Questions I'm asked: Women in church, women in ministry 2 of 2
Vragen die mij gesteld worden: Vrouwen in de kerk, vrouwen in de bediening 2 van 2
Hallo allemaal,
Wij hebben nu de grondslag gelegd hebben, dat er in Christus noch man noch vrouw is, noch Jood noch Griek, noch slaaf noch vrije, want wij zijt allen één in Christus Jezus. Laten we verder gaan om te zien hoe Paulus deze gelijkheid en vrijheid leerde te implementeren binnen culturen en gebruiken die Christus niet erkennen.
De kwestie van sluiers
In 1Corintiërs11:1-16 gaat Paulus in op de kwestie dat sommige vrouwen hun sluiers aflegden wanneer de gemeente samenkwam. In de tweede helft van hoofdstuk 11 ging hij in op rijke mensen die niet om wilden gaan en niet wilden eten met de lagere klassen. Daarvoor behandelde hij in hoofdstuk 5 een man die een seksuele relatie had met zijn stiefmoeder en niemand die hem daarmee confronteerde. In hoofdstuk 6 waren er 2 mannen die elkaar voor de burgerlijke rechtbank daagden en Paulus vertelde hen dat ze dit binnen de gemeente moesten oplossen. De hoofdstukken 8 en 10 gingen over sommigen die zich in Christus vrij voelden om vlees te eten dat eerder aan afgoden was geofferd, terwijl anderen het een zonde vonden om dat te doen. In hoofdstuk 9, al had hij zoveel tijd met hen doorgebracht en hadden zij hun geestelijk leven aan hem te danken, noemt hij dat niemand eraan dacht zijn bediening te ondersteunen.
In hoofdstuk 12 behandelde hij de gaven van de Geest in een samenkomst, hoofdstuk 13 gaat over hun liefde voor elkaar, die hun richtlijn voor alles zou moeten zijn. En hoofdstuk 14 gaat over de orde van een samenkomst zelf en over iemands persoonlijke 'gebedstaal'. Bij elk van deze onderwerpen ging het erom dat mensen vrij waren in Christus en toch geen gevoel van verantwoordelijkheid of verantwoording voor hun daden voelden. Het had te maken met wat wij tegenwoordig hyper-genade zouden noemen. Zij hadden zo'n vrijheid in Christus dat zij geen verplichting voelden tegenover iemand anders dan zichzelf.
De reden hiervoor is deels de plaatselijke cultuur. Corinthe had een stadsmotto: "Vrijheid en kennis". In principe ‘als het goed voelt, doe het’. Geen wonder dat Paulus in zijn eerste brief aan hen 10 afzonderlijke kwesties moest behandelen die met "vrijheid" te maken hadden.
Zij ervoeren gelijkheid in Christus en zagen alleen vrijheid zonder beperkingen. Paulus leerde dat genade altijd grenzen en verwachtingen heeft. God had de wereld zo lief dat Hij Zijn enige Zoon gaf, wat genade is. Dat allen die in Hem geloven eeuwig leven zullen hebben, is de voorwaarde, de grens, de manier waarop genade ontvangen mag worden. Genade heeft altijd structuur en verantwoording, en een doel.
Doe je trouwring weer om
Kunt u zich voorstellen dat een getrouwde vrouw haar trouwring afdoet alvorens ze door de deur van haar kerk loopt om naar ‘de samenkomst' te gaan?
In de streek in die tijd waren sluiers de trouwring voor een echtgenote. De vrouwen van Corinthe vonden hun vrijheid in Christus en deden hun sluiers af als ze naar het huis van Justus kwamen, voor de samenkomst van de heiligen. (Zie Handelingen 18:7-8 om te zien dat Joden, Romeinen en Grieken allen samenkwamen in het huis van Justus)
Paulus behandelt de kwestie door eerst de scheppingsorde uit te leggen en hoe God de 'bedekking' van de man is en dat daarom een man die zijn hoofd bedekt als hij bidt of profeteert, de Heer, zijn 'bedekking', onteert. Maar de vrouw heeft haar hoofd bedekt om haar man te eren, haar 'bedekking'.
Er is geen Grieks woord voor ‘echtgenote’, dus zijn we afhankelijk van de context om onderscheid te maken tussen vrouwen in het algemeen of een echtgenote. Als Paulus het hier heeft over een man die een vrouw 'bedekt', dan is dat een duidelijke verwijzing naar het huwelijk. Misschien herinnert u zich de oude Joodse huwelijksceremonie die 'het bedekken van de bruid' wordt genoemd. De bruidegom wordt vergezeld door de rabbi en de vaders van de bruidegom en de bruid, als de bruidegom zijn bruid bedekt met een sluier. Dit betekent zowel zijn bedekking en bescherming van haar, als haar toewijding aan hem en hun huwelijk. .
Daarom onteerden de vrouwen van Corinthe, die hun sluiers wegnamen wanneer de gemeente bijeenkwam, hun echtgenoten, alsook de engelen die belast zijn met de zorg voor hun gezin, en de Heer. Hij zei hen hun sluiers weer op te doen. Ja ze zijn gelijk in Christus, maar Paulus verwijst 2 maal naar de gewoonte en traditie van de sluier. In v13 vraagt hij hen om het zelf te beoordelen. In v16 noemt hij het een gewoonte. Ja, ze zijn vrij in Christus om het symbool van hun huwelijk af te doen, maar waarom zouden ze de plaatselijke gebruiken verstoren?
Vrouwen in een 'kerk'-samenkomst
In de passage van 1Corintiërs14:26-40 gaat Paulus in op de orde in de huisgemeente. Handelingen 18:1-8 onthult dat nieuwe gelovigen, Joods, Romeins en Grieks, allen bijeenkwamen in het huis van de Romein Justus. Nu werden voor het eerst alle 3 de culturen onder één dak samengebracht en het enige wat zij gemeen hadden was Christus in hen, de hoop der heerlijkheid.
In 1Corintiërs14:26 schrijft Paulus dat "ieder van u een psalm mag hebben of een lering of een openbaring of een tong en uitleg, maar laat alles geschieden tot opbouw van allen." Dan begint hij met een opsomming van sociale vaardigheden, wat bij sommigen ontbrak, zowel in hun tijd als in de onze:
Als er 2 of 3 zijn met een tong die vertolking nodig heeft, zorg dan om de beurt dat er vertolking is. Als er niemand is met de gave om de tong te vertolken, zwijg dan en houd je boodschap tussen jou en God. (Je hebt niet gezondigd, er is alleen geen gelegenheid om het te geven, dus houdt het voor jezelf en God). Laat degenen met geïnspireerde boodschappen spreken, maar laat de anderen oordelen over wat zij zeggen. (Dit is een waarschuwing dat alles wat je zegt kan worden verworpen, of op zijn minst in twijfel getrokken, dus neem daar geen aanstoot aan, je bent onder vrienden).
Als iemand anders iets te zeggen heeft, en jij ook, laat die persoon dan spreken. Spreek om beurten, zodat jullie allen opgebouwd kunnen worden. Jouw geest is aan jou onderworpen, alleen omdat jij iets van God hebt ontvangen, wil nog niet zeggen dat jij het moet delen. Want God is een God van orde en vrede, niet van verwarring. Laat de echtgenotes stil zijn in de samenkomst en laat ze onderdanig zijn zoals de wet zegt, als ze vragen hebben kunnen ze die thuis aan hun man stellen.
De context is duidelijk: orde en beleefdheid in een samenkomst, deze verzen over de echtgenotes inbegrepen. Paulus zegt niet dat de wet hen verbiedt te spreken, maar zegt dat de wet vereist dat zij onderdanig zijn aan hun echtgenoten. Opnieuw zien we Paulus spreken over orde, en scheppingsorde in het huwelijk.
Bedenk dat de Joodse vrouwen in de synagoge gescheiden waren van de mannen en niet mochten deelnemen aan een bijeenkomst, Hier in Christus zaten zij voor het eerst naast hun echtgenoten in een bijeenkomst. Als gevolg daarvan hadden zij veel vragen, waardoor de stroom van wat de Heer in de samenkomst deed, werd bedreigd.
Afgezet tegen de vele vrouwelijke apostelen, diakenen en kerkleiders die Paulus in zijn brieven begroet, zien we hier dat de context orde in de samenkomst is, en ervoor zorgen dat dingen op een eervolle manier worden gedaan.
Wat zien we als het gaat om vrouwen in de gemeente en de bediening? We zien door de geschiedenis heen dat vrouwen belangrijke leiderschapsrollen hadden, net als in de brieven van Paulus. Van de Didache tot Clement en Ignatius in de 1e en 2e eeuw; zij legden geen beperkingen op aan vrouwen in leiderschap. Pas in het midden van de 3e eeuw, toen het christendom gelegaliseerd werd, zien we beperkingen voor vrouwen.
De eerste gemeente bepaalde het leiderschap aan de hand van de geestesgaven en het karakter van elk individu, en zag geen verschil tussen mannen en vrouwen - het ging er alleen maar om wat de Heilige Geest hun mee had begiftigd om te worden. Maar toen zij uit huis geroepen werden, vereiste de vroegere heidense tempelstructuur van het auditorium een hiërarchie, en het was plotseling een mannenwereld. De gedachte van 'ambt' boven 'gave' kreeg de overhand, en vrouwen werd ontzegd zich te bewegen in hun gaven en roeping in Christus.
1Timotheüs 2:11-12: "Laat de echtgenotes in onderdanigheid leren met stilheid, want ik sta niet toe dat een echtgenote onderwijst of zich het gezag over haar man toe-eigent, maar dat zij stil is."
Dit is in overeenstemming met zijn boodschap aan de Corinthiërs, wat ging over de orde in het huwelijk en vervolgens over de orde in een bijeenkomst. En opnieuw gaat het over leren, met behoud van de goddelijke orde. Het is dus geen algemene leerstellige uitspraak dat alle vrouwen stil moeten zijn, want de passages over sluiers, orde in een bijeenkomst, en hier, hebben allemaal te maken met echtgenotes, zonder een vermelding over alleenstaande vrouwen.
Woord en Geest zijn het altijd met elkaar eens, en we kunnen zien in de drie gedeeltes van Paulus waar hij vrouwen in een samenkomst aanspreekt, het gaat om de orde in het huwelijk, niet om een algemene leerstellige uitspraak dat alle vrouwen, getrouwd of alleenstaand, meisje of tiener, niet mogen praten. Dit wordt bevestigd doordat er door de eeuwen heen vrouwen in opmerkelijke leidinggevende posities waren, van apostel Junia en diaken Phoebe en anderen in Paulus' tijd, tot opmerkelijke vrouwelijke profeten en leraressen en pastors in onze tijd. Het Woord en de Geest zijn het erover eens dat we gelijk zijn in Christus, maar dat we moeten leven in culturen die geen gelijkheid erkennen tussen de geslachten, rassen, of op sociaal niveau.
Ik hoop dat dit helpt - stof tot nadenken in ieder geval. Ik zou ook Ank Kleinmeulman's boek over dit onderwerp aanraden, dat beschikbaar is op onze website (in het engels; in het nederlands is er een PDF beschikbaar via cwowi@solcon.nl). Het is een goed en kort boek, en het beste boek over dit onderwerp dat ik heb gezien.
Volgende week een nieuw onderwerp!!
Tot dan,
zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en email me op cwowi@aol.com
Vragen die mij gesteld worden: Vrouwen in de kerk, vrouwen in de bediening 2 van 2
Hallo allemaal,
Wij hebben nu de grondslag gelegd hebben, dat er in Christus noch man noch vrouw is, noch Jood noch Griek, noch slaaf noch vrije, want wij zijt allen één in Christus Jezus. Laten we verder gaan om te zien hoe Paulus deze gelijkheid en vrijheid leerde te implementeren binnen culturen en gebruiken die Christus niet erkennen.
De kwestie van sluiers
In 1Corintiërs11:1-16 gaat Paulus in op de kwestie dat sommige vrouwen hun sluiers aflegden wanneer de gemeente samenkwam. In de tweede helft van hoofdstuk 11 ging hij in op rijke mensen die niet om wilden gaan en niet wilden eten met de lagere klassen. Daarvoor behandelde hij in hoofdstuk 5 een man die een seksuele relatie had met zijn stiefmoeder en niemand die hem daarmee confronteerde. In hoofdstuk 6 waren er 2 mannen die elkaar voor de burgerlijke rechtbank daagden en Paulus vertelde hen dat ze dit binnen de gemeente moesten oplossen. De hoofdstukken 8 en 10 gingen over sommigen die zich in Christus vrij voelden om vlees te eten dat eerder aan afgoden was geofferd, terwijl anderen het een zonde vonden om dat te doen. In hoofdstuk 9, al had hij zoveel tijd met hen doorgebracht en hadden zij hun geestelijk leven aan hem te danken, noemt hij dat niemand eraan dacht zijn bediening te ondersteunen.
In hoofdstuk 12 behandelde hij de gaven van de Geest in een samenkomst, hoofdstuk 13 gaat over hun liefde voor elkaar, die hun richtlijn voor alles zou moeten zijn. En hoofdstuk 14 gaat over de orde van een samenkomst zelf en over iemands persoonlijke 'gebedstaal'. Bij elk van deze onderwerpen ging het erom dat mensen vrij waren in Christus en toch geen gevoel van verantwoordelijkheid of verantwoording voor hun daden voelden. Het had te maken met wat wij tegenwoordig hyper-genade zouden noemen. Zij hadden zo'n vrijheid in Christus dat zij geen verplichting voelden tegenover iemand anders dan zichzelf.
De reden hiervoor is deels de plaatselijke cultuur. Corinthe had een stadsmotto: "Vrijheid en kennis". In principe ‘als het goed voelt, doe het’. Geen wonder dat Paulus in zijn eerste brief aan hen 10 afzonderlijke kwesties moest behandelen die met "vrijheid" te maken hadden.
Zij ervoeren gelijkheid in Christus en zagen alleen vrijheid zonder beperkingen. Paulus leerde dat genade altijd grenzen en verwachtingen heeft. God had de wereld zo lief dat Hij Zijn enige Zoon gaf, wat genade is. Dat allen die in Hem geloven eeuwig leven zullen hebben, is de voorwaarde, de grens, de manier waarop genade ontvangen mag worden. Genade heeft altijd structuur en verantwoording, en een doel.
Doe je trouwring weer om
Kunt u zich voorstellen dat een getrouwde vrouw haar trouwring afdoet alvorens ze door de deur van haar kerk loopt om naar ‘de samenkomst' te gaan?
In de streek in die tijd waren sluiers de trouwring voor een echtgenote. De vrouwen van Corinthe vonden hun vrijheid in Christus en deden hun sluiers af als ze naar het huis van Justus kwamen, voor de samenkomst van de heiligen. (Zie Handelingen 18:7-8 om te zien dat Joden, Romeinen en Grieken allen samenkwamen in het huis van Justus)
Paulus behandelt de kwestie door eerst de scheppingsorde uit te leggen en hoe God de 'bedekking' van de man is en dat daarom een man die zijn hoofd bedekt als hij bidt of profeteert, de Heer, zijn 'bedekking', onteert. Maar de vrouw heeft haar hoofd bedekt om haar man te eren, haar 'bedekking'.
Er is geen Grieks woord voor ‘echtgenote’, dus zijn we afhankelijk van de context om onderscheid te maken tussen vrouwen in het algemeen of een echtgenote. Als Paulus het hier heeft over een man die een vrouw 'bedekt', dan is dat een duidelijke verwijzing naar het huwelijk. Misschien herinnert u zich de oude Joodse huwelijksceremonie die 'het bedekken van de bruid' wordt genoemd. De bruidegom wordt vergezeld door de rabbi en de vaders van de bruidegom en de bruid, als de bruidegom zijn bruid bedekt met een sluier. Dit betekent zowel zijn bedekking en bescherming van haar, als haar toewijding aan hem en hun huwelijk. .
Daarom onteerden de vrouwen van Corinthe, die hun sluiers wegnamen wanneer de gemeente bijeenkwam, hun echtgenoten, alsook de engelen die belast zijn met de zorg voor hun gezin, en de Heer. Hij zei hen hun sluiers weer op te doen. Ja ze zijn gelijk in Christus, maar Paulus verwijst 2 maal naar de gewoonte en traditie van de sluier. In v13 vraagt hij hen om het zelf te beoordelen. In v16 noemt hij het een gewoonte. Ja, ze zijn vrij in Christus om het symbool van hun huwelijk af te doen, maar waarom zouden ze de plaatselijke gebruiken verstoren?
Vrouwen in een 'kerk'-samenkomst
In de passage van 1Corintiërs14:26-40 gaat Paulus in op de orde in de huisgemeente. Handelingen 18:1-8 onthult dat nieuwe gelovigen, Joods, Romeins en Grieks, allen bijeenkwamen in het huis van de Romein Justus. Nu werden voor het eerst alle 3 de culturen onder één dak samengebracht en het enige wat zij gemeen hadden was Christus in hen, de hoop der heerlijkheid.
In 1Corintiërs14:26 schrijft Paulus dat "ieder van u een psalm mag hebben of een lering of een openbaring of een tong en uitleg, maar laat alles geschieden tot opbouw van allen." Dan begint hij met een opsomming van sociale vaardigheden, wat bij sommigen ontbrak, zowel in hun tijd als in de onze:
Als er 2 of 3 zijn met een tong die vertolking nodig heeft, zorg dan om de beurt dat er vertolking is. Als er niemand is met de gave om de tong te vertolken, zwijg dan en houd je boodschap tussen jou en God. (Je hebt niet gezondigd, er is alleen geen gelegenheid om het te geven, dus houdt het voor jezelf en God). Laat degenen met geïnspireerde boodschappen spreken, maar laat de anderen oordelen over wat zij zeggen. (Dit is een waarschuwing dat alles wat je zegt kan worden verworpen, of op zijn minst in twijfel getrokken, dus neem daar geen aanstoot aan, je bent onder vrienden).
Als iemand anders iets te zeggen heeft, en jij ook, laat die persoon dan spreken. Spreek om beurten, zodat jullie allen opgebouwd kunnen worden. Jouw geest is aan jou onderworpen, alleen omdat jij iets van God hebt ontvangen, wil nog niet zeggen dat jij het moet delen. Want God is een God van orde en vrede, niet van verwarring. Laat de echtgenotes stil zijn in de samenkomst en laat ze onderdanig zijn zoals de wet zegt, als ze vragen hebben kunnen ze die thuis aan hun man stellen.
De context is duidelijk: orde en beleefdheid in een samenkomst, deze verzen over de echtgenotes inbegrepen. Paulus zegt niet dat de wet hen verbiedt te spreken, maar zegt dat de wet vereist dat zij onderdanig zijn aan hun echtgenoten. Opnieuw zien we Paulus spreken over orde, en scheppingsorde in het huwelijk.
Bedenk dat de Joodse vrouwen in de synagoge gescheiden waren van de mannen en niet mochten deelnemen aan een bijeenkomst, Hier in Christus zaten zij voor het eerst naast hun echtgenoten in een bijeenkomst. Als gevolg daarvan hadden zij veel vragen, waardoor de stroom van wat de Heer in de samenkomst deed, werd bedreigd.
Afgezet tegen de vele vrouwelijke apostelen, diakenen en kerkleiders die Paulus in zijn brieven begroet, zien we hier dat de context orde in de samenkomst is, en ervoor zorgen dat dingen op een eervolle manier worden gedaan.
Wat zien we als het gaat om vrouwen in de gemeente en de bediening? We zien door de geschiedenis heen dat vrouwen belangrijke leiderschapsrollen hadden, net als in de brieven van Paulus. Van de Didache tot Clement en Ignatius in de 1e en 2e eeuw; zij legden geen beperkingen op aan vrouwen in leiderschap. Pas in het midden van de 3e eeuw, toen het christendom gelegaliseerd werd, zien we beperkingen voor vrouwen.
De eerste gemeente bepaalde het leiderschap aan de hand van de geestesgaven en het karakter van elk individu, en zag geen verschil tussen mannen en vrouwen - het ging er alleen maar om wat de Heilige Geest hun mee had begiftigd om te worden. Maar toen zij uit huis geroepen werden, vereiste de vroegere heidense tempelstructuur van het auditorium een hiërarchie, en het was plotseling een mannenwereld. De gedachte van 'ambt' boven 'gave' kreeg de overhand, en vrouwen werd ontzegd zich te bewegen in hun gaven en roeping in Christus.
1Timotheüs 2:11-12: "Laat de echtgenotes in onderdanigheid leren met stilheid, want ik sta niet toe dat een echtgenote onderwijst of zich het gezag over haar man toe-eigent, maar dat zij stil is."
Dit is in overeenstemming met zijn boodschap aan de Corinthiërs, wat ging over de orde in het huwelijk en vervolgens over de orde in een bijeenkomst. En opnieuw gaat het over leren, met behoud van de goddelijke orde. Het is dus geen algemene leerstellige uitspraak dat alle vrouwen stil moeten zijn, want de passages over sluiers, orde in een bijeenkomst, en hier, hebben allemaal te maken met echtgenotes, zonder een vermelding over alleenstaande vrouwen.
Woord en Geest zijn het altijd met elkaar eens, en we kunnen zien in de drie gedeeltes van Paulus waar hij vrouwen in een samenkomst aanspreekt, het gaat om de orde in het huwelijk, niet om een algemene leerstellige uitspraak dat alle vrouwen, getrouwd of alleenstaand, meisje of tiener, niet mogen praten. Dit wordt bevestigd doordat er door de eeuwen heen vrouwen in opmerkelijke leidinggevende posities waren, van apostel Junia en diaken Phoebe en anderen in Paulus' tijd, tot opmerkelijke vrouwelijke profeten en leraressen en pastors in onze tijd. Het Woord en de Geest zijn het erover eens dat we gelijk zijn in Christus, maar dat we moeten leven in culturen die geen gelijkheid erkennen tussen de geslachten, rassen, of op sociaal niveau.
Ik hoop dat dit helpt - stof tot nadenken in ieder geval. Ik zou ook Ank Kleinmeulman's boek over dit onderwerp aanraden, dat beschikbaar is op onze website (in het engels; in het nederlands is er een PDF beschikbaar via cwowi@solcon.nl). Het is een goed en kort boek, en het beste boek over dit onderwerp dat ik heb gezien.
Volgende week een nieuw onderwerp!!
Tot dan,
zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en email me op cwowi@aol.com
RSS Feed