Dag allemaal,

Vorige week heb ik wat ervaringen gedeeld en gezegd dat de eerste prioriteit is om het Woord de definitieve autoriteit te laten zijn in ons leven en dit is een sleutel om gevoelig te gaan worden voor de stem van de Heer.

Tweede punt

Het tweede punt is om je te richten op deze waarheid, en ik bedoel dat je dit echt, echt moet gaan pakken, namelijk dat Christus in jou is. Je moet de aandacht meerdere malen per dag verschuiven van de natuurlijke wereld naar wat er in je geest plaats vindt. Vandaag vertel ik over mijn reis en mijn strijd hierin.

In Marcus 5, waar Jezus door de menigte geduwd en gedrukt werd, zien we dat Hij, ondanks de schare, zich steeds bewust was van Zijn geest, zodat Hij opmerkte dat er kracht van Hem was uitgegaan, toen de bloedvloeiende vrouw Zijn kleding in geloof aanraakte.

Toen Hij vroeg wie Hem aangeraakt had, vonden de discipelen dat een domme vraag, vanwege de menigte – iedereen raakte Hem aan! Maar Jezus verplaatste Zijn aandacht tussen de natuurlijke wereld van de menigte naar Zijn geest, als een manier van leven, zodat Hij voelde dat er genezingskracht in de vrouw stroomde.

Je kunt er achter komen of deze waarheid een deel van jou is en jouw denken, als je ooit hebt Geschreeuwd naar God, onbewust denkend dat Hij je dan beter hoort. Of als je het idee had dat God in een kerkgebouw woont of dat Hij meer aanwezig is ‘in de kerk,’ of dat je moet bidden naar ‘daarginds ergens in de ruimte.’

We moeten leven in de waarheid dat Hij binnen in jou is, niet ‘daarbuiten,’want Hij is in jou en zo dichtbij als jouw volgende gedachte. Communicatie met Hem is daarom intern, in de motieven en diepe redeneringen van het hart. Niet in een stem tussen de oren, maar vanbinnen, in jouw geest. Hij is Geest, dus de meerderheid van Zijn communicatie is Geest tot geest.

Hoe ik gevoelig werd voor Zijn stem en aanwezigheid

Aanvankelijk was ik zo ongevoelig in het horen en voelen dat ik helemaal niets ‘voelde’. Woorden en beschrijvingen en ervaringen die ik daarna heb gehad, waren in die tijd als een fantasie, en het leek toen ongelooflijk en bijna onmogelijk dat iemand die wandel met God kon hebben, maar ik wilde dat wel wanhopig graag.

Maar weet, dat ik toen een ongelooflijk slecht zelfbeeld had, slechte zelfwaarde, en ik was voortdurend gespannen omdat ik aan de ene kant van de Vader hield, maar aan de andere kant voelde ik mij nooit goed genoeg voor Hem, noch dat Hij mij wilde. Daarom was het zo moeilijk gevoelig te zijn voor de dingen van de Geest. Ik besefte dat ik deze gevoelens niet vast kon houden, als ik Hem duidelijk wilde gaan horen. Mijn argumenten waren als een rookwolk tussen ons tweeën, en alles wat Hij zei was alsof iemand in een andere kamer met een bescheiden stem sprak – Ik weet dat iemand wat zegt, maar ik kan er niets van maken. Ik zou niet rusten totdat wat mij zo ongevoelig maakte te horen, weg was.

Het Woord tegenover wat ik voelde

Hier komen mijn eerste en tweede punt samen. Het Woord als het uiteindelijke gezag en bewust zijn van Christus in mij. Ik weet nog dat ik een tiener was en in bed lag en mij zo ontoereikend voelde, maar toch die ‘golflengte’ wilde vinden van Zijn aanwezigheid in mij, zodat ik Zijn stem zou kunnen horen en dus een voortdurende communicatie kon hebben, of in ieder geval mij bewust kon Zijn van Hem, 24/7.

Nadat mijn vader weg was gegaan, was geld krap. Toen hij wegging, was ik 11 en had ik een dekbedhoes met een ‘Charlie Brown’ thema, dat wil zeggen dat Charlie Brown, Linus, Snoopy, Lucy en alle anderen overal afgebeeld waren. Dat overtrek had ik mijn hele middelbare schooltijd.

Toen ik naar de middelbare school ging, en de cheerleaders kwamen om de slaapkamers te decoreren van het basketbalteam, voor een belangrijke wedstrijd, zagen zij mijn Snoopy en Charlie Brown bed. Ik schaamde mij ZO, maar mijn moeder had gewoon het geld niet om een nieuw overtrek te kopen, en ik durfde haar niet te vertellen dat ik mij zo schaamde voor dat overtrek. Ik moest denken dat het voor Jezus OK was welk overtrek ik had, dus daarom kon ik blij zijn met wat ik had. Die gedachtegang was een kleine stap, al besefte ik dat toen niet.

Boven mijn bed was een raam, de ‘airconditioning’ van die tijd (open het raam). En ik herinner mij hoe ik daar op een avond lag en hoopte een zuchtje wind te krijgen via het raam, zodat het wat verlichting gaf aan mijn bezweet lichaam.

De oorlog
Die nacht vond er een grote strijd plaats in mijn denken, een strijd die het fundament legde voor de rest van mijn leven. Ik maakte toen mentaal 2 kolommen in mijn denken. Aan de rechter kant waren al mijn gevoelens en redeneringen waarom God mij niet zou willen, noch mij kon gebruiken. Mijn vader had mij afgewezen, ik groeide zo snel dat ik een slungelige en onhandige bonenstaak was, en ik had natuurlijk golvend haar dat ik lang droeg; ik had een natuurlijke afro. Dat pluishaar bovenop maakte dat ik op een gigantische wattenstaaf leek. Ik had geen geld, niets in het natuurlijke dat iemand zou willen, en de redenen dat God mij niet wilde, laat staan van mij zou houden, stapelden zich op in die kolom.

Aan de linkerkant moest ik bewust denken aan wat ik in het Woord had gelezen. Christus in mij, de hoop der heerlijkheid. Groter is Hij die in mij is dat die in de wereld is. Ik ben een nieuwe schepping in Christus, de jongen die 15 jaar had geleefd, was dood en, nu ik 16 was, was ik nieuw geboren en alles was nieuw geworden. Ik kwam steeds terug naar het feit dat Christus in mij was, en mijn lichaam slechts een tempel. Dat de Heilige Geest in mij was en mij leerde over de Vader. God woont in mijn geest.

De overwinning
Ik was alle argumenten in mijn hoofd beu, de voortdurende stress, angst en onzekerheid. Die strijd tussen die 2 kolommen in mijn denken. Die nacht maakte ik een keus en stond het eens voor altijd vast, een keus dat Gods Woord en wat Hij zei een eind zou maken aan alle argumenten. Ik zou ervoor zorgen dat mijn wereld zou draaien rond de waarheid van het Woord – als Hij het zei, was het genoeg. Maakt niet uit hoe ik me zou voelen, of hoe ik mijzelf zou moeten vernederen, of wat de omstandigheden zouden zeggen. Hoewel ik Hem niet in mij voelde, wist ik dat Hij er was, omdat de Bijbel dat zegt. Punt uit.

Dus zei ik tegen mijzelf dat Christus in mij was, of ik Hem nu wel of niet voelde, en ik zou gaan zoeken naar Zijn aanwezigheid, omdat Hij ergens binnenin moest zijn – toen dat vaststond, dat het Woord de uiteindelijke autoriteit was, heeft dat me mijn hele leven geleid en het opende de deur tot mijn wandel met Hem tot op heden.

Zaklamp
Aan het begin was ik als iemand die een zaklamp heeft, in een groot, donker magazijn is, dat mijn innerlijke mens was, hier en daar zoekend voor wat ik niet precies wist. Mijn gedachten over mijn tekortkomingen in de rechter kolom overspoelden mijn denken, en ik reageerde daarop door te zeggen: ‘Dat is een leugen, dat wijs ik af, omdat het Woord zegt dat Christus in mij is (en ik zal Hem vinden al zou dat het laatste zijn wat ik doe)’ en ging verder met de zoektocht binnenin mij.

Ik wist niet echt waar ik nu naar op zoek was, maar ik herinnerde mij dat toen ik mijn leven aan Hem had toegewijd, ik mij van binnen anders voelde, een gevoel van vrede had binnenin, al was dat nauwelijks merkbaar, dus ging ik daar naar op zoek. Allereerst was die vrede als iemand met een zaklamp, die een muis vindt in de hoek van een groot magazijn. Maar zodra ik mij realiseerde dat Hij dat was, kon ik de duisternis van die oude gedachten van tekortkomingen vergeten, en mijzelf volledig toewijden aan die vrede, al leek het die avond zo klein te zijn.

Maar mijn gedachten bleven afdwalen en inwendig riep ik het uit naar mezelf – Stop daarmee! Stop! Wat maakt het nu uit dat je een bladzijde huiswerk vergeten bent! Concentreer je, Fenn! Dan kalmeerde ik mijn gedachten opnieuw en disciplineerde mijzelf me te richten op die vrede. Ik merkte dat aanbidding hielp, dus begon ik zachtjes te aanbidden, in mijn denken luisterend naar die aanbidding – in plaats van met mijn lippen te aanbidden, en met gedachten die afdwalen naar school of naar wat morgen aan te doen, etc.

Op dat moment werd die vrede een licht en het overwon de duisternis – ik werd mij 100% bewust van Hem in mij en vanaf dat moment kon ik alle andere gedachten en gevoelens filteren en rechtstreeks die ‘golflengte’ opzoeken, wat Zijn aanwezigheid en Zijn vrede is.

Door mijn aandacht op die vrede te richten, kon ik ‘checken’ en vragen ‘Bent U daar nog, Heer?’ vele malen per dag. Dat was de golflengte waar ik naar gezocht had – Zijn vrede in mijn geest. Vanuit die vrede kwam alles wat Hij tot mij gesproken heeft, en dat leidde tot het zien in de geestelijke wereld.

En nu naar vandaag
Als ik wakker wordt, en ik bedoel bij de eerste bewustwording dat ik wakker ben, begin ik heel zachtjes in tongen te bidden – Barb kan me niet horen ook al ligt ze naast mij – het is zo zachtjes.

Zoals we vaak doen, vroeg in de morgen, merken we dat onze blaas vol is en openen we één oog om te zien of de zon schijnt (lol), maar meestal net daarvoor, geef ik aandacht aan mijn geest, om Zijn aanwezigheid te voelen, die vrede, die warmte, te weten dat Hij er is. Dan vraag ik ‘Vader, is er iemand/ iets waar U wilt dat ik voor ga bidden?’

Onmiddellijk krijg ik iemand in mijn gedachten, als een suggestie binnen drijvend vanuit mijn geest naar mijn denken, dus bid ik in tongen voor hen en in mijn eigen taal. Vaak heb ik geen idee wat de nood is, maar de Aanwezigheid binnenin geeft aan wat de nood is – een strijd die gaande is, een zwaarte betreffende een beslissing, verwarring, angst, genezing – en ik blijf bidden totdat dat leven en die vrede er weer is. Zo weet ik dat de dag gewonnen is voor hen.

Jouw eigen strijd
Soms krijg ik een email, Skype of sms-bericht van iemand die zich afvraag echt gered te zijn of niet. Soms mailt iemand omdat hij meer gelooft in  traditie van mensen of van een prediker dan wat het Woord zegt. Soms is de strijd emotioneel, gevoelens van angst, onvolkomenheid, afwijzing, eenzaamheid.

Maar het antwoord is hetzelfde, Christus in jou, en Gods Woord, moeten een eind maken aan alle vragen in onze harten. Jij moet jouw gedachten, emoties, en wereldbeeld onderwerpen aan deze waarheden. Het geschreven Woord stroomt vanuit het Levende Woord. Zonder die openbaring te hebben van het Levende Woord binnenin, Christus, proberen mensen het geschreven Woord te geloven, zonder een echte openbaring.

Volgende week vertel ik hoe je dat ‘Rhema’ woord ontvangt, dat woord direct aan jou, van de Vader.

Tot dan, zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.cwowi.org

Dag allemaal,
Ik deel hier hoe ik geleerd heb omgang met de Vader te hebben, met de Heilige Geest en met de Heer – nog meer voorbeelden uit mijn tienerjaren, daarna het ‘hoe en wat’.

De keren dat de Vader tot mij sprak
Wat ik mij kan herinneren, was de eerste keer dat de Vader tot mij sprak, toen ik zo’n  16 jaar oud was – niet een openbaring, niet een gevoel, niet mijn stem die naar mij toekwam, zoals sommigen leren of veronderstellen hoe we God horen. Ook niet iets dat ik onder woorden moest gaan brengen en (inaccuraat) zeggen: ‘God sprak tot mij.’ Hij sprak dit toen ik over de hemel nadacht en hoe het daar zou zijn.

“Weet je, je zult merken als jij je hemels lichaam hebt gekregen, dat het niet onderworpen is aan de natuurlijke wetten van de aarde.” Ik vroeg “Wat bedoelt U?” en Hij antwoordde: “Als je wilt gaan wandelen, dan kan dat. Wil je rennen, dan kun je rennen. Als je wilt drijven, kun je drijven, als je wilt vliegen, kun je vliegen. Als je ergens wilt zijn, kun je daar zijn met de snelheid van een gedachte.”

Deze uitwisseling was in de geest/Geest. Ik gebruikte mijn stem niet om terug te praten, noch hoorde ik Hem met mijn lichamelijke oren. Hij is een Geest, dus Zijn stem is in jouw geest, en je spreekt terug in jouw geest en ziel. Zijn stem is vriendelijk, gezag hebbend, zacht. Niet diep of ‘zwaar’, maar zoals een welwillende vader met een volwassen kind spreekt.

Ik herinner me ook uit die tijd dat ik eens werkte aan onze grasmaaier, die kapot was – dezelfde grasmaaier die we hadden toen mijn vader wegging, zo’n 5 jaar daarvoor. Sinds ik 11 ½ was, was het mijn verantwoordelijkheid onze hectare grond te maaien. Ik keek naar de machine, vroeg om hulp, en mijn ogen vielen op een bepaald deel van de motor, toen de Vader tot me sprak: “Kijk naar die kabel, het is losgeraakt. Maak het vast en het loopt weer.”

Hel?
Tijdens diezelfde middelbare schooljaren was ik eens aan het nadenken over de hemel en de hel en ik vroeg de Vader: “Hoe kunt u iemand naar de hel sturen?” (ik begreep niet hoe een liefhebbende Vader, zoals ik Hem kende, tevens een boze Rechter kon zijn)  ik was totaal verrast toen Hij antwoordde: “Ik stuur niemand naar de hel!” Ik zei toen: “Vader, ik heb gelezen dat er een grote witte troon oordeel plaats zal vinden, en weet u zeker dat U niemand naar de hel stuurt?” Van een andere kant dit benaderend, vroeg Hij: “Wat doet een jury?”

Daar moest ik even over nadenken, voordat ik concludeerde: “Een jury beoordeelt het bewijs, zij bepalen de schuld of onschuld van iemand, gebaseerd op het bewijs.” Hij zei: “Heel goed. En wat doet de rechter?” dat was makkelijk – “De rechter past de straf toe.” “Heel goed” antwoordde Hij. “En wat is die jury?”

De dagen daarvoor had ik Johannes 12:48 gelezen, waar Jezus zei: “Wie Mij verwerpt en Mijn woorden niet aanneemt, heeft één die hem oordeelt: het woord dat Ik heb gesproken, dat zal hem oordelen ten jongste dagen.”

Dus zei ik tegen de vader: het Woord bepaalt schuld of onschuld, dus de woorden van Jezus zijn de jury. Hij antwoordde v rij zakelijk: “De jury is het Woord dat schuldig of onschuldig bepaalt, Ik pas eenvoudigweg de straf toe.”

Toen ging Hij verder: “Iemands lichaam geeft hem gezag op aarde, maar als dat lichaam sterft, worden diens geest en ziel automatisch onderworpen aan het koninkrijk waar ze een burger van zijn, dus ik stuur niemand naar de hel, zij bepalen hun burgerschap, ik pas slechts de straf toe.”

De reden dat ik balans heb gezocht in Woord en Geest
Ik stortte mijn hart uit naar Hem, dat ik accuraat en gebalanceerd wilde zijn – zoals Jezus, in alles wat Ik zei en deed. Zelfs als een tiener had ik gezien hoe leeftijdsgenoten in tradities en leerstellige fouten gevallen waren, of in zonde, maar ik wilde mijn leven leiden in balans.

Dus op een dag studeerde ik het leven van Jezus en vroeg de Vader wat Hem zo gebalanceerd maakte in Woord en Geest, wat Hem zo succesvol maakte, al kon Hij niet veel wonderen doen in Zijn eigen woonplaats, vanwege hun ongeloof. (Marcus 6:5,6)

Hij antwoordde: “Hij is het Woord, vol van de Geest, gemotiveerd door liefde. Dus alles wat Hij sprak was het Woord. Algemeen gesproken kun je dit zeggen: de hoeveelheid van het Woord, geboren uit de Geest, in een boodschap, is direct evenredig aan de resultaten.”

Sinds die dag heb ik bijna nooit een boodschap gebracht of iets geschreven dat ik niet eerst van de Geest ontving in mijn geest, en dan geïllustreerd door het Woord. Ik spreek niet, omdat het zo gepland is, ik wacht tot ik iets in mijn geest ontvang. Dat is één van de redenen dat ik niet van gebedsrijen houdt – bij iedere persoon pauzeer ik totdat ik van de Vader hoor waar ik voor moet bidden of wat ik moet doen – en dat kost tijd en het is vermoeiend als 200 mensen gebed willen. Het is veel efficiënter mensen te leren hoe zij zelf kunnen ontvangen, waar ze zitten, want dan heb ik hen iets geleerd waar ze hun hele leven wat aan hebben, en niet slechts die ene aanraking van God.

Werk met…wat of waarom?
Al heel vroeg ontdekte ik dat veel vertalingen van Marcus 16:20 dit zeggen: “Zij gingen heen en predikten overal, terwijl de Here medewerkte en het Woord bevestigde door de tekenen die erop volgden.” Maar het Grieks zegt dit: “Zij gingen heen en predikten overal, terwijl de Here werkte met het Woord en het bevestigde door de tekenen die erop volgden.”

De Heer werkte niet met hen mee, Hij werkte met het Woord. Ik heb predikers meegemaakt, dienaren, met zonde in hun persoonlijk leven, en/of gekke leerstellingen, waarbij de Heer genadig is wonderen te doen omdat ergens in hetgeen ze brachten, iets accuraats was vanuit het Woord. In hun onwetendheid denken mensen dat God vast deze man goedkeurt, omdat er wonderen plaats vinden. Fout. Hij staat achter het Woord en Hij werkt met het Woord, vaak ondanks de man, niet vanwege hem. De enige Man die Hij onderschrijft, is Jezus, daar Hij het Woord is – dus zo werkt Hij.

Een priester?
Ik ben Episcopaals opgegroeid, en ik zal altijd dankbaar zijn voor vader Cooper, die de Rector was toen ik bevestigd werd. In de lessen die hij hieraan voorafgaand gaf, daagde hij ons uit met het bestaan van God, mentaal nam hij ons terug naar de schepping, voordat hij vroeg: “En waar kwam die eerste molecuul dan vandaan?”

En ik zal vader George Davis ook altijd dankbaar zijn, die vader Cooper verving na zijn pensionering. Vader D., zoals wij hem noemden, stond, op aandringen van mijn moeder, de charismatische beweging toe in onze kerk. Vader D. gaf me een Grieks/Engelse interlineair Nieuwe testament, die ik nog steeds heb en regelmatig gebruik.

Toen Jezus tot mij sprak in dat weekend waar ik het vorige week over had, dacht ik dat ik een Episcopaalse priester zou moeten worden. Wat 100 keer erger was dan die gedachte, was dat Barb de vrouw van een Episcopaalse priester zou worden! Die zomer dat ik 18 werd, was ik zo gestrest, dat ik nauwelijks aan iets anders denken kon – zou ik moeten kiezen tussen het dragen van een boord of Barb? Hoe zouden we 4 jaar hogeschool en daarna seminarie, kunnen overleven? Ik zou een oude man zijn tegen de tijd dat ik mijn eerste gemeente zou hebben, misschien was ik dan al wel 30!

Ik droeg een T-shirt, korte broek en liep de voordeur van ons huis binnen toen ik de Vader vroeg wat ik moest doen, toen Hij tot mij sprak: “John! Sla 1 Johannes 2:27 op.” Ik denk dat Hij mijn naam moest zeggen, omdat ik zo naar binnen gericht was op mijn eigen stress, dat Hij iets moest doen om mijn aandacht te pakken. Dus ging ik zitten en opende mijn Bijbel: “En wat u betreft, de zalving, die gij van Hem ontvangen hebt, blijft op u, en gij hebt niet van node dat iemand u lere, maar gelijk Zijn zalving u leert over alle dingen en waarachtig is, blijft in Hem gelijk zij u geleerd heeft.”

Hoe hoor ik Hem?
De eerste sleutel is de bereidwilligheid te veranderen wat jij gelooft als je het in het Woord ziet, bevestigd door de Geest. de Heer is zeer ‘u geschiedde naar uw geloof’. Als jij wilt geloven dat de doop met de Heilige Geest niet voor vandaag is, zal God jou daarin tegemoet komen in de volle omvang wat Hij kan en zal Hij er oké mee zijn dat jij het niet ontvangt.

En als je gelooft wat het Woord zegt, dat Christus in jou is, dat jij gezalfd bent, en dat Hij je nooit zal begeven noch verlaten, noch Zijn zalving zal afnemen, dan zal dat zo voor jou zijn. maar als je gelooft dat het niet meer voor nu is, gaat Hij met jou om naar wat jij gelooft! Hij komt je tegemoet waar je bent, al is het erg beperkt in wat jij Hem toestaat te doen in jouw leven.

Dus dat is het eerste – wees gewillige fout te zijn, zorg dat je wil leren, bewaar je mening totdat je het in het Woord ziet en je de tijd geïnvesteerd hebt met de Vader zodat Hij datgene in jouw geest kan bevestigen. Vul dus je hoofd niet met allerlei commentaren of wat zus of zo erover zegt, behalve wetend dat zij minder gezaghebbend zijn en het wel of niet correct kunnen hebben.

Het bloed van Jezus en tradities, of het Woord?
Een favoriet voorbeeld: Het Woord leert dat het bloed van Jezus uitgestort is tot vergeving van onze zonden. Nergens in de Schrift zien we dat het de mens is toegewezen om ‘het bloed te pleiten’ in geestelijke oorlogsvoering. Alleen de naam van Jezus is gegeven om te gebruiken tegen de vijand, met het gebod dat we demonen uitwerpen, zoals we dat zien in de Evangeliën in en Handelingen.

Er zijn echter christenen die zich met hand en tand verdedigen in de praktijk van het ‘pleiten op het bloed’ als middel tegen de duivel. Dus wat is het dan, het Woord dat zegt dat het heilige bloed van Jezus eenmaal werd gegeven voor onze zonden, of de traditie van mensen die het bloed gaan pleiten tegen de vijand?

Men zal zeggen ‘Maar het werkte’ en dan vraag ik: Heb je op enig moment de naam van Jezus genoemd? Waarschijnlijk zal men dat bevestigen en dan zeg ik dat het ‘werkte’ omdat hierin het gebod van Jezus gehoorzaamd werd, en dan kan de Heilige Geest Zijn werk doen. Je misleidt jezelf als je denkt dat ‘pleiten op het bloed’ Gods goedkeuring is in het kwijtraken van demonen – de Heilige Geest gebruikte dat deel dat Hij kon, namelijk de naam van Jezus, en de rest was slechts ijdelheid.

Zie het zo: als iemand die jij kent, allerlei leugens over jou geloofd heeft, en een totaal verkeerd beeld van jou heeft, sta je dan te popelen die persoon te ontmoeten en wil je dan iets voor hem doen? Vast niet, nietwaar? Hoe is het dan als mensen hun denken gevuld hebben met allerlei tradities en stoutmoedig denken dat God grote dingen door hen wil doen, of verwachten dat Jezus aan hen verschijnt, als deze tradities totaal incorrect zijn betreffende God? Als Hij maar de helft zou doen wat die persoon verlangt, dan zou dat hun foutief denken alleen maar versterken.

Realiseren deze mensen zich niet dat zij een Farizeeër, zoals in de evangeliën, geworden zijn, als ze tradities verheffen boven het Woord van God? Laat het vaststaan dat het Woord boven alle argumenten staat. Als het Woord één ding zegt, maar jij hebt altijd iets anders gelooft, verander wat je gelooft, leer, groei.

Volgende week hoe Zijn stem klinkt, hoe te weten dat Hij het is en niet jij, en meer.

Zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
[email protected]

Hallo iedereen,

Het was één van die hete en vochtige zomerdagen in het Noorden van Centraal Indiana, dat wij met z'n drieën besloten om een weekend weg te gaan. David, Mike and I hadden het geluk dat we van een familielid van 1 van ons een huisje konden lenen voor een weekend, zodat we er even lekker uit konden zijn om te aanbidden, te bidden en elkaar te dopen. Wij waren alle 3 gedoopt als babies in de kerk waar we waren opgevoed, maar we waren alle 3 nog niet in water gedoopt nadat we tot geloof waren gekomen en daarom was dat de belangrijkste reden om er een weekend op uit te gaan.

De herinneringen die mij zijn bij gebleven van dat weekend, gaan niet over het dopen van elkaar, alhoewel ik me nog wel kan herinneren hoe vies en bruin het water eruit zag en ik daar toch wat bezorgd over was.

Ook herinner ik me de gesprekken die wij hadden over wat wij met onze levens wilden gaan doen niet zo heel goed. Wat ik me wel heel goed herinner is dat in dat weekend, ik voor het eerst de stem van de Here Jezus heb gehoord. De Vader had al wel eerder tot mij gesproken en ik was de Heilige Geest ook steeds beter aan het leren kennen, maar de stem van Jezus had ik nog nooit gehoord.

Ik had eigenlijk 2 andere onderwerpen waar ik het over wilde gaan hebben in deze weekly thoughts, maar ik kon niet tegen de leiding van Vader ingaan om met jullie iets te delen wat voor mij iets heel privé en persoonlijks is; hoe ik de Heilige Geest leerde kennen en hoe ik de subtiele verschillen leerde onderscheiden tussen de Vader, Jezus en de Heilige Geest. Dit is dus mijn verhaal in een beknopte versie. Ik kan me geen andere manier bedenken hoe ik dit kan onderwijzen, dan mijn ervaring te delen en het Woord, maar ik voel  me wel een beetje blootgelegd en oncomfortabel. Bedankt voor het lezen.

Terug naar het weekendje weg – een rein hart

Eén van ons deed de cd aan van Nancy Honeytree's album genaamd: ‘Evergreen', een album waar ik nu nog steeds naar luister omdat ik hou van de puurheid en passie van het liefhebben van Jezus. Het laatste lied was geschreven door Larry Norman: “I am your servant”.

Ik ging op mijn handen en knieën, met mijn voorhoofd op de vloer en mijn handen uitgestrekt. Mijn hoofd luisterde naar mijn passie en liefde voor de Vader en Jezus dat vanuit mijn Geest overvloeide uit mijn mond, 'in de Geest' zoals Johannes het noemt in Openb.1:10 en 4:2 – en ik was me totaal niet bewust van mijn fysieke omgeving.

Wie ben ik?

In die periode in mijn leven wilde ik heel graag in de bediening zijn, maar ik had zo'n slecht zelfbeeld en niet genoeg zelfvertrouwen dat ik niet zag hoe de Heer mij ooit zou willen hebben, en al helemaal niet dat Hij mij zou willen gebruiken. Aan de buitenkant zag het er goed uit – ik was een supergoede basketbal speler van de kleine school waar ik op zat, was verliefd op een mooi meisje van een andere school en mijn vader moest betalen voor mijn college, door de scheiding met mijn moeder. Het leven was goed. Ik had zelfs een hele geweldige auto waar ik helemaal weg van was. Het was luid, snel en van mij.

Maar aan de binnenkant had ik een slecht zelfbeeld, vol met twijfel en ik was ervan overtuigd dat ik niet goed genoeg was voor God – het enige waar ik zeker over was, was mijn wandel met de Vader, maar wat was ik waard voor Hem? En het was een onvolwassen relatie – ik hield van de Vader voor een deel omdat Hij er voor mij was toen mijn natuurlijke vader ons verliet en nog steeds voelde ik me als de zoon die nooit goed genoeg was voor de Vader – ik had alle negativiteit die tussen mij en mijn natuurlijke vader stond, meegenomen en geplaatst tussen mijn hemelse Vader en mij.

Hij sprak tot mij
Het lied “I am your servant' laat het proces zien wat speelt in het hart van iemand, zoals je hieronder kunt lezen en wat in die tijd mijn hart weerspiegelde (en wat nog waar is vandaag de dag).

“Ik, een dienstknecht. Ik luister naar mijn naam. Ik zit hier, wachtend.  Ik kijk naar het spelletje wat ik gespeeld heb. Ik ben steeds hetzelfde gebleven. Als u alleen bent, dan ben je de enige die de schuld kan krijgen. Ik ben een dienstknecht. Ik luister naar de roep. Ik ben ontrouw geweest, dus ik zit hier in de hal. Hoe kan Hij mij gebruiken als ik mezelf nooit helemaal over heb gegeven? Hoe kan Hij mij kiezen, als Hij weet hoe snel ik val?”

“ Hij geeft mijn ziel voeding en Hij zorgt ervoor dat ik groei en Hij laat mij weten dat Hij van mij houdt. Ik ben waardeloos, maar nu beloof ik iets. Ik zal nederig voor U buigen – Oh, gebruik mij alstublieft! Ik ben eenzaam. Ik ben een dienstknecht, en maak me klaar voor mijn deel, er is iets veranderd, in mijn hart zijn dingen nieuw gemaakt. Ik leer nu uiteindelijk dat ik niet terug kan gaan als ik eenmaal begonnen ben. Om te leven is een voorrecht, om lief te hebben is een kunst! Maar ik heb Uw hulp nodig om te beginnen – Oh, maak mijn hart rein Ik ben UW dienstknecht.”

Direct nadar ik de laatste 4 woorden had gezonden:”Ik ben UW dienstknecht”, hoorde ik opeens de stem van Jezus die door mijn aanbidding heen brak, totaal onverwachts: “John! Ik hou van jou!” Ik was zo verrast, want ik had de Vader wel horen spreken, maar Jezus nog nooit. Ik struikelde over mijn reactie: “Ik, ik hou ook van U, Heer.” Zijn reactie was zacht en minder luid: 'Zoek Joh.14:27 op.” Ik vroeg: “Nu, Heer?” en Hij zei: “Ja, nu”.

Mike en David waren nog aan het aanbidden, al was de muziek al afgelopen. Ik ging rechtop zitten, pakte mijn Bijbel en zocht Johannes 14:27 op: “ Vrede laat ik u, Mijn vrede geef ik u; niet gelijk de wereld die geeft, geef Ik hem u. Uw hart worde niet ontroerd of  versaagd.”

Met die woorden was het voor mij duidelijk geworden dat de Vader en de Heer mij hadden geaccepteerd om in hun dienst te staan. Ik zat zoal ik nu zit, met tranen in mijn ogen, nederig en met vrede in mijn hart met betrekking tot mijn toekomst. Mijn twijfels en slecht zelfvertrouwen waren weggenomen en in plaats daarvan was er nu een zekerheid en een zelfvertrouwen in Christus. Ik kende de toekomst nog niet, maar ik wist dat de Vader en de Heer er deel van waren en ik wist diep van binnen dat er van mij gehouden werd om wie ik was, niet om wat ik deed.

Vervulling
Tijdens mijn tienertijd heb ik verschillende dingen geprobeerd om vervulling in te vinden: duiklessen, omdat ik van de oceaan en water houdt en dacht dat ik misschien een professionele duiker zou kunnen worden – maar het raakte mijn geest niet en het gaf geen vervulling. Ook heb ik op vlieglessen gezeten, maar ook daar stopte ik mee.

Maar het horen van de stem van Jezus – dat gaf mij vervulling! Ik wilde leven in die stem. Ik wou bij die stem zijn. Ik wou mijn hele leven in die stem leven.

In mijn geheugen gegraven
Er zijn van die momenten die voor altijd in onze geheugens gegraven zijn door de intensiteit van dat moment en er zijn momenten waar we bewust bij stil moeten staan en die we moeten 'opslaan' in ons geheugen hetgeen er zojuist in onze ziel plaatsvond. We moeten een herinnering maken. Als we dat niet doen, dan raken we de details voor altijd kwijt.

Dat is de reden dat, wanneer je bijvoorbeeld in de auto rijdt en een openbaring ontvangt, en denkt dat het zo geweldig is dat je het nooit zult vergeten, je er later achter komt dat je niet meer weet wat het was! De reden is dat de openbaring vanuit je geest kwam en dat je niet de tijd nam om het in je geheugen gegrift te laten worden. Je geheugen wordt niet betrokken bij een openbaring, tenzij je het bewust een herinnering maakt.

Ik heb een kladblok in mijn auto waar ik dingen op kan schrijven zodat ik het me later nog kan herinneren. Als ik het vergeet op te schrijven, probeer ik me te herinneren waar ik reed op het moment van de openbaring, waar ik over na aan het denken was, bid ik in tongen en dan komt de openbaring weer naar boven in mijn geest. Dan schrijf ik het op of denk er bewust over na. Praat er met jezelf over, schrijf het op, betrek je verstand erin en dan wordt die openbaring vanuit je geest opgeslagen.

(Dat is één van de redenen waarom ik vaak laat op ben om te schrijven en te studeren, omdat ik in bed lig te bidden, nadenk over de Heer en dan worden dingen duidelijk. Ik heb geleerd om dan uit bed te gaan en het op te schrijven, want anders ben ik het de volgende ochtend vergeten, tenzij ik het me later weer kan herinneren.)

Het moment dat Hij tot mij sprak was een ervaring die ik als datum op kon schrijven als zijnde de 1e keer  dat ik de stem van Jezus hoorde en wat mijn leven voor altijd veranderde. Of ik kon dat moment pakken en het in mijn ziel vasthouden, Hem niet loslaten, mijn grip op dat gevoel niet loslaten, het geluid van Zijn stem, er voordurend over na blijven denken – dat ik wat ik besloot te doen met deze herinnering.

Denk er verder over na
Jaren geleden waren er radio's met een knop erop waar je aan moest draaien tot je bij een bepaalde radio zender kwam. Als je vlak bij die zender kwam, had je een moment waar je twee radiozenders tegelijk hoorde, tot je beetje bij beetje bleef draaien aan de knop tot je precies op de juiste frequentie terechtkwam – dan opeens hoorde je die radiozender luid en duidelijk!

In mijn hoofd, vanaf de eerste herinnering van Hem, is dit de manier hoe ik op zoek ging naar de Vader – ik hield eraan vast in mijn gedachten, doelbewust vastgelegd in mijn herinneringen – het geluid en het gevoel van Zijn aanwezigheid in mijn geest, waar Zijn Stem vanuit stroomde en ik wilde die frequentie hebben als een manier om te leven – in het begin kwam ik vaak in de buurt van de frequentie, maar niet zo vaak precies erop. Ik zal voorbeelden delen van de eerste woorden van de Vader naar mij toe en hoe Hij klinkt....en dat is waar we het de volgende week over gaan hebben. Tot die tijd, wees gezegend,

John Fenn / vertaling AE
www.cwowi.org

Dag allemaal,

Vorige week vertelde ik iets over de samenleving in de tijd van Noach, beginnend met de vermenging van de Goddelijke met de ongoddelijke mensen. Toen de Heer zag dat de Goddelijke de ongoddelijke huwden, zag Hij het begin van het eind. “Mijn Geest zal niet altoos in de mens blijven (als een scheidsrechter zijn – Eng. Vertaling), hij is vlees, zijn dagen zullen 120 jaar zijn.”

Dingen veranderden
Het aftellen was begonnen, de dagen dat God als een scheidsrechter was in de levens van mensen, kwam tot een eind. Waar bracht Hij scheiding in? Het antwoord is in misdaad en straf, wat Hij persoonlijk afhandelde in de tijd tussen Adam en Noach. Toen Noach uit de ark kwam, delegeerde God misdaad en straf en 2 andere zaken aan de mens om te hanteren.

In Genesis 9 zien we ze één voor één aangehaald worden: “Wees vruchtbaar, vervul de aarde”, laat zien dat het nu de verantwoordelijkheid van de mens was voor geboortebeperking (of niet). Voor die tijd had God alle dieren, planten en de mens het gebod gegeven vruchtbaar te zijn en zich te vermeerderen en de aarde te vullen – een blanco gebod om te gaan en de aarde te vullen!

Maar in Genesis 9 spreekt hij alleen tot de mens, en laat daarbij het oorspronkelijke gebod voor de planten en dieren om zich te vermeerderen, in stand. Maar hier geeft Hij de mens de verantwoordelijkheid voor voortplanting, niet slechts een blanco gebod tot vermenigvuldiging.

Ten tweede, “De vrees en de schrik voor u zij over al het gedierte der aarde, de vogels en de vissen en het zij tot spijze”. Voor die tijd werd aangegeven, in Genesis 1:29-30, dat mens en dier vegetariërs waren, maar nu kon de mens eten wat hij ook wilde – het was zijn verantwoordelijkheid. Maar God zou het eerlijk maken, door de dieren bang voor mensen te maken, dus moeilijker te vangen.

Ten derde: “Ik zal uw eigen bloed eisen….van de mensen onderling zal ik het leven des mensen eisen. Wie des mensen bloed vergiet, diens bloed zal door de mens vergoten worden, want naar het beeld Gods heeft Hij de mens gemaakt.”

Tot dat moment deed God Zelf iets aan misdaad, zoals in het geval van Kaïn, en Kaïns achter-achter-achter kleinkind Lamech, maar eenmaal uit de ark waren misdaad en straf de verantwoordelijkheid voor de mens.

Dat is de reden dat Hij noemde dat de dagen voorbij zijn dat Hij als een scheidsrechter in de levens van de mensen zou zijn, omdat men God buitensloot uit hun levens, gezin na gezin, door te trouwen met de ongoddelijke.

Net zoals in onze tijd
Ik breng dit naar voren, omdat toen Jezus zei: ‘Zoals het was in de dagen van Noach, zo zal de komst van de Zoon des mensen zijn,’ het belangrijk is te beseffen dat de dagen van Noach het einde van een tijdperk was. Het afsluiten van één manier waarop God met de mens omging, en het aanbreken van een ander. Zo ook zullen wij zo’n verandering zien als Jezus terugkomt om Zijn wereldwijd koninkrijk op aarde op te zetten – gigantische veranderingen in de manier waarop God met de mens omgaat.

Op dezelfde manier waarop Hij een dag voor de zondvloed bepaald had in de tijd van Noach, zegt Paulus in Handelingen 17:31-32 dat Hij ‘een dag heeft bepaald, waarop Hij de aardbodem rechtvaardig zal oordelen…..’ Net zoals in de tijd van Noach, is het aftellen begonnen.

Andere sociale overeenkomsten
Genesis 6:4-6, 12 zegt: ‘De reuzen waren in die dagen op de aarde, en ook daarna, toen de zonen Gods tot de dochters der mensen kwamen, en zij hun kinderen baarden. Toen de Here zag dat de boosheid des mensen groot was op de aarde en al wat de overleggingen van zijn hart voortbrachten te allen tijde slechts boos was, berouwde het de Here dat Hij de mens op de aarde gemaakt had, en het smartte Hem in Zijn hart. En God zag de aarde aan en zie zij was verdorven, want al wat leeft had zijn weg op de aarde verdorven.’

Dit zijn de sleutelverzen die ons laten zien hoe de samenleving toen was, en hoe de condities zijn vóór de wederkomst van Christus. De mens had de wegen van God op aarde verdorven – tot dat moment aan toe werden de wegen van God nagevolgd door Seth’s familie lijn – maar zij hadden Zijn wegen verdorven in hun gezinnen. We zien overeenkomstige corruptie van Gods wegen in onze maatschappij, aanvallen op de morele bouwstenen die God vastgesteld heeft voor gezinnen, de gemeenschap en voor naties.

Reuzen?
Even iets over het woord dat vaak vertaald wordt door ‘reuzen’. Het is het Hebreeuwse woord ‘nephilim,’ wat ‘gevallen' betekent, refererend aan de Goddelijke familielijn van Seth die van de Heer afviel door met de ongoddelijk vrouwen van Kaïns kant te trouwen, toen de mensen zich ging vermenigvuldigen op de aarde.

Het woord ‘nephilim’ betekent: ‘pesten, intimideren’ en kan zelfs ‘reuzen in ongoddelijk karakter’ betekenen (al denken velen dat ze ook in lichaamslengte reuzen waren). Ze waren de kinderen van deze ongelijke huwelijken. Letterlijk: ‘….ze waren gevallen pesters en tirannen in het land van die dag, nadat de Goddelijke zonen kinderen kregen met de dochters van de ongoddelijke mensen.

De zin (vers 4) dat zij geweldigen en mannen van naam waren is niet complimenteus bedoeld, maar een aanklacht over hun ongoddelijke wegen. Dezelfde term wordt gebruikt voor de ongoddelijke Nimrod, in Genesis 10: ‘Hij was een geweldige jager voor het aangezicht des Heren,’ hetgeen niet goed vertaald is.

Wycliffe vertaalt vers 9: “…en hij was een sterke jager, een onderdrukker van de mensen, voor het aangezicht van de Heer.’ Nimrod organiseerde Babel door geweld. Hij was niet ‘voor het aangezicht des Heren’ een jager van dieren, maar uit wraak en wetend dat God toekeek, jaagde hij op mensen en onderdrukte hen. Dat zegt dit vers.

Dezelfde terminologie wordt gebruikt om de pesters en tirannen in de tijd van Noach, te beschrijven, de kinderen van de Goddelijke en ongoddelijke, die de aarde vulden met geweld en wiens enige gedachten kwaad waren.

Even een korte ‘omweg’ omdat velen mij ge-emaild hebben
Ik wil iets noemen nu over wat velen geloven, dat deze pesters en tirannen voortkwamen uit een andere opstand in de hemel, waarbij engelen gemeenschap hadden met vrouwen en zo deze pesters voortbrachten. Er zijn meerdere redenen te vinden dat dit niet zo is, daar de context duidelijk is dat Genesis 4-6 het heeft over 2 families op de aarde. Maar er zijn nog andere redenen waarom dit geloof niet correct is.

Buiten het feit dat Jezus zei dat de dagen voor Zijn wederkomst zouden zijn als de dagen van Noach, met mensen die huwen en ten huwelijk genomen worden, als je bedenkt dat er een tweede opstand geweest is en dat engelen gemeenschap hadden met vrouwen, om dan Mattheüs 24 juist te begrijpen, moeten we gaan zien dat vóór de wederkomst van Christus engelen/mensen opnieuw zullen gaan paren.

Verder, Jezus zei dat engelen niet trouwen – ze hebben het gereedschap er niet voor, zo je wilt. Zie je, geestelijke wezens reproduceren geen geesten, alleen God, die in Hebreeën 12:9, Zacharia 12:1 de Vader der geesten genoemd wordt, naast 3 of 4 andere passages. Alleen God produceert geesten. Engelen en zelfs mensen kunnen geen geesten voortbrengen. God brengt geesten voort. Als een baby verwekt wordt, is het God die de geest van dat baby’tje formeert.

Als er een tweede opstand zou zijn geweest, zou God engelen de mogelijkheid tot voortplanting gegeven moeten hebben en dan zou Hij een aandeel moeten hebben in het leven dat daarop volgt – je maakt Hem dan medeplichtig, een partner in een tweede opstand.

Dus God zou van gedachten veranderd moeten zijn en engelen de mogelijkheid tot voortplanting gegeven hebben. Zoiets als het fokken van een hond en een olifant…waarom? Onderlinge diersoorten paren niet met elkaar – je kunt een varken en een adelaar niet kruisen, noch een walvis en een tijger, evenmin een engel en een mens. Dus God zou de genetische wet voor die ene gelegenheid terzijde moeten schuiven.

Bovendien moet je de schrift verdraaien om een tweede opstand aan te tonen – hetgeen gedaan kan worden als je een paar verzen uit Judas en Petrus neemt, die in werkelijkheid spreken over de opstand van satan. Als er een tweede opstand was, moet je Openbaring 12 veranderen waar het zegt dat Michael en zijn engelen met de draak (satan) en zijn engelen vochten en toen de hemel uitgegooid werden – dan moet je eveneens een tweede leider van een tweede opstand hebben, die dus ook uit de hemel gegooid is.

Het gedeelte in Openbaring 12 zegt over satan, dat wij, mensen, hem overwonnen door het woord van ons getuigenis en het bloed van het Lam – om dus niets te noemen over een tweede opstand, zou afbreuk doen van ons getuigenis. En als het bloed van Jezus ons deed overwinnen, waarom zou je dan die tweede opstand niet noemen?

Toen Jezus, in Lucas 10:17-20, zei nadat de discipelen terugkeerden en noemden dat zelfs de boze geesten zich aan hen onderwierpen door Zijn Naam, dat Hij ‘satan als een bliksem uit de hemel zag vallen’. Hij was erbij toen dit gebeurde! ‘Dus verheug je niet erover dat geesten zich aan je onderwerpen, maar verheug je dat je naam staat opgetekend in de hemel!’

Zou er een tweede opstand geweest zijn, dan zou Jezus iets gezegd moeten hebben als ‘Ik was daar toen satan viel, en Ik was er ook bij toen dat tweede figuur en zijn opstand, ten val kwam…’

De samenvatting is dat je het fundamentele uitgangspunt en de grammatica van Genesis 4-6 moet ontkennen, wat laat zien dat er 2 families op de aarde waren, dat al het vlees Gods wegen verdorven had, dat Gods toorn tegen deze mensen was. Daarbovenop dat God engelen de mogelijkheid gegeven moet hebben zich voort te planten, en daarmee de wet van niet verwante soorten moest opschorten, wilden zij zich kunnen voortplanten. Verder, toen Jezus zei dat engelen niet huwen noch zich voortplanten, moet je dan zo uitleggen dat Hij het had over NU, en dat Hij op een bepaald moment de engelen wél de mogelijkheid gaf om zich voort te planten. Daarnaast moet je 2 verzen uit de context halen om een tweede opstand te laten gebeuren, en vergeten dat de Bijbel in verschillende verzen zegt dat er één enkel opstand was, geleid door de voormalige cherub, Lucifer.

En zelfs als iemand dit allemaal toch wil geloven, iedereen is toen in de zondvloed gestorven, en God begon opnieuw met Noach en zijn gezin.

Maar dit is allemaal irrelevant voor mijn punt – zoals het was in de dagen van Noach, zo zal het zijn….

De samenvatting
Kijk eens naar wat Jezus nog meer zei over de laatste dagen, in Mattheüs 24:10-12: “En dan zullen velen ten val komen en zij zullen elkander overleveren en elkander haten en vele valse profeten zullen opstaan en velen zullen zij verleiden. En omdat de wetsverachting toeneemt, zal de liefde van de meesten (geleidelijk) verkillen. Maar wie volhardt tot het einde, die zal behouden worden.”

Dus deze elementen hebben we gezien: de Goddelijke mensen worden verleid en keren zich van God af, door vermenging met de wereld, een generatie die weet heeft van God, maar bij de wereld hoort. Een generatie die in beslag genomen wordt door geweld en kwaad, de liefde van velen zal verkillen…..en een restant die God kent en met Hem wandelt.

Als dat niet een beeld schetst van het hedendaags leven, dan weet ik niet wat wel! Maar Jezus gaat verder om Zijn belangrijkste punt te maken, in Mattheüs 24:38: “,,,,tot op de dag waarop Noach in de ark ging, en zij niets bemerkten eer de zondvloed kwam en hen allen weg nam, zo zal ook de komst van de Zoon des mensen zijn.” Het leven zal vóór Zijn wederkomst gewoon door gaan, en de meerderheid van de bevolking heeft geen flauw idee wat er staat te gebeuren.

Verrassing
Petrus noemt Noach een ‘prediker der gerechtigheid’ in 2 Petrus 2:5, maar Jezus geeft aan dat het leven normaal doorging voordat de vloed kwam. Ook nu wordt er in de hele wereld gepredikt, en het leven gaat gewoon door. Velen van ons hebben niet bekeerde vrienden en familieleden, onze levens zijn een getuigenis voor hen, en/of hebben we hen verteld over de Heer, toch gaat het leven gewoon door. Voor hen zijn deze dingen een mysterie.

In een andere context, dat van het wegnemen van diegenen die uitzien naar Christus, zegt Paulus: “Gij weet zelf zeer goed, dat de dag des Heren zó komt, als een dief in de nacht….maar gij broeders, zijt niet in de duisternis, zodat die dag u als een dief overvallen zou.”

1 Thess. 5:2-4

Die dag komt niet onverwachts voor diegenen die in het licht wandelen. Hebreeën 9:28 zegt: “….aanschouwd te worden door hen, die Hem tot hun heil verwachten.

Uitzien naar Hem?
Ik vraag me af hoeveel mensen die zichzelf christenen noemen, werkelijk uitzien naar de wederkomst van Christus?

Hoewel ik volgende week met een nieuw onderwerp begin, deel ik deze ‘zware’ gedachten juist nu, aan het begin van het jaar, zodat we nuchter over ons geloof kunnen nadenken.

Het is gedaan met de arrogante dagen van mensen die zich gericht hebben op hun ‘geloof’ en ‘God geloofden’ voor hun nieuwe Lexus of Mercedes. Voorbij is de tijd dat men zich gedroeg als een kind in een snoepwinkel, experimenterend met verschillende smaken, zoals persoonlijke profetie of bolwerken over steden neerhalen, of die naar conferenties gingen om mensen te zien schudden, rollen, rammelen. Het is gedaan met de dagen waarin we de luxe hadden van het gaan van de ene gemeente naar de andere, op zoek naar iemand die onze oren wil ‘kietelen’.

Dit zijn de dagen (zijn het altijd al geweest) van serieus willen groeien in Christus, met focus. De dagen van het moeilijke werk doen door hen lief te hebben waar moeilijk van te houden is, geen aanstoot te willen nemen omdat er een hoger doel is, dat van gemeenschap met elkander. De dagen dat we hen waarderen die dezelfde waarden in Christus hebben als wij, dat we hen zoeken die in Christus willen groeien, en de rest hun gang laten gaan, en dat we doen wat we kunnen om de eenheid te bewaren in de Geest van vrede.

De maatschappij zal verder uit elkaar vallen. Er zullen de Goddelijke mensen zijn die schipperen met de ongoddelijke. Geweld en kwaad zal toenemen, en goed zal kwaad genoemd worden, en kwaad goed. De liefde van velen zal verkillen en verraad zal plaatsvinden.

Zouden al deze waarschuwingen ons niet moeten motiveren om alle afleidingen aan de kant te schuiven, alle kleine argumenten en overgevoeligheden, om ons te richten op wat werkelijk belangrijk is? Ik kan je wel zeggen dat 2013 een jaar gaat worden dat we bepalen wat echt belangrijk is, wat werkelijk telt. Onze prioriteiten opnieuw vast stellen. Anderen hebben dat al gedaan, dus 2013 zal voor hen een jaar zijn met rotsvaste vrede – blijf in die vrede!

Ik vertelde Barb pasgeleden iets wat de Vader me zei: “2013 zal een jaar zijn dat velen opnieuw de prioriteiten in hun leven vastleggen, achter zich laten wat niet echt belangrijk meer is, om datgene te onderscheiden en te bewaren wat belangrijk is. Een jaar van bekrachtigen wat over blijft, hun ‘Jeruzalem’ sterk maken, zoals je dat graag zegt.”

(Ik gebruik Jezus’ prioriteiten, genoemd in Handelingen 1:8 over getuigen zijn, allereerst in Jeruzalem, dan naar buiten toe naar het nabijgelegen Judea, dan verder naar Samaria, dan uiteindelijk naar de ‘uitersten der aarde’, nadat al het andere gedaan is. Dit is het jaar om jouw ‘Jeruzalem’ te versterken, jouw kern – een jaar van bescherming en vooruitgaan met kracht voor hen die onder jouw hoede zijn, in plaats van hier en daar en overal in het leven verspreid te worden.

Probeer niet de ‘uitersten der aarde’ te bereiken, zelfs niets Samaria of Judea, totdat en tenzij jouw Jeruzalem veilig en zeker is.

Vind je kern waarden, identificeer anderen die dezelfde kern waarden hebben, ga met ze om en laat de rest gaan, en groei op in Christus door iedere uitdaging en elke mogelijkheid tot aanstoot te benaderen met ‘Hoe kan ik dit gebruiken om volwassen in Christus te worden?’

Herken de seizoenen waarin we leven, en wees deel van iemands oplossing, niet hun probleem.

Volgende week een ander onderwerp,

Zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.cwowi.org

“Want zoals het was in de dagen van Noach, zo zal de komst van de Zoon des mensen zijn. Want zoals zij in die dagen vóór de zondvloed waren, etende en drinkende, huwende en ten huwelijk gevende, tot op de dag waarop Noach in de ark ging en zij niets bemerkten eer de zondvloed kwam en hen allen wegnam, zo zal ook de komst van de Zoon des mensen zijn.

Waakt dan, want gij weet niet op welke dag uw Here komt.” (Mattheüs 24:37-41)