Dag allemaal,
Eerder dit jaar heeft de Heer mij bezocht, iets verteld en deed daarna de suggestie dat ik dit verder moest bestuderen om meer openbaring te krijgen. Dit was Zijn vriendelijke manier mij bij te sturen, een berisping kun je zeggen, maar duidelijk genoeg om mijn focus om te buigen.
Wat Hij zei
“Ik BEN. Daarom ben ik altijd aanwezig. Dus, om in Mijn aanwezigheid te zijn, moet je in het heden zijn.”
Toen ik om meer vroeg, zei Hij simpelweg: “Denk hierover na, bestudeer het, en je zult meer openbaring ontvangen.”
Een groot deel van de hedendaagse kerkcultuur is gefixeerd op de toekomst – van profetie naar bloed manen naar cycli van schuld en vrijzetting, tot het uitdenken wie de antichrist is – en we spenderen maar al te graag onze tijd en ons geld om deze dingen uit te zoeken, terwijl we het heden negeren – om familieleven, financiën, gedachten, emoties en gewoonten in orde te hebben en meer als Christus te worden. Het is ZO veel leuker te speculeren over toekomstige zaken dan met het hier en nu om te moeten gaan.
Een deel van het lichaam van Christus is gefixeerd op het verleden. Men kijkt over zijn schouders naar gebeurtenissen die plaatsvonden toen men x jaar oud was, of men wil weten welke demonen hun familielijn gevolgd hebben en hen nu ongelukkig maken, of men heeft die ene aanraking van de Heer nodig om ‘innerlijke genezing’ te ontvangen. Moeten we in het verleden, heden of de toekomst leven?
De cultuur van het oude Egypte leek in veel dingen op die van ons
Het oude Egypte was geobsedeerd door zowel het verleden als de toekomst. Uit hun graftombes zien we op de muren een getekende geschiedenis van iemands leven, terwijl men hen begroef met voorwerpen die ze in het leven hierna nodig zouden hebben. Mozes en de toekomstige natie Israël was omringd door een cultuur die het verleden aanbad, terwijl men offers bracht om de goden tevreden te stellen, om hun toekomstige oogst te zegenen, hun vee, hun zakentransacties en het leven na de dood.
En in die tijd, in de regio om hen heen, waren er verschillende goden en godinnen die de naties gericht hielden op zowel het verleden als de toekomst en dat in een nooit eindigende cyclus van het vereren en aanbidden van de doden. Geen enkele cultuur was erop gericht in het hier en nu te leven.
Deze cyclus van de goden weerhield mensen ervan voor hun leven verantwoordelijk te zijn, want hun gedrag of emotioneel trauma kon altijd verweten worden aan geesten van dode familieleden of aan hun falen, waardoor de goden hen niet konden zegenen.
Men kon de schuld aan de goden geven, als men iets verkeerds gedaan had – ‘Ik kan mijn belasting niet betalen, want de goden stuurden een vuur, dat een groot deel van mijn oogst vernietigde’, in plaats van toe te geven dat ze zelf die nacht lagen te slapen en het vuur niet opgemerkt hadden dat de oogst verwoestte.
Vandaag zou een christen kunnen zeggen dat zij hun genezing niet kunnen pakken, of niet in hun roeping en bestemming kunnen komen, omdat x geest van opa of oma naar pa en ma ging en toen naar hen en dat heeft hun hele leven bemoeilijkt. Of men kan voortdurend in angst voor de toekomst zijn, omdat men zich voedt met websites waar geesten van angst zich aan hechten, of met websites die gewoonweg zonderling en extreem zijn.
God deed Israël in het heden leven
Toen God Mozes de 10 geboden gaf, was dat de eerste keer dat een god (God) absolute geboden uitvaardigde. Andere culturen hadden elementen van de 10 geboden, maar geen god had hiervoor 10 absolute regels gegeven. En bedenk dit: Geen andere god had zijn onderdanen vertelt een dag vrij te zijn van hun werk. Dit was geen onbarmhartige god, maar één met empathie, die liet zien dat Hij medelevend was en in het hier en nu leefde, door een vrije dag te geven en dat in de absolute geboden te zetten.
De 10 geboden en de wet van Mozes maakte het feit openbaar dat het verleden voorbij was en niet veranderd kon worden, maar dat men berouw kon hebben en vergeven worden, en dat de toekomst in Gods handen was. Daarom kan de mens het verleden niet veranderen en de toekomst niet beheersen – maar de 10 geboden zeiden dat men zijn daden in het heden onder controle kan houden. Geen enkele god had voordien zijn mensen op die manier behandeld.
De 10 geboden brachten de focus naar het hier en nu, het heden, dat waar God is, de IK BEN – altijd aanwezig, zodat wij iets aan de problemen kunnen doen die voor ons liggen.
Als iemand een schaap gestolen had van zijn buurman, was er geen god die de schuld kon krijgen: “Baäl eiste een offer, maar mijn kudde graast zo ver weg, dus moest ik wel een schaap van jou stelen om te kunnen offeren.” God zei ‘Steel niet’- punt uit. Doe iets aan je karakter problemen, hier en nu!
Wat God in de 10 geboden deed, was dat iedereen op dit moment verantwoording verschuldigd is, hier en nu, voor zijn eigen leven, wat iemand geen andere keus laat dan iets aan zijn hart te doen, zijn ziel, zijn lichaam – in het NU.
Toen Hij gebood GEEN sexuele relatie met de buurvrouw te hebben, zorgde dat ervoor dat die persoon op dat moment een keus moest maken ‘Ga ik naar haar toe, terwijl de buurman in het veld aan het werk is, of niet?’ Hij zei de mensen op dat moment iets aan hun lust te doen – niet één of andere god de schuld te geven, noch het excuus te hebben plezier te kunnen maken zolang dat kan, omdat de toekomst onbekend is. Door de 10 geboden in te stellen, zorgde Hij ervoor dat iedere Israëliet leerde te leven in het hier en nu.
Zijn geboden deed hen leven in het heden.
Is het niet verbazingwekkend hoever een groot deel van de kerkcultuur hiervan afgedwaald is?
Waarom zo vaag?
Terwijl er zo’n 613 wetten in de wet van Mozes waren, hadden de meeste daarvan te doen met regels die betrekking hadden op de priesters en hoe men moest offeren, en op voedsel- en sanitaire wetten. Als er in het Nieuwe Testament over ‘de wet’ gesproken werd, bedoelden de schrijvers meestal de relatief weinig morele wetten, die verrassend weinig gedetailleerd waren.
Een voorbeeld: toen Hij zei in Exodus 20:8-11 om niet te werken op de sabbat, gaf Hij geen specifieke instructies, maar noemde alleen dat hun zonen en dochters, dienstknechten en dienstmaagden, noch hun vee, mochten werken op die ene dag in de week.
De Farizeeërs begonnen de traditie om op zaterdag bijeen te komen om te aanbidden, en men begon daarmee in huisbijeenkomsten* in ongeveer 200 voor Christus. In de loop der jaren leidde deze vaagheid tot talrijke religieuze wetten, en vandaag de dag is het zelfs zo in Israël dat liften op iedere verdieping stoppen, omdat het indrukken van een knop voor de gewenste verdieping als werk beschouwd wordt. *(Hebreeuws voor ‘bijeenkomst’ is synagoge)
In de tijd van Jezus hadden leiders besloten wat de afstand zou moeten zijn van een ‘sabbatsreis’, o.a. genoemd in Handelingen 1:12 – een afstand van ongeveer 1.2 km – minder dan die afstand lopen was ok, maar liep je meer, wel, dan was dat werk en dus verboden!
Waarom was God aan Israël zo vaag over deze belangrijke 10 geboden? Omdat door vaag te zijn, het van iedereen vroeg met Hem in het dagelijks leven te wandelen, in het hier en nu, om de geest achter de geboden te begrijpen. Door de relatie van de geboden weg te halen, blijven er alleen regels en voorschriften over, resulterend in liften die op de sabbat op iedere verdieping stoppen, uit angst God te beledigen.
Wat Jezus gebood
En dat is de reden dat Jezus zei in Johannes 15:12 “Dit is Mijn gebod, dat gij elkander liefhebt, gelijk ik u heb liefgehad.”
Hij vertelde niet hoe we dat moeten doen – Hij zei gewoon: doe het. Waarom? Hij wordt gevonden in de vaagheid van het gebod. Hij wordt gevonden in de intensiteit van het moment. Om dit te verduidelijken: Als iemand leugens over jou vertelt en jij herinner je dat je elkaar moet liefhebben zoals Hij ons liefheeft, doet het verleden noch de toekomst er iets toe. Hij moet gevonden worden op dat moment in de tijd. Niet een ‘nu pak ik mijn relatie met jou weer op en ren naar je toe voor hulp,’ maar als een continuering van de omgang die je met elkaar gehad hebt; als een vriend die nooit weggaat en er altijd is om wijs advies te geven en zo het vage gebod elkaar lief te hebben, toe te passen.
Jezus zei tegen mij ‘om in Mijn aanwezigheid te zijn, moet je in het heden zijn’ op zo’n vage manier om daarmee precies het punt te maken dat ik hier ook maak – Hij wilde dat ik de diepere betekenis van MET HEM zou onderzoeken, openbaring zou ontvangen van Hem via de Heilige Geest – niet als een gebod om ‘in het heden’ te zijn, maar Hij was expres vaag, zodat ik Hem zou zoeken en vinden…en daar gaan we volgende week mee verder.
Tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
Eerder dit jaar heeft de Heer mij bezocht, iets verteld en deed daarna de suggestie dat ik dit verder moest bestuderen om meer openbaring te krijgen. Dit was Zijn vriendelijke manier mij bij te sturen, een berisping kun je zeggen, maar duidelijk genoeg om mijn focus om te buigen.
Wat Hij zei
“Ik BEN. Daarom ben ik altijd aanwezig. Dus, om in Mijn aanwezigheid te zijn, moet je in het heden zijn.”
Toen ik om meer vroeg, zei Hij simpelweg: “Denk hierover na, bestudeer het, en je zult meer openbaring ontvangen.”
Een groot deel van de hedendaagse kerkcultuur is gefixeerd op de toekomst – van profetie naar bloed manen naar cycli van schuld en vrijzetting, tot het uitdenken wie de antichrist is – en we spenderen maar al te graag onze tijd en ons geld om deze dingen uit te zoeken, terwijl we het heden negeren – om familieleven, financiën, gedachten, emoties en gewoonten in orde te hebben en meer als Christus te worden. Het is ZO veel leuker te speculeren over toekomstige zaken dan met het hier en nu om te moeten gaan.
Een deel van het lichaam van Christus is gefixeerd op het verleden. Men kijkt over zijn schouders naar gebeurtenissen die plaatsvonden toen men x jaar oud was, of men wil weten welke demonen hun familielijn gevolgd hebben en hen nu ongelukkig maken, of men heeft die ene aanraking van de Heer nodig om ‘innerlijke genezing’ te ontvangen. Moeten we in het verleden, heden of de toekomst leven?
De cultuur van het oude Egypte leek in veel dingen op die van ons
Het oude Egypte was geobsedeerd door zowel het verleden als de toekomst. Uit hun graftombes zien we op de muren een getekende geschiedenis van iemands leven, terwijl men hen begroef met voorwerpen die ze in het leven hierna nodig zouden hebben. Mozes en de toekomstige natie Israël was omringd door een cultuur die het verleden aanbad, terwijl men offers bracht om de goden tevreden te stellen, om hun toekomstige oogst te zegenen, hun vee, hun zakentransacties en het leven na de dood.
En in die tijd, in de regio om hen heen, waren er verschillende goden en godinnen die de naties gericht hielden op zowel het verleden als de toekomst en dat in een nooit eindigende cyclus van het vereren en aanbidden van de doden. Geen enkele cultuur was erop gericht in het hier en nu te leven.
Deze cyclus van de goden weerhield mensen ervan voor hun leven verantwoordelijk te zijn, want hun gedrag of emotioneel trauma kon altijd verweten worden aan geesten van dode familieleden of aan hun falen, waardoor de goden hen niet konden zegenen.
Men kon de schuld aan de goden geven, als men iets verkeerds gedaan had – ‘Ik kan mijn belasting niet betalen, want de goden stuurden een vuur, dat een groot deel van mijn oogst vernietigde’, in plaats van toe te geven dat ze zelf die nacht lagen te slapen en het vuur niet opgemerkt hadden dat de oogst verwoestte.
Vandaag zou een christen kunnen zeggen dat zij hun genezing niet kunnen pakken, of niet in hun roeping en bestemming kunnen komen, omdat x geest van opa of oma naar pa en ma ging en toen naar hen en dat heeft hun hele leven bemoeilijkt. Of men kan voortdurend in angst voor de toekomst zijn, omdat men zich voedt met websites waar geesten van angst zich aan hechten, of met websites die gewoonweg zonderling en extreem zijn.
God deed Israël in het heden leven
Toen God Mozes de 10 geboden gaf, was dat de eerste keer dat een god (God) absolute geboden uitvaardigde. Andere culturen hadden elementen van de 10 geboden, maar geen god had hiervoor 10 absolute regels gegeven. En bedenk dit: Geen andere god had zijn onderdanen vertelt een dag vrij te zijn van hun werk. Dit was geen onbarmhartige god, maar één met empathie, die liet zien dat Hij medelevend was en in het hier en nu leefde, door een vrije dag te geven en dat in de absolute geboden te zetten.
De 10 geboden en de wet van Mozes maakte het feit openbaar dat het verleden voorbij was en niet veranderd kon worden, maar dat men berouw kon hebben en vergeven worden, en dat de toekomst in Gods handen was. Daarom kan de mens het verleden niet veranderen en de toekomst niet beheersen – maar de 10 geboden zeiden dat men zijn daden in het heden onder controle kan houden. Geen enkele god had voordien zijn mensen op die manier behandeld.
De 10 geboden brachten de focus naar het hier en nu, het heden, dat waar God is, de IK BEN – altijd aanwezig, zodat wij iets aan de problemen kunnen doen die voor ons liggen.
Als iemand een schaap gestolen had van zijn buurman, was er geen god die de schuld kon krijgen: “Baäl eiste een offer, maar mijn kudde graast zo ver weg, dus moest ik wel een schaap van jou stelen om te kunnen offeren.” God zei ‘Steel niet’- punt uit. Doe iets aan je karakter problemen, hier en nu!
Wat God in de 10 geboden deed, was dat iedereen op dit moment verantwoording verschuldigd is, hier en nu, voor zijn eigen leven, wat iemand geen andere keus laat dan iets aan zijn hart te doen, zijn ziel, zijn lichaam – in het NU.
Toen Hij gebood GEEN sexuele relatie met de buurvrouw te hebben, zorgde dat ervoor dat die persoon op dat moment een keus moest maken ‘Ga ik naar haar toe, terwijl de buurman in het veld aan het werk is, of niet?’ Hij zei de mensen op dat moment iets aan hun lust te doen – niet één of andere god de schuld te geven, noch het excuus te hebben plezier te kunnen maken zolang dat kan, omdat de toekomst onbekend is. Door de 10 geboden in te stellen, zorgde Hij ervoor dat iedere Israëliet leerde te leven in het hier en nu.
Zijn geboden deed hen leven in het heden.
Is het niet verbazingwekkend hoever een groot deel van de kerkcultuur hiervan afgedwaald is?
Waarom zo vaag?
Terwijl er zo’n 613 wetten in de wet van Mozes waren, hadden de meeste daarvan te doen met regels die betrekking hadden op de priesters en hoe men moest offeren, en op voedsel- en sanitaire wetten. Als er in het Nieuwe Testament over ‘de wet’ gesproken werd, bedoelden de schrijvers meestal de relatief weinig morele wetten, die verrassend weinig gedetailleerd waren.
Een voorbeeld: toen Hij zei in Exodus 20:8-11 om niet te werken op de sabbat, gaf Hij geen specifieke instructies, maar noemde alleen dat hun zonen en dochters, dienstknechten en dienstmaagden, noch hun vee, mochten werken op die ene dag in de week.
De Farizeeërs begonnen de traditie om op zaterdag bijeen te komen om te aanbidden, en men begon daarmee in huisbijeenkomsten* in ongeveer 200 voor Christus. In de loop der jaren leidde deze vaagheid tot talrijke religieuze wetten, en vandaag de dag is het zelfs zo in Israël dat liften op iedere verdieping stoppen, omdat het indrukken van een knop voor de gewenste verdieping als werk beschouwd wordt. *(Hebreeuws voor ‘bijeenkomst’ is synagoge)
In de tijd van Jezus hadden leiders besloten wat de afstand zou moeten zijn van een ‘sabbatsreis’, o.a. genoemd in Handelingen 1:12 – een afstand van ongeveer 1.2 km – minder dan die afstand lopen was ok, maar liep je meer, wel, dan was dat werk en dus verboden!
Waarom was God aan Israël zo vaag over deze belangrijke 10 geboden? Omdat door vaag te zijn, het van iedereen vroeg met Hem in het dagelijks leven te wandelen, in het hier en nu, om de geest achter de geboden te begrijpen. Door de relatie van de geboden weg te halen, blijven er alleen regels en voorschriften over, resulterend in liften die op de sabbat op iedere verdieping stoppen, uit angst God te beledigen.
Wat Jezus gebood
En dat is de reden dat Jezus zei in Johannes 15:12 “Dit is Mijn gebod, dat gij elkander liefhebt, gelijk ik u heb liefgehad.”
Hij vertelde niet hoe we dat moeten doen – Hij zei gewoon: doe het. Waarom? Hij wordt gevonden in de vaagheid van het gebod. Hij wordt gevonden in de intensiteit van het moment. Om dit te verduidelijken: Als iemand leugens over jou vertelt en jij herinner je dat je elkaar moet liefhebben zoals Hij ons liefheeft, doet het verleden noch de toekomst er iets toe. Hij moet gevonden worden op dat moment in de tijd. Niet een ‘nu pak ik mijn relatie met jou weer op en ren naar je toe voor hulp,’ maar als een continuering van de omgang die je met elkaar gehad hebt; als een vriend die nooit weggaat en er altijd is om wijs advies te geven en zo het vage gebod elkaar lief te hebben, toe te passen.
Jezus zei tegen mij ‘om in Mijn aanwezigheid te zijn, moet je in het heden zijn’ op zo’n vage manier om daarmee precies het punt te maken dat ik hier ook maak – Hij wilde dat ik de diepere betekenis van MET HEM zou onderzoeken, openbaring zou ontvangen van Hem via de Heilige Geest – niet als een gebod om ‘in het heden’ te zijn, maar Hij was expres vaag, zodat ik Hem zou zoeken en vinden…en daar gaan we volgende week mee verder.
Tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
RSS Feed