Death: Do we go directly to heaven? 1 of 3
Dood: Gaan we direct naar de hemel? 1 van 3
Dag allemaal,
Een onderwerp van grote verwarring onder christenen, en een onderwerp dat mij vaak wordt gevraagd, is wat er gebeurt als een christen sterft. Paulus vertelde het aan de Corinthiërs: "Afwezig zijn van het lichaam is aanwezig zijn bij de Heer", maar velen luisteren naar andere stemmen die hen in verwarring brengen.
Fundamenteel begrip: Geesten zijn eeuwig
"Wij waren onderworpen aan de vaders van ons vlees die ons corrigeerden, zullen wij niet ook gecorrigeerd worden door de Vader der geesten, en leven?" In Hebreeën 12:9 staat dat de Vader de Schepper van de geesten is. De vaders van ons vlees corrigeerden ons in ons vlees en de Vader van de geesten corrigeert ons in onze geest.
De Vader van de geesten betekent dat Hij de Schepper van de geesten is, van engelen en menselijke geesten. Omdat onze Schepper een eeuwige Geest is, zijn de geesten die Hij schept dat ook. We kunnen ons afvragen, waarom Lucifer en zijn engelen niet gewoon 'uitgedoofd' waren, toen zij in opstand kwamen; deels is dat, omdat geesten, voor zover wij dat in de Schrift kunnen zien, eeuwig zijn.
Lucifer wilde niet in de hemel zijn, dus werd er een plaats voorbereid*. Hij werd niet 'uitgedoofd', de Vader der geesten bereidde hem genadig een andere plek voor, die hem gaf, wat hij wilde (en voor mensen, die hetzelfde willen): zijn eigen koninkrijk, zonder God. *Openbaring 12:8, Mattheüs 25:41
Het Jodendom heeft altijd begrepen dat mensen eeuwig leven...
Ik keek naar een interview met een Israëlische politieke leider die sprak over het verschil tussen het Jodendom en andere religies. Hij legde uit dat het Jodendom een levensreligie is voor joden die erkennen dat we naar Gods beeld en gelijkenis zijn gemaakt, daarom heeft ieder mens wat hij noemde, 'het goddelijke licht', het 'goddelijke leven'. Dat licht, dat leven moet worden gerespecteerd vanaf de conceptie tot aan de dood, en zelfs bij de dood wordt het lichaam met eer behandeld.
"De rabbijnen zijn niet begonnen met het idee van een wezen dat verdwijnt op het moment van de dood. Ze waren van mening dat ondanks het sterven van het lichaam, de essentiële persoon die in het lichaam gehuisvest was, nog steeds een bestaan buiten het graf heeft, zodat de juiste begrafenis en het voortdurende respect voor de overledene waren vereist. Het begrafenisritueel is dus bij uitstek ontworpen als een daad van k'vod ha-met, "het eren van de doden".
Uit levenscycli in de Joodse en Christelijke aanbidding.
Lucas 16:19-31: Wat Jezus zei
Jezus leerde me over deze passage tijdens mijn eerste ‘onderwijzende’ bezoek met Hem, op 1 oktober 1986. Het is het verhaal van 2 mannen die leefden en toen stierven. De ene was een boosaardige rijke man die de bedelaar die dagelijks voor zijn deur lag, negeerde. De andere was de bedelaar, wiens naam Lazarus was.
Beide mannen stierven en hun lichamen werden begraven. De geest en de ziel van de rijke man gingen onmiddellijk naar de wachtplaats genaamd de hel, en Lazarus ging naar de wachtplaats genaamd het Paradijs, ook wel Abraham's boezem en Gevangenschap genoemd - waar de rechtvaardige doden een tijd lang 'gevangen' werden gehouden totdat het laatste offer voor de zonde kon worden gebracht, en dan konden ze verder gaan in de aanwezigheid van God.
Jezus zei dat deze 2 mannen bleven leven nadat hun lichamen waren gestorven en begraven. Ze hielden niet op te bestaan en 'sliepen' ook niet. Wakker en volledig bewust op hun respectievelijke plaatsen herinnerden zij zich elkaar en hun leven op aarde, spraken zij met elkaar en behielden zij al hun zintuigen. Jezus vertelde me dat de wortels van onze fysieke zintuigen eigenlijk in onze geest liggen. Hun aardse lichamen waren dood en begraven, maar toch leefden zij voort in de geest/geestelijke wereld.
Colossenzen 1:13 vertelt ons om dank te geven aan de Vader die ons uit het koninkrijk der duisternis heeft gehaald "en ons heeft overgebracht naar het koninkrijk van Zijn dierbare Zoon". We zijn al burgers van de hemel, dus we gaan automatisch naar onze 'thuisstad' of 'thuisland' als we sterven.
Wat Barbs grootmoeder zei
Barbs Mennonitische grootmoeder was bijna 90 jaar oud en woonde op dat moment in een verpleeghuis, nadat ze een jaar of wat eerder van de familieboerderij was verhuisd. We spraken op een dag over de Heer en ze observeerde: "In mezelf voel ik me nog steeds als dat 17-jarige meisje dat door de boomgaard op de boerderij kon rennen." Toen grinnikte ze een beetje terwijl ze naar haar rolstoel keek, voordat ze verder ging: "Maar mijn lichaam is om me heen veranderd."
Dat haar geest in 90 jaar niet veranderd was, betekent dat haar geest niet verandert over 100, of 150, of 500 jaar. Als haar aardse lichaam had kunnen doorgaan, zou Barbs grootmoeder vandaag de dag meer dan 135 jaar oud zijn - maar wat ze op haar 90ste over zichzelf zei, zou hetzelfde zijn op haar 35ste of 50ste of 150ste - binnenin voelde ze zich nog steeds als dat 17-jarige meisje op de boerderij. We zijn eeuwig, maar ons lichaam verandert om ons heen. We hebben dit aardse lichaam niet nodig om te leven. We zijn al in de eeuwigheid.
Dus het idee dat we sterven en DAN gaan we nergens heen, is totaal onjuist.
De Heer na de dood
Denk ook aan de Heer en zijn ervaring met de dood. Is de Heer die dag na de dood aan het kruis gewoon in slaap gevallen of is hij opgehouden te bestaan? Nee. De dief die zich naast Hem bekeerde ook niet:
"Ik zeg u, deze dag zult u bij Mij zijn in het paradijs." Beiden stierven en gingen gewoon door met hun bestaan in dat rijk van de Geest. Er wordt ons verteld dat Jezus is neergedaald in de lagere delen van de aarde en bij zijn opstanding gevangenen naar de hemel heeft geleid, daarom is het Paradijs nu ‘omhoog’ als deel van de hemel.
Nu gaan de rechtvaardigen rechtstreeks naar het Paradijs in de hemel, zoals Paulus in 2 Corinthiërs 12:2,4 stelde: "...weggevoerd werd naar de derde hemel...weggevoerd naar het Paradijs..." (In het Jodendom is de lucht de 1e hemel, de ruimte de 2e hemel, en waar God leeft de 3e hemel - laat niemand alsjeblieft een stap voor stap schema voor je maken om de hemel te bereiken - Christus is al in je geest, je kunt niet dichterbij komen dan dat. Religieuze formules proberen alleen maar om Christus in jou te verbeteren, en dat is nutteloos, zo niet grenzend aan godslastering voor een christen om dat te doen. Christus in jou de hoop op glorie. Rust daarin.)
Bedenk ook de apostel Johannes, die in De Openbaring 6: 9-10 naar de hemel werd gebracht. Hij ziet een veelheid aan gelovigen die voor hun geloof zijn gestorven. Al deze gemartelde mensen gingen direct naar de hemel bij hun vroegtijdige dood en herinnerden zich hun leven, waarbij ze de Vader vroegen hoe lang het zou duren voordat hun dood gewroken zou worden. Wij zijn dezelfde mensen, in dit leven of nadat dit aardse lichaam is gestorven; we gaan gewoon naar het koninkrijk van ons burgerschap.
Paulus had gelijk toen hij in 2Corintiërs 5:8 verklaarde: "Afwezig zijn van het lichaam is aanwezig zijn bij de Heer".
Maar hoe zit het met het gebruik van 'slaap' om de dood te beschrijven?Daar gaan we volgende week mee verder, tot dan, zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en e-mail mij op [email protected]
Dood: Gaan we direct naar de hemel? 1 van 3
Dag allemaal,
Een onderwerp van grote verwarring onder christenen, en een onderwerp dat mij vaak wordt gevraagd, is wat er gebeurt als een christen sterft. Paulus vertelde het aan de Corinthiërs: "Afwezig zijn van het lichaam is aanwezig zijn bij de Heer", maar velen luisteren naar andere stemmen die hen in verwarring brengen.
Fundamenteel begrip: Geesten zijn eeuwig
"Wij waren onderworpen aan de vaders van ons vlees die ons corrigeerden, zullen wij niet ook gecorrigeerd worden door de Vader der geesten, en leven?" In Hebreeën 12:9 staat dat de Vader de Schepper van de geesten is. De vaders van ons vlees corrigeerden ons in ons vlees en de Vader van de geesten corrigeert ons in onze geest.
De Vader van de geesten betekent dat Hij de Schepper van de geesten is, van engelen en menselijke geesten. Omdat onze Schepper een eeuwige Geest is, zijn de geesten die Hij schept dat ook. We kunnen ons afvragen, waarom Lucifer en zijn engelen niet gewoon 'uitgedoofd' waren, toen zij in opstand kwamen; deels is dat, omdat geesten, voor zover wij dat in de Schrift kunnen zien, eeuwig zijn.
Lucifer wilde niet in de hemel zijn, dus werd er een plaats voorbereid*. Hij werd niet 'uitgedoofd', de Vader der geesten bereidde hem genadig een andere plek voor, die hem gaf, wat hij wilde (en voor mensen, die hetzelfde willen): zijn eigen koninkrijk, zonder God. *Openbaring 12:8, Mattheüs 25:41
Het Jodendom heeft altijd begrepen dat mensen eeuwig leven...
Ik keek naar een interview met een Israëlische politieke leider die sprak over het verschil tussen het Jodendom en andere religies. Hij legde uit dat het Jodendom een levensreligie is voor joden die erkennen dat we naar Gods beeld en gelijkenis zijn gemaakt, daarom heeft ieder mens wat hij noemde, 'het goddelijke licht', het 'goddelijke leven'. Dat licht, dat leven moet worden gerespecteerd vanaf de conceptie tot aan de dood, en zelfs bij de dood wordt het lichaam met eer behandeld.
"De rabbijnen zijn niet begonnen met het idee van een wezen dat verdwijnt op het moment van de dood. Ze waren van mening dat ondanks het sterven van het lichaam, de essentiële persoon die in het lichaam gehuisvest was, nog steeds een bestaan buiten het graf heeft, zodat de juiste begrafenis en het voortdurende respect voor de overledene waren vereist. Het begrafenisritueel is dus bij uitstek ontworpen als een daad van k'vod ha-met, "het eren van de doden".
Uit levenscycli in de Joodse en Christelijke aanbidding.
Lucas 16:19-31: Wat Jezus zei
Jezus leerde me over deze passage tijdens mijn eerste ‘onderwijzende’ bezoek met Hem, op 1 oktober 1986. Het is het verhaal van 2 mannen die leefden en toen stierven. De ene was een boosaardige rijke man die de bedelaar die dagelijks voor zijn deur lag, negeerde. De andere was de bedelaar, wiens naam Lazarus was.
Beide mannen stierven en hun lichamen werden begraven. De geest en de ziel van de rijke man gingen onmiddellijk naar de wachtplaats genaamd de hel, en Lazarus ging naar de wachtplaats genaamd het Paradijs, ook wel Abraham's boezem en Gevangenschap genoemd - waar de rechtvaardige doden een tijd lang 'gevangen' werden gehouden totdat het laatste offer voor de zonde kon worden gebracht, en dan konden ze verder gaan in de aanwezigheid van God.
Jezus zei dat deze 2 mannen bleven leven nadat hun lichamen waren gestorven en begraven. Ze hielden niet op te bestaan en 'sliepen' ook niet. Wakker en volledig bewust op hun respectievelijke plaatsen herinnerden zij zich elkaar en hun leven op aarde, spraken zij met elkaar en behielden zij al hun zintuigen. Jezus vertelde me dat de wortels van onze fysieke zintuigen eigenlijk in onze geest liggen. Hun aardse lichamen waren dood en begraven, maar toch leefden zij voort in de geest/geestelijke wereld.
Colossenzen 1:13 vertelt ons om dank te geven aan de Vader die ons uit het koninkrijk der duisternis heeft gehaald "en ons heeft overgebracht naar het koninkrijk van Zijn dierbare Zoon". We zijn al burgers van de hemel, dus we gaan automatisch naar onze 'thuisstad' of 'thuisland' als we sterven.
Wat Barbs grootmoeder zei
Barbs Mennonitische grootmoeder was bijna 90 jaar oud en woonde op dat moment in een verpleeghuis, nadat ze een jaar of wat eerder van de familieboerderij was verhuisd. We spraken op een dag over de Heer en ze observeerde: "In mezelf voel ik me nog steeds als dat 17-jarige meisje dat door de boomgaard op de boerderij kon rennen." Toen grinnikte ze een beetje terwijl ze naar haar rolstoel keek, voordat ze verder ging: "Maar mijn lichaam is om me heen veranderd."
Dat haar geest in 90 jaar niet veranderd was, betekent dat haar geest niet verandert over 100, of 150, of 500 jaar. Als haar aardse lichaam had kunnen doorgaan, zou Barbs grootmoeder vandaag de dag meer dan 135 jaar oud zijn - maar wat ze op haar 90ste over zichzelf zei, zou hetzelfde zijn op haar 35ste of 50ste of 150ste - binnenin voelde ze zich nog steeds als dat 17-jarige meisje op de boerderij. We zijn eeuwig, maar ons lichaam verandert om ons heen. We hebben dit aardse lichaam niet nodig om te leven. We zijn al in de eeuwigheid.
Dus het idee dat we sterven en DAN gaan we nergens heen, is totaal onjuist.
De Heer na de dood
Denk ook aan de Heer en zijn ervaring met de dood. Is de Heer die dag na de dood aan het kruis gewoon in slaap gevallen of is hij opgehouden te bestaan? Nee. De dief die zich naast Hem bekeerde ook niet:
"Ik zeg u, deze dag zult u bij Mij zijn in het paradijs." Beiden stierven en gingen gewoon door met hun bestaan in dat rijk van de Geest. Er wordt ons verteld dat Jezus is neergedaald in de lagere delen van de aarde en bij zijn opstanding gevangenen naar de hemel heeft geleid, daarom is het Paradijs nu ‘omhoog’ als deel van de hemel.
Nu gaan de rechtvaardigen rechtstreeks naar het Paradijs in de hemel, zoals Paulus in 2 Corinthiërs 12:2,4 stelde: "...weggevoerd werd naar de derde hemel...weggevoerd naar het Paradijs..." (In het Jodendom is de lucht de 1e hemel, de ruimte de 2e hemel, en waar God leeft de 3e hemel - laat niemand alsjeblieft een stap voor stap schema voor je maken om de hemel te bereiken - Christus is al in je geest, je kunt niet dichterbij komen dan dat. Religieuze formules proberen alleen maar om Christus in jou te verbeteren, en dat is nutteloos, zo niet grenzend aan godslastering voor een christen om dat te doen. Christus in jou de hoop op glorie. Rust daarin.)
Bedenk ook de apostel Johannes, die in De Openbaring 6: 9-10 naar de hemel werd gebracht. Hij ziet een veelheid aan gelovigen die voor hun geloof zijn gestorven. Al deze gemartelde mensen gingen direct naar de hemel bij hun vroegtijdige dood en herinnerden zich hun leven, waarbij ze de Vader vroegen hoe lang het zou duren voordat hun dood gewroken zou worden. Wij zijn dezelfde mensen, in dit leven of nadat dit aardse lichaam is gestorven; we gaan gewoon naar het koninkrijk van ons burgerschap.
Paulus had gelijk toen hij in 2Corintiërs 5:8 verklaarde: "Afwezig zijn van het lichaam is aanwezig zijn bij de Heer".
Maar hoe zit het met het gebruik van 'slaap' om de dood te beschrijven?Daar gaan we volgende week mee verder, tot dan, zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en e-mail mij op [email protected]
RSS Feed