Waarom nu huiskerken. Er één beginnen. 3 van 4
Hallo allemaal,
Als we Handelingen lezen zien we de focus op huizen. Pinksteren gebeurde in een huis. Petrus ging in Handelingen 10 naar het huis van de Romeinse hoofdman Cornelius. Gastheren en gastvrouwen die in huizen samenkwamen worden genoemd In Filippenzen, Thessalonicenzen, Romeinen, Efeze, Corinthe, Colosse en in Laodicië.
Hoe zijn zij begonnen? Hoe kunnen wij beginnen?
Consequent zien we evangelisatie gebeuren binnen 4 invloedssferen: Familie, vrienden, buren en collega's.
6 van de originele 12 apostelen werden daarbinnen tot de Heer gebracht. In Johannes 1:40-51 zien we hoe Andreas zijn broer Petrus brengt om Jezus te ontmoeten. Familie. Het volgende vers zegt dat ze een buurman hadden, Filippus genaamd, die Jezus ontmoette. Buurman. Hij nodigde op zijn beurt een vriend, Nathanaël, uit om Jezus te ontmoeten. Vriend. In Lucas 5:10 wordt ons verteld dat Petrus partner was in een visbedrijf met Jakobus en Johannes, die Jezus ontmoetten toen Hij hun boot leende. Collega’s.
Familie, vrienden, buren, collega's komen overal in het Nieuwe Testament voor.
In 2Timoteüs 1:5 noemt Paulus het geloof van Timotheüs' grootmoeder, Eunice, van wie hij zegt dat zij de eerste in het geloof was in de familie, en hij noemt het geloof van zijn moeder, Lois. In Colossenzen 4:10 schrijft Paulus dat Barnabas de oom van Johannes Marcus was, de auteur van het evangelie van Marcus. Handelingen 12:12 zegt dat Marcus' moeder Maria een gebedsbijeenkomst voor Petrus organiseerde, waarna de engel hem uit de gevangenis bevrijdde.
Lucas 24:18 vertelt ons dat één van de twee die naar Emmaüs liepen Cleopas was. Het evangelie van Johannes, dat na dat van Lucas werd geschreven, vertelt zijn lezers in Johannes 19:25 dat Cleopas de oom van Jezus was. Hij vertelt ons dat Jezus' tante, de zus van Maria, bij haar was aan de voet van het kruis. De trouw van Zijn tante aan het kruis verklaart waarom de pas opgestane Heer die 2 wilde bezoeken toen ze naar Emmaüs liepen - Hij wilde het Zijn oom vertellen zodat hij het zijn tante kon vertellen dat Hij was opgestaan.
In Handelingen 18:1-3 wordt Paulus in Corinthe vergezeld door medetentenmakers, Aquila en Priscilla, toen die huiskerk werd opgericht. Collega's. Ze worden 6x genoemd in het NT, inclusief het houden van huisgemeenten toen ze in Rome en Efeze woonden. En zo gaat het maar door. Familie, vrienden, buren, collega's komen overal in het Nieuwe Testament voor.
Zo is het ook vandaag. Veel huiskerken bestaan uit mensen binnen deze 4 invloedssferen, vooral in Afrika, het Midden-Oosten en Azië. Maar niet altijd. In deze tijd van internet kunnen mensen die niemand in de huisgemeente kent, geïnteresseerd zijn om naar je huisgemeente te komen. Zij kunnen een 'persoon van vrede' zijn.
In Filippi een voorbeeld van 'vredesmensen' die zich bij je voegen
Een persoon van vrede is in de eerste plaats iemand die jou accepteert, maar de Heer niet kent. In Lucas 10:3-9 zegt de Heer dat je in zo'n geval een relatie met die persoon moet opbouwen en pas daarna Jezus moet delen. Een modern equivalent kan zo iemand zijn, of het kan een christen zijn die niemand in een huidige huisgemeente kent, maar die wel wil komen.
Toen Paulus naar Filippi ging in Handelingen 16:12-40, was er geen synagoge, wat betekent dat er geen 10 Joodse mannen van 13 jaar of ouder waren om een wekelijkse samenkomst te vormen. Paulus hoorde dat sommige Joodse vrouwen naar de rivier gingen om samen te komen om te bidden, dus ging hij daar naar toe om hen te zoeken.
"Op de sabbat gingen we naar de rivier waarvan men wist dat er gebeden werd, en we gingen zitten en spraken met de vrouwen die daar bijeen waren." Het eerste is dus dat iemand op zoek is naar een bijeenkomst van gelijkgestemden. 'Mensen van vrede' zouden we kunnen zeggen.
We zien ook wat er over Lydia geschreven staat in Handelingen 16:14: "Er was daar een vrouw, Lydia, een aanbidder van God, die luisterde naar de woorden die Paulus sprak." Merk op dat ze een aanbidder van God was, maar nog niet wedergeboren. Dat veranderde toen Paulus haar over Jezus vertelde. Uiteindelijk nodigde ze Paulus en Silas bij haar thuis uit, en de gevangenbewaarder blijkbaar ook. Het is aan hen en anderen dat Paulus de warmste brief van al zijn brieven schrijft, de brief aan de Filippenzen.
Het klinkt misschien vreemd om te zeggen, maar ik ben in haar huis geweest. De ruïnes zijn al die eeuwen bewaard gebleven, want nadat het christendom werd gelegaliseerd, werd haar huis een 'kerk' en je kunt het tot op de dag van vandaag bezoeken.
Er moet een doel zijn om samen te komen:Handelingen 2:42, 'standvastig' samenkomen.
Het komt heel vaak voor dat iemand een openbaring heeft dat huiskerk iets voor hem is. Maar ze moeten op een punt komen dat ze, net als de gelovigen in de eerste eeuw, niet meer naar de tempel gaan.
Helaas zijn er in onze tijd ook mensen die zeggen: "Misschien kom ik deze week wel bij jullie kijken."Ze verwachten een huiskerk te bezoeken zonder enige voorafgaande kennismaking, net zoals ze een kerk in een gebouw zouden bezoeken, dus ze zijn aan het 'shoppen'.
Maar een huiskerk is anders. Je gaat naar iemand thuis. Shoppers zie je zelden meer dan één of twee keer. Mensen die die openbaring uit de hemel hebben over geloof op basis van relaties, zijn er vanaf het begin helemaal bij. Ze snappen het.
Laat ik duidelijk zijn - God vult elke structuur die de mens Hem geeft, dus dit is niet tegen de stijl van de samenkomst van heiligen die 'kerk' wordt genoemd. Soms bezoekt iemand een huiskerk en is het allemaal te nieuw, met mensen die hij niet kent, en besluit hij dat hij het comfortabele en vertrouwde in de aula nodig heeft. Dat is prima.
Een huisgemeente is geen plaats voor evangelisatie, hoewel een vredelievend persoon ervoor kan kiezen om in die setting in de Heer te gaan geloven. We zien dit vermeld in 1Corintiërs 14:22-25. Een huisgemeente is veilig en gezond, dus het is niet de plek om iemand mee te nemen waar een gastheer of gastvrouw zich niet prettig bij voelt.
De persoon die hen wil meenemen naar een huiskerk moet hen apart ontmoeten, 1 op 1, en hen een tijd lang discipelen in de Heer. Het is niet omdat je thuis kerk houdt dat je iedereen in je huis moet toelaten. Een samenkomst thuis is intiem, persoonlijk en een plek voor mensen die je kunt vertrouwen.
Een huiskerk moet veilig zijn
Als je geen familie, vriend, buurman of collega bent van iemand in een huiskerk, is er een zekere vastberadenheid en durf voor nodig om het huis van een vreemde binnen te gaan om de 'nieuwe persoon' te zijn in de bijeenkomst van een kleine groep.
Vaak kan men beter eerst iemand ontmoeten voor koffie of thee op een openbare plaats, of voor ontbijt of lunch in een restaurant. Het is geen ondervraging, maar het is een moment om uit te zoeken waarom die persoon aanwezig wil zijn, of hij of zij maf of potentieel gevaarlijk is. Om te zien of hij of zij iemand is die een gastheer of gastvrouw graag in huis zou willen hebben.
Jezus screende mensen, wat een verrassing kan zijn voor degenen die nog nooit een huiskerk hebben gedaan. In Lucas 9:57-62 had Jezus 3 verschillende mannen die naar Hem toe kwamen en zich bij de discipelen wilden voegen. In de gesprekken leerde Hij dat de één zich er niet van bewust was dat hij door Jezus te volgen geen vaste woonplaats zou hebben, een ander had de voorwaarde dat hij eerst een familielid zou willen begraven en een derde was verstrikt in familiebanden waardoor hij op twee gedachten hinkend zou zijn. In Lucas 8:38-39 smeekte de man die bevrijd werd van een Legioen om Jezus te volgen, maar hij werd geweigerd.
Jezus zei nee tegen hem, maar dat hij terug moest gaan naar zijn huis en zijn vrienden en hen moest vertellen wat Jezus voor hem had gedaan.
Familie, vrienden, buren, collega's, vredelievende mensen. Mensen die met een gerust hart in de huizen uitgenodigd konden worden. Zo is het ook voor ons vandaag.
We stoppen hier voor vandaag en sluiten deze serie volgende week af. Tot dan, zegen,
John Fenn/wk/ak