Making miracles normal for your life, #1 of 3
Wonderen normaal maken in je leven, 1 van 3
Hallo allemaal,
Een wonder wordt gedefinieerd als iets dat niet kan worden verklaard door de natuurwetten, en dus wordt toegeschreven aan een daad van God. Ik heb ook wonderen (ten onrechte) gedefinieerd zien worden als iets dat de bekende natuurwetten overtreedt.
Een wonder wordt gedefinieerd als een eenmalige gebeurtenis. Jezus vermenigvuldigde voedsel. Blinde ogen werden geopend. Deze dingen zijn ook in onze tijd gebeurd, maar ze komen niet vaak voor.
Het onderwerp van deze serie, ‘Wonderen normaal maken voor je leven’, gaat niet over het steeds zien van 'grote' wonderen. Het gaat over leven in een stroom van wonderen. Een leven leiden dat zo fijn is afgesteld dat God iemands leven zo orkestreert dat het een leven in het wonderbaarlijke is.
Van wat ik heb waargenomen, zijn wonderen vaak goddelijke timing, waarbij de Vader verschillende goede dingen orkestreert die op hetzelfde moment samenkomen ten voordele van een persoon. Wat als dit een manier van leven zou zijn? Dit is genade op een niveau dat ongelovigen niet hebben, en veel Christenen lijken er ook niet in te wandelen. Kunnen wonderen een manier van leven voor ons worden?
Achtbaan christelijk leven
Een wonder overtreedt de natuurwetten niet, de Vader gebruikt alleen hogere wetten die de lagere overtreffen. Een vliegtuig stijgt op deze manier van de grond; het schendt de wet van de zwaartekracht niet, het gebruikt een hogere wet, de wet van de lift, om de zwaartekracht voor een tijd te verdringen. Maar het vliegtuig is nooit vrij van zwaartekracht, het gebruikt alleen hogere wetten om door de lucht te vliegen. Maar dan landt het vliegtuig en neemt de lagere wet het weer over. Maar wat als het vliegtuig in de hogere wetten zou leven en nooit hoefde te landen?
In mijn tienerjaren en nu als volwassene zie ik vaak dat christenen van 'groot' wonder naar 'groot' wonder leven, met een diep dal ertussen. Ik vroeg me als tiener af: Wat als je kon leven binnen het rijk van wonderen? Dan zouden wonderen een manier van leven zijn, een levensstijl, een verwachting voor elke dag.
Ik redeneerde dat ik zou moeten beginnen met het verkorten van de tijd tussen wonderen en dalen, zodat ik over de dalen heen zou kunnen stappen en van bergtop naar bergtop zou kunnen lopen. Hopelijk kon ik op een dag gewoon van wonder naar wonder stappen, als een manier van leven.
Ik vroeg me ook af of leven op de top van de curve gewoon betekende dat ik zou groeien tot het punt dat dalen niet meer zo diep leken, op de manier zoals Paulus ontberingen waardeerde en zelfs waarde leek te hechten aan zwak zijn in het vlees zodat Zijn genade in hem vervolmaakt kon worden?
Zijn wegen kennen
Toen ik een tiener was, was Psalm 103:7 iets waar ik naar verlangde: "Hij maakte Zijn wegen bekend aan Mozes, Zijn daden aan de kinderen van Israël." Als ik Zijn wegen zou kennen, zouden de daden (wonderen) volgen.
De daden die Israël zag waren onder andere manna in de woestijn, water uit een rots, een wonderbaarlijke vangst van kwartels en meer. Zij gingen van honger naar dorst en weer terug naar honger als een manier van leven. Zij zagen Zijn daden.
Ik wilde Zijn wegen kennen, die zijn: "De wegen waarin Hij Zelf wandelt" en "De stappen en methoden die Hij neemt om Zijn heerlijkheid te tonen." (Gill's Expositie van de Bijbel op Ps 103:7) Dat was mijn hart. Dat is het nog steeds.
Ik zag de meeste Christenen, mijn tienervrienden en de volwassen Christelijke vrienden van mijn moeder rondrennen op zoek naar een wonder. Hun christelijk leven was de ene dag manna krijgen, de volgende dag verhongeren, dan water uit een rots, dan verhongeren, dan een kudde kwartels zodat ze weer konden eten, dan gebrek - in een nooit eindigende cyclus, als een manier van leven. Ze leefden een achtbaan christelijk bestaan. Ik wilde dat niet. Ik wilde de wegen van de Vader kennen. Als ik de wegen zou kennen, zouden de daden volgen.
Kunnen we op de bergtop wonen? Een uitnodiging
Ongeveer in de tijd dat ik vroeg of ik de wegen van de Heer zou mogen kennen zoals Mozes deed, wat dan zou leiden tot leven in wonderen in plaats van een achtbaanbestaan, introduceerde onze zaterdagavond 'gebed en lofprijzing' bijeenkomst een nieuw lied.
Het was 1975, dus stel je een gitaar voor die ons begeleidde terwijl we zongen, gebaseerd op Jesaja 55:6-13:
"U zult met vreugde uitgaan en in vrede geleid worden, de bergen en de heuvelen zullen voor u uitbreken. Er zal gejuich van vreugde zijn, en alle bomen des velds zullen klappen, zullen in hun handen klappen. En de bomen van het veld zullen in hun handen klappen. De bomen van het veld zullen in hun handen klappen. De bomen van het veld zullen in hun handen klappen, en jullie zullen met vreugde uittrekken."
Bij het bestuderen van die tekst zag ik iets wat ik nooit eerder had gezien - een uitnodiging die vooraf ging aan die vreugde en de reden waarom al die bomen in hun handen klapten:
"Zoek de Heer terwijl Hij gevonden kan worden. Roep Hem aan terwijl Hij nabij is. Laat de goddeloze zijn weg verlaten en de onrechtvaardige zijn gedachten. Laat hem terugkeren tot de Heer en Hij zal zich over hem ontfermen, en tot onze God want Hij zal overvloedig vergeven."
"Want mijn gedachten zijn niet uw gedachten, noch zijn uw wegen mijn wegen, zegt de Heer. Want gelijk de hemelen hoger zijn dan de aarde, alzo zijn mijn wegen hoger dan uw wegen, en mijn gedachten dan uw gedachten", 55:6-9 (En gij zult uitgaan met vreugde, en voortgaan met vrede, en de bergen en de heuvelen zullen voor u uitbreken...)
Plotseling zag ik het - de goddeloze, onrechtvaardige mens krijgt een uitnodiging om zijn wegen te verlaten en terug te keren naar de hogere wegen van de Heer! Ja, ik zag het! God wilde niet zeggen dat Hij zo hoog en verheven is dat wij mensen ons daar niet mee kunnen identificeren. Hij zei: verlaat je wegen en gedachten, keer terug naar de Heer en Zijn hogere wegen en gedachten! Lees die passage in zijn geheel en je zult hoop en vreugde vinden, ja, je kunt Zijn wegen kennen en daarin leven!
We KUNNEN opklimmen tot Zijn wegen en Zijn gedachten - we kunnen Zijn wegen kennen! Dat zal op zijn beurt leiden tot wonderen. Wonderen kunnen normaal zijn, een manier van leven als we wandelen in Zijn hogere wegen en hogere gedachten. We zijn niet op zoek naar wonderen, we zijn op zoek om Zijn wegen te kennen.
Volgende week zal ik een deel van mijn reis delen die de sleutel is tot het leven in de wegen van de Vader, in plaats van van wonder naar wonder te leven, altijd op zoek naar het volgende grote ding dat ons zal redden uit de laatste situatie. Tot dan,
zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en email me op [email protected]
Wonderen normaal maken in je leven, 1 van 3
Hallo allemaal,
Een wonder wordt gedefinieerd als iets dat niet kan worden verklaard door de natuurwetten, en dus wordt toegeschreven aan een daad van God. Ik heb ook wonderen (ten onrechte) gedefinieerd zien worden als iets dat de bekende natuurwetten overtreedt.
Een wonder wordt gedefinieerd als een eenmalige gebeurtenis. Jezus vermenigvuldigde voedsel. Blinde ogen werden geopend. Deze dingen zijn ook in onze tijd gebeurd, maar ze komen niet vaak voor.
Het onderwerp van deze serie, ‘Wonderen normaal maken voor je leven’, gaat niet over het steeds zien van 'grote' wonderen. Het gaat over leven in een stroom van wonderen. Een leven leiden dat zo fijn is afgesteld dat God iemands leven zo orkestreert dat het een leven in het wonderbaarlijke is.
Van wat ik heb waargenomen, zijn wonderen vaak goddelijke timing, waarbij de Vader verschillende goede dingen orkestreert die op hetzelfde moment samenkomen ten voordele van een persoon. Wat als dit een manier van leven zou zijn? Dit is genade op een niveau dat ongelovigen niet hebben, en veel Christenen lijken er ook niet in te wandelen. Kunnen wonderen een manier van leven voor ons worden?
Achtbaan christelijk leven
Een wonder overtreedt de natuurwetten niet, de Vader gebruikt alleen hogere wetten die de lagere overtreffen. Een vliegtuig stijgt op deze manier van de grond; het schendt de wet van de zwaartekracht niet, het gebruikt een hogere wet, de wet van de lift, om de zwaartekracht voor een tijd te verdringen. Maar het vliegtuig is nooit vrij van zwaartekracht, het gebruikt alleen hogere wetten om door de lucht te vliegen. Maar dan landt het vliegtuig en neemt de lagere wet het weer over. Maar wat als het vliegtuig in de hogere wetten zou leven en nooit hoefde te landen?
In mijn tienerjaren en nu als volwassene zie ik vaak dat christenen van 'groot' wonder naar 'groot' wonder leven, met een diep dal ertussen. Ik vroeg me als tiener af: Wat als je kon leven binnen het rijk van wonderen? Dan zouden wonderen een manier van leven zijn, een levensstijl, een verwachting voor elke dag.
Ik redeneerde dat ik zou moeten beginnen met het verkorten van de tijd tussen wonderen en dalen, zodat ik over de dalen heen zou kunnen stappen en van bergtop naar bergtop zou kunnen lopen. Hopelijk kon ik op een dag gewoon van wonder naar wonder stappen, als een manier van leven.
Ik vroeg me ook af of leven op de top van de curve gewoon betekende dat ik zou groeien tot het punt dat dalen niet meer zo diep leken, op de manier zoals Paulus ontberingen waardeerde en zelfs waarde leek te hechten aan zwak zijn in het vlees zodat Zijn genade in hem vervolmaakt kon worden?
Zijn wegen kennen
Toen ik een tiener was, was Psalm 103:7 iets waar ik naar verlangde: "Hij maakte Zijn wegen bekend aan Mozes, Zijn daden aan de kinderen van Israël." Als ik Zijn wegen zou kennen, zouden de daden (wonderen) volgen.
De daden die Israël zag waren onder andere manna in de woestijn, water uit een rots, een wonderbaarlijke vangst van kwartels en meer. Zij gingen van honger naar dorst en weer terug naar honger als een manier van leven. Zij zagen Zijn daden.
Ik wilde Zijn wegen kennen, die zijn: "De wegen waarin Hij Zelf wandelt" en "De stappen en methoden die Hij neemt om Zijn heerlijkheid te tonen." (Gill's Expositie van de Bijbel op Ps 103:7) Dat was mijn hart. Dat is het nog steeds.
Ik zag de meeste Christenen, mijn tienervrienden en de volwassen Christelijke vrienden van mijn moeder rondrennen op zoek naar een wonder. Hun christelijk leven was de ene dag manna krijgen, de volgende dag verhongeren, dan water uit een rots, dan verhongeren, dan een kudde kwartels zodat ze weer konden eten, dan gebrek - in een nooit eindigende cyclus, als een manier van leven. Ze leefden een achtbaan christelijk bestaan. Ik wilde dat niet. Ik wilde de wegen van de Vader kennen. Als ik de wegen zou kennen, zouden de daden volgen.
Kunnen we op de bergtop wonen? Een uitnodiging
Ongeveer in de tijd dat ik vroeg of ik de wegen van de Heer zou mogen kennen zoals Mozes deed, wat dan zou leiden tot leven in wonderen in plaats van een achtbaanbestaan, introduceerde onze zaterdagavond 'gebed en lofprijzing' bijeenkomst een nieuw lied.
Het was 1975, dus stel je een gitaar voor die ons begeleidde terwijl we zongen, gebaseerd op Jesaja 55:6-13:
"U zult met vreugde uitgaan en in vrede geleid worden, de bergen en de heuvelen zullen voor u uitbreken. Er zal gejuich van vreugde zijn, en alle bomen des velds zullen klappen, zullen in hun handen klappen. En de bomen van het veld zullen in hun handen klappen. De bomen van het veld zullen in hun handen klappen. De bomen van het veld zullen in hun handen klappen, en jullie zullen met vreugde uittrekken."
Bij het bestuderen van die tekst zag ik iets wat ik nooit eerder had gezien - een uitnodiging die vooraf ging aan die vreugde en de reden waarom al die bomen in hun handen klapten:
"Zoek de Heer terwijl Hij gevonden kan worden. Roep Hem aan terwijl Hij nabij is. Laat de goddeloze zijn weg verlaten en de onrechtvaardige zijn gedachten. Laat hem terugkeren tot de Heer en Hij zal zich over hem ontfermen, en tot onze God want Hij zal overvloedig vergeven."
"Want mijn gedachten zijn niet uw gedachten, noch zijn uw wegen mijn wegen, zegt de Heer. Want gelijk de hemelen hoger zijn dan de aarde, alzo zijn mijn wegen hoger dan uw wegen, en mijn gedachten dan uw gedachten", 55:6-9 (En gij zult uitgaan met vreugde, en voortgaan met vrede, en de bergen en de heuvelen zullen voor u uitbreken...)
Plotseling zag ik het - de goddeloze, onrechtvaardige mens krijgt een uitnodiging om zijn wegen te verlaten en terug te keren naar de hogere wegen van de Heer! Ja, ik zag het! God wilde niet zeggen dat Hij zo hoog en verheven is dat wij mensen ons daar niet mee kunnen identificeren. Hij zei: verlaat je wegen en gedachten, keer terug naar de Heer en Zijn hogere wegen en gedachten! Lees die passage in zijn geheel en je zult hoop en vreugde vinden, ja, je kunt Zijn wegen kennen en daarin leven!
We KUNNEN opklimmen tot Zijn wegen en Zijn gedachten - we kunnen Zijn wegen kennen! Dat zal op zijn beurt leiden tot wonderen. Wonderen kunnen normaal zijn, een manier van leven als we wandelen in Zijn hogere wegen en hogere gedachten. We zijn niet op zoek naar wonderen, we zijn op zoek om Zijn wegen te kennen.
Volgende week zal ik een deel van mijn reis delen die de sleutel is tot het leven in de wegen van de Vader, in plaats van van wonder naar wonder te leven, altijd op zoek naar het volgende grote ding dat ons zal redden uit de laatste situatie. Tot dan,
zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en email me op [email protected]
RSS Feed