Dag allemaal,
Vorige week eindigde ik met 1 Johannes 2:27 dat zegt dat de zalving die we ontvangen hebben van Hem, op ons blijft. Dat wil zeggen dat ik allereerst Zijn manifeste aanwezigheid en Zijn geopenbaarde wil, niet in een ontmoeting, kerk genaamd, ga zoeken. Maar ik kijk naar binnen, naar Hem, gedurende de hele dag, zodat ik kan volgen waar Hij leidt.
Carrabba’s of Abuelo’s?
In Tulsa is er een straat, de 71e, die meer dan 5 km. lang is en vele winkels en restaurants heeft. Aan die straat vind je ons favoriete Mexicaans restaurant Abuelo’s, en ons favoriete Italiaans restaurant Carrabba’s. Ze bevinden zich op die straat, naast elkaar en daar gaan we naar toe als we uitgaan. Op één zo’n avondje uit vroeg Barb mij naar welk restaurant ik wilde gaan.
Nu moet je weten dat wij bijna 35 jaar getrouwd zijn, en daarvoor gingen we al 4 jaar met elkaar om, EN we hadden dezelfde vrienden, gingen naar dezelfde verjaardagsfeestjes vanaf dat we ongeveer 8 jaar oud waren. Toen we 12 waren, kwam zij naar de belijdenis Dienst in de Episcopaalse kerk, waar ik toen belijdenis deed. Dus weet ik als Barb vraagt waar we zullen gaan eten, dat zij eigenlijk zegt: “Ik weet wel waar ik graag naar toe ga en deze vraag is een test om te zien of jij en ik hetzelfde denken.”
Het punt is, dat mijn denken in lijn is met die van haar, en ik wist dat het voor die avond Abuelo’s zou zijn. Maar ik vroeg me af of ik haar zou zeggen dat ik eigenlijk meer zin had om naar Carrabba’s te gaan om een Filet Marsala te bestellen. Of zeg ik haar dat ik gisteren al Mexicaans gegeten heb toen ik lunchte met één van de mannen van onze kerk? Ik weet dat zij zou opgeven wat zij zou willen, als ze dat van mij zou horen, maar hoezeer ik ook Filet Marsala wilde eten, nog meer wilde ik haar een plezier doen.
Gelukkig maar dat ik van Mexicaans eten houd, want daar gingen we dus die avond naartoe.
Als ze dit leest, komt ze te weten dat ik eigenlijk die avond Italiaans wilde eten, want liefde zoekt zichzelf niet. Vaak houd dat in iets anders gaan doen om in een behoefte te voorzien en stil blijven, niet noemen wat je eigenlijk zelf graag zou willen. God is liefde, dus als ik dat voor mijn vrouw doe, hoeveel te meer verandert Hij van richting voor ons?
Profetie of haar eigen geest?
Zij speelde een instrument in ons aanbiddingsteam, en vaak werd ze door de Heer gebruikt om tot de gemeente te profeteren. Maar even vaak was wat zij zei niet een profetie voor de gemeente, maar iets wat voortkwam uit haar ziel, vanuit iets wat de Heer haar geleerd had die week en dat nog steeds in haar aan het werken was, en dus voelde zij zich ‘geleid’ om een ‘Zo spreekt de Heer’ erop te plakken en dit aan de gemeente als een profetie te geven. Vaak gaf zij zo’n woord vlak voordat een werkelijk woord of tongen en uitleg door iemand anders uitgesproken werd.
Ik was de pastor en onze aanbiddingsleider wist ook wat van God was en wat niet, en heel vaak, als zij één van haar profetieën doorgaf, keken hij en ik elkaar aan, en we wachtten geduldig tot ze klaar was zodat diegene die een ECHT woord van de Heer had, dat kon gaan uitspreken.
Weet je dat ik er nooit met haar over gesproken heb? Ook al was wat zij doorgaf niet door de Heer bedoeld voor dat moment, het zegende mensen en was niet on-Bijbels – het was gewoon niet wat Hij bedoeld had voor dat moment. Maar Hij leek altijd in staat met de stroom mee te gaan in een dienst, dus leerde ik dat ook te doen.
Ik was in een dienst als gastspreker en het aanbiddingsteam kon zich niet echt richten op ware aanbidding, men had een lied dat helemaal over Hem ging – Heilig, Heilig, Heilig – en dan zong men daarna een lied dat zei hoe jammerlijk en arm we wel niet waren, en daarna was er weer een focus op Hem. Dat maakte het moeilijk geconcentreerd te blijven.
Die avond, tijdens een lied dat zich op Hem richtte, verscheen de Heer, en ik vertelde over mijn frustratie met de aanbidding en het feit dat 2/3 van de gemeente ongeïnteresseerd leek. Hij reageerde: “Het is OK, Ik doe vanavond wat Ik kan doen, en de volgende keer als je terug komt, zal het anders zijn, en dan kan Ik meer doen.” Toen liep Hij wat rond en sprak tot een paar mensen, en verdween toen. Ik bleef achter, verbaasd en vol ontzag over Zijn goedgunstigheid.
Interrupties in Zijn schema – ga mee met de stroom
Handelingen 10:38 zegt dat de vader “Jezus van Nazareth zalfde en dat Hij is rondgegaan, weldoende en genezende allen, die door de duivel overweldigd waren.”
Jezus was gezalfd om goed te doen. En nu zijn wij Zijn lichaam op aarde, de enige Jezus die mensen ooit zullen zien. Wij zijn gezalfd om goed te doen.
We moeten onze religieuze brillen afzetten, de zalving uit die Zondagmorgen halen, en beseffen dat de zalving van ons kan vragen van richting te veranderen voor zoiets eenvoudigs en ‘ongeestelijks’ als het brengen van een schaal met koekjes naar een buurvrouw, of een bezoekje brengen aan de buurman die ziek geweest is, of iemand bellen die je op je hart had. Ging rond, goed doende….gezalfd om goed te doen….
Rondgaan, goeddoen
Hij veranderde water in wijn en deed dat anoniem, op een manier dat de eer naar de gastheer en gastvrouw ging.
Hij voedde 5.000 en later nog eens 4.000 mannen, vrouwen en kinderen niet meegeteld, nadat zij naar de woestijn waren gekomen om naar Hem te luisteren, totdat het tijd was geworden om te eten.
Hij zegende kinderen toen ze naar Hem toekwamen, al wilden Zijn discipelen ze wegsturen.
Hij betaalde huur voor het gebruik van een vissersboot, door Petrus, Jacobus en Johannes zoveel vis te laten vangen dat hun boten bijna zonken en hun netten bijna braken. (Lucas 5:1-10)
Je kunt zeggen dat Hij de mensen diende in wat hun noden waren – zoals vorige week genoemd – Hij ging met mensen mee om hen te genezen, of hun kinderen, hun dienstknechten, ook al onderbrak dat Zijn reis. Hij ging rond, goeddoende, at met de niet geliefden, de gehate, of onreinen, en was door de Vader gezalfd om dat te doen. En Hij deed dat, omdat, zoals Hij zei, Hij alleen deed wat Hij de Vader zag doen – gewillig een andere richting op te gaan, met genade.
Geïnteresseerd in het hart, niet in leerstelling
Ik had gesproken in een traditionele gemeente en de pastor nam mij en anderen mee naar een Mexicaans restaurant. We waren met 8 mensen. Terwijl de serveerster heen en weer liep om drinken en chips en salsa en zo te brengen, merkte ik op dat ze een Spaans accent had, dus vroeg ik waar ze vandaan kwam. Ze zei dat ze uit Argentinië kwam en dat ze onderwijs volgde om een verpleegkundige te worden.
Toen ze weer naar de keuken liep om meer chips en salsa op te halen, vroeg ik terloops: “Heeft U iets voor haar, Vader?”
Onmiddellijk, alsof Hij erop gewacht had dat ik dat zou vragen, zag ik een groot, rechthoekig ‘raam’, bij gebrek aan een betere term, of zoiets als een groot TV scherm, in de lucht. Ik zag een meisje van 5 of 6 jaar oud en ik wist intuïtief dat het de serveerster was, rijdend op een klein paard. Ik zag het paard vanaf zijn kop, en het meisje vanaf haar middel, maar ik kon zien dat ze op en neer ging, terwijl ze paard reed. Achter haar stond een man, glunderend van trots, waarvan ik dacht dat het haar vader was, opgetogen haar te zien rijden.
Een leuke tijd hebben
Terwijl ik keek, sprak de Vader: “Vertel haar dat haar vader bij Mij is, en dat Hij een geweldige tijd heeft, zoals toen zij paard reed en hij naar haar keek en ze daarna samen gingen spelen.” Toen verdween het beeld.
Toen zij weer naar onze tafel kwam, vroeg ik haar naar haar familie, en ze werd somber. Ze vertelde, terwijl ze haar tranen wegveegde, dat ze haar familie miste en dat haar vader 6 maanden geleden gestorven was. Maar, zei ze, ze wist dat hij in de hemel was en dat ze nu elke dag tot hem kon bidden, en dat hij over haar waakt, dus in zekere zin voelde ze zich dichter bij hem. Door wat ze zei, en wetend dat ze uit Argentinië kwam, wist ik dat ze Rooms katholiek opgegroeid was.
Omdat de Vader mij instructies gegeven had en Hij ervoor koos haar theologische fout niet te adresseren, deed ik dat ook niet, maar wel vroeg ik haar of haar vader een biddend iemand was. Ze benadrukte dat hij dat was, en dat hij altijd naar de mis ging en kaarsen brandde voor de mensen waar hij voor bad.
Toen vertelde ik haar wat ik gezien had, waarop ze begon te huilen. Door haar tranen heen vertelde ze dat het een speelgoed paard was op veren en zij en haar vader speelden samen toen zij nog klein was en dan deden ze net alsof ze allerlei avonturen op dat paard meemaakten. Wetend dat hij in de hemel is en een fantastische tijd heeft, gaf haar rust en verlichte de schuldgevoelens die ze had omdat ze niet thuis bij haar moeder en familie kon zijn na de dood van haar vader.
Ging rond, goed doende…..gezalfd om goed te doen…
Bij sommigen kan het een gevoelig punt zijn dat Hij zo genadevol was voor iemand met zo’n serieus foutieve leer als bidden tot een overleden vader, maar liefde en daardoor de zalving van de Vader, voorziet in noden en let niet op dingen die op dat moment niet noodzakelijk zijn. Hij kan haar later op een andere manier corrigeren. Toen Jezus de overspelige vrouw vertelde dat Hij haar niet veroordeelde, maar dat ze niet meer moest zondigen, berispte Hij haar niet dat zij de deur voor die overspelige relatie had geopend. Hij voorzag alleen in de nood, zei wat nodig was, en ging verder.
Toen Jezus noemde dat Hij ‘zachtmoedig en nederig van hart’ is en ‘leert van Mij,’ meende Hij dat. Wij moeten zachtmoedig en nederig van hart worden, zoals Hij is, en van Hem leren. Wandel in liefde, volg de zalving, en voeg er niets aan toe.
Wat Hij tegen Chris zei
Regelmatig noem ik onze gehandicapte zoon Chris. Hij is 33, maar mentaal 4, veroorzaakt doordat de navelstreng om zijn nek gewikkeld was tijdens de bevalling, waardoor zijn hersenen een zuurstoftekort kregen en waardoor zijn benen niet normaal zijn gegroeid.
Eén van de dingen waar Chris van beroofd is, is het concept van tijd. Als ik hem vertel dat ik weg moet om mensen over Jezus te vertellen en dat ik hem pas weer over 10 dagen zal zien, zegt hij: “OK, zie je morgen” of “Zie je volgende week!”
Dus hem zover krijgen dat hij begrijpt dat hij ‘door Zijn striemen genezen IS’, is op niets uitgelopen. Hij begrijpt het begrip volgende week niet, laat staan dat 2000 jaar geleden betaald is voor zijn genezing. Maar wat hij wel weet, is dit: “Als ik naar de hemel ga, hoef ik geen rolstoel meer.” En “Als ik naar de hemel ga, kan ik rennen.”
Op een dag kwam hij kruipend door de hal, wat hij op een ‘leger-achtige’ manier doet, zichzelf vooruit bewegend met zijn armen. “Pa! Pa! Weet je wat Jezus tegen mij zei?!” ik zei: “Nee, Chris, wat heeft de Heer tegen jou gezegd?”
“Jezus zei dat Hij met mij door de bergen gaat wandelen! Yep, dat zei Hij. Hij gaat met mij door de bergen wandelen! Yahoo! (blij gelach). Dat wordt leuk, yep, Hij gaat met mij in de bergen wandelen.”
Wie was gezalfd…..deed goed….
Hij deed goed door mijn zoon die belofte te geven van een toekomstige wandel met hem.
De zalving is in ons, en die aanwezigheid is dat van onze nederige, zachtmoedige, met beide benen op de grond, Vader en Heer. Laat de momenten dat je in de kerk bent, niet de enige momenten zijn dat je uitziet naar dat gevoel van ‘de zalving,’ maar elke dag als je wakker wordt, zeg ‘goedemorgen, Vader,’ en kijk naar binnen om te zien waar die altijd aanwezige zalving wil dat jij voor gaat bidden of wat Hij wil dat je gaat doen die dag….het kan zoiets eenvoudigs zijn als een beker water aan een kind geven, of kleding aan iemand die dat nodig heeft, een bezoekje aan een ziek iemand of aan een gevangene – wij zijn gezalfd om goed te doen omdat Jezus nog STEEDS gezalfd is om goed te doen, en dat blijft doen, door ons heen.
De volgende keer een nieuw onderwerp, zegen
John Fenn / vertaling AHJ
www.cwowi.org
Vorige week eindigde ik met 1 Johannes 2:27 dat zegt dat de zalving die we ontvangen hebben van Hem, op ons blijft. Dat wil zeggen dat ik allereerst Zijn manifeste aanwezigheid en Zijn geopenbaarde wil, niet in een ontmoeting, kerk genaamd, ga zoeken. Maar ik kijk naar binnen, naar Hem, gedurende de hele dag, zodat ik kan volgen waar Hij leidt.
Carrabba’s of Abuelo’s?
In Tulsa is er een straat, de 71e, die meer dan 5 km. lang is en vele winkels en restaurants heeft. Aan die straat vind je ons favoriete Mexicaans restaurant Abuelo’s, en ons favoriete Italiaans restaurant Carrabba’s. Ze bevinden zich op die straat, naast elkaar en daar gaan we naar toe als we uitgaan. Op één zo’n avondje uit vroeg Barb mij naar welk restaurant ik wilde gaan.
Nu moet je weten dat wij bijna 35 jaar getrouwd zijn, en daarvoor gingen we al 4 jaar met elkaar om, EN we hadden dezelfde vrienden, gingen naar dezelfde verjaardagsfeestjes vanaf dat we ongeveer 8 jaar oud waren. Toen we 12 waren, kwam zij naar de belijdenis Dienst in de Episcopaalse kerk, waar ik toen belijdenis deed. Dus weet ik als Barb vraagt waar we zullen gaan eten, dat zij eigenlijk zegt: “Ik weet wel waar ik graag naar toe ga en deze vraag is een test om te zien of jij en ik hetzelfde denken.”
Het punt is, dat mijn denken in lijn is met die van haar, en ik wist dat het voor die avond Abuelo’s zou zijn. Maar ik vroeg me af of ik haar zou zeggen dat ik eigenlijk meer zin had om naar Carrabba’s te gaan om een Filet Marsala te bestellen. Of zeg ik haar dat ik gisteren al Mexicaans gegeten heb toen ik lunchte met één van de mannen van onze kerk? Ik weet dat zij zou opgeven wat zij zou willen, als ze dat van mij zou horen, maar hoezeer ik ook Filet Marsala wilde eten, nog meer wilde ik haar een plezier doen.
Gelukkig maar dat ik van Mexicaans eten houd, want daar gingen we dus die avond naartoe.
Als ze dit leest, komt ze te weten dat ik eigenlijk die avond Italiaans wilde eten, want liefde zoekt zichzelf niet. Vaak houd dat in iets anders gaan doen om in een behoefte te voorzien en stil blijven, niet noemen wat je eigenlijk zelf graag zou willen. God is liefde, dus als ik dat voor mijn vrouw doe, hoeveel te meer verandert Hij van richting voor ons?
Profetie of haar eigen geest?
Zij speelde een instrument in ons aanbiddingsteam, en vaak werd ze door de Heer gebruikt om tot de gemeente te profeteren. Maar even vaak was wat zij zei niet een profetie voor de gemeente, maar iets wat voortkwam uit haar ziel, vanuit iets wat de Heer haar geleerd had die week en dat nog steeds in haar aan het werken was, en dus voelde zij zich ‘geleid’ om een ‘Zo spreekt de Heer’ erop te plakken en dit aan de gemeente als een profetie te geven. Vaak gaf zij zo’n woord vlak voordat een werkelijk woord of tongen en uitleg door iemand anders uitgesproken werd.
Ik was de pastor en onze aanbiddingsleider wist ook wat van God was en wat niet, en heel vaak, als zij één van haar profetieën doorgaf, keken hij en ik elkaar aan, en we wachtten geduldig tot ze klaar was zodat diegene die een ECHT woord van de Heer had, dat kon gaan uitspreken.
Weet je dat ik er nooit met haar over gesproken heb? Ook al was wat zij doorgaf niet door de Heer bedoeld voor dat moment, het zegende mensen en was niet on-Bijbels – het was gewoon niet wat Hij bedoeld had voor dat moment. Maar Hij leek altijd in staat met de stroom mee te gaan in een dienst, dus leerde ik dat ook te doen.
Ik was in een dienst als gastspreker en het aanbiddingsteam kon zich niet echt richten op ware aanbidding, men had een lied dat helemaal over Hem ging – Heilig, Heilig, Heilig – en dan zong men daarna een lied dat zei hoe jammerlijk en arm we wel niet waren, en daarna was er weer een focus op Hem. Dat maakte het moeilijk geconcentreerd te blijven.
Die avond, tijdens een lied dat zich op Hem richtte, verscheen de Heer, en ik vertelde over mijn frustratie met de aanbidding en het feit dat 2/3 van de gemeente ongeïnteresseerd leek. Hij reageerde: “Het is OK, Ik doe vanavond wat Ik kan doen, en de volgende keer als je terug komt, zal het anders zijn, en dan kan Ik meer doen.” Toen liep Hij wat rond en sprak tot een paar mensen, en verdween toen. Ik bleef achter, verbaasd en vol ontzag over Zijn goedgunstigheid.
Interrupties in Zijn schema – ga mee met de stroom
Handelingen 10:38 zegt dat de vader “Jezus van Nazareth zalfde en dat Hij is rondgegaan, weldoende en genezende allen, die door de duivel overweldigd waren.”
Jezus was gezalfd om goed te doen. En nu zijn wij Zijn lichaam op aarde, de enige Jezus die mensen ooit zullen zien. Wij zijn gezalfd om goed te doen.
We moeten onze religieuze brillen afzetten, de zalving uit die Zondagmorgen halen, en beseffen dat de zalving van ons kan vragen van richting te veranderen voor zoiets eenvoudigs en ‘ongeestelijks’ als het brengen van een schaal met koekjes naar een buurvrouw, of een bezoekje brengen aan de buurman die ziek geweest is, of iemand bellen die je op je hart had. Ging rond, goed doende….gezalfd om goed te doen….
Rondgaan, goeddoen
Hij veranderde water in wijn en deed dat anoniem, op een manier dat de eer naar de gastheer en gastvrouw ging.
Hij voedde 5.000 en later nog eens 4.000 mannen, vrouwen en kinderen niet meegeteld, nadat zij naar de woestijn waren gekomen om naar Hem te luisteren, totdat het tijd was geworden om te eten.
Hij zegende kinderen toen ze naar Hem toekwamen, al wilden Zijn discipelen ze wegsturen.
Hij betaalde huur voor het gebruik van een vissersboot, door Petrus, Jacobus en Johannes zoveel vis te laten vangen dat hun boten bijna zonken en hun netten bijna braken. (Lucas 5:1-10)
Je kunt zeggen dat Hij de mensen diende in wat hun noden waren – zoals vorige week genoemd – Hij ging met mensen mee om hen te genezen, of hun kinderen, hun dienstknechten, ook al onderbrak dat Zijn reis. Hij ging rond, goeddoende, at met de niet geliefden, de gehate, of onreinen, en was door de Vader gezalfd om dat te doen. En Hij deed dat, omdat, zoals Hij zei, Hij alleen deed wat Hij de Vader zag doen – gewillig een andere richting op te gaan, met genade.
Geïnteresseerd in het hart, niet in leerstelling
Ik had gesproken in een traditionele gemeente en de pastor nam mij en anderen mee naar een Mexicaans restaurant. We waren met 8 mensen. Terwijl de serveerster heen en weer liep om drinken en chips en salsa en zo te brengen, merkte ik op dat ze een Spaans accent had, dus vroeg ik waar ze vandaan kwam. Ze zei dat ze uit Argentinië kwam en dat ze onderwijs volgde om een verpleegkundige te worden.
Toen ze weer naar de keuken liep om meer chips en salsa op te halen, vroeg ik terloops: “Heeft U iets voor haar, Vader?”
Onmiddellijk, alsof Hij erop gewacht had dat ik dat zou vragen, zag ik een groot, rechthoekig ‘raam’, bij gebrek aan een betere term, of zoiets als een groot TV scherm, in de lucht. Ik zag een meisje van 5 of 6 jaar oud en ik wist intuïtief dat het de serveerster was, rijdend op een klein paard. Ik zag het paard vanaf zijn kop, en het meisje vanaf haar middel, maar ik kon zien dat ze op en neer ging, terwijl ze paard reed. Achter haar stond een man, glunderend van trots, waarvan ik dacht dat het haar vader was, opgetogen haar te zien rijden.
Een leuke tijd hebben
Terwijl ik keek, sprak de Vader: “Vertel haar dat haar vader bij Mij is, en dat Hij een geweldige tijd heeft, zoals toen zij paard reed en hij naar haar keek en ze daarna samen gingen spelen.” Toen verdween het beeld.
Toen zij weer naar onze tafel kwam, vroeg ik haar naar haar familie, en ze werd somber. Ze vertelde, terwijl ze haar tranen wegveegde, dat ze haar familie miste en dat haar vader 6 maanden geleden gestorven was. Maar, zei ze, ze wist dat hij in de hemel was en dat ze nu elke dag tot hem kon bidden, en dat hij over haar waakt, dus in zekere zin voelde ze zich dichter bij hem. Door wat ze zei, en wetend dat ze uit Argentinië kwam, wist ik dat ze Rooms katholiek opgegroeid was.
Omdat de Vader mij instructies gegeven had en Hij ervoor koos haar theologische fout niet te adresseren, deed ik dat ook niet, maar wel vroeg ik haar of haar vader een biddend iemand was. Ze benadrukte dat hij dat was, en dat hij altijd naar de mis ging en kaarsen brandde voor de mensen waar hij voor bad.
Toen vertelde ik haar wat ik gezien had, waarop ze begon te huilen. Door haar tranen heen vertelde ze dat het een speelgoed paard was op veren en zij en haar vader speelden samen toen zij nog klein was en dan deden ze net alsof ze allerlei avonturen op dat paard meemaakten. Wetend dat hij in de hemel is en een fantastische tijd heeft, gaf haar rust en verlichte de schuldgevoelens die ze had omdat ze niet thuis bij haar moeder en familie kon zijn na de dood van haar vader.
Ging rond, goed doende…..gezalfd om goed te doen…
Bij sommigen kan het een gevoelig punt zijn dat Hij zo genadevol was voor iemand met zo’n serieus foutieve leer als bidden tot een overleden vader, maar liefde en daardoor de zalving van de Vader, voorziet in noden en let niet op dingen die op dat moment niet noodzakelijk zijn. Hij kan haar later op een andere manier corrigeren. Toen Jezus de overspelige vrouw vertelde dat Hij haar niet veroordeelde, maar dat ze niet meer moest zondigen, berispte Hij haar niet dat zij de deur voor die overspelige relatie had geopend. Hij voorzag alleen in de nood, zei wat nodig was, en ging verder.
Toen Jezus noemde dat Hij ‘zachtmoedig en nederig van hart’ is en ‘leert van Mij,’ meende Hij dat. Wij moeten zachtmoedig en nederig van hart worden, zoals Hij is, en van Hem leren. Wandel in liefde, volg de zalving, en voeg er niets aan toe.
Wat Hij tegen Chris zei
Regelmatig noem ik onze gehandicapte zoon Chris. Hij is 33, maar mentaal 4, veroorzaakt doordat de navelstreng om zijn nek gewikkeld was tijdens de bevalling, waardoor zijn hersenen een zuurstoftekort kregen en waardoor zijn benen niet normaal zijn gegroeid.
Eén van de dingen waar Chris van beroofd is, is het concept van tijd. Als ik hem vertel dat ik weg moet om mensen over Jezus te vertellen en dat ik hem pas weer over 10 dagen zal zien, zegt hij: “OK, zie je morgen” of “Zie je volgende week!”
Dus hem zover krijgen dat hij begrijpt dat hij ‘door Zijn striemen genezen IS’, is op niets uitgelopen. Hij begrijpt het begrip volgende week niet, laat staan dat 2000 jaar geleden betaald is voor zijn genezing. Maar wat hij wel weet, is dit: “Als ik naar de hemel ga, hoef ik geen rolstoel meer.” En “Als ik naar de hemel ga, kan ik rennen.”
Op een dag kwam hij kruipend door de hal, wat hij op een ‘leger-achtige’ manier doet, zichzelf vooruit bewegend met zijn armen. “Pa! Pa! Weet je wat Jezus tegen mij zei?!” ik zei: “Nee, Chris, wat heeft de Heer tegen jou gezegd?”
“Jezus zei dat Hij met mij door de bergen gaat wandelen! Yep, dat zei Hij. Hij gaat met mij door de bergen wandelen! Yahoo! (blij gelach). Dat wordt leuk, yep, Hij gaat met mij in de bergen wandelen.”
Wie was gezalfd…..deed goed….
Hij deed goed door mijn zoon die belofte te geven van een toekomstige wandel met hem.
De zalving is in ons, en die aanwezigheid is dat van onze nederige, zachtmoedige, met beide benen op de grond, Vader en Heer. Laat de momenten dat je in de kerk bent, niet de enige momenten zijn dat je uitziet naar dat gevoel van ‘de zalving,’ maar elke dag als je wakker wordt, zeg ‘goedemorgen, Vader,’ en kijk naar binnen om te zien waar die altijd aanwezige zalving wil dat jij voor gaat bidden of wat Hij wil dat je gaat doen die dag….het kan zoiets eenvoudigs zijn als een beker water aan een kind geven, of kleding aan iemand die dat nodig heeft, een bezoekje aan een ziek iemand of aan een gevangene – wij zijn gezalfd om goed te doen omdat Jezus nog STEEDS gezalfd is om goed te doen, en dat blijft doen, door ons heen.
De volgende keer een nieuw onderwerp, zegen
John Fenn / vertaling AHJ
www.cwowi.org
RSS Feed