Why the 10 Commandments? #3 of 3, Balancing grace & faith
Waarom de 10 geboden? deel 3 van 3, Balans tussen genade en geloof
Dag allemaal,
Hoe leven we in de bekrachtiging van genade terwijl we omringd zijn door een religieuze wereld die ons zou willen controleren door hun regels? Ik sloot vorige week af door te praten over het feit dat toen God in een persoonlijke relatie met Abraham kwam, het alle religieuze formules overbodig maakte.
Perfect in de wet en toch wisten ze dat ze geen leven hadden...
De rijke jongeling kwam tot Jezus met de vraag: "Goede Meester, wat moet ik doen om het eeuwige leven te hebben?" in Mattheüs 19:16.
Hij vertelde de Heer dat hij sinds zijn jeugd de hele wet in acht nam, maar besefte dat het gehoorzamen aan die regels hem niet het eeuwige leven had gebracht.
De Joodse leider Nicodemus kwam 's nachts tot Jezus, in Johannes 3, op zoek naar hetzelfde eeuwige leven. Petrus erkende, toen anderen zich afkeerden, dat Jezus het eeuwige leven had, in Johannes 6:68. Paulus verklaarde in Filippenzen 3:4-8 voordat hij de Heer kende, dat ook hij volmaakt was in de wet, maar toch Christus nodig had.
Deze mannen beseften dat het gehoorzamen aan de wet van Mozes hen niet het eeuwige leven bracht. Het enige wat de wet deed was wijzen op de zonde en een manier bieden om de zonde tijdelijk in dit leven te verwijderen tussen een persoon en God; het had weinig te maken met het eeuwige leven. Hoe triest is het dat sommige Christenen vandaag de dag geloven dat het gehoorzamen van de Mozaïsche wet hen een plaats in de hemel zal verzekeren, terwijl de wet in feite niets volmaakt maakt en daarom geen eeuwig leven kan geven. Zoals reeds gezegd, zei Paulus dat als er een wet had kunnen bestaan die het eeuwige leven zou kunnen geven, God het zou hebben gegeven. (Galaten 3:21)
Genade is moeilijker dan de wet
Ik heb gedeeld hoe de wet is verdeeld in 3 categorieën: aanbidding, dieet/sanitair, en moraal. Die 613 wetten zijn niet onmogelijk te volgen, want de rijke jongeling en de apostel Paulus verklaarden beiden dat ze onberispelijk waren in de wet. Ze waren geen volmaakte mensen, maar toen ze God misten, brachten ze de juiste offers of offerandes en werden ze hersteld.
Maar nu hebben we de levende Christus in onze geest. In Hebreeën 9:16-17 zegt de schrijver dat een testament (een laatste wilsbeschikking en testament) niet van kracht is, tenzij degene die het testament heeft gemaakt, sterft. Zijn punt is dat toen Jezus stierf, het Zijn testament in werking stelde, maar dat Hij daarna door de Vader uit de dood werd opgewekt, zodat Hij de Uitvoerder van zijn eigen nalatenschap kon worden. Een Uitvoerder houdt toezicht op de wilsbeschikking om ervoor te zorgen dat de wensen van degene die het gemaakt heeft worden afgedwongen. Dat is één van de redenen waarom we Christus in ons hebben - Hij stierf om het in werking te stellen, en stond op om toe te zien op de uitvoering ervan vanuit ons binnenste. Denk daar maar eens over na. Van binnenuit ziet Hij toe op de uitvoering van Zijn Testament - Zijn wilsbeschikking.
Dat is veel moeilijker voor ons dan alleen maar te gehoorzamen aan 613 regels. Nu leeft God zelf in ons om ons leven van binnenuit te overzien. Volgens de wet kon ik van mijn naaste stelen, gepakt worden, me verontschuldigen en een offer aan God brengen, en rein zijn voor God, terwijl ik mijn naaste nog steeds haat en wrok tegen hem blijf koesteren.
In genade kan ik mijn naaste niet haten in mijn hart omdat Christus daar ook in is - dus spreekt Hij mij aan over mijn liefdeswandel. Hij observeert en weegt de inhoud en de motieven van mijn hart, en spreekt mij aan om te vergeven en in liefde te wandelen.
De wet meet de uiterlijke prestatie; genade meet het hart. Daarom is genade moeilijker dan de wet.
Liberale Christenen' en genade
Zoals Paulus al zei in Romeinen 3:31 bevestigen we de wet als we met de Heer wandelen, want de wet toont een rechtvaardig leven - we stelen niet, liegen en begeren niet, maar zijn integendeel eerlijk, verantwoordelijk voor ons leven, vrijgevig naar anderen, enzovoorts. De wet zorgt voor de morele structuur waarmee we leven, terwijl de Volmaakte in ons ons leidt naar de manier waarop we in die gerechtigheid kunnen wandelen.
De wet van Mozes was opzettelijk vaag, want het is onmogelijk dat er slechts 613 regels zijn die kunnen worden toegepast op elke situatie, van iedereen die ooit heeft geleefd of nog zal leven. Zelfs in de tijd van Jezus hadden de religieuze leiders hun eigen 800 regels toegevoegd aan de wet van Mozes, in een poging om elke onduidelijkheid weg te nemen.
Die vaagheid werd met opzet door God gedaan, zodat de mens daadwerkelijk met God zou moeten wandelen om te weten hoe hij de wet in een bepaalde situatie moet toepassen. Maar die vaagheid gaf aanleiding tot verschillende stromingen in het Jodendom, die de vaagheid op één of andere manier interpreteerden. Dit gebeurde bij christenen, want de kerkgenootschappen zijn grotendeels te wijten aan ofwel de vaagheid van de wet ofwel het verlangen om die ene waarheid te benadrukken boven andere waarheden. De Baptisten dopen de hele persoon, de Methodisten (bij hun oprichting) hadden een 'methode' om op God te wachten, de Lutheranen volgen Maarten Luther en de Presbyterianen worden bestuurd door de presbytery (raad van oude mannen), enz. De charismatici noemen hun kerken van alles, van 'genade' tot 'levend water' tot 'leven' of 'glorie' of welk ander element dan ook dat ze willen benadrukken.
Maar het leven vereist eigenlijk dat men God kent, dat men met God wandelt, om te begrijpen hoe men Zijn morele wet in het leven moet toepassen.
Als een christen zich niet houdt aan het morele kader dat de wet beschrijft, gebruikt hij de wet niet verstandig. Dus een Christen kan van de Heer houden, maar er toch voor kiezen om het deel van Gods morele wet te negeren dat bijvoorbeeld betrekking heeft op man-vrouw/man-man relaties, en vrouw/vrouw relaties. Men kan zelfs moderne opvattingen geloven die duidelijk in tegenspraak zijn met de wet. Toch houden ze van de Heer. Ze reageren vaak uit pijn of bescherming voor de gekwetsten; ze zijn niet in staat om Gods absolute standaard te verzoenen met hun liefde voor die persoon of personen die met die zaken te maken hebben. Ze houden dus van God, maar zijn het niet eens met de morele wet die Hij gaf.
De focus ligt op de Vader EN de Heer
In 1Johannes 1:3 schreef de apostel dat hij schreef dat ze gemeenschap met hem mochten hebben, "en waarlijk onze gemeenschap is met de Vader en met Zijn Zoon Jezus Christus".
Er staan geen gebeden in het Nieuwe Testament tot Jezus. Van het Onze Vader tot het gebed in Handelingen 4:24-30, nadat ze bedreigd zijn door de religieuze leiders, tot Paulus' gebeden in Efeziërs 1:17-20 en 3:14-19, zijn alle gebeden gericht tot de Vader. Als ons verteld wordt dat we vrijmoedig tot de troon moeten komen in Hebreeën 4:16, als je de context leest, dan is dat tot de Vader. Het is de Vader die de apostel Johannes in De Openbaring 4 ziet, en aan wie in 5:7 het gedode Lam komt om 'het boek uit de rechterhand te nemen van Hem die op de troon zit'.
Als je gesterkt wilt wandelen in de genade van de Vader dat door het werk van Jezus mogelijk is gemaakt, praat dan met de Vader. Vraag het Hem. Zelfs Jezus zei in Johannes 16:23 over de dagen nadat Hij is weggenomen: "Gij zult mij niets vragen, maar gij zult de Vader vragen in mijn naam".
Het is heel eenvoudig - laat alle religieuze oefening vallen, en breng die tijd door met het geven van dank aan de Vader. Praat met de Vader, zoek redenen om dankbaar te zijn en richt de aanbidding aan Hem. Hij is de bron van alle goede dingen. Dank Hem voor de zonsopgang, voor de wolken, voor de hitte, voor de kou, voor de gunst in de winkel, voor de veilige wandeling, veilige reis, voor het leiden van je voetstappen. Voor het laten zien van het hert dat je pad kruiste, voor het laten zien van die mooie vogel, voor het laten zien van die domme eekhoorn en zijn capriolen. Geef dank, leer je aandacht te verleggen naar je geest, want daar zul je Hem vinden.
Hij is niet altijd verbaal, maar Hij is op een zeer krachtige manier aanwezig als je leert je geest te richten op je geest, en je kunt daar gemeenschap hebben met de Vader - en ook met de Heer. En je kunt leren om onderscheid te maken tussen de stem van de Vader of de Heer als de Heilige Geest communiceert wat Hij van hen ontvangt. (Johannes 16:12-13, 1Korintiërs 2:9-12).
Stop met religieus te zijn en wandel met de Vader en de Heer. De focus ligt op de Vader, zoals Jezus' focus was, die zei dat Hij alleen sprak en leerde wat Hij de vader had horen zeggen en alleen deed wat de Vader had gedaan. (Johannes 5:19, 30). Mogen we zo leven. Het is een levenslang proces, maar als je Hem rechtstreeks zoekt en niet door religieuze gymnastiek, maar rechtstreeks, je hart naar Zijn hart, zal het een heel nieuw gebied openen. Je zult jezelf omringd zien door religieuze mensen terwijl je rustig wandelt, hand in hand om zo te zeggen, met de Heer en onze Vader. Amen.
Volgende week een nieuw onderwerp, tot dan, zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en e-mail mij op [email protected]
Waarom de 10 geboden? deel 3 van 3, Balans tussen genade en geloof
Dag allemaal,
Hoe leven we in de bekrachtiging van genade terwijl we omringd zijn door een religieuze wereld die ons zou willen controleren door hun regels? Ik sloot vorige week af door te praten over het feit dat toen God in een persoonlijke relatie met Abraham kwam, het alle religieuze formules overbodig maakte.
Perfect in de wet en toch wisten ze dat ze geen leven hadden...
De rijke jongeling kwam tot Jezus met de vraag: "Goede Meester, wat moet ik doen om het eeuwige leven te hebben?" in Mattheüs 19:16.
Hij vertelde de Heer dat hij sinds zijn jeugd de hele wet in acht nam, maar besefte dat het gehoorzamen aan die regels hem niet het eeuwige leven had gebracht.
De Joodse leider Nicodemus kwam 's nachts tot Jezus, in Johannes 3, op zoek naar hetzelfde eeuwige leven. Petrus erkende, toen anderen zich afkeerden, dat Jezus het eeuwige leven had, in Johannes 6:68. Paulus verklaarde in Filippenzen 3:4-8 voordat hij de Heer kende, dat ook hij volmaakt was in de wet, maar toch Christus nodig had.
Deze mannen beseften dat het gehoorzamen aan de wet van Mozes hen niet het eeuwige leven bracht. Het enige wat de wet deed was wijzen op de zonde en een manier bieden om de zonde tijdelijk in dit leven te verwijderen tussen een persoon en God; het had weinig te maken met het eeuwige leven. Hoe triest is het dat sommige Christenen vandaag de dag geloven dat het gehoorzamen van de Mozaïsche wet hen een plaats in de hemel zal verzekeren, terwijl de wet in feite niets volmaakt maakt en daarom geen eeuwig leven kan geven. Zoals reeds gezegd, zei Paulus dat als er een wet had kunnen bestaan die het eeuwige leven zou kunnen geven, God het zou hebben gegeven. (Galaten 3:21)
Genade is moeilijker dan de wet
Ik heb gedeeld hoe de wet is verdeeld in 3 categorieën: aanbidding, dieet/sanitair, en moraal. Die 613 wetten zijn niet onmogelijk te volgen, want de rijke jongeling en de apostel Paulus verklaarden beiden dat ze onberispelijk waren in de wet. Ze waren geen volmaakte mensen, maar toen ze God misten, brachten ze de juiste offers of offerandes en werden ze hersteld.
Maar nu hebben we de levende Christus in onze geest. In Hebreeën 9:16-17 zegt de schrijver dat een testament (een laatste wilsbeschikking en testament) niet van kracht is, tenzij degene die het testament heeft gemaakt, sterft. Zijn punt is dat toen Jezus stierf, het Zijn testament in werking stelde, maar dat Hij daarna door de Vader uit de dood werd opgewekt, zodat Hij de Uitvoerder van zijn eigen nalatenschap kon worden. Een Uitvoerder houdt toezicht op de wilsbeschikking om ervoor te zorgen dat de wensen van degene die het gemaakt heeft worden afgedwongen. Dat is één van de redenen waarom we Christus in ons hebben - Hij stierf om het in werking te stellen, en stond op om toe te zien op de uitvoering ervan vanuit ons binnenste. Denk daar maar eens over na. Van binnenuit ziet Hij toe op de uitvoering van Zijn Testament - Zijn wilsbeschikking.
Dat is veel moeilijker voor ons dan alleen maar te gehoorzamen aan 613 regels. Nu leeft God zelf in ons om ons leven van binnenuit te overzien. Volgens de wet kon ik van mijn naaste stelen, gepakt worden, me verontschuldigen en een offer aan God brengen, en rein zijn voor God, terwijl ik mijn naaste nog steeds haat en wrok tegen hem blijf koesteren.
In genade kan ik mijn naaste niet haten in mijn hart omdat Christus daar ook in is - dus spreekt Hij mij aan over mijn liefdeswandel. Hij observeert en weegt de inhoud en de motieven van mijn hart, en spreekt mij aan om te vergeven en in liefde te wandelen.
De wet meet de uiterlijke prestatie; genade meet het hart. Daarom is genade moeilijker dan de wet.
Liberale Christenen' en genade
Zoals Paulus al zei in Romeinen 3:31 bevestigen we de wet als we met de Heer wandelen, want de wet toont een rechtvaardig leven - we stelen niet, liegen en begeren niet, maar zijn integendeel eerlijk, verantwoordelijk voor ons leven, vrijgevig naar anderen, enzovoorts. De wet zorgt voor de morele structuur waarmee we leven, terwijl de Volmaakte in ons ons leidt naar de manier waarop we in die gerechtigheid kunnen wandelen.
De wet van Mozes was opzettelijk vaag, want het is onmogelijk dat er slechts 613 regels zijn die kunnen worden toegepast op elke situatie, van iedereen die ooit heeft geleefd of nog zal leven. Zelfs in de tijd van Jezus hadden de religieuze leiders hun eigen 800 regels toegevoegd aan de wet van Mozes, in een poging om elke onduidelijkheid weg te nemen.
Die vaagheid werd met opzet door God gedaan, zodat de mens daadwerkelijk met God zou moeten wandelen om te weten hoe hij de wet in een bepaalde situatie moet toepassen. Maar die vaagheid gaf aanleiding tot verschillende stromingen in het Jodendom, die de vaagheid op één of andere manier interpreteerden. Dit gebeurde bij christenen, want de kerkgenootschappen zijn grotendeels te wijten aan ofwel de vaagheid van de wet ofwel het verlangen om die ene waarheid te benadrukken boven andere waarheden. De Baptisten dopen de hele persoon, de Methodisten (bij hun oprichting) hadden een 'methode' om op God te wachten, de Lutheranen volgen Maarten Luther en de Presbyterianen worden bestuurd door de presbytery (raad van oude mannen), enz. De charismatici noemen hun kerken van alles, van 'genade' tot 'levend water' tot 'leven' of 'glorie' of welk ander element dan ook dat ze willen benadrukken.
Maar het leven vereist eigenlijk dat men God kent, dat men met God wandelt, om te begrijpen hoe men Zijn morele wet in het leven moet toepassen.
Als een christen zich niet houdt aan het morele kader dat de wet beschrijft, gebruikt hij de wet niet verstandig. Dus een Christen kan van de Heer houden, maar er toch voor kiezen om het deel van Gods morele wet te negeren dat bijvoorbeeld betrekking heeft op man-vrouw/man-man relaties, en vrouw/vrouw relaties. Men kan zelfs moderne opvattingen geloven die duidelijk in tegenspraak zijn met de wet. Toch houden ze van de Heer. Ze reageren vaak uit pijn of bescherming voor de gekwetsten; ze zijn niet in staat om Gods absolute standaard te verzoenen met hun liefde voor die persoon of personen die met die zaken te maken hebben. Ze houden dus van God, maar zijn het niet eens met de morele wet die Hij gaf.
De focus ligt op de Vader EN de Heer
In 1Johannes 1:3 schreef de apostel dat hij schreef dat ze gemeenschap met hem mochten hebben, "en waarlijk onze gemeenschap is met de Vader en met Zijn Zoon Jezus Christus".
Er staan geen gebeden in het Nieuwe Testament tot Jezus. Van het Onze Vader tot het gebed in Handelingen 4:24-30, nadat ze bedreigd zijn door de religieuze leiders, tot Paulus' gebeden in Efeziërs 1:17-20 en 3:14-19, zijn alle gebeden gericht tot de Vader. Als ons verteld wordt dat we vrijmoedig tot de troon moeten komen in Hebreeën 4:16, als je de context leest, dan is dat tot de Vader. Het is de Vader die de apostel Johannes in De Openbaring 4 ziet, en aan wie in 5:7 het gedode Lam komt om 'het boek uit de rechterhand te nemen van Hem die op de troon zit'.
Als je gesterkt wilt wandelen in de genade van de Vader dat door het werk van Jezus mogelijk is gemaakt, praat dan met de Vader. Vraag het Hem. Zelfs Jezus zei in Johannes 16:23 over de dagen nadat Hij is weggenomen: "Gij zult mij niets vragen, maar gij zult de Vader vragen in mijn naam".
Het is heel eenvoudig - laat alle religieuze oefening vallen, en breng die tijd door met het geven van dank aan de Vader. Praat met de Vader, zoek redenen om dankbaar te zijn en richt de aanbidding aan Hem. Hij is de bron van alle goede dingen. Dank Hem voor de zonsopgang, voor de wolken, voor de hitte, voor de kou, voor de gunst in de winkel, voor de veilige wandeling, veilige reis, voor het leiden van je voetstappen. Voor het laten zien van het hert dat je pad kruiste, voor het laten zien van die mooie vogel, voor het laten zien van die domme eekhoorn en zijn capriolen. Geef dank, leer je aandacht te verleggen naar je geest, want daar zul je Hem vinden.
Hij is niet altijd verbaal, maar Hij is op een zeer krachtige manier aanwezig als je leert je geest te richten op je geest, en je kunt daar gemeenschap hebben met de Vader - en ook met de Heer. En je kunt leren om onderscheid te maken tussen de stem van de Vader of de Heer als de Heilige Geest communiceert wat Hij van hen ontvangt. (Johannes 16:12-13, 1Korintiërs 2:9-12).
Stop met religieus te zijn en wandel met de Vader en de Heer. De focus ligt op de Vader, zoals Jezus' focus was, die zei dat Hij alleen sprak en leerde wat Hij de vader had horen zeggen en alleen deed wat de Vader had gedaan. (Johannes 5:19, 30). Mogen we zo leven. Het is een levenslang proces, maar als je Hem rechtstreeks zoekt en niet door religieuze gymnastiek, maar rechtstreeks, je hart naar Zijn hart, zal het een heel nieuw gebied openen. Je zult jezelf omringd zien door religieuze mensen terwijl je rustig wandelt, hand in hand om zo te zeggen, met de Heer en onze Vader. Amen.
Volgende week een nieuw onderwerp, tot dan, zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en e-mail mij op [email protected]
RSS Feed