Dag allemaal,
Op een dag toen mijn ouders een avondje uit waren en de oppas met haar huiswerk bezig was, besloten mijn broertjes en ik om een kasteel in de woonkamer te bouwen, met behulp van meubels, lakens en dekens. Ik ben de oudste van 4 kinderen – waarschijnlijk was ik toen een jaar of 8, dus de anderen waren toen 6, 4 en ons zusje was 2 jaar oud.
Mijn broertjes en ik bespraken enthousiast het ontwerp van dit geweldige kasteel in wording, en iedereen had een bijdrage in wat we daarvoor nodig hadden; de bank in de woonkamer zou het belangrijkste stuk zijn, omdat we dan makkelijk lakens tussen de bank en de muur konden stoppen en vandaar naar de stoelen konden spannen. We besloten al snel hoeveel stoelen we nodig zouden hebben, en tafeltjes, lakens en dekens van ons bed, en we gingen aan het werk.
In ons denken zou het kasteel de hele kamer beslaan en bijna tot aan het plafond reiken, als we de stoelen op elkaar konden stapelen en dan ons zusje daar bovenop konden zetten, als een jonkvrouw in nood. Omdat ze nog maar 2 jaar oud was, beschouwden we haar meer als een huisdier; zoals we met haar omgingen, leek ze wel van rubber en ze zou het vast niet erg vinden zo hoog getild te worden – daar waren we zeker van.
Wel, het bleek niet zo groot en majestueus te worden als we ons voorgesteld hadden. Ja, we hadden de stoelen wel hoog genoeg gestapeld tot een soort hoektorentje, en ons zusje vertrouwde ons genoeg om boven op die 4 stoelen geplaatst te worden, maar op het laatste moment bedacht ik mij dat ze misschien wel iets zou kunnen breken, dus kwam ik namens haar tussenbeide.
Maar haar een plekje toekennen in de ‘kerker’ in de verste hoek van de met lakens bespannen kamer, was lang niet zo leuk en gevaarlijk. En helaas, iemand trok te ver aan de flap, die onze ophaalbrug was en het hele ding viel in elkaar en werd een berg lakens, dekens en gevallen stoelen.
Maar het was ons wel gelukt een kasteel te maken. Het was niet zo geworden als wij ons voorgesteld hadden, maar het had de geest ervan wel, de kern ervan vertegenwoordigde iets veel beter, en wij hebben die avond een leuk avontuur gehad.
Mozes en de tabernakel in de woestijn
In Hebreeën 8:5 wordt ons verteld dat toen Mozes bij de Heer was, op de berg, hij instructies kreeg hoe de tabernakel gebouwd moest worden – een draagbaar tentstructuur dat de Ark van het Verbond huisvestte. Er staat dat hem gezegd werd: “Zie toe dat gij alles maakt naar het voorbeeld (Grieks: patroon, kopie, voorbeeld) dat u getoond werd op de berg”.
Wat een opdracht moet dat voor Mozes geweest zijn! Hij was bij de Vader in heerlijkheid, zag het volmaakte hemelse, en kreeg de niet benijdenswaardige taak die hemelse volmaaktheid te vertalen naar een aardse representatie, terwijl hij in een woestijn woonde waar hij alleen de beschikking had over hout, metalen, wandkleden en dierenhuid!
Het beste wat hij in zijn situatie kon doen, was een tent maken, terwijl hij in zijn hart hield wat hij in de Geest gezien had.
Als wij een woord van de Heer ontvangen over ons leven, toont Hij ons het hemelse, de volwassen, complete versie, zoals Mozes dat in de hemel zag of wat kinderen bedenken als ze een kasteel van lakens bouwen. En vaak willen we in ons leven zien dat dit precies zo uitkomt en zijn we teleurgesteld of vragen we ons af wat wij verkeerd deden als de volheid ervan niet plaats vindt zoals wij dat gezien hebben.
Al zijn onze tentkastelen en al was de tabernakel van Mozes slechts een ruwe vertegenwoordiging van de kern waarheid die gezien was, beiden waren trouw aan wat ze in hun hart vasthielden en wat de ogen van hun hart hadden gezien. We kunnen bijvoorbeeld een woord van de Heer horen voor ons land, onze regio, familie of voor onszelf, en we zien in de Geest de voltooide visie, maar de realiteit kan zijn dat we (alleen) de kern waarheid en een beeld van het hemelse zullen meemaken.
Een aantal voorbeelden uit de praktijk
Een vrouw in onze gemeente spoorde mij aan haar stervende moeder op te zoeken, zodat ik met haar kon bidden. Deze vrouw was erg van streek, omdat de Heer haar jaren daarvoor gezegd had dat haar moeder gered zou worden en naar de hemel zou gaan. Maar de hele tijd had ze dat Woord voor zichzelf zo uitgelegd dat de moeder haar kerk zou verlaten en naar een goede Bijbelse kerk zou gaan en dat zij ‘zusters in de Heer’ zouden worden terwijl haar moeder dieper in het Woord en de Geest groeide. Maar nu was haar moeder stervende en het was duidelijk dat het woord, zoals zij dat voor ogen had, niet zou uitkomen.
Ze begreep niet hoe zij het zo fout gehad kon hebben (dacht ze), maar in feite is de kern ervan wel uitgekomen. Haar moeder bad inderdaad met ons, en de tegenwoordigheid van de Heer vulde de kamer en ze overleed 5 dagen later, nadat ze die paar dagen veel met haar dochter over de Heer had kunnen praten. De Heer was genadevol, waardoor de dochter haar moeder kon vertellen over rechtvaardigheid en de nieuwe geboorte – ze werd zelfs gedoopt met de Heilige Geest, kort voordat ze stierf. De kern waarheid van de profetie was vervuld, maar niet het beeld dat de dochter gemaakt had over haar moeder, die precies hetzelfde zou gaan geloven als zij deed.
Een dakloze man
Een man wilde met mij praten en hij was boos op God. Hij hield ervan mensen over Jezus te vertellen en wilde dat fulltime doen en zei dat de Heer hem jaren daarvoor gezegd had dat hij geroepen was een evangelist te zijn. Als gevolg van dat Woord nam hij ontslag van zijn goedbetaalde baan, probeerde spreekbeurten in gemeentes te krijgen, wat niet lukte. Zijn vrouw verliet hem toen hij weigerde een baan te zoeken, en nu woonde hij in een opvangtehuis voor daklozen.
Toen hij het Woord hoorde dat hij een evangelist zou zijn, koppelde hij zijn definitie van wat dat inhield daaraan vast – een fulltime bediening, tot grote menigtes spreken en op TV zijn, en alles wat dat verder inhoudt. Maar toen ik hem vroeg of hij mensen voor de Heer won, vertelde hij mij verhaal na verhaal over mensen die gered werden, genezen, over veranderde levens, en dat gaf hem vervulling. Hij vervulde de functie van waar hij toe geroepen was, de kern waarheid, maar het was slechts een schaduw van wat hij gedacht had te zijn. Na ons bezoek begreep hij gelukkig hoe het zat en is hij begonnen zijn leven weer op te bouwen.
Velen zijn in de war geraakt, nadat ze een authentieke visie in de Geest zien over wat de Heer voor hen heeft, of een persoonlijke profetie, maar dan is er het echte leven. Hij toont ons het complete, het volwassene zoals het in de Geest is, en het is aan ons niet onze culturele of religieuze ideeën daaraan vast te koppelen, hoe zich dat vertaalt in het moderne leven.
Mozes zag het volmaakte, maar kon slechts een ruwe kopie daarvan bouwen, en toch was dat precies wat de Heer wilde voor die tijd en die plek. Het was het beste dat Mozes in zijn situatie kon doen.
Elia?
in Mattheüs 11:14 wordt over Johannes de Doper gezegd: “en indien gij het wilt aanvaarden: Hij is Elia, die komen zou (voor de Heer)”. Johannes was niet de persoon Elia, maar zijn bediening had de belangrijkste elementen van Elia’s bediening, doordat hij de mensen tot bekering opriep om hun harten voor de Heer voor te bereiden. Elia was het ware, Johannes was een ruwere representatie, maar had alle elementen van Elia’s bediening.
Jezus zei: “Indien gij het wilt aanvaarden,” wat aangeeft dat een ruwe representatie van het Ware, een opmerkzaam hart vereist, een onderscheidend iemand die verder kijkt dan wat lijkt, en het hart en de kern van de waarheid opmerkt.
Waar moet je naar kijken
Breng iets in gedachtenis dat de Heer jou verteld heeft over jouw geliefden of over jezelf. Kijk naar de kern daarvan, en ontdoe alles wat jij aan die waarheid toegevoegd hebt, alles wat jij je ingebeeld hebt hoe dat zou gaan uitkomen. Kijk naar wat WEL gebeurd is, wat NOG moet plaatsvinden, dat is de kern waarheid. Zoals Mozes, misschien heb jij of hebben zij het hemelse beeld gezien en houden dat in hun hart, maar jij bent door de woestijn gegaan en je hebt het beste gedaan wat je in jouw situatie kon doen. En zoals Mozes, de Heer weet dat en accepteert het.
Toen Israël geloofde dat Elia voor de Heer zou komen, hadden zij een beeld in gedachten over wat dat zou betekenen, en Johannes de Doper paste niet in dat plaatje. Sommigen hebben bijgesteld wat ze geloofd hadden, op basis van de uitspraak van de Heer dat hij Elia was die zou komen. Zij merkten de voornaamste gemeenschappelijke elementen op: mensen tot bekering oproepen en hoe hij minder werd en Christus meer.
Wat de Heer jou ook verteld heeft, zoek de kern waarheid daarvan die al uitgekomen is. Misschien heb jij een leven dat meer lijkt op dat tent-kasteel uit mijn jeugd, maar houd het beeld van het ware vast in jouw hart, want jij bent als Mozes die het beste deed met wat hij had, en dat werd geaccepteerd. Ik hoop dat het zinvol is…volgende week meer, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
Op een dag toen mijn ouders een avondje uit waren en de oppas met haar huiswerk bezig was, besloten mijn broertjes en ik om een kasteel in de woonkamer te bouwen, met behulp van meubels, lakens en dekens. Ik ben de oudste van 4 kinderen – waarschijnlijk was ik toen een jaar of 8, dus de anderen waren toen 6, 4 en ons zusje was 2 jaar oud.
Mijn broertjes en ik bespraken enthousiast het ontwerp van dit geweldige kasteel in wording, en iedereen had een bijdrage in wat we daarvoor nodig hadden; de bank in de woonkamer zou het belangrijkste stuk zijn, omdat we dan makkelijk lakens tussen de bank en de muur konden stoppen en vandaar naar de stoelen konden spannen. We besloten al snel hoeveel stoelen we nodig zouden hebben, en tafeltjes, lakens en dekens van ons bed, en we gingen aan het werk.
In ons denken zou het kasteel de hele kamer beslaan en bijna tot aan het plafond reiken, als we de stoelen op elkaar konden stapelen en dan ons zusje daar bovenop konden zetten, als een jonkvrouw in nood. Omdat ze nog maar 2 jaar oud was, beschouwden we haar meer als een huisdier; zoals we met haar omgingen, leek ze wel van rubber en ze zou het vast niet erg vinden zo hoog getild te worden – daar waren we zeker van.
Wel, het bleek niet zo groot en majestueus te worden als we ons voorgesteld hadden. Ja, we hadden de stoelen wel hoog genoeg gestapeld tot een soort hoektorentje, en ons zusje vertrouwde ons genoeg om boven op die 4 stoelen geplaatst te worden, maar op het laatste moment bedacht ik mij dat ze misschien wel iets zou kunnen breken, dus kwam ik namens haar tussenbeide.
Maar haar een plekje toekennen in de ‘kerker’ in de verste hoek van de met lakens bespannen kamer, was lang niet zo leuk en gevaarlijk. En helaas, iemand trok te ver aan de flap, die onze ophaalbrug was en het hele ding viel in elkaar en werd een berg lakens, dekens en gevallen stoelen.
Maar het was ons wel gelukt een kasteel te maken. Het was niet zo geworden als wij ons voorgesteld hadden, maar het had de geest ervan wel, de kern ervan vertegenwoordigde iets veel beter, en wij hebben die avond een leuk avontuur gehad.
Mozes en de tabernakel in de woestijn
In Hebreeën 8:5 wordt ons verteld dat toen Mozes bij de Heer was, op de berg, hij instructies kreeg hoe de tabernakel gebouwd moest worden – een draagbaar tentstructuur dat de Ark van het Verbond huisvestte. Er staat dat hem gezegd werd: “Zie toe dat gij alles maakt naar het voorbeeld (Grieks: patroon, kopie, voorbeeld) dat u getoond werd op de berg”.
Wat een opdracht moet dat voor Mozes geweest zijn! Hij was bij de Vader in heerlijkheid, zag het volmaakte hemelse, en kreeg de niet benijdenswaardige taak die hemelse volmaaktheid te vertalen naar een aardse representatie, terwijl hij in een woestijn woonde waar hij alleen de beschikking had over hout, metalen, wandkleden en dierenhuid!
Het beste wat hij in zijn situatie kon doen, was een tent maken, terwijl hij in zijn hart hield wat hij in de Geest gezien had.
Als wij een woord van de Heer ontvangen over ons leven, toont Hij ons het hemelse, de volwassen, complete versie, zoals Mozes dat in de hemel zag of wat kinderen bedenken als ze een kasteel van lakens bouwen. En vaak willen we in ons leven zien dat dit precies zo uitkomt en zijn we teleurgesteld of vragen we ons af wat wij verkeerd deden als de volheid ervan niet plaats vindt zoals wij dat gezien hebben.
Al zijn onze tentkastelen en al was de tabernakel van Mozes slechts een ruwe vertegenwoordiging van de kern waarheid die gezien was, beiden waren trouw aan wat ze in hun hart vasthielden en wat de ogen van hun hart hadden gezien. We kunnen bijvoorbeeld een woord van de Heer horen voor ons land, onze regio, familie of voor onszelf, en we zien in de Geest de voltooide visie, maar de realiteit kan zijn dat we (alleen) de kern waarheid en een beeld van het hemelse zullen meemaken.
Een aantal voorbeelden uit de praktijk
Een vrouw in onze gemeente spoorde mij aan haar stervende moeder op te zoeken, zodat ik met haar kon bidden. Deze vrouw was erg van streek, omdat de Heer haar jaren daarvoor gezegd had dat haar moeder gered zou worden en naar de hemel zou gaan. Maar de hele tijd had ze dat Woord voor zichzelf zo uitgelegd dat de moeder haar kerk zou verlaten en naar een goede Bijbelse kerk zou gaan en dat zij ‘zusters in de Heer’ zouden worden terwijl haar moeder dieper in het Woord en de Geest groeide. Maar nu was haar moeder stervende en het was duidelijk dat het woord, zoals zij dat voor ogen had, niet zou uitkomen.
Ze begreep niet hoe zij het zo fout gehad kon hebben (dacht ze), maar in feite is de kern ervan wel uitgekomen. Haar moeder bad inderdaad met ons, en de tegenwoordigheid van de Heer vulde de kamer en ze overleed 5 dagen later, nadat ze die paar dagen veel met haar dochter over de Heer had kunnen praten. De Heer was genadevol, waardoor de dochter haar moeder kon vertellen over rechtvaardigheid en de nieuwe geboorte – ze werd zelfs gedoopt met de Heilige Geest, kort voordat ze stierf. De kern waarheid van de profetie was vervuld, maar niet het beeld dat de dochter gemaakt had over haar moeder, die precies hetzelfde zou gaan geloven als zij deed.
Een dakloze man
Een man wilde met mij praten en hij was boos op God. Hij hield ervan mensen over Jezus te vertellen en wilde dat fulltime doen en zei dat de Heer hem jaren daarvoor gezegd had dat hij geroepen was een evangelist te zijn. Als gevolg van dat Woord nam hij ontslag van zijn goedbetaalde baan, probeerde spreekbeurten in gemeentes te krijgen, wat niet lukte. Zijn vrouw verliet hem toen hij weigerde een baan te zoeken, en nu woonde hij in een opvangtehuis voor daklozen.
Toen hij het Woord hoorde dat hij een evangelist zou zijn, koppelde hij zijn definitie van wat dat inhield daaraan vast – een fulltime bediening, tot grote menigtes spreken en op TV zijn, en alles wat dat verder inhoudt. Maar toen ik hem vroeg of hij mensen voor de Heer won, vertelde hij mij verhaal na verhaal over mensen die gered werden, genezen, over veranderde levens, en dat gaf hem vervulling. Hij vervulde de functie van waar hij toe geroepen was, de kern waarheid, maar het was slechts een schaduw van wat hij gedacht had te zijn. Na ons bezoek begreep hij gelukkig hoe het zat en is hij begonnen zijn leven weer op te bouwen.
Velen zijn in de war geraakt, nadat ze een authentieke visie in de Geest zien over wat de Heer voor hen heeft, of een persoonlijke profetie, maar dan is er het echte leven. Hij toont ons het complete, het volwassene zoals het in de Geest is, en het is aan ons niet onze culturele of religieuze ideeën daaraan vast te koppelen, hoe zich dat vertaalt in het moderne leven.
Mozes zag het volmaakte, maar kon slechts een ruwe kopie daarvan bouwen, en toch was dat precies wat de Heer wilde voor die tijd en die plek. Het was het beste dat Mozes in zijn situatie kon doen.
Elia?
in Mattheüs 11:14 wordt over Johannes de Doper gezegd: “en indien gij het wilt aanvaarden: Hij is Elia, die komen zou (voor de Heer)”. Johannes was niet de persoon Elia, maar zijn bediening had de belangrijkste elementen van Elia’s bediening, doordat hij de mensen tot bekering opriep om hun harten voor de Heer voor te bereiden. Elia was het ware, Johannes was een ruwere representatie, maar had alle elementen van Elia’s bediening.
Jezus zei: “Indien gij het wilt aanvaarden,” wat aangeeft dat een ruwe representatie van het Ware, een opmerkzaam hart vereist, een onderscheidend iemand die verder kijkt dan wat lijkt, en het hart en de kern van de waarheid opmerkt.
Waar moet je naar kijken
Breng iets in gedachtenis dat de Heer jou verteld heeft over jouw geliefden of over jezelf. Kijk naar de kern daarvan, en ontdoe alles wat jij aan die waarheid toegevoegd hebt, alles wat jij je ingebeeld hebt hoe dat zou gaan uitkomen. Kijk naar wat WEL gebeurd is, wat NOG moet plaatsvinden, dat is de kern waarheid. Zoals Mozes, misschien heb jij of hebben zij het hemelse beeld gezien en houden dat in hun hart, maar jij bent door de woestijn gegaan en je hebt het beste gedaan wat je in jouw situatie kon doen. En zoals Mozes, de Heer weet dat en accepteert het.
Toen Israël geloofde dat Elia voor de Heer zou komen, hadden zij een beeld in gedachten over wat dat zou betekenen, en Johannes de Doper paste niet in dat plaatje. Sommigen hebben bijgesteld wat ze geloofd hadden, op basis van de uitspraak van de Heer dat hij Elia was die zou komen. Zij merkten de voornaamste gemeenschappelijke elementen op: mensen tot bekering oproepen en hoe hij minder werd en Christus meer.
Wat de Heer jou ook verteld heeft, zoek de kern waarheid daarvan die al uitgekomen is. Misschien heb jij een leven dat meer lijkt op dat tent-kasteel uit mijn jeugd, maar houd het beeld van het ware vast in jouw hart, want jij bent als Mozes die het beste deed met wat hij had, en dat werd geaccepteerd. Ik hoop dat het zinvol is…volgende week meer, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
RSS Feed