Dag allemaal,
Vorige week heb ik wat ervaringen gedeeld en gezegd dat de eerste prioriteit is om het Woord de definitieve autoriteit te laten zijn in ons leven en dit is een sleutel om gevoelig te gaan worden voor de stem van de Heer.
Tweede punt
Het tweede punt is om je te richten op deze waarheid, en ik bedoel dat je dit echt, echt moet gaan pakken, namelijk dat Christus in jou is. Je moet de aandacht meerdere malen per dag verschuiven van de natuurlijke wereld naar wat er in je geest plaats vindt. Vandaag vertel ik over mijn reis en mijn strijd hierin.
In Marcus 5, waar Jezus door de menigte geduwd en gedrukt werd, zien we dat Hij, ondanks de schare, zich steeds bewust was van Zijn geest, zodat Hij opmerkte dat er kracht van Hem was uitgegaan, toen de bloedvloeiende vrouw Zijn kleding in geloof aanraakte.
Toen Hij vroeg wie Hem aangeraakt had, vonden de discipelen dat een domme vraag, vanwege de menigte – iedereen raakte Hem aan! Maar Jezus verplaatste Zijn aandacht tussen de natuurlijke wereld van de menigte naar Zijn geest, als een manier van leven, zodat Hij voelde dat er genezingskracht in de vrouw stroomde.
Je kunt er achter komen of deze waarheid een deel van jou is en jouw denken, als je ooit hebt Geschreeuwd naar God, onbewust denkend dat Hij je dan beter hoort. Of als je het idee had dat God in een kerkgebouw woont of dat Hij meer aanwezig is ‘in de kerk,’ of dat je moet bidden naar ‘daarginds ergens in de ruimte.’
We moeten leven in de waarheid dat Hij binnen in jou is, niet ‘daarbuiten,’want Hij is in jou en zo dichtbij als jouw volgende gedachte. Communicatie met Hem is daarom intern, in de motieven en diepe redeneringen van het hart. Niet in een stem tussen de oren, maar vanbinnen, in jouw geest. Hij is Geest, dus de meerderheid van Zijn communicatie is Geest tot geest.
Hoe ik gevoelig werd voor Zijn stem en aanwezigheid
Aanvankelijk was ik zo ongevoelig in het horen en voelen dat ik helemaal niets ‘voelde’. Woorden en beschrijvingen en ervaringen die ik daarna heb gehad, waren in die tijd als een fantasie, en het leek toen ongelooflijk en bijna onmogelijk dat iemand die wandel met God kon hebben, maar ik wilde dat wel wanhopig graag.
Maar weet, dat ik toen een ongelooflijk slecht zelfbeeld had, slechte zelfwaarde, en ik was voortdurend gespannen omdat ik aan de ene kant van de Vader hield, maar aan de andere kant voelde ik mij nooit goed genoeg voor Hem, noch dat Hij mij wilde. Daarom was het zo moeilijk gevoelig te zijn voor de dingen van de Geest. Ik besefte dat ik deze gevoelens niet vast kon houden, als ik Hem duidelijk wilde gaan horen. Mijn argumenten waren als een rookwolk tussen ons tweeën, en alles wat Hij zei was alsof iemand in een andere kamer met een bescheiden stem sprak – Ik weet dat iemand wat zegt, maar ik kan er niets van maken. Ik zou niet rusten totdat wat mij zo ongevoelig maakte te horen, weg was.
Het Woord tegenover wat ik voelde
Hier komen mijn eerste en tweede punt samen. Het Woord als het uiteindelijke gezag en bewust zijn van Christus in mij. Ik weet nog dat ik een tiener was en in bed lag en mij zo ontoereikend voelde, maar toch die ‘golflengte’ wilde vinden van Zijn aanwezigheid in mij, zodat ik Zijn stem zou kunnen horen en dus een voortdurende communicatie kon hebben, of in ieder geval mij bewust kon Zijn van Hem, 24/7.
Nadat mijn vader weg was gegaan, was geld krap. Toen hij wegging, was ik 11 en had ik een dekbedhoes met een ‘Charlie Brown’ thema, dat wil zeggen dat Charlie Brown, Linus, Snoopy, Lucy en alle anderen overal afgebeeld waren. Dat overtrek had ik mijn hele middelbare schooltijd.
Toen ik naar de middelbare school ging, en de cheerleaders kwamen om de slaapkamers te decoreren van het basketbalteam, voor een belangrijke wedstrijd, zagen zij mijn Snoopy en Charlie Brown bed. Ik schaamde mij ZO, maar mijn moeder had gewoon het geld niet om een nieuw overtrek te kopen, en ik durfde haar niet te vertellen dat ik mij zo schaamde voor dat overtrek. Ik moest denken dat het voor Jezus OK was welk overtrek ik had, dus daarom kon ik blij zijn met wat ik had. Die gedachtegang was een kleine stap, al besefte ik dat toen niet.
Boven mijn bed was een raam, de ‘airconditioning’ van die tijd (open het raam). En ik herinner mij hoe ik daar op een avond lag en hoopte een zuchtje wind te krijgen via het raam, zodat het wat verlichting gaf aan mijn bezweet lichaam.
De oorlog
Die nacht vond er een grote strijd plaats in mijn denken, een strijd die het fundament legde voor de rest van mijn leven. Ik maakte toen mentaal 2 kolommen in mijn denken. Aan de rechter kant waren al mijn gevoelens en redeneringen waarom God mij niet zou willen, noch mij kon gebruiken. Mijn vader had mij afgewezen, ik groeide zo snel dat ik een slungelige en onhandige bonenstaak was, en ik had natuurlijk golvend haar dat ik lang droeg; ik had een natuurlijke afro. Dat pluishaar bovenop maakte dat ik op een gigantische wattenstaaf leek. Ik had geen geld, niets in het natuurlijke dat iemand zou willen, en de redenen dat God mij niet wilde, laat staan van mij zou houden, stapelden zich op in die kolom.
Aan de linkerkant moest ik bewust denken aan wat ik in het Woord had gelezen. Christus in mij, de hoop der heerlijkheid. Groter is Hij die in mij is dat die in de wereld is. Ik ben een nieuwe schepping in Christus, de jongen die 15 jaar had geleefd, was dood en, nu ik 16 was, was ik nieuw geboren en alles was nieuw geworden. Ik kwam steeds terug naar het feit dat Christus in mij was, en mijn lichaam slechts een tempel. Dat de Heilige Geest in mij was en mij leerde over de Vader. God woont in mijn geest.
De overwinning
Ik was alle argumenten in mijn hoofd beu, de voortdurende stress, angst en onzekerheid. Die strijd tussen die 2 kolommen in mijn denken. Die nacht maakte ik een keus en stond het eens voor altijd vast, een keus dat Gods Woord en wat Hij zei een eind zou maken aan alle argumenten. Ik zou ervoor zorgen dat mijn wereld zou draaien rond de waarheid van het Woord – als Hij het zei, was het genoeg. Maakt niet uit hoe ik me zou voelen, of hoe ik mijzelf zou moeten vernederen, of wat de omstandigheden zouden zeggen. Hoewel ik Hem niet in mij voelde, wist ik dat Hij er was, omdat de Bijbel dat zegt. Punt uit.
Dus zei ik tegen mijzelf dat Christus in mij was, of ik Hem nu wel of niet voelde, en ik zou gaan zoeken naar Zijn aanwezigheid, omdat Hij ergens binnenin moest zijn – toen dat vaststond, dat het Woord de uiteindelijke autoriteit was, heeft dat me mijn hele leven geleid en het opende de deur tot mijn wandel met Hem tot op heden.
Zaklamp
Aan het begin was ik als iemand die een zaklamp heeft, in een groot, donker magazijn is, dat mijn innerlijke mens was, hier en daar zoekend voor wat ik niet precies wist. Mijn gedachten over mijn tekortkomingen in de rechter kolom overspoelden mijn denken, en ik reageerde daarop door te zeggen: ‘Dat is een leugen, dat wijs ik af, omdat het Woord zegt dat Christus in mij is (en ik zal Hem vinden al zou dat het laatste zijn wat ik doe)’ en ging verder met de zoektocht binnenin mij.
Ik wist niet echt waar ik nu naar op zoek was, maar ik herinnerde mij dat toen ik mijn leven aan Hem had toegewijd, ik mij van binnen anders voelde, een gevoel van vrede had binnenin, al was dat nauwelijks merkbaar, dus ging ik daar naar op zoek. Allereerst was die vrede als iemand met een zaklamp, die een muis vindt in de hoek van een groot magazijn. Maar zodra ik mij realiseerde dat Hij dat was, kon ik de duisternis van die oude gedachten van tekortkomingen vergeten, en mijzelf volledig toewijden aan die vrede, al leek het die avond zo klein te zijn.
Maar mijn gedachten bleven afdwalen en inwendig riep ik het uit naar mezelf – Stop daarmee! Stop! Wat maakt het nu uit dat je een bladzijde huiswerk vergeten bent! Concentreer je, Fenn! Dan kalmeerde ik mijn gedachten opnieuw en disciplineerde mijzelf me te richten op die vrede. Ik merkte dat aanbidding hielp, dus begon ik zachtjes te aanbidden, in mijn denken luisterend naar die aanbidding – in plaats van met mijn lippen te aanbidden, en met gedachten die afdwalen naar school of naar wat morgen aan te doen, etc.
Op dat moment werd die vrede een licht en het overwon de duisternis – ik werd mij 100% bewust van Hem in mij en vanaf dat moment kon ik alle andere gedachten en gevoelens filteren en rechtstreeks die ‘golflengte’ opzoeken, wat Zijn aanwezigheid en Zijn vrede is.
Door mijn aandacht op die vrede te richten, kon ik ‘checken’ en vragen ‘Bent U daar nog, Heer?’ vele malen per dag. Dat was de golflengte waar ik naar gezocht had – Zijn vrede in mijn geest. Vanuit die vrede kwam alles wat Hij tot mij gesproken heeft, en dat leidde tot het zien in de geestelijke wereld.
En nu naar vandaag
Als ik wakker wordt, en ik bedoel bij de eerste bewustwording dat ik wakker ben, begin ik heel zachtjes in tongen te bidden – Barb kan me niet horen ook al ligt ze naast mij – het is zo zachtjes.
Zoals we vaak doen, vroeg in de morgen, merken we dat onze blaas vol is en openen we één oog om te zien of de zon schijnt (lol), maar meestal net daarvoor, geef ik aandacht aan mijn geest, om Zijn aanwezigheid te voelen, die vrede, die warmte, te weten dat Hij er is. Dan vraag ik ‘Vader, is er iemand/ iets waar U wilt dat ik voor ga bidden?’
Onmiddellijk krijg ik iemand in mijn gedachten, als een suggestie binnen drijvend vanuit mijn geest naar mijn denken, dus bid ik in tongen voor hen en in mijn eigen taal. Vaak heb ik geen idee wat de nood is, maar de Aanwezigheid binnenin geeft aan wat de nood is – een strijd die gaande is, een zwaarte betreffende een beslissing, verwarring, angst, genezing – en ik blijf bidden totdat dat leven en die vrede er weer is. Zo weet ik dat de dag gewonnen is voor hen.
Jouw eigen strijd
Soms krijg ik een email, Skype of sms-bericht van iemand die zich afvraag echt gered te zijn of niet. Soms mailt iemand omdat hij meer gelooft in traditie van mensen of van een prediker dan wat het Woord zegt. Soms is de strijd emotioneel, gevoelens van angst, onvolkomenheid, afwijzing, eenzaamheid.
Maar het antwoord is hetzelfde, Christus in jou, en Gods Woord, moeten een eind maken aan alle vragen in onze harten. Jij moet jouw gedachten, emoties, en wereldbeeld onderwerpen aan deze waarheden. Het geschreven Woord stroomt vanuit het Levende Woord. Zonder die openbaring te hebben van het Levende Woord binnenin, Christus, proberen mensen het geschreven Woord te geloven, zonder een echte openbaring.
Volgende week vertel ik hoe je dat ‘Rhema’ woord ontvangt, dat woord direct aan jou, van de Vader.
Tot dan, zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.cwowi.org
Vorige week heb ik wat ervaringen gedeeld en gezegd dat de eerste prioriteit is om het Woord de definitieve autoriteit te laten zijn in ons leven en dit is een sleutel om gevoelig te gaan worden voor de stem van de Heer.
Tweede punt
Het tweede punt is om je te richten op deze waarheid, en ik bedoel dat je dit echt, echt moet gaan pakken, namelijk dat Christus in jou is. Je moet de aandacht meerdere malen per dag verschuiven van de natuurlijke wereld naar wat er in je geest plaats vindt. Vandaag vertel ik over mijn reis en mijn strijd hierin.
In Marcus 5, waar Jezus door de menigte geduwd en gedrukt werd, zien we dat Hij, ondanks de schare, zich steeds bewust was van Zijn geest, zodat Hij opmerkte dat er kracht van Hem was uitgegaan, toen de bloedvloeiende vrouw Zijn kleding in geloof aanraakte.
Toen Hij vroeg wie Hem aangeraakt had, vonden de discipelen dat een domme vraag, vanwege de menigte – iedereen raakte Hem aan! Maar Jezus verplaatste Zijn aandacht tussen de natuurlijke wereld van de menigte naar Zijn geest, als een manier van leven, zodat Hij voelde dat er genezingskracht in de vrouw stroomde.
Je kunt er achter komen of deze waarheid een deel van jou is en jouw denken, als je ooit hebt Geschreeuwd naar God, onbewust denkend dat Hij je dan beter hoort. Of als je het idee had dat God in een kerkgebouw woont of dat Hij meer aanwezig is ‘in de kerk,’ of dat je moet bidden naar ‘daarginds ergens in de ruimte.’
We moeten leven in de waarheid dat Hij binnen in jou is, niet ‘daarbuiten,’want Hij is in jou en zo dichtbij als jouw volgende gedachte. Communicatie met Hem is daarom intern, in de motieven en diepe redeneringen van het hart. Niet in een stem tussen de oren, maar vanbinnen, in jouw geest. Hij is Geest, dus de meerderheid van Zijn communicatie is Geest tot geest.
Hoe ik gevoelig werd voor Zijn stem en aanwezigheid
Aanvankelijk was ik zo ongevoelig in het horen en voelen dat ik helemaal niets ‘voelde’. Woorden en beschrijvingen en ervaringen die ik daarna heb gehad, waren in die tijd als een fantasie, en het leek toen ongelooflijk en bijna onmogelijk dat iemand die wandel met God kon hebben, maar ik wilde dat wel wanhopig graag.
Maar weet, dat ik toen een ongelooflijk slecht zelfbeeld had, slechte zelfwaarde, en ik was voortdurend gespannen omdat ik aan de ene kant van de Vader hield, maar aan de andere kant voelde ik mij nooit goed genoeg voor Hem, noch dat Hij mij wilde. Daarom was het zo moeilijk gevoelig te zijn voor de dingen van de Geest. Ik besefte dat ik deze gevoelens niet vast kon houden, als ik Hem duidelijk wilde gaan horen. Mijn argumenten waren als een rookwolk tussen ons tweeën, en alles wat Hij zei was alsof iemand in een andere kamer met een bescheiden stem sprak – Ik weet dat iemand wat zegt, maar ik kan er niets van maken. Ik zou niet rusten totdat wat mij zo ongevoelig maakte te horen, weg was.
Het Woord tegenover wat ik voelde
Hier komen mijn eerste en tweede punt samen. Het Woord als het uiteindelijke gezag en bewust zijn van Christus in mij. Ik weet nog dat ik een tiener was en in bed lag en mij zo ontoereikend voelde, maar toch die ‘golflengte’ wilde vinden van Zijn aanwezigheid in mij, zodat ik Zijn stem zou kunnen horen en dus een voortdurende communicatie kon hebben, of in ieder geval mij bewust kon Zijn van Hem, 24/7.
Nadat mijn vader weg was gegaan, was geld krap. Toen hij wegging, was ik 11 en had ik een dekbedhoes met een ‘Charlie Brown’ thema, dat wil zeggen dat Charlie Brown, Linus, Snoopy, Lucy en alle anderen overal afgebeeld waren. Dat overtrek had ik mijn hele middelbare schooltijd.
Toen ik naar de middelbare school ging, en de cheerleaders kwamen om de slaapkamers te decoreren van het basketbalteam, voor een belangrijke wedstrijd, zagen zij mijn Snoopy en Charlie Brown bed. Ik schaamde mij ZO, maar mijn moeder had gewoon het geld niet om een nieuw overtrek te kopen, en ik durfde haar niet te vertellen dat ik mij zo schaamde voor dat overtrek. Ik moest denken dat het voor Jezus OK was welk overtrek ik had, dus daarom kon ik blij zijn met wat ik had. Die gedachtegang was een kleine stap, al besefte ik dat toen niet.
Boven mijn bed was een raam, de ‘airconditioning’ van die tijd (open het raam). En ik herinner mij hoe ik daar op een avond lag en hoopte een zuchtje wind te krijgen via het raam, zodat het wat verlichting gaf aan mijn bezweet lichaam.
De oorlog
Die nacht vond er een grote strijd plaats in mijn denken, een strijd die het fundament legde voor de rest van mijn leven. Ik maakte toen mentaal 2 kolommen in mijn denken. Aan de rechter kant waren al mijn gevoelens en redeneringen waarom God mij niet zou willen, noch mij kon gebruiken. Mijn vader had mij afgewezen, ik groeide zo snel dat ik een slungelige en onhandige bonenstaak was, en ik had natuurlijk golvend haar dat ik lang droeg; ik had een natuurlijke afro. Dat pluishaar bovenop maakte dat ik op een gigantische wattenstaaf leek. Ik had geen geld, niets in het natuurlijke dat iemand zou willen, en de redenen dat God mij niet wilde, laat staan van mij zou houden, stapelden zich op in die kolom.
Aan de linkerkant moest ik bewust denken aan wat ik in het Woord had gelezen. Christus in mij, de hoop der heerlijkheid. Groter is Hij die in mij is dat die in de wereld is. Ik ben een nieuwe schepping in Christus, de jongen die 15 jaar had geleefd, was dood en, nu ik 16 was, was ik nieuw geboren en alles was nieuw geworden. Ik kwam steeds terug naar het feit dat Christus in mij was, en mijn lichaam slechts een tempel. Dat de Heilige Geest in mij was en mij leerde over de Vader. God woont in mijn geest.
De overwinning
Ik was alle argumenten in mijn hoofd beu, de voortdurende stress, angst en onzekerheid. Die strijd tussen die 2 kolommen in mijn denken. Die nacht maakte ik een keus en stond het eens voor altijd vast, een keus dat Gods Woord en wat Hij zei een eind zou maken aan alle argumenten. Ik zou ervoor zorgen dat mijn wereld zou draaien rond de waarheid van het Woord – als Hij het zei, was het genoeg. Maakt niet uit hoe ik me zou voelen, of hoe ik mijzelf zou moeten vernederen, of wat de omstandigheden zouden zeggen. Hoewel ik Hem niet in mij voelde, wist ik dat Hij er was, omdat de Bijbel dat zegt. Punt uit.
Dus zei ik tegen mijzelf dat Christus in mij was, of ik Hem nu wel of niet voelde, en ik zou gaan zoeken naar Zijn aanwezigheid, omdat Hij ergens binnenin moest zijn – toen dat vaststond, dat het Woord de uiteindelijke autoriteit was, heeft dat me mijn hele leven geleid en het opende de deur tot mijn wandel met Hem tot op heden.
Zaklamp
Aan het begin was ik als iemand die een zaklamp heeft, in een groot, donker magazijn is, dat mijn innerlijke mens was, hier en daar zoekend voor wat ik niet precies wist. Mijn gedachten over mijn tekortkomingen in de rechter kolom overspoelden mijn denken, en ik reageerde daarop door te zeggen: ‘Dat is een leugen, dat wijs ik af, omdat het Woord zegt dat Christus in mij is (en ik zal Hem vinden al zou dat het laatste zijn wat ik doe)’ en ging verder met de zoektocht binnenin mij.
Ik wist niet echt waar ik nu naar op zoek was, maar ik herinnerde mij dat toen ik mijn leven aan Hem had toegewijd, ik mij van binnen anders voelde, een gevoel van vrede had binnenin, al was dat nauwelijks merkbaar, dus ging ik daar naar op zoek. Allereerst was die vrede als iemand met een zaklamp, die een muis vindt in de hoek van een groot magazijn. Maar zodra ik mij realiseerde dat Hij dat was, kon ik de duisternis van die oude gedachten van tekortkomingen vergeten, en mijzelf volledig toewijden aan die vrede, al leek het die avond zo klein te zijn.
Maar mijn gedachten bleven afdwalen en inwendig riep ik het uit naar mezelf – Stop daarmee! Stop! Wat maakt het nu uit dat je een bladzijde huiswerk vergeten bent! Concentreer je, Fenn! Dan kalmeerde ik mijn gedachten opnieuw en disciplineerde mijzelf me te richten op die vrede. Ik merkte dat aanbidding hielp, dus begon ik zachtjes te aanbidden, in mijn denken luisterend naar die aanbidding – in plaats van met mijn lippen te aanbidden, en met gedachten die afdwalen naar school of naar wat morgen aan te doen, etc.
Op dat moment werd die vrede een licht en het overwon de duisternis – ik werd mij 100% bewust van Hem in mij en vanaf dat moment kon ik alle andere gedachten en gevoelens filteren en rechtstreeks die ‘golflengte’ opzoeken, wat Zijn aanwezigheid en Zijn vrede is.
Door mijn aandacht op die vrede te richten, kon ik ‘checken’ en vragen ‘Bent U daar nog, Heer?’ vele malen per dag. Dat was de golflengte waar ik naar gezocht had – Zijn vrede in mijn geest. Vanuit die vrede kwam alles wat Hij tot mij gesproken heeft, en dat leidde tot het zien in de geestelijke wereld.
En nu naar vandaag
Als ik wakker wordt, en ik bedoel bij de eerste bewustwording dat ik wakker ben, begin ik heel zachtjes in tongen te bidden – Barb kan me niet horen ook al ligt ze naast mij – het is zo zachtjes.
Zoals we vaak doen, vroeg in de morgen, merken we dat onze blaas vol is en openen we één oog om te zien of de zon schijnt (lol), maar meestal net daarvoor, geef ik aandacht aan mijn geest, om Zijn aanwezigheid te voelen, die vrede, die warmte, te weten dat Hij er is. Dan vraag ik ‘Vader, is er iemand/ iets waar U wilt dat ik voor ga bidden?’
Onmiddellijk krijg ik iemand in mijn gedachten, als een suggestie binnen drijvend vanuit mijn geest naar mijn denken, dus bid ik in tongen voor hen en in mijn eigen taal. Vaak heb ik geen idee wat de nood is, maar de Aanwezigheid binnenin geeft aan wat de nood is – een strijd die gaande is, een zwaarte betreffende een beslissing, verwarring, angst, genezing – en ik blijf bidden totdat dat leven en die vrede er weer is. Zo weet ik dat de dag gewonnen is voor hen.
Jouw eigen strijd
Soms krijg ik een email, Skype of sms-bericht van iemand die zich afvraag echt gered te zijn of niet. Soms mailt iemand omdat hij meer gelooft in traditie van mensen of van een prediker dan wat het Woord zegt. Soms is de strijd emotioneel, gevoelens van angst, onvolkomenheid, afwijzing, eenzaamheid.
Maar het antwoord is hetzelfde, Christus in jou, en Gods Woord, moeten een eind maken aan alle vragen in onze harten. Jij moet jouw gedachten, emoties, en wereldbeeld onderwerpen aan deze waarheden. Het geschreven Woord stroomt vanuit het Levende Woord. Zonder die openbaring te hebben van het Levende Woord binnenin, Christus, proberen mensen het geschreven Woord te geloven, zonder een echte openbaring.
Volgende week vertel ik hoe je dat ‘Rhema’ woord ontvangt, dat woord direct aan jou, van de Vader.
Tot dan, zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.cwowi.org
RSS Feed