Dag allemaal,
De vorige keer vertelde ik over de zalving in aanbidding, Zijn tegenwoordigheid ingaan en onszelf geven in aanbidding.
Dat wil niet zeggen dat ik niet houd van lofprijs liederen, want dat doe ik wel. Ik houd van liederen die spreken over toewijding aan de Vader en je hart helemaal aan Hem geven – maar voor mezelf, ik krijg pas een gevoel van richting (zalving) als ik stop met zingen over mijn hart en mijn noden en als ik mij begin te richten, 100%, op Hem. DAN, in die gemeenschap, die uitwisseling van gedachten en gevoelens, wordt Zijn aanwezigheid het sterkst gevoeld. Op de momenten dat we niet meer zingen over onszelf, begint Hij te zingen en tot ons te spreken over Zijn liefde voor ons. Maar om daar te komen, moet je stoppen met ‘zelf’ en je richten op Hem.
Volmacht
Iedereen verwachtte dat mijn opa eerder zou sterven dan mijn oma, maar zo is het niet gegaan. Je weet hoe ze iemand voor een operatie vertellen, dat er een kans is van 1 op 27.000 dat je allergisch bent voor een medicijn? Mijn oma was die 1 van de 27.000 die een slechte reactie had en nooit meer wakker werd.
Mijn opa was er kapot van en zijn mentale conditie verslechterde daarop bijna direct, daar hij de wil om te leven opgaf. Vandaag kennen we de ziekte van Alzheimer, maar in die tijd werd het ‘seniel’ genoemd. Hij gaf mijn moeder ‘volmacht’ voordat hij te slecht zou zijn, en zij behield die volmacht tot aan zijn dood, een aantal jaren later.
‘Volmacht’ is het gezag hebben namens iemand anders te handelen in legale of financiële zaken en er wordt verwacht dat men handelt op dezelfde manier als de persoon die jou dat gezag gaf. Het is niet om er persoonlijk beter van te worden, maar je moet er bewust van zijn dat je doet wat die persoon zou hebben willen doen. Dat is wat de Vader aan Jezus gaf, en nu aan ons gegeven heeft als het lichaam van Christus, zodat wij het gezag hebben op aarde te handelen namens Hem.
Geloof, kracht, gezag
Deze serie begon met Lucas 5:17, waar Jezus aan het leren was en er ‘kracht was om te genezen’. Dat laat zien dat de Vader de kracht is en Jezus het gezag, de autoriteit, om die kracht te gebruiken.
Jezus zei over Zichzelf, in Johannes 5:19 en 30: “Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, de Zoon kan niets doen van Zichzelf, of Hij moet het de Vader zien doen, want wat deze doet, dat doet ook de Zoon evenzo. Ik kan van Mijzelf niets doen, gelijk Ik hoor, oordeel ik….”
In Handelingen 2:22 zegt Petrus, die 3 ½ jaar met Jezus geweest was, dit: “Jezus, de Nazireeër, een man u van Godswege aangewezen door krachten, wonderen en tekenen, die God door Hem in uw midden verricht heeft…”
In het Hogepriesterlijk gebed, in Johannes 17, vlak voordat Jezus naar de hof van Gethsemané ging, zei Hij dit tegen de Vader: “Ik heb U verheerlijkt op de aarde, door het werk te voleindigen, dat Gij Mij te doen gegeven hebt. Ik heb Uw naam geopenbaard aan de mensen, die Gij Mij uit de wereld gegeven hebt. De woorden die Gij Mij gegeven hebt, heb ik hun gegeven.”(4,6,8,14)
Het lichaam van Christus
De Vader was de kracht achter alles wat Jezus zei en deed, en Hij had Jezus het gezag gegeven in Zijn naam te handelen, wat we vandaag de dag ‘volmacht’ noemen.
Voordat Jezus naar de hemel ging, zei Hij dit: “Mij is gegeven alle macht in de hemel en op de aarde. Gaat dan henen, maakt alle volken tot Mijn discipelen en doopt hen in de naam des Vaders en de Zoons en des Heiligen Geestes, en leert hen onderhouden al wat Ik u bevolen heb….” (Matth. 28:18,19)
Mij is gegeven alle macht…..gaat dan (daarom) henen….Wij hebben het gezag de naam van Jezus te gebruiken om demonen uit te werpen, om handen op zieken te leggen, om vrijmoedig naar de Vader te gaan in gebed ten behoeve van anderen.
Maar ik heb duidelijk laten zien in hoofdstuk en vers, dat het gezag om de Naam van Jezus te gebruiken, in samenwerking MOET zijn met de kracht van de Vader – de zalving – anders is de naam tevergeefs gebruikt, en wordt er geen kracht vrij gezet.
Wat wil dit zeggen in de dagelijkse praktijk?
Als de zalving de manifestatie is van de aanwezigheid van de Vader en de openbaring van Zijn wil in een bepaalde situatie, wat wil dit dan voor jou en mij zeggen!?
We vinden een aanwijzing bij de tekst waar we deze serie mee begonnen zijn, Lucas 5:17: “…terwijl Hij bezig was te leren….was er kracht des Heren zodat Hij kon genezen…”
Merk op – Jezus was iets heel anders aan het doen toen de kracht er ineens was om een andere richting op te gaan. Dat houdt in dat ons kerk denken helemaal foutief is. de zalving is niets iets wat je in een dienst voelt , niet iets om van anderen te ontvangen. De zalving, of de kracht iets te doen gebeurt in het dagelijks leven, wanneer we bezig zijn met iets heel anders.
Wanneer kunnen we ‘de zalving’ verwachten?
Bedenk dat Jezus zei dat Hij alleen kon doen wat Hij de Vader zag doen, en toch waren de meeste wonderen die Hij deed, onderbrekingen in wat Hij aan het doen was, niet iets wat Hij gepland had. Dus terwijl Hij met de dagelijkse dingen bezig was, was Hij voortdurend op de uitkijk naar wat de Vader deed en zei.
We hebben het helemaal mis, nietwaar? Wij zijn getraind naar de kerk te gaan of naar een bijeenkomst met een speciale spreken, en dan zullen we gezalfd onderwijs en gezalfde aanbidding meemaken – dat wil zeggen dat we de kracht van God voelen of ervaren als Hij een speciale kant op wil. Prijs de Heer voor die momenten, maar waarom zijn we getraind ALLEEN daar te zoeken naar ‘de zalving’, als de voorbeelden in de schrift laten zien dat de zalving er was in het dagelijks leven?
Bedenk wat er in Johannes 2:1-11 staat, waar Jezus slechts een gast op een bruiloft was, toen Hij genadevol water in wijn veranderde. Kijk naar deze andere onderbrekingen:
Een melaatse kwam naar Jezus toe gelopen, terwijl Hij van een berg afkwam, en werd genezen. Matth. 8:1-4. Toen hij Kafarnaüm binnenging, hield een Romeinse hoofdman Hem tegen vanwege een geliefde knecht die ziek was. Matt. 8:5-13.
En toen Hij het huis van Petrus binnengin, zag Hij dat Petrus schoonmoeder met koorts op bed lag, en Hij genas haar. Matt. 8:14
Toen Hij op een boot lag te slapen, maakten Zijn discipelen hem wakker omdat er een storm was, en ze waren bang te zinken. Hij werd wakker, vertelde de wind en de golven rustig te zijn, en dat gebeurde. Matth. 8:23-27
En ga zo maar door – toen Hij wegging uit Jericho, riep blinde Bartimeüs het uit naar Hem, een onderbreking in Zijn reis, en hij werd genezen. Marcus 10:46-52
In Mattheüs 9:27-31 volgden twee blinde mannen Hem toen Hij een huis binnenging, en werden genezen.
In Marcus 5:21-43 was het Jaïrus die tot Hem kwam en Jezus vroeg met hem mee te gaan naar zijn huis om zijn dochter de handen op te leggen, en het eerste niet geplande wonder vond plaats. En terwijl Hij onderweg was, raakte een bloedvloeiende vrouw Zijn klederen aan en werd genezen – en dit gaat zo de hele evangeliën door.
Misschien zeg je nu dat dit voor Jezus opging, maar in Handelingen 3:1-7, toen Petrus en Johannes onderweg waren naar de tempel, kwam een verlamde bedelaar naar hen toe om geld te vragen, en werd uiteindelijk genezen. En wat denk je van Filippus, bezig met zijn eigen dingen, in Handelingen 8:26, toen een engel hem vertelde de eenzame weg naar Gaza te nemen, waar hij een kamerling uit Ethiopië tegenkwam die even later wedergeboren werd!
Dan is er Petrus, die op het dak was, hongerig werd en een visioen zag, in Handelingen 10, wat ertoe leidde dat hij naar het huis van de Romein Cornelius ging, waar Hij hen over Jezus vertelde en de doop met de Heilige Geest. en ik denk dat het niet de bedoeling van Paulus was dat Eutychus in slaap viel tijdens zijn onderwijs, en daardoor 3 verdiepingen naar beneden viel, dood. Paulus wekte hem uit de dood op, ging weer naar boven en onderwees tot de morgenstond! Handelingen 20:6-12
Kun jij je aanpassen?
Dus je ziet dat Handelingen normaal Christendom is, en bijna alles wat we om ons heen zien, is abnormaal Christendom. We zijn getraind de zalving in de kerk te verwachten, of zelfs in onze huiskerken, terwijl de Bijbel duidelijk laat zien dat de zalving, de manifeste kracht, aanwezigheid, en openbaring van de wil van de Vader, plaats vindt in de loop van ons leven!
Kunnen wij ons daarbij aanpassen? Ik was in een winkel en zag vanuit mijn ooghoeken een kleinere vrouw, die moeite deed iets van de bovenste plank te pakken. Ik was van plan door te lopen, maar had de indruk dat ik moest stoppen om haar te helpen. Dus ik keerde me om, een onderbreking van wat ik aan het doen was. Ik stopte om haar te helpen en wat later was ik aan het bidden voor haar pijnlijke schouder. Ze zei dat het ineens stukken beter ging, en bedankte mij, en ik liep weer verder.
Ik werd op een parkeerplaats aangesproken door een jonge vrouw die om een kopje koffie vroeg. Normaal gesproken zou ik er niet op ingaan, omdat daar veel bedelaars zijn, maar ik voelde me gedrongen te stoppen en met haar te spreken. Uiteindelijk kwam het erop neer dat ik de koffieshop 20 dollar heb gegeven, zodat zij daar een aantal keer koffie kon komen drinken. Ik kon haar aanmoedigen te bidden, en dat was alles waar ze voor open stond – en toen ik tegen de Vader zei dat ik graag ook met haar had willen bidden, antwoordde Hij: “je deed wat Ik je vroeg te doen, en dat is alles wat ze vandaag kon ontvangen.”
Onze volmacht in Christus werkt net zo als een volmacht in de natuurlijke wereld – het is bedoeld om in het dagelijks leven te gebruiken en niet om opgesloten te zijn in één of ander gebouw, één of twee keer per week.
Zouden deze uitzonderingen op onze schema’s niet de norm moeten zijn, in plaats van uitzonderingen? En waarom zou dit zo moeten zijn en waarom moeten we uitzien naar de zalving in ons dagelijks leven? Omdat 1 Johannes 2:27 zegt:
“En wat u betreft, de zalving die gij van Hem ontvangen hebt, blijft op u, en gij hebt niet van node, dat iemand u lere, (dit wil niet zeggen dat we geen onderwijs meer nodig hebben, maar het legt de nadruk op de Heilige Geest in ons die ons leert) maar gelijk Zijn zalving u leert over alle dingen, en waarachtig is en geen leugen, blijft in Hem, gelijk zij u geleerd heeft.”
En hiermee gaan we volgende week verder,
Zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.cwowi.org
De vorige keer vertelde ik over de zalving in aanbidding, Zijn tegenwoordigheid ingaan en onszelf geven in aanbidding.
Dat wil niet zeggen dat ik niet houd van lofprijs liederen, want dat doe ik wel. Ik houd van liederen die spreken over toewijding aan de Vader en je hart helemaal aan Hem geven – maar voor mezelf, ik krijg pas een gevoel van richting (zalving) als ik stop met zingen over mijn hart en mijn noden en als ik mij begin te richten, 100%, op Hem. DAN, in die gemeenschap, die uitwisseling van gedachten en gevoelens, wordt Zijn aanwezigheid het sterkst gevoeld. Op de momenten dat we niet meer zingen over onszelf, begint Hij te zingen en tot ons te spreken over Zijn liefde voor ons. Maar om daar te komen, moet je stoppen met ‘zelf’ en je richten op Hem.
Volmacht
Iedereen verwachtte dat mijn opa eerder zou sterven dan mijn oma, maar zo is het niet gegaan. Je weet hoe ze iemand voor een operatie vertellen, dat er een kans is van 1 op 27.000 dat je allergisch bent voor een medicijn? Mijn oma was die 1 van de 27.000 die een slechte reactie had en nooit meer wakker werd.
Mijn opa was er kapot van en zijn mentale conditie verslechterde daarop bijna direct, daar hij de wil om te leven opgaf. Vandaag kennen we de ziekte van Alzheimer, maar in die tijd werd het ‘seniel’ genoemd. Hij gaf mijn moeder ‘volmacht’ voordat hij te slecht zou zijn, en zij behield die volmacht tot aan zijn dood, een aantal jaren later.
‘Volmacht’ is het gezag hebben namens iemand anders te handelen in legale of financiële zaken en er wordt verwacht dat men handelt op dezelfde manier als de persoon die jou dat gezag gaf. Het is niet om er persoonlijk beter van te worden, maar je moet er bewust van zijn dat je doet wat die persoon zou hebben willen doen. Dat is wat de Vader aan Jezus gaf, en nu aan ons gegeven heeft als het lichaam van Christus, zodat wij het gezag hebben op aarde te handelen namens Hem.
Geloof, kracht, gezag
Deze serie begon met Lucas 5:17, waar Jezus aan het leren was en er ‘kracht was om te genezen’. Dat laat zien dat de Vader de kracht is en Jezus het gezag, de autoriteit, om die kracht te gebruiken.
Jezus zei over Zichzelf, in Johannes 5:19 en 30: “Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, de Zoon kan niets doen van Zichzelf, of Hij moet het de Vader zien doen, want wat deze doet, dat doet ook de Zoon evenzo. Ik kan van Mijzelf niets doen, gelijk Ik hoor, oordeel ik….”
In Handelingen 2:22 zegt Petrus, die 3 ½ jaar met Jezus geweest was, dit: “Jezus, de Nazireeër, een man u van Godswege aangewezen door krachten, wonderen en tekenen, die God door Hem in uw midden verricht heeft…”
In het Hogepriesterlijk gebed, in Johannes 17, vlak voordat Jezus naar de hof van Gethsemané ging, zei Hij dit tegen de Vader: “Ik heb U verheerlijkt op de aarde, door het werk te voleindigen, dat Gij Mij te doen gegeven hebt. Ik heb Uw naam geopenbaard aan de mensen, die Gij Mij uit de wereld gegeven hebt. De woorden die Gij Mij gegeven hebt, heb ik hun gegeven.”(4,6,8,14)
Het lichaam van Christus
De Vader was de kracht achter alles wat Jezus zei en deed, en Hij had Jezus het gezag gegeven in Zijn naam te handelen, wat we vandaag de dag ‘volmacht’ noemen.
Voordat Jezus naar de hemel ging, zei Hij dit: “Mij is gegeven alle macht in de hemel en op de aarde. Gaat dan henen, maakt alle volken tot Mijn discipelen en doopt hen in de naam des Vaders en de Zoons en des Heiligen Geestes, en leert hen onderhouden al wat Ik u bevolen heb….” (Matth. 28:18,19)
Mij is gegeven alle macht…..gaat dan (daarom) henen….Wij hebben het gezag de naam van Jezus te gebruiken om demonen uit te werpen, om handen op zieken te leggen, om vrijmoedig naar de Vader te gaan in gebed ten behoeve van anderen.
Maar ik heb duidelijk laten zien in hoofdstuk en vers, dat het gezag om de Naam van Jezus te gebruiken, in samenwerking MOET zijn met de kracht van de Vader – de zalving – anders is de naam tevergeefs gebruikt, en wordt er geen kracht vrij gezet.
Wat wil dit zeggen in de dagelijkse praktijk?
Als de zalving de manifestatie is van de aanwezigheid van de Vader en de openbaring van Zijn wil in een bepaalde situatie, wat wil dit dan voor jou en mij zeggen!?
We vinden een aanwijzing bij de tekst waar we deze serie mee begonnen zijn, Lucas 5:17: “…terwijl Hij bezig was te leren….was er kracht des Heren zodat Hij kon genezen…”
Merk op – Jezus was iets heel anders aan het doen toen de kracht er ineens was om een andere richting op te gaan. Dat houdt in dat ons kerk denken helemaal foutief is. de zalving is niets iets wat je in een dienst voelt , niet iets om van anderen te ontvangen. De zalving, of de kracht iets te doen gebeurt in het dagelijks leven, wanneer we bezig zijn met iets heel anders.
Wanneer kunnen we ‘de zalving’ verwachten?
Bedenk dat Jezus zei dat Hij alleen kon doen wat Hij de Vader zag doen, en toch waren de meeste wonderen die Hij deed, onderbrekingen in wat Hij aan het doen was, niet iets wat Hij gepland had. Dus terwijl Hij met de dagelijkse dingen bezig was, was Hij voortdurend op de uitkijk naar wat de Vader deed en zei.
We hebben het helemaal mis, nietwaar? Wij zijn getraind naar de kerk te gaan of naar een bijeenkomst met een speciale spreken, en dan zullen we gezalfd onderwijs en gezalfde aanbidding meemaken – dat wil zeggen dat we de kracht van God voelen of ervaren als Hij een speciale kant op wil. Prijs de Heer voor die momenten, maar waarom zijn we getraind ALLEEN daar te zoeken naar ‘de zalving’, als de voorbeelden in de schrift laten zien dat de zalving er was in het dagelijks leven?
Bedenk wat er in Johannes 2:1-11 staat, waar Jezus slechts een gast op een bruiloft was, toen Hij genadevol water in wijn veranderde. Kijk naar deze andere onderbrekingen:
Een melaatse kwam naar Jezus toe gelopen, terwijl Hij van een berg afkwam, en werd genezen. Matth. 8:1-4. Toen hij Kafarnaüm binnenging, hield een Romeinse hoofdman Hem tegen vanwege een geliefde knecht die ziek was. Matt. 8:5-13.
En toen Hij het huis van Petrus binnengin, zag Hij dat Petrus schoonmoeder met koorts op bed lag, en Hij genas haar. Matt. 8:14
Toen Hij op een boot lag te slapen, maakten Zijn discipelen hem wakker omdat er een storm was, en ze waren bang te zinken. Hij werd wakker, vertelde de wind en de golven rustig te zijn, en dat gebeurde. Matth. 8:23-27
En ga zo maar door – toen Hij wegging uit Jericho, riep blinde Bartimeüs het uit naar Hem, een onderbreking in Zijn reis, en hij werd genezen. Marcus 10:46-52
In Mattheüs 9:27-31 volgden twee blinde mannen Hem toen Hij een huis binnenging, en werden genezen.
In Marcus 5:21-43 was het Jaïrus die tot Hem kwam en Jezus vroeg met hem mee te gaan naar zijn huis om zijn dochter de handen op te leggen, en het eerste niet geplande wonder vond plaats. En terwijl Hij onderweg was, raakte een bloedvloeiende vrouw Zijn klederen aan en werd genezen – en dit gaat zo de hele evangeliën door.
Misschien zeg je nu dat dit voor Jezus opging, maar in Handelingen 3:1-7, toen Petrus en Johannes onderweg waren naar de tempel, kwam een verlamde bedelaar naar hen toe om geld te vragen, en werd uiteindelijk genezen. En wat denk je van Filippus, bezig met zijn eigen dingen, in Handelingen 8:26, toen een engel hem vertelde de eenzame weg naar Gaza te nemen, waar hij een kamerling uit Ethiopië tegenkwam die even later wedergeboren werd!
Dan is er Petrus, die op het dak was, hongerig werd en een visioen zag, in Handelingen 10, wat ertoe leidde dat hij naar het huis van de Romein Cornelius ging, waar Hij hen over Jezus vertelde en de doop met de Heilige Geest. en ik denk dat het niet de bedoeling van Paulus was dat Eutychus in slaap viel tijdens zijn onderwijs, en daardoor 3 verdiepingen naar beneden viel, dood. Paulus wekte hem uit de dood op, ging weer naar boven en onderwees tot de morgenstond! Handelingen 20:6-12
Kun jij je aanpassen?
Dus je ziet dat Handelingen normaal Christendom is, en bijna alles wat we om ons heen zien, is abnormaal Christendom. We zijn getraind de zalving in de kerk te verwachten, of zelfs in onze huiskerken, terwijl de Bijbel duidelijk laat zien dat de zalving, de manifeste kracht, aanwezigheid, en openbaring van de wil van de Vader, plaats vindt in de loop van ons leven!
Kunnen wij ons daarbij aanpassen? Ik was in een winkel en zag vanuit mijn ooghoeken een kleinere vrouw, die moeite deed iets van de bovenste plank te pakken. Ik was van plan door te lopen, maar had de indruk dat ik moest stoppen om haar te helpen. Dus ik keerde me om, een onderbreking van wat ik aan het doen was. Ik stopte om haar te helpen en wat later was ik aan het bidden voor haar pijnlijke schouder. Ze zei dat het ineens stukken beter ging, en bedankte mij, en ik liep weer verder.
Ik werd op een parkeerplaats aangesproken door een jonge vrouw die om een kopje koffie vroeg. Normaal gesproken zou ik er niet op ingaan, omdat daar veel bedelaars zijn, maar ik voelde me gedrongen te stoppen en met haar te spreken. Uiteindelijk kwam het erop neer dat ik de koffieshop 20 dollar heb gegeven, zodat zij daar een aantal keer koffie kon komen drinken. Ik kon haar aanmoedigen te bidden, en dat was alles waar ze voor open stond – en toen ik tegen de Vader zei dat ik graag ook met haar had willen bidden, antwoordde Hij: “je deed wat Ik je vroeg te doen, en dat is alles wat ze vandaag kon ontvangen.”
Onze volmacht in Christus werkt net zo als een volmacht in de natuurlijke wereld – het is bedoeld om in het dagelijks leven te gebruiken en niet om opgesloten te zijn in één of ander gebouw, één of twee keer per week.
Zouden deze uitzonderingen op onze schema’s niet de norm moeten zijn, in plaats van uitzonderingen? En waarom zou dit zo moeten zijn en waarom moeten we uitzien naar de zalving in ons dagelijks leven? Omdat 1 Johannes 2:27 zegt:
“En wat u betreft, de zalving die gij van Hem ontvangen hebt, blijft op u, en gij hebt niet van node, dat iemand u lere, (dit wil niet zeggen dat we geen onderwijs meer nodig hebben, maar het legt de nadruk op de Heilige Geest in ons die ons leert) maar gelijk Zijn zalving u leert over alle dingen, en waarachtig is en geen leugen, blijft in Hem, gelijk zij u geleerd heeft.”
En hiermee gaan we volgende week verder,
Zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.cwowi.org
RSS Feed