What to do when tired, drained, just going through the motions, #2 of 3
Wat te doen als je moe bent, uitgeput – Deel 2 van 3
Dag allemaal,
In deel 1 van vorige week deelde ik hoe men opnieuw geestelijke kracht en energie kan krijgen, wat over aanbidding ging.
Vandaag punt 2, bovennatuurlijke verfrissing.
In 1986 was op een zendingsreis in Mexico en verbleef bij vrienden daar. Op de eerste avond, na het diner, gaf de zendeling mij een lijst met 22 namen van mensen die zeiden naar Mexico te willen verhuizen om met hen samen te werken. Hij vroeg mij de Vader te vragen of iemand van die lijst en zo ja, wie, met hen zou moeten samenwerken.
Ik reageerde met: “Dit zijn mensen die U kent, niet ik. U zou degene moeten zijn om de Vader te vragen wie er eventueel zou moeten komen.” Hij antwoordde: “Ik ben te druk om te bidden. Ik ben te druk met het werk van de bediening om tijd apart te nemen daarvoor te bidden. Doe dit alsjeblieft voor mij.”
Zo is het leven
Het maakt niet uit of je een zendeling op buitenlandse bodem bent, of thuis, druk met je leven daar, we hebben ons allemaal wel eens gevoeld als die zendeling: te druk met het leven om te bidden. Feitelijk is dat eerder de norm voor de meesten. Maar er is een oplossing.
In 1 Corinthiërs 14:18-25 onderwijst Paulus het juiste gebruik van de persoonlijke gebedstaal versus één die uitgelegd moet worden. Hij vertelde: als jij een tong krijgt dat uitgelegd moet worden, spreek dat uit, als er de gelegenheid voor is, of wees er oké mee als een ander de uitleg geeft – zo niet, houd je stil en spreek de uitleg tot jezelf (v. 27-28)
In dit gedeelte haalt Paulus Jesaja 28:11 aan, wat vermeld dat het over tongen gaat: “Door mensen die een onverstaanbare taal spreken en in een vreemde tongval, zal Ik tot het volk spreken.”
Bovennatuurlijke rust en verfrissing voor wanneer je geen tijd hebt om te rusten
De volledige profetie van Jesaja over tongen, zegt dit:
“Door mensen die een onverstaanbare taal spreken en in een andere tongval, zal tot het volk spreken, Hij die gezegd heeft: Dit is de rust, geeft de vermoeide rust, en dit is de verademing – maar zij wilden niet horen.”
(Sprekend over het ongeloof van Israël met betrekking tot Jezus)
Tongen is de verfrissing, de rust, volgens Paulus en Jesaja’s profetie. Over het algemeen kunnen wij zeggen dat het ontvangen van de Heilige Geest de geestelijke rust IS die iedereen zoekt. Maar op persoonlijk nivo is het ook een sleutel tot onze eigen rust en verfrissing.
Ik was eens op reis, erg moe, had rust en verfrissing nodig en dit gedeelte kwam vanuit mijn geest naar boven. Ik ging op bed liggen, daar waar ik verbleef, en begon in tongen te bidden. Zachtjes, bijna in mezelf. Bewust richtte ik mijn gedachten op wat er vanuit mijn geest kwam en 10 minuten gingen voorbij voor ik het wist. Ik voelde mij van binnenuit opnieuw opgeladen.
Ik kan nu zeggen, na dit een aantal keren gedaan te hebben, dat ik inschat dat 10-15 minuten in tongen bidden voor mij gelijk is aan een dutje van twee uur.
Jij kunt dit ook proberen; weet wel dat iedereen anders is, maar dit werkt voor mij als ik absoluut geen tijd heb om mij opnieuw op te laden.
Dagelijks bovennatuurlijke rust en verfrissing
We moeten allereerst onze mentaliteit veranderen naar de cultuur van de Nieuwe Testamentische waarheden, weg van de auditorium cultuur.
De christelijke cultuur moedigt aan tijd apart te zetten voor persoonlijk gebed, óf voordat je de dag begint, óf aan het eind van de dag, gepland, zoals wij een bezoek aan de tandarts plannen. Christelijke boekwinkels staan vol met dagboeken die aanbevelen tijd voor God apart te zetten, waarbij vaak een tekst vanuit de Psalmen aangehaald wordt.
Iets als: “Ik roep tot U, o Here, des morgens komt mijn gebed vóór U,” uit Psalm 88:14. Dat werkt prima als je iemand schuldig wil maken aan het ochtendgebed. Of voor iemand die in de ochtend te druk is, of ’s nachts niet kan slapen: “Te middernacht sta ik op om U te loven.” Lol.
En voor de sterkste schuldgevoelens: “Maar ik, ik roep tot God…des avonds, des morgens en des middags klaag en kreun ik…LOL
Ik leerde al vroeg dat ik niet de discipline heb…
…om tijd apart te zetten voor Hem, zoals bij het maken van een afspraak. Mijn schema en gezin en de ebben en stromen van het leven weerhouden me ervan te zeggen ‘elke ochtend van 4:30 tot 5:00 zal ik opstaan om te bidden en te studeren.’ Ik weigerde toen al om schuldig te worden aan veroordeling omdat ik niet genoeg zou doen.
“Hmmmm…even kijken Heer. Ik heb vandaag een presentatie op mijn werk, dus ik heb vanochtend geen tijd. Maar ik kan mijn lunch vroeg nemen, dus dan heb ik waarschijnlijk tijd. En zou dat niet lukken, misschien vanavond? Maar vanavond komt ‘Survivor’ op de TV en dat wil ik niet graag missen. Dus als het tijdens de lunch niet lukt, dan misschien tussen 22:00 en 22:15, als het programma afgelopen is.”
Ik ben het niet oneens met de noodzaak tijd bij de Heer door te brengen, ik wijs slechts de cultuur van veroordeling af, dat mij een 2e klas inwoner van het koninkrijk maakt, als ik niet om 5 uur opsta om te bidden en mijn dagboekje te lezen.
De Nieuw Testamentische waarheid is dat Christus in ons is
Dus nemen we Hem met ons mee, waar we ook naartoe gaan en wat we ook doen. Dat wil dus zeggen dat we voortdurend gebed en omgang met Hem kunnen hebben. Het betekent ook dat jij in je geest kunt weten wanneer je tijd apart moet zetten om met Hem te zijn. Dit allebei in balans.
Die gemeenschap en omgang met Hem, is gebed. Je staat niet ’s ochtends op om ‘bij Hem te komen’- zolang je ademt, ben je in gemeenschap met Hem, want Hij is 24/7 in ons. Wat wij moeten doen, is onze aandacht en gedachten naar Hem verplaatsen. Wees dan stil en luister voor antwoord, dat in vrede kan komen, zekerheid, een woord.
Christus is in ons; we zijn geroepen tot gemeenschap met Hem (1 Corinthiërs 1:9). Praat met Hem, de hele dag door! Hij is niet ‘daar boven’. Hij is in jou! Je hoeft alleen je aandacht te verplaatsen naar Christus in jou…en wat ik merk is dat als ik in tongen bidt, terwijl ik kijk wat er in mijn geest gebeurt, ik die rust voel, die vrede, die warmte en Zijn aanwezigheid in mij.
Ik heb mijzelf gedisciplineerd dat als ik niet praat of werk of wat anders aan het doen ben, vaak tijdens het autorijden, ik in de geest ga bidden. Dat is het moment van rust tijdens een wervelwind van activiteiten. Dus ik zoek die rust. Ik disciplineer mijzelf om, wanneer dat mogelijk is, in die rust te komen; misschien zijn het slechts een paar zinnetjes in tongen.
Als ik in een winkel ben, door de gangpaden loop, of op de computer en een neutraal moment heb, dan bid ik zachtjes in de geest, misschien 1 of 2 regels. En dat blijf ik iedere keer doen, de hele dag door. Eén of twee zinnetjes hier en daar. Zo houdt ik ‘de motor’ draaiend. Want dat is de rust, de verfrissing, van de geest naar mijn ziel en dan naar mijn lichaam.
Hoe ging het verder met die vraag van de zendeling?
Ik nam de lijst, ging naar mijn kamer en vertelde de Vader: “Vader, U weet dat ik dit niet wil doen, maar ik ben hier, onder zijn dak en deze reis onder zijn autoriteit. U weet dat ik zoiets nooit van U zou vragen. Maar wilt U hierin meegaan alstublieft en mij iets geven over deze 22 mensen, zodat …rust kan hebben, dank U.”
En dat deed Hij, wat Ik opschreef en dat aan de zendeling gaf, die mijn notities doornam, hier en daar een vraag over had en toen zei: “Dat getuigt met mij. Ongeveer wat ik al gedacht had, bedankt.” En dat was het.
Volgende week het laatste deel van deze serie, tot dan,
Zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar [email protected]
Wat te doen als je moe bent, uitgeput – Deel 2 van 3
Dag allemaal,
In deel 1 van vorige week deelde ik hoe men opnieuw geestelijke kracht en energie kan krijgen, wat over aanbidding ging.
Vandaag punt 2, bovennatuurlijke verfrissing.
In 1986 was op een zendingsreis in Mexico en verbleef bij vrienden daar. Op de eerste avond, na het diner, gaf de zendeling mij een lijst met 22 namen van mensen die zeiden naar Mexico te willen verhuizen om met hen samen te werken. Hij vroeg mij de Vader te vragen of iemand van die lijst en zo ja, wie, met hen zou moeten samenwerken.
Ik reageerde met: “Dit zijn mensen die U kent, niet ik. U zou degene moeten zijn om de Vader te vragen wie er eventueel zou moeten komen.” Hij antwoordde: “Ik ben te druk om te bidden. Ik ben te druk met het werk van de bediening om tijd apart te nemen daarvoor te bidden. Doe dit alsjeblieft voor mij.”
Zo is het leven
Het maakt niet uit of je een zendeling op buitenlandse bodem bent, of thuis, druk met je leven daar, we hebben ons allemaal wel eens gevoeld als die zendeling: te druk met het leven om te bidden. Feitelijk is dat eerder de norm voor de meesten. Maar er is een oplossing.
In 1 Corinthiërs 14:18-25 onderwijst Paulus het juiste gebruik van de persoonlijke gebedstaal versus één die uitgelegd moet worden. Hij vertelde: als jij een tong krijgt dat uitgelegd moet worden, spreek dat uit, als er de gelegenheid voor is, of wees er oké mee als een ander de uitleg geeft – zo niet, houd je stil en spreek de uitleg tot jezelf (v. 27-28)
In dit gedeelte haalt Paulus Jesaja 28:11 aan, wat vermeld dat het over tongen gaat: “Door mensen die een onverstaanbare taal spreken en in een vreemde tongval, zal Ik tot het volk spreken.”
Bovennatuurlijke rust en verfrissing voor wanneer je geen tijd hebt om te rusten
De volledige profetie van Jesaja over tongen, zegt dit:
“Door mensen die een onverstaanbare taal spreken en in een andere tongval, zal tot het volk spreken, Hij die gezegd heeft: Dit is de rust, geeft de vermoeide rust, en dit is de verademing – maar zij wilden niet horen.”
(Sprekend over het ongeloof van Israël met betrekking tot Jezus)
Tongen is de verfrissing, de rust, volgens Paulus en Jesaja’s profetie. Over het algemeen kunnen wij zeggen dat het ontvangen van de Heilige Geest de geestelijke rust IS die iedereen zoekt. Maar op persoonlijk nivo is het ook een sleutel tot onze eigen rust en verfrissing.
Ik was eens op reis, erg moe, had rust en verfrissing nodig en dit gedeelte kwam vanuit mijn geest naar boven. Ik ging op bed liggen, daar waar ik verbleef, en begon in tongen te bidden. Zachtjes, bijna in mezelf. Bewust richtte ik mijn gedachten op wat er vanuit mijn geest kwam en 10 minuten gingen voorbij voor ik het wist. Ik voelde mij van binnenuit opnieuw opgeladen.
Ik kan nu zeggen, na dit een aantal keren gedaan te hebben, dat ik inschat dat 10-15 minuten in tongen bidden voor mij gelijk is aan een dutje van twee uur.
Jij kunt dit ook proberen; weet wel dat iedereen anders is, maar dit werkt voor mij als ik absoluut geen tijd heb om mij opnieuw op te laden.
Dagelijks bovennatuurlijke rust en verfrissing
We moeten allereerst onze mentaliteit veranderen naar de cultuur van de Nieuwe Testamentische waarheden, weg van de auditorium cultuur.
De christelijke cultuur moedigt aan tijd apart te zetten voor persoonlijk gebed, óf voordat je de dag begint, óf aan het eind van de dag, gepland, zoals wij een bezoek aan de tandarts plannen. Christelijke boekwinkels staan vol met dagboeken die aanbevelen tijd voor God apart te zetten, waarbij vaak een tekst vanuit de Psalmen aangehaald wordt.
Iets als: “Ik roep tot U, o Here, des morgens komt mijn gebed vóór U,” uit Psalm 88:14. Dat werkt prima als je iemand schuldig wil maken aan het ochtendgebed. Of voor iemand die in de ochtend te druk is, of ’s nachts niet kan slapen: “Te middernacht sta ik op om U te loven.” Lol.
En voor de sterkste schuldgevoelens: “Maar ik, ik roep tot God…des avonds, des morgens en des middags klaag en kreun ik…LOL
Ik leerde al vroeg dat ik niet de discipline heb…
…om tijd apart te zetten voor Hem, zoals bij het maken van een afspraak. Mijn schema en gezin en de ebben en stromen van het leven weerhouden me ervan te zeggen ‘elke ochtend van 4:30 tot 5:00 zal ik opstaan om te bidden en te studeren.’ Ik weigerde toen al om schuldig te worden aan veroordeling omdat ik niet genoeg zou doen.
“Hmmmm…even kijken Heer. Ik heb vandaag een presentatie op mijn werk, dus ik heb vanochtend geen tijd. Maar ik kan mijn lunch vroeg nemen, dus dan heb ik waarschijnlijk tijd. En zou dat niet lukken, misschien vanavond? Maar vanavond komt ‘Survivor’ op de TV en dat wil ik niet graag missen. Dus als het tijdens de lunch niet lukt, dan misschien tussen 22:00 en 22:15, als het programma afgelopen is.”
Ik ben het niet oneens met de noodzaak tijd bij de Heer door te brengen, ik wijs slechts de cultuur van veroordeling af, dat mij een 2e klas inwoner van het koninkrijk maakt, als ik niet om 5 uur opsta om te bidden en mijn dagboekje te lezen.
De Nieuw Testamentische waarheid is dat Christus in ons is
Dus nemen we Hem met ons mee, waar we ook naartoe gaan en wat we ook doen. Dat wil dus zeggen dat we voortdurend gebed en omgang met Hem kunnen hebben. Het betekent ook dat jij in je geest kunt weten wanneer je tijd apart moet zetten om met Hem te zijn. Dit allebei in balans.
Die gemeenschap en omgang met Hem, is gebed. Je staat niet ’s ochtends op om ‘bij Hem te komen’- zolang je ademt, ben je in gemeenschap met Hem, want Hij is 24/7 in ons. Wat wij moeten doen, is onze aandacht en gedachten naar Hem verplaatsen. Wees dan stil en luister voor antwoord, dat in vrede kan komen, zekerheid, een woord.
Christus is in ons; we zijn geroepen tot gemeenschap met Hem (1 Corinthiërs 1:9). Praat met Hem, de hele dag door! Hij is niet ‘daar boven’. Hij is in jou! Je hoeft alleen je aandacht te verplaatsen naar Christus in jou…en wat ik merk is dat als ik in tongen bidt, terwijl ik kijk wat er in mijn geest gebeurt, ik die rust voel, die vrede, die warmte en Zijn aanwezigheid in mij.
Ik heb mijzelf gedisciplineerd dat als ik niet praat of werk of wat anders aan het doen ben, vaak tijdens het autorijden, ik in de geest ga bidden. Dat is het moment van rust tijdens een wervelwind van activiteiten. Dus ik zoek die rust. Ik disciplineer mijzelf om, wanneer dat mogelijk is, in die rust te komen; misschien zijn het slechts een paar zinnetjes in tongen.
Als ik in een winkel ben, door de gangpaden loop, of op de computer en een neutraal moment heb, dan bid ik zachtjes in de geest, misschien 1 of 2 regels. En dat blijf ik iedere keer doen, de hele dag door. Eén of twee zinnetjes hier en daar. Zo houdt ik ‘de motor’ draaiend. Want dat is de rust, de verfrissing, van de geest naar mijn ziel en dan naar mijn lichaam.
Hoe ging het verder met die vraag van de zendeling?
Ik nam de lijst, ging naar mijn kamer en vertelde de Vader: “Vader, U weet dat ik dit niet wil doen, maar ik ben hier, onder zijn dak en deze reis onder zijn autoriteit. U weet dat ik zoiets nooit van U zou vragen. Maar wilt U hierin meegaan alstublieft en mij iets geven over deze 22 mensen, zodat …rust kan hebben, dank U.”
En dat deed Hij, wat Ik opschreef en dat aan de zendeling gaf, die mijn notities doornam, hier en daar een vraag over had en toen zei: “Dat getuigt met mij. Ongeveer wat ik al gedacht had, bedankt.” En dat was het.
Volgende week het laatste deel van deze serie, tot dan,
Zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar [email protected]
RSS Feed