Er draait op dit moment een goede film in de VS, genaamd ‘Mr. Holmes’. Het speelt zich af in 1947 en gaat over de detective Sherlock Holmes, die in de film 93 jaar oud is en probeert zijn laatste zaak van 35 jaar terug uit te vogelen en hoe het toch kon dat hij het zo verkeerd had. Nadat hij de waarheid weet, doet hij een uitspraak die ook zou kunnen slaan op allen die zo opgingen in de verwachte opname, die een paar weken terug niet plaatsvond:
“Ik had alle feiten verzameld, maar slaagde er niet in de betekenis ervan te begrijpen.”
Deze serie gaat over waarom het niet ‘volgens schema’ plaatsvond.
Blijkbaar waren velen bijna uitzinnig, wachtend op de opname, volgens de sociale en christelijke media. Anderen verwachtten die dag een wereldwijde financiële ineenstorting, of misschien wel beide.
Maar regelmatige lezers zullen zich mijn recente ‘droom’ serie herinneren en de e-nieuwsbrieven. Daarin deelde ik dat de Heer tegen mij zei niet uit te kijken naar een gebeurtenis, maar naar een breder proces dat bezig is, al zullen er verschillende dingen binnen dat proces gebeuren. Maar de opname komt nog niet. Deze serie gaat over dat bredere proces.
Laat me dit zeggen: er zullen economische en politieke problemen in de VS en de wereld komen, tenminste de komende 2 jaar, dus denk niet dat ik zeg dat alles goed is en het een rustige vaart zal zijn – dat zeg ik niet. Er komen tijden in de VS en in de wereld dat als je Hem niet kent in wie je gelooft, en niet weet hoe met Hem te wandelen, nu al, je met grote moeilijkheden geconfronteerd kunt worden, maar het einde is het nog niet.
Dus waarom vond de opname niet plaats?
Is het niet zo dat er in 2001 en 2008 op Elul 29 van de Joodse kalender, economische en andere onrust de wereldmarkten getroffen heeft? En toch gebeurde er niets in 2015, ook al is het een Shemitah jaar, en ondanks de bloedmanen, de miljoenen verkochte boeken en het internet dat bruiste van anticipatie.
Als je een makkelijk en goed te begrijpen boek wil lezen dat gaat over Gods jubileumdagen, dan raad ik je het boek van wijlen Grant Jeffrey aan “Armageddon, Appointment with Destiny,” waarin hij verscheidene Joodse heilige dagen en historische gebeurtenissen benoemt die op die data in de afgelopen eeuwen plaatsvonden.
Waarom gebeurde er niets? Wijten we het aan de onvoorspelbaarheid van God, of is er een breder proces gaande? (Ja). Het antwoord is veel serieuzer dan velen beseffen. Daarom houdt deze serie verband met de vreze van God – het einde van schoolmeisjes die bedwelmd worden door de laatste rage, staat voor de deur, om te worden vervangen door een eerbied voor God in het seizoen waar wij ons nu in bevinden.
Allereerst: Waarom komt een profetie NIET uit zoals voorspeld werd? Daar zijn meerdere antwoorden op.
Eerste situatie – men was in het vlees
Voor een verklaring ga je als eerste hier naartoe – de persoon die de profetie gaf, sprak uit het vlees en heeft het ‘gemist’. En dat is mogelijk. Je kunt mensen hebben die het Woord bestuderen en tot conclusies komen, uitsluitend gebaseerd op het Woord, zonder de leiding van de Heilige Geest, en denken dat ze gelijk hebben, vanuit een cerebrale of wetenschappelijke benadering van het geloof. Een voorbeeld daarvan is wat deze maand niet gebeurde, en ook het beroemde boek dat profeteerde dat de opname in 1988 zou plaatsvinden, en het vervolg ervan: waarom de opname in 1989 gaat plaatsvinden.
Tweede situatie – mensen bekeren zich
Een andere situatie dat een profetie niet uitkomt, is als mensen zich bekeren, zoals dat het geval was bij Jona die profeteerde dat Ninevé na 40 dagen verwoest zou worden, maar wat niet gebeurde. Vanwege hun berouw vond het oordeel niet plaats en kwam de profetie niet uit. Jona had het niet gemist, God veranderde van gedachten, gebaseerd op hun reactie op de profetie van Jona.
2a houdt verband met twee – Mensen hebben geen berouw, maar keren zich van God af, ook al hebben ze krachtige profetische woorden ontvangen. Ook dat is een reden dat een profetie niet uitkomt. Een voorbeeld hiervan is Mozes, na de brandende braamstruik, die tegen Israël profeteerde dat de Heer hen uit Egypte zou brengen naar een land van melk en honing*. En toch kwam die profetie niet uit, omdat het volk de Heer niet langer bleef volgen. Alleen voor Jozua en Caleb kwam die profetie uit, zij volgden de Heer volledig. (*Exodus 3:17, Numeri 14:38)
Derde situatie – een openbaring over de plannen van de duivel verkeerd begrijpen
Een andere situatie zien we in Handelingen 27:10, waar Paulus in zijn geest bemerkte dat de vaart ‘met ongerief en grote averij gepaard zou gaan en men lading, schip en hun leven zou verliezen.’ Maar dit was een situatie waarin de Heer hem de plannen van de duivel liet zien en wat er zou gebeuren als God niet zou ingrijpen. Later in dat hoofdstuk lezen we dat, na 14 dagen van vasten, een engel bij Paulus stond en hem vertelde dat God iedereen (276 mensen) zou sparen, maar dat men wel het schip zou kwijtraken. Dit was een geval waarin God de plannen van de duivel openbaarde, zodat het door gebed gestopt kon worden.
Vele goedbedoelde christenen hebben de Heilige Geest bestraft, omdat zij dachten dat een openbaring van iets ergs dat stond te gebeuren, van de duivel afkwam, zich niet realiserend dat het vaak de Vader is die het plan van de vijand openbaart, zodat die persoon Hem in gebed kan vragen om wettig in te grijpen, zodat het niet zal gebeuren.
Vierde situatie – ‘En God keerde’ – waar deze serie over gaat
In de Bijbel zien we dat er nog een andere reden is waarom een profetie niet uitkomt, en daar wordt zelden over gesproken en is men niet bekend mee, denk ik. Het gaat om een breder proces vanuit het perspectief van de hemel, dat niet makkelijk te zien is vanaf de aarde.
De vraag die voor ons ligt is, hoe zoals Sherlock Holmes in bovengenoemde film, men alle feiten verzamelen kan en toch de betekenis ervan niet begrijpt.
Het korte antwoord is dat mensen in de loop der jaren meerdere incidenten meemaken, als een teken, in de hoop dat ze hun wegen zullen veranderen, en op een bepaald moment, als deze waarschuwingen worden genegeerd, ondervinden ze wat men wilde.
Daarom vindt soms een enkele gebeurtenis in een reeks gebeurtenissen niet plaats, wat wel had moeten gebeuren, omdat God opnieuw barmhartigheid verleent. En soms gebeurt iets niet, omdat God Zich keerde, en hen overgegeven heeft om de gevolgen van hun daden te ondervinden, wat de meest milde vorm van oordeel is.
Paulus zei in Galaten 6:1-8 om iemand met zachtmoedigheid terecht te wijzen die in een zonde betrapt is, maar als die persoon zijn eigen weg blijft gaan, laat hem dat dan uitwandelen, want God laat niet met zich spotten; hij geeft een ieder van ons wat we gezaaid hebben. Met andere woorden, jij probeerde te helpen, zij bleven volharden, en ook al weet jij beter, toch moeten zij de gevolgen van hun handelingen ondervinden – dat is Gods weg.
Dat deed Israël
In Numeri 14:2 klaagden de Israëlieten voor de tiende keer over Gods plan voor hen, zeggende: “Och, waren wij in het land Egypte gestorven, of waren wij in deze woestijn gestorven.” Terug naar Egypte gaan was geen optie, maar uiteindelijk, na deze 10de klacht sinds men Egypte verlaten had, zei de Heer in vers 20 tegen Mozes:
“Op uw bede schenk ik vergeving…zo zeker als ik leef zal Ik met jullie doen waar jullie om gevraagd hebben…jullie zullen allemaal omkomen in de woestijn…niemand van twintig jaar en ouder zal het land binnengaan…”
(als een lezer niet begrijpt hoe ze vergeven werden en toch de prijs moesten betalen voor hun rebellie, raad ik mijn “Forgiveness” serie aan, waarin ik uitleg dat een overtreding zowel vertikaal (zonde) als horizontaal is (letsel/schade). De zonde kan door de hemel vergeven worden, maar voor de schade op aarde moet rekenschap afgelegd worden).
Als je de 10 keer dat Israël murmureerde en klaagde opzoekt, zul je ontdekken dat de Heer hen iedere keer hierover wilde aanpakken, maar Mozes deed voorbede en de Heer gaf toe. Maar uiteindelijk bereikte Hij een punt dat Hij niet verder wilde gaan met hen, en stond Hij toe dat zij precies zouden meemaken wat ze gezegd hadden te willen – sterven in de woestijn.
Als Stefanus zich verdedigt, in Handelingen 7:42, vertelt hij over dit punt in de geschiedenis van Israël en zegt hierover: “En God keerde zich af, en gaf hen over om het heir des hemels te vereren…”
Er komt een punt bij mensen die vast blijven houden aan hun weg, in plaats aan Gods weg, dat Hij ‘keert’ en hen laat doen wat ze willen. Dit geeft ons een idee waarom schijnbaar voorspelbare goddelijke afspraken niet gebeuren, dus volgende keer meer.
Tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar [email protected]