Dag allemaal,

Ik denk niet dat er eerder een generatie christenen is geweest dat zo heen en weer wordt geslingerd door allerlei wind van leer. Dit gebeurt door bedriegerij en slimme trucjes. Er is hier een goede reden voor en daar gaat deze serie over.

Wat je ook maar kunt bedenken wat de Bijbel schijnt te zeggen, dat is er ook: Denk je dat Jezus terugkomt op 21/12/12? Er is vast wel iemand die jou een formule laat zien die gebaseerd is op de Bijbel om dat te bewijzen. Denk je dat geen rekenschap meer wordt gevraagd voor zonde?  Iemand heeft wel een schriftgedeelte om dat te bewijzen. Denk je dat vrouwen moeten zwijgen in alle samenkomsten en/of geen make-up mogen hebben? Ook hier zijn er stromingen in het geloof voor te vinden.

Hoe zijn wij in deze conditie gekomen? Hoe kunnen we veilig zijn wanneer we een lering / leer horen en dan bepalen of dit van God is of van mensen? Sta me toe samen het tijdspad door te wandelen.

Terug in de tijd

Er was een tijd dat de geestelijkheid die op het seminarie had gestudeerd de enige was die was onderwezen in het Woord van God. Je ging naar een speciale school om medicijnen te studeren. Je ging naar een speciale school om rechten te studeren. Je ging naar een speciale school, seminarie, om God / Theologie te studeren. Alleen de voorganger/dominee/priester begreep de Schriften omdat het te moeilijk was voor de gewone man om te begrijpen. Dat was de cultuur.

Hoe beperkend die structuur ook was, het voordeel was dat over de gehele linie van denominaties, alle christenen nagenoeg op dezelfde geestelijke pagina zaten. Er waren kernpunten van het geloof die min of meer op het Woord waren gebaseerd, die alle protestantse denominaties als waar hielden, en zij bekeken die Rooms Katholieken met hun afgoderij met een voorzichtig oog, want ze wisten allemaal dat het aanbidden van Maria en heiligen niet in de Bijbel stond.

Daar gaat de buurt!

Op een zekere dag gebeurde er iets grappigs, ergens in de zestiger en zeventiger jaren. De charismatische vernieuwing brak uit over de hele linie van denominaties. Mensen werden gedoopt met de Heilige Geest en begonnen in tongen te spreken. Dit gebeurde sneller dan dat denominaties zich konden aanpassen. Leden van alle denominaties begonnen samen te komen in huizen voor “gebed & lofzang” met iedereen die ook gedoopt was met de Heilige Geest – laat je lidmaatschapskaart van jouw kerk maar achter bij de deur, en laten we Jezus aanbidden!

De christelijke boekwinkel

Al heel snel begonnen uitgevers en musici zich te richten op deze eens zo tevreden bankzitters die ‘geruïneerd’ waren door de doop met de Heilige Geest en hun “gebed & lofzang” samenkomsten. Christelijke boekwinkels schoten als paddenstoelen uit de grond en hadden meer vertalingen van de Bijbel dan ik wist dat er bestonden en er waren tal van auteurs met alle dingen over God. Er was ook een grote verscheidenheid aan muziek te verkrijgen, van folk, rock tot hard rock. Verder allerlei christelijke snuisterij, posters, kettinkjes, tegeltjes, T-shirts etc….Waarlijk ons land was slechts één stap verwijderd van het volledig christen-zijn!

Gods Woord werd niet langer gevangen gehouden door de theologen, het was nu ook beschikbaar voor de gewone mens. Nieuwsgierig naar engelen? Je kon hier boeken over vinden, aan de conservatieve kant van b.v. Billy Graham tot aan Charles & Francis Hunter aan de andere kant. Wou je iets weten over de doop met de Heilige Geest? Je kon het boek van John Sherrill's 'They Speak With Other Tongues' lezen. (Zij Spreken Met Andere Tongen) of was je episcopaals, dan las je Dennis Bennett's boeken.

Verwateren van het Woord

Al heel snel had iedereen tenminste een mening over elk onderwerp wat God betrof, want er waren zoveel stemmen over dat betreffende onderwerp. Mensen stopten met het zelf bestuderen van het Woord en in plaats daarvan bestudeerden ze wat mensen over het Woord zeiden.

Slechts in een heel korte tijd gingen mensen van het God liefhebben om God lief te hebben over naar het iets van Hem gedaan krijgen – geld, geredde familie, succes, gezondheid – en formules gebaseerd op wat mensen zeiden wat God zei kwamen naar voren.

Woord van Geloof
In de jaren tachtig kwam de beweging van Woord van Geloof op met als kernboodschap de integriteit van God en Zijn Woord. Dat scheen Gods antwoord te zijn op al die gekheid van de jaren zeventig. Dit bracht velen in balans en leerden hen hoe ‘onderwijs x’ te vergelijken met de volle raad Gods.

In de jaren negentig begonnen discipelen van het Woord van Geloof het Woord te verbuigen als een manier om geld te krijgen en zo ontstond de prosperity / voorspoed beweging met zijn eigen formules. Het subtiele concept van “indien ik x doe dan zal God x doen” nam de overhand en vloeide naar verschillende geloofsstromingen toe, tot op de huidige dag.

Conventies / conferenties trekken massa’s mensen die schreeuwen en roepen naar God om Hem zover te krijgen om opwekking te zenden, net alsof wij mensen meer gered willen krijgen dan de Ene die Zijn Zoon zond om de zonden van de wereld weg te nemen, ze wil redden. Op die manier maken ze, in hun gedachten, God hun tegenstander.

Net zoals de cultuur van de wereld er een werd van hard geluid en lichtshow, kwam er geluid dat de mensen vertelde wat ze moesten denken. Dit meer dan hen aan te moedigen om voor zichzelf te denken. Dat ging zo goed in de kerk dat christenen hun gezonde verstand en zelfrespect bij de deur achterlieten en zich lieten manipuleren om dingen te doen in de naam van God, die ze ander nooit zouden doen met hun gezonde verstand. Jij hoeft niet meer te denken, de voorganger doet dat wel voor jou! Het gaat allemaal om formules. In de Bijbel zochten ze God, vandaag zoeken we formules. Jammer.

Het Internet
Nu vinden al die stemmen een uitweg op het Internet en er zijn zelfs meer mensen die deze geluiden geloven dan dat zij geloven wat het Woord zegt. In werkelijkheid echter is het wat iemand zegt dat het Woord zegt. Ondanks al onze vrijheid en kennis blijft de menselijke natuur lui. We willen dat Mozes to God spreekt voor ons en vertelt wat Hij zei. Dat liever dan dat wij zelf tijd investeren in het persoonlijk en beter kennen van Hem.

Een nieuwe generatie
Er zijn veel mensen die hongerig zijn om de Heer te kennen, gewoon om Hem te kennen, zonder bijbedoelingen. Ze willen niets van Hem, alleen Hem kennen. Ze zijn in samenkomsten geweest waar ze de manipulatie van de gemeente hebben herkend, waar ze de huichelachtigheid hebben gezien, de formules hebben geprobeerd en leeg achter bleven. Ze willen Hem!

Geestelijke waarheid
Het feit is dat geestelijke wezens kunnen spreken, Niet Koko-gorilla gebaren taal, maar spontaan spreken. Alleen geesten kunnen dat– God, engelen, mensen. Dat betekent dat de eerste manier waarop we een geestelijk wezen kennen, door spreken is.

Hebreeën 1:1-3 zegt dat de Vader op vele manieren gesproken heeft tot de vaderen door de profeten maar in de laatste dagen spreekt Hij door Zijn Zoon, die Hij heeft gesteld tot erfgenaam van alle dingen en door wie Hij de wereld heeft geschapen. Dit Woord van de Vader is helderheid van de heerlijkheid van de Vader, de afdruk van Zijn wezen / karakter. Alles wordt gedragen door het Woord van God.

Samen met Zijn verschijning in de evangeliën, is het Woord van de Vader verschenen aan de mensheid sinds Hij wandelde met Adam en Eva in de Hof van Eden. Onze Bijbel is de collectie van geschriften door de eeuwen heen. Het volgt Zijn verschijningen en betrokkenheid in mensenlevens. Petrus vertelt ons dat het geschreven is door mensen voor ons “zoals ze werden bewogen door de Heilige Geest” (2Pet.1:21)

Deze geschriften zijn de Bijbel van vandaag

Je kent mensen door hun woord
De enige manier waarop ik mijn grootvader kende was door zijn woorden en door in zijn aanwezigheid te zijn. Hij was een KNO-arts en ik hield er van om bij hem te zijn. Hij nam mij mee op zijn zondagsronde in het ziekenhuis, ik was nog maar een jongen. We liepen een kamer van een patiënt binnen en werden hartelijk begroet. Hij onderzocht de patiënt, praatte een beetje en ging weer verder. Hij sprak met mij over medische zaken, over patiënten en hun families, hoe het kwam dat ze ziek waren en andere opa-kleinzoon-zaken. Ik kende hem door zijn woord en door in zijn aanwezigheid te zijn.

Zo is ook de Vader. We moeten Hem kennen door het geschreven Woord en door Jezus te kennen en door in Zijn aanwezigheid te zijn. Onze Vader woont in ons, om met ons te spreken, om Zijn aanwezigheid te voelen van binnen, en ons in staat te stellen om gemeenschap te mensen met de snelheid van een gedachte.

Mensen vragen mij waarom ik zo bevoorrecht ben dat Jezus aan mij verschijnt om mij te onderwijzen of om mij profetische woorden te geven. In de eerste plaats is dat genade en ten tweede: de weg tot Jezus’ hart is door allereerst en bovenal de Vader lief te hebben, en dat doe ik.

Maar indien je dit terzijde legt, ik ben‘veilig’ voor hen om aan mij te verschijnen of mij dingen te vertellen, omdat ik gegrond ben in het Woord en de Geest. Zij weten dat ik niet uit balans raak. Ik ben veilig. Kijk eens rond – er zijn er velen die geestelijke ervaringen hebben en dat is gewoonlijk de enige gebeurtenis die ze zullen meemaken, omdat ze zweverig worden en daarmee bewijzen dat de Vader ze niet meer kan toevertrouwen. Zij filteren hun ervaring door religie of cultuur of voegen er aan toe, in plaats gewoon te vertellen wat er gebeurde. Ik ben veilig omdat ik het Woord en de Geest ken en er niet op uit ben om mezelf te promoten…ik spreekt openhartig maar eerlijk.

Dit is wat ik wil delen met jou in deze serie, opdat de Vader en de Heer jou kan vertrouwen met meer en grotere openbaring en het kennen van de dingen van de Geest – om Zijn wegen te kennen. Leer om andere stemmen te negeren, hoor de stem van de Herder. Blijf afgestemd, dit kon jouw leven wel eens veranderen!

Zegen,

John Fenn / vertaling WJM
www.supernaturalhousechurch.org

Hallo allemaal,

De afgelopen tijd hebben we het gehad over Jes.55:6-13 dat ons vertelt onze wegen en gedachten achter ons te laten en ons te keren naar de Heer. Vorige week deelde ik met jullie over mijn houding op de parkeerplaats en hoe de Heer tot mij sprak over mijn houding. Ook hadden we het over Habakuk en hoe hij zelfmedelijden had over hoe de Heer met de situatie van Israel/ Juda om ging in zijn leven.

Vandaag deel ik iets met jullie over Ruth.

Tijd om te kiezen: hogere wegen of lagere wegen?
Elke week in deze serie hebben we gezien dat er een moment is waarop we moeten kiezen tussen de hogere wegen en gedachten van God of onze eigen lagere wegen en gedachten.

Deze keuzemomenten zijn niet altijd enorm duidelijk. Het keuzemoment komt op een moment tijdens de dagelijkse beslommeringen – maar het is het moment waarop we besluiten om hoger of lager te gaan.

Omstandigheden waar je niets aan kan doen
U herkent vast de naam Ruth wel. Ze was een vrouw die leefde in het Oude Testament, vlak nadat Israel het Beloofde Land had ingenomen onder de leiding van Jozua. Ze trouwde een man, Boaz, genaamd, maar weet u wie Elimelech was? Het was zijn leven en dood dat ervoor zorgde dat de omstandigheden zo waren dat Ruth een voorouder werd van Jozef, de natuurlijke vader van Jezus.

Er was een hongersnood in Israel, omdat de mensen God niet meer volgden. Dat was de reden dat Elimelech zijn vrouw Naomi en hun 2 zonen naar Moab verhuisde – het huidige Jordanië- waar regen was en waar ze vervolgens zo'n 10 jaar woonden. In die 10 jaar trouwden beiden zonen met vrouwen uit Moab. Op een gegeven moment waren alle 3 de mannen overleden, Elimelech en zijn 2 zonen, waardoor Naomi achterbleef met haar 2 schoondochters. Wat een verdrietig verhaal!

Na al deze gebeurtenissen, was er weer regen in Israel, waardoor Naomi besloot om terug te verhuizen naar Bethlehem. Ze vertelde haar schoondochters dat ze vrij waren om in Moab te blijven, bij hun eigen families. Haar schoondochter, Orpah, besloot terug te keren naar haar eigen familie, maar de andere schoondochter, Ruth, besloot om bij Naomi te blijven en sprak deze bekende verzen:

“Dring mij er niet op aan, dat ik u in de steek zou laten, door van u terug te keren; want waar gij zult heengaan, zal ik heengaan, en waar gij zult vernachten, zal ik vernachten; uw volk is mijn volk en uw God is mijn God; waar gij zult sterven, zal ik sterven, en daar zal ik begraven worden. Zo mogen de Here mij doen, ja, nog erger; voorwaar, de dood alleen zal scheiding maken tussen mij en u.” (Ruth 1:1-17)

Even weer terug naar het nu
Ik was een onbetaalde mede-voorganger van een gemeente. De voorganger was van plan om met pensioen te gaan, van zijn bedrijf maar ook van het voorganger zijn en zou mij dan vervolgens een promotie geven om de betaalde voorganger van de gemeente te worden.

Op een dag in juni 1986 kwamen de voorganger en zijn vrouw naar ons huis en gaven aan dat hij had besloten om niet met pensioen te gaan en zijn bedrijf niet te verkopen, want “....nadat alle rekeningen zijn betaald, houden we maar $750.000 over en je kan niets voor God doen met maar $750.000.” In de geest zal ik een grote hand die ons scheidde van de voorganger en zijn vrouw en ik wist dat zijn keuze de lagere weg was en dat de Heer onze wegen scheidden.

We waren geschrokken, gekwetst, teleurgesteld, verbaasd, verward en het enige wat wij konden doen, terwijl ze vertrokken, was elkaar aanstaren in verbazing....wat gaan we nu doen? Nadat we tot onszelf  gekomen waren, besloten wij dat wij zouden doen wat juist was, want wij dienen God en niet mensen. En in die tijd had Hij ons geplaatst in die gemeente en daar zouden wij blijven, maar in ons hart bleven wij Hem zoeken.

De volgende ochtend terwijl Barb onder de douche stond, sprak ze met de Heer over hoe oneerlijk het was en wat de volgende stap voor ons zou zijn. Hij sprak tot haar: “Ik heb geprobeerd te werken aan de harten van mensen, maar ze stonden Mij het niet toe, daarom moet ik om hen heen werken. Maar omdat het niet jullie schuld was, blijven jullie in Mijn perfecte wil, maar het houdt wel in dat er een omweg zal zijn. Maar nogmaals, jullie blijven in mijn perfecte wil.”

In maart van het volgende jaar verhuisden wij om voorgangers te worden van een gemeente in zuid-oost Colorado en we bleven daar zo'n 6 jaar. Dat was een grote omweg! Soms gebeuren er dingen die buiten ons om gebeuren, zoals in de verdrietige situatie van Ruth, of in onze eigen levens. Maar altijd moeten we de hogere wegen kiezen.

Dat wij wisten dat we in de perfecte wil van de Heer waren, ondanks een omweg, gaf ons rust. En die woorden hebben ons door de jaren heen steeds vertrouwen en rust gegeven als plan A aan de kant gegooid werd en plan B naar voren kwam.

De keuze was gemaakt in juni 1986 en we werden de voorgangers van een andere gemeente in maart 1987 – 9 maanden later. Tijdens die 9 maanden bleven wij de mensen dienen alsof er niets gebeurd was, met een lach op ons gezicht en een juiste houding – we kozen de hogere weg en gedachten in deze ongemakkelijke en lastige situatie.

Terug naar Ruth
Naomi was een weduwe die alleen Ruth had om voor haar te zorgen. In die tijd had men geen pensioen, of geld op de bank voor als je ouder werd – niets behalve Ruth die voor haar zorgde. Maar Naomi had een jong familielid van haar overleden echtgenoot, een “zeer vermogend man....Boaz geheten.”, waar ze contact mee kon opnemen.(Ruth 2:1)

Boaz (wat in het Hebreeuws kracht betekend) had direct een oogje op Ruth en voelde zich tot haar aangetrokken – hij vertelde haar dat ze naast zijn werkers kon werken en zoveel graan als ze wou kon verzamelen. Toen Ruth Naomi vertelde dat Boaz haar gunst gaf, besloot ze om de 2 te koppelen, want ze zag Boaz als Gods' voorziening voor Ruth. En ze had gelijk!

In 3:9 deed Ruth iets wat de meeste lezers ontgaat, maar als je de cultuur begrijpt, dan zie je hoe moedig Ruth was. Na een dag lange dag waarin de mannen het graan hadden geoogst, waren de mannen op hun werkplekken in slaap gevallen, ook Boaz. Naomi had gezegd tegen Ruth dat dat zou gebeuren en dat ze dan aan de voeten van Boaz in slaap zou moeten vallen en zijn mantel over zichzelf te leggen voor bedekking, wat ze deed. (3:3-9)

Het aanzoek
Ik weet dat als jullie mijn Old Testament Survey Video Bible School volgen, jullie het volgende al weten, maar blijf mij volgen – dat ze zichzelf bedekte met zijn kleding, was een huwelijksaanzoek. Ruth vroeg die nacht aan Boaz om met haar te trouwen, iets waar ze vrijmoedigheid en geloof voor nodig had. Ruth en Naomi waren geweldige vrouwen!

Toen Boaz wakker werd, was hij verbaasd dat hij Ruth bij zich zag en dat ze zei: “....spreidt uw vleugel over uw dienstmaagd, want gij zijt de losser.” Dat was een huwelijksaanzoek, en zelfs vandaag de dag nog in Israel, bedekken bruidegoms hun bruid met hun mantel, wat laat zien dat ze nu onder zijn bedekking is en in de bescherming van het huwelijk.

Natuurlijk zei Boaz ja en trouwden ze, deze Joodse man en deze vrouw uit Moab, die de God van Israel had aangenomen. Dat alles gebeurde door omstandigheden die buiten haar om gingen en door het kiezen van Gods hogere weg en gedachten te midden van die omstandigheden.

Hongersnood, het ontmoeten van deze familie uit Israel en het trouwen met 1 van de zonen uit die familie, de dood van haar schoonvader, de dood van haar echtgenoot, de keuze van haar schoonmoeder om terug te gaan naar Israel en de keuze van Ruth: Blijf ik thuis in Moab of volg ik Ruth in de hogere wegen en gedachten van de God van Israel?

Maar wacht, er is meer!
Het keuzemoment is wat ons naar de hogere wegen en gedachten van God brengt en dat moment is omringd door het normale leven. Het eind van het boek van Ruth gaat over de familie geschiedenis: Ruth en Boaz hadden een zoon, Obed. Obed groeide op en had een zoon Jesse, de vader van koning David.

Dat betekent dat Ruth de overgrootmoeder van David was. Maar laten we even kijken naar de andere kant van de familie, en ons afvragen hoe het kwam dat het oke was voor een aantrekkelijke Israëlische vrijgezel verliefd te worden op een buitenlandse vrouw uit Moab. Het antwoord is te vinden in Mat.1:5.

“Salmon verwekte Boaz bij Rachab, Boaz verwekte Obed bij Ruth..”

Dat is juist: De moeder van Boaz was Rachab, de voormalige hoer uit de hoofdstad van Moab, Jericho.

In Joz.6:25 staat: “Zo heeft Jozua de hoer Rachab en haar familie en iedereen die haar toebehoorden, in leven gelaten, en zij heeft in

Israel gewoond tot op de huidige dag, omdat zij de boden verborgen had gehouden, die Jozua uitgezonden had om Jericho te verkennen.”

De moeder en vader van Boaz waren Rachab en Salmon. Nu kunnen we dus begrijpen hoe het kwam dat hij een vrouw uit Moab aantrekkelijk vond, die net als zijn moeder, de God en het volk van Israel had aangenomen.

Ik sla je niet in het gezicht
Het keuzemoment waarop je kiest voor de hogere wegen en gedachten of dat je kiest voor je eigen lagere wegen en gedachten, wordt niet duidelijk aangekondigd. Wij moeten de wijsheid zien in het maken van de hogere keuze en het de vruchten zien afwerpen in ons leven als je kiest voor de hogere wegen en gedachten.

Het verhaal begint met een prostitué uit Jericho, Rachab genaamd, die de hogere keuze maakte om te kiezen voor Gods' gedachten en een risico nam door een paar spionnen in die stad te beschermen. Wat ik zie is de genade van de Heer:

Hij beloonde Rachab met een schoondochter uit haar eigen land. Hij voorzag voor Boaz in een vrouw die goddelijk was met kracht, karakter en vrijmoedigheid, net als zijn moeder. Hij voorzag in een goddelijke man voor Ruth, die van haar hield ondanks het feit dat ze een buitenlander was en dat ze werd opgenomen in een goddelijke familie, waarin ook Naomi werd opgenomen. Dat alles zorgde ervoor dat er een man, David, geboren werd, en later een man Jozef, die trouwde met een Maria, die ons de Heer Jezus Christus bracht, de Messias van Israel. Geweldige genade!

Wees gezegend,
John Fenn / vertaling AE

Dag allemaal,

De afgelopen weken heb ik verschillende gebeurtenissen uit de afgelopen twee weken van mijn leven gedeeld, de fouten die ik gemaakt heb en beslissingen die ik genomen heb, goed en slecht als het gaat om het zoeken van, het vinden en het wandelen in de hogere wegen en gedachten van de Vader.

Een goed hart
Onze tekst is Jesaja 55:6-13 geweest, dat ons aanmoedigt onze wegen en gedachten te verlaten en te keren naar de Heer met als dit resultaat: “Hij zal zich over hem ontfermen. Want Hij vergeeft veelvuldig.”

In nederigheid laten we onze wegen achter and bedenken we Zijn hogere wegen en gedachten. Om hoger te gaan moet je eerst lager gaan.

Parkeerplaats
Vandaag gingen Chris en ik met de auto van Barb naar Walmart. In de VS hebben we een blauwe kaart voor gehandicapte bestuurders of hun passagiers, die we aan de achteruitkijk spiegel kunnen hangen. Ik had die van ons in mijn truck laten liggen, die nu in de garage stond. Integriteit vroeg te parkeren op een gewone parkeerplaats, aangezien ik de kaart niet bij me had.

Bij de plek waar ik mijn auto neer zette stond niemand geparkeerd aan de passagiers zijde, en omdat ik met de auto van Barb was, moet ik telkens bij het in- en uitgaan de zitting van de rolstoel verwijderen, beide wielen eraf halen, het opvouwen en in de kofferbak plaatsen. Dat was geen probleem waar ik nu geparkeerd stond. (Met de truck hoef ik dit alles niet te doen)

We brachten de spullen terug die Barb ons gevraagd had, en we slenterden door de gangpaden, want Chris geniet ervan te zien wat er allemaal is. We bleven hangen bij de speelgoed afdeling, en hij zei: “Je mag een nieuwe auto voor mij kopen als je dat wilt.” – en dat deed ik. Hij houdt van Lightning McQueen van de animatie film ‘Cars’, dus hij kreeg een autootje voor zijn verzameling.

Daarna gingen we terug naar de auto en zagen dat een pick up truck naast ons, aan de passagierskant, geparkeerd stond. Mijn eerste gedachten was: ‘Hartelijk bedankt, zeg, dat vind ik niet leuk’  - en dacht erover na of het veilig zou zijn om Chris in zijn rolstoel te laten zitten terwijl ik de auto achteruit zou rijden, zodat er meer ruimte was en ik hem in de auto zou kunnen persen.

Dat was een snelle gedachte – en net zo snel weerlegde ik die gedachte met: ‘Hij wist niet dat we ruimte voor Chris nodig hebben en voor de rolstoel, dus hij heeft niet tegen jou gezondigd, dus bewaar je hart.’

Die eerste gedachte was trots
De tweede was de hogere gedachte van de Vader. Ik herkende onmiddellijk de lelijkheid van mijn reflexmatige reactie en weerlegde het met eend hogere gedachte, een rechtvaardige gedachte – de bestuurder van die truck wist niet dat we ruimte naast de auto nodig hadden voor de rolstoel, dus het was hem niet aan te rekenen, dus ik moest mijn hart bewaken.

De Vader sprak dat niet tot mij, ik weerlegde mijn eerste gedachte heel bewust en onmiddellijk met die hogere gedachte – maar eerlijk gezegd was dat alleen omdat mijn hart nederig genoeg was om die lagere gedachte weg te duwen

Als ik in een chagrijnige bui geweest was, of boos om iets, had ik die gedachte misschien wel toegelaten te blijven, en zou ik er zelfs een tijdje mee bezig blijven – ‘Leuk Vader, kon U er niet voor zorgen dat hier niemand ging staan? Waarom moet het nu zo moeilijk, het is al lastig genoeg de rolstoel telkens in- en uit te klappen als we weggaan. Was die bestuurder soms zo dun als een lantaarnpaal dat hij zo dicht naast mijn auto ging staan? Hoe moet ik Chris hier nu in krijgen?’

Dat zouden mijn gedachten kunnen zijn geweest als ik in een andere bui geweest was. Maar ik ‘nam’ die eerste gedachte niet, bleef er niet over na denken. Ik maakte het niet mijn gedachte, omdat ik wandelde met de Vader en in de Geest zachtjes aan het bidden was en Hem de hele dag al zachtjes aan het aanbidden was. Dus weerstond ik die gedachte zo snel mogelijk en verplaatste die met een hogere gedachte.

(het was krap, maar ik heb Chris in de auto kunnen krijgen)

Ben je boos, pluk een roos. Zet hem op je hoed dan ben je morgen weer goed…..
Mijn moeder zei dat soms tegen ons kinderen als één van ons medelijden ging krijgen met zichzelf. Het zorgde ervoor dat we daar mee ophielden en ik denk dat ze ermee wilde zeggen, dat wij zielig konden doen wat we wilden, maar zij zou daar geen aandacht aan geven. Dus stop er maar mee en ga verder met je dag en doe wat je moet doen.

Habakuk had ook eens zo’n bui van zelfmedelijden. Dat zien we in Habakuk hoofdstuk één. Hij had een visioen van iets dat volledig in tegenspraak was met wat hij dacht te weten van de Heer, en hij was zowel boos als verward. Boos op het leven en op God en hij wist niet hoe daar uit te komen!

Het visioen dat hij zag, in hoofdstuk 1, vers 5-11, was dat God de goddeloze Babyloniërs zou gebruiken tegen de even goddeloze Assyriérs, en dat Hij de Babyloniërs zou gebruiken om Zijn eigen volk, Juda, te disciplineren. Hij kon niet begrijpen hoe een rechtvaardig God goddeloze mensen kon gebruiken om Zijn eigen volk te disciplineren – of ze nu wel of niet met Hem wandelden!

Dit totale herschikken van zijn theologie, zorgde ervoor dat zijn eigen trots en de trots een Israeliet te zijn, omhoog kwam, en het daagde zijn vastgeroest en gekoesterd geloof over God uit.

Hij confronteerde de Heer, in vers 12,13:”Zijt Gij niet vanouds, Here mijn God, mijn Heilige?....Gij die te rein van ogen zijt om het kwaad te zien, en die het onrecht niet kunt aanschouwen, waarom aanschouwt gij de trouwelozen en zwijgt Gij als de goddeloze verslindt hem die rechtvaardiger is dan hij…?”

Hebben we niet allemaal die gedachten gehad als het lijkt dat God er niet is als we van alle kanten onder druk staan en niemand ons komt helpen? Hoe kunt U, een rechtvaardig God, dit laten gebeuren met mij?

Zwelgen in zelfmedelijden
Hoofdstuk twee laat ons bijna een visueel beeld zien en we kunnen ons voorstellen hoe de profeet zijn armen kruist en op de stadsmuur gaat zitten en de Heer zoiets vertelt als ‘Ik blijf hier zitten totdat u antwoord geeft, eerder ga ik niet weg.’

De Engelse Bijbel doet dit geen recht, maar door verschillende vertalingen met elkaar te vergelijken, begrijpen we dat hij koppig is in het vasthouden aan zijn lagere wegen en gedachten.

“Ik wil gaan staan op mijn wachttoren en mij stellen op de wal, ik wil uitzien naar wat Hij tot mij spreken zal en wat ik moet antwoorden op mijn klacht.” (2:1)

 Weet je nog dat dit een visioen van de Heer is, deze gebeurtenissen die hij ziet – hoofdstuk 1:1 laat dit duidelijk zien. Blijkbaar is Habakuk naar de stadsmuur gegaan en wachtte hij op wat de Heer zou zeggen op zijn klacht, maar hij kreeg niet het antwoord dat hij wilde.

 “Toen antwoordde de Here mij: Schrijf het gezicht op en zet het duidelijk op tafelen, opdat men het in het voorbijlopen zal kunnen lezen. Want wel wacht het gezicht nog tot de bestemde tijd, maar het spoedt zich zonder falen naar hei einde; als het vertoeft, verbeid het, want komen zal het gewis, uitblijven zal het niet.”

De berisping
Met de volgende woorden (dan pas) adresseert de Heer de trots van Habakuk en zijn koppigheid. “Zie, opgeblazen, niet recht is zijn ziel in hem, maar de rechtvaardige zal door zijn geloof leven.”

Habakuk begreep niet hoe een God die niet kan kijken naar ongerechtigheid, de slechte Babyloniers kon gebruiken om Zijn eigen volk te tuchtigen en de Heer biedt absoluut geen antwoorden om de verwarring op te lossen, noch geeft hij troost aan zijn verward denken en emoties.

Het enige dat Hij hem vertelde was dat hij trots was en koppig en dat zijn ziel in hem niet recht was, want hij moest leren door zijn geloof te leven. Die zin: ‘De rechtvaardige zal door (zijn) geloof leven’ wordt woordelijk herhaald in Romeinen 1:17, Galaten 3:11 en Jacobus hoofdstuk 1-4 noemt dit ook in zoveel woorden. Dus we weten dat de les ook voor ons is, en niet alleen voor Habakuk.

De les voor ons allen

We hebben allemaal vragen voor de heer, sommige meer dringend dan andere, doch Hij geeft maar zelden antwoord. Hij is dezelfde, gisteren, vandaag en voor altijd, en daarom is Zijn antwoord aan Habakuk ook Zijn antwoord aan ons – je moet door geloof leven, in nederigheid, ook al heb je niet overal een antwoord op gekregen. De wandel door geloof IS de hogere weg en gedachte van God als er verwarring is.

 

De lagere weg is dat van het zwelgen in zelfmedelijden – het gevoel hebben dat je helemaal alleen bent, verward, boos op God en mensen. Boos op de man die jouw parkeerplaats inpikte of boos op het rechtssysteem of het verzekeringsbedrijf, of op jouw buurman of je gemeente of je echtgenoot…..en vul maar in.

De hogere wegen zijn een bewuste beslissing om gehoorzaam te zijn en door te gaan in geloof. Merk op dat de Heer Habakuk allereerst vertelde gehoorzaam te zijn – schrijf het visioen gewoon op, want het is voor anderen bedoeld te lezen en er voordeel mee te doen – en wat jou betreft, Habakuk, jij moet door jouw geloof leven. Jouw leven is niet alleen voor jezelf, want jouw leven is een visie, geschreven in de harten van degenen die jou observeren – dus al begrijp je niet alles, wees gewoon gehoorzaam en wandel verder in de hogere wegen en gedachten.

Rust

Habakuk stopte inderdaad zijn lagere wegen en gedachten van hoofdstuk 1, en besloot in geloof te wandelen zelfs als hij niet begreep wat er allemaal gebeurde. Zijn laatste woorden zijn deze:

“Al zou de vijgeboom niet bloeien, en er geen opbrengst aan de wijnstokken zijn, de vrucht van de olijfboom teleurstellen, al zouden de akkers geen spijs opleveren, de schapen uit de kooi verdwenen zijn en er geen runderen in de stallingen zijn, nochtans zal ik juichen in de Here, jubelen in de God van mijn heil. De Here Here is mijn kracht. Hij maakte mijn voeten als die der hinden. Hij doet mij treden op mijn hoogten.” (3:17-19)

We zijn opgegroeid in een kerksysteem dat emoties gelijkstelt met zalving, maar de ware tegenwoordigheid van de Heer is gevonden in de ‘tussentijdse momenten’.

Die tijden dat jouw gedachten balanceren tussen lage gedachten en hoge gedachten – daar kom je Hem tegen, dat beschouwt en observeert Hij.

Als we Zijn hogere gedachten en wegen kiezen is Hij daar in volle aanwezigheid – doen we dat niet, dan laat Hij ons op de muur zitten, boos op de wereld en vol zelfmedelijden, totdat we ons bekeren van onze lage wegen en gedachten en ons keren naar de Heer, en dan zal Hij overvloedig ontferming hebben en ons vergeven…

Volgende week, hogere wegen en gedachten in Handelingen…..zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.supernaturalhouzechurch.org

Dag allemaal,

Ik heb uit mijn eigen leven gedeeld hoe Gods hogere wegen en gedachten te kiezen. Vandaag 3 andere gebeurtenissen van de afgelopen week. Door mijn hart en leven te openen laat ik zien dat dit een levensstijl is, het wandelen met de Vader en voortdurend checken of er een verschil is tussen mijn gedachten en wegen en die van Hem.

Reis naar Californië
Vorige week vertelde ik hoe het leven van Chris gepaard werd toen we in Canada waren. Men is bezig om een hek te plaatsen om het huis waar hij woont, zodat hij en andere bewoners niet kunnen afdwalen. Direct na onze thuiskomst had ik wat tijd om met onze truck (Oud en Betrouwbaar) naar Victorville, in Californië, te rijden om een trailer op te halen die ons gegeven is. De trailer weegt zo’n 2720 kilo, wat de limiet is voor onze truck om te trekken. 

Zoals ik vorige week vertelde, bid ik zachtjes in tongen wanneer ik mentaal de reis doorneem – in mijn denken neem ik de route door, gevoelig voor een of ander getuigenis in mijn geest dat iets niet goed zit, wat gekenmerkt wordt door een ‘zwaarte’ of doordat mijn aandacht naar een bepaald punt getrokken wordt en daar dan blijft. Als dat zo is, dan stop ik en blijf ik daar stil bij staan en zoek meer informatie. De wegen van de Geest en de Vader zijn zo dat Hij meestal meer informatie geeft als je stil staat bij een openbaring die Hij geeft. Hij geeft dan meer details tot wat Hij wil dat je weet, en niet meer.

Mentaal nam ik de route van mijn reis door – 2250 km. vanuit Tulsa naar Flagstaff, Arizona, dan door de Mojave woestijn naar Victorville boven LA. In mijn geest voelde ik geen problemen voor de heenweg, maar er was een lichte ‘zwaarte’ over de terugreis – toen ik aan het bidden was en mentaal de route doornam, wist ik dat ik een groot probleem zou krijgen met de trailer, net buiten Californië, en daarna opnieuw, 2 uur voordat ik in Tulsa zou aankomen zou er een kleiner probleem plaatsvinden met de truck. Barb voelde ook dat er iets zou zijn met de trailer, dus was ik er op voorbereid.

Wij hadden de gedachten van de Vader. 

Ik vroeg de Vader ‘hoe groot’ en wilde weten of het goed was om woensdag uit Californië te vertrekken om op vrijdag thuis te komen? Onmiddellijk toen ik aan vrijdag dacht, was het leeg, maar toen ik dacht aan zaterdag, had ik direct vrede – dus begreep ik dat Zijn gedachte was op zaterdag te arriveren. Zaterdag. Jakkie, een terugreis van 4 dagen, dus ik was wat nerveus. Misschien zou de transmissie kapot gaan, of de motor, of moest ik de truck en de trailer verkopen in Californië of Arizona en naar huis vliegen, of misschien moest ik mensen die we in Arizona kennen, om hulp vragen – van alles ging er door mijn hoofd, want het enige dat Hij liet weten was vage informatie.

Belangrijk! Ik zette al die wilde gedachten van me af, en disciplineerde mijn gedachten om gefocust te zijn op wat ik wel wist – iets groots aan het begin van de terugreis, en iets minder ernstigs 2 uur van huis, en een reis van 4 dagen, niet 3.

De terugreis
Woensdagmiddag begon de terugreis en ik reed zo’n 88 km/uur tot ik aan kwam in Needles, California, net op de grens van Arizona en Californië, in de Mojave woestijn. De volgende morgen reed ik door Kingman, Arizona en een kleine 100 km. verder, gebeurde het dat ineens het linker voorwiel van de trailer uiteenviel.

Ik was net niet helemaal nog ‘in the middle of Nowhere’, maar wel bijna. Het was van hieruit 200 km. naar Flagstaff, een kleine 80 km. terug naar Kingman, half 10 ’s ochtends. De trailer heeft 4 wielen op 2 assen, één band voor de ander aan beide zijden. Het linker voorwiel explodeerde met zo’n kracht, dat bijna direct de velg de weg raakte, waardoor er vonken opschoten.

Ik stopte, krikte de as op, verwijderde wat er nog over was van de velg, sneed het overgebleven rubber en draden weg van de rem en de as, en pakte het reserve wiel – het was de verkeerde grootte, 6 gaten in het wiel in plaats van 5. Ineens had ik 2 banden minder. Dus dit was het grote probleem dat zou plaatsvinden met de trailer.

De gedachten en wegen van de Vader hierover….
Zodra de velg eraf was, kon ik langzaam langs de berm van de weg rijden naar afrit #103, die 1,5 km. verderop was, en aan het eind van de afrit stond een bord met ‘einde verharde weg’. Ik parkeerde langs de kant van de weg. Ik zei toch dat ik bijna bij ‘Nergens’ was?

De regel die ik volg is om allereerst in het natuurlijke te doen wat ik weet te doen, wat in dit geval was: het losmaken van de trailer, de Vader vertrouwen dat het OK zou zijn en de 80 km. terug rijden naar Kingman waar ik erop vertrouwde dat de Vader daar een bandenwinkel had met 2 assen en wielen, zodat ik de opgeblazen band en het reservewiel met de verkeerde maat, kon vervangen.

Ik deed wat ik altijd doe voor het geval dat de Vader wilde dat ik de 200 km. naar Flagstaff zou rijden – mentaal reed ik die afstand, maar het was niet logisch en in mijn geest voelde ik niets. Mentaal reed ik de andere kant op naar Kingman, en voelde hier ook niets, maar ik wist door ervaring dat dit betekende te doen wat juist lijkt in het natuurlijk – dus ging ik terug naar Kingman. Ik belde een aantal winkels en vond er één die zij mij te kunnen helpen.

Binnen het uur hadden ze 2 nieuwe banden en 2 nieuwe velgen en was ik weer onderweg om ze op de trailer te zetten. De Vader ordende mijn stappen. Ik was gegaan naar een banden winkel waar op de hoek een “In-n-Out” hamburger zaak was.

Deze reis had ik nog niet wat gegeten bij deze keten. Het is een familie traditie om te gaan eten bij een In-n-Out als we in Californië zijn, een traditie die door onze schoondochter, die uit CA komt, begonnen is. Het was lunchtijd en ik had nog niets gegeten die dag, dus leek het mij en Hem goed dit te doen. (Zelfs daar te stoppen om te lunchen, scande ik terwijl ik bad om te zien of ik zoiets ervoer als:‘ga direct naar de trailer’ of niet. ik had niet het gevoel dat ik onmiddellijk terug moest naar waar ik de trailer had achter gelaten, dus ging ik lunchen)

 

Waarom de ontploffing plaatsvond
Toen het nieuwe wiel aan de trailer zat en het reservewiel achterop, vervolgde ik mijn weg, maar tijdens het rijden zat ik na te denken over de overgebleven 3 banden. De trailer had 3,5 jaar stilgestaan in de woestijn van Californië, voordat ik de reis begon, waardoor ik dacht dat droge rot en UV schade de oorzaak konden zijn van het ontploffen van die band. Ik vroeg me af hoe het met die andere 3 overgebleven banden zat.

Onder het rijden was ik zachtjes in de Geest aan het bidden terwijl ik de verschillende opties doornam om te zien of de mogelijkheden waar ik aandacht, getuigde in mijn geest – een plotselinge vrede of een weten in mijn geest bij één van de ideeën die ik had, wat aangaf de gedachten van de Vader over dat onderwerp te zijn.

Ik dacht erover te stoppen om het reservewiel op de rechter voorkant te zetten, omdat de linkerband misschien ontploft kon zijn omdat de voorbanden het eerst brokstukken op de weg raken, het eerst iedere hobbel in de weg raken, en meer gewicht van de trailer dragen dan de banden achterin. Maar toen bedacht ik, dat met 3 oude banden, dit een kans van 1 op 3 zou zijn dat ik fout zou kiezen en een andere band lek zou raken, waardoor ik twee keer zo veel werk zou hebben.

Omdat ik geen vrede, richting over iets, ontving bij het bidden en nadenken, vroeg ik uiteindelijk: “Vader, het zou me helpen te weten waarom die linker band ontplofte, zodat ik een wijze beslissing kan nemen wat te doen met het reservewiel en de andere 3 banden, of dat ik het moet laten zoals het nu is.”

Onmiddellijk zei Hij: “Toen je gisteravond van de snelweg af kwam en bijna de afslag naar het kampeerterrein miste, moest je hard remmen om die bocht naar rechts te kunnen maken, waardoor het grootste gewicht van de trailer en de kracht van de draai op het linker voorwiel kwam. Daardoor werd er inwendig iets beschadigd en dat veroorzaakte het uiteenvallen van de band, toen je vandaag 2 uur onderweg was.

Toen Hij sprak, zag ik die draai opnieuw voor me. De avond ervoor ging de zon onder en ik volgde de GPS naar een kampeerterrein, en na een afslag was er een weg dat leidde naar het kampeerterrein, dat ik bijna mistte. Ik remde hard en draaide instinctief, me een seconde later realiserend dat ik een trailer van 3 ton achter me had. Even was ik bang dat ik de controle over de truck zou verliezen, maar dat gebeurde niet. Wel hoorde ik dat de remmen van de trailer vast liepen. Blijkbaar had ik daardoor die linker voorband beschadigd.

Als ik religieus geweest zou zijn
De standaard religieuze reactie op een ontploffende band, zou zijn de duivel te vertellen dat hij gebonden is, of iets anders betreffende de duivel. Maar de waarheid is dat ik het mezelf had aangedaan door onzorgvuldig te remmen en een scherpe bocht te maken, in plaats van door te rijden en daarna om te draaien om alsnog de afslag te kunnen nemen. Het was niet de duivel, ik had het mezelf aangedaan. Dat was wat de Vader dacht – de les is dat als je in Zijn hogere wegen en gedachten wil wandelen betreffende een onderwerp, geef dan de duivel niet reflexmatig de schuld, kijk eerst in de spiegel, en wees dan bereid eerlijk te zijn.

 

De wind en besturing
Weer op de weg, merkte ik dat wanneer een grote semi-truck (tractor-trailer) mij wilde passeren, ik eerst naar de passerende truck gezogen werd om daarna, als hij gepasseerd was, naar de zijkant geblazen te worden Ik deed wat ik altijd doe – ik bad in tongen terwijl ik hier over na dacht, mijn gedachten op mijn geest richtende om te zien of er een vrede of een gedachte kwam.

Ik vroeg me af of ik iets moest veranderen bij de trekhaak, maar toen ik bad en hierover na dacht, ontving ik niets.

Ik stopte bij een parkeerplaats waar een toiletgebouw was, om te kunnen toiletteren en terwijl ik bij het urinoir stond kwam er een man aan en ging naast mij staan. Dus ik begon een gesprek met hem, noemde iets over de lange reis en het warme weer. Hij stemde in, zei dat iedere dag een lange dag was voor hem, en ik reageerde hierop met te vragen of hij één van die grote aanhangwagens reed, waarop hij ja zei. Toen vertelde ik dat ik zijwaarts werd gezogen en daarna opzij geblazen wanneer een truck mij passeerde, en hij zei dat zoiets normaal was en dat het hem ook overkwam. “Als mijn vrouw rijdt vertel ik haar altijd uit te kijken voor dat vacuüm als we passeren, en de golf lucht die je daarna aan de kant duwt.”

Ik had mijn Vaders gedachten, al wist deze man dat niet – wat ik ervoer was normaal, dus hoefde ik niets aan te passen bij de trekhaak. Toen we allebei terug liepen naar onze trucks, vroeg ik dit: “Vader, dank U voor de wijsheid van deze man. Ik weet niet of hij u wel of niet kent, maar hoe dan ook, ik zou graag willen dat zijn hulp aan mij ten gunste van hem komt op de laatste dag, omdat U hem gebruikte om mij Uw gedachten hierover te geven.”

Een ander incident
De rest van de dag en de volgende verliepen rustig, en zaterdag ochtend 7 uur, bevond ik mij ongeveer 2 uur van huis verwijderd, net ten oosten van Oklahoma City maar nog niet bij Shawnee, op de 1-40, en ik vroeg me af wat dat ‘kleinere probleem’ zou zijn, dat zo’n 2 uur voor ik thuis zou zijn zou plaats vinden. Precies op dat moment ging het lampje ‘controleer de motor’ aan op het dashboard en een snelle blik op de meters liet zien dat er iets mis was met het elektrische systeem. Normaal stond de meter op ‘14’, maar nu was het bij de 10 of 12.

Dat wilde zeggen dat het of de dynamo was, of de accu. Toen ik in tongen bad en nadacht over deze twee mogelijkheden, voelde ik niets bij de dynamo, maar toen ik dacht aan de accu, herinnerde ik mij ineens dat ik erover gedacht had de accu te vernieuwen voor dat ik op reis zou gaan, maar ik had die ingeving (aansporing, suggestie) genegeerd. Ik redeneerde het weg door te zeggen dat het nog een goede, sterke accu was. Maar ik denk toen ik in de vroege ochtend de koplampen aan had en de verlichting van de trailer, dit net te veel was voor de accu. De meter liep langzaam naar beneden en ik dacht nog zo’n 30 minuten te hebben voordat de motor ermee zou ophouden.

Ik zei: “OK, Vader, alles wat ik nodig heb, is alreeds in voorzien, volgens 2 Petrus 1:3,4, dus wilt U uw voorziening hierin laten zien – ik heb een nieuwe accu nodig en een onderdelen winkel die om kwart over 7 al open is. De meeste daarvan bevinden zich in de stad waar parkeren moeilijk is, dus geef ik de voorkeur aan een Walmart, waar genoeg plek is om te parkeren. En het moet direct naast de snelweg zijn, want ik ga niet met deze trailer door de stad rijden.” Ik gaf ‘Walmart” aan op de GPS, en er kwam er één tevoorschijn bij het Shawnee winkelcentrum, zo’n 20 kilometer verder. Ik reed er direct naartoe, kocht een nieuwe accu, en was weer op mijn weg naar huis….Jippie!

Ik heb 2 weken van mijn leven gedeeld, deze afgelopen weken om je te laten zien hoe Barb en ik leven en dat het een levensstijl is, en niet een formule – het is een voortdurende communicatie met de Vader. Ik heb dezelfde routine als Barb 2 uur moet rijden naar Tulsa – ik doe wat nodig is in het natuurlijke door voor haar te tanken, de olie te controleren, banden spanning, door de voorruit schoon te maken – dan bid ik en neem haar reis in gedachten door om te zien of er iets is in mijn geest over wat dan ook. Meestal is er niets.

Ik doe hetzelfde als Chris hier is voor een aantal dagen, of wanneer ik aan het nadenken ben over een reis – of wanneer ik slechts wat boodschappen moet doen – het is een levensstijl. Ben ik aan het nadenken over iets, dan bid ik altijd in de Geest. we hebben net gezien dat de voorruit van Barb’s auto gescheurd is, als gevolg van leeftijd en waarschijnlijk de hitte, dus ben ik aan het bidden voor die 250 dollar en de tijd wanneer ik naar Tulsa moet gaan om het te vervangen….als ik een vrede krijg en ervaar dat geld en tijd samen komen, laten we het repareren. Het is een levensstijl…..heb ik dat al niet eerder gezegd?

Wees niet religieus, wandel gewoon met de Vader.

Dus denk eraan – doe wat je weet dat je in het natuurlijke moet doen, en dan als je in tongen bidt, neem je dag in gedachten door en je verplaatst je aandacht naar je geest als je hierover denkt om te zien of er iets is dat aangeeft dat de Vader andere gedachten heeft over dat onderwerp. Zodat Hij Zijn hogere wegen voor jou kan laten zien – volgende week kijken we hier vanuit een andere invalshoek naar…..zegen,

John Fenn/vertaling AHJ
www.supernaturalhousechurch.org