Hallo iedereen,
Het was één van die hete en vochtige zomerdagen in het Noorden van Centraal Indiana, dat wij met z'n drieën besloten om een weekend weg te gaan. David, Mike and I hadden het geluk dat we van een familielid van 1 van ons een huisje konden lenen voor een weekend, zodat we er even lekker uit konden zijn om te aanbidden, te bidden en elkaar te dopen. Wij waren alle 3 gedoopt als babies in de kerk waar we waren opgevoed, maar we waren alle 3 nog niet in water gedoopt nadat we tot geloof waren gekomen en daarom was dat de belangrijkste reden om er een weekend op uit te gaan.
De herinneringen die mij zijn bij gebleven van dat weekend, gaan niet over het dopen van elkaar, alhoewel ik me nog wel kan herinneren hoe vies en bruin het water eruit zag en ik daar toch wat bezorgd over was.
Ook herinner ik me de gesprekken die wij hadden over wat wij met onze levens wilden gaan doen niet zo heel goed. Wat ik me wel heel goed herinner is dat in dat weekend, ik voor het eerst de stem van de Here Jezus heb gehoord. De Vader had al wel eerder tot mij gesproken en ik was de Heilige Geest ook steeds beter aan het leren kennen, maar de stem van Jezus had ik nog nooit gehoord.
Ik had eigenlijk 2 andere onderwerpen waar ik het over wilde gaan hebben in deze weekly thoughts, maar ik kon niet tegen de leiding van Vader ingaan om met jullie iets te delen wat voor mij iets heel privé en persoonlijks is; hoe ik de Heilige Geest leerde kennen en hoe ik de subtiele verschillen leerde onderscheiden tussen de Vader, Jezus en de Heilige Geest. Dit is dus mijn verhaal in een beknopte versie. Ik kan me geen andere manier bedenken hoe ik dit kan onderwijzen, dan mijn ervaring te delen en het Woord, maar ik voel me wel een beetje blootgelegd en oncomfortabel. Bedankt voor het lezen.
Terug naar het weekendje weg – een rein hart
Eén van ons deed de cd aan van Nancy Honeytree's album genaamd: ‘Evergreen', een album waar ik nu nog steeds naar luister omdat ik hou van de puurheid en passie van het liefhebben van Jezus. Het laatste lied was geschreven door Larry Norman: “I am your servant”.
Ik ging op mijn handen en knieën, met mijn voorhoofd op de vloer en mijn handen uitgestrekt. Mijn hoofd luisterde naar mijn passie en liefde voor de Vader en Jezus dat vanuit mijn Geest overvloeide uit mijn mond, 'in de Geest' zoals Johannes het noemt in Openb.1:10 en 4:2 – en ik was me totaal niet bewust van mijn fysieke omgeving.
Wie ben ik?
In die periode in mijn leven wilde ik heel graag in de bediening zijn, maar ik had zo'n slecht zelfbeeld en niet genoeg zelfvertrouwen dat ik niet zag hoe de Heer mij ooit zou willen hebben, en al helemaal niet dat Hij mij zou willen gebruiken. Aan de buitenkant zag het er goed uit – ik was een supergoede basketbal speler van de kleine school waar ik op zat, was verliefd op een mooi meisje van een andere school en mijn vader moest betalen voor mijn college, door de scheiding met mijn moeder. Het leven was goed. Ik had zelfs een hele geweldige auto waar ik helemaal weg van was. Het was luid, snel en van mij.
Maar aan de binnenkant had ik een slecht zelfbeeld, vol met twijfel en ik was ervan overtuigd dat ik niet goed genoeg was voor God – het enige waar ik zeker over was, was mijn wandel met de Vader, maar wat was ik waard voor Hem? En het was een onvolwassen relatie – ik hield van de Vader voor een deel omdat Hij er voor mij was toen mijn natuurlijke vader ons verliet en nog steeds voelde ik me als de zoon die nooit goed genoeg was voor de Vader – ik had alle negativiteit die tussen mij en mijn natuurlijke vader stond, meegenomen en geplaatst tussen mijn hemelse Vader en mij.
Hij sprak tot mij
Het lied “I am your servant' laat het proces zien wat speelt in het hart van iemand, zoals je hieronder kunt lezen en wat in die tijd mijn hart weerspiegelde (en wat nog waar is vandaag de dag).
“Ik, een dienstknecht. Ik luister naar mijn naam. Ik zit hier, wachtend. Ik kijk naar het spelletje wat ik gespeeld heb. Ik ben steeds hetzelfde gebleven. Als u alleen bent, dan ben je de enige die de schuld kan krijgen. Ik ben een dienstknecht. Ik luister naar de roep. Ik ben ontrouw geweest, dus ik zit hier in de hal. Hoe kan Hij mij gebruiken als ik mezelf nooit helemaal over heb gegeven? Hoe kan Hij mij kiezen, als Hij weet hoe snel ik val?”
“ Hij geeft mijn ziel voeding en Hij zorgt ervoor dat ik groei en Hij laat mij weten dat Hij van mij houdt. Ik ben waardeloos, maar nu beloof ik iets. Ik zal nederig voor U buigen – Oh, gebruik mij alstublieft! Ik ben eenzaam. Ik ben een dienstknecht, en maak me klaar voor mijn deel, er is iets veranderd, in mijn hart zijn dingen nieuw gemaakt. Ik leer nu uiteindelijk dat ik niet terug kan gaan als ik eenmaal begonnen ben. Om te leven is een voorrecht, om lief te hebben is een kunst! Maar ik heb Uw hulp nodig om te beginnen – Oh, maak mijn hart rein Ik ben UW dienstknecht.”
Direct nadar ik de laatste 4 woorden had gezonden:”Ik ben UW dienstknecht”, hoorde ik opeens de stem van Jezus die door mijn aanbidding heen brak, totaal onverwachts: “John! Ik hou van jou!” Ik was zo verrast, want ik had de Vader wel horen spreken, maar Jezus nog nooit. Ik struikelde over mijn reactie: “Ik, ik hou ook van U, Heer.” Zijn reactie was zacht en minder luid: 'Zoek Joh.14:27 op.” Ik vroeg: “Nu, Heer?” en Hij zei: “Ja, nu”.
Mike en David waren nog aan het aanbidden, al was de muziek al afgelopen. Ik ging rechtop zitten, pakte mijn Bijbel en zocht Johannes 14:27 op: “ Vrede laat ik u, Mijn vrede geef ik u; niet gelijk de wereld die geeft, geef Ik hem u. Uw hart worde niet ontroerd of versaagd.”
Met die woorden was het voor mij duidelijk geworden dat de Vader en de Heer mij hadden geaccepteerd om in hun dienst te staan. Ik zat zoal ik nu zit, met tranen in mijn ogen, nederig en met vrede in mijn hart met betrekking tot mijn toekomst. Mijn twijfels en slecht zelfvertrouwen waren weggenomen en in plaats daarvan was er nu een zekerheid en een zelfvertrouwen in Christus. Ik kende de toekomst nog niet, maar ik wist dat de Vader en de Heer er deel van waren en ik wist diep van binnen dat er van mij gehouden werd om wie ik was, niet om wat ik deed.
Vervulling
Tijdens mijn tienertijd heb ik verschillende dingen geprobeerd om vervulling in te vinden: duiklessen, omdat ik van de oceaan en water houdt en dacht dat ik misschien een professionele duiker zou kunnen worden – maar het raakte mijn geest niet en het gaf geen vervulling. Ook heb ik op vlieglessen gezeten, maar ook daar stopte ik mee.
Maar het horen van de stem van Jezus – dat gaf mij vervulling! Ik wilde leven in die stem. Ik wou bij die stem zijn. Ik wou mijn hele leven in die stem leven.
In mijn geheugen gegraven
Er zijn van die momenten die voor altijd in onze geheugens gegraven zijn door de intensiteit van dat moment en er zijn momenten waar we bewust bij stil moeten staan en die we moeten 'opslaan' in ons geheugen hetgeen er zojuist in onze ziel plaatsvond. We moeten een herinnering maken. Als we dat niet doen, dan raken we de details voor altijd kwijt.
Dat is de reden dat, wanneer je bijvoorbeeld in de auto rijdt en een openbaring ontvangt, en denkt dat het zo geweldig is dat je het nooit zult vergeten, je er later achter komt dat je niet meer weet wat het was! De reden is dat de openbaring vanuit je geest kwam en dat je niet de tijd nam om het in je geheugen gegrift te laten worden. Je geheugen wordt niet betrokken bij een openbaring, tenzij je het bewust een herinnering maakt.
Ik heb een kladblok in mijn auto waar ik dingen op kan schrijven zodat ik het me later nog kan herinneren. Als ik het vergeet op te schrijven, probeer ik me te herinneren waar ik reed op het moment van de openbaring, waar ik over na aan het denken was, bid ik in tongen en dan komt de openbaring weer naar boven in mijn geest. Dan schrijf ik het op of denk er bewust over na. Praat er met jezelf over, schrijf het op, betrek je verstand erin en dan wordt die openbaring vanuit je geest opgeslagen.
(Dat is één van de redenen waarom ik vaak laat op ben om te schrijven en te studeren, omdat ik in bed lig te bidden, nadenk over de Heer en dan worden dingen duidelijk. Ik heb geleerd om dan uit bed te gaan en het op te schrijven, want anders ben ik het de volgende ochtend vergeten, tenzij ik het me later weer kan herinneren.)
Het moment dat Hij tot mij sprak was een ervaring die ik als datum op kon schrijven als zijnde de 1e keer dat ik de stem van Jezus hoorde en wat mijn leven voor altijd veranderde. Of ik kon dat moment pakken en het in mijn ziel vasthouden, Hem niet loslaten, mijn grip op dat gevoel niet loslaten, het geluid van Zijn stem, er voordurend over na blijven denken – dat ik wat ik besloot te doen met deze herinnering.
Denk er verder over na
Jaren geleden waren er radio's met een knop erop waar je aan moest draaien tot je bij een bepaalde radio zender kwam. Als je vlak bij die zender kwam, had je een moment waar je twee radiozenders tegelijk hoorde, tot je beetje bij beetje bleef draaien aan de knop tot je precies op de juiste frequentie terechtkwam – dan opeens hoorde je die radiozender luid en duidelijk!
In mijn hoofd, vanaf de eerste herinnering van Hem, is dit de manier hoe ik op zoek ging naar de Vader – ik hield eraan vast in mijn gedachten, doelbewust vastgelegd in mijn herinneringen – het geluid en het gevoel van Zijn aanwezigheid in mijn geest, waar Zijn Stem vanuit stroomde en ik wilde die frequentie hebben als een manier om te leven – in het begin kwam ik vaak in de buurt van de frequentie, maar niet zo vaak precies erop. Ik zal voorbeelden delen van de eerste woorden van de Vader naar mij toe en hoe Hij klinkt....en dat is waar we het de volgende week over gaan hebben. Tot die tijd, wees gezegend,
John Fenn / vertaling AE
www.cwowi.org
Het was één van die hete en vochtige zomerdagen in het Noorden van Centraal Indiana, dat wij met z'n drieën besloten om een weekend weg te gaan. David, Mike and I hadden het geluk dat we van een familielid van 1 van ons een huisje konden lenen voor een weekend, zodat we er even lekker uit konden zijn om te aanbidden, te bidden en elkaar te dopen. Wij waren alle 3 gedoopt als babies in de kerk waar we waren opgevoed, maar we waren alle 3 nog niet in water gedoopt nadat we tot geloof waren gekomen en daarom was dat de belangrijkste reden om er een weekend op uit te gaan.
De herinneringen die mij zijn bij gebleven van dat weekend, gaan niet over het dopen van elkaar, alhoewel ik me nog wel kan herinneren hoe vies en bruin het water eruit zag en ik daar toch wat bezorgd over was.
Ook herinner ik me de gesprekken die wij hadden over wat wij met onze levens wilden gaan doen niet zo heel goed. Wat ik me wel heel goed herinner is dat in dat weekend, ik voor het eerst de stem van de Here Jezus heb gehoord. De Vader had al wel eerder tot mij gesproken en ik was de Heilige Geest ook steeds beter aan het leren kennen, maar de stem van Jezus had ik nog nooit gehoord.
Ik had eigenlijk 2 andere onderwerpen waar ik het over wilde gaan hebben in deze weekly thoughts, maar ik kon niet tegen de leiding van Vader ingaan om met jullie iets te delen wat voor mij iets heel privé en persoonlijks is; hoe ik de Heilige Geest leerde kennen en hoe ik de subtiele verschillen leerde onderscheiden tussen de Vader, Jezus en de Heilige Geest. Dit is dus mijn verhaal in een beknopte versie. Ik kan me geen andere manier bedenken hoe ik dit kan onderwijzen, dan mijn ervaring te delen en het Woord, maar ik voel me wel een beetje blootgelegd en oncomfortabel. Bedankt voor het lezen.
Terug naar het weekendje weg – een rein hart
Eén van ons deed de cd aan van Nancy Honeytree's album genaamd: ‘Evergreen', een album waar ik nu nog steeds naar luister omdat ik hou van de puurheid en passie van het liefhebben van Jezus. Het laatste lied was geschreven door Larry Norman: “I am your servant”.
Ik ging op mijn handen en knieën, met mijn voorhoofd op de vloer en mijn handen uitgestrekt. Mijn hoofd luisterde naar mijn passie en liefde voor de Vader en Jezus dat vanuit mijn Geest overvloeide uit mijn mond, 'in de Geest' zoals Johannes het noemt in Openb.1:10 en 4:2 – en ik was me totaal niet bewust van mijn fysieke omgeving.
Wie ben ik?
In die periode in mijn leven wilde ik heel graag in de bediening zijn, maar ik had zo'n slecht zelfbeeld en niet genoeg zelfvertrouwen dat ik niet zag hoe de Heer mij ooit zou willen hebben, en al helemaal niet dat Hij mij zou willen gebruiken. Aan de buitenkant zag het er goed uit – ik was een supergoede basketbal speler van de kleine school waar ik op zat, was verliefd op een mooi meisje van een andere school en mijn vader moest betalen voor mijn college, door de scheiding met mijn moeder. Het leven was goed. Ik had zelfs een hele geweldige auto waar ik helemaal weg van was. Het was luid, snel en van mij.
Maar aan de binnenkant had ik een slecht zelfbeeld, vol met twijfel en ik was ervan overtuigd dat ik niet goed genoeg was voor God – het enige waar ik zeker over was, was mijn wandel met de Vader, maar wat was ik waard voor Hem? En het was een onvolwassen relatie – ik hield van de Vader voor een deel omdat Hij er voor mij was toen mijn natuurlijke vader ons verliet en nog steeds voelde ik me als de zoon die nooit goed genoeg was voor de Vader – ik had alle negativiteit die tussen mij en mijn natuurlijke vader stond, meegenomen en geplaatst tussen mijn hemelse Vader en mij.
Hij sprak tot mij
Het lied “I am your servant' laat het proces zien wat speelt in het hart van iemand, zoals je hieronder kunt lezen en wat in die tijd mijn hart weerspiegelde (en wat nog waar is vandaag de dag).
“Ik, een dienstknecht. Ik luister naar mijn naam. Ik zit hier, wachtend. Ik kijk naar het spelletje wat ik gespeeld heb. Ik ben steeds hetzelfde gebleven. Als u alleen bent, dan ben je de enige die de schuld kan krijgen. Ik ben een dienstknecht. Ik luister naar de roep. Ik ben ontrouw geweest, dus ik zit hier in de hal. Hoe kan Hij mij gebruiken als ik mezelf nooit helemaal over heb gegeven? Hoe kan Hij mij kiezen, als Hij weet hoe snel ik val?”
“ Hij geeft mijn ziel voeding en Hij zorgt ervoor dat ik groei en Hij laat mij weten dat Hij van mij houdt. Ik ben waardeloos, maar nu beloof ik iets. Ik zal nederig voor U buigen – Oh, gebruik mij alstublieft! Ik ben eenzaam. Ik ben een dienstknecht, en maak me klaar voor mijn deel, er is iets veranderd, in mijn hart zijn dingen nieuw gemaakt. Ik leer nu uiteindelijk dat ik niet terug kan gaan als ik eenmaal begonnen ben. Om te leven is een voorrecht, om lief te hebben is een kunst! Maar ik heb Uw hulp nodig om te beginnen – Oh, maak mijn hart rein Ik ben UW dienstknecht.”
Direct nadar ik de laatste 4 woorden had gezonden:”Ik ben UW dienstknecht”, hoorde ik opeens de stem van Jezus die door mijn aanbidding heen brak, totaal onverwachts: “John! Ik hou van jou!” Ik was zo verrast, want ik had de Vader wel horen spreken, maar Jezus nog nooit. Ik struikelde over mijn reactie: “Ik, ik hou ook van U, Heer.” Zijn reactie was zacht en minder luid: 'Zoek Joh.14:27 op.” Ik vroeg: “Nu, Heer?” en Hij zei: “Ja, nu”.
Mike en David waren nog aan het aanbidden, al was de muziek al afgelopen. Ik ging rechtop zitten, pakte mijn Bijbel en zocht Johannes 14:27 op: “ Vrede laat ik u, Mijn vrede geef ik u; niet gelijk de wereld die geeft, geef Ik hem u. Uw hart worde niet ontroerd of versaagd.”
Met die woorden was het voor mij duidelijk geworden dat de Vader en de Heer mij hadden geaccepteerd om in hun dienst te staan. Ik zat zoal ik nu zit, met tranen in mijn ogen, nederig en met vrede in mijn hart met betrekking tot mijn toekomst. Mijn twijfels en slecht zelfvertrouwen waren weggenomen en in plaats daarvan was er nu een zekerheid en een zelfvertrouwen in Christus. Ik kende de toekomst nog niet, maar ik wist dat de Vader en de Heer er deel van waren en ik wist diep van binnen dat er van mij gehouden werd om wie ik was, niet om wat ik deed.
Vervulling
Tijdens mijn tienertijd heb ik verschillende dingen geprobeerd om vervulling in te vinden: duiklessen, omdat ik van de oceaan en water houdt en dacht dat ik misschien een professionele duiker zou kunnen worden – maar het raakte mijn geest niet en het gaf geen vervulling. Ook heb ik op vlieglessen gezeten, maar ook daar stopte ik mee.
Maar het horen van de stem van Jezus – dat gaf mij vervulling! Ik wilde leven in die stem. Ik wou bij die stem zijn. Ik wou mijn hele leven in die stem leven.
In mijn geheugen gegraven
Er zijn van die momenten die voor altijd in onze geheugens gegraven zijn door de intensiteit van dat moment en er zijn momenten waar we bewust bij stil moeten staan en die we moeten 'opslaan' in ons geheugen hetgeen er zojuist in onze ziel plaatsvond. We moeten een herinnering maken. Als we dat niet doen, dan raken we de details voor altijd kwijt.
Dat is de reden dat, wanneer je bijvoorbeeld in de auto rijdt en een openbaring ontvangt, en denkt dat het zo geweldig is dat je het nooit zult vergeten, je er later achter komt dat je niet meer weet wat het was! De reden is dat de openbaring vanuit je geest kwam en dat je niet de tijd nam om het in je geheugen gegrift te laten worden. Je geheugen wordt niet betrokken bij een openbaring, tenzij je het bewust een herinnering maakt.
Ik heb een kladblok in mijn auto waar ik dingen op kan schrijven zodat ik het me later nog kan herinneren. Als ik het vergeet op te schrijven, probeer ik me te herinneren waar ik reed op het moment van de openbaring, waar ik over na aan het denken was, bid ik in tongen en dan komt de openbaring weer naar boven in mijn geest. Dan schrijf ik het op of denk er bewust over na. Praat er met jezelf over, schrijf het op, betrek je verstand erin en dan wordt die openbaring vanuit je geest opgeslagen.
(Dat is één van de redenen waarom ik vaak laat op ben om te schrijven en te studeren, omdat ik in bed lig te bidden, nadenk over de Heer en dan worden dingen duidelijk. Ik heb geleerd om dan uit bed te gaan en het op te schrijven, want anders ben ik het de volgende ochtend vergeten, tenzij ik het me later weer kan herinneren.)
Het moment dat Hij tot mij sprak was een ervaring die ik als datum op kon schrijven als zijnde de 1e keer dat ik de stem van Jezus hoorde en wat mijn leven voor altijd veranderde. Of ik kon dat moment pakken en het in mijn ziel vasthouden, Hem niet loslaten, mijn grip op dat gevoel niet loslaten, het geluid van Zijn stem, er voordurend over na blijven denken – dat ik wat ik besloot te doen met deze herinnering.
Denk er verder over na
Jaren geleden waren er radio's met een knop erop waar je aan moest draaien tot je bij een bepaalde radio zender kwam. Als je vlak bij die zender kwam, had je een moment waar je twee radiozenders tegelijk hoorde, tot je beetje bij beetje bleef draaien aan de knop tot je precies op de juiste frequentie terechtkwam – dan opeens hoorde je die radiozender luid en duidelijk!
In mijn hoofd, vanaf de eerste herinnering van Hem, is dit de manier hoe ik op zoek ging naar de Vader – ik hield eraan vast in mijn gedachten, doelbewust vastgelegd in mijn herinneringen – het geluid en het gevoel van Zijn aanwezigheid in mijn geest, waar Zijn Stem vanuit stroomde en ik wilde die frequentie hebben als een manier om te leven – in het begin kwam ik vaak in de buurt van de frequentie, maar niet zo vaak precies erop. Ik zal voorbeelden delen van de eerste woorden van de Vader naar mij toe en hoe Hij klinkt....en dat is waar we het de volgende week over gaan hebben. Tot die tijd, wees gezegend,
John Fenn / vertaling AE
www.cwowi.org
RSS Feed