Dag allemaal,
Ik ben vorige week deze serie begonnen over het binnengaan in de aanwezigheid van de Vader
Ik deelde dat Jezus zei dat Zijn Vader een Geest is en dat wij wederomgeboren zijn in onze geestelijke mens. Het is daardoor dat de Vader tot ons spreekt in onze geest, Zijn (Heilige) Geest tot onze geest – alle dingen stromen opwaarts van wat Hij deelt, openbaart, spreekt in onze geest. (Joh.4:24, 15:26-27, 16:13)
Hoe kun je zeggen of het in jouw geest is
Ik heb vorige keer ook gedeeld hoe die twee op hun weg naar Emmaus zeiden, nadat de Heer uit hun midden weg was:”Was ons hart niet brandende binnen in ons, toen Hij met ons sprak…?”(Luk.24:32)
Ze beschreven dat hun geestelijke mens ‘brandende’ was. Merk op dat hun verstand opmerkte dat er diep van binnen iets gebeurde. De actie van jouw verstand die opmerkt dat er iets gebeurt in de geest, zoals bij hen gebeurde, is iets wat jij al talloze keren eerder hebt meegemaakt.
Heb je ooit iets gezegd wat je beter niet had kunnen zeggen en zodra je het deed voelde jij je bedroefd, gekneusd, verdrietig, depressief van binnen? Dat is jouw geestelijke mens, die geboren is uit de Geest der Waarheid die jou de waarheid vertelt – je hebt gezondigd – en jouw verstand merkt dat op.
Denk eens even na, waar voelde jij de droefheid precies? Kun je aangeven waar in het lichaam, was het niet in de borststreek? Of in jouw buik / maagstreek? Het was niet lichamelijk, het was in jouw geest.
Heb je pas nog gezondigd?
Paulus zei van zondaars in Efeze 4:17-19 in het bijzonder van seksuele zonde “Zij hebben zich immers in hun verdoving overgegeven aan de losbandigheid om gretig winst te slaan uit allerlei onreinheid”. In het Grieks ‘in hun verdoving’ is 'apalgeo', dit betekent ‘op te houden om pijn te voelen voor’ (een daad van zonde).
In het engels is daar het woord 'apology' = ‘verontschuldiging’ voor en in dit verband gebruikt zegt dit vers dat iemand voorbij het punt om zich te verontschuldigen voor zijn zonde is. Ze zijn verhardt en zelfrechtvaardig in hun rechtvaardiging voor hun zonde:
Ze zijn voorbij het punt van het voelen van vuilheid, dat onreine gevoel, dat knagende gevoel in het geweten, en hebben geen berouw wanneer zij zondigen, dus bieden zij geen verontschuldiging aan……dat gevoel van zonde gebeurt in de geestelijke mens. Het verstand merkt dit op, dit gevoel van gegriefd zijn, schaamte, vuilheid dat hun geestelijke mens voelt en op reageert.
Gebrandmerkt
Paulus zegt later hetzelfde, maar op een andere manier. “Maar de Geest zegt nadrukkelijk dat in de eindtijd sommigen het geloof zullen verlaten, doordat ze luisteren naar dwaalgeesten en naar wat demonen hun leren. Ze worden hiertoe aangezet door huichelachtige leugenaars, die hun eigen geweten hebben dichtgeschroeid”. (1Tim.4:1-2;NBV)
Het woord ‘dichtgeschroeid’ is beter vertaald met ‘gebrand(merkt)’. Niet verrassend, het is het griekse woord 'kausteriazo' en daar komt het woord (eng=caustic) vandaan. Dat betekent bijtend, iets wat dat bij jou weg eet.
Het is de daad van een heet ijzer dat op de huid brandt / dichtschroeit en zo al het bloed en sappen daar binnenin afdicht. Paulus schildert een beeld zien van deze mensen die keer op keer zondigen, totdat ze gebrandmerkt worden in hun geweten, voorbij het gevoel dat hun geweten gekwetst is. Ze zijn niet meer in staat enige schaamte of iets verkeerds gedaan te hebben te voelen, over hun zonde.
Gelukkige gedachten nu
In 1 Joh. 3:19-21 zegt de apostel Johannes dat indien ons hart ons veroordeelt, God meerder is dan ons hart en kennis heeft van alle dingen en als ons hart ons niet veroordeelt, wij vrijmoedigheid hebben tegenover God.
Het Griekse woord ‘veroordeelt’ is ‘kataginosko’, bestaande uit ‘kata’: tegen, en ‘ginosko’: iets weten. Letterlijk: ‘als ons hart iets weet dat tegen ons is, God is groter dan ons hart en als ons hart niets weet wat tegen ons zou kunnen zijn, hebben wij vrede met God.
Als ons hart iets tegen ons heeft, voelen wij in onze geest dat we gezondigd hebben. God is groter en wat nodig is, is dat we dat erkennen in nederigheid als we vergeving vragen.
Ik heb deze ‘negatieve’ dingen van de geestelijke mens gedeeld, omdat wij allemaal weten hoe het voelt als je gezondigd hebt, en we weten hoe ons verstand opmerkt dat onze geest gegriefd is, zich schaamt, zich vies voelt door die zonde en het is belangrijk dat we de stappen kennen waardoor we ongevoelig worden.
Richt je aandacht op je geest
Het is precies dezelfde daad van ons verstand wat oppikt wat er in onze geest aan de hand is, betreffende zondigen, dat ons in staat stelt Zijn aanwezigheid binnenin te ervaren. We zoeken Zijn aanwezigheid in onze geest, wat eenvoudig het richten van je aandacht naar binnen is, net zoals je dat doet als je iets verkeerds zegt en dan dat gegriefde gevoel in je geest opmerkt. Begin Zijn aanwezigheid op te merken, Zijn vrede binnen in jou.
Zoals ik mensen altijd zeg, die genezing zoeken: kijk naar de genezing, niet wat er nog genezen moet worden. Op dezelfde manier, kijk naar Zijn aanwezigheid, niet naar het kleine beetje gegriefdheid wat er nog is, maar zoek Zijn vrede diep binnenin jou, in je geest.
Avondeten onderbroken
Mijn vrouw Barb had net een heerlijke maaltijd op tafel gezet. De hele dag was ze er druk mee geweest, een heerlijke rundvleesbraadstuk, met wortelen, aardappelen, uien en kruiden. Het huis was gevuld met de aroma van het heerlijke eten dat we zouden gaan hebben.
Alle 3 jongens zaten, ik zat aan het ene eind van de tafel en zij aan het andere eind. Na gebeden te hebben, begonnen we het eten op de borden van de jongens te verdelen, toen ze ineens zei: “Het spijt me, ik kan het nu niet opeten. Ik heb de hele middag al zo’n last om te bidden gehad, en ik heb gebeden tijdens het koken, maar ik moet naar de slaapkamer om dit uit te bidden, iemands leven staat op het spel.”
Dat gezegd hebbende, ging ze en de jongens en ik bleven achter, nadenkend over moeders gebedslast. Ongeveer 45 minuten later kwam ze uit de slaapkamer, verfrist en klaar om te gaan eten. “Ik weet niet voor wie het was, maar het was voor iemand in Thailand en zijn leven stond op het spel, dus ik moest het doorbidden tot ik de overwinning had. Toen die vrede op me kwam, wist ik dat het OK was”. (Dit soort dingen zijn talloze malen gebeurd in ons 34 jarig huwelijk, aangezien ze een voorbidster is, zoals ik geen ander ken)
Kreunen
Fysiek sprekend, was het lichaam van Barb in de keuken, bezig met de maaltijd. Haar denken (ziel) was druk met wat in de oven moest, wanneer en hoe heet, en hebben we nog schone borden. Te midden van dat alles, merkte haar ziel ook een last op in haar geest. Een zwaarte, een aanwezige drang voorbede te doen, niet alleen in onze moedertaal, niet alleen in tongen, maar ik hoorde diep gekreun, alsof iemand aan het bevallen was, wat uit onze slaapkamer kwam.
Jezus stond naast het lichaam van Zijn vriend Lazarus, die nu al 4 dagen dood was. Eerder, in Johannes 11, openbaarde Jezus dat Hij door de Geest wist dat Lazarus gestorven was, maar omdat men hem in dat gebied probeerde te arresteren, moest Hij wachten tot Hij van de Vader wist dat het OK was om naar zijn dode vriend te gaan.
Eenmaal daar, zegt vers 33: “Hij was verbolgen (kreunde) in de geest en diep ontroerd”. En opnieuw in vers 38: Jezus dan, wederom bij Zichzelf verbolgen (kreunende), ging naar het graf.”
Als je dit verhaal leest, zie je dat Jezus emotioneel gesproken, overmand was door de dood van zijn vriend. Maar emoties deden Lazarus niet uit de dood opstaan. Het was de voorbede, die meer was dan woorden, het kreunen in Zijn Geest, dat het deed.
Romeinen 8:26,27 beschrijft die diepe verzuchtingen van voorbede als ‘onuitsprekelijk’, hetgeen de last beschrijft die Barb had voor die vreemdeling ver weg in Thailand, en wat Jezus had bij het graf van Lazarus.
Stromen van een rivier
Jezus zei in Johannes 7:38, dat wie tot Hem komen, er stromen van levend water uit hun binnenste zullen vloeien. Het woord ‘binnenste’ hier is precies dat, en heeft 3 betekenissen gebaseerd op de context. Het eerste woord wordt gebruikt voor je buik, je eetlust. Hetzelfde woord wordt gebruikt voor ‘baarmoeder’. Duidelijk dat geen van die betekenissen in de context passen. De derde betekenis, die hier gebruikt wordt, is ‘de verborgen en diepste verdiepingen van ons zijn’. Dus uit onze verborgen en ons diepste zijn, zullen stromen van levend water vloeien. Dat is vanuit onze geest, in samenwerking met de Heilige Geest.
Merk op dat er in Openbaring 22:1 staat dat er slechts één rivier is, de rivier des Levens, dat ontspringt uit de troon van de Vader. Die rivier van de Heilige Geest komt binnen in onze geest en stroomt er dan uit in tongen en verzuchtingen, gekreun, en verdeelt zich in stromen, meervoud, wat vloeit in voorbede voor veel mensen en problemen, zoals de Vader het leidt.
Opmerken wat er in onze geest gebeurt, is de sleutel – en daar ga ik volgende week mee verder….jouw huiswerk is over die keren na te denken dat jij je gegriefd voelde. Vraag vergeving als er een gebied is waar je verhard in bent geworden en beoefen het omschakelen van je aandacht van de wereld om je heen, naar ‘binnenin’, waar de Vader woont, en naar wat je geest ervaart en voelt.
Zegen,
John Fenn / vertaling WJMAHJ
www.cwowi.org
Info Conferentie april 2013
Ik ben vorige week deze serie begonnen over het binnengaan in de aanwezigheid van de Vader
Ik deelde dat Jezus zei dat Zijn Vader een Geest is en dat wij wederomgeboren zijn in onze geestelijke mens. Het is daardoor dat de Vader tot ons spreekt in onze geest, Zijn (Heilige) Geest tot onze geest – alle dingen stromen opwaarts van wat Hij deelt, openbaart, spreekt in onze geest. (Joh.4:24, 15:26-27, 16:13)
Hoe kun je zeggen of het in jouw geest is
Ik heb vorige keer ook gedeeld hoe die twee op hun weg naar Emmaus zeiden, nadat de Heer uit hun midden weg was:”Was ons hart niet brandende binnen in ons, toen Hij met ons sprak…?”(Luk.24:32)
Ze beschreven dat hun geestelijke mens ‘brandende’ was. Merk op dat hun verstand opmerkte dat er diep van binnen iets gebeurde. De actie van jouw verstand die opmerkt dat er iets gebeurt in de geest, zoals bij hen gebeurde, is iets wat jij al talloze keren eerder hebt meegemaakt.
Heb je ooit iets gezegd wat je beter niet had kunnen zeggen en zodra je het deed voelde jij je bedroefd, gekneusd, verdrietig, depressief van binnen? Dat is jouw geestelijke mens, die geboren is uit de Geest der Waarheid die jou de waarheid vertelt – je hebt gezondigd – en jouw verstand merkt dat op.
Denk eens even na, waar voelde jij de droefheid precies? Kun je aangeven waar in het lichaam, was het niet in de borststreek? Of in jouw buik / maagstreek? Het was niet lichamelijk, het was in jouw geest.
Heb je pas nog gezondigd?
Paulus zei van zondaars in Efeze 4:17-19 in het bijzonder van seksuele zonde “Zij hebben zich immers in hun verdoving overgegeven aan de losbandigheid om gretig winst te slaan uit allerlei onreinheid”. In het Grieks ‘in hun verdoving’ is 'apalgeo', dit betekent ‘op te houden om pijn te voelen voor’ (een daad van zonde).
In het engels is daar het woord 'apology' = ‘verontschuldiging’ voor en in dit verband gebruikt zegt dit vers dat iemand voorbij het punt om zich te verontschuldigen voor zijn zonde is. Ze zijn verhardt en zelfrechtvaardig in hun rechtvaardiging voor hun zonde:
Ze zijn voorbij het punt van het voelen van vuilheid, dat onreine gevoel, dat knagende gevoel in het geweten, en hebben geen berouw wanneer zij zondigen, dus bieden zij geen verontschuldiging aan……dat gevoel van zonde gebeurt in de geestelijke mens. Het verstand merkt dit op, dit gevoel van gegriefd zijn, schaamte, vuilheid dat hun geestelijke mens voelt en op reageert.
Gebrandmerkt
Paulus zegt later hetzelfde, maar op een andere manier. “Maar de Geest zegt nadrukkelijk dat in de eindtijd sommigen het geloof zullen verlaten, doordat ze luisteren naar dwaalgeesten en naar wat demonen hun leren. Ze worden hiertoe aangezet door huichelachtige leugenaars, die hun eigen geweten hebben dichtgeschroeid”. (1Tim.4:1-2;NBV)
Het woord ‘dichtgeschroeid’ is beter vertaald met ‘gebrand(merkt)’. Niet verrassend, het is het griekse woord 'kausteriazo' en daar komt het woord (eng=caustic) vandaan. Dat betekent bijtend, iets wat dat bij jou weg eet.
Het is de daad van een heet ijzer dat op de huid brandt / dichtschroeit en zo al het bloed en sappen daar binnenin afdicht. Paulus schildert een beeld zien van deze mensen die keer op keer zondigen, totdat ze gebrandmerkt worden in hun geweten, voorbij het gevoel dat hun geweten gekwetst is. Ze zijn niet meer in staat enige schaamte of iets verkeerds gedaan te hebben te voelen, over hun zonde.
Gelukkige gedachten nu
In 1 Joh. 3:19-21 zegt de apostel Johannes dat indien ons hart ons veroordeelt, God meerder is dan ons hart en kennis heeft van alle dingen en als ons hart ons niet veroordeelt, wij vrijmoedigheid hebben tegenover God.
Het Griekse woord ‘veroordeelt’ is ‘kataginosko’, bestaande uit ‘kata’: tegen, en ‘ginosko’: iets weten. Letterlijk: ‘als ons hart iets weet dat tegen ons is, God is groter dan ons hart en als ons hart niets weet wat tegen ons zou kunnen zijn, hebben wij vrede met God.
Als ons hart iets tegen ons heeft, voelen wij in onze geest dat we gezondigd hebben. God is groter en wat nodig is, is dat we dat erkennen in nederigheid als we vergeving vragen.
Ik heb deze ‘negatieve’ dingen van de geestelijke mens gedeeld, omdat wij allemaal weten hoe het voelt als je gezondigd hebt, en we weten hoe ons verstand opmerkt dat onze geest gegriefd is, zich schaamt, zich vies voelt door die zonde en het is belangrijk dat we de stappen kennen waardoor we ongevoelig worden.
Richt je aandacht op je geest
Het is precies dezelfde daad van ons verstand wat oppikt wat er in onze geest aan de hand is, betreffende zondigen, dat ons in staat stelt Zijn aanwezigheid binnenin te ervaren. We zoeken Zijn aanwezigheid in onze geest, wat eenvoudig het richten van je aandacht naar binnen is, net zoals je dat doet als je iets verkeerds zegt en dan dat gegriefde gevoel in je geest opmerkt. Begin Zijn aanwezigheid op te merken, Zijn vrede binnen in jou.
Zoals ik mensen altijd zeg, die genezing zoeken: kijk naar de genezing, niet wat er nog genezen moet worden. Op dezelfde manier, kijk naar Zijn aanwezigheid, niet naar het kleine beetje gegriefdheid wat er nog is, maar zoek Zijn vrede diep binnenin jou, in je geest.
Avondeten onderbroken
Mijn vrouw Barb had net een heerlijke maaltijd op tafel gezet. De hele dag was ze er druk mee geweest, een heerlijke rundvleesbraadstuk, met wortelen, aardappelen, uien en kruiden. Het huis was gevuld met de aroma van het heerlijke eten dat we zouden gaan hebben.
Alle 3 jongens zaten, ik zat aan het ene eind van de tafel en zij aan het andere eind. Na gebeden te hebben, begonnen we het eten op de borden van de jongens te verdelen, toen ze ineens zei: “Het spijt me, ik kan het nu niet opeten. Ik heb de hele middag al zo’n last om te bidden gehad, en ik heb gebeden tijdens het koken, maar ik moet naar de slaapkamer om dit uit te bidden, iemands leven staat op het spel.”
Dat gezegd hebbende, ging ze en de jongens en ik bleven achter, nadenkend over moeders gebedslast. Ongeveer 45 minuten later kwam ze uit de slaapkamer, verfrist en klaar om te gaan eten. “Ik weet niet voor wie het was, maar het was voor iemand in Thailand en zijn leven stond op het spel, dus ik moest het doorbidden tot ik de overwinning had. Toen die vrede op me kwam, wist ik dat het OK was”. (Dit soort dingen zijn talloze malen gebeurd in ons 34 jarig huwelijk, aangezien ze een voorbidster is, zoals ik geen ander ken)
Kreunen
Fysiek sprekend, was het lichaam van Barb in de keuken, bezig met de maaltijd. Haar denken (ziel) was druk met wat in de oven moest, wanneer en hoe heet, en hebben we nog schone borden. Te midden van dat alles, merkte haar ziel ook een last op in haar geest. Een zwaarte, een aanwezige drang voorbede te doen, niet alleen in onze moedertaal, niet alleen in tongen, maar ik hoorde diep gekreun, alsof iemand aan het bevallen was, wat uit onze slaapkamer kwam.
Jezus stond naast het lichaam van Zijn vriend Lazarus, die nu al 4 dagen dood was. Eerder, in Johannes 11, openbaarde Jezus dat Hij door de Geest wist dat Lazarus gestorven was, maar omdat men hem in dat gebied probeerde te arresteren, moest Hij wachten tot Hij van de Vader wist dat het OK was om naar zijn dode vriend te gaan.
Eenmaal daar, zegt vers 33: “Hij was verbolgen (kreunde) in de geest en diep ontroerd”. En opnieuw in vers 38: Jezus dan, wederom bij Zichzelf verbolgen (kreunende), ging naar het graf.”
Als je dit verhaal leest, zie je dat Jezus emotioneel gesproken, overmand was door de dood van zijn vriend. Maar emoties deden Lazarus niet uit de dood opstaan. Het was de voorbede, die meer was dan woorden, het kreunen in Zijn Geest, dat het deed.
Romeinen 8:26,27 beschrijft die diepe verzuchtingen van voorbede als ‘onuitsprekelijk’, hetgeen de last beschrijft die Barb had voor die vreemdeling ver weg in Thailand, en wat Jezus had bij het graf van Lazarus.
Stromen van een rivier
Jezus zei in Johannes 7:38, dat wie tot Hem komen, er stromen van levend water uit hun binnenste zullen vloeien. Het woord ‘binnenste’ hier is precies dat, en heeft 3 betekenissen gebaseerd op de context. Het eerste woord wordt gebruikt voor je buik, je eetlust. Hetzelfde woord wordt gebruikt voor ‘baarmoeder’. Duidelijk dat geen van die betekenissen in de context passen. De derde betekenis, die hier gebruikt wordt, is ‘de verborgen en diepste verdiepingen van ons zijn’. Dus uit onze verborgen en ons diepste zijn, zullen stromen van levend water vloeien. Dat is vanuit onze geest, in samenwerking met de Heilige Geest.
Merk op dat er in Openbaring 22:1 staat dat er slechts één rivier is, de rivier des Levens, dat ontspringt uit de troon van de Vader. Die rivier van de Heilige Geest komt binnen in onze geest en stroomt er dan uit in tongen en verzuchtingen, gekreun, en verdeelt zich in stromen, meervoud, wat vloeit in voorbede voor veel mensen en problemen, zoals de Vader het leidt.
Opmerken wat er in onze geest gebeurt, is de sleutel – en daar ga ik volgende week mee verder….jouw huiswerk is over die keren na te denken dat jij je gegriefd voelde. Vraag vergeving als er een gebied is waar je verhard in bent geworden en beoefen het omschakelen van je aandacht van de wereld om je heen, naar ‘binnenin’, waar de Vader woont, en naar wat je geest ervaart en voelt.
Zegen,
John Fenn / vertaling WJMAHJ
www.cwowi.org
Info Conferentie april 2013
RSS Feed