Een nieuwe les geleerd – Deel 4 - Paulus’ medewerker die zichzelf ziek werkte
Dag allemaal,
Vorige week eindigde ik met het voorbeeld van onze pizza bezorgzaak en hoe we $2 verdienden uit een verkoop van $10. Misschien dacht je dat dit niets met het onderwerp te maken heeft – toch wel!
Tijd apart zetten en infrastructuur
Zoals het verkeerd is voor een zakenman om de hele $10 aan zichzelf te spenderen, in plaats van 2 dollar daarvan apart te zetten, zo heb ik de hele week, die 7 dagen, ‘aan mijzelf gespendeerd’ in plaats van 1 dag daarvan apart te zetten.
Ik deelde ook hoe Jezus allereerst een infrastructuur neerzette voordat de zegen uitgestort werd: Duizenden mensen liet Hij in groepen van 50 en 100 zitten en Hij organiseerde de ongebruikte watervaten en liet die met water vullen, wat daarna in wijn veranderd werd. Dus laten wij vandaag die 2 elementen eens met elkaar combineren.
Welke infrastructuur heb ik nu ingesteld om de zegening mogelijk te maken die is bedoeld om een volledige dag in de week vrij te nemen, om zo het volledige effect daarvan te bereiken? Voor mij was het eerste wat ik van plan was te doen, is het internet elke week 1 dag ‘uit te zetten. Geen emails checken, geen Facebook, messenger, Skype, sms-jes. Die infrastructuur stelt mij in staat te relaxen, mij op de dag te concentreren en mijzelf ‘op te laden’- zonder schuldgevoel, want hiervoor voelde ik mij schuldig als ik niet werkte.
Als de Heer met iemand bezig is over diens dieet, welke infrastructuur moeten zij dan instellen zodat God hen kan zegenen in hun inspanningen? Als Hij met hen bezig is over, bijvoorbeeld, minder koolhydraten te eten en meer proteïnen en groentes, moeten zij dan hun koelkast opschonen en de blikjes eten, chips en dergelijke aan een voedselbank geven?
Als Hij met iemand bezig is over hoe die persoon met zijn geld omgaat, om bijvoorbeeld uit de schulden te komen, moeten zij dan kredietkaarten kapot knippen of wegstoppen, zodat ze niet verder in de schuld raken? Misschien moeten ze de tijd nemen om hun uitgaven en budget te bekijken om te zien hoe ze daar veranderingen in kunnen aanbrengen, voordat de Vader meer financiën aan hen kan geven?
Epafras (verkorte versie van Epafroditus)
In Colossenzen 4:12 beschrijft Paulus Epafras die altijd vurig voor hen allen bidt; het werkwoord betekent ‘strijden in gebed’. Ergens anders beschrijft Paulus deze gebedsstrijder als een mede gevangene, een dienstknecht en één die in zijn behoeftes voorzien heeft. Hij gaf en bad en reisde tezamen met Paulus en bracht boodschappen van Paulus over van de ene naar de andere (huis)kerk.
In Filippenzen 2:25-30 zegt Paulus dat hij ‘ziek was, tot dicht bij de dood,’ maar dat God Zich over hem ontfermd heeft. In vers 30 zegt hij: “Want om het werk van Christus was hij tot dicht bij de dood gekomen, doordat hij zijn leven had gewaagd om aan te vullen wat aan uw dienstbetoon jegens mij nog ontbrak.”
Epafras werkte zichzelf ziek. In het laatste gedeelte van de zin lijkt het alsof Paulus de Filippenzen aanklaagt voor hun gebrek aan zorg voor hem, maar in het Engels komt het te sterk over. Het Grieks geeft weer dat zij op dat moment nog niet in de gelegenheid waren aan Paulus te geven, en dat Epafras zichzelf ziek werkte om Paulus te helpen in zijn onderhoud. Later in deze brief, in 4:14-18, erkent hij dat zij nog niet in de gelegenheid waren dat te doen, maar dat Epafras sindsdien met een offer van hen gekomen is.
Sommigen suggereren dat het Grieks erop duidt dat Epafras roekeloos was en zijn leven en gezondheid voor Paulus riskeerde. Hij was altijd bezig, dat weten we in ieder geval wel. Hij vermoeide zichzelf zozeer dat hij bijna daaraan dood ging, volgens de woorden van Paulus. Het Griekse woord dat Paulus gebruikt voor ‘ziek’, betekent ‘zwak, ziek’. De genade van de Heer was er niet voor goddelijke genezing, maar wel voor herstel. Epafras deed dit zichzelf aan. Paulus, die zoveel wonderen deed in Handelingen, kon hem niet genezen. De ziekte, die het gevolg was van te veel werk, moest zijn loop hebben en uiteindelijk herstelde hij volledig.
Die neiging te veel werk te verrichten, is wat mijn vertigo veroorzaakte, dus ik heb hierin een les geleerd van Epafras. Hoe velen van ons, door werk, carrière, school, vrijwilligerswerk in de kerk, taxi spelen voor onze kinderen, enzovoorts, zijn overwerkt geraakt, misschien zelfs ziek geworden door uitputting, net zoals dat bij Epafras het geval was? Zonde in het lichaam blijft en manifesteert zich in het lichaam.
Vooringenomenheid, vasthouden aan vooroordelen tegen anderen, zijn zonden die zich in het lichaam openbaren
Er is veel bekend over de cultuur van het oude Corinthe. Het was een zeehaven en het motto van de stad was ‘vrijheid en kennis’. Het was een stad waar 3 culturen samenkwamen: de Romeinse, de Griekse en de Joodse. Het was bekend dat de ‘witte boorden’ zakenmannen niet omgingen met de ‘blauwe boorden’ havenarbeiders en werkers. Niet zo veel anders dan vandaag het geval is. Dat was de cultuur van die stad.
Maar Handelingen 18:7-8 vertelt ons dat velen uit die 3 groepen gelovigen werden. Deze 3 culturen met al hun culturele ‘bagage’ kwamen aanvankelijk samen in het huis van de Romein Gaius Justus, ook geleid door de overste van de synagoge.
In 1 Corinthiërs 11:18-32 bekritiseert Paulus sommigen van hen, omdat zij weigerden het avondmaal te gebruiken met de anderen (in het huis van Justus). Zij aten van te voren, gebruikten hun eigen avondmaal onder zichzelf. Hij zegt tegen hen dat zij in hun eigen huis kunnen eten wanneer ze willen, maar dat zij het lichaam van Christus verachten als zij zich van de anderen afscheiden bij het avondmaal. Hij zegt dat ze het lichaam van de Heer juist moeten onderscheiden en zich bij de anderen moeten voegen. Daarna concludeert hij over hun vooringenomenheid:
“Wie op onwaardige wijze eet en drinkt, die eet en drinkt zichzelf een oordeel, omdat hij het lichaam van de Here niet onderscheidt. Daarom zijn er onder u veel zwakken en zieken, en velen zijn ontslapen (stierven te vroeg). Maar als wij onszelf zouden beoordelen, zouden wij niet geoordeeld worden. Maar als wij geoordeeld worden, worden wij door de Here bestraft, opdat wij niet met de wereld veroordeeld zouden worden.” (v. 29-32)
Overweeg de zaak van de Corinthiërs:
Doordat zij er een afkeer van hadden anderen in hun huis te ontvangen, openden zij zichzelf voor ziekte. In hoofdstuk 3 van zijn eerste brief, zegt Paulus dat zij tweedracht veroorzaakten en groepjes vormden, de één volgde Apollos, de ander Paulus, enzovoorts. Hij vertelde hen daarmee te stoppen en op te groeien. Het gaat om Jezus, Degene die zij allemaal gemeen hebben.
Voor hen die kliekjes vormden onder elkaar, was er geen goddelijke genezing; Paulus noemt de reden voor hun ziektes, maar bood geen gebed voor hen aan – zij deden dat zichzelf aan. Ze zeiden dat ze de anderen niet nodig hadden. Zij moesten hun eigen houding corrigeren, wat op hun beurt de deur zou sluiten voor de vele ziektes onder hen. Zij moesten zichzelf oordelen.
Dit is serieus, mensen. De menselijke natuur zoekt een makkelijke uitweg, de weg zonder verantwoordelijkheid, de korte weg: “Alstublieft God, genees mij, maar laat mij niets hoeven te doen met wat er in mijn hart is.” Maar als jij het jezelf aangedaan hebt, komt er geen goddelijke genezing. Misschien barmhartigheid, zoals met Epafras die wel herstelde, maar niet een instant genezing. Het is duidelijk dat niet iedere ziekte en conditie het gevolg is van het jezelf aangedaan te hebben, maar in deze korte studie kunnen we zien dat er sommigen zijn die het wel zichzelf aangedaan hebben, zoals Epafras en sommigen van de Corinthiërs (en John, lol).
Volgende week, een balans tussen geloof en medicijnen en wie Jezus in de Evangeliën genas…
Niet wat je denkt! Tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar [email protected]
Dag allemaal,
Vorige week eindigde ik met het voorbeeld van onze pizza bezorgzaak en hoe we $2 verdienden uit een verkoop van $10. Misschien dacht je dat dit niets met het onderwerp te maken heeft – toch wel!
Tijd apart zetten en infrastructuur
Zoals het verkeerd is voor een zakenman om de hele $10 aan zichzelf te spenderen, in plaats van 2 dollar daarvan apart te zetten, zo heb ik de hele week, die 7 dagen, ‘aan mijzelf gespendeerd’ in plaats van 1 dag daarvan apart te zetten.
Ik deelde ook hoe Jezus allereerst een infrastructuur neerzette voordat de zegen uitgestort werd: Duizenden mensen liet Hij in groepen van 50 en 100 zitten en Hij organiseerde de ongebruikte watervaten en liet die met water vullen, wat daarna in wijn veranderd werd. Dus laten wij vandaag die 2 elementen eens met elkaar combineren.
Welke infrastructuur heb ik nu ingesteld om de zegening mogelijk te maken die is bedoeld om een volledige dag in de week vrij te nemen, om zo het volledige effect daarvan te bereiken? Voor mij was het eerste wat ik van plan was te doen, is het internet elke week 1 dag ‘uit te zetten. Geen emails checken, geen Facebook, messenger, Skype, sms-jes. Die infrastructuur stelt mij in staat te relaxen, mij op de dag te concentreren en mijzelf ‘op te laden’- zonder schuldgevoel, want hiervoor voelde ik mij schuldig als ik niet werkte.
Als de Heer met iemand bezig is over diens dieet, welke infrastructuur moeten zij dan instellen zodat God hen kan zegenen in hun inspanningen? Als Hij met hen bezig is over, bijvoorbeeld, minder koolhydraten te eten en meer proteïnen en groentes, moeten zij dan hun koelkast opschonen en de blikjes eten, chips en dergelijke aan een voedselbank geven?
Als Hij met iemand bezig is over hoe die persoon met zijn geld omgaat, om bijvoorbeeld uit de schulden te komen, moeten zij dan kredietkaarten kapot knippen of wegstoppen, zodat ze niet verder in de schuld raken? Misschien moeten ze de tijd nemen om hun uitgaven en budget te bekijken om te zien hoe ze daar veranderingen in kunnen aanbrengen, voordat de Vader meer financiën aan hen kan geven?
Epafras (verkorte versie van Epafroditus)
In Colossenzen 4:12 beschrijft Paulus Epafras die altijd vurig voor hen allen bidt; het werkwoord betekent ‘strijden in gebed’. Ergens anders beschrijft Paulus deze gebedsstrijder als een mede gevangene, een dienstknecht en één die in zijn behoeftes voorzien heeft. Hij gaf en bad en reisde tezamen met Paulus en bracht boodschappen van Paulus over van de ene naar de andere (huis)kerk.
In Filippenzen 2:25-30 zegt Paulus dat hij ‘ziek was, tot dicht bij de dood,’ maar dat God Zich over hem ontfermd heeft. In vers 30 zegt hij: “Want om het werk van Christus was hij tot dicht bij de dood gekomen, doordat hij zijn leven had gewaagd om aan te vullen wat aan uw dienstbetoon jegens mij nog ontbrak.”
Epafras werkte zichzelf ziek. In het laatste gedeelte van de zin lijkt het alsof Paulus de Filippenzen aanklaagt voor hun gebrek aan zorg voor hem, maar in het Engels komt het te sterk over. Het Grieks geeft weer dat zij op dat moment nog niet in de gelegenheid waren aan Paulus te geven, en dat Epafras zichzelf ziek werkte om Paulus te helpen in zijn onderhoud. Later in deze brief, in 4:14-18, erkent hij dat zij nog niet in de gelegenheid waren dat te doen, maar dat Epafras sindsdien met een offer van hen gekomen is.
Sommigen suggereren dat het Grieks erop duidt dat Epafras roekeloos was en zijn leven en gezondheid voor Paulus riskeerde. Hij was altijd bezig, dat weten we in ieder geval wel. Hij vermoeide zichzelf zozeer dat hij bijna daaraan dood ging, volgens de woorden van Paulus. Het Griekse woord dat Paulus gebruikt voor ‘ziek’, betekent ‘zwak, ziek’. De genade van de Heer was er niet voor goddelijke genezing, maar wel voor herstel. Epafras deed dit zichzelf aan. Paulus, die zoveel wonderen deed in Handelingen, kon hem niet genezen. De ziekte, die het gevolg was van te veel werk, moest zijn loop hebben en uiteindelijk herstelde hij volledig.
Die neiging te veel werk te verrichten, is wat mijn vertigo veroorzaakte, dus ik heb hierin een les geleerd van Epafras. Hoe velen van ons, door werk, carrière, school, vrijwilligerswerk in de kerk, taxi spelen voor onze kinderen, enzovoorts, zijn overwerkt geraakt, misschien zelfs ziek geworden door uitputting, net zoals dat bij Epafras het geval was? Zonde in het lichaam blijft en manifesteert zich in het lichaam.
Vooringenomenheid, vasthouden aan vooroordelen tegen anderen, zijn zonden die zich in het lichaam openbaren
Er is veel bekend over de cultuur van het oude Corinthe. Het was een zeehaven en het motto van de stad was ‘vrijheid en kennis’. Het was een stad waar 3 culturen samenkwamen: de Romeinse, de Griekse en de Joodse. Het was bekend dat de ‘witte boorden’ zakenmannen niet omgingen met de ‘blauwe boorden’ havenarbeiders en werkers. Niet zo veel anders dan vandaag het geval is. Dat was de cultuur van die stad.
Maar Handelingen 18:7-8 vertelt ons dat velen uit die 3 groepen gelovigen werden. Deze 3 culturen met al hun culturele ‘bagage’ kwamen aanvankelijk samen in het huis van de Romein Gaius Justus, ook geleid door de overste van de synagoge.
In 1 Corinthiërs 11:18-32 bekritiseert Paulus sommigen van hen, omdat zij weigerden het avondmaal te gebruiken met de anderen (in het huis van Justus). Zij aten van te voren, gebruikten hun eigen avondmaal onder zichzelf. Hij zegt tegen hen dat zij in hun eigen huis kunnen eten wanneer ze willen, maar dat zij het lichaam van Christus verachten als zij zich van de anderen afscheiden bij het avondmaal. Hij zegt dat ze het lichaam van de Heer juist moeten onderscheiden en zich bij de anderen moeten voegen. Daarna concludeert hij over hun vooringenomenheid:
“Wie op onwaardige wijze eet en drinkt, die eet en drinkt zichzelf een oordeel, omdat hij het lichaam van de Here niet onderscheidt. Daarom zijn er onder u veel zwakken en zieken, en velen zijn ontslapen (stierven te vroeg). Maar als wij onszelf zouden beoordelen, zouden wij niet geoordeeld worden. Maar als wij geoordeeld worden, worden wij door de Here bestraft, opdat wij niet met de wereld veroordeeld zouden worden.” (v. 29-32)
Overweeg de zaak van de Corinthiërs:
Doordat zij er een afkeer van hadden anderen in hun huis te ontvangen, openden zij zichzelf voor ziekte. In hoofdstuk 3 van zijn eerste brief, zegt Paulus dat zij tweedracht veroorzaakten en groepjes vormden, de één volgde Apollos, de ander Paulus, enzovoorts. Hij vertelde hen daarmee te stoppen en op te groeien. Het gaat om Jezus, Degene die zij allemaal gemeen hebben.
Voor hen die kliekjes vormden onder elkaar, was er geen goddelijke genezing; Paulus noemt de reden voor hun ziektes, maar bood geen gebed voor hen aan – zij deden dat zichzelf aan. Ze zeiden dat ze de anderen niet nodig hadden. Zij moesten hun eigen houding corrigeren, wat op hun beurt de deur zou sluiten voor de vele ziektes onder hen. Zij moesten zichzelf oordelen.
Dit is serieus, mensen. De menselijke natuur zoekt een makkelijke uitweg, de weg zonder verantwoordelijkheid, de korte weg: “Alstublieft God, genees mij, maar laat mij niets hoeven te doen met wat er in mijn hart is.” Maar als jij het jezelf aangedaan hebt, komt er geen goddelijke genezing. Misschien barmhartigheid, zoals met Epafras die wel herstelde, maar niet een instant genezing. Het is duidelijk dat niet iedere ziekte en conditie het gevolg is van het jezelf aangedaan te hebben, maar in deze korte studie kunnen we zien dat er sommigen zijn die het wel zichzelf aangedaan hebben, zoals Epafras en sommigen van de Corinthiërs (en John, lol).
Volgende week, een balans tussen geloof en medicijnen en wie Jezus in de Evangeliën genas…
Niet wat je denkt! Tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar [email protected]
RSS Feed