Dag allemaal,
Vorige week deel ik hoe ik vertigo kreeg, wat alleen gebeurt als ik lichamelijk erg moe ben.
Het gebeurde vorig jaar maart (2017) in Litouwen. We waren in een huiskerk in het prachtige Klaipeda, Litouwen. Ik keek naar het plafond, was in aanbidding en ineens wist ik niet meer wat boven of onder was. Dat maakte mij misselijk en ik rende naar het toilet om de heerlijke lunch die we net gegeten hadden, uit te spugen. Iedereen bad daarna voor mij en na een tijdje ging het beter, maar het raakte mij erg dat het mij overkomen was halverwege een drukke reis.
En nu, meer dan een jaar later, in mei, was ik in de Nederlandse conferentie en het sloeg opnieuw toe.
Bij de Nederlandse conferentie
Het was vrijdagavond en we hadden een geweldige tijd in aanbidding; we uitten onze liefde naar de Heer toe en toen zong Hij profetisch over ons door sommige geestelijke liederen waar Brian zich in bewoog (Brian, onze jongste zoon, leidde de aanbidding). Toen werden mijn ogen geopend voor Zijn wereld en de Heer was er en liep in ons midden, legde mensen de handen op, genas emoties en pijnen, nam diep verdriet weg en Hij raakte persoonlijke pijn en verwondingen aan die diep begraven waren…maar Hij zei tegen mij, toen ik Hem vroeg of Hij mij de handen wilde opleggen: “Nee. Ik ben hier om harten en zielen te bedienen. Je hebt het jezelf aangedaan.”
Zaterdagmorgen was de vertigo er nog en erger dan voorheen. Ik had niet meer dan 5 uur geslapen en dat werd 2x onderbroken omdat de badkamer een lamp had die reageerde op beweging en aanging als de deur iets open ging en niet handmatig uitgedaan kon worden. Oneens werd de kamer dan helder verlicht, alsof het midden op de dag was, en beiden werden we met een schok wakker, totdat we uiteindelijk weer in slaap vielen, lol.
Die morgen was ik misselijk, maar zodra de deiningen over waren, voelde ik mij een beetje beter. Het nam echter al mijn concentratie om de ene voer voor de andere te plaatsen en rechtop te blijven staan. Ik kwam de zaterdag ochtend sessie door, onderwees zittend in plaats van staand en ik legde iedereen kort uit wat vertigo was, en daarna was er een pauze voor de lunch.
Ik ging naar de kamer terug om te gaan liggen en vroeg anderen om de vraag en antwoord sessie die middag te leiden, wat over huiskerk ging.
Wat de Vader zei
Ik lag op bed, op mijn linkerzij, omdat de vertigo sterk terug kwam als ik op de rechterzij ging liggen. Ik vroeg de Vader waarom de Heer mij die avond daarvoor niet genezen had, toen Hij er was. Waarom zei Hij tegen mij ‘Je hebt het jezelf aangedaan?’ Hij antwoordde onmiddellijk:
“Je hebt het jezelf aangedaan. Ik ben al een tijd met je bezig om iedere week een hele dag rust te nemen, maar je hebt niet gehoorzaamd.”
Ik reageerde: “Maar Vader, sinds ik een tiener was heb ik voor mijzelf gezegd, wat over Mozes verteld werd: ‘Zijn oog was niet verduisterd en zijn kracht was niet geweken’*. Dus mijn lichaam zou hierin naar mij moeten luisteren, zoals het dat doet bij andere dingen.” (Mijn zicht is beter dan 20/20, ik heb nog nooit een gaatje in mijn gebit gehad en ik kan harder werken dan de meeste mannen van mijn leeftijd en nu ik 60 ben, heb ik geen tekort aan energie). *Deut. 34:7
Hij antwoordde met iets dat ik Hem nooit eerder heb horen zeggen: “Dat is waar, maar jouw lichaam gaat de weg van de aarde op, en je moet leren je daarbij aan te passen.” Dat was een schok, maar consistent met de antwoorden die ik de afgelopen jaren gezocht had: de balans tussen genezing en het ouderdomsproces. Ik verwacht nog steeds mijn laatste jaren in goede gezondheid door te brengen en met volle energie; Hij heeft niet gezegd dat dit niet zo zou zijn. Maar Hij zei dat ik ouder aan het worden ben en dat het lichaam ‘de weg van de aarde’ opgaat, en om mij aan te passen.
Als ik een gebedsverzoek krijg van, bijvoorbeeld, een dochter die genezing vraagt voor haar christelijke moeder van 97 jaar oud, wacht ik even omdat ik niet weet of ik de Vader om genezing moet vragen of dat het haar tijd is om naar huis te gaan en de vraag van de dochter voortkwam omdat ze haar geliefde moeder niet wilde missen. Ik heb lang gezocht de balans te weten tussen ouder worden en genezing. Waar is de grens tussen ‘de weg van de aarde gaan’ en daarmee de hemel te winnen, versus genezing?
Dat de Vader mij vertelde dat mijn lichaam de weg van de aarde opgaat en dat ik moet leren mij aan te passen, markeerde een nieuwe focus – leren mij aan te passen. Hmmm…niet slechts aanpassen, maar leren hoe mij aan te passen…opnieuw een proces!
Maar wacht, er is meer…
Hij vervolgde: “Je zou moeten luisteren naar je vrouw. Barb weet hoe ze een rustdag moet nemen en ze heeft jou al een tijd lang gezegd dat ook te moeten doen. Zij is Mijn bevestigende stem hierin (dat Ik intern en privé al een tijd met jou hierover bezig ben). Maar je hebt niet geluisterd. Jij moet dit nu zelf uitwandelen.”
Maar ik wil dit niet ‘uitwandelen’!
In 1 Corinthiërs 6:18 deelt Paulus een principe, wat een seksuele zonde is in de context, maar het is in het algemeen toepasbaar op zonden tegen het lichaam:
“(Elke andere) zonde die een mens doet, gaat buiten zijn eigen lichaam om; maar wie hoererij bedrijft (sexuele zonde – eng. Bijbel), zondigt tegen zijn eigen lichaam.
Het principe dat hij hier neerlegt, is dat zonden tegen het lichaam, zich in het lichaam openbaren – dingen die wij onszelf aandoen. We weten dit instinctief – de roker die longemfyseem krijgt of longkanker, de zwaarlijvige persoon die problemen met zijn gewrichten krijgt, en bij kleine dingen die we allemaal zelf gedaan hebben, zoals gestrest zijn, of te hard gewerkt, kunnen we hoofdpijn krijgen, duizeligheid, uitdroging – als wij tegen het lichaam zondigen, openbaart zich dat in het lichaam.
De Boezem fibrillatie (AFib) waar ik de afgelopen 3 jaar mee te maken heb gehad, is iets dat ik mijzelf aangedaan heb – het was een hete dag (46 Celcius), ik was hard aan het werk, volledig gekleed, wilde nog heel veel doen, was een beetje uitgedroogd…en ineens voelde ik een gejaagd gevoel in mijn borst, werd duizelig en moest gaan zitten, mijn hart deed opgejaagd…en later kwam ik erachter dat ik het hart in AFib gezet had.
Ik herstelde snel en zou niet weten dat ik het had, als ik maanden later geen medisch onderzoek gehad had zou hebben – en ik vertrouw er op dat dit later dit jaar medisch gecorrigeerd gaat worden, maar ik heb het mijzelf aangedaan. Hetzelfde met vertigo…de Vader was al een tijd met mij bezig om iedere week een dag vrij te nemen, en dat is een nieuwe vaardigheid… ik ga meestal om 11 of 12 uur naar bed, sta om 5 of 6 uur op…hoe doe ik dat als ik een vrije dag neem…hmmmm.
Er zij veel voorbeelden in het Nieuwe Testament die ons helpen die scheidingslijn te vinden tussen het verwachten van genezing uit de hemel en het uit te wandelen – en dat komt volgende week.
Tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar [email protected]
Vorige week deel ik hoe ik vertigo kreeg, wat alleen gebeurt als ik lichamelijk erg moe ben.
Het gebeurde vorig jaar maart (2017) in Litouwen. We waren in een huiskerk in het prachtige Klaipeda, Litouwen. Ik keek naar het plafond, was in aanbidding en ineens wist ik niet meer wat boven of onder was. Dat maakte mij misselijk en ik rende naar het toilet om de heerlijke lunch die we net gegeten hadden, uit te spugen. Iedereen bad daarna voor mij en na een tijdje ging het beter, maar het raakte mij erg dat het mij overkomen was halverwege een drukke reis.
En nu, meer dan een jaar later, in mei, was ik in de Nederlandse conferentie en het sloeg opnieuw toe.
Bij de Nederlandse conferentie
Het was vrijdagavond en we hadden een geweldige tijd in aanbidding; we uitten onze liefde naar de Heer toe en toen zong Hij profetisch over ons door sommige geestelijke liederen waar Brian zich in bewoog (Brian, onze jongste zoon, leidde de aanbidding). Toen werden mijn ogen geopend voor Zijn wereld en de Heer was er en liep in ons midden, legde mensen de handen op, genas emoties en pijnen, nam diep verdriet weg en Hij raakte persoonlijke pijn en verwondingen aan die diep begraven waren…maar Hij zei tegen mij, toen ik Hem vroeg of Hij mij de handen wilde opleggen: “Nee. Ik ben hier om harten en zielen te bedienen. Je hebt het jezelf aangedaan.”
Zaterdagmorgen was de vertigo er nog en erger dan voorheen. Ik had niet meer dan 5 uur geslapen en dat werd 2x onderbroken omdat de badkamer een lamp had die reageerde op beweging en aanging als de deur iets open ging en niet handmatig uitgedaan kon worden. Oneens werd de kamer dan helder verlicht, alsof het midden op de dag was, en beiden werden we met een schok wakker, totdat we uiteindelijk weer in slaap vielen, lol.
Die morgen was ik misselijk, maar zodra de deiningen over waren, voelde ik mij een beetje beter. Het nam echter al mijn concentratie om de ene voer voor de andere te plaatsen en rechtop te blijven staan. Ik kwam de zaterdag ochtend sessie door, onderwees zittend in plaats van staand en ik legde iedereen kort uit wat vertigo was, en daarna was er een pauze voor de lunch.
Ik ging naar de kamer terug om te gaan liggen en vroeg anderen om de vraag en antwoord sessie die middag te leiden, wat over huiskerk ging.
Wat de Vader zei
Ik lag op bed, op mijn linkerzij, omdat de vertigo sterk terug kwam als ik op de rechterzij ging liggen. Ik vroeg de Vader waarom de Heer mij die avond daarvoor niet genezen had, toen Hij er was. Waarom zei Hij tegen mij ‘Je hebt het jezelf aangedaan?’ Hij antwoordde onmiddellijk:
“Je hebt het jezelf aangedaan. Ik ben al een tijd met je bezig om iedere week een hele dag rust te nemen, maar je hebt niet gehoorzaamd.”
Ik reageerde: “Maar Vader, sinds ik een tiener was heb ik voor mijzelf gezegd, wat over Mozes verteld werd: ‘Zijn oog was niet verduisterd en zijn kracht was niet geweken’*. Dus mijn lichaam zou hierin naar mij moeten luisteren, zoals het dat doet bij andere dingen.” (Mijn zicht is beter dan 20/20, ik heb nog nooit een gaatje in mijn gebit gehad en ik kan harder werken dan de meeste mannen van mijn leeftijd en nu ik 60 ben, heb ik geen tekort aan energie). *Deut. 34:7
Hij antwoordde met iets dat ik Hem nooit eerder heb horen zeggen: “Dat is waar, maar jouw lichaam gaat de weg van de aarde op, en je moet leren je daarbij aan te passen.” Dat was een schok, maar consistent met de antwoorden die ik de afgelopen jaren gezocht had: de balans tussen genezing en het ouderdomsproces. Ik verwacht nog steeds mijn laatste jaren in goede gezondheid door te brengen en met volle energie; Hij heeft niet gezegd dat dit niet zo zou zijn. Maar Hij zei dat ik ouder aan het worden ben en dat het lichaam ‘de weg van de aarde’ opgaat, en om mij aan te passen.
Als ik een gebedsverzoek krijg van, bijvoorbeeld, een dochter die genezing vraagt voor haar christelijke moeder van 97 jaar oud, wacht ik even omdat ik niet weet of ik de Vader om genezing moet vragen of dat het haar tijd is om naar huis te gaan en de vraag van de dochter voortkwam omdat ze haar geliefde moeder niet wilde missen. Ik heb lang gezocht de balans te weten tussen ouder worden en genezing. Waar is de grens tussen ‘de weg van de aarde gaan’ en daarmee de hemel te winnen, versus genezing?
Dat de Vader mij vertelde dat mijn lichaam de weg van de aarde opgaat en dat ik moet leren mij aan te passen, markeerde een nieuwe focus – leren mij aan te passen. Hmmm…niet slechts aanpassen, maar leren hoe mij aan te passen…opnieuw een proces!
Maar wacht, er is meer…
Hij vervolgde: “Je zou moeten luisteren naar je vrouw. Barb weet hoe ze een rustdag moet nemen en ze heeft jou al een tijd lang gezegd dat ook te moeten doen. Zij is Mijn bevestigende stem hierin (dat Ik intern en privé al een tijd met jou hierover bezig ben). Maar je hebt niet geluisterd. Jij moet dit nu zelf uitwandelen.”
Maar ik wil dit niet ‘uitwandelen’!
In 1 Corinthiërs 6:18 deelt Paulus een principe, wat een seksuele zonde is in de context, maar het is in het algemeen toepasbaar op zonden tegen het lichaam:
“(Elke andere) zonde die een mens doet, gaat buiten zijn eigen lichaam om; maar wie hoererij bedrijft (sexuele zonde – eng. Bijbel), zondigt tegen zijn eigen lichaam.
Het principe dat hij hier neerlegt, is dat zonden tegen het lichaam, zich in het lichaam openbaren – dingen die wij onszelf aandoen. We weten dit instinctief – de roker die longemfyseem krijgt of longkanker, de zwaarlijvige persoon die problemen met zijn gewrichten krijgt, en bij kleine dingen die we allemaal zelf gedaan hebben, zoals gestrest zijn, of te hard gewerkt, kunnen we hoofdpijn krijgen, duizeligheid, uitdroging – als wij tegen het lichaam zondigen, openbaart zich dat in het lichaam.
De Boezem fibrillatie (AFib) waar ik de afgelopen 3 jaar mee te maken heb gehad, is iets dat ik mijzelf aangedaan heb – het was een hete dag (46 Celcius), ik was hard aan het werk, volledig gekleed, wilde nog heel veel doen, was een beetje uitgedroogd…en ineens voelde ik een gejaagd gevoel in mijn borst, werd duizelig en moest gaan zitten, mijn hart deed opgejaagd…en later kwam ik erachter dat ik het hart in AFib gezet had.
Ik herstelde snel en zou niet weten dat ik het had, als ik maanden later geen medisch onderzoek gehad had zou hebben – en ik vertrouw er op dat dit later dit jaar medisch gecorrigeerd gaat worden, maar ik heb het mijzelf aangedaan. Hetzelfde met vertigo…de Vader was al een tijd met mij bezig om iedere week een dag vrij te nemen, en dat is een nieuwe vaardigheid… ik ga meestal om 11 of 12 uur naar bed, sta om 5 of 6 uur op…hoe doe ik dat als ik een vrije dag neem…hmmmm.
Er zij veel voorbeelden in het Nieuwe Testament die ons helpen die scheidingslijn te vinden tussen het verwachten van genezing uit de hemel en het uit te wandelen – en dat komt volgende week.
Tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar [email protected]
RSS Feed