Wat 'is opgestaan' betekent, "Focus" 1 van 4
Hallo allemaal,
Vroege Christenen in Rome werden buiten de stad begraven in de catacomben. Een catacombe is een ondergrondse grafkamer, verbonden door tunnels, en er zijn er minstens 40 rond Rome. Hoewel er ook heidenen en aanhangers van andere religies begraven liggen, is de overgrote meerderheid christen.
Schattingen die ik heb gelezen variëren van 200.000 tot 600.000 mensen die in de catacomben zijn begraven, en je kunt er vandaag de dag verschillende bezoeken en rondleidingen krijgen. Botten en schedels liggen opgestapeld in planken die in de rotsen zijn uitgehouwen, en beide keren dat ik er ben geweest, ben ik diep getroffen als ik denk aan al die mensen die nu in de hemel zijn, en wat zij in hun leven hebben meegemaakt.
Onder die honderdduizenden grafkamers en gangen bevindt zich de vroegste christelijke kunst. Zoals wij tegenwoordig de naam, geboorte- en sterfdatum en een korte gedachte op een grafsteen schrijven, versierden zij de grafmuren met Bijbelse kunst.
Taferelen van Adam en Eva, de Goede Herder en vooral broden en vissen komen vaak voor. Vaak wordt de opgestane Heer afgebeeld die brood, vis en honingraat eet (Lucas 24:42, Jezus at honingraat om te bewijzen dat Hij was opgestaan). De overgrote meerderheid van hun grafkunst was gericht op opstanding en de verrezen/opgestane Heer.
In alle kunst in alle kilometers tunnels, in alle honderdduizenden graven, zijn er slechts 3 kruizen te zien, en die dateren van het einde van het gebruik van catacomben als begraafplaats. Slechts 3 kruizen. De meerderheid van de kunst is gericht op de verrezen/opgestane Heer.
Denk eens aan de hedendaagse begraafplaatsen. Hoeveel honderden kruisen op grafstenen zien we wel niet. Hoe worden christelijke graven op het slagveld gemarkeerd, al eeuwenlang? Een kruis. Waarom waren zij vroeger zo gericht op de opstanding en wij op het kruis?
Het eerste niet-begrafenis gerelateerde kruis is te zien op een kapeldeur in het Vaticaan in het jaar 500 na Christus - bijna 500 jaar na Pinksteren van Handelingen 2:4. Gedurende 500 jaar waren onze broeders en zusters gericht op de opstanding. Ze waren gericht op 'leven', niet op 'dood'.
Hoe verschoof de aandacht van de opstanding naar het kruis?
Het christendom werd in het Romeinse Rijk gelegaliseerd in het jaar 313 met het Edict van Milaan, iets minder dan 300 jaar na Pinksteren. Het werd de staatsgodsdienst in het jaar 380.
De moeder van keizer Constantijn, Helena, zou stukken van het kruis hebben ontdekt tijdens opgravingen rond de stad Jeruzalem. Constantijn bouwde een grote kerk over wat hij veronderstelde dat het graf van Jezus was, het Martyrium genaamd. Toen in september de voltooiing van het gebouw, dat kerk werd genoemd, werd gevierd, werd het bekend als het feest van 'Kruisverheerlijking' en het is tot op de dag van vandaag een rooms-katholiek feest.
Met de verheerlijking van het kruis en het feest dat door de keizer werd afgekondigd, verlegde de kerk in het hele rijk de aandacht van de opstanding naar de verheerlijking van het kruis. Sindsdien is de christelijke cultuur bij het kruis blijven steken. De vroege kerk was gericht op de opstanding. Wij richten ons op het kruis.
Waarom vieren wij slechts één weekend per jaar de opstanding, terwijl dat de eerste 500 jaar de waarheid was die hun geestelijk leven en hun groei in Christus bepaalde?
Ben je gericht op het kruis of op de opstanding? Het ene is gericht op jezelf en het andere op Zijn kracht. Luister naar liederen op de christelijke radio, kerkelijke selecties en jouw eigen afspeellijst. Hoeveel liederen gaan er over hoe onaanzienlijk we waren, hoe het kruis ons redde - en niet veel gaan er over de kracht van God die in ons werkt en die ons leven verandert en ons kracht geeft? Loof God voor het kruis, maar Jezus bleef niet dood.
Waarom zijn we zo gefocust op het kruis?
Waarom stoppen wij geestelijk onze groei in Christus om 15.00 uur die donderdagmiddag toen Jezus stierf, in plaats van door te gaan naar zondagmorgen? De vroege kerk stopte niet bij het kruis. Zij leefden in de belofte en de kracht van de opstanding.
Zij wisten wat Paulus schreef aan de Efeziërs in 1:18-20:"...en wat is de grenzeloze grootheid van zijn (Vaders) kracht aan ons die geloven, die Hij gebruikte toen Hij Jezus opwekte uit de dood...".
Dat moet onze focus zijn, de kracht van de opstanding die de Vader in ons leven richt. Dat is de transformerende kracht; het is niet de kracht van het kruis, maar de kracht van de opstanding - volgens Efeziërs 1:18-20. Laten we ons denken vernieuwen tot wat de Schrift werkelijk zegt, en ons in plaats van te richten op de "kracht van het kruis" richten op de kracht van de opstanding die door onze Vader tot ons wordt gericht en daarom in ons werkt.
Dit naar binnen gerichte 'ik' is deels te wijten aan onze kerkcultuur die zich alleen op het kruis richt en de opstanding negeert. Wat als we in ons denken terug gaan naar het christelijk leven van vóór 500 na Christus? Wat als we dankbaar waren voor het kruis dat voor onze zonden betaalde, maar het daar niet bij lieten? Wat als we ons richten op de opgestane Heer en de kracht van zijn opstanding?
Is opgestaan of was opgestaan?
De term "Hij is opgestaan" werd door de engelen bij het graf gebruikt om Jezus te beschrijven. Waarom gebruikten zij 'is opgestaan' in plaats van 'was opgestaan'? Mt 28:6, Mc 16:6, Lc 24:6.
De uitdrukking 'is opgestaan' staat in de aoristentijd, wat betekent dat Jezus opgestaan was, opgestaan is en altijd opgestaan zal zijn. Met andere woorden, het is een voltooiing, een staat van zijn, niet slechts een gebeurtenis. Het is een toestand van bestaan, niet alleen iets dat die zondag bij zonsopgang gebeurde.
De engelen vertelden de vrouwen die het lichaam van Jezus kwamen balsemen, dat Hij in een nieuwe staat van bestaan is - een voltooid bestaan: herrezen/opgestaan uit de dood. Het is een voltooid werk, dat geen verbetering behoeft en ook nooit verbeterd kan worden. Het zal voor altijd onveranderd blijven; Jezus is voor altijd in een toestand van opstanding.
Het is ook belangrijk op te merken dat het Grieks geschreven is in de passieve aorist, wat betekent dat Jezus niet zijn eigen opstanding maakte. Hij werd opgewekt door een andere kracht dan de Zijne.
Dit komt overeen met Romeinen 6:4:"...Christus is uit de doden opgewekt door de heerlijkheid van de Vader...". Het was de heerlijkheid van de Vader die Zijn Zoon uit de dood deed opstaan, en die kracht is zo sterk, zo krachtig, zo eeuwig, dat Jezus voor altijd in een staat van bestaan verkeert die bekend staat als opstanding, bekend als 'is opgestaan'.
De kracht die de Vader gebruikte om Jezus op te wekken tot de staat van 'is opgestaan', is dezelfde kracht in jou en mij, zodat wij nu en voor altijd ook 'is opgestaan' zijn - eeuwig nu, in de eeuwigheid nu, in de familie van God nu, in de hemel nu als burgers. Verbazingwekkende genade!
Hoe de opstanding de relatie tussen Vader en Zoon heeft veranderd komt volgende week...tot dan,
zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org
www.kwowi.org
email me op [email protected]