Dag allemaal,
Barb en ik hebben de afgelopen 7 ½ maand gereisd en veel huiskerken bezocht en we zien gemeenschappelijke elementen, ongeacht het land of cultuur of gewoonten. De gemeenschappelijke elementen zijn de familie van Christus, het gevoel van uitgebreide familie en gemeenschap, net zoals we in Handelingen zien en in de brieven van Paulus.
Het is zo rijk mensen op deze reizen mee te nemen, of ons op onze bestemming te ontmoeten, of mensen die investeren in de tijd en in geld om naar onze bijeenkomsten te reizen – hoe dan ook, geweldig! Weten dat we familie zijn en onmiddellijk te merken dat we ieder op dezelfde geestelijke golflengte zitten, is fantastisch.
Maar we hebben ook de processen gezien waar een lichaam doorheen gaat om gericht te zijn op dat gevoel van familie zijn en deel van een gemeenschap. Juist die processen verschillen, alhoewel ze consistent blijven met de menselijke natuur, die is wat het is, en de duivel, die is wat hij is.
Hem al tastende vinden
In Handelingen 17:16-31 vertelde Paulus de oudsten van de (heidense) stad Athene, dat hij hun onbekende god kan identificeren als de God die alles gemaakt heeft. In het Grieks ‘onbekende god’ is ‘agnostos theos,’ waar we het woord ‘agnostic’ van hebben.
Hij vertelde dat zijn God de wereld en al wat daarin is, gemaakt heeft, en het hele menselijk geslacht met de verschillende landen. Zelfs dat Hij de hun toegemeten tijden en de grenzen van hun woonplaatsen bepaalt. Hij zei dat Hij uit één enkele het hele menselijk geslacht gemaakt heeft, opdat “zij God zouden zoeken of zij Hem al tastende vinden mochten.”v27
Het Griekse woord voor ‘tastende vinden’ is ‘pselaphao’, en betekent ‘te voelen of ‘te tasten’. Het woord ‘psao’ wil zeggen ‘aan te raken’. Het wordt in Lucas 24:39 gebruikt waar Jezus na zijn opstanding zegt: “Ziet Mijn handen en Mijn voeten, dat Ik het zelf ben, betast Mij en ziet, dat een geest geen vlees en beenderen heeft, zoals gij ziet dat Ik heb.”
Worstelingen
Het viel mij op hoezeer huiskerk gepaard gaat met ‘Hem al tastende vinden’ wat af en toe meer op ‘rondtasten’ lijkt. Sommigen die bezoeken zijn ‘agnostos theo’ over ons, over het bezoeken van het huis van een vreemdeling, over huiskerk. Het is onbekend voor hen.
Ik moet denken aan de beschrijving die onze middelste zoon gaf over een training van het leger, genaamd ‘verkennen.’ Verschillende teams soldaten worden op verschillende plekken in een bos achtergelaten, ieder met een kaart van hun bestemming en net genoeg informatie om 2 of 3 dagen later op die plek aan te kunnen komen.
Stel je dat even voor, al die soldaten die over honderden hectares van elkaar verwijderd zijn, te ver om elkaar te kunnen zien of horen, terwijl iedereen dat gezamenlijke doel probeert te bereiken. Al zoekende en tastende probeert men de weg te vinden, ondertussen moet men aan eten zien te komen, terwijl men het doel niet uit het oog mag verliezen.
Allereerst moest men zien uit te vinden waar ter wereld ze wel niet waren. Ze konden het doel zien, maar waren in de war betreffende de plek waar ze waren achtergelaten. Dus allereerst moesten ze er achter zien te komen waar ze waren.
Zo ook met huiskerk. Aan het begin, en ik bedoel de eerste 2 jaar of zo, is het verwarrend, en wil je weten waar je ‘bent achtergelaten.’ Je ziet het doel, maar waar in de wereld ben je nu? En hoe ga je verder van waar je bent?
Veel mensen vanuit allerlei verschillende achtergronden, worden na verloop van tijd een team, een familie in Christus, op zoek naar volwassenheid in Hem – en zoekende en tastende (zo lijkt het vaak) zijn ze op weg naar volwassenheid in Christus.
Tijd
Wat ik in de traditionele kerk gezien heb en in huiskerk, is dat mensen op zoek gaan naar God, alleen om te ontdekken waar ze zich bevinden en dan tasten ze hun weg naar Hem. Maar op verschillende punten tijdens die weg, is het zo dat een ieder keuzes moet maken om de juiste beslissingen te nemen, ongeacht hoe het voelt, eenvoudig weg omdat ons doel volwassenheid in Christus is.
Tijdens onze reizen dit jaar, en wat ik hoor op Skype en Facebook en sms-jes en dergelijke, zeggen mensen dingen als ‘het duurde 2 jaar’ en ‘pas nu, na een jaar is het dat we….’ En ‘…..pas na deze 3 jaren hebben we het idee dat we een gezin en gemeenschap in de Heer zijn geworden…’
Mensen zullen komen en gaan, maar diegenen die volwassen in Christus willen worden, die gemeenschap en een uitgebreide familie in Christus willen, zullen jouw kern worden. Ik heb seizoenen van een jaar of meer gezien waarin de Heer die kern groep aan het vormen is – voordat er opnieuw groei plaats vindt.
Huiskerk is anders dan de cultuur van het westen, maar het is de cultuur van Jezus. Mensen hebben hulp nodig terwijl zij hun weg ‘betasten’ naar de cultuur van het koninkrijk, want huiskerk is een levensstijl waarin diegenen waar we omgang mee hebben, onze top prioriteit zijn – realiseer je dat mensen aan het aftasten zijn, en help ze met barmhartigheid en geduld, want wij zijn ook onze weg aan het zoeken.
Zegen!
John / vertaling AHJ
www.cwowi.org
een persoonlijke noot – speciale dank aan diegenen, persoonlijk of als huiskerk, die ons financieel steunen. Van de 10.000 mensen in de hele wereld die wekelijks mijn Weekly Thoughts ontvangen, zijn er minder dan 600 in een heel jaar die financieel bijdragen.
Die 600 is inclusief diegenen die een donatie geven en een cd/MP3 kopen in dat jaar. Zelfs een klein bedrag maandelijks maakt zo’n verschil.
Hartelijk dank aan diegenen die geven, en weet dat er voor je gebeden wordt en dat we van je houden.
Barb en ik hebben de afgelopen 7 ½ maand gereisd en veel huiskerken bezocht en we zien gemeenschappelijke elementen, ongeacht het land of cultuur of gewoonten. De gemeenschappelijke elementen zijn de familie van Christus, het gevoel van uitgebreide familie en gemeenschap, net zoals we in Handelingen zien en in de brieven van Paulus.
Het is zo rijk mensen op deze reizen mee te nemen, of ons op onze bestemming te ontmoeten, of mensen die investeren in de tijd en in geld om naar onze bijeenkomsten te reizen – hoe dan ook, geweldig! Weten dat we familie zijn en onmiddellijk te merken dat we ieder op dezelfde geestelijke golflengte zitten, is fantastisch.
Maar we hebben ook de processen gezien waar een lichaam doorheen gaat om gericht te zijn op dat gevoel van familie zijn en deel van een gemeenschap. Juist die processen verschillen, alhoewel ze consistent blijven met de menselijke natuur, die is wat het is, en de duivel, die is wat hij is.
Hem al tastende vinden
In Handelingen 17:16-31 vertelde Paulus de oudsten van de (heidense) stad Athene, dat hij hun onbekende god kan identificeren als de God die alles gemaakt heeft. In het Grieks ‘onbekende god’ is ‘agnostos theos,’ waar we het woord ‘agnostic’ van hebben.
Hij vertelde dat zijn God de wereld en al wat daarin is, gemaakt heeft, en het hele menselijk geslacht met de verschillende landen. Zelfs dat Hij de hun toegemeten tijden en de grenzen van hun woonplaatsen bepaalt. Hij zei dat Hij uit één enkele het hele menselijk geslacht gemaakt heeft, opdat “zij God zouden zoeken of zij Hem al tastende vinden mochten.”v27
Het Griekse woord voor ‘tastende vinden’ is ‘pselaphao’, en betekent ‘te voelen of ‘te tasten’. Het woord ‘psao’ wil zeggen ‘aan te raken’. Het wordt in Lucas 24:39 gebruikt waar Jezus na zijn opstanding zegt: “Ziet Mijn handen en Mijn voeten, dat Ik het zelf ben, betast Mij en ziet, dat een geest geen vlees en beenderen heeft, zoals gij ziet dat Ik heb.”
Worstelingen
Het viel mij op hoezeer huiskerk gepaard gaat met ‘Hem al tastende vinden’ wat af en toe meer op ‘rondtasten’ lijkt. Sommigen die bezoeken zijn ‘agnostos theo’ over ons, over het bezoeken van het huis van een vreemdeling, over huiskerk. Het is onbekend voor hen.
Ik moet denken aan de beschrijving die onze middelste zoon gaf over een training van het leger, genaamd ‘verkennen.’ Verschillende teams soldaten worden op verschillende plekken in een bos achtergelaten, ieder met een kaart van hun bestemming en net genoeg informatie om 2 of 3 dagen later op die plek aan te kunnen komen.
Stel je dat even voor, al die soldaten die over honderden hectares van elkaar verwijderd zijn, te ver om elkaar te kunnen zien of horen, terwijl iedereen dat gezamenlijke doel probeert te bereiken. Al zoekende en tastende probeert men de weg te vinden, ondertussen moet men aan eten zien te komen, terwijl men het doel niet uit het oog mag verliezen.
Allereerst moest men zien uit te vinden waar ter wereld ze wel niet waren. Ze konden het doel zien, maar waren in de war betreffende de plek waar ze waren achtergelaten. Dus allereerst moesten ze er achter zien te komen waar ze waren.
Zo ook met huiskerk. Aan het begin, en ik bedoel de eerste 2 jaar of zo, is het verwarrend, en wil je weten waar je ‘bent achtergelaten.’ Je ziet het doel, maar waar in de wereld ben je nu? En hoe ga je verder van waar je bent?
Veel mensen vanuit allerlei verschillende achtergronden, worden na verloop van tijd een team, een familie in Christus, op zoek naar volwassenheid in Hem – en zoekende en tastende (zo lijkt het vaak) zijn ze op weg naar volwassenheid in Christus.
Tijd
Wat ik in de traditionele kerk gezien heb en in huiskerk, is dat mensen op zoek gaan naar God, alleen om te ontdekken waar ze zich bevinden en dan tasten ze hun weg naar Hem. Maar op verschillende punten tijdens die weg, is het zo dat een ieder keuzes moet maken om de juiste beslissingen te nemen, ongeacht hoe het voelt, eenvoudig weg omdat ons doel volwassenheid in Christus is.
Tijdens onze reizen dit jaar, en wat ik hoor op Skype en Facebook en sms-jes en dergelijke, zeggen mensen dingen als ‘het duurde 2 jaar’ en ‘pas nu, na een jaar is het dat we….’ En ‘…..pas na deze 3 jaren hebben we het idee dat we een gezin en gemeenschap in de Heer zijn geworden…’
Mensen zullen komen en gaan, maar diegenen die volwassen in Christus willen worden, die gemeenschap en een uitgebreide familie in Christus willen, zullen jouw kern worden. Ik heb seizoenen van een jaar of meer gezien waarin de Heer die kern groep aan het vormen is – voordat er opnieuw groei plaats vindt.
Huiskerk is anders dan de cultuur van het westen, maar het is de cultuur van Jezus. Mensen hebben hulp nodig terwijl zij hun weg ‘betasten’ naar de cultuur van het koninkrijk, want huiskerk is een levensstijl waarin diegenen waar we omgang mee hebben, onze top prioriteit zijn – realiseer je dat mensen aan het aftasten zijn, en help ze met barmhartigheid en geduld, want wij zijn ook onze weg aan het zoeken.
Zegen!
John / vertaling AHJ
www.cwowi.org
een persoonlijke noot – speciale dank aan diegenen, persoonlijk of als huiskerk, die ons financieel steunen. Van de 10.000 mensen in de hele wereld die wekelijks mijn Weekly Thoughts ontvangen, zijn er minder dan 600 in een heel jaar die financieel bijdragen.
Die 600 is inclusief diegenen die een donatie geven en een cd/MP3 kopen in dat jaar. Zelfs een klein bedrag maandelijks maakt zo’n verschil.
Hartelijk dank aan diegenen die geven, en weet dat er voor je gebeden wordt en dat we van je houden.
RSS Feed