Dag allemaal,
Ik deel hier hoe ik geleerd heb omgang met de Vader te hebben, met de Heilige Geest en met de Heer – nog meer voorbeelden uit mijn tienerjaren, daarna het ‘hoe en wat’.
De keren dat de Vader tot mij sprak
Wat ik mij kan herinneren, was de eerste keer dat de Vader tot mij sprak, toen ik zo’n 16 jaar oud was – niet een openbaring, niet een gevoel, niet mijn stem die naar mij toekwam, zoals sommigen leren of veronderstellen hoe we God horen. Ook niet iets dat ik onder woorden moest gaan brengen en (inaccuraat) zeggen: ‘God sprak tot mij.’ Hij sprak dit toen ik over de hemel nadacht en hoe het daar zou zijn.
“Weet je, je zult merken als jij je hemels lichaam hebt gekregen, dat het niet onderworpen is aan de natuurlijke wetten van de aarde.” Ik vroeg “Wat bedoelt U?” en Hij antwoordde: “Als je wilt gaan wandelen, dan kan dat. Wil je rennen, dan kun je rennen. Als je wilt drijven, kun je drijven, als je wilt vliegen, kun je vliegen. Als je ergens wilt zijn, kun je daar zijn met de snelheid van een gedachte.”
Deze uitwisseling was in de geest/Geest. Ik gebruikte mijn stem niet om terug te praten, noch hoorde ik Hem met mijn lichamelijke oren. Hij is een Geest, dus Zijn stem is in jouw geest, en je spreekt terug in jouw geest en ziel. Zijn stem is vriendelijk, gezag hebbend, zacht. Niet diep of ‘zwaar’, maar zoals een welwillende vader met een volwassen kind spreekt.
Ik herinner me ook uit die tijd dat ik eens werkte aan onze grasmaaier, die kapot was – dezelfde grasmaaier die we hadden toen mijn vader wegging, zo’n 5 jaar daarvoor. Sinds ik 11 ½ was, was het mijn verantwoordelijkheid onze hectare grond te maaien. Ik keek naar de machine, vroeg om hulp, en mijn ogen vielen op een bepaald deel van de motor, toen de Vader tot me sprak: “Kijk naar die kabel, het is losgeraakt. Maak het vast en het loopt weer.”
Hel?
Tijdens diezelfde middelbare schooljaren was ik eens aan het nadenken over de hemel en de hel en ik vroeg de Vader: “Hoe kunt u iemand naar de hel sturen?” (ik begreep niet hoe een liefhebbende Vader, zoals ik Hem kende, tevens een boze Rechter kon zijn) ik was totaal verrast toen Hij antwoordde: “Ik stuur niemand naar de hel!” Ik zei toen: “Vader, ik heb gelezen dat er een grote witte troon oordeel plaats zal vinden, en weet u zeker dat U niemand naar de hel stuurt?” Van een andere kant dit benaderend, vroeg Hij: “Wat doet een jury?”
Daar moest ik even over nadenken, voordat ik concludeerde: “Een jury beoordeelt het bewijs, zij bepalen de schuld of onschuld van iemand, gebaseerd op het bewijs.” Hij zei: “Heel goed. En wat doet de rechter?” dat was makkelijk – “De rechter past de straf toe.” “Heel goed” antwoordde Hij. “En wat is die jury?”
De dagen daarvoor had ik Johannes 12:48 gelezen, waar Jezus zei: “Wie Mij verwerpt en Mijn woorden niet aanneemt, heeft één die hem oordeelt: het woord dat Ik heb gesproken, dat zal hem oordelen ten jongste dagen.”
Dus zei ik tegen de vader: het Woord bepaalt schuld of onschuld, dus de woorden van Jezus zijn de jury. Hij antwoordde v rij zakelijk: “De jury is het Woord dat schuldig of onschuldig bepaalt, Ik pas eenvoudigweg de straf toe.”
Toen ging Hij verder: “Iemands lichaam geeft hem gezag op aarde, maar als dat lichaam sterft, worden diens geest en ziel automatisch onderworpen aan het koninkrijk waar ze een burger van zijn, dus ik stuur niemand naar de hel, zij bepalen hun burgerschap, ik pas slechts de straf toe.”
De reden dat ik balans heb gezocht in Woord en Geest
Ik stortte mijn hart uit naar Hem, dat ik accuraat en gebalanceerd wilde zijn – zoals Jezus, in alles wat Ik zei en deed. Zelfs als een tiener had ik gezien hoe leeftijdsgenoten in tradities en leerstellige fouten gevallen waren, of in zonde, maar ik wilde mijn leven leiden in balans.
Dus op een dag studeerde ik het leven van Jezus en vroeg de Vader wat Hem zo gebalanceerd maakte in Woord en Geest, wat Hem zo succesvol maakte, al kon Hij niet veel wonderen doen in Zijn eigen woonplaats, vanwege hun ongeloof. (Marcus 6:5,6)
Hij antwoordde: “Hij is het Woord, vol van de Geest, gemotiveerd door liefde. Dus alles wat Hij sprak was het Woord. Algemeen gesproken kun je dit zeggen: de hoeveelheid van het Woord, geboren uit de Geest, in een boodschap, is direct evenredig aan de resultaten.”
Sinds die dag heb ik bijna nooit een boodschap gebracht of iets geschreven dat ik niet eerst van de Geest ontving in mijn geest, en dan geïllustreerd door het Woord. Ik spreek niet, omdat het zo gepland is, ik wacht tot ik iets in mijn geest ontvang. Dat is één van de redenen dat ik niet van gebedsrijen houdt – bij iedere persoon pauzeer ik totdat ik van de Vader hoor waar ik voor moet bidden of wat ik moet doen – en dat kost tijd en het is vermoeiend als 200 mensen gebed willen. Het is veel efficiënter mensen te leren hoe zij zelf kunnen ontvangen, waar ze zitten, want dan heb ik hen iets geleerd waar ze hun hele leven wat aan hebben, en niet slechts die ene aanraking van God.
Werk met…wat of waarom?
Al heel vroeg ontdekte ik dat veel vertalingen van Marcus 16:20 dit zeggen: “Zij gingen heen en predikten overal, terwijl de Here medewerkte en het Woord bevestigde door de tekenen die erop volgden.” Maar het Grieks zegt dit: “Zij gingen heen en predikten overal, terwijl de Here werkte met het Woord en het bevestigde door de tekenen die erop volgden.”
De Heer werkte niet met hen mee, Hij werkte met het Woord. Ik heb predikers meegemaakt, dienaren, met zonde in hun persoonlijk leven, en/of gekke leerstellingen, waarbij de Heer genadig is wonderen te doen omdat ergens in hetgeen ze brachten, iets accuraats was vanuit het Woord. In hun onwetendheid denken mensen dat God vast deze man goedkeurt, omdat er wonderen plaats vinden. Fout. Hij staat achter het Woord en Hij werkt met het Woord, vaak ondanks de man, niet vanwege hem. De enige Man die Hij onderschrijft, is Jezus, daar Hij het Woord is – dus zo werkt Hij.
Een priester?
Ik ben Episcopaals opgegroeid, en ik zal altijd dankbaar zijn voor vader Cooper, die de Rector was toen ik bevestigd werd. In de lessen die hij hieraan voorafgaand gaf, daagde hij ons uit met het bestaan van God, mentaal nam hij ons terug naar de schepping, voordat hij vroeg: “En waar kwam die eerste molecuul dan vandaan?”
En ik zal vader George Davis ook altijd dankbaar zijn, die vader Cooper verving na zijn pensionering. Vader D., zoals wij hem noemden, stond, op aandringen van mijn moeder, de charismatische beweging toe in onze kerk. Vader D. gaf me een Grieks/Engelse interlineair Nieuwe testament, die ik nog steeds heb en regelmatig gebruik.
Toen Jezus tot mij sprak in dat weekend waar ik het vorige week over had, dacht ik dat ik een Episcopaalse priester zou moeten worden. Wat 100 keer erger was dan die gedachte, was dat Barb de vrouw van een Episcopaalse priester zou worden! Die zomer dat ik 18 werd, was ik zo gestrest, dat ik nauwelijks aan iets anders denken kon – zou ik moeten kiezen tussen het dragen van een boord of Barb? Hoe zouden we 4 jaar hogeschool en daarna seminarie, kunnen overleven? Ik zou een oude man zijn tegen de tijd dat ik mijn eerste gemeente zou hebben, misschien was ik dan al wel 30!
Ik droeg een T-shirt, korte broek en liep de voordeur van ons huis binnen toen ik de Vader vroeg wat ik moest doen, toen Hij tot mij sprak: “John! Sla 1 Johannes 2:27 op.” Ik denk dat Hij mijn naam moest zeggen, omdat ik zo naar binnen gericht was op mijn eigen stress, dat Hij iets moest doen om mijn aandacht te pakken. Dus ging ik zitten en opende mijn Bijbel: “En wat u betreft, de zalving, die gij van Hem ontvangen hebt, blijft op u, en gij hebt niet van node dat iemand u lere, maar gelijk Zijn zalving u leert over alle dingen en waarachtig is, blijft in Hem gelijk zij u geleerd heeft.”
Hoe hoor ik Hem?
De eerste sleutel is de bereidwilligheid te veranderen wat jij gelooft als je het in het Woord ziet, bevestigd door de Geest. de Heer is zeer ‘u geschiedde naar uw geloof’. Als jij wilt geloven dat de doop met de Heilige Geest niet voor vandaag is, zal God jou daarin tegemoet komen in de volle omvang wat Hij kan en zal Hij er oké mee zijn dat jij het niet ontvangt.
En als je gelooft wat het Woord zegt, dat Christus in jou is, dat jij gezalfd bent, en dat Hij je nooit zal begeven noch verlaten, noch Zijn zalving zal afnemen, dan zal dat zo voor jou zijn. maar als je gelooft dat het niet meer voor nu is, gaat Hij met jou om naar wat jij gelooft! Hij komt je tegemoet waar je bent, al is het erg beperkt in wat jij Hem toestaat te doen in jouw leven.
Dus dat is het eerste – wees gewillige fout te zijn, zorg dat je wil leren, bewaar je mening totdat je het in het Woord ziet en je de tijd geïnvesteerd hebt met de Vader zodat Hij datgene in jouw geest kan bevestigen. Vul dus je hoofd niet met allerlei commentaren of wat zus of zo erover zegt, behalve wetend dat zij minder gezaghebbend zijn en het wel of niet correct kunnen hebben.
Het bloed van Jezus en tradities, of het Woord?
Een favoriet voorbeeld: Het Woord leert dat het bloed van Jezus uitgestort is tot vergeving van onze zonden. Nergens in de Schrift zien we dat het de mens is toegewezen om ‘het bloed te pleiten’ in geestelijke oorlogsvoering. Alleen de naam van Jezus is gegeven om te gebruiken tegen de vijand, met het gebod dat we demonen uitwerpen, zoals we dat zien in de Evangeliën in en Handelingen.
Er zijn echter christenen die zich met hand en tand verdedigen in de praktijk van het ‘pleiten op het bloed’ als middel tegen de duivel. Dus wat is het dan, het Woord dat zegt dat het heilige bloed van Jezus eenmaal werd gegeven voor onze zonden, of de traditie van mensen die het bloed gaan pleiten tegen de vijand?
Men zal zeggen ‘Maar het werkte’ en dan vraag ik: Heb je op enig moment de naam van Jezus genoemd? Waarschijnlijk zal men dat bevestigen en dan zeg ik dat het ‘werkte’ omdat hierin het gebod van Jezus gehoorzaamd werd, en dan kan de Heilige Geest Zijn werk doen. Je misleidt jezelf als je denkt dat ‘pleiten op het bloed’ Gods goedkeuring is in het kwijtraken van demonen – de Heilige Geest gebruikte dat deel dat Hij kon, namelijk de naam van Jezus, en de rest was slechts ijdelheid.
Zie het zo: als iemand die jij kent, allerlei leugens over jou geloofd heeft, en een totaal verkeerd beeld van jou heeft, sta je dan te popelen die persoon te ontmoeten en wil je dan iets voor hem doen? Vast niet, nietwaar? Hoe is het dan als mensen hun denken gevuld hebben met allerlei tradities en stoutmoedig denken dat God grote dingen door hen wil doen, of verwachten dat Jezus aan hen verschijnt, als deze tradities totaal incorrect zijn betreffende God? Als Hij maar de helft zou doen wat die persoon verlangt, dan zou dat hun foutief denken alleen maar versterken.
Realiseren deze mensen zich niet dat zij een Farizeeër, zoals in de evangeliën, geworden zijn, als ze tradities verheffen boven het Woord van God? Laat het vaststaan dat het Woord boven alle argumenten staat. Als het Woord één ding zegt, maar jij hebt altijd iets anders gelooft, verander wat je gelooft, leer, groei.
Volgende week hoe Zijn stem klinkt, hoe te weten dat Hij het is en niet jij, en meer.
Zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
cwowi@aol.com
Ik deel hier hoe ik geleerd heb omgang met de Vader te hebben, met de Heilige Geest en met de Heer – nog meer voorbeelden uit mijn tienerjaren, daarna het ‘hoe en wat’.
De keren dat de Vader tot mij sprak
Wat ik mij kan herinneren, was de eerste keer dat de Vader tot mij sprak, toen ik zo’n 16 jaar oud was – niet een openbaring, niet een gevoel, niet mijn stem die naar mij toekwam, zoals sommigen leren of veronderstellen hoe we God horen. Ook niet iets dat ik onder woorden moest gaan brengen en (inaccuraat) zeggen: ‘God sprak tot mij.’ Hij sprak dit toen ik over de hemel nadacht en hoe het daar zou zijn.
“Weet je, je zult merken als jij je hemels lichaam hebt gekregen, dat het niet onderworpen is aan de natuurlijke wetten van de aarde.” Ik vroeg “Wat bedoelt U?” en Hij antwoordde: “Als je wilt gaan wandelen, dan kan dat. Wil je rennen, dan kun je rennen. Als je wilt drijven, kun je drijven, als je wilt vliegen, kun je vliegen. Als je ergens wilt zijn, kun je daar zijn met de snelheid van een gedachte.”
Deze uitwisseling was in de geest/Geest. Ik gebruikte mijn stem niet om terug te praten, noch hoorde ik Hem met mijn lichamelijke oren. Hij is een Geest, dus Zijn stem is in jouw geest, en je spreekt terug in jouw geest en ziel. Zijn stem is vriendelijk, gezag hebbend, zacht. Niet diep of ‘zwaar’, maar zoals een welwillende vader met een volwassen kind spreekt.
Ik herinner me ook uit die tijd dat ik eens werkte aan onze grasmaaier, die kapot was – dezelfde grasmaaier die we hadden toen mijn vader wegging, zo’n 5 jaar daarvoor. Sinds ik 11 ½ was, was het mijn verantwoordelijkheid onze hectare grond te maaien. Ik keek naar de machine, vroeg om hulp, en mijn ogen vielen op een bepaald deel van de motor, toen de Vader tot me sprak: “Kijk naar die kabel, het is losgeraakt. Maak het vast en het loopt weer.”
Hel?
Tijdens diezelfde middelbare schooljaren was ik eens aan het nadenken over de hemel en de hel en ik vroeg de Vader: “Hoe kunt u iemand naar de hel sturen?” (ik begreep niet hoe een liefhebbende Vader, zoals ik Hem kende, tevens een boze Rechter kon zijn) ik was totaal verrast toen Hij antwoordde: “Ik stuur niemand naar de hel!” Ik zei toen: “Vader, ik heb gelezen dat er een grote witte troon oordeel plaats zal vinden, en weet u zeker dat U niemand naar de hel stuurt?” Van een andere kant dit benaderend, vroeg Hij: “Wat doet een jury?”
Daar moest ik even over nadenken, voordat ik concludeerde: “Een jury beoordeelt het bewijs, zij bepalen de schuld of onschuld van iemand, gebaseerd op het bewijs.” Hij zei: “Heel goed. En wat doet de rechter?” dat was makkelijk – “De rechter past de straf toe.” “Heel goed” antwoordde Hij. “En wat is die jury?”
De dagen daarvoor had ik Johannes 12:48 gelezen, waar Jezus zei: “Wie Mij verwerpt en Mijn woorden niet aanneemt, heeft één die hem oordeelt: het woord dat Ik heb gesproken, dat zal hem oordelen ten jongste dagen.”
Dus zei ik tegen de vader: het Woord bepaalt schuld of onschuld, dus de woorden van Jezus zijn de jury. Hij antwoordde v rij zakelijk: “De jury is het Woord dat schuldig of onschuldig bepaalt, Ik pas eenvoudigweg de straf toe.”
Toen ging Hij verder: “Iemands lichaam geeft hem gezag op aarde, maar als dat lichaam sterft, worden diens geest en ziel automatisch onderworpen aan het koninkrijk waar ze een burger van zijn, dus ik stuur niemand naar de hel, zij bepalen hun burgerschap, ik pas slechts de straf toe.”
De reden dat ik balans heb gezocht in Woord en Geest
Ik stortte mijn hart uit naar Hem, dat ik accuraat en gebalanceerd wilde zijn – zoals Jezus, in alles wat Ik zei en deed. Zelfs als een tiener had ik gezien hoe leeftijdsgenoten in tradities en leerstellige fouten gevallen waren, of in zonde, maar ik wilde mijn leven leiden in balans.
Dus op een dag studeerde ik het leven van Jezus en vroeg de Vader wat Hem zo gebalanceerd maakte in Woord en Geest, wat Hem zo succesvol maakte, al kon Hij niet veel wonderen doen in Zijn eigen woonplaats, vanwege hun ongeloof. (Marcus 6:5,6)
Hij antwoordde: “Hij is het Woord, vol van de Geest, gemotiveerd door liefde. Dus alles wat Hij sprak was het Woord. Algemeen gesproken kun je dit zeggen: de hoeveelheid van het Woord, geboren uit de Geest, in een boodschap, is direct evenredig aan de resultaten.”
Sinds die dag heb ik bijna nooit een boodschap gebracht of iets geschreven dat ik niet eerst van de Geest ontving in mijn geest, en dan geïllustreerd door het Woord. Ik spreek niet, omdat het zo gepland is, ik wacht tot ik iets in mijn geest ontvang. Dat is één van de redenen dat ik niet van gebedsrijen houdt – bij iedere persoon pauzeer ik totdat ik van de Vader hoor waar ik voor moet bidden of wat ik moet doen – en dat kost tijd en het is vermoeiend als 200 mensen gebed willen. Het is veel efficiënter mensen te leren hoe zij zelf kunnen ontvangen, waar ze zitten, want dan heb ik hen iets geleerd waar ze hun hele leven wat aan hebben, en niet slechts die ene aanraking van God.
Werk met…wat of waarom?
Al heel vroeg ontdekte ik dat veel vertalingen van Marcus 16:20 dit zeggen: “Zij gingen heen en predikten overal, terwijl de Here medewerkte en het Woord bevestigde door de tekenen die erop volgden.” Maar het Grieks zegt dit: “Zij gingen heen en predikten overal, terwijl de Here werkte met het Woord en het bevestigde door de tekenen die erop volgden.”
De Heer werkte niet met hen mee, Hij werkte met het Woord. Ik heb predikers meegemaakt, dienaren, met zonde in hun persoonlijk leven, en/of gekke leerstellingen, waarbij de Heer genadig is wonderen te doen omdat ergens in hetgeen ze brachten, iets accuraats was vanuit het Woord. In hun onwetendheid denken mensen dat God vast deze man goedkeurt, omdat er wonderen plaats vinden. Fout. Hij staat achter het Woord en Hij werkt met het Woord, vaak ondanks de man, niet vanwege hem. De enige Man die Hij onderschrijft, is Jezus, daar Hij het Woord is – dus zo werkt Hij.
Een priester?
Ik ben Episcopaals opgegroeid, en ik zal altijd dankbaar zijn voor vader Cooper, die de Rector was toen ik bevestigd werd. In de lessen die hij hieraan voorafgaand gaf, daagde hij ons uit met het bestaan van God, mentaal nam hij ons terug naar de schepping, voordat hij vroeg: “En waar kwam die eerste molecuul dan vandaan?”
En ik zal vader George Davis ook altijd dankbaar zijn, die vader Cooper verving na zijn pensionering. Vader D., zoals wij hem noemden, stond, op aandringen van mijn moeder, de charismatische beweging toe in onze kerk. Vader D. gaf me een Grieks/Engelse interlineair Nieuwe testament, die ik nog steeds heb en regelmatig gebruik.
Toen Jezus tot mij sprak in dat weekend waar ik het vorige week over had, dacht ik dat ik een Episcopaalse priester zou moeten worden. Wat 100 keer erger was dan die gedachte, was dat Barb de vrouw van een Episcopaalse priester zou worden! Die zomer dat ik 18 werd, was ik zo gestrest, dat ik nauwelijks aan iets anders denken kon – zou ik moeten kiezen tussen het dragen van een boord of Barb? Hoe zouden we 4 jaar hogeschool en daarna seminarie, kunnen overleven? Ik zou een oude man zijn tegen de tijd dat ik mijn eerste gemeente zou hebben, misschien was ik dan al wel 30!
Ik droeg een T-shirt, korte broek en liep de voordeur van ons huis binnen toen ik de Vader vroeg wat ik moest doen, toen Hij tot mij sprak: “John! Sla 1 Johannes 2:27 op.” Ik denk dat Hij mijn naam moest zeggen, omdat ik zo naar binnen gericht was op mijn eigen stress, dat Hij iets moest doen om mijn aandacht te pakken. Dus ging ik zitten en opende mijn Bijbel: “En wat u betreft, de zalving, die gij van Hem ontvangen hebt, blijft op u, en gij hebt niet van node dat iemand u lere, maar gelijk Zijn zalving u leert over alle dingen en waarachtig is, blijft in Hem gelijk zij u geleerd heeft.”
Hoe hoor ik Hem?
De eerste sleutel is de bereidwilligheid te veranderen wat jij gelooft als je het in het Woord ziet, bevestigd door de Geest. de Heer is zeer ‘u geschiedde naar uw geloof’. Als jij wilt geloven dat de doop met de Heilige Geest niet voor vandaag is, zal God jou daarin tegemoet komen in de volle omvang wat Hij kan en zal Hij er oké mee zijn dat jij het niet ontvangt.
En als je gelooft wat het Woord zegt, dat Christus in jou is, dat jij gezalfd bent, en dat Hij je nooit zal begeven noch verlaten, noch Zijn zalving zal afnemen, dan zal dat zo voor jou zijn. maar als je gelooft dat het niet meer voor nu is, gaat Hij met jou om naar wat jij gelooft! Hij komt je tegemoet waar je bent, al is het erg beperkt in wat jij Hem toestaat te doen in jouw leven.
Dus dat is het eerste – wees gewillige fout te zijn, zorg dat je wil leren, bewaar je mening totdat je het in het Woord ziet en je de tijd geïnvesteerd hebt met de Vader zodat Hij datgene in jouw geest kan bevestigen. Vul dus je hoofd niet met allerlei commentaren of wat zus of zo erover zegt, behalve wetend dat zij minder gezaghebbend zijn en het wel of niet correct kunnen hebben.
Het bloed van Jezus en tradities, of het Woord?
Een favoriet voorbeeld: Het Woord leert dat het bloed van Jezus uitgestort is tot vergeving van onze zonden. Nergens in de Schrift zien we dat het de mens is toegewezen om ‘het bloed te pleiten’ in geestelijke oorlogsvoering. Alleen de naam van Jezus is gegeven om te gebruiken tegen de vijand, met het gebod dat we demonen uitwerpen, zoals we dat zien in de Evangeliën in en Handelingen.
Er zijn echter christenen die zich met hand en tand verdedigen in de praktijk van het ‘pleiten op het bloed’ als middel tegen de duivel. Dus wat is het dan, het Woord dat zegt dat het heilige bloed van Jezus eenmaal werd gegeven voor onze zonden, of de traditie van mensen die het bloed gaan pleiten tegen de vijand?
Men zal zeggen ‘Maar het werkte’ en dan vraag ik: Heb je op enig moment de naam van Jezus genoemd? Waarschijnlijk zal men dat bevestigen en dan zeg ik dat het ‘werkte’ omdat hierin het gebod van Jezus gehoorzaamd werd, en dan kan de Heilige Geest Zijn werk doen. Je misleidt jezelf als je denkt dat ‘pleiten op het bloed’ Gods goedkeuring is in het kwijtraken van demonen – de Heilige Geest gebruikte dat deel dat Hij kon, namelijk de naam van Jezus, en de rest was slechts ijdelheid.
Zie het zo: als iemand die jij kent, allerlei leugens over jou geloofd heeft, en een totaal verkeerd beeld van jou heeft, sta je dan te popelen die persoon te ontmoeten en wil je dan iets voor hem doen? Vast niet, nietwaar? Hoe is het dan als mensen hun denken gevuld hebben met allerlei tradities en stoutmoedig denken dat God grote dingen door hen wil doen, of verwachten dat Jezus aan hen verschijnt, als deze tradities totaal incorrect zijn betreffende God? Als Hij maar de helft zou doen wat die persoon verlangt, dan zou dat hun foutief denken alleen maar versterken.
Realiseren deze mensen zich niet dat zij een Farizeeër, zoals in de evangeliën, geworden zijn, als ze tradities verheffen boven het Woord van God? Laat het vaststaan dat het Woord boven alle argumenten staat. Als het Woord één ding zegt, maar jij hebt altijd iets anders gelooft, verander wat je gelooft, leer, groei.
Volgende week hoe Zijn stem klinkt, hoe te weten dat Hij het is en niet jij, en meer.
Zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
cwowi@aol.com
RSS Feed