How to discern between your spirit and the Holy Spirit 3 of 4
Hoe het verschil te weten tussen je geest en de Heilige Geest 3 van 4
 
Dag allemaal,
We sloten vorige week af met Gods instructies over woorden die mensen ijdel maken, vanuit hun eigen verbeelding.
 
Wie valt ten prooi aan geleid worden door zijn eigen hart en verbeelding?
De Heer vertelt Jeremia in 23:17 het soort mensen dat vatbaar is voor valse woorden. Met valse woorden bedoel ik in de context van deze passage - mensen die ofwel door hun eigen hart en emoties worden geleid, ofwel hun emoties hebben vermengd met wat God eigenlijk zegt, wat resulteert in fouten en slechte beslissingen.
 
"Ze zeggen tegen degenen die mij verachten.... je zult vrede hebben, (ze spreken) tot iedereen die leeft door de verbeelding van hun eigen hart."
 
Het Hebreeuwse woord 'naats' is hier vertaald als 'verachten'. Het betekent eerst 'verwerpen' of 'zich afkeren'. Dus de Heer leert Jeremia dat de mensen die het meest vatbaar zijn om te vertrouwen op hun eigen voorstellingsvermogen en denken dat het God is, degenen zijn die zich eerst hebben afgewend van het echte werk waarvan God wil dat ze aan gaan werken, of mee afhandelen. De meest ontvankelijke zijn zij die zich van het echte hebben afgekeerd omdat het moeilijk is, het hebben afgekeurd, op zoek naar iets wat makkelijker is, en op zoek gaan naar een beter woord.
 
In de context probeerde God de mensen klaar te stomen voor de ontberingen die hun natie te wachten stond, maar zij wendden zich af van de echte woorden van dreigend onheil ten gunste van woorden van 'profeten' die hen vertelden dat de natie niet zou veranderen.
 
Voorbeelden van mensen die dat doen
Vorige week gaf ik een hypothetisch voorbeeld van iemand die moet kiezen tussen 2 appartementen (flats), en kiest voor de flat die een beroep doet op zijn ego en ziel in plaats van op zijn budget en behoefte. Wat God probeerde te doen was om zijn leven op orde te krijgen, de financiën gedisciplineerd en op orde te krijgen, enzovoort. Maar dat zou de moeilijke keuze zijn. Dus toen men zich daar van afkeerde, wendden ze zich tot een bevestiging van God, gebaseerd op de verbeelding van hun eigen hart, en kregen ze een 'bevestiging' van hun eigen verbeelding.
 
Een ander voorbeeld is de christen die in moeilijke omstandigheden leeft, een moeilijk leven heeft, en die wanhopig hoopt dat de opname op elk moment zal zijn. Ze gaan op zoek naar video's en leerstellingen die Jezus komst verkondigen in, zeg maar, mei. Maar een ander gebruikt wiskunde om data te berekenen en zegt dat het dit Pesach zal zijn, of misschien dit Jom Kippoer. Ze klampen zich vast aan de hoop dat één van hen gelijk zal hebben, om hen te redden uit deze wereld. Ze kunnen het vergeestelijken door te zeggen dat ze gewoon ‘naar huis’ willen gaan, maar meestal is de waarheid dat hun leven moeilijk is geweest. Ze willen niet opgroeien zoals het hoort, zoals Jezus hen vraagt te doen binnen hun omstandigheden.
 
Ik zou huwelijken kunnen beschrijven waar de vrouw of man het huwelijk  inging met de gedachte dat God had gezegd 'dit is de ware’, alleen om te beseffen dat het rampzalige verbond niet door God bij elkaar was gebracht. En ze vragen zich af: "Waar heb ik het gemist?"
 
Ze werden misschien verliefd op elkaars geesten, maar lagen ver uit elkaar in hun ziel. Maar omdat zij dat getuigenis hadden van het feit dat zij op dezelfde geestelijke lijn zaten, dachten zij, dat God hen vertelde dat zij met elkaar moesten trouwen. Dat was niet zo, ze hadden gewoon een geestelijke band en brachten de relatie verder dan wat God van plan was. Aantrekkingskracht van geest naar geest wordt te vaak verward met liefde en de emoties die deze opwekt. Houd de grenzen die God bedoelde.
 
Ik zou ook minder tragische levensgebeurtenissen kunnen beschrijven - zoals de keuze tussen 2 banen. De ene zal echt een baan zijn, een groei-ervaring, misschien een startniveau, en ze voelen het getuigenis van God die hen laat zien dat dit is wat Hij van plan is en eenmaal aangenomen, zal de promotie snel komen. Maar het andere aanbod is voor meer salaris, een mooier kantoor, grotere beloften voor promotie.
 
Ze nemen de 2e baan omdat de baas een beroep deed op hun ego, en hun verbeelding klampte zich daar aan vast. De beloftes waren groter, het kantoor mooier. Maar binnen een jaar ging het bedrijf over de kop en vroegen ze zich af wat God aan het doen was - Hij deed niets omdat ze met hun ego en verbeelding waren gegaan in plaats van de moeilijkere baan die Hij wilde dat ze zouden aannemen.
 
God sprak niet, maar toch liepen ze ermee weg.
In 23:18 vraagt de Heer: "Wie markeert (merkt op)het Woord van de Heer als het wordt gegeven?” De Heer zoekt degenen die weten wat Hij in hen doet en die daarin groeien.
 
Er was een vrouw die elke 6 weken duizenden kilometers per vliegtuig reisde om Bijbelse seminars bij te wonen, waarbij ze een week in een hotel verbleef tegen hoge kosten, plus de kosten van elke les die bijna $400 per stuk bedroeg (x6 lessen). Ze vroeg mij advies betreffende haar man die de Heer niet kende en die boos was omdat ze dat geld uitgaf en zo vaak zo lang weg was. Ze merkte ook op dat haar tienerkinderen niet met de Heer wandelden en haar belachelijk maakten. Zij wilde weten welke geestelijke sleutel, welke waarheid ik met haar kon delen, welk woord van de Heer ik zou kunnen hebben, zodat haar familie gered zou worden?
 
Ik vertelde haar dat ze moest stoppen of op zijn minst moest bezuinigen met het verlaten van haar gezin om de 6 weken, gedurende een hele week, en dat ze terug moest gaan en de vrouw en moeder moest zijn die God haar vroeg om te zijn. Ze antwoordde dat ze zich verveelde, dat haar leven saai was en dat God haar in haar lessen zoveel openbaring liet zien. En trouwens, profeet zus en zo had dit en dat over haar gezegd. Hoe kon ze tevreden zijn met haar saaie leven? Ze merkte het woord van de Heer niet op omdat haar ego, haar ijdelheid, haar geestelijkheid haar vertelde dat ze het geestelijke fijn moest hebben en dat God voor haar familie zou zorgen. Verkeerd. Ze merkte de woorden van God niet op.
 
In tegenstelling tot enkele jaren eerder
We hadden een vrouw in onze kerk die er elke keer was als de deur openging, plus veel vrijwilligerswerk deed in programma's en algemene hulp. Ook zij was aan het bidden voor haar man en 2 kinderen. Ze bracht de kinderen naar de kerk, maar de man was niet geïnteresseerd. Op een dag vertelde ze in vertrouwen dat haar man haar vertelde dat hij niet met God kon wedijveren, en dat hij alle tijd die ze in de kerk doorbracht, verafschuwde.
 
Ik vertelde haar dat ze moest stoppen met alle activiteiten in de kerk, behalve op zondagochtend, en dat ze al die andere uren als vrouw voor haar man, als moeder voor haar kinderen moest zijn. Dat was Gods woord voor haar. Binnen 3 weken liep haar man met haar op zondagochtend door de deur van de kerk. Hij werd opnieuw geboren en werd later deel van het aanbiddingsteam.
 
De sleutel? De vrouw negeerde haar verbeelding en wat ze voelde in de ijdelheid van haar spiritualiteit. Ze legde het geloof terzijde dat haar gebeden en harde werk in de kerk God zou bewegen om haar man te redden, en koos ervoor om naar huis te gaan en die vrouw en moeder te zijn die God haar eigenlijk vroeg om te zijn. Ze had het woord van de Heer opgemerkt en een goede beslissing genomen, waardoor haar familie gered werd.
 
De Heer vertelde Jeremia in 23:21: "Ik heb deze profeten niet gezonden, toch zijn ze zelf gaan lopen. Ik heb niet tot  hen gesproken, toch zijn ze zelf gaan profeteren."
 
Dat is de samenvatting van het eerste deel van Jeremia 23 - mensen die beslissingen nemen hoewel God ze niet heeft gestuurd, en zeggen dat God had gezegd, of God had geleid, hoewel Hij dat niet deed. Ze werden gevangen door de ijdelheid van hun hart, hun verbeelding, ze negeerden de ware instructies die de Heer voor hen had en in plaats daarvan deden ze wat makkelijk was.
 
Honderden jaren later richtte Paulus zich in de gemeente van Corinthe tot sommigen van hen. In 2 Corinthiërs 11 spreekt hij zijn vrees voor hen uit omdat er zogenaamde predikers waren die een andere Jezus, een ander evangelie predikten en een andere geest hadden. Hij vertelde hen dat, terwijl hij niet indrukwekkend was in zijn spreken of verschijning, wat hij deelde juist en evenwichtig was. In v15-20 zegt hij dat deze mensen er in hun presentatie uitzien als een engel van licht, ze roemen in het vlees (levenswijze van de rijken en beroemden). Hij zegt dat ze misbruik van hen maken, hun geld nemen (hen tot slaaf maken), hen zelfs beledigen als een klap in het gezicht, maar de Corinthiërs renden nog steeds achter hen aan om het laatste woord dat ze presenteren op te vangen - een andere Jezus, een ander evangelie, een andere geest - maar ze accepteerden dat allemaal!
 
Klinkt dit allemaal bekend, ook in onze tijd?
We sluiten de serie volgende week af met meer van wat de Heer aan Jeremia heeft verteld...
tot dan,
zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en e-mail mij op cwowi@aol.com

How to discern between your spirit and the Holy Spirit 2 of 4. From your spirit
Hoe het onderscheid te weten tussen je geest en de Heilige Geest 2 van 4. Van je geest
 
Dag allemaal,
Ik sloot vorige week af door te spreken over hoe Jeremia werd geconfronteerd met een andere zogenaamde profeet die profetieën gaf voor de natie die in strijd waren met de profetieën van Jeremia. Zijn naam was Chananja, en hij had zijn emoties en zijn verlangen voor de natie vermengd met alles wat de Heer hem eigenlijk zou kunnen geven, wat foutief was. We kunnen hetzelfde doen en God missen, denkend dat Hij ons leidt terwijl Hij dat niet doet. 
 
De menselijke geest en emotie verwarren voor Gods Geest en richting
Jeremia leefde in een tijd waarin koning Nebukadnessar van Babylon dreigde het koninkrijk van Juda te vernietigen. Chananja dacht dat hij een profeet was en gaf persoonlijke profetieën en sprak ook de overwinning voor de natie, dat God voor Juda zou vechten zoals in de dagen van weleer. In feite zei God echter iets anders door middel van de echte profeet, Jeremia.
 
Jeremia zei tegen koning Sedekia, dat de Heer zei dat hij zich moest onderwerpen aan Nebukadnessar. Hij gebruikte een juk als voorbeeld, om met Nebukadnessar samen een juk te dragen, een partner van hem te worden, zodat de natie de totale vernietiging bespaard zou blijven. De confrontatie tussen Chananja en Jeremia in tegenwoordigheid van de koning werd in Jeremia 28 opgetekend.
 
Helaas luisterde de koning naar Chananja in plaats van naar Jeremia en werd de stad al snel verwoest, en werden mannen als Daniël, 'De 3 Hebreeuwse kinderen', en Ezechiël gevangen genomen in Babylon. In Jeremia 25:11 en 29:10 vertelde de Heer Jeremia dat de natie 70 jaar lang in Babylon gevangen zou worden gehouden voordat ze zou worden vrijgelaten om terug te keren naar hun vaderland.
Jeremia zag de val van de stad en de natie en schreef Klaagliederen over de vernietiging van Jeruzalem.
 
Wat de Heer Jeremia leerde over valse woorden en richting
Voor de confrontatie van Jeremia 28 had de Heer Jeremia geleerd hoe en waarom mensen verkeerde dingen profeteren, en hoe een richting of woord uit het eigen hart eruit ziet. De Heer was vooral boos op 'voorgangers' die zulke dingen deden. Sommige dingen veranderen nooit! Die instructie van de Heer is te vinden in Jeremia 23, waar we in detail naar zullen kijken.
 
In dat hoofdstuk gaat de instructie over persoonlijke profetie, geestelijke dromen, visioenen waarvan mensen geloven dat ze van de Heer zijn, en dus gaat het om beslissingen die genomen worden op basis van wat mensen geloven dat God hen leidt.
 
1e element van een valse persoonlijke profetie: ijdelheid en ego
De Heer vertelt Jeremia in v16 dat de woorden die ze spreken: "...je ijdel maken. Ze spreken een visie van hun eigen hart."
 
Paulus schreef in 1Corintiërs 14:3 dat een profetie in de eerste plaats een woord is van God aan een persoon die hen opbouwt, bemoedigt of troost. "Het getuigenis van Jezus is de Geest van de profetie", zoals Openbaring 19:10 stelt, wat betekent dat een persoonlijk woord niet over jou zal gaan, maar over Hem en Hem zal verheerlijken.
 
Valse profetieën gebeuren vaak als iemand zijn eigen emoties, zijn eigen religieuze overtuigingen, inclusief verkeerd onderwijs, of zijn eigen onvolwassenheid in Christus, of onvolwassenheid van leeftijd of emotie, met elkaar vermengt. Dat zet de weg vrij voor een profetie of openbaring die hen verheft, hoe verbazingwekkend zij zijn, of misschien wat een geweldige bediening ze zullen hebben, enzovoorts. Als het over de persoon gaat in plaats van over Jezus, dan is het vals.
 
Ik had een vrouw die behoorlijk boos op me werd toen ze me 21 pagina's handgeschreven profetie gaf, de voor- en achterkant van de pagina’s waren beschreven; één of andere 'profeet' had dit over haar gesproken. Ze zei dat ze wilde weten of het van God was, of niet. Ik las het door en de eerste 5 zinnen waren misschien wel de Heer. Het waren woorden van opbouw, vermaning en vertroosting in overeenstemming met 1Corintiërs 14:3.
 
De rest was 20 pagina's van het herhalen van die 3 zinnen op verschillende manieren, en ging over hoe geweldig ze was, welke gaven ze had, wat een grote bediening ze zou hebben, en ga zo maar door. Ik vertelde haar dat de eerste 5 zinnen misschien van God waren, maar de rest was in het vlees. Ze werd boos op mij en ik heb sindsdien niets meer van haar gehoord. Ik dacht dat haar actie, omhuld in nederigheid, eigenlijk gedreven werd door haar trots, met de gedachte dat ik 'ja en amen' zou zeggen over de woorden van de profeet over haar. Het feit dat ze aanstoot nam bewees het punt. Het ging allemaal om haar en haar ego en trots.
 
Kijk naar de invloed die Petrus, Paulus en de rest van de auteurs van het NT hebben gehad gedurende zo'n 20 eeuwen. Zien we in de evangeliën de Heer ooit in bloemrijke taal praten over hoe groot ze waren en welke impact hun leven zou hebben? Hij vertelde Petrus dat hij een visser van mensen zou zijn, vertelde Paulus dat hij tot de heidenen was geroepen - maar niets dat 2000 jaar van impact beschrijft en dat zij auteurs zouden worden van wat wij nu kennen als het Nieuwe Testament.
 
Als deze mannen zo groot zijn en hen toch zo weinig verteld werd over Gods plannen voor hun leven en de invloed van hun leven door de eeuwen heen, waarom denken de mensen vandaag de dag dan dat de Vader of de Heer een woord van de profeet tot hen zou spreken dat hen vertelt wat voor machtige dingen zij in de Heer zullen doen? Ego. IJdelheid. Trots. 
 
Een kanttekening hier
Kijk naar profetieën zoals Jezus die gaf in Mattheüs 24 en Lucas 21, of persoonlijke woorden die Hij aan Petrus gaf en waarin hij verklaarde hoe hij zou sterven. De profetieën zijn vrij kort van duur, beknopt, herhalen zich niet. Een ander teken dat er iets niet klopt en er een mengeling van emotie en verbeelding is, is als het lang en vloeiend is. Onze Vader en onze Heer zijn vaardig genoeg met woorden om kort en bondig te zeggen wat ze willen zeggen.
 
Een visie van hun eigen hart, voortkomend uit ijdelheid
In Jeremia 23:16 vertelt de Heer Jeremia dat valse woorden, visioenen, fantasieën die mensen niet alleen ijdel maken, maar dat ze " een visioen spreken van hun eigen hart".
 
Hier is een voorbeeld. Laten we zeggen dat iemand op zoek is naar een appartement om te huren. Er zijn twee keuzes om uit te kiezen. Eén is in de buurt van werk en winkels, maar is kleiner en het uitzicht uit de ramen is op de parkeerplaats. Maar het is binnen het budget en handig. Logischerwijs is het perfect. Het past waar ze nu in het leven zijn, een betaalbare plek om hun leven op orde te krijgen, voor een jaar of twee.
De andere is verder weg van het werk en de winkels, groter, en het uitzicht kijkt uit over een park met een mooie vijver erin. Ze kunnen zichzelf zien lopen in het park, daar vrienden ontmoeten. Het is duurder, maar ze geloven dat ze het zich met Gods hulp kunnen veroorloven.
 
Deze 2e keus spreekt de emoties van de persoon aan, zijn persoonlijke smaak en verlangens, en hij denkt omdat het 'past' bij zijn smaak en het soort plek waar hij trots op kan zijn en waar hij vrienden kan hebben, dat 'het getuigt'. Het past bij hun ziel - hun smaak, hoe ze kunnen zien dat ze vrienden op bezoek hebben, en ze denken ten onrechte dat een goed gevoel in hun ziel Gods manier van zeggen is: Ga er voor. Ze verwarren hun ziel met hun geest. Het is een visie van hun eigen hart.
 
Ze kiezen het aantrekkelijke appartement, zeggen bij zichzelf dat het klikt in hun hart en dat God hen leidt. Binnen 6 maanden zijn ze achter met hun huur, het pendelen naar het werk vermoeit hen zeer ze vragen zich af wat God in gedachten had toen Hij hen daarheen leidde. Hij was het niet, het was hun ijdelheid, hun vermenging van emoties en persoonlijke voorkeuren in hun eigen hart dat hen ertoe bracht om de verkeerde keuze te maken.
 
Mensen doen dit soort dingen de hele tijd; met het selecteren van echtgenoten, banen, huizen, huisdieren, kinderen, auto's, hobby's, kerken, scholen - alles in het leven. Ze maken beslissingen van de ziel en moeten dan de gevolgen van hun acties ondergaan. Ze denken, omdat iets of iemand bij hun stijl past, bij wat ze willen of niet willen, het de Heer moet zijn. Soms is dat zo, maar vaak beslissen ze op basis van ijdelheid en comfort van de ziel en een visie van hun eigen hart, in plaats van de moeilijkere beslissing te nemen, waarvoor groei als persoon in Christus nodig zou zijn. Mijn ervaring is dat de moeilijkere beslissing vaak de Heer is, en de makkelijke is vaak niet van Hem. 
 
Juist, dit heeft te maken met de kern van het leven, nietwaar? We beginnen nog maar net met wat de Heer Jeremia heeft geleerd over het mengen van persoonlijke dingen met de Geest van God en de fout die daaruit voortvloeit. We gaan hier volgende week mee verder.
Tot dan,
zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org

How to discern between your spirit and the Holy Spirit. 1 of 4; Our spirit
Hoe kun je onderscheid maken tussen je geest en de Heilige Geest. 1 van 4; Onze geest
 
Dag allemaal,
Een jong echtpaar heeft op het hart een kamp voor kerkelijke retraites te bouwen, een rustplek voor predikanten en om 'revival'-bijeenkomsten te houden. Ze bezoeken een perceel en onmiddellijk worden hun harten geroerd, en ze geloven dat God hen laat zien wat er zou kunnen zijn: Aan de overkant van de kreek zou een vreugdevuur en een picknickplaats kunnen zijn, aan de andere kant kunnen er huisjes gebouwd worden en paden die naar beneden gaan, naar de centrale schuur en er kan een conferentiezaal op de open plek komen...., ze kunnen het allemaal zien met hun geestesoog en geloven in hun hart dat God hen de visie voor het kamp liet zien.
 
Gelovend dat de Heer hen leidt tot het kopen van dat perceel, nemen ze die stap, ondanks grote persoonlijke kosten, en vanuit een zakelijk oogpunt, met te weinig kapitaal. Met hun eigen geld bouwen ze de schuur waar ze samenkomsten kunnen houden, in afwachting van de Heer om hen geld te geven om het visioen te kunnen voltooien.
 
Er gaan een paar jaar van hard werken voorbij, maar er is weinig vooruitgang. Ze hebben lokale predikanten aangeboden hun kamp te gebruiken, maar niemand heeft retraites of conferenties bij hen gepland. Ze worden belast met een constante financiële druk, vrijwilligers en helpers en arbeiders die komen en gegaan, en in hun hart vragen ze zich af of ze het gemist hebben. Maar naar buiten toe delen ze nog steeds de visie van het kamp aan iedereen die het wil horen. Oh, ze hebben enkele 'opwekkingsbijeenkomsten' gehad in de 'schuur', maar niets dat in de buurt komt van wat ze dachten dat God op hun hart had gelegd. Al snel dwingt een combinatie van leeftijd, ziekte en gebrek aan geld hen om het te verkopen, waardoor ze zich afvragen hoe ze God hebben gemist, waar ze fout zijn gegaan.
 
Hun geest of de Heilige Geest?
Misschien hadden zij van de Heer gehoord, maar in dit hypothetische geval werden zij in hun eigen geest geroerd, dat levend is met het leven van God, zodat zij de mogelijkheden van het perceel in hun geest konden zien. Zij namen aan dat de mogelijkheden die zij in hun hart zagen, van God was, dat Hij hen vertelde, dat zij het perceel moesten kopen en gaan bouwen. Het voelde allemaal goed in hun geest, het ‘getuigde’, dat zij dit moesten doen. Maar als het God was, waarom gebeurde het dan niet?
 
De harde waarheid is dit, met ons verzonnen echtpaar: Het was hun eigen hart en niet de Heer en ik zal uitleggen hoe en waarom in deze serie. Maar omdat zij het voor Hem deden, hielp Hij waar Hij kon, maar Hij was niet in het totaalbeeld. Het Leven in hun geest is vol creativiteit, maar het was beschrijvend, niet voorschrijvend. Met andere woorden, het Leven van God in hun geest beschreef wat er kon zijn, maar het was niet God die een gang van zaken voorschreef.
 
Het is dit verschil tussen de wedergeboren menselijke geest, die de mogelijkheden van wat zou kunnen zijn, kan zien en de Heilige Geest, die iemand daadwerkelijk vertelt om zus en zo te doen, dat is waar mensen het missen. Heel vaak, zoals bij dit verzonnen echtpaar, maken mensen beslissingen vanuit hun eigen hart, maar geloven ze dat het vanuit Gods hart is.
 
Hoe de menselijke geest in deze dingen werkt
We zijn namelijk eeuwige wezens, die onze geest herschapen heeft door de Heilige Geest, zodat we Leven kunnen zien in ongeveer elke situatie, elke taak; een ieder volgens de genade en de gaven die ons zijn gegeven. Laten we zeggen dat dit echtpaar hierboven een gave van God heeft voor nieuwe projecten. In het verleden hebben ze kerken geholpen met het opstarten, of hebben ze geholpen met het bouwen van een nieuw kerkgebouw. Op korte termijn zendingsreizen zijn ze bewogen geworden, hielpen ze met het starten van een weeshuis of het bouwen van een nieuwe kerk of het graven van een nieuwe waterput. Dat is hun gave, om dingen te beginnen en omdat die gave van God is, heeft die gave Leven in elk opzicht. Wat voor nieuwigheid er ook voor hen ligt, die door God gegeven creativiteit en het Leven explodeert in hen met visie en mogelijkheden. Maar meestal is wat zij als mogelijk zien beschrijvend, niet voorschrijvend.
 
Als iemand een muzikant is en op zijn hart heeft om een opnamestudio te bouwen en aanstormende christelijke muzikanten een plek te bieden om op te nemen en te leren, dan heeft die gave al het Leven van God in zich, zodat ze in hun geest meteen zien hoe die opnamestudio zou kunnen zijn - misschien op het platteland met wat land er omheen bijvoorbeeld. Misschien in een stad met appartementen erboven en een christelijke koffieshop op de begane grond...want hun gaven zijn van God, openbaring en het Leven stroomt door die specifieke gaven heen. Gods creativiteit zal in hen exploderen met wat er zou kunnen zijn - maar niets van dat alles betekent dat God hen vertelt te doen wat zou kunnen zijn.
 
De nieuwe baan
Iemand begint aan een nieuwe baan en ziet al snel wat hun afdeling zou kunnen zijn. Ze geloven dat de Heer hen laat zien wat er zou kunnen zijn, en hoe ze deel zullen uitmaken van het vooruithelpen van die afdeling. Maar elke inspanning wordt gestopt en ze worden zelfs berispt door de baas, hoewel ze denken dat ze proberen het kantoor vooruit te helpen in Gods plan.
 
Al snel vraagt deze persoon vrienden om te bidden, om de duivel te bestraffen die probeert te voorkomen dat het kantoor in Gods plan vooruit gaat. De baas moet veranderen of verwijderd worden, geloven ze. Maar de waarheid is dit: Ze zagen wat er in hun eigen geest, in hun eigen hart kon zijn, omdat ze gaven hebben voor dat soort werk en administratie en organisatie. En waarlijk, God zou het kantoor in die richting kunnen bewegen. Maar wat zij in hun geest waarnemen betekent niet, dat God hen zegt dat zij het moeten doen. Ze hebben iets wat in hun hart wordt waargenomen verward met wat zou kunnen zijn, waardoor wat zou kunnen zijn een mandaat van God wordt om het te laten gebeuren. Ze hebben iets wat  beschrijvend is als voorschrijvend aangenomen.
 
De toekomstige echtgenoot
Een man en een vrouw krijgen verkering en geestelijk zijn ze op dezelfde geestelijke lijn. Ze houden van elkaars geest, hun hart, hun liefde voor God. Maar fysiek is er niet veel aantrekkingskracht, en in hun ziel en levenservaring heeft elk van hen een bagage die hen bij elke stap hindert als ze elkaar proberen te leren kennen.
 
Toch denken ze, omdat ze geestelijk op één lijn zitten, dat het God moet zijn. Kijk een paar jaar vooruit en hun huwelijk is een puinhoop. Ze weten niet hoe ze zichzelf voor de gek hebben kunnen houden door te denken dat ze verliefd waren.
 
Dit hypothetische echtpaar werd verliefd op elkaars geest, maar hield niet van elkaars ziel. Ze hadden weinig gemeen, zagen de wereld niet alleen anders, maar ook van tegengestelde en tegenstrijdige kanten. Fysiek was er nooit een echte aantrekkingskracht, maar ze trouwden, denkend omdat ze geestelijk gelijk waren, dat het wel zou lukken. Zij dacht dat ze hem kon veranderen of dat God dat zou doen. Hij dacht dat hij haar kon veranderen - of dat God dat zou doen – of dat ze konden leren te leven met hun verschillen.
 
De hele tijd vertelden ze tegen de mensen dat God hun echtgenoot bij hen heeft gebracht. Ze vertelden de mensen dat God hen had verteld dat ze moesten trouwen, dat God grote plannen voor hen had... maar het was niet God. Ze hadden een liefde in hun geest voor de geest van een ander, en maakten er een huwelijk van dat niet de bedoeling was. Toch zou Hij hen helpen als ze voor Hem zouden openstaan, maar Hij had nooit gepland dat ze met elkaar zouden trouwen.
 
Deze serie gaat over het onderscheid tussen de menselijke geest en de Heilige Geest. Jeremia stond tegenover een man die dacht dat hij een profetisch woord voor de natie had, maar hij profeteerde vanuit zijn eigen hart en ziel, emotioneel betrokken omdat hij van zijn land hield. Maar wat hij zei dat van God was, dat was het niet. Het was gewoon zijn eigen hart. De Heer bracht tijd door om Jeremia het verschil uit te leggen tussen zijn eigen hart en wanneer God spreekt - en we zullen daar volgende week mee ver gaan.
Tot dan,
zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en e-mail mij op cwowi@aol.com

About free will if you like, 4 of 4
Over vrije wil als je wilt, 4 van 4
 
Dag allemaal,
Het grootste probleem waar ik e-mails over krijg, betreft emoties en gedachten. We leven in een cultuur van korte video en geluidsfragmenten, die zijn ontworpen om emoties te beroeren, en die  jagen op angsten en veronderstellingen, en zelden een beroep doen op de hogere en nobele emoties en gedachten van de mens.
 
We zijn ook egocentrisch vanwege de gevallen menselijke natuur, levend in een beschadigde en gevallen wereld. Levenservaring zorgt ervoor dat sommige mensen nooit geleerd hebben hun emoties en gedachten onder controle te houden - ze leven naar wat 'emotionele redenering' wordt genoemd, die ik in eerdere 'Gedachten' heb behandeld. De vrije wil stelt ons in staat om een evenwicht te vinden.
 
De vrije wil geeft ons de mogelijkheid om emoties te hebben en te leren hoe we ze kunnen beheersen.
Omdat we geen robots zijn, maar soevereine wezens, betekent dit dat we de controle hebben over wat we denken, wat we voelen en hoe we handelen. Emoties zetten ons ertoe aan om te handelen en onze beslissingen te beïnvloeden. Emoties creëren een waarde voor onze wereld, maar ze zijn als rivieren, die elk in een bepaalde richting gaan en specifieke hoeveelheden water en inhoud met zich meedragen. Emoties stellen ons in staat om de hoogten en diepten van de menselijke ervaring te verkennen, en geven ons de mogelijkheid om een evenwicht te vinden tussen rede en emotie, want het leven vereist dat evenwicht om verstandige beslissingen te kunnen nemen.
 
Paulus erkent het conflict tussen het deel van onze gedachten en emoties dat met de Heer wil wandelen en het deel dat dit niet wil, en schrijft in 2 Corinthiërs 10:4-6 "wij breken valse redeneringen af en elke hoogte die zich verheft tegen de kennis van God, en wij nemen elke gedachte gevangen om die te brengen tot de gehoorzaamheid aan Christus."
 
We hebben misschien zin om op een koude en regenachtige ochtend thuis te blijven, maar we gaan voorbij aan onze emoties en staan op en maken ons klaar om naar school of naar ons werk te gaan. Sommige christenen hebben die discipline niet als het gaat om hun gedachten en gevoelens over hun verlossing. Ze leven tegenstrijdig: In staat om emoties de baas te zijn om uit bed te komen en naar het werk te gaan, maar niet in staat om emoties en angsten onder controle te houden die hen vertellen dat ze God misschien te vaak hebben gegriefd en dat Hij hen uit het koninkrijk heeft geschopt.
 
Emoties in de juiste balans en gehoorzaamheid aan Christus stellen ons in staat om correct te redeneren. Als die gedachten en gevoelens uit balans zijn, maken ze ons zo dat we, ook al zien we hoofdstuk en vers, we die aan de kant schuiven en ervoor kiezen andere verzen te lezen (vrije wil) die het eens zijn met hoe we ons voelen - bang voor onze redding, bang dat we de onvergeeflijke zonde hebben begaan. We kennen God niet door onze emoties, we kennen Hem door Zijn Geest in onze geest en door het Woord. Hij kan onze emoties zeker beïnvloeden, maar we kennen Hem niet door emoties. 
 
De vrije wil stelt ons in staat om te leven volgens moraal - een moraal die het onderscheid maakt tussen goed en kwaad.
Een mens die kiest tussen een appel of een sinaasappel is niet anders dan een aap die kiest tussen een appel en een sinaasappel - we oefenen niet echt de vrije wil uit. Vrije wil houdt morele beslissingen in - offers maken omdat het juist is. Het juiste doen als niemand kijkt.
 
We hebben de mogelijkheid om baas te zijn over een impuls, om  iets anders te gaan doen. Je hond kan een kamer vernielen, maar heeft geen moreel kompas dat hem leidt. Mensen hebben het vermogen om naar een situatie te kijken en deze te beoordelen, en emoties te negeren om het juiste te doen. Dat is onze beslissing. Niet die van God. Niet de duivel. De vrije wil dwingt ons om morele beslissingen te nemen.
 
Mensen die weigeren de verantwoordelijkheid voor hun leven te nemen, willen net als die aap zijn die een sinaasappel kiest. Ze willen leven alsof hun daden geen gevolgen hebben, verbinden daar geen morele waarde aan. Ze kunnen stelen van een familielid en geen uiterlijke tekenen van wroeging uiten. Maar ze zijn geen aap. Hun leven is meer dan alleen het kiezen van welk voedsel ze eten, het gaat om het maken van morele keuzes, waarbij anderen betrokken worden die ze gekwetst hebben of geholpen. Verantwoordelijkheid nemen voor onze daden is wat de vrije wil ons geeft. Judas schreef in v4: 'Gebruik de genade van God niet als een vrijbrief voor de zonde'. De vrije wil stelt ons in staat om dat te doen - de zonde te rechtvaardigen omdat we in genade zijn. Of, we kunnen de genade van de vrije wil begrijpen die ons in staat stelt om een godvruchtig leven te leiden terwijl we als mens groeien en in Christus opgroeien. 
 
Is het jou opgevallen dat in de brieven van het Nieuwe Testament weinig aan de duivel wordt verweten? Heb je gemerkt dat alle auteurs leren om persoonlijke verantwoordelijkheid te nemen, met God te wandelen, in de nieuwe schepping in Christus te wandelen en te groeien in christelijk karakter en gedachten en emoties? De duivel wordt nauwelijks genoemd. Ze leggen de verantwoordelijkheid bij het individu. Kijk wat Jezus voor je gedaan heeft, groei en word volwassen en reageer zoals het hoort, omdat Iemand zo’n grote prijs voor je ziel heeft betaald! Dat is waar het allemaal om gaat.
 
Vrije wil laat ons toe om hoop te hebben
Toen God aan Abraham verscheen en een relatie met hem begon, maakte dat niet alleen alle religieuze formules irrelevant, maar het bracht ook hoop voor de mensheid. In Abrahams tijd was iedereen betrokken bij religieuze rituelen om de goden te plezieren. Ze leefden in de angst dat als ze iets verkeerds deden, ze de god of godin op één of andere manier beledigden, een ramp hen zou treffen. Toen God Abraham uitnodigde om Hem te leren kennen en dat aan de hele mensheid aanbood, bracht dat hoop. De mens kon doorgaan met het religieuze ritueel als ze dat wilden, maar ze hadden de vrije wil om de Almachtige God te kennen, om een relatie met Hem te hebben. De vrije wil stelt ons in staat om hoop te hebben, om de Vader te kennen, om te weten dat het ergste wat ons ooit zou kunnen overkomen, is dat we naar de hemel gaan. Dat is solide hoop en vertrouwen - een verzekering van de ziel die als een anker fungeert door de stormen van het leven.
 
Vrije wil betekent dat falen nooit het einde is
Toen ik in de 6e klas zat, had ik een geweldige leraar die ons altijd uitdaagde. Op een dag stelde hij ons deze vraag, terwijl hij op enige afstand van de muur stond. Terwijl hij halverwege richting de muur liep, vroeg hij bij iedere stap: Hoeveel stappen zouden er nodig zijn, als ik halverwege de muur wil gaan, voordat ik bij de muur ben? Er waren veel gissingen, maar zijn antwoord verbaasde ons: Nooit.
 
In theorie betekent het, als we met iedere stap halverwege naar de muur gaan, we altijd nog de andere helft moeten gaan. Je zult die muur nooit bereiken. Dat was waarschijnlijk mijn eerste les in kwantumfysica, lol. Maar zijn punt is gerelateerd aan de vrije wil, die is dat je altijd een keuze hebt in dit leven. Falen is nooit het einde, er is altijd iets anders.
 
Zelfs de dood is niet het einde. De Bijbel spreekt over een tijdsperiode dat nog moet komen en waarin Jezus als koning zal regeren over alle naties. Het spreekt over ons die met Hem heersen. Dan worden 'komende eeuwen genoemd. De dood is niet het einde, het is slechts de opening van een nieuwe deur naar het volgende tijdperk in het leven. Een eeuwige God, die eeuwige wezens in Hem heeft geschapen, betekent dat er niet zoiets bestaat als een ultieme mislukking. Er is altijd een optie, altijd een voorziening die Hij voor elke situatie heeft getroffen.
 
In ons geloof spreken we over God die een deur opent of sluit. De uitdrukking 'als God een deur sluit, opent Hij een raam' is ook te horen. Er is altijd een andere 'halfweg' beweging naar iets anders. Je kunt uiteindelijk niet falen.
 
Absolute vrije wil is alleen Gods domein – Door Zijn wil kwam het universum te bestaan. Hij wilde de aarde laten bestaan.
Hij wilde dat de mens zou bestaan. De mens is geschapen naar Zijn beeld en gelijkenis, daarom krijgen we ook een vrije wil, maar als geschapen wezens wordt onze vrije wil uitgeoefend binnen de grenzen van Zijn schepping, met die beperkingen. Maar ook, binnen die vrijheden. We zouden nooit weten wat we in Hem hebben als we geen vrije wil zouden hebben.
 
Efeziërs 2:8-10 vertelt ons dat we Gods ‘maaksel’ zijn, omdat we gered zijn uit genade door geloof. Het Griekse woord ‘maaksel’ is ' poiema ' wat naar het Engels vertaald wordt als 'gedichten'. Paulus schreef: "Want wij zijn Gods gedichten, geschapen voor goede dingen, die God (Vader) van tevoren voor ons heeft bereid om in te wandelen".
 
Wij zijn Gods gedichten, met een vrije wil om te wandelen in de dingen die Hij van tevoren heeft voorbereid - laten we in vertrouwen onze vrije wil in Hem uitoefenen. Volgende week een nieuw onderwerp, tot dan, zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en ik op cwowi@aol.com