Dag allemaal,
Meer dan ieder ander persoon in de Bijbel, bewijst Isaak een type en voorschaduwing van de Messias te zijn. Voordat we naar onderstaand liefdesverhaal gaan, moet ik eerst wat van deze types en afschaduwingen met je delen.
Isaak, de beloofde zoon
Er zijn veel onderdelen bij de totstandkoming van een verbond. Eén daarvan is de uitwisseling van iemands meest waardevol bezit. En we kunnen zeggen, dat wat gebonden of ontbonden is op aarde, is in de hemel gebonden of ontbonden, want wij bepalen de mate waarin de wil van de hemel in ons leven gedaan wordt. Het is zelfs zo dat de hemel bepaalde dingen voor ons ontbonden heeft, zoals redding, maar tenzij iemand wil ontvangen hetgeen ontbonden is, blijft het ingehouden.
Zo was het dus dat de beloofde zoon, de zoon uit een wonderbaarlijke bevruchting, Izaak, de zoon werd die geofferd moest worden. In Genesis 22 staat dat ‘God Abraham op de proef stelde,’ maar het woord ‘proef’ hier, betekent ‘bewijzen.’ Met andere woorden, Abraham en de Heer waren de 2 personen die een verbond aangingen, dus was het aan Abraham om zijn intenties te bewijzen en zijn meest waardevolle bezit te offeren – zijn zoon. Als hij dat zou doen, zou de hemel ontbonden zijn om Zijn Zoon als een offer te geven. De Heer stelt, in Genesis 22:16-18, dat omdat Abraham zijn zoon offerde, alle volkeren der aarde gezegend zullen worden…de implicatie van de gave van Jezus, is duidelijk.
Abraham kreeg de instructie naar de berg Moria te gaan om Izaak te offeren. Later zou er een stad gegrondvest worden op de bergen van Moria, Jeruzalem. Velen hebben gespeculeerd dat de plek waar Izaak geofferd werd, het latere Golgotha werd, al weten we dat niet 100% zeker. Wat we wel weten, is dat de tempel van Salomo gebouwd was op één van die ‘bergen van Moria’ (2 Kronieken 3:1), dus het is redelijk de Joodse traditie te geloven dat de tempel van Salomo gebouwd was op de plek waar Abraham Izaak offerde.
In het Judaïsme leert men dat het struikgewas waar de ram in verstrikt zat, de zonden van de mensen representeerde. Je kent de rest. Abraham vertelde zijn zoon dat God in een lam zou voorzien, maar het was een ram dat gevangen zat, wat laat zien dat Abraham het over het toekomstige Lam van God had, bevestigd door Hebreeën 11:17-19 dat zegt dat Abraham zijn zoon/Zoon uit de doden opgewekt zag, ‘bij wijze van spreken’ (figuurlijk – Eng.Bijbel). Abraham noemde de plaats ‘Adonai Yireh’ (Jehovah Jireh) wat betekent ‘In de berg van de Heer zal het (redding) gezien worden.’ En Jezus vertelde de leiders, in Johannes 8:56: “Uw vader Abraham heeft zich verheugd mijn dag te zien en hij heeft die gezien en zich verblijd.”
Types van de Messias
Izaak was de beloofde zoon, door een wonder geboren. Hij was geliefd door zijn vader. Hij legde gewillig zijn leven af in gehoorzaamheid aan zijn vader. Izaak nam een bruid toen hij 40* jaar was – 4.000 jaar vanaf Adam zou de Messias naar de aarde komen om Zich een bruid voor Zichzelf uit te zoeken. Izaak kreeg kinderen op de leeftijd van 60* jaar, een beeld van redding voor de aarde – kinderen – dat aan het eind van 6.000 jaar zou plaatsvinden. *Genesis 25:20,26
In Genesis 24, zend Abraham, die de Vader God voorstelt in dit liefdesverhaal, zijn dienstknecht Eliëzer, die de Heilige Geest representeert, uit om een bruid voor Izaak te zoeken, die Jezus representeert. De bruid, Rebekka, is de gemeente.
Eliëzer nam 10 kamelen, geladen met allerlei kostbaarheden voor de bruid. Het nummer 10 komt vaak voor in de Bijbel, variërend van de 10 geboden tot de gelijkenis van de 10 maagden, tot 10 dagen tussen de opstanding en Pinksteren – en waarschijnlijk past die ‘10’ hier het best. 10 kamelen, geladen met geschenken voor de bruid die nog gevonden moet worden. Zoals er een gat van 10 dagen zit tussen de hemelvaart van Jezus en de uitstorting van de Heilige Geest en al Zijn gaven aan ons.
Eliëzer, de Heilige Geest, gaat van de Vader uit, om een bruid voor de Zoon te vinden en de Zoon blijft aan de zijde van de Vader wachten – maar Eliëzer wil geen vrouw die gedwongen wordt of die bijbedoelingen heeft. Zij moet de bruid van de zoon WILLEN zijn, met pure motieven. Ze heeft zichzelf voor hem bewaard. Wachtend, wachtend…
Zij had geen idee dat die rijkdom op de rug van de kamelen, voor haar bedoeld was. Enthousiast ging ze naar Eliëzer en gaf ze hem water – zoals wij een tijd met de Heilige Geest hebben terwijl Hij met ons hart bezig is over redding – zullen we wel, zullen we niet? Zij communiceerde met Eliëzer over water, zoals er bij ons een mix was van Gods Geest in ons hart terwijl we nadachten over de eeuwigheid en in welke mate we de Heer zullen dienen…
Zij wist nog steeds niet wat hij voor haar in petto had, zoals wij dat ook niet wisten, we vertrouwden gewoon. Zo gebeurde het dat ze alle kamelen water gaf. Terwijl Eliëzer, een type van de Heilige Geest, de bron overzag, waarnaar zij telkens weer terugkeerde, praatten zij met elkaar. Hij lette op haar, zag haar hart, haar liefde en haar dienstbaarheid. En zij was vast en zeker met hem in gesprek terwijl ze (levend) water uit de put haalde…en hij begon te weten dat zij de bruid voor de zoon zou zijn.
Opnieuw liep ze naar de put en opnieuw keek hij naar wat ze deed; ze deed het niet om er iets voor terug te krijgen. 10 is het getal van voltooiing, van afwachting tussen wederopstanding en uitstorting… haar hart was puur, ze diende hem slechts omdat het dienen van anderen zichzelf beloont.
Hoe interessant is het dat de naam van de zoon, Izaak, ‘gelach’ betekent en Rebekka betekent ‘te strikken of te binden’- en al kan dat negatief opgevat worden, de werkelijkheid is dat zij zich gewillig verbond aan gelach – haar echtgenoot – uit liefde, als een vreugdevolle eenheid, zoals wij vrijwillig dienstknechten van de Heer zijn. Onze redding is niet in de letter van de wet, maar in vrede en blijdschap door de Heilige Geest*. Zij was aan de Zoon gebonden in vreugde en vrede, een waar liefdesverhaal. *Romeinen 14:17
Vrijwillige dienstknechten zijn mensen die vrij zijn, maar die zich vrijwillig verbonden hebben aan de meester. Rebekka nam de beslissing de bruid te zijn, al had ze nog nooit de zoon/Zoon gezien. Ze ontving alle geschenken van de 10 kamelen nadat ze de uitnodiging geaccepteerd had, als een teken van een toekomstige tijd dat ze de zoon zou zien, zoals ons verteld wordt in Efeziërs 1:13-14 dat de Heilige Geest een onderpand is, een aanbetaling en een voorproefje van wat er nog gaat komen.
Genesis 24:64 zegt dat Rebekka op een kameel reed (de Heilige Geest), op weg naar de zoon, naar waar de zoon/Zoon woont. Ze ontmoet hem niet bij zijn huis, maar ze zien elkaar uit de verte en zij sprong van de kameel af en rende naar hem toe. Izaak stond in een veld toen hij haar voor de eerste keer zag, en het was daar dat zij naar hem toe rende. In de gelijkenissen van Jezus, in Marcus 4, staan de aarde en de velden voor iemands hart – daar werd de parel van grote waarde gevonden. Daar wordt het goede zaad van het Woord van God geplant en daar groeit het. En het is daar, in haar hart en in zijn/Zijn hart, dat ze elkaar in dat veld ontmoeten en samen naar het huis van de Vader gaan, wat nu het huis is van de zoon/Zoon en zijn/Zijn bruid.
Wij ontmoeten de Zoon allereerst in het veld van ons hart, maar op een dag zullen wij door de Geest naar Hem toegebracht worden, in het veld waar Hij werkt, tussen Zijn huis en onze aardse woning in. En zoals zij naar het huis van zijn vader gebracht werd, zo zullen ook wij, nadat wij Hem ontmoet hebben in dat ‘veld’, naar het huis van de Vader gebracht worden, dat voor ons bereid is.
De vraag aan ons is deze – zijn wij net zo gretig de Zoon te zien als zij was? De kamelen – de Heilige Geest – is de wijze waarop we naar de Zoon gedragen worden, maar zij sprong van de kameel af, zo graag wilde ze hem zien. Zij begreep dat de geschenken niet het voorwerp van haar liefde waren, het was de zoon en zij was uitsluitend gericht op haar liefde voor hem/Hem.
Wij moeten als Rebekka zijn; vrijwillig ons hart binden aan de Zoon, beseffend dat de gaven van de Geest en alles wat we in Hem hebben, geen speeltjes zijn, noch voorwerpen van vermaak en daarom niet de voorwerpen van onze attentie, maar slechts een deel van ons leven. De Heilige Geest en al Zijn manifestaties zijn de wijze waarop we de Zoon meer volledig leren kennen. Wetend dat, hoe geweldig de dingen van de Geest nu mogen zijn, ze slechts een voorproefje zijn voor wat er gaat komen.
Het is zoals Efeziërs 2:6-7 zegt, dat wij in Christus in de hemelse gewesten gezeten zijn, zodat in de komende eeuwen de Vader de overweldigende rijkdom van Zijn genade naar Zijn goedertierenheid over ons, in Christus Jezus, kan laten zien…in de toekomende eeuwen…Wees de bruid.
Volgende week een ander liefdesverhaal, zegen,
John Fenn
cwowi.org
Mail naar cwowi@aol.com
Meer dan ieder ander persoon in de Bijbel, bewijst Isaak een type en voorschaduwing van de Messias te zijn. Voordat we naar onderstaand liefdesverhaal gaan, moet ik eerst wat van deze types en afschaduwingen met je delen.
Isaak, de beloofde zoon
Er zijn veel onderdelen bij de totstandkoming van een verbond. Eén daarvan is de uitwisseling van iemands meest waardevol bezit. En we kunnen zeggen, dat wat gebonden of ontbonden is op aarde, is in de hemel gebonden of ontbonden, want wij bepalen de mate waarin de wil van de hemel in ons leven gedaan wordt. Het is zelfs zo dat de hemel bepaalde dingen voor ons ontbonden heeft, zoals redding, maar tenzij iemand wil ontvangen hetgeen ontbonden is, blijft het ingehouden.
Zo was het dus dat de beloofde zoon, de zoon uit een wonderbaarlijke bevruchting, Izaak, de zoon werd die geofferd moest worden. In Genesis 22 staat dat ‘God Abraham op de proef stelde,’ maar het woord ‘proef’ hier, betekent ‘bewijzen.’ Met andere woorden, Abraham en de Heer waren de 2 personen die een verbond aangingen, dus was het aan Abraham om zijn intenties te bewijzen en zijn meest waardevolle bezit te offeren – zijn zoon. Als hij dat zou doen, zou de hemel ontbonden zijn om Zijn Zoon als een offer te geven. De Heer stelt, in Genesis 22:16-18, dat omdat Abraham zijn zoon offerde, alle volkeren der aarde gezegend zullen worden…de implicatie van de gave van Jezus, is duidelijk.
Abraham kreeg de instructie naar de berg Moria te gaan om Izaak te offeren. Later zou er een stad gegrondvest worden op de bergen van Moria, Jeruzalem. Velen hebben gespeculeerd dat de plek waar Izaak geofferd werd, het latere Golgotha werd, al weten we dat niet 100% zeker. Wat we wel weten, is dat de tempel van Salomo gebouwd was op één van die ‘bergen van Moria’ (2 Kronieken 3:1), dus het is redelijk de Joodse traditie te geloven dat de tempel van Salomo gebouwd was op de plek waar Abraham Izaak offerde.
In het Judaïsme leert men dat het struikgewas waar de ram in verstrikt zat, de zonden van de mensen representeerde. Je kent de rest. Abraham vertelde zijn zoon dat God in een lam zou voorzien, maar het was een ram dat gevangen zat, wat laat zien dat Abraham het over het toekomstige Lam van God had, bevestigd door Hebreeën 11:17-19 dat zegt dat Abraham zijn zoon/Zoon uit de doden opgewekt zag, ‘bij wijze van spreken’ (figuurlijk – Eng.Bijbel). Abraham noemde de plaats ‘Adonai Yireh’ (Jehovah Jireh) wat betekent ‘In de berg van de Heer zal het (redding) gezien worden.’ En Jezus vertelde de leiders, in Johannes 8:56: “Uw vader Abraham heeft zich verheugd mijn dag te zien en hij heeft die gezien en zich verblijd.”
Types van de Messias
Izaak was de beloofde zoon, door een wonder geboren. Hij was geliefd door zijn vader. Hij legde gewillig zijn leven af in gehoorzaamheid aan zijn vader. Izaak nam een bruid toen hij 40* jaar was – 4.000 jaar vanaf Adam zou de Messias naar de aarde komen om Zich een bruid voor Zichzelf uit te zoeken. Izaak kreeg kinderen op de leeftijd van 60* jaar, een beeld van redding voor de aarde – kinderen – dat aan het eind van 6.000 jaar zou plaatsvinden. *Genesis 25:20,26
In Genesis 24, zend Abraham, die de Vader God voorstelt in dit liefdesverhaal, zijn dienstknecht Eliëzer, die de Heilige Geest representeert, uit om een bruid voor Izaak te zoeken, die Jezus representeert. De bruid, Rebekka, is de gemeente.
Eliëzer nam 10 kamelen, geladen met allerlei kostbaarheden voor de bruid. Het nummer 10 komt vaak voor in de Bijbel, variërend van de 10 geboden tot de gelijkenis van de 10 maagden, tot 10 dagen tussen de opstanding en Pinksteren – en waarschijnlijk past die ‘10’ hier het best. 10 kamelen, geladen met geschenken voor de bruid die nog gevonden moet worden. Zoals er een gat van 10 dagen zit tussen de hemelvaart van Jezus en de uitstorting van de Heilige Geest en al Zijn gaven aan ons.
Eliëzer, de Heilige Geest, gaat van de Vader uit, om een bruid voor de Zoon te vinden en de Zoon blijft aan de zijde van de Vader wachten – maar Eliëzer wil geen vrouw die gedwongen wordt of die bijbedoelingen heeft. Zij moet de bruid van de zoon WILLEN zijn, met pure motieven. Ze heeft zichzelf voor hem bewaard. Wachtend, wachtend…
Zij had geen idee dat die rijkdom op de rug van de kamelen, voor haar bedoeld was. Enthousiast ging ze naar Eliëzer en gaf ze hem water – zoals wij een tijd met de Heilige Geest hebben terwijl Hij met ons hart bezig is over redding – zullen we wel, zullen we niet? Zij communiceerde met Eliëzer over water, zoals er bij ons een mix was van Gods Geest in ons hart terwijl we nadachten over de eeuwigheid en in welke mate we de Heer zullen dienen…
Zij wist nog steeds niet wat hij voor haar in petto had, zoals wij dat ook niet wisten, we vertrouwden gewoon. Zo gebeurde het dat ze alle kamelen water gaf. Terwijl Eliëzer, een type van de Heilige Geest, de bron overzag, waarnaar zij telkens weer terugkeerde, praatten zij met elkaar. Hij lette op haar, zag haar hart, haar liefde en haar dienstbaarheid. En zij was vast en zeker met hem in gesprek terwijl ze (levend) water uit de put haalde…en hij begon te weten dat zij de bruid voor de zoon zou zijn.
Opnieuw liep ze naar de put en opnieuw keek hij naar wat ze deed; ze deed het niet om er iets voor terug te krijgen. 10 is het getal van voltooiing, van afwachting tussen wederopstanding en uitstorting… haar hart was puur, ze diende hem slechts omdat het dienen van anderen zichzelf beloont.
Hoe interessant is het dat de naam van de zoon, Izaak, ‘gelach’ betekent en Rebekka betekent ‘te strikken of te binden’- en al kan dat negatief opgevat worden, de werkelijkheid is dat zij zich gewillig verbond aan gelach – haar echtgenoot – uit liefde, als een vreugdevolle eenheid, zoals wij vrijwillig dienstknechten van de Heer zijn. Onze redding is niet in de letter van de wet, maar in vrede en blijdschap door de Heilige Geest*. Zij was aan de Zoon gebonden in vreugde en vrede, een waar liefdesverhaal. *Romeinen 14:17
Vrijwillige dienstknechten zijn mensen die vrij zijn, maar die zich vrijwillig verbonden hebben aan de meester. Rebekka nam de beslissing de bruid te zijn, al had ze nog nooit de zoon/Zoon gezien. Ze ontving alle geschenken van de 10 kamelen nadat ze de uitnodiging geaccepteerd had, als een teken van een toekomstige tijd dat ze de zoon zou zien, zoals ons verteld wordt in Efeziërs 1:13-14 dat de Heilige Geest een onderpand is, een aanbetaling en een voorproefje van wat er nog gaat komen.
Genesis 24:64 zegt dat Rebekka op een kameel reed (de Heilige Geest), op weg naar de zoon, naar waar de zoon/Zoon woont. Ze ontmoet hem niet bij zijn huis, maar ze zien elkaar uit de verte en zij sprong van de kameel af en rende naar hem toe. Izaak stond in een veld toen hij haar voor de eerste keer zag, en het was daar dat zij naar hem toe rende. In de gelijkenissen van Jezus, in Marcus 4, staan de aarde en de velden voor iemands hart – daar werd de parel van grote waarde gevonden. Daar wordt het goede zaad van het Woord van God geplant en daar groeit het. En het is daar, in haar hart en in zijn/Zijn hart, dat ze elkaar in dat veld ontmoeten en samen naar het huis van de Vader gaan, wat nu het huis is van de zoon/Zoon en zijn/Zijn bruid.
Wij ontmoeten de Zoon allereerst in het veld van ons hart, maar op een dag zullen wij door de Geest naar Hem toegebracht worden, in het veld waar Hij werkt, tussen Zijn huis en onze aardse woning in. En zoals zij naar het huis van zijn vader gebracht werd, zo zullen ook wij, nadat wij Hem ontmoet hebben in dat ‘veld’, naar het huis van de Vader gebracht worden, dat voor ons bereid is.
De vraag aan ons is deze – zijn wij net zo gretig de Zoon te zien als zij was? De kamelen – de Heilige Geest – is de wijze waarop we naar de Zoon gedragen worden, maar zij sprong van de kameel af, zo graag wilde ze hem zien. Zij begreep dat de geschenken niet het voorwerp van haar liefde waren, het was de zoon en zij was uitsluitend gericht op haar liefde voor hem/Hem.
Wij moeten als Rebekka zijn; vrijwillig ons hart binden aan de Zoon, beseffend dat de gaven van de Geest en alles wat we in Hem hebben, geen speeltjes zijn, noch voorwerpen van vermaak en daarom niet de voorwerpen van onze attentie, maar slechts een deel van ons leven. De Heilige Geest en al Zijn manifestaties zijn de wijze waarop we de Zoon meer volledig leren kennen. Wetend dat, hoe geweldig de dingen van de Geest nu mogen zijn, ze slechts een voorproefje zijn voor wat er gaat komen.
Het is zoals Efeziërs 2:6-7 zegt, dat wij in Christus in de hemelse gewesten gezeten zijn, zodat in de komende eeuwen de Vader de overweldigende rijkdom van Zijn genade naar Zijn goedertierenheid over ons, in Christus Jezus, kan laten zien…in de toekomende eeuwen…Wees de bruid.
Volgende week een ander liefdesverhaal, zegen,
John Fenn
cwowi.org
Mail naar cwowi@aol.com
RSS Feed