Dag allemaal,
Ik heb uit mijn eigen leven gedeeld hoe Gods hogere wegen en gedachten te kiezen. Vandaag 3 andere gebeurtenissen van de afgelopen week. Door mijn hart en leven te openen laat ik zien dat dit een levensstijl is, het wandelen met de Vader en voortdurend checken of er een verschil is tussen mijn gedachten en wegen en die van Hem.
Reis naar Californië
Vorige week vertelde ik hoe het leven van Chris gepaard werd toen we in Canada waren. Men is bezig om een hek te plaatsen om het huis waar hij woont, zodat hij en andere bewoners niet kunnen afdwalen. Direct na onze thuiskomst had ik wat tijd om met onze truck (Oud en Betrouwbaar) naar Victorville, in Californië, te rijden om een trailer op te halen die ons gegeven is. De trailer weegt zo’n 2720 kilo, wat de limiet is voor onze truck om te trekken.
Zoals ik vorige week vertelde, bid ik zachtjes in tongen wanneer ik mentaal de reis doorneem – in mijn denken neem ik de route door, gevoelig voor een of ander getuigenis in mijn geest dat iets niet goed zit, wat gekenmerkt wordt door een ‘zwaarte’ of doordat mijn aandacht naar een bepaald punt getrokken wordt en daar dan blijft. Als dat zo is, dan stop ik en blijf ik daar stil bij staan en zoek meer informatie. De wegen van de Geest en de Vader zijn zo dat Hij meestal meer informatie geeft als je stil staat bij een openbaring die Hij geeft. Hij geeft dan meer details tot wat Hij wil dat je weet, en niet meer.
Mentaal nam ik de route van mijn reis door – 2250 km. vanuit Tulsa naar Flagstaff, Arizona, dan door de Mojave woestijn naar Victorville boven LA. In mijn geest voelde ik geen problemen voor de heenweg, maar er was een lichte ‘zwaarte’ over de terugreis – toen ik aan het bidden was en mentaal de route doornam, wist ik dat ik een groot probleem zou krijgen met de trailer, net buiten Californië, en daarna opnieuw, 2 uur voordat ik in Tulsa zou aankomen zou er een kleiner probleem plaatsvinden met de truck. Barb voelde ook dat er iets zou zijn met de trailer, dus was ik er op voorbereid.
Wij hadden de gedachten van de Vader.
Ik vroeg de Vader ‘hoe groot’ en wilde weten of het goed was om woensdag uit Californië te vertrekken om op vrijdag thuis te komen? Onmiddellijk toen ik aan vrijdag dacht, was het leeg, maar toen ik dacht aan zaterdag, had ik direct vrede – dus begreep ik dat Zijn gedachte was op zaterdag te arriveren. Zaterdag. Jakkie, een terugreis van 4 dagen, dus ik was wat nerveus. Misschien zou de transmissie kapot gaan, of de motor, of moest ik de truck en de trailer verkopen in Californië of Arizona en naar huis vliegen, of misschien moest ik mensen die we in Arizona kennen, om hulp vragen – van alles ging er door mijn hoofd, want het enige dat Hij liet weten was vage informatie.
Belangrijk! Ik zette al die wilde gedachten van me af, en disciplineerde mijn gedachten om gefocust te zijn op wat ik wel wist – iets groots aan het begin van de terugreis, en iets minder ernstigs 2 uur van huis, en een reis van 4 dagen, niet 3.
De terugreis
Woensdagmiddag begon de terugreis en ik reed zo’n 88 km/uur tot ik aan kwam in Needles, California, net op de grens van Arizona en Californië, in de Mojave woestijn. De volgende morgen reed ik door Kingman, Arizona en een kleine 100 km. verder, gebeurde het dat ineens het linker voorwiel van de trailer uiteenviel.
Ik was net niet helemaal nog ‘in the middle of Nowhere’, maar wel bijna. Het was van hieruit 200 km. naar Flagstaff, een kleine 80 km. terug naar Kingman, half 10 ’s ochtends. De trailer heeft 4 wielen op 2 assen, één band voor de ander aan beide zijden. Het linker voorwiel explodeerde met zo’n kracht, dat bijna direct de velg de weg raakte, waardoor er vonken opschoten.
Ik stopte, krikte de as op, verwijderde wat er nog over was van de velg, sneed het overgebleven rubber en draden weg van de rem en de as, en pakte het reserve wiel – het was de verkeerde grootte, 6 gaten in het wiel in plaats van 5. Ineens had ik 2 banden minder. Dus dit was het grote probleem dat zou plaatsvinden met de trailer.
De gedachten en wegen van de Vader hierover….
Zodra de velg eraf was, kon ik langzaam langs de berm van de weg rijden naar afrit #103, die 1,5 km. verderop was, en aan het eind van de afrit stond een bord met ‘einde verharde weg’. Ik parkeerde langs de kant van de weg. Ik zei toch dat ik bijna bij ‘Nergens’ was?
De regel die ik volg is om allereerst in het natuurlijke te doen wat ik weet te doen, wat in dit geval was: het losmaken van de trailer, de Vader vertrouwen dat het OK zou zijn en de 80 km. terug rijden naar Kingman waar ik erop vertrouwde dat de Vader daar een bandenwinkel had met 2 assen en wielen, zodat ik de opgeblazen band en het reservewiel met de verkeerde maat, kon vervangen.
Ik deed wat ik altijd doe voor het geval dat de Vader wilde dat ik de 200 km. naar Flagstaff zou rijden – mentaal reed ik die afstand, maar het was niet logisch en in mijn geest voelde ik niets. Mentaal reed ik de andere kant op naar Kingman, en voelde hier ook niets, maar ik wist door ervaring dat dit betekende te doen wat juist lijkt in het natuurlijk – dus ging ik terug naar Kingman. Ik belde een aantal winkels en vond er één die zij mij te kunnen helpen.
Binnen het uur hadden ze 2 nieuwe banden en 2 nieuwe velgen en was ik weer onderweg om ze op de trailer te zetten. De Vader ordende mijn stappen. Ik was gegaan naar een banden winkel waar op de hoek een “In-n-Out” hamburger zaak was.
Deze reis had ik nog niet wat gegeten bij deze keten. Het is een familie traditie om te gaan eten bij een In-n-Out als we in Californië zijn, een traditie die door onze schoondochter, die uit CA komt, begonnen is. Het was lunchtijd en ik had nog niets gegeten die dag, dus leek het mij en Hem goed dit te doen. (Zelfs daar te stoppen om te lunchen, scande ik terwijl ik bad om te zien of ik zoiets ervoer als:‘ga direct naar de trailer’ of niet. ik had niet het gevoel dat ik onmiddellijk terug moest naar waar ik de trailer had achter gelaten, dus ging ik lunchen)
Waarom de ontploffing plaatsvond
Toen het nieuwe wiel aan de trailer zat en het reservewiel achterop, vervolgde ik mijn weg, maar tijdens het rijden zat ik na te denken over de overgebleven 3 banden. De trailer had 3,5 jaar stilgestaan in de woestijn van Californië, voordat ik de reis begon, waardoor ik dacht dat droge rot en UV schade de oorzaak konden zijn van het ontploffen van die band. Ik vroeg me af hoe het met die andere 3 overgebleven banden zat.
Onder het rijden was ik zachtjes in de Geest aan het bidden terwijl ik de verschillende opties doornam om te zien of de mogelijkheden waar ik aandacht, getuigde in mijn geest – een plotselinge vrede of een weten in mijn geest bij één van de ideeën die ik had, wat aangaf de gedachten van de Vader over dat onderwerp te zijn.
Ik dacht erover te stoppen om het reservewiel op de rechter voorkant te zetten, omdat de linkerband misschien ontploft kon zijn omdat de voorbanden het eerst brokstukken op de weg raken, het eerst iedere hobbel in de weg raken, en meer gewicht van de trailer dragen dan de banden achterin. Maar toen bedacht ik, dat met 3 oude banden, dit een kans van 1 op 3 zou zijn dat ik fout zou kiezen en een andere band lek zou raken, waardoor ik twee keer zo veel werk zou hebben.
Omdat ik geen vrede, richting over iets, ontving bij het bidden en nadenken, vroeg ik uiteindelijk: “Vader, het zou me helpen te weten waarom die linker band ontplofte, zodat ik een wijze beslissing kan nemen wat te doen met het reservewiel en de andere 3 banden, of dat ik het moet laten zoals het nu is.”
Onmiddellijk zei Hij: “Toen je gisteravond van de snelweg af kwam en bijna de afslag naar het kampeerterrein miste, moest je hard remmen om die bocht naar rechts te kunnen maken, waardoor het grootste gewicht van de trailer en de kracht van de draai op het linker voorwiel kwam. Daardoor werd er inwendig iets beschadigd en dat veroorzaakte het uiteenvallen van de band, toen je vandaag 2 uur onderweg was.
Toen Hij sprak, zag ik die draai opnieuw voor me. De avond ervoor ging de zon onder en ik volgde de GPS naar een kampeerterrein, en na een afslag was er een weg dat leidde naar het kampeerterrein, dat ik bijna mistte. Ik remde hard en draaide instinctief, me een seconde later realiserend dat ik een trailer van 3 ton achter me had. Even was ik bang dat ik de controle over de truck zou verliezen, maar dat gebeurde niet. Wel hoorde ik dat de remmen van de trailer vast liepen. Blijkbaar had ik daardoor die linker voorband beschadigd.
Als ik religieus geweest zou zijn
De standaard religieuze reactie op een ontploffende band, zou zijn de duivel te vertellen dat hij gebonden is, of iets anders betreffende de duivel. Maar de waarheid is dat ik het mezelf had aangedaan door onzorgvuldig te remmen en een scherpe bocht te maken, in plaats van door te rijden en daarna om te draaien om alsnog de afslag te kunnen nemen. Het was niet de duivel, ik had het mezelf aangedaan. Dat was wat de Vader dacht – de les is dat als je in Zijn hogere wegen en gedachten wil wandelen betreffende een onderwerp, geef dan de duivel niet reflexmatig de schuld, kijk eerst in de spiegel, en wees dan bereid eerlijk te zijn.
De wind en besturing
Weer op de weg, merkte ik dat wanneer een grote semi-truck (tractor-trailer) mij wilde passeren, ik eerst naar de passerende truck gezogen werd om daarna, als hij gepasseerd was, naar de zijkant geblazen te worden Ik deed wat ik altijd doe – ik bad in tongen terwijl ik hier over na dacht, mijn gedachten op mijn geest richtende om te zien of er een vrede of een gedachte kwam.
Ik vroeg me af of ik iets moest veranderen bij de trekhaak, maar toen ik bad en hierover na dacht, ontving ik niets.
Ik stopte bij een parkeerplaats waar een toiletgebouw was, om te kunnen toiletteren en terwijl ik bij het urinoir stond kwam er een man aan en ging naast mij staan. Dus ik begon een gesprek met hem, noemde iets over de lange reis en het warme weer. Hij stemde in, zei dat iedere dag een lange dag was voor hem, en ik reageerde hierop met te vragen of hij één van die grote aanhangwagens reed, waarop hij ja zei. Toen vertelde ik dat ik zijwaarts werd gezogen en daarna opzij geblazen wanneer een truck mij passeerde, en hij zei dat zoiets normaal was en dat het hem ook overkwam. “Als mijn vrouw rijdt vertel ik haar altijd uit te kijken voor dat vacuüm als we passeren, en de golf lucht die je daarna aan de kant duwt.”
Ik had mijn Vaders gedachten, al wist deze man dat niet – wat ik ervoer was normaal, dus hoefde ik niets aan te passen bij de trekhaak. Toen we allebei terug liepen naar onze trucks, vroeg ik dit: “Vader, dank U voor de wijsheid van deze man. Ik weet niet of hij u wel of niet kent, maar hoe dan ook, ik zou graag willen dat zijn hulp aan mij ten gunste van hem komt op de laatste dag, omdat U hem gebruikte om mij Uw gedachten hierover te geven.”
Een ander incident
De rest van de dag en de volgende verliepen rustig, en zaterdag ochtend 7 uur, bevond ik mij ongeveer 2 uur van huis verwijderd, net ten oosten van Oklahoma City maar nog niet bij Shawnee, op de 1-40, en ik vroeg me af wat dat ‘kleinere probleem’ zou zijn, dat zo’n 2 uur voor ik thuis zou zijn zou plaats vinden. Precies op dat moment ging het lampje ‘controleer de motor’ aan op het dashboard en een snelle blik op de meters liet zien dat er iets mis was met het elektrische systeem. Normaal stond de meter op ‘14’, maar nu was het bij de 10 of 12.
Dat wilde zeggen dat het of de dynamo was, of de accu. Toen ik in tongen bad en nadacht over deze twee mogelijkheden, voelde ik niets bij de dynamo, maar toen ik dacht aan de accu, herinnerde ik mij ineens dat ik erover gedacht had de accu te vernieuwen voor dat ik op reis zou gaan, maar ik had die ingeving (aansporing, suggestie) genegeerd. Ik redeneerde het weg door te zeggen dat het nog een goede, sterke accu was. Maar ik denk toen ik in de vroege ochtend de koplampen aan had en de verlichting van de trailer, dit net te veel was voor de accu. De meter liep langzaam naar beneden en ik dacht nog zo’n 30 minuten te hebben voordat de motor ermee zou ophouden.
Ik zei: “OK, Vader, alles wat ik nodig heb, is alreeds in voorzien, volgens 2 Petrus 1:3,4, dus wilt U uw voorziening hierin laten zien – ik heb een nieuwe accu nodig en een onderdelen winkel die om kwart over 7 al open is. De meeste daarvan bevinden zich in de stad waar parkeren moeilijk is, dus geef ik de voorkeur aan een Walmart, waar genoeg plek is om te parkeren. En het moet direct naast de snelweg zijn, want ik ga niet met deze trailer door de stad rijden.” Ik gaf ‘Walmart” aan op de GPS, en er kwam er één tevoorschijn bij het Shawnee winkelcentrum, zo’n 20 kilometer verder. Ik reed er direct naartoe, kocht een nieuwe accu, en was weer op mijn weg naar huis….Jippie!
Ik heb 2 weken van mijn leven gedeeld, deze afgelopen weken om je te laten zien hoe Barb en ik leven en dat het een levensstijl is, en niet een formule – het is een voortdurende communicatie met de Vader. Ik heb dezelfde routine als Barb 2 uur moet rijden naar Tulsa – ik doe wat nodig is in het natuurlijke door voor haar te tanken, de olie te controleren, banden spanning, door de voorruit schoon te maken – dan bid ik en neem haar reis in gedachten door om te zien of er iets is in mijn geest over wat dan ook. Meestal is er niets.
Ik doe hetzelfde als Chris hier is voor een aantal dagen, of wanneer ik aan het nadenken ben over een reis – of wanneer ik slechts wat boodschappen moet doen – het is een levensstijl. Ben ik aan het nadenken over iets, dan bid ik altijd in de Geest. we hebben net gezien dat de voorruit van Barb’s auto gescheurd is, als gevolg van leeftijd en waarschijnlijk de hitte, dus ben ik aan het bidden voor die 250 dollar en de tijd wanneer ik naar Tulsa moet gaan om het te vervangen….als ik een vrede krijg en ervaar dat geld en tijd samen komen, laten we het repareren. Het is een levensstijl…..heb ik dat al niet eerder gezegd?
Wees niet religieus, wandel gewoon met de Vader.
Dus denk eraan – doe wat je weet dat je in het natuurlijke moet doen, en dan als je in tongen bidt, neem je dag in gedachten door en je verplaatst je aandacht naar je geest als je hierover denkt om te zien of er iets is dat aangeeft dat de Vader andere gedachten heeft over dat onderwerp. Zodat Hij Zijn hogere wegen voor jou kan laten zien – volgende week kijken we hier vanuit een andere invalshoek naar…..zegen,
John Fenn/vertaling AHJ
www.supernaturalhousechurch.org
Ik heb uit mijn eigen leven gedeeld hoe Gods hogere wegen en gedachten te kiezen. Vandaag 3 andere gebeurtenissen van de afgelopen week. Door mijn hart en leven te openen laat ik zien dat dit een levensstijl is, het wandelen met de Vader en voortdurend checken of er een verschil is tussen mijn gedachten en wegen en die van Hem.
Reis naar Californië
Vorige week vertelde ik hoe het leven van Chris gepaard werd toen we in Canada waren. Men is bezig om een hek te plaatsen om het huis waar hij woont, zodat hij en andere bewoners niet kunnen afdwalen. Direct na onze thuiskomst had ik wat tijd om met onze truck (Oud en Betrouwbaar) naar Victorville, in Californië, te rijden om een trailer op te halen die ons gegeven is. De trailer weegt zo’n 2720 kilo, wat de limiet is voor onze truck om te trekken.
Zoals ik vorige week vertelde, bid ik zachtjes in tongen wanneer ik mentaal de reis doorneem – in mijn denken neem ik de route door, gevoelig voor een of ander getuigenis in mijn geest dat iets niet goed zit, wat gekenmerkt wordt door een ‘zwaarte’ of doordat mijn aandacht naar een bepaald punt getrokken wordt en daar dan blijft. Als dat zo is, dan stop ik en blijf ik daar stil bij staan en zoek meer informatie. De wegen van de Geest en de Vader zijn zo dat Hij meestal meer informatie geeft als je stil staat bij een openbaring die Hij geeft. Hij geeft dan meer details tot wat Hij wil dat je weet, en niet meer.
Mentaal nam ik de route van mijn reis door – 2250 km. vanuit Tulsa naar Flagstaff, Arizona, dan door de Mojave woestijn naar Victorville boven LA. In mijn geest voelde ik geen problemen voor de heenweg, maar er was een lichte ‘zwaarte’ over de terugreis – toen ik aan het bidden was en mentaal de route doornam, wist ik dat ik een groot probleem zou krijgen met de trailer, net buiten Californië, en daarna opnieuw, 2 uur voordat ik in Tulsa zou aankomen zou er een kleiner probleem plaatsvinden met de truck. Barb voelde ook dat er iets zou zijn met de trailer, dus was ik er op voorbereid.
Wij hadden de gedachten van de Vader.
Ik vroeg de Vader ‘hoe groot’ en wilde weten of het goed was om woensdag uit Californië te vertrekken om op vrijdag thuis te komen? Onmiddellijk toen ik aan vrijdag dacht, was het leeg, maar toen ik dacht aan zaterdag, had ik direct vrede – dus begreep ik dat Zijn gedachte was op zaterdag te arriveren. Zaterdag. Jakkie, een terugreis van 4 dagen, dus ik was wat nerveus. Misschien zou de transmissie kapot gaan, of de motor, of moest ik de truck en de trailer verkopen in Californië of Arizona en naar huis vliegen, of misschien moest ik mensen die we in Arizona kennen, om hulp vragen – van alles ging er door mijn hoofd, want het enige dat Hij liet weten was vage informatie.
Belangrijk! Ik zette al die wilde gedachten van me af, en disciplineerde mijn gedachten om gefocust te zijn op wat ik wel wist – iets groots aan het begin van de terugreis, en iets minder ernstigs 2 uur van huis, en een reis van 4 dagen, niet 3.
De terugreis
Woensdagmiddag begon de terugreis en ik reed zo’n 88 km/uur tot ik aan kwam in Needles, California, net op de grens van Arizona en Californië, in de Mojave woestijn. De volgende morgen reed ik door Kingman, Arizona en een kleine 100 km. verder, gebeurde het dat ineens het linker voorwiel van de trailer uiteenviel.
Ik was net niet helemaal nog ‘in the middle of Nowhere’, maar wel bijna. Het was van hieruit 200 km. naar Flagstaff, een kleine 80 km. terug naar Kingman, half 10 ’s ochtends. De trailer heeft 4 wielen op 2 assen, één band voor de ander aan beide zijden. Het linker voorwiel explodeerde met zo’n kracht, dat bijna direct de velg de weg raakte, waardoor er vonken opschoten.
Ik stopte, krikte de as op, verwijderde wat er nog over was van de velg, sneed het overgebleven rubber en draden weg van de rem en de as, en pakte het reserve wiel – het was de verkeerde grootte, 6 gaten in het wiel in plaats van 5. Ineens had ik 2 banden minder. Dus dit was het grote probleem dat zou plaatsvinden met de trailer.
De gedachten en wegen van de Vader hierover….
Zodra de velg eraf was, kon ik langzaam langs de berm van de weg rijden naar afrit #103, die 1,5 km. verderop was, en aan het eind van de afrit stond een bord met ‘einde verharde weg’. Ik parkeerde langs de kant van de weg. Ik zei toch dat ik bijna bij ‘Nergens’ was?
De regel die ik volg is om allereerst in het natuurlijke te doen wat ik weet te doen, wat in dit geval was: het losmaken van de trailer, de Vader vertrouwen dat het OK zou zijn en de 80 km. terug rijden naar Kingman waar ik erop vertrouwde dat de Vader daar een bandenwinkel had met 2 assen en wielen, zodat ik de opgeblazen band en het reservewiel met de verkeerde maat, kon vervangen.
Ik deed wat ik altijd doe voor het geval dat de Vader wilde dat ik de 200 km. naar Flagstaff zou rijden – mentaal reed ik die afstand, maar het was niet logisch en in mijn geest voelde ik niets. Mentaal reed ik de andere kant op naar Kingman, en voelde hier ook niets, maar ik wist door ervaring dat dit betekende te doen wat juist lijkt in het natuurlijk – dus ging ik terug naar Kingman. Ik belde een aantal winkels en vond er één die zij mij te kunnen helpen.
Binnen het uur hadden ze 2 nieuwe banden en 2 nieuwe velgen en was ik weer onderweg om ze op de trailer te zetten. De Vader ordende mijn stappen. Ik was gegaan naar een banden winkel waar op de hoek een “In-n-Out” hamburger zaak was.
Deze reis had ik nog niet wat gegeten bij deze keten. Het is een familie traditie om te gaan eten bij een In-n-Out als we in Californië zijn, een traditie die door onze schoondochter, die uit CA komt, begonnen is. Het was lunchtijd en ik had nog niets gegeten die dag, dus leek het mij en Hem goed dit te doen. (Zelfs daar te stoppen om te lunchen, scande ik terwijl ik bad om te zien of ik zoiets ervoer als:‘ga direct naar de trailer’ of niet. ik had niet het gevoel dat ik onmiddellijk terug moest naar waar ik de trailer had achter gelaten, dus ging ik lunchen)
Waarom de ontploffing plaatsvond
Toen het nieuwe wiel aan de trailer zat en het reservewiel achterop, vervolgde ik mijn weg, maar tijdens het rijden zat ik na te denken over de overgebleven 3 banden. De trailer had 3,5 jaar stilgestaan in de woestijn van Californië, voordat ik de reis begon, waardoor ik dacht dat droge rot en UV schade de oorzaak konden zijn van het ontploffen van die band. Ik vroeg me af hoe het met die andere 3 overgebleven banden zat.
Onder het rijden was ik zachtjes in de Geest aan het bidden terwijl ik de verschillende opties doornam om te zien of de mogelijkheden waar ik aandacht, getuigde in mijn geest – een plotselinge vrede of een weten in mijn geest bij één van de ideeën die ik had, wat aangaf de gedachten van de Vader over dat onderwerp te zijn.
Ik dacht erover te stoppen om het reservewiel op de rechter voorkant te zetten, omdat de linkerband misschien ontploft kon zijn omdat de voorbanden het eerst brokstukken op de weg raken, het eerst iedere hobbel in de weg raken, en meer gewicht van de trailer dragen dan de banden achterin. Maar toen bedacht ik, dat met 3 oude banden, dit een kans van 1 op 3 zou zijn dat ik fout zou kiezen en een andere band lek zou raken, waardoor ik twee keer zo veel werk zou hebben.
Omdat ik geen vrede, richting over iets, ontving bij het bidden en nadenken, vroeg ik uiteindelijk: “Vader, het zou me helpen te weten waarom die linker band ontplofte, zodat ik een wijze beslissing kan nemen wat te doen met het reservewiel en de andere 3 banden, of dat ik het moet laten zoals het nu is.”
Onmiddellijk zei Hij: “Toen je gisteravond van de snelweg af kwam en bijna de afslag naar het kampeerterrein miste, moest je hard remmen om die bocht naar rechts te kunnen maken, waardoor het grootste gewicht van de trailer en de kracht van de draai op het linker voorwiel kwam. Daardoor werd er inwendig iets beschadigd en dat veroorzaakte het uiteenvallen van de band, toen je vandaag 2 uur onderweg was.
Toen Hij sprak, zag ik die draai opnieuw voor me. De avond ervoor ging de zon onder en ik volgde de GPS naar een kampeerterrein, en na een afslag was er een weg dat leidde naar het kampeerterrein, dat ik bijna mistte. Ik remde hard en draaide instinctief, me een seconde later realiserend dat ik een trailer van 3 ton achter me had. Even was ik bang dat ik de controle over de truck zou verliezen, maar dat gebeurde niet. Wel hoorde ik dat de remmen van de trailer vast liepen. Blijkbaar had ik daardoor die linker voorband beschadigd.
Als ik religieus geweest zou zijn
De standaard religieuze reactie op een ontploffende band, zou zijn de duivel te vertellen dat hij gebonden is, of iets anders betreffende de duivel. Maar de waarheid is dat ik het mezelf had aangedaan door onzorgvuldig te remmen en een scherpe bocht te maken, in plaats van door te rijden en daarna om te draaien om alsnog de afslag te kunnen nemen. Het was niet de duivel, ik had het mezelf aangedaan. Dat was wat de Vader dacht – de les is dat als je in Zijn hogere wegen en gedachten wil wandelen betreffende een onderwerp, geef dan de duivel niet reflexmatig de schuld, kijk eerst in de spiegel, en wees dan bereid eerlijk te zijn.
De wind en besturing
Weer op de weg, merkte ik dat wanneer een grote semi-truck (tractor-trailer) mij wilde passeren, ik eerst naar de passerende truck gezogen werd om daarna, als hij gepasseerd was, naar de zijkant geblazen te worden Ik deed wat ik altijd doe – ik bad in tongen terwijl ik hier over na dacht, mijn gedachten op mijn geest richtende om te zien of er een vrede of een gedachte kwam.
Ik vroeg me af of ik iets moest veranderen bij de trekhaak, maar toen ik bad en hierover na dacht, ontving ik niets.
Ik stopte bij een parkeerplaats waar een toiletgebouw was, om te kunnen toiletteren en terwijl ik bij het urinoir stond kwam er een man aan en ging naast mij staan. Dus ik begon een gesprek met hem, noemde iets over de lange reis en het warme weer. Hij stemde in, zei dat iedere dag een lange dag was voor hem, en ik reageerde hierop met te vragen of hij één van die grote aanhangwagens reed, waarop hij ja zei. Toen vertelde ik dat ik zijwaarts werd gezogen en daarna opzij geblazen wanneer een truck mij passeerde, en hij zei dat zoiets normaal was en dat het hem ook overkwam. “Als mijn vrouw rijdt vertel ik haar altijd uit te kijken voor dat vacuüm als we passeren, en de golf lucht die je daarna aan de kant duwt.”
Ik had mijn Vaders gedachten, al wist deze man dat niet – wat ik ervoer was normaal, dus hoefde ik niets aan te passen bij de trekhaak. Toen we allebei terug liepen naar onze trucks, vroeg ik dit: “Vader, dank U voor de wijsheid van deze man. Ik weet niet of hij u wel of niet kent, maar hoe dan ook, ik zou graag willen dat zijn hulp aan mij ten gunste van hem komt op de laatste dag, omdat U hem gebruikte om mij Uw gedachten hierover te geven.”
Een ander incident
De rest van de dag en de volgende verliepen rustig, en zaterdag ochtend 7 uur, bevond ik mij ongeveer 2 uur van huis verwijderd, net ten oosten van Oklahoma City maar nog niet bij Shawnee, op de 1-40, en ik vroeg me af wat dat ‘kleinere probleem’ zou zijn, dat zo’n 2 uur voor ik thuis zou zijn zou plaats vinden. Precies op dat moment ging het lampje ‘controleer de motor’ aan op het dashboard en een snelle blik op de meters liet zien dat er iets mis was met het elektrische systeem. Normaal stond de meter op ‘14’, maar nu was het bij de 10 of 12.
Dat wilde zeggen dat het of de dynamo was, of de accu. Toen ik in tongen bad en nadacht over deze twee mogelijkheden, voelde ik niets bij de dynamo, maar toen ik dacht aan de accu, herinnerde ik mij ineens dat ik erover gedacht had de accu te vernieuwen voor dat ik op reis zou gaan, maar ik had die ingeving (aansporing, suggestie) genegeerd. Ik redeneerde het weg door te zeggen dat het nog een goede, sterke accu was. Maar ik denk toen ik in de vroege ochtend de koplampen aan had en de verlichting van de trailer, dit net te veel was voor de accu. De meter liep langzaam naar beneden en ik dacht nog zo’n 30 minuten te hebben voordat de motor ermee zou ophouden.
Ik zei: “OK, Vader, alles wat ik nodig heb, is alreeds in voorzien, volgens 2 Petrus 1:3,4, dus wilt U uw voorziening hierin laten zien – ik heb een nieuwe accu nodig en een onderdelen winkel die om kwart over 7 al open is. De meeste daarvan bevinden zich in de stad waar parkeren moeilijk is, dus geef ik de voorkeur aan een Walmart, waar genoeg plek is om te parkeren. En het moet direct naast de snelweg zijn, want ik ga niet met deze trailer door de stad rijden.” Ik gaf ‘Walmart” aan op de GPS, en er kwam er één tevoorschijn bij het Shawnee winkelcentrum, zo’n 20 kilometer verder. Ik reed er direct naartoe, kocht een nieuwe accu, en was weer op mijn weg naar huis….Jippie!
Ik heb 2 weken van mijn leven gedeeld, deze afgelopen weken om je te laten zien hoe Barb en ik leven en dat het een levensstijl is, en niet een formule – het is een voortdurende communicatie met de Vader. Ik heb dezelfde routine als Barb 2 uur moet rijden naar Tulsa – ik doe wat nodig is in het natuurlijke door voor haar te tanken, de olie te controleren, banden spanning, door de voorruit schoon te maken – dan bid ik en neem haar reis in gedachten door om te zien of er iets is in mijn geest over wat dan ook. Meestal is er niets.
Ik doe hetzelfde als Chris hier is voor een aantal dagen, of wanneer ik aan het nadenken ben over een reis – of wanneer ik slechts wat boodschappen moet doen – het is een levensstijl. Ben ik aan het nadenken over iets, dan bid ik altijd in de Geest. we hebben net gezien dat de voorruit van Barb’s auto gescheurd is, als gevolg van leeftijd en waarschijnlijk de hitte, dus ben ik aan het bidden voor die 250 dollar en de tijd wanneer ik naar Tulsa moet gaan om het te vervangen….als ik een vrede krijg en ervaar dat geld en tijd samen komen, laten we het repareren. Het is een levensstijl…..heb ik dat al niet eerder gezegd?
Wees niet religieus, wandel gewoon met de Vader.
Dus denk eraan – doe wat je weet dat je in het natuurlijke moet doen, en dan als je in tongen bidt, neem je dag in gedachten door en je verplaatst je aandacht naar je geest als je hierover denkt om te zien of er iets is dat aangeeft dat de Vader andere gedachten heeft over dat onderwerp. Zodat Hij Zijn hogere wegen voor jou kan laten zien – volgende week kijken we hier vanuit een andere invalshoek naar…..zegen,
John Fenn/vertaling AHJ
www.supernaturalhousechurch.org
RSS Feed