Dag allemaal,
Gisteren spraken Chris en ik met een winkelbediende die zeker een jaar of 50 was, en toen we betaalden en Chris met zijn rolstoel verder rolde, zei hij tegen haar: “Oké meisje, we moeten gaan, bedankt en tot later, meisje”. Ze gniffelde en zei hem dag en wij gingen naar de auto en weer naar huis. Vlak voor je bij ons huis aankomt, zie je een weiland, en toen wij de hoek omkwamen zagen we een aantal koeien in de wei lopen;  toen Chris ze zag, zei hij: “Hallo meisjes, wat doen jullie, lekker gras eten? Ja”.
 
Hij gebruikte hetzelfde woord ‘meisje’ voor zowel een vrouw van ruim 50 en voor een kudde koeien in de wei, alhoewel het juiste gebruik van ‘meisje’ het beschrijven van een menselijk vrouwelijk kind is. Maar in zijn denken kwam dit woord in de buurt om in die gevallen gebruikt te kunnen worden.
 
Evenzo is er een inzicht over teksten en profetie, genoemd ‘de wet van dubbele verwijzing.’ Dat wil zeggen dat een profetie of een vers iets kan betekenen voor de oorspronkelijke hoorders of lezers, en dat dit woord later door de Heer gebruikt kan worden voor iemand anders, in een andere tijd en voor iets compleet verschillend – maar als Hij een vers tot ons spreekt, doet dat niets af aan het eerste gebruik, maar komt er eerder mee overeen en bouwt daar verder op.
 
Paulus, Barbabas en Jezus
In Handelingen 13:44-48 lezen we dat bijna de hele stad Antiochië samenkwam om naar Paulus te luisteren die vertelde over redding door Christus, en de Joden werden afgunstig. Nadat Paulus de menigte opgewekt had, constateerde hij dat, omdat zij zichzelf onwaardig bevonden hadden voor het eeuwige leven, zij zich nu tot de heidenen zouden wenden:
 
“Want zo heeft ons de Here geboden:
Ik heb u gesteld tot een licht der heidenen, opdat gij tot heil zoudt zijn tot aan het uiterste der aarde. Toen de heidenen dit hoorden, verblijdden zij zich…”
 
De tekst die de Heer aan Paulus gaf, was een directe aanhaling van Jesaja 49:6, in een profetie over Jezus. Ook werd dit aangehaald met betrekking op baby Jezus, in Lucas 2:32 en in beide gevallen sloeg het op de Heer, niet op Paulus. En toch nam de Heer dit vers, dat over Zichzelf ging en sprak het tegen Paulus en Barnabas.
 
Merk op dat Paulus en Barnabas niet zelf dat vers uitzochten en dat toepasten op zichzelf, maar de Heer deed dat.
 
“Ga naar Johannes 14:27”
Toen ik als tiener worstelde met gevoelens van onzekerheid, minderwaardigheid en geen eigenwaarde had, geloofde ik niet dat mijn aanbod Hem te dienen, door de Heer geaccepteerd zou worden – ik geloofde niet dat Hij mij wilde. Toen, te midden van aanbidding, hoorde ik voor de eerste keer de stem van de Heer, en Hij zei:
 
 “Ik hou van je, John”. Ik schrok daar zo van, dat ik stotterde: “Ik, ik hou ook van U, Heer”.  Waarop Hij zei: “Ga naar Johannes 14:27”. “Nu, Heer?” “Ja, nu”.  Dat deed ik. “Vrede laat Ik u, mijn vrede geef Ik u; niet gelijk de wereld die geeft, geef Ik hem u. Uw hart worde niet ontroerd of versaagd”. (Maak je niet ongerust en wees niet bang – Groot Nieuws Vertaling)
 
Daarmee wist ik dat Hij mijn leven geaccepteerd had op het altaar van dienstbaarheid aan Hem. Maar merk op dat dit vers iets was dat Jezus oorspronkelijk tegen Zijn discipelen sprak om hen vrede te geven. En ongeveer 1944 jaar later, nam Hij dit vers en liet het ook op mij van toepassing zijn. Ik koos dat vers niet, Hij deed dat.
 
De stroom
We hebben allemaal wel eens meegemaakt dat een vers ‘eruit sprong’ bij het lezen van de Bijbel. Of we hebben een persoonlijke profetie van iemand ontvangen, of de Heer maakte een bepaald vers levendig, of openbaarde dat een vers voor ons was of voor onze situatie. Soms is het niet eens hoofdstuk en vers, maar een directe belofte voor ons door openbaring, zoiets als ‘Jouw moeder zal tot geloof komen voordat ze sterft”. Soms kan Hij zelfs iets levendig maken door wat iemand tegen ons zegt, ook al is die persoon zich helemaal niet bewust van het feit dat hij door God gebruikt werd, maar wij weten dat een zeker gedeelte van wat gezegd werd, van Hem afkomstig was, voor ons.
 
We kunnen ook als Timotheüs zijn; hem werd verteld dat hij moest leven naar ‘de profetieën die aangaande hem uitgesproken waren’. We weten niet of die profetieën voor de jonge Timotheüs verzen uit de Bijbel waren, maar ze werden wel door Paulus erkend als zijnde echt en accuraat, met instructies van hem die in herinnering te brengen en daarnaar te leven. Zie je dat Timotheüs de profetieën niet zelf creëerde; iemand had een ‘woord’ voor hem.
 
Op het Woord staan
Kijk naar het patroon in de Bijbel: De Heer kiest een vers voor iemand en zegt ‘dit is voor jou.’ Zij kozen dat niet, Hij deed dat.
 
Helaas is dit vandaag een gangbare praktijk: We worden geconfronteerd met een crisis, dus gaan we naar de Bijbel of een lijst referentie verzen. We bladeren door de pagina’s of zoeken onze ‘belofte lijst’ op, vinden een vers, bidden dat tot God en verkondigen dat we hierop staan.
 
Maar die praktijk zien we niet in de Bijbel. En als we dan teleurgesteld worden, vragen we ons af hoe dat kan. We deden toch het juiste, nietwaar? We vonden een vers en stonden daar op, we beleden het, baden het, wachtten…check, check, check. Wat is er fout gegaan? Of als we wel het antwoord kregen, denken we dat het kwam door het geschreven Woord en ons staan daarop, terwijl we in feite geen centimeter aan onze lengte kunnen toevoegen – God doet veel dingen door Zijn barmhartigheid en genade en wij denken abusievelijk dat onze formule gewerkt heeft.
 
Zie je, wij moeten de tijd nemen met Hem te zijn, zodat Hij ons een Woord kan geven, waar we vervolgens op kunnen staan. Het christendom gaat over het kennen van Hem, niet over formules en rituelen en ‘modellen’,   x doen om y te krijgen. Wij moeten Hem kennen en met Hem wandelen.
 
Veel te veel mensen in onze generatie kennen het geschreven Woord, maar niet het Ware Woord (waardoor ze lege en vaak vleselijke ‘christelijke’ levens leiden). We kunnen niet ‘staan’ op het geschreven Woord als we niet allereerst dat vers ontvangen hebben van het Ware Woord. We moeten Hem kennen. Niet slechts in Hem geloven. Niet slecht tot Hem bidden. Niet alleen over Hem zingen. Wij moeten het Levende Woord kennen, waaruit het geschreven Woord voortkomt.
 
Hebreeën 4:12-13 – het Woord en het Woord
“Want het Woord Gods is levend en krachtig en scherper dan enig tweesnijdend zwaard en het dringt door, zó diep, dat het vaneenscheidt ziel en geest, gewrichten en merg, en het schift overleggingen en gedachten des harten; en geen schepsel is voor Hem verborgen, want alle dingen liggen ontbloot en open voor Hem, voor wie wij rekenschap hebben af te leggen”.
 
Als hierover onderwezen wordt, gebruiken de meeste predikers alleen vers 12 en zeggen tegen de gemeente dat ze ‘iedere dag in het Woord moeten gaan’. Zelden lezen ze vers 13, wat laat zien dat het gaat over de Persoon van het Woord, de Here Jezus en Hij is het die ziel en geest scheidt en de overleggingen en gedachten van ons hart.
 
Bedenk het als volgt
Jezus is het Woord en het geschreven Woord vloeit van Hem naar de geschreven bladzijden. Daarom kan Hij een vers nemen en dat van toepassing laten zijn op wie Hij dat van toepassing vindt. Maar als wij een vers uit het geschreven Woord kiezen, zonder dat het eerst van het levende Woord naar ons toegekomen is voor die situatie, riskeren we dat we niet krijgen wat de Heer voor ons heeft, omdat we in het vlees zijn.
 
Het goede nieuws is dat wanneer de auteur zegt dat het levende Woord scheiding maakt tussen ziel en geest en de gedachten en overleggingen van ons hart beoordeelt en dat alles open en ontbloot is voor de ogen van Hem, voor wie wij rekenschap hebben af te leggen, hij verder gaat met: “Daar wij nu een grote hogepriester hebben, die de hemelen is doorgegaan, Jezus, de Zoon van God…laten wij daarom met vrijmoedigheid toegaan tot de troon der genade, opdat wij barmhartigheid ontvangen en genade vinden om hulp te verkrijgen te gelegener tijd”.
 
Hij zegt dat de Here Jezus onze gedachten en intenties kent en beoordeelt, om ons daarna uit te nodigen genade en barmhartigheid en hulp te ontvangen – wow, wat een liefde! Wat een rust is er in Zijn aanwezigheid, want Hij kent ons hele hart en toch houdt Hij van ons, ja, Hij mag ons zelfs!
 
Denk eraan dat je Hem een vers voor jou laat uitzoeken en voor jouw situatie, anders ben je als Chris die hetzelfde woord toepaste in 2 situaties, terwijl geen van beide het correcte gebruik van dat woord was.
Volgende week meer,
zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
Mail naar cwowi@aol.com
 
 
 

Dag allemaal,
Op een dag toen mijn ouders een avondje uit waren en de oppas met haar huiswerk bezig was, besloten mijn broertjes en ik om een kasteel in de woonkamer te bouwen, met behulp van meubels, lakens en dekens. Ik ben de oudste van 4 kinderen – waarschijnlijk was ik toen een jaar of 8, dus de anderen waren toen 6, 4 en ons zusje was 2 jaar oud.
 
Mijn broertjes en ik bespraken enthousiast het ontwerp van dit geweldige kasteel in wording, en iedereen had een bijdrage in wat we daarvoor nodig hadden; de bank in de woonkamer zou het belangrijkste stuk zijn, omdat we dan makkelijk lakens tussen de bank en de muur konden stoppen  en vandaar naar de stoelen konden spannen. We besloten al snel hoeveel stoelen we nodig zouden hebben, en tafeltjes, lakens en dekens van ons bed, en we gingen aan het werk.
 
In ons denken zou het kasteel de hele kamer beslaan en bijna tot aan het plafond reiken, als we de stoelen op elkaar konden stapelen en dan ons zusje daar bovenop konden zetten, als een jonkvrouw in nood. Omdat ze nog maar 2 jaar oud was, beschouwden we haar meer als een huisdier; zoals we met haar omgingen, leek ze wel van rubber en ze zou het vast niet erg vinden zo hoog getild te worden – daar waren we zeker van.
 
Wel, het bleek niet zo groot en majestueus te worden als we ons voorgesteld hadden. Ja, we hadden de stoelen wel hoog genoeg gestapeld tot een soort hoektorentje, en ons zusje vertrouwde ons genoeg om boven op die 4 stoelen geplaatst te worden, maar op het laatste moment bedacht ik mij dat ze misschien wel iets zou kunnen breken, dus kwam ik namens haar tussenbeide.
 
Maar haar een plekje toekennen in de ‘kerker’ in de verste hoek van de met lakens bespannen kamer, was lang niet zo leuk en gevaarlijk. En helaas, iemand trok te ver aan de flap, die onze ophaalbrug was en het hele ding viel in elkaar en werd een berg lakens, dekens en gevallen stoelen.
 
Maar het was ons wel gelukt een kasteel te maken. Het was niet zo geworden als wij ons voorgesteld hadden, maar het had de geest ervan wel, de kern ervan vertegenwoordigde iets veel beter, en wij hebben die avond een leuk avontuur gehad.
 
Mozes en de tabernakel in de woestijn
In Hebreeën 8:5 wordt ons verteld dat toen Mozes bij de Heer was, op de berg, hij instructies kreeg hoe de tabernakel gebouwd moest worden – een draagbaar tentstructuur dat de Ark van het Verbond huisvestte. Er staat dat hem gezegd werd: “Zie toe dat gij alles maakt naar het voorbeeld (Grieks: patroon, kopie, voorbeeld) dat u getoond werd op de berg”.
 
Wat een opdracht  moet dat voor Mozes geweest zijn! Hij was bij de Vader in heerlijkheid, zag het volmaakte hemelse, en kreeg de niet benijdenswaardige taak die hemelse volmaaktheid te vertalen naar een aardse representatie, terwijl hij in een woestijn woonde waar hij alleen de beschikking had over hout, metalen, wandkleden en dierenhuid!
 
Het beste wat hij in zijn situatie kon doen, was een tent maken, terwijl hij in zijn hart hield wat hij in de Geest gezien had.
 
Als wij een woord van de Heer ontvangen over ons leven, toont Hij ons het hemelse, de volwassen, complete versie, zoals Mozes dat in de hemel zag of wat kinderen bedenken als ze een kasteel van lakens bouwen. En vaak willen we in ons leven zien dat dit precies zo uitkomt en zijn we teleurgesteld of vragen we ons af wat wij verkeerd deden als de volheid ervan niet plaats vindt zoals wij dat gezien hebben.
 
Al zijn onze tentkastelen en al was de tabernakel van Mozes slechts een ruwe vertegenwoordiging van de kern waarheid die gezien was, beiden waren trouw aan wat ze in hun hart vasthielden en wat de ogen van hun hart hadden gezien. We kunnen bijvoorbeeld een woord van de Heer horen voor ons land, onze regio, familie of voor onszelf, en we zien  in de Geest de voltooide visie, maar de realiteit kan zijn dat we (alleen) de kern waarheid en een beeld van het hemelse zullen meemaken.
 
Een aantal voorbeelden uit de praktijk
Een vrouw in onze gemeente spoorde mij aan haar stervende moeder op te zoeken, zodat ik met haar kon bidden. Deze vrouw was erg van streek, omdat de Heer haar jaren daarvoor gezegd had dat haar moeder gered zou worden en naar de hemel zou gaan. Maar de hele tijd had ze dat Woord voor zichzelf zo uitgelegd dat de moeder haar kerk zou verlaten en naar een goede Bijbelse kerk zou gaan en dat zij ‘zusters in de Heer’ zouden worden terwijl haar moeder dieper in het Woord en de Geest groeide. Maar nu was haar moeder stervende en het was duidelijk dat het woord, zoals zij dat voor ogen had, niet zou uitkomen.
 
Ze begreep niet hoe zij het zo fout gehad kon hebben (dacht ze), maar in feite is de kern ervan wel uitgekomen. Haar moeder bad inderdaad met ons, en de tegenwoordigheid van de Heer vulde de kamer en ze overleed  5 dagen later, nadat ze die paar dagen veel met haar dochter over de Heer had kunnen praten. De Heer was genadevol, waardoor de dochter haar moeder kon vertellen over rechtvaardigheid en de nieuwe geboorte – ze werd zelfs gedoopt met de Heilige Geest, kort voordat ze stierf. De kern waarheid van de profetie was vervuld, maar niet het beeld dat de dochter gemaakt had over haar moeder, die precies hetzelfde zou gaan geloven als zij deed.
 
Een dakloze man
Een man wilde met mij praten en hij was boos op God. Hij hield ervan mensen over Jezus te vertellen en wilde dat fulltime doen en zei dat de Heer hem jaren daarvoor gezegd had dat hij geroepen was een evangelist te zijn. Als gevolg van dat Woord nam hij ontslag van zijn goedbetaalde baan, probeerde spreekbeurten in gemeentes te krijgen, wat niet lukte. Zijn vrouw verliet hem toen hij weigerde een baan te zoeken, en nu woonde hij in een opvangtehuis voor daklozen.
 
Toen hij het Woord hoorde dat hij een evangelist zou zijn, koppelde hij zijn definitie van wat dat inhield daaraan vast – een fulltime bediening, tot grote menigtes spreken en op TV zijn, en alles wat dat verder inhoudt. Maar toen ik hem vroeg of hij mensen voor de Heer won, vertelde hij mij verhaal na verhaal over mensen die gered werden, genezen, over veranderde levens, en dat gaf hem vervulling. Hij vervulde de functie van waar hij toe geroepen was, de kern waarheid, maar het was slechts een schaduw van wat hij gedacht had te zijn. Na ons bezoek begreep hij gelukkig hoe het zat en is hij begonnen zijn leven weer op te bouwen.
 
Velen zijn in de war geraakt, nadat ze een authentieke visie in de Geest zien over wat de Heer voor hen heeft, of een persoonlijke profetie, maar dan is er het echte leven. Hij toont ons het complete, het volwassene zoals het in de Geest is, en het is aan ons niet onze culturele of religieuze ideeën daaraan vast te koppelen, hoe zich dat vertaalt in het moderne leven.
 
Mozes zag het volmaakte, maar kon slechts een ruwe kopie daarvan bouwen, en toch was dat precies wat de Heer wilde voor die tijd en die plek. Het was het beste dat Mozes in zijn situatie kon doen.
 
Elia?
in Mattheüs 11:14 wordt over Johannes de Doper gezegd: “en indien gij het wilt aanvaarden: Hij is Elia, die komen zou (voor de Heer)”. Johannes was niet de persoon Elia, maar zijn bediening had de belangrijkste elementen van Elia’s bediening, doordat hij de mensen tot bekering opriep om hun harten voor de Heer voor te bereiden. Elia was het ware, Johannes was een ruwere representatie, maar had alle elementen van Elia’s  bediening.
 
Jezus zei: “Indien gij het wilt aanvaarden,” wat aangeeft dat een ruwe representatie van het Ware, een opmerkzaam hart vereist, een onderscheidend iemand die verder kijkt dan wat lijkt, en het hart en de kern van de waarheid opmerkt.
 
Waar moet je naar kijken
Breng iets in gedachtenis dat de Heer jou verteld heeft over jouw geliefden of over jezelf. Kijk naar de kern daarvan, en ontdoe alles wat jij aan die waarheid toegevoegd hebt, alles wat jij je ingebeeld hebt hoe dat zou gaan uitkomen. Kijk naar wat WEL gebeurd is, wat NOG moet plaatsvinden, dat is de kern waarheid. Zoals Mozes, misschien heb jij of hebben zij het hemelse beeld gezien en houden dat in hun hart, maar jij bent door de woestijn gegaan en je hebt het beste gedaan wat je in jouw situatie kon doen. En zoals Mozes, de Heer weet dat en accepteert het.
 
Toen Israël geloofde dat Elia voor de Heer zou komen, hadden zij een beeld in gedachten over wat dat zou betekenen, en Johannes de Doper paste niet in dat plaatje. Sommigen hebben bijgesteld wat ze geloofd hadden, op basis van de uitspraak van de Heer dat hij Elia was die zou komen. Zij merkten de voornaamste gemeenschappelijke elementen op: mensen tot bekering oproepen en hoe hij minder werd en Christus meer.
 
Wat de Heer jou ook verteld heeft, zoek de kern waarheid daarvan die al uitgekomen is. Misschien heb jij een leven dat meer lijkt op dat tent-kasteel uit mijn jeugd, maar houd het beeld van het ware vast in jouw hart, want jij bent als Mozes die het beste deed met wat hij had, en dat werd geaccepteerd. Ik hoop dat het zinvol is…volgende week meer, zegen,
John Fenn
 
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
 
 

Dit is niet diep en zwaar, maar eerder leuk en handig te weten en ik hoop dat je het interessant vindt. Je hebt vast al wel gehoord dat Jezus niet echt op 25 december geboren is, al vieren de meeste westerse christenen Zijn geboorte op die datum. (orthodoxen vieren dit op 6 of 7 januari)
 
Natuurlijk is er nergens vermeld dat de gelovigen in de eerste eeuw Zijn geboorte vierden, evenmin is dit in de brieven van het NT te vinden, dus de keus is aan ons en het is zeker niet de moeite waard er ruzie over te maken. Er zijn veel meningen, dit is de mijne.
 
Ik geef de volgorde van de gebeurtenissen op een rijtje, volgens Mattheüs 1 & 2 en Lucas 1 & 2 en dan kunnen we vastleggen wanneer Jezus geboren zou kunnen zijn. Naarmate we verder komen geef ik je hoofdstuk en vers en historische en culturele informatie.
 
Volgorde van de gebeurtenissen:
1) Gabriël verschijnt aan Zacharias, de vader van Johannes de Doper en vertelt hem dat hij een zoon zal krijgen die hij de naam Johannes zal geven.
2) Als zijn vrouw Elizabeth 6 maanden zwanger is, verschijnt Gabriël aan Maria en kort daarna wordt zij zwanger.
3) Het gezin reist naar Bethlehem, gehuisvest in een stal en daar wordt Jezus geboren.
4) Herders komen naar de stal om Jezus te aanbidden.
5) Maria en Jozef verhuizen naar een huis in de stad.
6) Als Jezus 40 dagen oud is, gaan ze naar de tempel om Hem aan de Here voor te stellen, de tijd van Maria’s reiniging en gaan naar huis terug, in Bethlehem.
7) Wijzen gaan naar Herodes en doen navraag naar de nieuwe Koning; zij moeten Hem zoeken en Herodes laten weten als ze Hem gevonden hebben.
8) Wijzen zien een ster boven Bethlehem en vinden het gezin dat in een huis woont.
9) De wijzen worden door God gewaarschuwd niet naar Herodes terug te gaan om te vertellen dat ze de Koning gevonden hebben en zij gaan via een andere weg naar huis.
10) Jozef wordt gewaarschuwd naar Egypte te gaan omdat Herodes Jezus wil doden.
11) Herodes, bij het niets horen van de wijzen, doodt alle even oude kinderen in Bethlehem.
12) Herodes sterft in September, het jaar 4 BC
13) Het gezin keert terug na de dood van Herodes en vestigt zich in Nazareth.
 
1) Beginpunt – de vader van Johannes de Doper
 
Gelukkig voor ons geeft Lucas ons een beginpunt, al wordt dat vaak over het hoofd gezien. Lucas 1:5 vertelt ons dat de vader van Johannes de Doper een Baptisten priester was, van de afdeling van Abia en tijdens zijn priesterdienst verschijnt Gabriël* aan hem om hem te vertellen dat hij een zoon zal krijgen die hij de naam Johannes moet geven. *Lucas 1:8-23
 
in 1 Kronieken 24:1-19 hebben we een lijst van de indeling van de priester en Abia zit in de 8e dienstgroep (vers 10). David had het zo georganiseerd dat groep 1 dienst deed in week 1 van de heilige kalender, die in de lente begon. Groep 2 diende de tweede week, en zo door tot alle 24 groepen en weken ingedeeld waren. Daarna begon men weer opnieuw 1-24, waarvan de 8e groep eind November dienst deed. We weten ook dat alle 24 groepen dienden tijdens de 3 verplichte feesten*, Pasen, Pinksteren en Loofhuttenfeest. *Deuteronomium 16:16
 
Voor deze bespreking heb ik het over zijn tweede week van dienst doen, wat betekent dat Zacharias eind november dienst deed. Ik leg straks uit waarom ik zijn dienst in de herfst gekozen heb en niet die in de lente.
 
2) De zwangerschap van Elizabeth
Elizabeth zou pas eind november of begin december bevrucht kunnen zijn, omdat Zacharias dan pas thuis kwam, na zijn priesterdienst vervuld te hebben. Lucas 1:26-33 zegt (sprekend over Elizabeth): “In de zesde maand nu van haar zwangerschap werd de engel Gabriël van God gezonden naar een stad in Galilea, genaamd Nazareth, tot een maagd die ondertrouwd was met een man, genaamd Jozef, en de naam der maagd was Maria”.
 
Dus als Elizabeth eind November zwanger werd of begin december, en Gabriël werd naar Maria gestuurd toen ze 6 maanden zwanger was, dan zou het half Juni zijn toen de engel haar vertelde dat ze Jezus zou krijgen. Stel dat ze direct zwanger werd en 9 maanden verder tellend, dan zou Jezus op zijn vroegst eind Maart geboren kunnen zijn, omdat een zwangerschap meestal +/- 40 weken duurt.
 
3-4) Jezus is geboren, de familie is in een stal gehuisvest en herders komen naar de nieuwe Koning
in Lucas 2:7-8 lezen we dat de herders zich ophielden in het veld en de wacht hielden over hun kudde. Alleen in de lente en herfst waren de herders in de velden rondom Bethlehem te vinden; in de lente, zodat de lenteplanten gegeten konden worden, om naar hoger gelegen gebieden te gaan in de zomer, en in de herfst, na de oogst, om de laatste planten te vergaren voordat de winter zou komen. Dit past dus in de tijdsbalk. Lucas 2:16 zegt ons dat de herders de baby in de kribbe vonden – een voerbak.
 
5-6) Ze verhuisden naar een woning in Bethlehem, en presenteren Jezus in de tempel
Lucas 2:22 zegt: “En toen de dagen hunner reiniging naar de wet van Mozes* vervuld waren, brachten zij Hem naar Jeruzalem om Hem de Here voor te stellen.” Deze gebeurtenis vond plaats als jongetjes 40 dagen oud waren (ongeveer 6 weken), wat samenvalt met de reinigingswet. Dit zou dus eind April of begin mei geweest moeten zijn. *Leviticus 12:1-4
 
Het is duidelijk dat de Wijzen toen nog niet in Jeruzalem aangekomen waren en dat noch Herodes noch de priesters iets wisten van Jezus’ geboorte. Mattheüs 2:3 vertelt ons dat toen zij bij Herodes aangekomen waren  en hem vertelden van de nieuwe Koning, hij daar erg van schrok en ‘geheel Jeruzalem met hem’. Jozef en zijn gezin vrezen blijkbaar niet voor hun leven wanneer zij in de tempel komen. Merk ook op dat Simeon en Anna vrijuit over hem profeteren, zonder angst voor Herodes. De wijzen kwamen dus pas na de presentatie in de tempel, toen Jezus 40 dagen oud was.
 
Ik zie grote genade van de Vader in dat Hij tijd gaf aan Maria om zich te herstellen van de bevalling en voor de baby, die nu iets ouder is als zij voor hun leven moeten vluchten,
 
7-9) De Wijzen arriveren enige tijd na de presentatie in de tempel en vragen Herodes waar de nieuwe Koning is. Herodes vraagt hem te berichten als ze Hem gevonden hebben
 
Mattheüs 2:1-2, 3-11zeggen dat de wijzen kwamen nadat Jezus geboren was. Herodes en Jeruzalem zijn verontrust dat er een nieuwe Koning is…Hij stuurt ze op pad en vraagt hen terug te komen als ze Hem gevonden hebben.
 
vers 11: “En zij gingen het huis binnen en zagen het kind met Maria, Zijn moeder, en zij vielen neder en bewezen hem hulde”. Vers 12 vertelt dat ze in een droom gewaarschuwd werden niet tot Herodes terug te keren, dus trokken zij langs een andere weg naar hun land terug.
 
10-11) Herodes, die niets meer van de wijzen verneemt, is boos; besluit de kinderen te doden, en het gezin vlucht
Mattheüs 2;16 zegt: “Toen Herodes zag, dat hij door de wijzen misleid was, ontstak hij in hevige toorn…om al de jongetjes van twee jaar oud en daarbeneden om te brengen”.
 
Vandaag in het westen, zeggen we dat een kind 1 jaar oud is als het een heel jaar geleefd heeft. Maar het oosterse tellen, van China tot Israël, tellen de geboorte als 1 jaar. Dus als Mattheüs zegt dat jongetjes onder 2 gedood werden, is dat 1 jaar, bij westerse telling. Hij zocht geen peuters, maar doodde baby’s.
 
12-13) Herodes stierf 4 september BC, het gezin keert terug en vestigt zich in Nazareth
Mattheüs 2:19-23 vertelt ons dat zij naar Egypte gevlucht waren, enige tijd nadat de wijzen vertrokken waren, maar voordat Herodes het bevel gaf de baby’s te vermoorden en zij waren daar tot de dood van Herodes, keerden toen terug en vestigden zich in Nazareth.
 
De reis van Bethlehem tot de Egyptische grens was ongeveer 320 km. en waarschijnlijk hebben zij zich bij een caravan aangesloten vanwege de gevaarlijke reis. Dit was niet een weekend uitje, maar ruim 300 km. lopen en rijden met een baby, waarschijnlijk 2 weken lang. Misschien leefden zij van de verkoop van de geschenken die de wijzen hen hadden gegeven. (dat is speculatie van mijn kant).
 
Josephus, de Joodse geschiedkundige die de geschiedenis van de Joden voor de Romeinen opschreef, zegt dat Herodes ziek werd toen er in de lente een maansverduistering plaatsvond en hij tegen de priesters gezondigd had. Hij was een aantal maanden ziek voordat hij stierf. De verduistering vond plaats op 13 maart 4 BC, en Herodes stierf in september.
 
Kort na de dood van Herodes keert het gezin terug, waarschijnlijk in de herfst van 4 BC. Mattheüs 2:19-23
 
Hier is het ‘als’. Als Zacharias Gabriël in zijn dienst in de lente zag, zou het midden mei geweest zijn, wat inhoudt dat de bevruchting van Johannes de Doper niet voor juni plaatsgevonden kon hebben. Dat houdt weer in dat Gabriël in december naar Maria gestuurd werd, 6 maanden in de zwangerschap van Elizabeth. Dus heeft de bevruchting van Jezus in december of januari plaats gevonden en zou hij in augustus of september geboren zijn. Herodes stierf die september, wat inhoudt dat zij Jezus pas in oktober in de tempel konden voorstellen, een maand na de dood van Herodes. Dat is de reden dat ik aanneem dat Hij in de lente geboren zou kunnen zijn.
 
Zoals ik al zei, de eerste gemeente vierde de geboorte van Jezus niet, dus is dit niet iets om ruzie over te maken en ik ga ervan uit dat we op een dag Maria, Jozef, de herders en de wijzen, of de Heer Zelf, hierover kunnen vragen!
 
volgende week een ander onderwerp, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
 

Deze herfst hebben we samen met anderen een reis naar vrienden in huiskerken gemaakt die in ‘New England’ wonen, dat helemaal in het noordoosten van ons land ligt. Op onze laatste dag stopten we bij een favoriete plek van ons, de Lobster Shack in Maine. Ik eet geen kreeft noch enig ander ‘insect uit de zee’, maar Barb wel, en de plek waar het restaurant gelegen is, is prachtig, aan de rand van de rotsachtige kust.
 
Ik pakte mijn hamburger en ijsthee en liep naar een klein hoektafeltje, waar ze ketchup, mosterd, mayonaise en citroensap in zakjes hadden liggen. Ik nam wat citroensap mee voor mijn thee en liep daarna naar onze tafel.
 
Ik scheurde een zakje citroensap open en goot het in mijn thee, nam daarna een tweede zakje, scheurde die open en goot de inhoud daarvan ook in de thee – maar tot mijn verrassing was dit geen citroensap, maar mosterd! Na wat gelach bedacht ik dat de zwaardere mosterd hopelijk snel naar de bodem zou zakken, dus ik dronk mijn thee en vergat de mosterd die onder in mijn kopje lag te wachten om mij in een hinderlaag te lokken.
 
En ja hoor, die laatste slok thee was puur mosterd, en ik moest opnieuw lachen, al had ik mij er bijna in verslikt.
 
Schijn kan bedriegen
Het zag eruit als gewone thee, maar schijn kan bedriegen als je niet weet wat erin zit. Zo is er ook een geval in Mattheüs 8:5-12 dat gelovigen veel angst gegeven heeft, omdat het op het eerste gezicht het ene lijkt, maar als je alle ‘ingrediënten’ in het verhaal nagaat, zie je de echte smaak naar voren komen.
 
Jezus wordt benaderd door een hoofdman die dit zegt: “Here, mijn knecht ligt thuis, verlamd, met hevige pijn”. Jezus antwoordt hem: “Zal Ik komen en hem genezen?” maar de hoofdman zegt: “Here, ik ben niet waard dat Gij onder mijn dak komt, maar spreek slechts een woord en mijn knecht zal herstellen.”
 
Velen merken hier de context niet op en de cultuur van die tijd. Deze hoofdman was niet een Jood, maar een gelovige in Jezus en hij begreep Zijn autoriteit. Toen hij Jezus vroeg slechts een bevel te geven voor genezing, merkt de Heer op dat een heiden ook geloof kan hebben:
 
“Voorwaar zeg Ik u, bij niemand in Israël heb ik een zó groot geloof gevonden! Ik zeg u dat er velen zullen komen van oost en west (van heidense naties) en zullen aanliggen met Abraham en Isaak en Jacob in het koninkrijk der hemelen; maar de kinderen van het koninkrijk (Israëlieten) zullen uitgeworpen worden in de buitenste duisternis; daar zal het geween zijn en het tandengeknars”. (v 5-12)
 
Jezus verwijzing naar ‘velen zullen komen van oost en west’ heeft betrekking op heidenen die in het koninkrijk komen, zoals deze Romein die voor hem stond, terwijl kinderen van het koninkrijk (Joden) uitgeworpen zullen worden. We zouden het zo kunnen zeggen: ‘…kinderen aan wie het toebehoorde, maar die het afwezen’ zullen in de duisternis geworpen worden…
 
Vrees niet, gelovigen – Jezus bedoelde niet te zeggen dat gelovigen een onzekere toekomst hebben – hij sprak over heidenen die, evenals de hoofdman, geloven in Christus en neerzitten bij Abraham, Isaak en Jacob in het koninkrijk, terwijl velen aan wie het koninkrijk toebehoorde, uitgeworpen zullen worden vanwege hun ongeloof in Hem.
 
Opstaan of neerzitten?
In Handelingen 7:55-60 staat Stefanus terecht voor de oudsten van Israël. Het proces komt abrupt tot een eind omdat ze hem uit de stad werpen en stenigen. Het hele hoofdstuk 7 is gewijd aan dit proces, wat opeens zo plotseling eindigt, waardoor men zich af kan vragen wat de reden is voor zo’n abrupt en tragisch eind.
 
“Maar hij, vol van de Heilige Geest, sloeg de ogen ten hemel en zag de heerlijkheid Gods en Jezus, staande ter rechterhand van God. En hij zeide: Zie, ik zie de hemelen geopend en de Zoon des Mensen staande ter rechterhand Gods”. Zij begonnen luidkeels te schreeuwen, stopten hun oren toe en stormden als één man op hem los…en stenigden hem…En op de knieën vallende, riep hij met luider stem: Here, reken hun deze zonde niet toe! En met deze woorden ontsliep hij”.
 
Het is duidelijk dat de omslag kwam toen hij de oudsten vertelde dat hij de Zoon des Mensen zag staan aan de rechterhand van God. Maar waarom is dat?
 
Dat is omdat de Joodse cultuur van die tijd leerde dat God gaat staan als Hij de mensheid oordeelt, gebaseerd op Jesaja 3:13-15: “De Here maakt zich gereed om zijn rechtsgeding te voeren en Hij staat klaar om volken te richten. De Here zal in het gerecht gaan met de oudsten en de vorsten van zijn volk…wat bezielt u dat gij Mijn volk vertrapt en ellendigen mishandelt? Luidt het woord van de Here, de Here der heerscharen…”
 
Stefanus vertelde slechts wat hij zag – Jezus was gaan staan om de oudsten te richten, omdat zij hem voor het gerecht brachten vanwege zijn geloof. DAAROM waren zij zo verbolgen. Het idee al, dat ZIJ, de oudsten van Israël, geoordeeld werden…
 
Het punt dat ik wil geven is dit: Toen Stafanus de Heer vroeg om hen te ontslaan van de aanklachten tegen hem, door te zeggen ‘Reken hen deze zonde niet toe’ ging de Heer weer zitten, en op de laatste dag zal de zonde van het vermoorden van Stefanus, hen niet aangerekend worden. Wij hebben geweldig veel gezag bij de Heer als het aankomt op vergeven en iemand vrijzetten van de zonden die ze tegen ons begaan hebben.
 
Witte steen
In Openbaring 2:12-17 heeft Jezus een boodschap voor de discipelen in Pergamum. Hij complimenteert hen omdat ze hun geloof niet verloochend hebben, al wonen ze in een stad waar de keizer aanbeden werd. Maar Hij zegt ook dat er sommigen onder hen zijn die, zoals Balak deed bij Israël, een struikelblok voor de gelovigen opwerpen, omdat zij vasthielden aan de leer van de Nicolaïeten, die Hij haat.
 
Vroegere kerkvaders zeggen dat een leider in de kerk, Nicolas genaamd, de bron van de dwaalleer was, en het woord Nicolaïeten betekent ‘macht over de mensen’. Dit gecombineerd met het voorbeeld van Balak, die Israël verleidde, laat zien dat de leer dat leiders macht over hun mensen hebben, iets is dat de Heer haat – het leidt tot 1 stem die tot mensen spreekt en hen zegt wat God zegt, in plaats van te blijven bij de Nieuw Testamentische waarheid dat Christus in iedere gelovige is en dat er daarom gelijkheid is onder de discipelen.
 
Jezus zegt tegen hen die vasthouden aan de leer der Nicolaïeten, dat zij zich moeten bekeren, en tegen hen die “…overwinnen, hem zal Ik geven van het verborgen manna, en Ik zal hem een witte steen geven en op die steen een nieuwe naam geschreven, welke niemand weet, dan die hem ontvangt.”
 
Het verborgen manna verwijst naar de hemel, want misschien weet je nog dat een deel van het manna dat Israël in de woestijn vond, in de Ark des Verbonds gelegd werd, om bewaard te blijven door Zijn aanwezigheid. De Heer vertelt de overwinnaars dat ze bij Hem in de hemel zullen zijn, het ware Heilige der Heilige.
 
Wat is de witte steen?
Jezus verbindt het geven van een witte steen met het eten van het verborgen manna. In de Romeinse tijd werden witte stenen gebruikt als visitekaartjes, en soms als een ticket voor een Romeins evenement. Maar het meest voorkomende gebruik was wanneer iemand een vreemdeling een nacht onderdak verleende, die vreemdeling bij zijn vertrekt de gastheer een witte steen gaf met zijn naam en adres erop, zodat die persoon altijd in een andere stad een plek zou hebben om te overnachten en te eten.
 
Jezus zei dat hij hen zo’n steen zou geven. Eigenlijk zegt Hij dus: “Ik heb Mijn thuis in jouw hart gemaakt en nu geef Ik jou een persoonlijke ticket om toegang tot mijn huis te hebben, want jij bent in Mijn hart”.  Het feit dat Hij het persoonlijk maakt, zodat Hij en zij alleen weten wat er op geschreven staat, laat ons zien hoe intiem Hij ons kent, om een soort van ‘code’ op die steen te zetten die Hij en wij alleen weten. Wat een genade!
 
Het thema voor deze laatste weekly in de serie is, zoals je waarschijnlijk wel weet nu, zekerheid van redding, zekerheid van ons huis in de hemel. Van de hoofdman, die zonder twijfel één van de vele heidenen is die neerzit bij Abraham, tot Jezus zit gaat zitten als wij Hem vragen iemands zonde tegen ons begaan, niet toe te rekenen, tot beloften hemels voedsel te eten en toegang te verkrijgen met een persoonlijke ticket die Hij en wij alleen weten – we hebben een geweldige toekomst!
 
Zoals Efeziërs 2:7 zegt over de goede bedoelingen van de Vader jegens ons: “…om in de komende eeuwen de overweldigende rijkdom zijner genade te tonen naar zijn goedertierenheid over ons, in Christus Jezus…
 
Volgende week een ander onderwerp, tot dan, zegen!
John Fenn
www.cwowi.org
Mail naar cwowi@aol.com