Wonen in het rijk van wonderen # 3, De sprong maken
Dag Allemaal,
De grootste factor in mijn leven die ervoor zorgde dat ik in het rijk van wonderen ging leven, was de openbaring van 2 Petrus 1: 3-4:
"Zijn goddelijke kracht immers heeft ons met alles wat tot leven en godsvrucht strekt, begiftigd door de kennis van Hem, die ons geroepen heeft door zijn heerlijkheid en macht."
Dat vers zegt dat alles wat nodig is voor het leven (natuurlijke voorziening) en goddelijkheid (het vermogen om in Christus in karakter te groeien) al voor ons in voorzien is. Dat betekent dat er niets is dat ik in dit leven zal tegenkomen waar niet al in is voorzien. Het betekent ook, ongeacht de emotionele, morele of geestelijke uitdaging die ik ooit zal tegenkomen, groei in Christus is voorzien.
Deze openbaring kwam op een moment dat we leefden van loon tot loon; wanneer we de auto uitkamden op zoek naar munten om de jongens iets te kunnen geven van McDonald’s, en als de elektriciteitsrekening uiteindelijk betaald moest worden en er geen geld was om het te betalen.
Ik wilde zo graag mijn leven veranderen, en niet meer van wonder naar wonder te hoeven leven, met een diepe vallei ertussen, maar gaan naar een leven van constante voorziening, waar wonderbaarlijke timing een manier van leven zou zijn. Dat vers zonk op een dag diep in me en ik realiseerde me dat alles wat ik in het leven zou meemaken, hoewel het me misschien onaangenaam zou verrassen, Hem nooit zou kunnen verrassen. Dat betekende dat er voorzieningen waren waar Hij al aan had gedacht en verstrekt voordat de wereld begon. Ik moest gewoon vrede krijgen, in vrede blijven, doen wat ik moest doen in het natuurlijke, en Hem de rest laten uitwerken.
De 2e factor
In combinatie met het realiseren dat alles wat ik nodig had voor dit leven en het leven voor God, al in is voorzien, was Hebreeën 10: 32:
"Denk aan de vroegere dagen dat je, nadat je verlicht was, een harde worsteling met lijden doorstaan hebt."
In de King James Version staat 'Roep de herinnering op van vroegere tijden...'
Dit vers vertelt me dat ik Gods trouw in vroegere tijden moet gedenken. Denk aan de vroegere dagen en hoe moeilijk die dagen waren, maar hoe Hij altijd door kwam, hoe Hij altijd voorzag, zelfs als het op het laatste moment was. Het vertelde me om dit op te slaan in mijn geheugen, elke keer dat ik geconfronteerd werd met een crisis en de voorziening gekomen was.
Deze twee verzen hebben mijn leven veranderd, waardoor ik niet meer van het ene wonder, dan een dal, naar het andere wonder ging, maar waar wonderen iets werden dat gewoon een deel van mijn leven werd. Waar ik elke dag een goddelijke timing van mijn wandel zie. Dit is een bestaan waar de timing van de Vader wordt verwacht, waar met opwinding wordt uitgekeken hoe Hij Zijn voorziening zal laten zien.
Ik heb nog steeds geen grote bankrekening. Ik moet nog steeds dagelijks uitkijken hoe er voorziening is voor ons, want het is gebaseerd op de genade die andere mensen de Heer laten zien en daarna vervolgens aan ons, uit waardering voor wat ik leer of schrijf of deel. Maar ik heb vrede, wetend dat de Vader zo'n lange staat van dienst heeft waarin Hij voor ons gezorgd heeft, dat het geen zin heeft om bang en bezorgd te zijn. Ik doe gewoon wat ik moet doen in het natuurlijke, ik ga mijn gang en Hij voorziet - zowel in het natuurlijke als in godsvrucht.
Voorbeeld
Het geld was krap en we moesten onze laatste 5 koeien verkopen. Ik moest een oplegger huren om achter onze pick-up truck te doen, en zo kon ik alle 5 koeien laden. Chris is altijd mijn 'helper' geweest dus ik tilde hem in de truck en besloot dat hij er niet uit zou hoeven komen, dus zette ik zijn rolstoel niet achter in de truck, hoewel het ongeveer een 80 (129 km) lange reis was .
We hadden 10 mijl (16 km) van de 40 mijl (64 km) naar de veemarkt gereden, toen de vrachtwagen stopte, net toen ik optrok na een stoplicht en op een snelweg met 4 rijstroken terecht kwam. We stopten aan de kant van de snelweg. Aan de ene kant was er paniek omdat ik de rolstoel van Chris niet had meegenomen, en ik geen ander voertuig had dat een aanhangwagenlading zou kunnen trekken, dus ik vroeg me af wat ik zou moeten doen. Ik was niet zeker of ik het geld had om te repareren wat er mis was met de truck - paniek, mezelf voor het hoofd slaan, boos op mezelf en de hele situatie - ik kalmeerde mezelf en zei:
"Vader. II Petrus 1: 3-4 zegt dat alles wat betrekking heeft op het leven en goddelijkheid is voorzien, dus ik heb nodig dat U de voorziening openbaart! Waar is Uw voorziening Vader !? Onthul de voorziening en ik dank U dat U dat doet!"
Op dat moment reed een pick-up truck de andere kant op, maar reed vervolgens over het gras tussen de rijstroken van het verkeer, maakte een U-bocht en stopte bij ons. Een jongeman stapte uit, vroeg of we hulp nodig hadden en toen ik de situatie uitlegde, zei hij: "Ik zal jou en je koeien meenemen naar de verkoop."
Daarop maakten we de trailer los, duwden mijn truck uit de weg, droegen Chris allebei naar zijn voorstoel, hingen de trailer aan zijn truck en hij reed ons de resterende 48 kilometer naar de verkoop. We laadden de koeien af, lieten ze wegen en ik kreeg een cheque voor ze. Daarna nam hij ons mee naar een washal voor vrachtauto’s omdat, zoals ik hem uitlegde, ik de trailer schoon moest terugbrengen naar de plek waar ik hem had gehuurd - want 5 koeien in een trailer die niet 'zindelijk' zijn....
Hij liet dat allemaal toe, bracht ons terug naar de truck waar ik toen pas naar huis kon bellen en onze middelste zoon, Jason, kwam naar ons toe en nam Chris en mij mee naar huis. De man weigerde geld voor zijn goede daad - hij werd gebruikt als de voorziening van de Vader, maar door de manier waarop hij sprak en zijn gebrek aan interesse in mijn geloof dat ik deelde, leek hij niet wedergeboren te zijn.
Wat zei de engel
Ik herinner me een eerdere ervaring, jaren geleden, met de Heer en 'mijn' engel toen ik de gelegenheid had om de engel te vragen; "Waarom gebruikt de Vader mensen die niet gered zijn zo vaak om Zijn kinderen te zegenen?" De engel keek me aan met een geschokte uitdrukking, alsof ik het antwoord had moeten weten: "Dat ze niet met lege handen voor de Koning komen!"
Terugkijkend besefte ik opnieuw de goedheid van de Vader, dat zelfs als iemand nooit in de hemel komt, ze vaak door de Vader gebruikt zijn, zodat ze iets goeds op hun naam te schrijven hebben. En als ze later wel tot de Heer komen, komen de goede dingen die ze eerder hebben gedaan voor hun rekening - zodat ze niet met lege handen voor de Koning komen.
Wanneer je bij dat crisispunt komt ...
Wanneer ik zover ben dat ik Zijn voorziening nodig heb, doe ik hetzelfde als ik die dag deed: "Vader, waar is uw voorziening? Uw Woord zegt dat in alle dingen die betrekking hebben op dit leven en godsvrucht al is voorzien, dus Ik dank u voor het onthullen van Uw voorziening! "
De uitnodiging van Jesaja 55 is om onze gedachten en wegen te verlaten en terug te keren naar Zijn gedachten en wegen. Het is een levenslang proces om dat te leren doen. Elke omstandigheid die ons verrast, vereist dat we stoppen op het beslissingsmoment tussen terugvallen op de vertrouwde manieren en gedachten, of een stap zetten in geloof om te gaan denken zoals Hij doet en doen wat Hij doet - leven in het rijk van wonderen. Zijn voorziening is er als we Hem in die situaties zoeken.
We doen dit gedeeltelijk door in onze herinnering terug te gaan hoe Hij uitkomst gegeven heeft in ons leven, en te onthouden dat in alles al voor ons is voorzien ... Wiens wegen zullen we volgen, wiens gedachten zullen we denken?
Volgende week en nieuw onderwerp,
tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org en e-mail mij op [email protected]