Dag allemaal,
De afgelopen weken heb ik verschillende gebeurtenissen uit de afgelopen twee weken van mijn leven gedeeld, de fouten die ik gemaakt heb en beslissingen die ik genomen heb, goed en slecht als het gaat om het zoeken van, het vinden en het wandelen in de hogere wegen en gedachten van de Vader.
Een goed hart
Onze tekst is Jesaja 55:6-13 geweest, dat ons aanmoedigt onze wegen en gedachten te verlaten en te keren naar de Heer met als dit resultaat: “Hij zal zich over hem ontfermen. Want Hij vergeeft veelvuldig.”
In nederigheid laten we onze wegen achter and bedenken we Zijn hogere wegen en gedachten. Om hoger te gaan moet je eerst lager gaan.
Parkeerplaats
Vandaag gingen Chris en ik met de auto van Barb naar Walmart. In de VS hebben we een blauwe kaart voor gehandicapte bestuurders of hun passagiers, die we aan de achteruitkijk spiegel kunnen hangen. Ik had die van ons in mijn truck laten liggen, die nu in de garage stond. Integriteit vroeg te parkeren op een gewone parkeerplaats, aangezien ik de kaart niet bij me had.
Bij de plek waar ik mijn auto neer zette stond niemand geparkeerd aan de passagiers zijde, en omdat ik met de auto van Barb was, moet ik telkens bij het in- en uitgaan de zitting van de rolstoel verwijderen, beide wielen eraf halen, het opvouwen en in de kofferbak plaatsen. Dat was geen probleem waar ik nu geparkeerd stond. (Met de truck hoef ik dit alles niet te doen)
We brachten de spullen terug die Barb ons gevraagd had, en we slenterden door de gangpaden, want Chris geniet ervan te zien wat er allemaal is. We bleven hangen bij de speelgoed afdeling, en hij zei: “Je mag een nieuwe auto voor mij kopen als je dat wilt.” – en dat deed ik. Hij houdt van Lightning McQueen van de animatie film ‘Cars’, dus hij kreeg een autootje voor zijn verzameling.
Daarna gingen we terug naar de auto en zagen dat een pick up truck naast ons, aan de passagierskant, geparkeerd stond. Mijn eerste gedachten was: ‘Hartelijk bedankt, zeg, dat vind ik niet leuk’ - en dacht erover na of het veilig zou zijn om Chris in zijn rolstoel te laten zitten terwijl ik de auto achteruit zou rijden, zodat er meer ruimte was en ik hem in de auto zou kunnen persen.
Dat was een snelle gedachte – en net zo snel weerlegde ik die gedachte met: ‘Hij wist niet dat we ruimte voor Chris nodig hebben en voor de rolstoel, dus hij heeft niet tegen jou gezondigd, dus bewaar je hart.’
Die eerste gedachte was trots
De tweede was de hogere gedachte van de Vader. Ik herkende onmiddellijk de lelijkheid van mijn reflexmatige reactie en weerlegde het met eend hogere gedachte, een rechtvaardige gedachte – de bestuurder van die truck wist niet dat we ruimte naast de auto nodig hadden voor de rolstoel, dus het was hem niet aan te rekenen, dus ik moest mijn hart bewaken.
De Vader sprak dat niet tot mij, ik weerlegde mijn eerste gedachte heel bewust en onmiddellijk met die hogere gedachte – maar eerlijk gezegd was dat alleen omdat mijn hart nederig genoeg was om die lagere gedachte weg te duwen
Als ik in een chagrijnige bui geweest was, of boos om iets, had ik die gedachte misschien wel toegelaten te blijven, en zou ik er zelfs een tijdje mee bezig blijven – ‘Leuk Vader, kon U er niet voor zorgen dat hier niemand ging staan? Waarom moet het nu zo moeilijk, het is al lastig genoeg de rolstoel telkens in- en uit te klappen als we weggaan. Was die bestuurder soms zo dun als een lantaarnpaal dat hij zo dicht naast mijn auto ging staan? Hoe moet ik Chris hier nu in krijgen?’
Dat zouden mijn gedachten kunnen zijn geweest als ik in een andere bui geweest was. Maar ik ‘nam’ die eerste gedachte niet, bleef er niet over na denken. Ik maakte het niet mijn gedachte, omdat ik wandelde met de Vader en in de Geest zachtjes aan het bidden was en Hem de hele dag al zachtjes aan het aanbidden was. Dus weerstond ik die gedachte zo snel mogelijk en verplaatste die met een hogere gedachte.
(het was krap, maar ik heb Chris in de auto kunnen krijgen)
Ben je boos, pluk een roos. Zet hem op je hoed dan ben je morgen weer goed…..
Mijn moeder zei dat soms tegen ons kinderen als één van ons medelijden ging krijgen met zichzelf. Het zorgde ervoor dat we daar mee ophielden en ik denk dat ze ermee wilde zeggen, dat wij zielig konden doen wat we wilden, maar zij zou daar geen aandacht aan geven. Dus stop er maar mee en ga verder met je dag en doe wat je moet doen.
Habakuk had ook eens zo’n bui van zelfmedelijden. Dat zien we in Habakuk hoofdstuk één. Hij had een visioen van iets dat volledig in tegenspraak was met wat hij dacht te weten van de Heer, en hij was zowel boos als verward. Boos op het leven en op God en hij wist niet hoe daar uit te komen!
Het visioen dat hij zag, in hoofdstuk 1, vers 5-11, was dat God de goddeloze Babyloniërs zou gebruiken tegen de even goddeloze Assyriérs, en dat Hij de Babyloniërs zou gebruiken om Zijn eigen volk, Juda, te disciplineren. Hij kon niet begrijpen hoe een rechtvaardig God goddeloze mensen kon gebruiken om Zijn eigen volk te disciplineren – of ze nu wel of niet met Hem wandelden!
Dit totale herschikken van zijn theologie, zorgde ervoor dat zijn eigen trots en de trots een Israeliet te zijn, omhoog kwam, en het daagde zijn vastgeroest en gekoesterd geloof over God uit.
Hij confronteerde de Heer, in vers 12,13:”Zijt Gij niet vanouds, Here mijn God, mijn Heilige?....Gij die te rein van ogen zijt om het kwaad te zien, en die het onrecht niet kunt aanschouwen, waarom aanschouwt gij de trouwelozen en zwijgt Gij als de goddeloze verslindt hem die rechtvaardiger is dan hij…?”
Hebben we niet allemaal die gedachten gehad als het lijkt dat God er niet is als we van alle kanten onder druk staan en niemand ons komt helpen? Hoe kunt U, een rechtvaardig God, dit laten gebeuren met mij?
Zwelgen in zelfmedelijden
Hoofdstuk twee laat ons bijna een visueel beeld zien en we kunnen ons voorstellen hoe de profeet zijn armen kruist en op de stadsmuur gaat zitten en de Heer zoiets vertelt als ‘Ik blijf hier zitten totdat u antwoord geeft, eerder ga ik niet weg.’
De Engelse Bijbel doet dit geen recht, maar door verschillende vertalingen met elkaar te vergelijken, begrijpen we dat hij koppig is in het vasthouden aan zijn lagere wegen en gedachten.
“Ik wil gaan staan op mijn wachttoren en mij stellen op de wal, ik wil uitzien naar wat Hij tot mij spreken zal en wat ik moet antwoorden op mijn klacht.” (2:1)
Weet je nog dat dit een visioen van de Heer is, deze gebeurtenissen die hij ziet – hoofdstuk 1:1 laat dit duidelijk zien. Blijkbaar is Habakuk naar de stadsmuur gegaan en wachtte hij op wat de Heer zou zeggen op zijn klacht, maar hij kreeg niet het antwoord dat hij wilde.
“Toen antwoordde de Here mij: Schrijf het gezicht op en zet het duidelijk op tafelen, opdat men het in het voorbijlopen zal kunnen lezen. Want wel wacht het gezicht nog tot de bestemde tijd, maar het spoedt zich zonder falen naar hei einde; als het vertoeft, verbeid het, want komen zal het gewis, uitblijven zal het niet.”
De berisping
Met de volgende woorden (dan pas) adresseert de Heer de trots van Habakuk en zijn koppigheid. “Zie, opgeblazen, niet recht is zijn ziel in hem, maar de rechtvaardige zal door zijn geloof leven.”
Habakuk begreep niet hoe een God die niet kan kijken naar ongerechtigheid, de slechte Babyloniers kon gebruiken om Zijn eigen volk te tuchtigen en de Heer biedt absoluut geen antwoorden om de verwarring op te lossen, noch geeft hij troost aan zijn verward denken en emoties.
Het enige dat Hij hem vertelde was dat hij trots was en koppig en dat zijn ziel in hem niet recht was, want hij moest leren door zijn geloof te leven. Die zin: ‘De rechtvaardige zal door (zijn) geloof leven’ wordt woordelijk herhaald in Romeinen 1:17, Galaten 3:11 en Jacobus hoofdstuk 1-4 noemt dit ook in zoveel woorden. Dus we weten dat de les ook voor ons is, en niet alleen voor Habakuk.
De les voor ons allen
We hebben allemaal vragen voor de heer, sommige meer dringend dan andere, doch Hij geeft maar zelden antwoord. Hij is dezelfde, gisteren, vandaag en voor altijd, en daarom is Zijn antwoord aan Habakuk ook Zijn antwoord aan ons – je moet door geloof leven, in nederigheid, ook al heb je niet overal een antwoord op gekregen. De wandel door geloof IS de hogere weg en gedachte van God als er verwarring is.
De lagere weg is dat van het zwelgen in zelfmedelijden – het gevoel hebben dat je helemaal alleen bent, verward, boos op God en mensen. Boos op de man die jouw parkeerplaats inpikte of boos op het rechtssysteem of het verzekeringsbedrijf, of op jouw buurman of je gemeente of je echtgenoot…..en vul maar in.
De hogere wegen zijn een bewuste beslissing om gehoorzaam te zijn en door te gaan in geloof. Merk op dat de Heer Habakuk allereerst vertelde gehoorzaam te zijn – schrijf het visioen gewoon op, want het is voor anderen bedoeld te lezen en er voordeel mee te doen – en wat jou betreft, Habakuk, jij moet door jouw geloof leven. Jouw leven is niet alleen voor jezelf, want jouw leven is een visie, geschreven in de harten van degenen die jou observeren – dus al begrijp je niet alles, wees gewoon gehoorzaam en wandel verder in de hogere wegen en gedachten.
Rust
Habakuk stopte inderdaad zijn lagere wegen en gedachten van hoofdstuk 1, en besloot in geloof te wandelen zelfs als hij niet begreep wat er allemaal gebeurde. Zijn laatste woorden zijn deze:
“Al zou de vijgeboom niet bloeien, en er geen opbrengst aan de wijnstokken zijn, de vrucht van de olijfboom teleurstellen, al zouden de akkers geen spijs opleveren, de schapen uit de kooi verdwenen zijn en er geen runderen in de stallingen zijn, nochtans zal ik juichen in de Here, jubelen in de God van mijn heil. De Here Here is mijn kracht. Hij maakte mijn voeten als die der hinden. Hij doet mij treden op mijn hoogten.” (3:17-19)
We zijn opgegroeid in een kerksysteem dat emoties gelijkstelt met zalving, maar de ware tegenwoordigheid van de Heer is gevonden in de ‘tussentijdse momenten’.
Die tijden dat jouw gedachten balanceren tussen lage gedachten en hoge gedachten – daar kom je Hem tegen, dat beschouwt en observeert Hij.
Als we Zijn hogere gedachten en wegen kiezen is Hij daar in volle aanwezigheid – doen we dat niet, dan laat Hij ons op de muur zitten, boos op de wereld en vol zelfmedelijden, totdat we ons bekeren van onze lage wegen en gedachten en ons keren naar de Heer, en dan zal Hij overvloedig ontferming hebben en ons vergeven…
Volgende week, hogere wegen en gedachten in Handelingen…..zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.supernaturalhouzechurch.org
De afgelopen weken heb ik verschillende gebeurtenissen uit de afgelopen twee weken van mijn leven gedeeld, de fouten die ik gemaakt heb en beslissingen die ik genomen heb, goed en slecht als het gaat om het zoeken van, het vinden en het wandelen in de hogere wegen en gedachten van de Vader.
Een goed hart
Onze tekst is Jesaja 55:6-13 geweest, dat ons aanmoedigt onze wegen en gedachten te verlaten en te keren naar de Heer met als dit resultaat: “Hij zal zich over hem ontfermen. Want Hij vergeeft veelvuldig.”
In nederigheid laten we onze wegen achter and bedenken we Zijn hogere wegen en gedachten. Om hoger te gaan moet je eerst lager gaan.
Parkeerplaats
Vandaag gingen Chris en ik met de auto van Barb naar Walmart. In de VS hebben we een blauwe kaart voor gehandicapte bestuurders of hun passagiers, die we aan de achteruitkijk spiegel kunnen hangen. Ik had die van ons in mijn truck laten liggen, die nu in de garage stond. Integriteit vroeg te parkeren op een gewone parkeerplaats, aangezien ik de kaart niet bij me had.
Bij de plek waar ik mijn auto neer zette stond niemand geparkeerd aan de passagiers zijde, en omdat ik met de auto van Barb was, moet ik telkens bij het in- en uitgaan de zitting van de rolstoel verwijderen, beide wielen eraf halen, het opvouwen en in de kofferbak plaatsen. Dat was geen probleem waar ik nu geparkeerd stond. (Met de truck hoef ik dit alles niet te doen)
We brachten de spullen terug die Barb ons gevraagd had, en we slenterden door de gangpaden, want Chris geniet ervan te zien wat er allemaal is. We bleven hangen bij de speelgoed afdeling, en hij zei: “Je mag een nieuwe auto voor mij kopen als je dat wilt.” – en dat deed ik. Hij houdt van Lightning McQueen van de animatie film ‘Cars’, dus hij kreeg een autootje voor zijn verzameling.
Daarna gingen we terug naar de auto en zagen dat een pick up truck naast ons, aan de passagierskant, geparkeerd stond. Mijn eerste gedachten was: ‘Hartelijk bedankt, zeg, dat vind ik niet leuk’ - en dacht erover na of het veilig zou zijn om Chris in zijn rolstoel te laten zitten terwijl ik de auto achteruit zou rijden, zodat er meer ruimte was en ik hem in de auto zou kunnen persen.
Dat was een snelle gedachte – en net zo snel weerlegde ik die gedachte met: ‘Hij wist niet dat we ruimte voor Chris nodig hebben en voor de rolstoel, dus hij heeft niet tegen jou gezondigd, dus bewaar je hart.’
Die eerste gedachte was trots
De tweede was de hogere gedachte van de Vader. Ik herkende onmiddellijk de lelijkheid van mijn reflexmatige reactie en weerlegde het met eend hogere gedachte, een rechtvaardige gedachte – de bestuurder van die truck wist niet dat we ruimte naast de auto nodig hadden voor de rolstoel, dus het was hem niet aan te rekenen, dus ik moest mijn hart bewaken.
De Vader sprak dat niet tot mij, ik weerlegde mijn eerste gedachte heel bewust en onmiddellijk met die hogere gedachte – maar eerlijk gezegd was dat alleen omdat mijn hart nederig genoeg was om die lagere gedachte weg te duwen
Als ik in een chagrijnige bui geweest was, of boos om iets, had ik die gedachte misschien wel toegelaten te blijven, en zou ik er zelfs een tijdje mee bezig blijven – ‘Leuk Vader, kon U er niet voor zorgen dat hier niemand ging staan? Waarom moet het nu zo moeilijk, het is al lastig genoeg de rolstoel telkens in- en uit te klappen als we weggaan. Was die bestuurder soms zo dun als een lantaarnpaal dat hij zo dicht naast mijn auto ging staan? Hoe moet ik Chris hier nu in krijgen?’
Dat zouden mijn gedachten kunnen zijn geweest als ik in een andere bui geweest was. Maar ik ‘nam’ die eerste gedachte niet, bleef er niet over na denken. Ik maakte het niet mijn gedachte, omdat ik wandelde met de Vader en in de Geest zachtjes aan het bidden was en Hem de hele dag al zachtjes aan het aanbidden was. Dus weerstond ik die gedachte zo snel mogelijk en verplaatste die met een hogere gedachte.
(het was krap, maar ik heb Chris in de auto kunnen krijgen)
Ben je boos, pluk een roos. Zet hem op je hoed dan ben je morgen weer goed…..
Mijn moeder zei dat soms tegen ons kinderen als één van ons medelijden ging krijgen met zichzelf. Het zorgde ervoor dat we daar mee ophielden en ik denk dat ze ermee wilde zeggen, dat wij zielig konden doen wat we wilden, maar zij zou daar geen aandacht aan geven. Dus stop er maar mee en ga verder met je dag en doe wat je moet doen.
Habakuk had ook eens zo’n bui van zelfmedelijden. Dat zien we in Habakuk hoofdstuk één. Hij had een visioen van iets dat volledig in tegenspraak was met wat hij dacht te weten van de Heer, en hij was zowel boos als verward. Boos op het leven en op God en hij wist niet hoe daar uit te komen!
Het visioen dat hij zag, in hoofdstuk 1, vers 5-11, was dat God de goddeloze Babyloniërs zou gebruiken tegen de even goddeloze Assyriérs, en dat Hij de Babyloniërs zou gebruiken om Zijn eigen volk, Juda, te disciplineren. Hij kon niet begrijpen hoe een rechtvaardig God goddeloze mensen kon gebruiken om Zijn eigen volk te disciplineren – of ze nu wel of niet met Hem wandelden!
Dit totale herschikken van zijn theologie, zorgde ervoor dat zijn eigen trots en de trots een Israeliet te zijn, omhoog kwam, en het daagde zijn vastgeroest en gekoesterd geloof over God uit.
Hij confronteerde de Heer, in vers 12,13:”Zijt Gij niet vanouds, Here mijn God, mijn Heilige?....Gij die te rein van ogen zijt om het kwaad te zien, en die het onrecht niet kunt aanschouwen, waarom aanschouwt gij de trouwelozen en zwijgt Gij als de goddeloze verslindt hem die rechtvaardiger is dan hij…?”
Hebben we niet allemaal die gedachten gehad als het lijkt dat God er niet is als we van alle kanten onder druk staan en niemand ons komt helpen? Hoe kunt U, een rechtvaardig God, dit laten gebeuren met mij?
Zwelgen in zelfmedelijden
Hoofdstuk twee laat ons bijna een visueel beeld zien en we kunnen ons voorstellen hoe de profeet zijn armen kruist en op de stadsmuur gaat zitten en de Heer zoiets vertelt als ‘Ik blijf hier zitten totdat u antwoord geeft, eerder ga ik niet weg.’
De Engelse Bijbel doet dit geen recht, maar door verschillende vertalingen met elkaar te vergelijken, begrijpen we dat hij koppig is in het vasthouden aan zijn lagere wegen en gedachten.
“Ik wil gaan staan op mijn wachttoren en mij stellen op de wal, ik wil uitzien naar wat Hij tot mij spreken zal en wat ik moet antwoorden op mijn klacht.” (2:1)
Weet je nog dat dit een visioen van de Heer is, deze gebeurtenissen die hij ziet – hoofdstuk 1:1 laat dit duidelijk zien. Blijkbaar is Habakuk naar de stadsmuur gegaan en wachtte hij op wat de Heer zou zeggen op zijn klacht, maar hij kreeg niet het antwoord dat hij wilde.
“Toen antwoordde de Here mij: Schrijf het gezicht op en zet het duidelijk op tafelen, opdat men het in het voorbijlopen zal kunnen lezen. Want wel wacht het gezicht nog tot de bestemde tijd, maar het spoedt zich zonder falen naar hei einde; als het vertoeft, verbeid het, want komen zal het gewis, uitblijven zal het niet.”
De berisping
Met de volgende woorden (dan pas) adresseert de Heer de trots van Habakuk en zijn koppigheid. “Zie, opgeblazen, niet recht is zijn ziel in hem, maar de rechtvaardige zal door zijn geloof leven.”
Habakuk begreep niet hoe een God die niet kan kijken naar ongerechtigheid, de slechte Babyloniers kon gebruiken om Zijn eigen volk te tuchtigen en de Heer biedt absoluut geen antwoorden om de verwarring op te lossen, noch geeft hij troost aan zijn verward denken en emoties.
Het enige dat Hij hem vertelde was dat hij trots was en koppig en dat zijn ziel in hem niet recht was, want hij moest leren door zijn geloof te leven. Die zin: ‘De rechtvaardige zal door (zijn) geloof leven’ wordt woordelijk herhaald in Romeinen 1:17, Galaten 3:11 en Jacobus hoofdstuk 1-4 noemt dit ook in zoveel woorden. Dus we weten dat de les ook voor ons is, en niet alleen voor Habakuk.
De les voor ons allen
We hebben allemaal vragen voor de heer, sommige meer dringend dan andere, doch Hij geeft maar zelden antwoord. Hij is dezelfde, gisteren, vandaag en voor altijd, en daarom is Zijn antwoord aan Habakuk ook Zijn antwoord aan ons – je moet door geloof leven, in nederigheid, ook al heb je niet overal een antwoord op gekregen. De wandel door geloof IS de hogere weg en gedachte van God als er verwarring is.
De lagere weg is dat van het zwelgen in zelfmedelijden – het gevoel hebben dat je helemaal alleen bent, verward, boos op God en mensen. Boos op de man die jouw parkeerplaats inpikte of boos op het rechtssysteem of het verzekeringsbedrijf, of op jouw buurman of je gemeente of je echtgenoot…..en vul maar in.
De hogere wegen zijn een bewuste beslissing om gehoorzaam te zijn en door te gaan in geloof. Merk op dat de Heer Habakuk allereerst vertelde gehoorzaam te zijn – schrijf het visioen gewoon op, want het is voor anderen bedoeld te lezen en er voordeel mee te doen – en wat jou betreft, Habakuk, jij moet door jouw geloof leven. Jouw leven is niet alleen voor jezelf, want jouw leven is een visie, geschreven in de harten van degenen die jou observeren – dus al begrijp je niet alles, wees gewoon gehoorzaam en wandel verder in de hogere wegen en gedachten.
Rust
Habakuk stopte inderdaad zijn lagere wegen en gedachten van hoofdstuk 1, en besloot in geloof te wandelen zelfs als hij niet begreep wat er allemaal gebeurde. Zijn laatste woorden zijn deze:
“Al zou de vijgeboom niet bloeien, en er geen opbrengst aan de wijnstokken zijn, de vrucht van de olijfboom teleurstellen, al zouden de akkers geen spijs opleveren, de schapen uit de kooi verdwenen zijn en er geen runderen in de stallingen zijn, nochtans zal ik juichen in de Here, jubelen in de God van mijn heil. De Here Here is mijn kracht. Hij maakte mijn voeten als die der hinden. Hij doet mij treden op mijn hoogten.” (3:17-19)
We zijn opgegroeid in een kerksysteem dat emoties gelijkstelt met zalving, maar de ware tegenwoordigheid van de Heer is gevonden in de ‘tussentijdse momenten’.
Die tijden dat jouw gedachten balanceren tussen lage gedachten en hoge gedachten – daar kom je Hem tegen, dat beschouwt en observeert Hij.
Als we Zijn hogere gedachten en wegen kiezen is Hij daar in volle aanwezigheid – doen we dat niet, dan laat Hij ons op de muur zitten, boos op de wereld en vol zelfmedelijden, totdat we ons bekeren van onze lage wegen en gedachten en ons keren naar de Heer, en dan zal Hij overvloedig ontferming hebben en ons vergeven…
Volgende week, hogere wegen en gedachten in Handelingen…..zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.supernaturalhouzechurch.org
RSS Feed