat maakt hoe ze zijn, verkeerd op als zijnde de stem van God. Met als gevolg dat zij ‘hun huiswerk niet deden’ in het natuurlijke. Ze dachten dingen niet verder door, ze zochten geen bevestigingen over de verhuizing, ze werkten niet aan een budget en een ordelijk plan. Ze kozen ervoor om alles te vergeestelijken omdat het leek dat God betrokken was in hun verhuizing, wat Hij niet was.

2) Iemand heeft bij 2 verschillende bedrijven een sollicitatie. Bij de ene klikte de bedrijfscultuur met wat juist voelt in hun geest. De andere heeft geen geestelijke aantrekkingskracht voor de bedrijfscultuur. Ze nemen baan nummer 1, maar voelen zich ellendig ondanks de meer christelijke bedrijfscultuur om zich heen, ze zijn gevangen in een baan die ze haten.

De werkelijkheid: ze werden in hun geest aangetrokken door de Goddelijke waarden, uitgedrukt in de bedrijfscultuur, zonder in het natuurlijke hun functieomschrijving te onderzoeken. Had men dat gedaan, dan had men baan nr. 2 aangenomen, wat nauw aansluit bij diens vaardigheden en wat men wilde doen in plaats van te denken dat de aantrekkingskracht in hun geest voor de Goddelijke cultuur van baan nr.1, God was die hen leidde.

3) Er zijn kwesties in iemands hart en huwelijk waarvan men weet dat God wil dat ze daar wat aan doen, maar men is bang voor wat er zou kunnen gebeuren als ze die gaan aanpakken, dus trekt men zich terug uit de gemeente, van de relaties in een gemeente, en van onderwerpen die te dichtbij komen, om maar niet volwassen te hoeven worden betreffende die zaken, hetgeen God wel wil dat ze doen. Ze weten in hun geest dat die problemen aangepakt moeten worden, maar ze kroppen het van binnen op zodat niemand dichtbij kan komen (inclusief de Heer).

De werkelijkheid: Ze rennen weg van God vanwege een geest van vrees in plaats van met het probleem om te gaan waarmee ze in het leven geconfronteerd worden. Ze redeneren het aanpakken van het probleem weg, omdat ‘het nu niet zo intens is’, en de vrede van God in hun geest wordt gebruikt als een excuus om er niets mee te hoeven doen. Men begrijpt niet dat die vrede er juist is, zodat men kan omgaan met dat probleem/zonde/omstandigheid.

Genade in onze geest is niet Gods toestemming zaken te negeren, het is Zijn bekrachtiging die problemen aan te pakken.
 
Zo niet, dan eindigt men uiteindelijk wat Jacobus noemt met ´liegen tegen de waarheid, wat wil zeggen dat de wijsheid van God in hun geest duidelijk is geworden, maar ze liegen tegen zichzelf en anderen en geven excuses. Heelheid in dit gebied is nieuw voor hen, dus is men bang voor wat er kan gebeuren als ze dat probleem gaan aanpekken. Dus in werkelijkheid gebonden door een geest van vrees, verstoppen ze zich achter de genade in hun geest, en verdraaien daarmee het doel daarvan.

4) Mensen maken een moeilijke periode mee, zoals verandering van werk, een sterfgeval, een ziekte (mentaal of fysiek), en ze voelen de overweldigende vrede van God in hun geest die hen door die crisis draagt. Omdat Zijn vrede in hun geest zo sterk is, weigert men iets te doen aan de zaken in het natuurlijke zoals de emoties betreffende de toekomst, en neigt men ertoe alles te vergeestelijken. Als er naar gevraagd wordt, wil men niet specifiek zijn over wat ze echt denken, directe vragen worden vermeden, terwijl men antwoordt met geestelijk klinkende woorden die niets zeggen.

De werkelijkheid: Ze weigeren zichzelf te onderzoeken, willen niet onder ogen zien dat waar ze nu zijn, een gevolg is van beslissingen die ze genomen hebben, of door problemen die ze hadden waar niets mee gedaan is.

Ze leggen hun verantwoordelijkheid bij God neer, niet beseffend dat Hij ze laat oogsten wat ze gezaaid hebben. De Heer kan heel genadig zijn met Zijn vrede in onze geest die ons helpt in moeilijke tijden, maar die vrede is niet bedoeld ons te weerhouden beslissingen in het echte leven te nemen, noch zaken in ons hart te negeren, die vrede is daar in onze geest om ons kracht te geven om te gaan met het leven.

Dagelijks Zijn aanwezigheid ervaren
Je ziet dat het ervaren van Zijn aanwezigheid niet slechts iets is voor tijdens een tijd van aanbidding of gebed, maar gedurende de dag in grote en kleine beslissingen. Ik voel Hem 24 uur per dag, 365 dagen, in mijn geest, en grotendeels komt dat door te beseffen dat Hij in me woont om met het leven zoals we dat tegenkomen om te kunnen gaan – ik werk niet om ‘in Zijn aanwezigheid te komen’, ik leef in Zijn aanwezigheid – en zo doe jij!

Volgende week meer hierover.

Ik hoop dat dit een zegen is voor jou, tot volgende week,

Zegen
John Fenn / vertaling WJMAHJ
www.cwowi.org

Dag allemaal,
Ik onderbreek mijn serie over hoe de Aanwezigheid van de Vader te ervaren, om gedachten te delen nu de verkiezingen voorbij zijn. De meesten zullen zich dit herinneren van een eerdere Weekly en mijn e-nieuwsbrief in september van dit jaar:

Een paar weken geleden heb ik iets gedeeld van wat de Vader verteld heeft betreffende de verkiezingen. Dit was het: “Zoals het er nu voor staat, zal Romney de verkiezingen winnen en de Republikeinen zullen de meerderheid in de Senaat hebben.”

“Maar ik heb de rest van wat Hij toen zei, niet gedeeld, omdat een deel daarvan nog niet plaats gevonden had.

Hij sprak toen verder en vertelde wie Romney zou moeten kiezen als zijn running mate om te winnen, omdat die staat belangrijk voor de verkiezingen zou gaan worden. En Hij vertelde wat er zou gaan gebeuren als hij die persoon niet zou kiezen.”

“Ik heb slechts aan 2 anderen verteld wat Hij zei en sindsdien nog iemand anders…maar ik kan je nu zeggen dat Romney iemand anders heeft gekozen dan waar de Vader toen over sprak, dus blijf ik bidden voor ons land omdat de uitkomst voor mij op dit moment onzeker is. De Vader bleef verder stil hierover. Meestal wil dat zeggen dat wat Hij het laatst noemde, staat. Vandaar de oproep te bidden.”

Zoals een aantal mensen weten die mij ge-e-maild hebben en ernaar vroegen, heeft de Vader gezegd dat als Romney wilde winnen, hij Rubio moest kiezen, omdat de Latino stem heel belangrijk zou zijn in de verkiezing. Wat Hij in augustus zei, is waargebleken, zoals je kunt zien in deze analyse van de Presidentiële en Senaat verkiezingen:

http//nbclatino.com/2012/11/06/record-latino-vote-key-to-obama-re-election/

Waar nu?
Sommigen weten nog wat ik in 2003 verteld heb, toen de Vader zei: “Pas op als Hillary in functie treedt”. In die tijd was zij al een Senator, dus de enige functies die over blijven, zouden Minister van Buitenlandse Zaken zijn, Vice President, en President.

Profetie lijkt uit te komen in ‘verschillende grijstinten’. Zoals iemand die aan het strand staat, zijn voeten nat krijgt en zegt: ‘ik ben nat geworden’, maar later het diepe water in gaat en opnieuw kan zeggen: ‘ik ben nat geworden’. Beide uitspraken zijn waar, maar zijn een kwestie van gradatie.

Op dezelfde manier was het Johannes de Doper die de rol van Elia vervulde in het voorbereiden van de weg van de Heer, en daarmee profetie vervulde. Maar Openbaring 11 maakt duidelijk dat één van de twee getuigen die genoemd worden, Elia is, die letterlijk de weg van de Heer komt bereiden, even voor Zijn tweede komst. Dus een kwestie van gradatie in de vervulling van die profetie.

Je kunt gerust zeggen dat toen Hillary minister van buitenlandse zaken werd, we de eerste dagen binnen gingen van ‘pas op wanneer Hillary in functie treedt’, en toen al overdacht ik dat de uiteindelijke vervulling van dat woord zou kunnen zijn dat zij in 2016 als president gekozen zou kunnen worden. Laten we waken en bidden, want als dat gebeurt, zal de ‘pas op’ wat we dusver gezien hebben, lijken op die natte voeten van het voorbeeld hierboven, met de volledige vervulling ervan in 2016-2020.

Omslagpunt – profetisch gesproken woord van de Vader
Een paar jaar geleden, tijdens de Kerry/Bush verkiezing, heb ik hier iets gedeeld wat de vader toen tegen mij zei, toen ik Hem vertelde dat de geest in deze verkiezing anders was dan ik ooit gevoeld had, en ik vroeg toen wat het was. Hij zei: “Het is de geest van socialisme. Het kan vertraagd worden, maar niet gestopt.” Ik vroeg waar het vandaan kwam, en Hij zei: “Het kwam vanuit Europa, want er zijn mensen in dit land die deze natie als Europa willen maken, socialistisch, maar dat is niet wat ik dit land toe geroepen heb.”

Mensen – de US Census Bureau vermeld dat 49% van de Amerikanen in een huis woont met hulp van uitkeringen van de overheid. Daarmee is het omslagpunt bereikt (dat is de uitdrukking die de Vader gebruikte) naar het socialisme.

Een citaat van Tyler’s (Tytler’s) zegt precies waar we ons geestelijk en politiek bevinden:

Alexander Tyler (Tytler 1747-1813)
“Een democratie zal blijven bestaan tot het moment dat de kiezers ontdekken dat ze zichzelf royale giften vanuit de publieke schatkist kunnen kiezen. Vanaf dat moment stemt de meerderheid voor de kandidaten die de meeste voordelen beloven, met als gevolg dat iedere democratie uiteindelijk zal instorten dankzij een slap fiscaal beleid, dat altijd gevold wordt door een dictatorschap.

Het gemiddelde tijdperk van ’s werelds grootste beschavingen, vanaf het begin van de geschiedenis, is ongeveer 200 jaar geweest. Gedurende die 200 jaar, zie je altijd deze opeenvolging van gebeurtenissen:

Van gebondenheid naar geestelijk geloof;
Van geestelijk geloof naar grote moed,
Van moed naar vrijheid,
Van vrijheid naar overvloed,
Van overvloed naar zelfgenoegzaamheid,
Van zelfgenoegzaamheid naar apathie,
Van apathie naar afhankelijkheid,
Van afhankelijkheid terug naar gebondenheid.

EN
“Een democratie kan niet bestaan als een permanente vorm van overheid. Het kan alleen bestaan tot het moment dat de kiezers ontdekken dat zij voor zichzelf vrijgevigheid van de publieke schatkist kunnen kiezen. Vanaf dat moment kiest de meerderheid altijd voor de kandidaten die het meest beloven met als gevolg dat een democratie altijd ineenstort door het fiscale beleid, en altijd gevolgd wordt door dictatorschap. Het gemiddelde tijdperk van ’s wereld grootste beschavingen, is 200 jaar.”

Alexander de Tocqueville (1805-1859)

Wat nu?Ik heb ook verteld hoe de Vader mij zei te bidden voor het volgend jaar – burgerlijke onrust, natuurlijke rampen, economische moeilijkheden – en ik blijf daarvoor bidden. Mensen weten niet wat er op komst is voor de wereld en dit land en ik hoop dat het vermeden of tenminste minder ernstig kan gaan worden. Één voorbeeld dat de Vader zei is dat Rusland het vacuüm dat ontstaan is door een terugtrekkend Amerika, zal gaan innemen en veel macht zal gaan uitoefenen en nog veel meer. (daar heb ik al eerder iets over gedeeld)

Maar deze dingen beroeren mij niet, want het is zeker dat het Koninkrijk van de Vader de koninkrijken van de wereld tot Zichzelf brengt. Met de uiteindelijke uitkomst dat de pogingen van de mens te regeren zonder God, op niets uitlopen. Laat ons niet slechts uitzien naar de opname, wij moeten ons voorbereiden voor de veranderingen die voor ons liggen. We kennen de tijden en seizoenen en zijn niet bang.

Toen de Heer in 2001 aan mij verscheen en vertelde CWOWI te beginnen, en ik Hem vroeg waarom een huiskerk netwerk, antwoordde Hij: “Wees een hulpbron voor hen. Het is tegen een tijd die komt, een hulpmiddel tegen de tijd die gaat komen.”

Ik ben niet zoals in het kinderverhaal van Chicken Little, rondrennend op het boerenerf, zeggende ‘De lucht valt, de lucht valt,’ maar ik zeg wel dat we de seizoenen moeten weten en de tijden waarin we leven.

Historisch gezien, groeit het lichaam van Christus het snelst als er economische spanningen en vervolgingen zijn en het lichaam in huizen bij elkaar komt, in kleine groepen – niet een miniatuur van de traditionele, maar een waar huis gebaseerd lichaam-geleide kerk, verbonden met en in relatie staand met een netwerk van andere gelovigen.


Weet je nog?
Ik heb in het verleden een aantal maal verteld hoe de Vader in 2005 tot me sprak. Ik reed in de auto en dacht na over de afgelopen 10 jaren, 1995-2005, en hoe ik het land bijna niet meer herkende (in 2005) vergeleken met de jaren daarvoor. Toen was er (alleen) het probleem met Monica Lewinsky, en sinds die tijd heeft 9/11 plaatsgevonden en daaropvolgend oorlog in het Midden Oosten.

De Vader sprak tot mij: “Je zegt dat je het land niet meer herkent vergeleken bij 10 jaar geleden? Ik zeg je de waarheid als ik zeg dat je het opnieuw over 10 jaar niet herkent.” (dat is dus in 2015)

Wat er plaats vindt in de economie en cultuur van de VS, vindt ook plaats in een groot deel van de wereld, en de hulpbronnen van huisgebaseerde gemeentes en de sterke relaties, zijn een veiligheidsnet, een bron van kracht, en een katalysator voor persoonlijke groei. Het is kerk zijn zoals ons Nieuwe Testament dat beschrijft, gebalanceerd in Woord en Geest.

Als je onafhankelijker wilt worden van de economie van de wereld, begin dat Gods economie binnen te gaan – van financieel geven tot van jezelf geven in termen van kerk doen zoals de Bijbel beschrijft – huiskerk, relaties, en diegenen die het dichtst bij jou staan in het geloof, bovenaan je prioriteitenlijst te plaatsen, zodat zij het naast worden in het leven.

De Vader (hemel) gaat met ons om vanwege het werk van Jezus op het kruis, maar geld bevindt zich op de aarde, en daarom gelden aards-gebonden wetten.

En daarom is geven zo ontzettend belangrijk in het binnengaan in Gods economie. Toen Jezus zei, in Lucas 6:38, dat als wij geven, het ons later teruggegeven zal worden, een geschudde, gedrukte, overlopende maat, gaf Hij aan dat geven aan God nooit ons leven verlaat. Het gaat onze toekomst in om een voorziening te zijn voor een later moment. Dat maakt geven aan God een investering, niet een uitgave.

Dat is waar voor alles wat we geven aan de Heer en Zijn mensen – tijd, middelen, geld, werk, wijsheid – geven aan anderen treedt onze toekomst binnen om een voorziening voor latere tijd te zijn. daarom zijn huisgebaseerde relaties en kerk een hulpbron nu en voor de toekomst – het vraagt dat je jezelf geeft en van jezelf.

Schrijf mij nu niet af
Christenen luisteren naar het nieuws zelfs als die meningen 180 graden verschillen van wat ze zelf geloven, en de avond daarop kijken ze weer naar dat nieuws. En ze bepraten of argumenteren tijdens een kopje koffie over alle politieke en religieuze zaken, zonder hun vriendschap te beëindigen.

Maar emails geven een gevoel van onpersoonlijkheid, en sommigen reageren heel sterk op wat ik of anderen schrijven – ze lezen 200 mails over de afgelopen 2 jaar, maar als er 1 ding geschreven wordt waar ze het niet mee eens zijn, dan ‘zeggen ze op’. Wordt volwassen. Doe dat niet. Wat ik zeg is van de Geest.

Want of je het wel of niet met mij eens bent, is niet belangrijk. Wat dat wel is, is dat ik, als apostel en profeet, zeg dat er moeilijke tijden aan gaan komen, en dat wat ik hier zeg, waar is. Als artsen je een spuitje willen geven, denk je toch ook niet “Hij geeft me deze spuit omdat hij geld wil verdienen aan mij”- Nee, je weet dat hij jou gezond wil zien!

Dus zie mijn aansporing om betrokken te zijn in huiskerk en te geven van jouw tijd, geld en mogelijkheden aan anderen op een regelmatige en gedisciplineerde manier, niet als eigenbelang. Ik heb geen heimelijke motieven anders dan te zeggen dat we elkaar nodig hebben, en als je nu een gever bent, zul je dan ook een gever zijn, in plaats van in de rij te staan, wensend dat je Christelijke vrienden had om dingen mee te delen. Ik deel hier wat de Vader mij vertelde wat goed is voor het lichaam van Christus.

Er is zoveel meer, maar dit zijn opwindende tijden. We zien zo’n zalving, zulke manifestaties van de Heer, in onze bijeenkomsten…..echt geweldig…Hij is zo goed!

Als jij je richt op wat de Heer doet, zul je volledig door vrede en opwinding overheerst worden!

Volgende keer gaan we verder met de serie,

Zegen,
John Fenn / vertaling WJMAHJ
www.cwowi.org

Komende Conferentie in April 2013 in Nederland

Dag allemaal,

Ik ben vorige week deze serie begonnen over het binnengaan in de aanwezigheid van de Vader

Ik deelde dat Jezus zei dat Zijn Vader een Geest is en dat wij wederomgeboren zijn in onze geestelijke mens. Het is daardoor dat de Vader tot ons spreekt in onze geest, Zijn (Heilige) Geest tot onze geest – alle dingen stromen opwaarts van wat Hij deelt, openbaart, spreekt in onze geest. (Joh.4:24, 15:26-27, 16:13)

Hoe kun je zeggen of het in jouw geest is
Ik heb vorige keer ook gedeeld hoe die twee op hun weg naar Emmaus zeiden, nadat de Heer uit hun midden weg was:”Was ons hart niet brandende binnen in ons, toen Hij met ons sprak…?”(Luk.24:32)

Ze beschreven dat hun geestelijke mens ‘brandende’ was. Merk op dat hun verstand opmerkte dat er diep van binnen iets gebeurde. De actie van jouw verstand die opmerkt dat er iets gebeurt in de geest, zoals bij hen gebeurde, is iets wat jij al talloze keren eerder hebt meegemaakt.

Heb je ooit iets gezegd wat je beter niet had kunnen zeggen en zodra je het deed voelde jij je bedroefd, gekneusd, verdrietig, depressief van binnen? Dat is jouw geestelijke mens, die geboren is uit de Geest der Waarheid die jou de waarheid vertelt – je hebt gezondigd – en jouw verstand merkt dat op.

Denk eens even na, waar voelde jij de droefheid precies? Kun je aangeven waar in het lichaam, was het niet in de borststreek? Of in jouw buik / maagstreek? Het was niet lichamelijk, het was in jouw geest.

Heb je pas nog gezondigd?
Paulus zei van zondaars in Efeze 4:17-19 in het bijzonder van seksuele zonde “Zij hebben zich immers in hun verdoving overgegeven aan de losbandigheid om gretig winst te slaan uit allerlei onreinheid”. In het Grieks ‘in hun verdoving’ is 'apalgeo', dit betekent ‘op te houden om pijn te voelen voor’ (een daad van zonde).

In het engels is daar het woord 'apology' = ‘verontschuldiging’ voor en in dit verband gebruikt zegt dit vers dat iemand voorbij het punt om zich te verontschuldigen voor zijn zonde is. Ze zijn verhardt en zelfrechtvaardig in hun rechtvaardiging voor hun zonde:

Ze zijn voorbij het punt van het voelen van vuilheid, dat onreine gevoel, dat knagende gevoel in het geweten, en hebben geen berouw wanneer zij zondigen, dus bieden zij geen verontschuldiging aan……dat gevoel van zonde gebeurt in de geestelijke mens. Het verstand merkt dit op, dit gevoel van gegriefd zijn, schaamte, vuilheid dat hun geestelijke mens voelt en op reageert.

Gebrandmerkt
Paulus zegt later hetzelfde, maar op een andere manier. “Maar de Geest zegt nadrukkelijk dat in de eindtijd sommigen het geloof zullen verlaten, doordat ze luisteren naar dwaalgeesten en naar wat demonen hun leren. Ze worden hiertoe aangezet door huichelachtige leugenaars, die hun eigen geweten hebben dichtgeschroeid”. (1Tim.4:1-2;NBV)

Het woord ‘dichtgeschroeid’ is beter vertaald met ‘gebrand(merkt)’. Niet verrassend, het is het griekse woord 'kausteriazo' en daar komt het woord (eng=caustic) vandaan. Dat betekent bijtend, iets wat dat bij jou weg eet.

Het is de daad van een heet ijzer dat op de huid brandt / dichtschroeit en zo al het bloed en sappen daar binnenin afdicht. Paulus schildert een beeld zien van deze mensen die keer op keer zondigen, totdat ze gebrandmerkt worden in hun geweten, voorbij het gevoel dat hun geweten gekwetst is. Ze zijn niet meer in staat enige schaamte of iets verkeerds gedaan te hebben te voelen, over hun zonde.

Gelukkige gedachten nu
In 1 Joh. 3:19-21 zegt de apostel Johannes dat indien ons hart ons veroordeelt, God meerder is dan ons hart en kennis heeft van alle dingen en als ons hart ons niet veroordeelt, wij vrijmoedigheid hebben tegenover God.

Het Griekse woord ‘veroordeelt’ is ‘kataginosko’, bestaande uit ‘kata’: tegen, en ‘ginosko’: iets weten. Letterlijk: ‘als ons hart iets weet dat tegen ons is, God is groter dan ons hart en als ons hart niets weet wat tegen ons zou kunnen zijn, hebben wij vrede met God.

Als ons hart iets tegen ons heeft, voelen wij in onze geest dat we gezondigd hebben. God is groter en wat nodig is, is dat we dat erkennen in nederigheid als we vergeving vragen.

Ik heb deze ‘negatieve’ dingen van de geestelijke mens gedeeld, omdat wij allemaal weten hoe het voelt als je gezondigd hebt, en we weten hoe ons verstand opmerkt dat onze geest gegriefd is, zich schaamt, zich vies voelt door die zonde en het is belangrijk dat we de stappen kennen waardoor we ongevoelig worden.

Richt je aandacht op je geest
Het is precies dezelfde daad van ons verstand wat oppikt wat er in onze geest aan de hand is, betreffende zondigen, dat ons in staat stelt Zijn aanwezigheid binnenin te ervaren. We zoeken Zijn aanwezigheid in onze geest, wat eenvoudig het richten van je aandacht naar binnen is, net zoals je dat doet als je iets verkeerds zegt en dan dat gegriefde gevoel in je geest opmerkt. Begin Zijn aanwezigheid op te merken, Zijn vrede binnen in jou.

Zoals ik mensen altijd zeg, die genezing zoeken: kijk naar de genezing, niet wat er nog genezen moet worden. Op dezelfde manier, kijk naar Zijn aanwezigheid, niet naar het kleine beetje gegriefdheid wat er nog is, maar zoek Zijn vrede diep binnenin jou, in je geest.

Avondeten onderbroken
Mijn vrouw Barb had net een heerlijke maaltijd op tafel gezet. De hele dag was ze er druk mee geweest, een heerlijke rundvleesbraadstuk, met wortelen, aardappelen, uien en kruiden. Het huis was gevuld met de aroma van het heerlijke eten dat we zouden gaan hebben.

Alle 3 jongens zaten, ik zat aan het ene eind van de tafel en zij aan het andere eind. Na gebeden te hebben, begonnen we het eten op de borden van de jongens te verdelen, toen ze ineens zei: “Het spijt me, ik kan het nu niet opeten. Ik heb de hele middag al zo’n last om te bidden gehad, en ik heb gebeden tijdens het koken, maar ik moet naar de slaapkamer om dit uit te bidden, iemands leven staat op het spel.”

Dat gezegd hebbende, ging ze en de jongens en ik bleven achter, nadenkend over moeders gebedslast. Ongeveer 45 minuten later kwam ze uit de slaapkamer, verfrist en klaar om te gaan eten. “Ik weet niet voor wie het was, maar het was voor iemand in Thailand en zijn leven stond op het spel, dus ik moest het doorbidden tot ik de overwinning had. Toen die vrede op me kwam, wist ik dat het OK was”. (Dit soort dingen zijn talloze malen gebeurd in ons 34 jarig huwelijk, aangezien ze een voorbidster is, zoals ik geen ander ken)

Kreunen
Fysiek sprekend, was het lichaam van Barb in de keuken, bezig met de maaltijd. Haar denken (ziel) was druk met wat in de oven moest, wanneer en hoe heet, en hebben we nog schone borden. Te midden van dat alles, merkte haar ziel ook een last op in haar geest. Een zwaarte, een aanwezige drang voorbede te doen, niet alleen in onze moedertaal, niet alleen in tongen, maar ik hoorde diep gekreun, alsof iemand aan het bevallen was, wat uit onze slaapkamer kwam.

Jezus stond naast het lichaam van Zijn vriend Lazarus, die nu al 4 dagen dood was. Eerder, in Johannes 11, openbaarde Jezus dat Hij door de Geest wist dat Lazarus gestorven was, maar omdat men hem in dat gebied probeerde te arresteren, moest Hij wachten tot Hij van de Vader wist dat het OK was om naar zijn dode vriend te gaan.

Eenmaal daar, zegt vers 33: “Hij was verbolgen (kreunde) in de geest en diep ontroerd”. En opnieuw in vers 38: Jezus dan, wederom bij Zichzelf verbolgen (kreunende), ging naar het graf.”

Als je dit verhaal leest, zie je dat Jezus emotioneel gesproken, overmand was door de dood van zijn vriend. Maar emoties deden Lazarus niet uit de dood opstaan. Het was de voorbede, die meer was dan woorden, het kreunen in Zijn Geest, dat het deed.

Romeinen 8:26,27 beschrijft die diepe verzuchtingen van voorbede als ‘onuitsprekelijk’, hetgeen de last beschrijft die Barb had voor die vreemdeling ver weg in Thailand, en wat Jezus had bij het graf van Lazarus.

Stromen van een rivier
Jezus zei in Johannes 7:38, dat wie tot Hem komen, er stromen van levend water uit hun binnenste zullen vloeien. Het woord ‘binnenste’ hier is precies dat, en heeft 3 betekenissen gebaseerd op de context. Het eerste woord wordt gebruikt voor je buik, je eetlust. Hetzelfde woord wordt gebruikt voor ‘baarmoeder’. Duidelijk dat geen van die betekenissen in de context passen. De derde betekenis, die hier gebruikt wordt, is ‘de verborgen en diepste verdiepingen van ons zijn’. Dus uit onze verborgen en ons diepste zijn, zullen stromen van levend water vloeien. Dat is vanuit onze geest, in samenwerking met de Heilige Geest.

Merk op dat er in Openbaring 22:1 staat dat er slechts één rivier is, de rivier des Levens, dat ontspringt uit de troon van de Vader. Die rivier van de Heilige Geest komt binnen in onze geest en stroomt er dan uit in tongen en verzuchtingen, gekreun, en verdeelt zich in stromen, meervoud, wat vloeit in voorbede voor veel mensen en problemen, zoals de Vader het leidt.

Opmerken wat er in onze geest gebeurt, is de sleutel – en daar ga ik volgende week mee verder….jouw huiswerk is over die keren na te denken dat jij je gegriefd voelde. Vraag vergeving als er een gebied is waar je verhard in bent geworden en beoefen het omschakelen van je aandacht van de wereld om je heen, naar ‘binnenin’, waar de Vader woont, en naar wat je geest ervaart en voelt.

Zegen,
John Fenn / vertaling WJMAHJ
www.cwowi.org

Info Conferentie april 2013